Σαν εραστής της ανθρώπινης ανατομίας, είμαι πολύ ενθουσιασμένη που επιτέλους θέτουμε τα σώματά μας στο επίκεντρο. Μέσω πρακτικών όπως η προληπτική ιατρική, ο έλεγχος και η συμμετοχή των ίδιων των ασθενών στα θέματα της υγείας τους - μέχρι και την τωρινή εμμονή των πόσων βημάτων κάνουμε μες στη μέρα. Όλο αυτό προωθεί μια υγιή σχέση μεταξύ ημών και των σωμάτων μας.
As a lover of human anatomy, I'm so excited that we're finally putting our bodies at the center of focus. Through practices such as preventive medicine, patient empowerment and self-monitoring -- down to now obsessing over every single step we take in a day. All of this works to promote a healthy connection between ourselves and our bodies.
Παρά την εστίαση στο υγιές εγώ μας, η γενική κοινή γνώση για το ανατομικό εγώ είναι ελλιπής. Πολλοί δεν γνωρίζουν τη θέση των ζωτικών οργάνων τους, ούτε καν τη λειτουργία τους. Αυτό συμβαίνει γιατί η ανθρώπινη ανατομία είναι ένα δύσκολο και χρονοβόρο θέμα για να ασχοληθεί κανείς.
Despite all this focus on the healthy self, general public knowledge of the anatomical self is lacking. Many people don't know the location of their vital organs, or even how they function. And that's because human anatomy is a difficult and time-intensive subject to learn.
Πόσοι από εσάς πέρασαν μάθημα ανατομίας; Αρκετοί! Ωραία! Οι περισσότεροι έχετε σχέση με την ιατρική. Όπως πολλοί από εσάς, πέρασα πολλές ώρες απομνημονεύοντας εκατοντάδες δομές. Κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο χωρίς οπτική βοήθεια. Γιατί τελικά, είτε θυμάστε την παραμικρή δομή, είτε όχι, αυτές οι εικόνες είναι που κάνουν τη μελέτη της ανατομίας τόσο ενδιαφέρουσα. Κοιτάζοντάς τες, βλέπουμε ένα εγχειρίδιο του ίδιου του εαυτού μας.
How many of you here made it through anatomy? Wow, good -- most of you are in medicine. I, like you, spent countless hours memorizing hundreds of structures. Something no student of anatomy could do without the help of visuals. Because at the end of the day, whether you remember every little structure or not, these medical illustrations are what makes studying anatomy so intriguing. In looking at them, we're actually viewing a manual of our very selves.
Τι συμβαίνει όμως μετά το πέρας των σπουδών; Αυτές οι όμορφες εικόνες κλείνονται στις σελίδες των ιατρικών βιβλίων, ή μιας εφαρμογής, για περίπτωση ανάγκης. Όσο για το κοινό, συναντά ιατρικές απεικονίσεις μόνο παθητικά στους τοίχους των ιατρείων.
But what happens when we're done studying? These beautiful illustrations are then shut back into the pages of a medical textbook, or an app, referenced only when needed. And for the public, medical illustrations may only be encountered passively on the walls of a doctor's office.
Από τις απαρχές της σύγχρονης ιατρικής, οι ιατρικές απεικονίσεις, δηλαδή η ανατομία, υπήρχαν κυρίως μέσα στο πλαίσιο της ιατρικής εκπαίδευσης. Σήμερα όμως συμβαίνει κάτι το εξαιρετικό. Οι καλλιτέχνες έβγαλαν την ανατομία από τα όρια του ιατρικού κόσμου ωθώντας την στην κοινή θέα. Τα τελευταία εννιά χρόνια, καταγράφω και μοιράζομαι με το κοινό αυτή την αύξηση της τέχνης της ανατομίας από την προοπτική μου ως ιατρικού εικονογράφου.
From the beginnings of modern medicine, medical illustration, and therefore anatomy, have existed primarily within the realm of medical education. Yet there's something fascinating happening right now. Artists are breaking anatomy out of the confines of the medical world and are thrusting it into the public space. For the past nine years, I have been cataloguing and sharing this rise in anatomical art with the public -- all from my perspective as a medical illustrator.
Πριν σας δείξω το πως οι καλλιτέχνες αποκατέστησαν την ανατομία, πρέπει να καταλάβετε πώς η τέχνη επηρέασε την ανατομία στο παρελθόν.
But before I get into showing you how artists are reclaiming anatomy today, it's important to understand how art influenced anatomy in the past.
Η ανατομία είναι από τη φύση της οπτική επιστήμη και οι πρώτοι ανατόμοι που το κατάλαβαν έζησαν την περίοδο της Αναγέννησης. Εξαρτιόντουσαν από τους καλλιτέχνες για κοινοποιήσουν τις ανακαλύψεις τους στο κοινό και τους συναδέλφους τους. Η θέληση τους να ψυχαγωγήσουν, πέρα από το να διδάξουν, οδήγησε στις πιο παράξενες απεικονίσεις ανατομίας.
Now, anatomy is by its very nature a visual science, and the first anatomists to understand this lived during the Renaissance. They relied on artists to help advertise their discoveries to their peers in the public. And this drive to not only teach but also to entertain resulted in some of the strangest anatomical illustrations.
Η ανατομία βρέθηκε σε μια διαμάχη μεταξύ επιστήμης, τέχνης και πολιτισμού που κράτησε περίπου 500 χρόνια. Οι καλλιτέχνες παρουσίαζαν διαμελισμένα πτώματα ως ζωντανά,
Anatomy was caught in a struggle between science, art and culture that lasted for over 500 years. Artists rendered dissected cadavers as alive,
παίρνοντας χιουμοριστικές ανατομικές πόζες στριπτίζ. Φανταστείτε να βλέπατε αυτά στα σημερινά σχολικά βιβλία. Επίσης τα παρουσίασαν ως πολύ πεθαμένα έχοντας χάσει ακουσίως το δέρμα τους. Αποκομμένα άκρα ήταν στημένα σαν ζωντανά. Κάποιες απεικονίσεις είχαν αναφορές στην ποπ κουλτούρα. Αυτή είναι η Κλάρα, ένας διάσημος ρινόκερος που ταξίδευε στην Ευρώπη στα μέσα του 1700, όταν το να δεις έναν ρινόκερο ήταν εξαιρετικά σπάνιο. Το ότι βρισκόταν στην εικονογράφηση ήταν παρόμοιο με τις σημερινές χορηγίες.
posed in these humorous anatomical stripteases. Imagine seeing that in your textbooks today. They also showed them as very much dead -- unwillingly stripped of their skin. Disembodied limbs were often posed in literal still lives. And some illustrations even included pop culture references. This is Clara, a famous rhinoceros that was traveling Europe in the mid-1700s, at a time when seeing a rhino was an exciting rarity. Including her in this illustration was akin to celebrity sponsorship today.
Η εισαγωγή χρωμάτων στη συνέχεια προσέδωσε νέο βάθος και καθαρότητα στην ανατομία, κάνοντάς την εντυπωσιακή.
The introduction of color then brought a whole new depth and clarity to anatomy that made it stunning.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η τέλεια ισορροπία μεταξύ επιστήμης και τέχνης είχε τελικά καθιερωθεί με την εμφάνιση των καλλιτεχνών ιατρικών απεικονίσεων. Δημιούργησαν μια ενιαία αναπαράσταση της ανατομίας, κάτι που δεν ήταν ούτε ζωντανό ούτε νεκρό, απελευθερωμένο από τις επιρροές της καλλιτεχνικής κουλτούρας. Αυτή η εστίαση στο ακριβές και αναγκαίο συνέβηκε για το όφελος της ιατρικής εκπαίδευσης. Αυτό μελετάμε σήμερα.
By the early 20th century, the perfect balance of science and art had finally been struck with the emergence of medical illustrators. They created a universal representation of anatomy -- something that was neither alive nor dead, that was free from those influences of artistic culture. And this focus on no-frills accuracy was precisely for the benefit of medical education. And this is what we get to study from today.
Γιατί όμως οι ιατρικές απεικονίσεις του παρελθόντος και του παρόντος αιχμαλωτίζουν τη φαντασία μας; Είμαστε από τη φύση μας συντονισμένοι με την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος. Οι ιατρικές απεικονίσεις αποτελούν τέχνη. Τίποτα δεν μπορεί να αποσπάσει συναισθηματική αντίδραση -από χαρά μέχρι απόλυτη αηδία- μεγαλύτερη από ένα σώμα. Σήμερα, καλλιτέχνες με αυτά τα συναισθήματα άρπαξαν την ανατομία από τον ιατρικό κόσμο, και την αναζωογόνησαν μέσω της τέχνης με τους πιο ευρηματικούς τρόπους.
But why is it that medical illustration -- both past and present -- captures our imaginations? Now, we are innately tuned into the beauty of the human body. And medical illustration is still art. Nothing can elicit an emotional response -- from joy to complete disgust -- more than the human body. And today, artists armed with that emotion, are grasping anatomy from the medical world, and are reinvigorating it through art in the most imaginative ways.
Παράδειγμα είναι ο Ισπανός καλλιτέχνης μοντέρνας τέχνης, Φερνάντο Βισέντε. Παίρνει ανατομικές απεικονίσεις αντρικών σωμάτων του 19ου αιώνα και τις περιβάλει με θηλυκό αισθησιασμό. Οι γυναίκες στους πίνακές του προκαλούν να δούμε πέρα από την επιφανειακή ανατομία εισάγοντας έτσι μια ισχυρή θηλυκότητα που παλαιότερα απουσίαζε από την ιστορία της ανατομικής αναπαράστασης.
A perfect example of this is Spanish contemporary artist Fernando Vicente. He takes 19th century anatomical illustrations of the male body and envelops them in a female sensuality. The women in his paintings taunt us to view beyond their surface anatomy, thereby introducing a strong femininity that was previously lacking in the history of anatomical representation.
Η δεξιοτεχνία φαίνεται στην αποκατάσταση και ανάκαμψη του ανθρώπινου σώματος. Αυτή είναι ακτινογραφία γυναίκας με κάταγμα κι εξάρθρωση αστραγάλου σε ατύχημα στο πατινάζ. Σαν φόρο τιμής στο τραύμα της, προσέλαβε τον αρχιτέκτονα Φεντερίκο Καρμπαχάλ από το Μόντρεαλ για να κατασκευάσει ένα συρμάτινο γλυπτό του τραυματισμένης της κνήμης. Παρατηρείστε τις μεγεθυσμένες κόκκινες βίδες στο γλυπτό. Είναι οι ίδιες χειρουργικές βίδες από την αναδόμηση του αστραγάλου της. Είναι ιατρικός εξοπλισμός που μετατράπηκε σε τέχνη.
Artistry can also be seen in the repair and recovery of the human body. This is an X-ray of a woman who fractured and dislocated her ankle in a roller-skating accident. As a tribute to her trauma, she commissioned Montreal-based architect Federico Carbajal to construct a wire sculpture of her damaged lower leg. Now, notice those bright red screws magnified in the sculpture. These are the actual surgical screws used in reconstructing her ankle. It's medical hardware that's been repurposed as art.
Συχνά με ρωτάνε πώς διαλέγω την τέχνη που παρουσιάζω στο Διαδίκτυο ή σε διάφορες γκαλερί. Για μένα η απάντηση είναι η ισορροπία μεταξύ τεχνικής και ιδέας που ωθεί τα όρια της ανατομίας ώστε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, κι αυτός είναι ο λόγος που εντυπωσιάστηκα από τον Μάικλ Ρίντι. Οι κατά τ' άλλα σοβαρές απεικονίσεις του συχνά έχουν στοιχεία χιούμορ. Για παράδειγμα, κοιτάξτε το πρόσωπό της. Κοιτάξτε τα κόκκινα σημάδια. Ο Μάικλ υποδεικνύει την έντονη ανασφάλεια μιας δερματικής πάθησης σαν μανιακά κι ενοχλητικά τερατάκια εκτός ελέγχου στο φόντο του πίνακα. Στην αντανάκλασή της, αναπαριστά την πλήρη ανατομία και την καλύπτει με χρυσόσκονη, ώστε να μοιάζει με γλύκισμα. Με αυτόν τον τρόπο, ο Μάικλ υποβαθμίζει την κοινή αντίληψη περί ανατομίας που συνδέεται πολύ στενά μόνο με την ασθένεια και τονθάνατο.
People often ask me how I choose the art that I showcase online or feature in gallery shows. And for me it's a balance between the technique and a concept that pushes the boundaries of anatomy as a way to know thyself, which is why the work of Michael Reedy struck me. His serious figure drawings are often layered in elements of humor. For instance, take a look at her face. Notice those red marks. Michael manifests the consuming insecurity of a skin condition as these maniacal cartoon monsters annoying and out of control in the background. On the mirrored figure, he renders the full anatomy and covers it in glitter, making it look like candy. By doing this, Michael downplays the common perception of anatomy so closely tied to just disease and death.
Η επόμενη ιδέα μπορεί να μη βγάζει πολύ νόημα, αλλά η ανθρώπινη ανατομία δεν περιορίζεται πλέον στον άνθρωπο. Όταν ήσασταν παιδιά, ευχηθήκατε ποτέ να ζωντανέψουν τα παιχνίδια σας; Ο Τζέισον Φρίνι πραγματοποιεί αυτά τα όνειρα με μαγικές ανατομές παιχνιδιών.
Now, this next concept might not make much sense, but human anatomy is no longer limited to humans. When you were a child, did you ever wish that your toys could come to life? Well, Jason Freeny makes those dreams come true with his magical toy dissections.
(Γέλια)
(Laughter)
Θα πει κανείς ότι αυτό οδηγεί σε νοσηρή αντίληψη των αθώων παιδικών χαρακτήρων, άλλα ο Τζέισον λέει για τις ανατομές του, «Μόνο φόβο δεν είδα στις αντιδράσεις των παιδιών στη δουλειά μου». Βλέπω πάντα κατάπληξη, θαυμασμό, και όρεξη για εξερεύνηση. Ο φόβος για την ανατομία και τα εντόσθια είναι η συνήθης αντίδραση.
One might think that this would bring a morbid edge to one's innocent childhood characters, but Jason says of his dissections, "One thing I've never seen in a child's reaction to my work is fear." It's always wonder, amazement and wanting to explore. Fear of anatomy and guts is a learned reaction.
Η ανατομή επεκτείνεται και σε πολιτικά και κοινωνικώς φορτισμένα αντικείμενα. Στην «Ανατομία του Πολέμου» του Νόα Σκάλιν βλέπουμε ένα τεμαχισμένο όπλο με ανθρώπινα όργανα. Αλλά αν κοιτάξετε πιο προσεκτικά, θα δείτε ότι λείπει ο εγκέφαλος. Και αν ξανακοιτάξετε, επισης θα παρατηρήσετε ότι ο Νόα κατόπιν σκέψης τοποθέτησε το παχύ έντερο στην επικίνδυνη πλευρά της κάννης.
This anatomization also extends to politically and socially charged objects. In Noah Scalin's "Anatomy of War," we see a gun dissected to reveal human organs. But if you look closely, you'll notice that it lacks a brain. And if you keep looking, you might also notice that Noah has so thoughtfully placed the rectum at the business end of that gun barrel.
Τον επόμενο καλλιτέχνη τον ακολουθούσα για πολλά χρόνια, βλέποντας πώς ενθουσίαζε το κοινό για την ανατομία. Ο Ντάνι Κουίρκ είναι ένας νέος καλλιτέχνης που ζωγραφίζει τα θέματά του στη διαδικασία της αυτο-ανατομής. Σπάει τους κανόνες της ιατρικής απεικόνισης με την προσθήκη δραματικού φωτισμού και σκιάσεων. Δημιουργεί μια τρισδιάστατη ψευδαίσθηση που προσφέρεται για τη ζωγραφική απευθείας στο ανθρώπινο δέρμα. Ο Ντάνι το κάνει να φαίνεται σαν να έχει αφαιρεθεί πραγματικά το δέρμα. Αυτό το αποτέλεσμα -που είναι τόσο τέλειο και μοιάζει με τατουάζ- μεταβαίνει εύκολα σε μια ιατρική απεικόνιση. Ο Ντάνι σήμερα ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο, διδάσκοντας ανατομία στο κοινό μέσω της ζωγραφικής σώματος. Σοκάρει το ότι αυτός ήταν ο λόγος που απορρίφθηκε από προγράμματα ιατρικών απεικονίσεων. Αλλά παρόλα αυτά τα καταφέρνει μια χαρά.
Now, this next artist I've been following for many years, watching him excite the public about anatomy. Danny Quirk is a young artist who paints his subjects in the process of self-dissection. He bends the rules of medical illustration by inserting a very dramatic light and shadow. And this creates a 3-D illusion that lends itself very well to painting directly on the human skin. Danny makes it look as if a person's skin has actually been removed. And this effect -- also cool and tattoo-like -- easily transitions into a medical illustration. Now Danny is currently traveling the world, teaching anatomy to the public via his body paintings, which is why it was so shocking to find out that he was rejected from medical illustration programs. But he's doing just fine.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που βγάζουν την ανατομία και από τον ιατρικό και από τον καλλιτεχνικό χώρο και την τοποθετούν απευθείας στους δρόμους. O SHOK-1 με έδρα το Λονδίνο ζωγραφίζει γιγάντιες ακτινογραφίες ποπ ειδώλων. Οι ακτινογραφίες του δείχνουν πώς η ποπ κουλτούρα μπορεί να έχει δική της ανατομία και αντίστροφα, πώς η κουλτούρα μπορεί να είναι μέρος της ανατομίας ενός ατόμου. Το έργο του είναι εξαιρετικό γιατί η αναπαραγωγή ακτινογραφιών με το χέρι, πόσο μάλλον με σπρέι, είναι εξαιρετικά δύσκολη. Όμως αυτός ο καλλιτέχνης δρόμου, συμβαίνει να έχει επίσης πτυχίο στην εφαρμοσμένη χημεία.
Then there are artists who are extracting anatomy from both the medical world and the art world and are placing it directly on the streets. London-based SHOK-1 paints giant X-rays of pop culture icons. His X-rays show how culture can come to have an anatomy of its own, and conversely how culture can become part of the anatomy of a person. You come to admire his work because reproducing X-rays by hand, let alone with spray paint, is extremely difficult. But then again this is a street artist, who also happens to hold a degree in applied chemistry.
Ο Νάικος, Αυστριακός καλλιτέχνης δρόμου, μεταφέρει τον όρο «ανάπτυγμα» σε άλλο επίπεδο, σκορπώντας ανατομές ανθρώπων και ζώων σε τοίχους σε όλο τον κόσμο. Ο Νάικος, επηρεασμένος από τα κόμικ και τη χέβι μέταλ, προσδίσει μια νεανική και δελεαστική ενέργεια στην ανατομία που απλώς τη λατρεύω.
Nychos, an Austrian street artist, takes the term "exploded view" to a whole new level, splattering human and animal dissections on walls all over the world. Influenced by comics and heavy metal, Nychos inserts a very youthful and enticing energy into anatomy that I just love.
Οι καλλιτέχνες δρόμου πιστεύουν ότι η τέχνη ανήκει στο κοινό. Η ανατομία του δρόμου είναι τόσο μαγευτική γιατί έχει απομακρυνθεί πολύ από τον κόσμο της ιατρικής. Σε αναγκάζει να την κοιτάξεις και να έρθεις αντιμέτωπος με τις δικές σου αντιλήψεις, είτε τη βρίσκεις όμορφη, αηδιαστική, νοσηρή ή να προκαλεί δέος, όπως εγώ. Το ότι αποσπά τέτοιες αντιδράσεις οφείλεται στη στενή και συχνά μεταβαλλόμενη σχέση μας με αυτήν.
Street artists believe that art belongs to the public. And this street anatomy is so captivating because it is the furthest removed from the medical world. It forces you to look at it, and confront your own perceptions about anatomy, whether you find it beautiful, gross, morbid or awe-inspiring, like I do. That it elicits these responses at all is due to our intimate and often changing relationship with it.
Όλοι οι καλλιτέχνες που σας παρουσίασα σήμερα αναφέρουν ως πηγή της τέχνης τις ιατρικές απεικονίσεις. Αλλά γι' αυτούς, η ανατομία δεν είναι κάτι που πρέπει απλώς να απομνημονευθεί, αλλά να αποτελέσει ουσιαστική βάση κατανόησης του ανθρώπινου σώματος, ώστε να μπορέσουμε να ταυτιστούμε με την απεικόνισή του, είτε μέσω κινουμένων σχεδίων, ζωγραφικής σώματος, ή της τέχνης του δρόμου.
All of the artists that I showed you here today referenced medical illustrations for their art. But for them, anatomy isn't just something to memorize, but a base from which to understand the human body on a meaningful level; to depict it in ways that we can relate, whether it be through cartoons, body painting or street art.
Η τέχνη της ανατομίας έχει τη δύναμη να ξεπεράσει τις σελίδες ενός ιατρικού βιβλίου, να εξάψει το κοινό και να αναζωογονήσει τον ενθουσιασμό στον ιατρικό κόσμο, εν τέλει συνδέοντας τον εσώτατο εαυτό μας με το σώμα μας μέσω της τέχνης.
Anatomical art has the power to reach far beyond the pages of a medical textbook, to ignite an excitement in the public, and reinvigorate an enthusiasm in the medical world, ultimately connecting our innermost selves with our bodies through art.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)