This is the skyline of my hometown, New Orleans. It was a great place to grow up, but it's one of the most vulnerable spots in the world. Half the city is already below sea level. In 2005, the world watched as New Orleans and the Gulf Coast were devastated by Hurricane Katrina. One thousand, eight hundred and thirty-six people died. Nearly 300,000 homes were lost. These are my mother's, at the top -- although that's not her car, it was carried there by floodwaters up to the roof -- and that's my sister's, below. Fortunately, they and other family members got out in time, but they lost their homes, and as you can see, just about everything in them.
Dit is de skyline van mijn geboortestad, New Orleans. Het was een geweldige plek om op te groeien, maar het is een van de meest kwetsbare plekken ter wereld. De helft van de stad ligt al onder de zeespiegel. In 2005 keek de wereld toe toen New Orleans en de Gulf Coast verwoest werden door de orkaan Katrina. Duizend achthonderd zesendertig mensen kwamen om. Bijna 300.000 huizen gingen verloren. Dit is het huis mijn moeder, maar niet haar auto. Die werd door het vloedwater op het dak gezet. En daar dat van mijn zus, hieronder. Gelukkig konden zij en andere familieleden op tijd weggeraken, maar zij verloren hun huizen met zowat alles erin.
Other parts of the world have been hit by storms in even more devastating ways. In 2008, Cyclone Nargis and its aftermath killed 138,000 in Myanmar. Climate change is affecting our homes, our communities, our way of life. We should be preparing at every scale and at every opportunity. This talk is about being prepared for, and resilient to the changes that are coming and that will affect our homes and our collective home, the Earth.
Andere delen van de wereld werden door nog verwoestender stormen getroffen. In 2008 doodde de cycloon Nargis en zijn nasleep 138.000 mensen in Myanmar. Klimaatverandering heeft gevolgen voor onze huizen, onze gemeenschappen, onze manier van leven. Wij moeten ons op alle eventualiteiten voorbereiden. Deze talk gaat over voorbereid zijn op de komende veranderingen die onze huizen en ons collectieve thuis, de Aarde, zullen treffen.
The changes in these times won't affect us all equally. There are important distributional consequences, and they're not what you always might think. In New Orleans, the elderly and female-headed households were among the most vulnerable. For those in vulnerable, low-lying nations, how do you put a dollar value on losing your country where you ancestors are buried? And where will your people go? And how will they cope in a foreign land? Will there be tensions over immigration, or conflicts over competition for limited resources? It's already fueled conflicts in Chad and Darfur. Like it or not, ready or not, this is our future.
We zullen niet allemaal even hard getroffen worden. Er zijn belangrijke verschillen in de gevolgen en die zijn niet altijd wat je zou denken. In New Orleans behoorden ouderen en vrouwelijke eenoudergezinnen tot de meest kwetsbare groepen. Voor wie in die kwetsbare, laaggelegen gebieden wonen: hoe bepaal je de waarde van het land waar je voorouders begraven liggen? Waar moeten die mensen naartoe? Hoe zullen ze wennen in een vreemd land? Zullen er spanningen ontstaan door immigratie of conflicten over de concurrentie voor beperkte middelen? Het heeft al conflicten aangewakkerd in Tsjaad en Darfoer. Of je het nu leuk vindt of niet, of je er klaar voor bent of niet, dit is onze toekomst.
Sure, some are looking for opportunities in this new world. That's the Russians planting a flag on the ocean bottom to stake a claim for minerals under the receding Arctic sea ice. But while there might be some short-term individual winners, our collective losses will far outweigh them. Look no further than the insurance industry as they struggle to cope with mounting catastrophic losses from extreme weather events. The military gets it. They call climate change a threat multiplier that could harm stability and security, while governments around the world are evaluating how to respond.
Sommigen zijn op zoek naar kansen in deze nieuwe wereld. Dat zijn Russen die een vlag planten op de bodem van de zee om de mineralen onder het wegsmeltende Arctische zee-ijs te claimen. Maar terwijl er op korte termijn mogelijk enkele individuele winnaars zijn, zullen onze collectieve verliezen daar ruimschoots tegen opwegen. Kijk maar naar de verzekeringssector. Ze krijgen af te rekenen met stijgende verliezen door rampen door extreme weersomstandigheden. Het leger krijgt het door. Ze zeggen dat klimaatverandering het aantal bedreigingen voor stabiliteit en veiligheid zal doen toenemen, terwijl de regeringen over de hele wereld uitzoeken hoe te reageren.
So what can we do? How can we prepare and adapt? I'd like to share three sets of examples, starting with adapting to violent storms and floods. In New Orleans, the I-10 Twin Spans, with sections knocked out in Katrina, have been rebuilt 21 feet higher to allow for greater storm surge. And these raised and energy-efficient homes were developed by Brad Pitt and Make It Right for the hard-hit Ninth Ward. The devastated church my mom attends has been not only rebuilt higher, it's poised to become the first Energy Star church in the country. They're selling electricity back to the grid thanks to solar panels, reflective paint and more. Their March electricity bill was only 48 dollars. Now these are examples of New Orleans rebuilding in this way, but better if others act proactively with these changes in mind. For example, in Galveston, here's a resilient home that survived Hurricane Ike, when others on neighboring lots clearly did not. And around the world, satellites and warning systems are saving lives in flood-prone areas such as Bangladesh.
Wat kunnen we doen? Hoe kunnen wij ons voorbereiden en aanpassen? Ik geef drie voorbeelden. Ten eerste: aanpassen aan hevige stormen en overstromingen. In New Orleans zijn de I-10 Twin Spans met door Katrina vernielde secties herbouwd. Ze zijn nu 7 meter hoger om een grotere stormvloed aan te kunnen. Deze verhoogde en energie-efficiënte huizen werden ontwikkeld door Brad Pitt en Make It Right voor de zwaargetroffen Ninth Ward. De verwoeste kerk van mijn moeder werd niet alleen hoger herbouwd, maar wordt de eerste 'Energy Star'-kerk in het land. Ze verkopen elektriciteit van zonnepanelen aan het net, ze is geschilderd met reflecterende verf en zo meer. Hun elektriciteitsrekening van maart bedroeg slechts 48 dollar. Dit zijn voorbeelden van de wederopbouw van New Orleans. Proactief handelen met deze veranderingen voor ogen, zou nog beter zijn. Hier zie je bijvoorbeeld een weerbaar huis in Galveston. Het overleefde de orkaan Ike. Voor de huizen eromheen was dat duidelijk niet zo. Satellieten en waarschuwingssystemen redden levens in overstromingsgevoelige gebieden zoals Bangladesh.
But as important as technology and infrastructure are, perhaps the human element is even more critical. We need better planning and systems for evacuation. We need to better understand how people make decisions in times of crisis, and why. While it's true that many who died in Katrina did not have access to transportation, others who did refused to leave as the storm approached, often because available transportation and shelters refused to allow them to take their pets. Imagine leaving behind your own pet in an evacuation or a rescue. Fortunately in 2006, Congress passed the Pet Evacuation and Transportation Standards Act (Laughter) — it spells "PETS" — to change that.
Maar terwijl techniek en infrastructuur belangrijk zijn, is de menselijke factor misschien nog kritischer. We hebben betere planning en systemen voor evacuatie nodig. We moeten beter begrijpen hoe mensen in tijden van crisis beslissingen nemen en waarom. Hoewel het waar is dat velen die stierven door Katrina geen toegang hadden tot transport, weigerden anderen soms weg te gaan toen de storm naderde. vaak omdat er wel transport en schuilplaatsen waren, maar ze hun huisdieren moesten achterlaten. Stel je voor dat je je eigen huisdier bij een evacuatie of een redding moet achterlaten. Gelukkig stemde het Congres in 2006 de Wet Huisdiervacuatie en -transportnormen (Gelach) — afgekort ‘PETS’ (huisdieren) — om dat te veranderen.
Second, preparing for heat and drought. Farmers are facing challenges of drought from Asia to Africa, from Australia to Oklahoma, while heat waves linked with climate change have killed tens of thousands of people in Western Europe in 2003, and again in Russia in 2010. In Ethiopia, 70 percent, that's 7-0 percent of the population, depends on rainfall for its livelihood. Oxfam and Swiss Re, together with Rockefeller Foundation, are helping farmers like this one build hillside terraces and find other ways to conserve water, but they're also providing for insurance when the droughts do come. The stability this provides is giving the farmers the confidence to invest. It's giving them access to affordable credit. It's allowing them to become more productive so that they can afford their own insurance over time, without assistance. It's a virtuous cycle, and one that could be replicated throughout the developing world. After a lethal 1995 heat wave turned refrigerator trucks from the popular Taste of Chicago festival into makeshift morgues, Chicago became a recognized leader, tamping down on the urban heat island impact through opening cooling centers, outreach to vulnerable neighborhoods, planting trees, creating cool white or vegetated green roofs. This is City Hall's green roof, next to Cook County's [portion of the] roof, which is 77 degrees Fahrenheit hotter at the surface. Washington, D.C., last year, actually led the nation in new green roofs installed, and they're funding this in part thanks to a five-cent tax on plastic bags. They're splitting the cost of installing these green roofs with home and building owners. The roofs not only temper urban heat island impact but they save energy, and therefore money, the emissions that cause climate change, and they also reduce stormwater runoff. So some solutions to heat can provide for win-win-wins.
Ten tweede: de voorbereiding op hitte en droogte. Boeren worden met droogtes geconfronteerd van Azië tot Afrika, van Australië tot Oklahoma. Hittegolven door klimaatverandering kostten in 2003 in West-Europa tientallen duizenden mensen het leven. Zelfde scenario in Rusland in 2010. In Ethiopië is 70 procent van de bevolking afhankelijk van de regen voor zijn levensonderhoud. Oxfam en Swiss Re, samen met de Rockefeller Foundation, helpen boeren heuvelterrassen aanleggen en andere manieren vinden om water te besparen, maar ze worden ook verzekerd voor mogelijke droogtes. Die stabiliteit geeft de boeren vertrouwen om te investeren. Ze krijgen toegang tot betaalbare kredieten. Ze kunnen productiever worden zodat ze na verloop van tijd hun eigen verzekering kunnen betalen. Het is een heilzame cyclus die in heel de derde wereld kan worden toegepast. Toen bij de dodelijke hittegolf van 1995 koelvrachtwagens van het populaire Smaak-van-Chicago-festival geïmproviseerde mortuaria werden, werd Chicago toonaangevend op dit gebied. Ze verminderden het stedelijk warmte-eiland-effect door koelcentra te openen, kwetsbare groepen op te vangen, bomen te planten, daken wit te verven of met groen te beplanten. Dit is het groene dak van City Hall, daarnaast het dak van Cook County. Aan de oppervlakte is dat 25 graden Celsius warmer. Washington D.C. gaf vorig jaar het voorbeeld bij het installeren van nieuwe groene daken. Dit werd gedeeltelijk gefinancierd door een belasting van vijf cent op plastic zakken. Zij delen de kosten voor deze groene daken met huis- en gebouweneigenaars. De daken temperen niet alleen het stedelijk warmte-eiland-effect maar ze besparen op energie, en dus geld. Ze verminderen de emissies die leiden tot klimaatverandering en ze ook verminderen de afvoer van hemelwater. Dus kunnen sommige oplossingen voor de hitte win-win-win-situaties opleveren.
Third, adapting to rising seas. Sea level rise threatens coastal ecosystems, agriculture, even major cities. This is what one to two meters of sea level rise looks like in the Mekong Delta. That's where half of Vietnam's rice is grown. Infrastructure is going to be affected. Airports around the world are located on the coast. It makes sense, right? There's open space, the planes can take off and land without worrying about creating noise or avoiding tall buildings. Here's just one example, San Francisco Airport, with 16 inches or more of flooding. Imagine the staggering cost of protecting this vital infrastructure with levees. But there might be some changes in store that you might not imagine. For example, planes require more runway for takeoff because the heated, less dense air, provides for less lift. San Francisco is also spending 40 million dollars to rethink and redesign its water and sewage treatment, as water outfall pipes like this one can be flooded with seawater, causing backups at the plant, harming the bacteria that are needed to treat the waste. So these outfall pipes have been retrofitted to shut seawater off from entering the system.
Ten derde: aanpassing aan de stijgende zeeën. Zeespiegelstijging bedreigt kustecosystemen, landbouw, zelfs grote steden. Zo ziet een één tot twee meter stijging van de zeespiegel eruit in de Mekong-Delta. Daar wordt de helft van de rijst van Vietnam verbouwd. De infrastructuur zal eronder lijden. Luchthavens in de wereld bevinden zich aan de kust. Logisch, toch? Er is open ruimte, de vliegtuigen kunnen opstijgen en landen zonder zich zorgen te maken over het lawaai of het vermijden van hoge gebouwen. Hier is slechts een voorbeeld, San Francisco Airport, met een overstroming van meer dan 40 cm. Stel je de immense kosten voor om deze vitale infrastructuur met dijken te beschermen. Maar misschien kunnen er nog wat veranderingen optreden waar je niet aan zou denken. Vliegtuigen vereisen een langere startbaan voor het opstijgen omdat de warme, ijlere lucht minder lift geeft. San Francisco geeft 40 miljoen dollar uit om de waterbehandeling en de riolering te herontwerpen, want zeewater kan de afvoerbuizen binnendringen tot in het zuiveringsstation met nadelige gevolgen voor de bacteriën die nodig zijn voor de verwerking van de afvalstoffen. Dus werden deze buizen aangepast om terugslag van zeewater tegen te gaan.
Beyond these technical solutions, our work at the Georgetown Climate Center with communities encourages them to look at what existing legal and policy tools are available and to consider how they can accommodate change. For example, in land use, which areas do you want to protect, through adding a seawall, for example, alter, by raising buildings, or retreat from, to allow the migration of important natural systems, such as wetlands or beaches? Other examples to consider. In the U.K., the Thames Barrier protects London from storm surge. The Asian Cities Climate [Change] Resilience Network is restoring vital ecosystems like forest mangroves. These are not only important ecosystems in their own right, but they also serve as a buffer to protect inland communities. New York City is incredibly vulnerable to storms, as you can see from this clever sign, and to sea level rise, and to storm surge, as you can see from the subway flooding. But back above ground, these raised ventilation grates for the subway system show that solutions can be both functional and attractive. In fact, in New York, San Francisco and London, designers have envisioned ways to better integrate the natural and built environments with climate change in mind. I think these are inspiring examples of what's possible when we feel empowered to plan for a world that will be different.
Behalve deze technische oplossingen moedigt ons werk in het Klimaatcentrum van Georgetown gemeenschappen aan om na te gaan welke juridische en beleidsinstrumenten beschikbaar zijn en hoe ze zich kunnen voorbereiden op de verandering. Landbestemming, bijvoorbeeld: welke gebieden wil je gaan beschermen met een zeedijk, ga je aanpassen door het verhogen van gebouwen of verlaten om belangrijke natuurlijke systemen zoals moerassen of stranden zich laten herstellen? Nog wat andere voorbeelden. In het Verenigd Koninkrijk, beschermt de Thames Barrier Londen tegen stormvloed. Het Aziatische Steden Klimaatsverandering Veerkracht Netwerk herstelt vitale ecosystemen als mangrovebossen. Dit zijn niet alleen belangrijke ecosystemen op zich, maar dienen ook als buffer om gemeenschappen in het binnenland te beschermen. New York City is ongelooflijk kwetsbaar voor stormen, zoals je op dit slimme bord kan zien. Ook voor zeespiegelstijging en voor stormvloed -- zie de overstromingen van de metro. Bovengronds tonen de verhoogde ventilatieroosters voor het metrosysteem aan dat oplossingen zowel functioneel als aantrekkelijk kunnen zijn. In New York, San Francisco en Londen zijn ontwerpers bezig de natuurlijke en de bebouwde omgeving beter te integreren met de verandering van het klimaat in het achterhoofd. Dit zijn inspirerende voorbeelden van wat mogelijk is als we ons in staat voelen om te plannen voor een wereld die anders zal zijn.
But now, a word of caution. Adaptation's too important to be left to the experts. Why? Well, there are no experts. We're entering uncharted territory, and yet our expertise and our systems are based on the past. "Stationarity" is the notion that we can anticipate the future based on the past, and plan accordingly, and this principle governs much of our engineering, our design of critical infrastructure, city water systems, building codes, even water rights and other legal precedents. But we can simply no longer rely on established norms. We're operating outside the bounds of CO2 concentrations that the planet has seen for hundreds of thousands of years.
Maar opgepast. Aanpassing is te belangrijk om te worden overgelaten aan deskundigen. Waarom? Omdat er geen deskundigen zijn. We wagen ons op onbekend terrein, maar onze expertise en onze systemen zijn gebaseerd op het verleden. ‘Stationariteit’ is het idee dat we de toekomst kunnen anticiperen op basis van het verleden en op die basis plannen maken. Dit beginsel bepaalt onze ingenieurskunst, onze ontwerpen van vitale infrastructuur en stadswatersystemen, onze bouwvoorschriften, zelfs onze waterrechten en andere juridische precedenten. Maar we kunnen gewoon niet langer vertrouwen op vastgelegde normen. Wij hebben de grenzen van de CO2-concentratie overschreden die onze planeet honderdduizenden jaren lang heeft gekend.
The larger point I'm trying to make is this. It's up to us to look at our homes and our communities, our vulnerabilities and our exposures to risk, and to find ways to not just survive, but to thrive, and it's up to us to plan and to prepare and to call on our government leaders and require them to do the same, even while they address the underlying causes of climate change. There are no quick fixes. There are no one-size-fits-all solutions. We're all learning by doing. But the operative word is doing.
Dat wil ik hier duidelijk maken. Wijzelf moeten onze huizen en gemeenschappen herbekijken, ook onze kwetsbare plekken en onze blootstelling aan risico en zoeken naar manieren om niet alleen te overleven, maar ook te gedijen. Wij hebben de taak om te plannen en ons voor te bereiden, er onze regeringsleiders attent op te maken en hen vragen om hetzelfde te doen, terwijl ze de onderliggende oorzaken van de klimaatverandering aanpakken. Er zijn geen snelle oplossingen. Er zijn geen algemeen toepasselijke oplossingen. We zullen het al doende moeten leren. Maar de kreet is ‘DOEN’.
Thank you.
Bedankt. (Applaus)
(Applause)