Φέτος το καλοκαίρι έκανα ένα μακρύ ταξίδι με αυτοκίνητο και περνούσα θαυμάσια ακούγοντας σε ηχητικό αρχείο το υπέροχο βιβλίο της Ίζαμπελ Γουίλκερσον «Η ζεστασιά άλλων ήλιων». Δείχνει τη φυγή έξι εκατομμυρίων εγχρώμων από το Νότο από το 1915 έως το 1970 ψάχνοντας καταφύγιο από τη βαρβαρότητα και αναζητώντας καλύτερες συνθήκες στον Βορρά, και είναι γεμάτο ιστορίες της ανθεκτικότητας και της οξύνοιας των Αφροαμερικάνων, και ήταν επίσης δύσκολο να ακούς όλες τις ιστορίες για τον τρόμο, και την ταπεινότητα και όλους τους εξευτελισμούς. Ήταν ιδιαίτερα σκληρό να ακούς για τους ξυλοδαρμούς, το κάψιμο και το λυντσάρισμα των μαύρων. Και είπα, «Σα να είναι λίγο βαρύ. Χρειάζομαι ένα διάλειμμα. Ας ανοίξω το ραδιόφωνο». Το ανοίγω και νάτο: Φέργκιουσον του Μιζούρι, Μάικλ Μπράουν, 18 ετών μαύρος, άοπλος, πυροβολήθηκε από λευκό αστυνομικό, βρίσκεται νεκρός στο έδαφος, αιμόφυρτος για τέσσερις ώρες η γιαγιά του, οι γείτονες και μικρά παιδιά να παρακολουθούν τρομοκρατημένοι, και σκέφτηκα, πάλι τα ίδια. Αυτή η βία και κτηνωδία κατά των μαύρων συνεχίζεται για αιώνες. Πάντα η ίδια ιστορία. Μόνο τα ονόματα αλλάζουν. Θα μπορούσε να είναι Αμαντού Ντιάλο. Θα μπορούσε να είναι Σων Μπελ. Θα μπορούσε να είναι Όσκαρ Γκράντ. Θα μπορούσε να είναι Τρέιβον Μάρτιν.
I was on a long road trip this summer, and I was having a wonderful time listening to the amazing Isabel Wilkerson's "The Warmth of Other Suns." It documents six million black folks fleeing the South from 1915 to 1970 looking for a respite from all the brutality and trying to get to a better opportunity up North, and it was filled with stories of the resilience and the brilliance of African-Americans, and it was also really hard to hear all the stories of the horrors and the humility, and all the humiliations. It was especially hard to hear about the beatings and the burnings and the lynchings of black men. And I said, "You know, this is a little deep. I need a break. I'm going to turn on the radio." I turned it on, and there it was: Ferguson, Missouri, Michael Brown, 18-year-old black man, unarmed, shot by a white police officer, laid on the ground dead, blood running for four hours while his grandmother and little children and his neighbors watched in horror, and I thought, here it is again. This violence, this brutality against black men has been going on for centuries. I mean, it's the same story. It's just different names. It could have been Amadou Diallo. It could have been Sean Bell. It could have been Oscar Grant. It could have been Trayvon Martin.
Αυτή η βία, αυτή η κτηνωδία, είναι πραγματικά αποτελεί μέρος του εθνικού μας ψυχισμού. Είναι κομμάτι της συλλογικής μας ιστορίας. Τι θα κάνουμε γι' αυτό; Ξέρετε, εκείνο το κομμάτι μας που ακόμα περνάει στην άλλη πλευρά του δρόμου, κλειδώνει τις πόρτες, κρατάει σφιχτά το πορτοφόλι, όταν βλέπετε μαύρους ανθρώπους; Εκείνο το κομμάτι μας.
This violence, this brutality, is really something that's part of our national psyche. It's part of our collective history. What are we going to do about it? You know that part of us that still crosses the street, locks the doors, clutches the purses, when we see young black men? That part.
Ξέρω ότι δεν πυροβολούμε ανθρώπους στον δρόμο, αλλά εννοώ ότι τα ίδια στερεότυπα και προκαταλήψεις που πυροδοτούν αυτά τα τραγικά συμβάντα βρίσκονται μέσα μας. Είναι επίσης μέσα στην παιδεία μας. Θεωρώ πως μπορούμε να αποτρέψουμε αυτά τα συμβάντα, να μην ξαναέχουμε κάποιο Φέργκιουσον, αν ψάξουμε μέσα μας και είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε.
I mean, I know we're not shooting people down in the street, but I'm saying that the same stereotypes and prejudices that fuel those kinds of tragic incidents are in us. We've been schooled in them as well. I believe that we can stop these types of incidents, these Fergusons from happening, by looking within and being willing to change ourselves.
Έτσι θα σας καλέσω στις επάλξεις. Τρία πράγματα θέλω να αναλογιστούμε σήμερα ως τρόπους αποφυγής κάποιου μελλοντικού Φέργκιουσον. Τρία πράγματα που νομίζω θα μας βοηθήσουν να αναμορφώσουμε την εικόνα μας για τους νεαρούς μαύρους. Τρία πράγματα που ελπίζω ότι όχι μόνο θα τους προστατεύσουν αλλά θα ανοίξουν τον κόσμο ώστε να μπορέσουν να ευημερήσουν. Μπορείτε να το φανταστείτε; Μπορείτε να φανταστείτε τη χώρα μας να αγκαλιάζει τους μαύρους νεαρούς, να τους βλέπει σαν μέρος του μέλλοντός μας δίνοντάς τους περιθώρια, την επιείκεια που δείχνουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε; Πόσο καλύτερες θα ήταν οι ζωές μας; Πόσο ωραιότερη θα ήταν η χώρα μας;
So I have a call to action for you. There are three things that I want to offer us today to think about as ways to stop Ferguson from happening again; three things that I think will help us reform our images of young black men; three things that I'm hoping will not only protect them but will open the world so that they can thrive. Can you imagine that? Can you imagine our country embracing young black men, seeing them as part of our future, giving them that kind of openness, that kind of grace we give to people we love? How much better would our lives be? How much better would our country be?
Ας αρχίσω με το νούμερο ένα. Πρέπει να αποβάλουμε την άρνηση. Να μην πασχίζουμε να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Πραγματικούς ανθρώπους χρειαζόμαστε. Κάνω πολλή δουλειά με τη διαφορετικότητα και οι άνθρωποι με πλησιάζουν στην αρχή του σεμιναρίου, με ύφος «Δεσποινίς Διαφορετικότητα, χαιρόμαστε που είστε μαζί μας» (Γέλια) «αλλά δεν έχουμε ίχνος προκατάληψης». Και εγώ απαντώ «Αλήθεια; Επειδή εγώ το κάνω καθημερινά και πάλι βλέπω τις προκαταλήψεις μου».
Let me just start with number one. We gotta get out of denial. Stop trying to be good people. We need real people. You know, I do a lot of diversity work, and people will come up to me at the beginning of the workshop. They're like, "Oh, Ms. Diversity Lady, we're so glad you're here" -- (Laughter) -- "but we don't have a biased bone in our body." And I'm like, "Really? Because I do this work every day, and I see all my biases."
Πριν λίγο καιρό ήμουν στο αεροπλάνο και άκουσα φωνή γυναίκας πιλότου στα μεγάφωνα, και ενθουσιάστηκα τόσο πολύ. Σκέφτηκα, «Ναι! Γυναίκες, τα σπάμε! Πάμε για τη στρατόσφαιρα». Όλα ήταν καλά, αλλά μετά άρχισε να κουνάει και σκέφτηκα, «Ελπίζω να είναι καλή πιλότος». (Γέλια) Δίκιο έχετε. Σωστά. Αλλά ούτε καν κατάλαβα ότι ήταν προκατάληψη μέχρι που τη στιγμή που επέστρεφα και πάντα είναι άνδρας πιλότος και συχνά έχει αναταράξεις, και ποτέ δεν αμφισβήτησα την εμπιστοσύνη μου στον άνδρα πιλότο. Ο πιλότος είναι καλός. Να, όμως το πρόβλημα. Αν με ρωτήσετε ξεκάθαρα, θα απαντούσα, «Γυναίκα πιλότος: άψογη» Φαίνεται όμως ότι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν λίγο, κλίνω προς μια προκατάληψη που ούτε ήξερα ότι είχα. Δηλαδή, σε αεροπλάνο που σχίζει τον ουρανό θέλω άνδρα πιλότο. Είναι η προεπιλογή μου. Οι άνδρες είναι προεπιλογή μου. Ποια είναι η δική σας προεπιλογή; Ποιον εμπιστεύεστε; Ποιον φοβάστε; Με ποιον νιώθετε ότι έχετε αθέατη σύνδεση; Ποιον αποφεύγετε;
I mean, not too long ago, I was on a plane and I heard the voice of a woman pilot coming over the P.A. system, and I was just so excited, so thrilled. I was like, "Yes, women, we are rocking it. We are now in the stratosphere." It was all good, and then it started getting turbulent and bumpy, and I was like, "I hope she can drive." (Laughter) I know. Right. But it's not even like I knew that was a bias until I was coming back on the other leg and there's always a guy driving and it's often turbulent and bumpy, and I've never questioned the confidence of the male driver. The pilot is good. Now, here's the problem. If you ask me explicitly, I would say, "Female pilot: awesome." But it appears that when things get funky and a little troublesome, a little risky, I lean on a bias that I didn't even know that I had. You know, fast-moving planes in the sky, I want a guy. That's my default. Men are my default. Who is your default? Who do you trust? Who are you afraid of? Who do you implicitly feel connected to? Who do you run away from?
Θα σας πω τι έχουμε μάθει. Το τεστ έμμεσου συσχετισμού που μετράει την υποσυνείδητη προτίμηση, μπορείτε να το κάνετε διαδικτυακά. Το έχουν κάνει πέντε εκατομμύρια άνθρωποι. Αποδεικνύεται ότι η προεπιλογή μας είναι το λευκό. Μας αρέσουν οι λευκοί. Προτιμούμε τους λευκούς. Τι εννοώ μ' αυτό; Όταν βλέπουμε φωτογραφίες μαύρων και λευκών ανθρώπων, μπορούμε να συσχετίσουμε πιο γρήγορα εκείνη τη φωτογραφία του λευκού ατόμου με μια θετική λέξη, από όσο όταν προσπαθούμε να συσχετίσουμε κάτι θετικό με ένα μαύρο πρόσωπο, και το αντίθετο. Όταν βλέπετε ένα μαύρο πρόσωπο μας είναι ευκολότερο να συνδέσουμε το μαύρο με το αρνητικό απ' ό,τι το λευκό με το αρνητικό. Το 70% των λευκών που κάνουν το τεστ προτιμούν το λευκό. Και το 50% των μαύρων που κάνουν το τεστ προτιμούν το λευκό. Καταλαβαίνετε ότι όλοι έχουμε εκτεθεί στη μόλυνση.
I'm going to tell you what we have learned. The implicit association test, which measures unconscious bias, you can go online and take it. Five million people have taken it. Turns out, our default is white. We like white people. We prefer white. What do I mean by that? When people are shown images of black men and white men, we are more quickly able to associate that picture with a positive word, that white person with a positive word, than we are when we are trying to associate positive with a black face, and vice versa. When we see a black face, it is easier for us to connect black with negative than it is white with negative. Seventy percent of white people taking that test prefer white. Fifty percent of black people taking that test prefer white. You see, we were all outside when the contamination came down.
Τι κάνουμε για τους αυτόματους συσχετισμούς του εγκεφάλου μας; Ένα από τα πράγματα που πιθανόν σκέφτεστε, και πιθανόν λέτε στον εαυτό σας, είναι, απλώς θα ενισχύσω την αχρωματοψία μου. Ναι, θα αναθεωρήσω αυτή την άποψη. Θα σας πρότεινα να μην το κάνετε. Φτάσαμε στα όριά μας προσπαθώντας να κάνουμε τη διαφορά, για να μην διακρίνουμε χρώμα. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι βλέπαμε χρώμα, αλλά τι κάναμε όταν το βλέπαμε. Είναι μια λανθασμένη θεώρηση. Και ενώ ταλαιπωρούμαστε να μην βλέπουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε τους τρόπους με τους οποίους οι φυλετικές διαφορές αλλάζουν τις δυνατότητες των ανθρώπων, στερώντας τους την ευημερία και μερικές φορές προκαλώντας τον πρώιμο θάνατό τους.
What do we do about the fact that our brain automatically associates? You know, one of the things that you probably are thinking about, and you're probably like, you know what, I'm just going to double down on my color blindness. Yes, I'm going to recommit to that. I'm going to suggest to you, no. We've gone about as far as we can go trying to make a difference trying to not see color. The problem was never that we saw color. It was what we did when we saw the color. It's a false ideal. And while we're busy pretending not to see, we are not being aware of the ways in which racial difference is changing people's possibilities, that's keeping them from thriving, and sometimes it's causing them an early death.
Ουσιαστικά λοιπόν, οι επιστήμονες μάς λένε να το ξεχάσουμε. Ούτε που να σκεφτόμαστε την αχρωματοψία. Αυτό που πράγματι προτείνουν είναι να κοιτάμε επίμονα θαυμάσιους μαύρους ανθρώπους. (Γέλια) Να τους κοιτάζουμε κατά πρόσωπο και να το απομνημονεύουμε, γιατί όταν παρατηρούμε κάποιους θαυμάσιους μαύρους ανθρώπους, μας βοηθάει να ακυρώσουμε τον συσχετισμό που συμβαίνει αυτόματα στο μυαλό μας. Γιατί νομίζετε ότι σας δείχνω αυτούς τους όμορφους μαύρους άνδρες πίσω μου; Υπήρχαν τόσοι πολλοί που χρειάστηκε να αφήσω κάποιους έξω. Αυτό που εννοώ είναι: Προσπαθώ να επαναφέρω τους αυτόματους συσχετισμούς που κάνετε για τους μαύρους. Προσπαθώ να σας υπενθυμίσω ότι οι νεαροί μαύροι γίνονται καταπληκτικοί άνθρωποι που έχουν αλλάξει τις ζωές μας προς το καλύτερο.
So in fact, what the scientists are telling us is, no way. Don't even think about color blindness. In fact, what they're suggesting is, stare at awesome black people. (Laughter) Look at them directly in their faces and memorize them, because when we look at awesome folks who are black, it helps to dissociate the association that happens automatically in our brain. Why do you think I'm showing you these beautiful black men behind me? There were so many, I had to cut them. Okay, so here's the thing: I'm trying to reset your automatic associations about who black men are. I'm trying to remind you that young black men grow up to be amazing human beings who have changed our lives and made them better.
Αυτό εννοώ. Η άλλη δυνατότητα της επιστήμης, και μόνο προσωρινά αλλάζει τους αυτόματους συσχετισμούς, αλλά αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι αν πάρετε έναν λευκό που σας είναι ξεκάθαρα απεχθής, και τον βάλετε δίπλα σε έγχρωμο άτομο, έναν μαύρο που είναι εκπληκτικός, τότε και αυτό μερικές φορές επίσης βοηθάει την αποσύνδεση. Σκεφτείτε λοιπόν τον Τζέφρι Ντάμερ και τον Κόλιν Πάουελ. Απλά κοιτάξτε τους για ώρα, ωραία; (Γέλια) Αυτά θέλω να καταλάβετε. Ψάξτε για την προκατάληψή σας. Σας παρακαλώ να ξεπεράσετε την άρνηση και ψάξτε για ανησυχητικές ενδείξεις ότι τα παλιά σας στερεότυπα είναι λανθασμένα.
So here's the thing. The other possibility in science, and it's only temporarily changing our automatic assumptions, but one thing we know is that if you take a white person who is odious that you know, and stick it up next to a person of color, a black person, who is fabulous, then that sometimes actually causes us to disassociate too. So think Jeffrey Dahmer and Colin Powell. Just stare at them, right? (Laughter) But these are the things. So go looking for your bias. Please, please, just get out of denial and go looking for disconfirming data that will prove that in fact your old stereotypes are wrong.
Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι να σας πω να κινηθείτε προς τους μαύρους ανθρώπους, και όχι μακριά τους. Δεν είναι και ότι πιο δύσκολο, αλλά είναι από εκείνα τα πράγματα που πρέπει να τα κάνεις ενσυνείδητα και επί σκοπόν. Ήμουν κάπου στη Γουώλ Στριτ πριν κάποια χρόνια μαζί με μια συνάδελφό μου πραγματικά πανέμορφη, που δουλεύουμε μαζί στη διαφορετικότητα, και είναι έγχρωμη από την Κορέα. Ήμασταν έξω αργά τη νύχτα, και αναρωτιόμαστε προς τα που να πάμε, είχαμε χαθεί. Είδα κάποιον στην άλλη πλευρά του δρόμου και σκέφτηκα, «Ωραία, μαύρος.» Πήγα προς το μέρος του χωρίς καν να το σκεφτώ. Και αυτή πήρε ένα ύφος «Αποκτά ενδιαφέρον». Ο τύπος απέναντι ήταν μαύρος. Νομίζω ότι γενικά οι μαύροι ξέρουν πού πηγαίνουν. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά το πιστεύω. Μου είπε ότι έδειχνα να σκέφτομαι, «Ζήτω, ένα μαύρο παλικάρι». Αυτή είπε ότι σκεφτόταν, «Ωχ, ένας μαύρος τύπος». Άλλη κατεύθυνση. Ίδια ανάγκη, ο ίδιος τύπος, τα ίδια ρούχα, ίδιος χρόνος, ίδιος δρόμος, διαφορετική αντίδραση. Είπε, «Ντρέπομαι. Σύμβουλος διαφορετικότητας. Αποστράφηκα μαύρο άτομο. Είμαι έγχρωμη γυναίκα. Θεέ μου!» Εγώ της είπα, «Ξέρεις κάτι; Νομίζω ότι πρέπει να χαλαρώσεις». Καταλαβαίνετε ότι εγώ έχω μακρά ιστορία με μαύρους τύπους. (Γέλια) Ο μπαμπάς μου είναι μαύρος. Βλέπετε τι εννοώ; Έχω μαύρο γιο με ύψος 1,95. Έχω παντρευτεί μαύρο. Ξέρω τόσο καλά τους μαύρους που μπορώ να καταλάβω τι καπνό φουμάρει καθένας τους, και αυτός ήταν δικός μου μαύρος. Μας είπε, «Ναι, κυρίες μου, ξέρω πού πηγαίνετε. Θα σας πάω».
Okay, so that's number one: number two, what I'm going to say is move toward young black men instead of away from them. It's not the hardest thing to do, but it's also one of these things where you have to be conscious and intentional about it. You know, I was in a Wall Street area one time several years ago when I was with a colleague of mine, and she's really wonderful and she does diversity work with me and she's a woman of color, she's Korean. And we were outside, it was late at night, and we were sort of wondering where we were going, we were lost. And I saw this person across the street, and I was thinking, "Oh great, black guy." I was going toward him without even thinking about it. And she was like, "Oh, that's interesting." The guy across the street, he was a black guy. I think black guys generally know where they're going. I don't know why exactly I think that, but that's what I think. So she was saying, "Oh, you were going, 'Yay, a black guy'?" She said, "I was going, 'Ooh, a black guy.'" Other direction. Same need, same guy, same clothes, same time, same street, different reaction. And she said, "I feel so bad. I'm a diversity consultant. I did the black guy thing. I'm a woman of color. Oh my God!" And I said, "You know what? Please. We really need to relax about this." I mean, you've got to realize I go way back with black guys. (Laughter) My dad is a black guy. You see what I'm saying? I've got a 6'5" black guy son. I was married to a black guy. My black guy thing is so wide and so deep that I can pretty much sort and figure out who that black guy is, and he was my black guy. He said, "Yes, ladies, I know where you're going. I'll take you there."
Οι προκαταλήψεις είναι ιστορίες που φτιάχνουμε για ανθρώπους πριν πραγματικά τους γνωρίσουμε. Πώς όμως θα μάθεις τι άνθρωποι είναι όταν μας έχουν πει να τους αποφεύγουμε και να τους φοβόμαστε; Θα σας πω λοιπόν να κινηθείτε προς αυτό που σας κάνει να νιώθετε άβολα. Δεν σας ζητώ να κάνετε κάτι ριψοκίνδυνο. Εννοώ να κάνετε μια αξιολόγηση, να επεκτείνετε τον κοινωνικό και επαγγελματικό σας κύκλο. Ποιος βρίσκεται στον κύκλο σας; Ποιος λείπει; Πόσες αληθινές σχέσεις έχετε με νεαρούς μαύρους ανθρώπους, οικείους, άνδρες, γυναίκες; Ή οποιαδήποτε άλλη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ποιοι είστε και πώς κινείστε, τρόπος του λέγειν; Ξέρετε κάτι; Ρίξτε μια ματιά τριγύρω σας. Μπορεί να είναι κάποιος στη δουλειά, στην τάξη σας, στον χώρο λατρείας σας, κάπου, ίσως υπάρχει κάποιος μαύρος νεαρός. Φερθείτε ευγενικά. Πείτε ένα γεια. Πηγαίνετε βαθύτερα, πιο κοντά, παραπέρα, και φτιάξτε μια σχέση, μια φιλία που σας κάνει να θέλετε να δείτε το άτομο ως σύνολο και να ξεπεράσετε τα στερεότυπα. Ξέρω ότι κάποιοι το κάνετε,
You know, biases are the stories we make up about people before we know who they actually are. But how are we going to know who they are when we've been told to avoid and be afraid of them? So I'm going to tell you to walk toward your discomfort. And I'm not asking you to take any crazy risks. I'm saying, just do an inventory, expand your social and professional circles. Who's in your circle? Who's missing? How many authentic relationships do you have with young black people, folks, men, women? Or any other major difference from who you are and how you roll, so to speak? Because, you know what? Just look around your periphery. There may be somebody at work, in your classroom, in your house of worship, somewhere, there's some black young guy there. And you're nice. You say hi. I'm saying go deeper, closer, further, and build the kinds of relationships, the kinds of friendships that actually cause you to see the holistic person and to really go against the stereotypes. I know some of you are out there,
γιατί έχω κάποιους λευκούς φίλους ειδικά που λένε, «Δεν έχεις ιδέα πόσο άβολα νιώθω. Σαν να μην πιστεύω ότι θα έχει αποτέλεσμα. Είμαι σίγουρος ότι θα τα θαλασσώσω». Ναι, ίσως, αλλά δεν έχει σχέση με την τελειότητα, αλλά με τον συσχετισμό. Και δεν πρόκειται να νιώσεις άνετα πριν νιώσεις άβολα. Απλά, πρέπει να το κάνεις. Θέλω να σας πω, αν κάποιος μαύρος νεαρός σας πλησιάσει ειλικρινά και πραγματικά, δεχθείτε την πρόσκληση. Δεν σας κυνηγάνε όλοι. Ψάξτε γι' αυτούς τους ανθρώπους που μπορούν να δουν την ανθρωπιά σας. Ξέρετε, η κατανόηση και η συμπόνια προκύπτουν από σχέσεις με ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από εσάς. Κάτι πραγματικά δυνατό και όμορφο συμβαίνει: αρχίζετε να νιώθετε ότι είναι εσείς, ότι είναι μέρος σας, ότι είστε εσείς στην οικογένειά σας, και μετά παύουμε να είμαστε παρατηρητές και αναλαμβάνουμε δράση, γινόμαστε υποστηρικτές, και γινόμαστε σύμμαχοι. Βγείτε λοιπόν από τη βόλεψή σας, πηγαίνετε σε κάτι μεγαλύτερο και σημαντικότερο, γιατί έτσι θα αποτρέψουμε να συμβεί και άλλο Φέργκιουσον. Έτσι δημιουργούμε μια κοινότητα όπου όλοι μπορούν να ευημερήσουν, ειδικά οι μαύροι νεαροί.
I know because I have some white friends in particular that will say, "You have no idea how awkward I am. Like, I don't think this is going to work for me. I'm sure I'm going to blow this." Okay, maybe, but this thing is not about perfection. It's about connection. And you're not going to get comfortable before you get uncomfortable. I mean, you just have to do it. And young black men, what I'm saying is if someone comes your way, genuinely and authentically, take the invitation. Not everyone is out to get you. Go looking for those people who can see your humanity. You know, it's the empathy and the compassion that comes out of having relationships with people who are different from you. Something really powerful and beautiful happens: you start to realize that they are you, that they are part of you, that they are you in your family, and then we cease to be bystanders and we become actors, we become advocates, and we become allies. So go away from your comfort into a bigger, brighter thing, because that is how we will stop another Ferguson from happening. That's how we create a community where everybody, especially young black men, can thrive.
Αυτό το τελευταίο θα είναι δυσκολότερο, και το ξέρω, αλλά θα το πω έτσι κι αλλιώς. Όταν βλέπουμε κάτι, πρέπει να έχουμε το θάρρος να πούμε κάτι, ακόμη και σε αυτούς που αγαπάμε. Έρχονται γιορτές και είναι καιρός που καθόμαστε οικογενειακά στο τραπέζι και περνάμε καλά. Τέλος πάντων, πολλοί θα πάμε σε γιορτές και πρέπει ν' ακούσετε τη συζήτηση στο τραπέζι. Αρχίζετε να λέτε πράγματα όπως, «Η γιαγιά είναι μισαλλόδοξη». (Γέλια) «Ο θείος Τζο είναι ρατσιστής». Και βέβαια αγαπάμε τον θείο Τζο και τη γιαγιά. Φυσικά. Ξέρουμε ότι είναι καλοί άνθρωποι αλλά αυτό που λένε είναι λάθος. Πρέπει να μπορούμε να πούμε κάτι, γιατί ξέρετε ποιος άλλος κάθεται στο τραπέζι; Τα παιδιά κάθονται στο τραπέζι. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι προκαταλήψεις δεν πεθαίνουν και διαιωνίζονται; Επειδή δεν λέμε τίποτα. Θα πρέπει να τολμήσουμε να πούμε, «Γιαγιά, δεν αποκαλούμε έτσι τους ανθρώπους πλέον». «Θείε Τζο, δεν είναι αλήθεια ότι του άξιζε αυτό. Σε κανένα δεν αξίζει κάτι τέτοιο». Και πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να μην προστατέψουμε τα παιδιά μας από την ασχήμια του ρατσισμού όταν οι μαύροι γονείς δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια, ειδικά αυτοί που έχουν νεαρούς μαύρους γιους. Πρέπει να πάρουμε τα λατρεμένα μας παιδιά, το μέλλον μας, και να τους πούμε ότι έχουμε μια εκπληκτική χώρα με απίστευτα ιδανικά, ότι έχουμε δουλέψει απίστευτα σκληρά, έχουμε κάνει κάποια πρόοδο, αλλά δεν έχουμε τελειώσει. Έχουμε ακόμη μέσα μας αυτές τις παλιές ιδέες περί υπεροχής που μας κάνουν να τις ενσωματώνουμε και σε άλλους θεσμούς και την κοινωνία και τις επόμενες γενιές, και προκαλούν απελπισία και ανισότητα και ολέθρια απαξίωση των νεαρών μαύρων ανθρώπων. Πρέπει να τους πείτε ότι θα αγωνιστούμε για να δούμε και το χρώμα και τον χαρακτήρα των νεαρών μαύρων, και ότι περιμένετε από αυτά να συμμετέχουν στις δυνάμεις αλλαγής αυτής της κοινωνίας που θα αντισταθούν στην αδικία και πάνω απ' όλα, θα φτιάξουν μια κοινωνία όπου όλοι θα βλέπουν τους νεαρούς μαύρους σαν αυτό που είναι.
So this last thing is going to be harder, and I know it, but I'm just going to put it out there anyway. When we see something, we have to have the courage to say something, even to the people we love. You know, it's holidays and it's going to be a time when we're sitting around the table and having a good time. Many of us, anyways, will be in holidays, and you've got to listen to the conversations around the table. You start to say things like, "Grandma's a bigot." (Laughter) "Uncle Joe is racist." And you know, we love Grandma and we love Uncle Joe. We do. We know they're good people, but what they're saying is wrong. And we need to be able to say something, because you know who else is at the table? The children are at the table. And we wonder why these biases don't die, and move from generation to generation? Because we're not saying anything. We've got to be willing to say, "Grandma, we don't call people that anymore." "Uncle Joe, it isn't true that he deserved that. No one deserves that." And we've got to be willing to not shelter our children from the ugliness of racism when black parents don't have the luxury to do so, especially those who have young black sons. We've got to take our lovely darlings, our future, and we've got to tell them we have an amazing country with incredible ideals, we have worked incredibly hard, and we have made some progress, but we are not done. We still have in us this old stuff about superiority and it is causing us to embed those further into our institutions and our society and generations, and it is making for despair and disparities and a devastating devaluing of young black men. We still struggle, you have to tell them, with seeing both the color and the character of young black men, but that you, and you expect them, to be part of the forces of change in this society that will stand against injustice and is willing, above all other things, to make a society where young black men can be seen for all of who they are.
Τόσοι θαυμάσιοι μαύροι νεαροί, που θα είναι οι πιο θαυμάσιοι πολιτικοί που έζησαν ποτέ, γενναίοι στρατιώτες, φοβεροί και σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι. Είναι άνθρωποι που είναι εμπνευσμένοι ιεροκήρυκες. Είναι απίστευτοι επιστήμονες, καλλιτέχνες, συγγραφείς. Είναι δυναμικοί κωμικοί. Είναι στοργικοί παππούδες, γιοι που νοιάζονται. Είναι δυνατοί πατεράδες και είναι νέοι άνθρωποι με τα δικά τους όνειρα.
So many amazing black men, those who are the most amazing statesmen that have ever lived, brave soldiers, awesome, hardworking laborers. These are people who are powerful preachers. They are incredible scientists and artists and writers. They are dynamic comedians. They are doting grandpas, caring sons. They are strong fathers, and they are young men with dreams of their own.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)