Φανταστείτε πως εφηύρατε μια συσκευή που μπορεί να καταγράφει τις αναμνήσεις μου, τα όνειρα, τις ιδέες μου και να τις μεταδίδει στο μυαλό σας. Θα ήταν ρηξικέλευθη τεχνολογία, σωστά; Για την ακρίβεια, ήδη κατέχουμε αυτόν τον μηχανισμό ο οποίος ονομάζεται ανθρώπινο σύστημα επικοινωνίας και αποτελεσματικής αφήγησης. Για να κατανοήσουμε πώς δουλεύει αυτός ο μηχανισμός, πρέπει να κοιτάξουμε μέσα στο μυαλό μας και να διατυπώσουμε το ερώτημα με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο.
Imagine that you invented a device that can record my memories, my dreams, my ideas, and transmit them to your brain. That would be a game-changing technology, right? But in fact, we already possess this device, and it's called human communication system and effective storytelling. To understand how this device works, we have to look into our brains. And we have to formulate the question in a slightly different manner.
Τώρα πρέπει να ρωτήσουμε πώς αυτά τα νευρωνικά μοτίβα στο μυαλό μου που σχετίζονται με τις αναμνήσεις και τις ιδέες μου μεταφέρονται στους εγκεφάλους σας. Θεωρούμε πως δύο παράγοντες μας επιτρέπουν να επικοινωνούμε. Πρώτον, ο εγκέφαλός σας είναι συντονισμένος με το ηχητικό κύμα που μεταδίδω στον εγκέφαλό σας. Δεύτερον, αναπτύξαμε ένα κοινό νευρωνικό πρωτόκολλο που μας επιτρέπει να επικοινωνούμε.
Now we have to ask how these neuron patterns in my brain that are associated with my memories and ideas are transmitted into your brains. And we think there are two factors that enable us to communicate. First, your brain is now physically coupled to the sound wave that I'm transmitting to your brain. And second, we developed a common neural protocol that enabled us to communicate.
Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Στο εργαστήριό μου στο Πρίνστον, φέρνουμε άτομα στον τομογράφο ΛΑΜΣ και σκανάρουμε τον εγκέφαλό τους καθώς λένε ή ακούνε πραγματικές ιστορίες. Θα σας δώσω μια αίσθηση του ερεθίσματος που χρησιμοποιούμε, παίζοντας 20 δευτερόλεπτα από την ιστορία που χρησιμοποιήσαμε, όπως τη διηγήθηκε ένας ταλαντούχος αφηγητής, ο Τζιμ Ο'Γκρέιντυ.
So how do we know that? In my lab in Princeton, we bring people to the fMRI scanner and we scan their brains while they are either telling or listening to real-life stories. And to give you a sense of the stimulus we are using, let me play 20 seconds from a story that we used, told by a very talented storyteller, Jim O'Grady.
(Ηχογράφηση) Ο'Γκρέιντυ: Ρίχνω την ιστορία μου, που είναι τέλεια, και μετά αρχίζω να τη βελτιώνω -
(Audio) Jim O'Grady: So I'm banging out my story and I know it's good, and then I start to make it better --
(Γέλια)
(Laughter)
προσθέτοντας ένα διακοσμητικό στοιχείο. Οι δημοσιογράφοι το λένε «βάζω σάλτσα».
by adding an element of embellishment. Reporters call this "making shit up."
(Γέλια)
(Laughter)
Προτείνουν να μην ξεπερνιούνται τα όρια. Μα μόλις είχα δει να ξεπερνιούνται τα όρια ανάμεσα σε έναν υψηλά ιστάμενο κοσμήτορα και μια επίθεση με τούρτα. Και σαν να μου άρεσε».
And they recommend against crossing that line. But I had just seen the line crossed between a high-powered dean and assault with a pastry. And I kinda liked it."
Γιούρι Χάσον: Ωραία, ας δούμε τώρα τι συμβαίνει στον εγκέφαλό σας όταν ακούτε τέτοιες ιστορίες. Κι ας αρχίσουμε απλά, με έναν ακροατή και μια περιοχή του εγκεφάλου: τον ακουστικό φλοιό που επεξεργάζεται τους ήχους που έρχονται από το αυτί. Όπως μπορείτε να δείτε, στη συγκεκριμένη περιοχή, οι αντιδράσεις έχουν διακυμάνσεις καθώς εξελίσσεται η ιστορία. Μπορούμε να πάρουμε αυτές τις αντιδράσεις και να τις συγκρίνουμε με αντιδράσεις άλλων ακροατών στην ίδια περιοχή του εγκεφάλου. Και μπορούμε να ρωτήσουμε: Πόσο όμοιες είναι οι αντιδράσεις όλων των ακροατών;
Uri Hasson: OK, so now let's look into your brain and see what's happening when you listen to these kinds of stories. And let's start simple -- let's start with one listener and one brain area: the auditory cortex that processes the sounds that come from the ear. And as you can see, in this particular brain area, the responses are going up and down as the story is unfolding. Now we can take these responses and compare them to the responses in other listeners in the same brain area. And we can ask: How similar are the responses across all listeners?
Εδώ μπορείτε να δείτε πέντε ακροατές. Αρχίζουμε να σκανάρουμε τον εγκέφαλό τους πριν αρχίσει η ιστορία, όταν απλώς κάθονται στο σκοτάδι περιμένοντας να αρχίσει η ιστορία. Όπως μπορείτε να δείτε, η εγκεφαλική περιοχή έχει διακυμάνσεις σε καθέναν από αυτούς, αλλά οι αντιδράσεις διαφέρουν πολύ και δεν συγχρονίζονται. Ωστόσο, αμέσως μόλις αρχίσει η ιστορία, συμβαίνει κάτι εκπληκτικό.
So here you can see five listeners. And we start to scan their brains before the story starts, when they're simply lying in the dark and waiting for the story to begin. As you can see, the brain area is going up and down in each one of them, but the responses are very different, and not in sync. However, immediately as the story is starting, something amazing is happening.
(Ηχητικό) ΤΟ: Ρίχνω λοιπόν την ιστορία μου και ξέρω ότι είναι καλή, και μετά αρχίζω να τη φτιάχνω -
(Audio) JO: So I'm banging out my story and I know it's good, and then I start to make it --
ΓΧ: Ξαφνικά βλέπετε ότι οι αντιδράσεις σε όλα τα υποκείμενα κλειδώνουν επάνω την ιστορία, και τώρα έχουν παρόμοιες διακυμάνσεις σε όλους τους ακροατές. Συγκεκριμένα, αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα μέσα στον εγκέφαλό σας όταν ακούτε τον ήχο της φωνής μου. Αποκαλούμε αυτή την επίδραση «νευρωνικό συμπαρασυρμό». Και για να σας εξηγήσω τι είναι αυτό, πρώτα θα σας εξηγήσω τι είναι ο φυσικό συμπαρασυρμός.
UH: Suddenly, you can see that the responses in all of the subjects lock to the story, and now they are going up and down in a very similar way across all listeners. And in fact, this is exactly what is happening now in your brains when you listen to my sound speaking. We call this effect "neural entrainment." And to explain to you what is neural entrainment, let me first explain what is physical entrainment.
Θα δούμε τρεις μετρονόμους. Σκεφτείτε αυτούς τους μετρονόμους ως πέντε εγκεφάλους. Και όπως οι ακροατές μας πριν ξεκινήσει η ιστορία, οι μετρονόμοι θα κάνουν κλικ, αλλά θα κάνουν κλικ με διαφορά φάσης.
So, we'll look and see five metronomes. Think of these five metronomes as five brains. And similar to the listeners before the story starts, these metronomes are going to click, but they're going to click out of phase.
(Ήχος κλικ)
(Clicking)
Τώρα δείτε τι θα συμβεί όταν τους συνδέσω βάζοντάς τους σε αυτούς τους δύο κυλίνδρους.
Now see what will happen when I connect them together by placing them on these two cylinders.
(Ήχος κλικ)
(Clicking)
Τώρα οι δύο κύλινδροι αρχίζουν να περιστρέφονται. Η δόνηση από την περιστροφή περνά μέσα από το ξύλο και θα συγχρονίσει όλους τους μετρονόμους. Τώρα ακούστε τα κλικ.
Now these two cylinders start to rotate. This rotation vibration is going through the wood and is going to couple all the metronomes together. And now listen to the click.
(Συγχρονισμένα κλικ)
(Synchronized clicking)
Αυτό ονομάζεται φυσικός συμπαρασυρμός. Τώρα επιστρέφουμε στον εγκέφαλο και ρωτάμε: Τι ωθεί τον νευρωνικό συμπαρασυρμό; Είναι απλά οι ήχοι που παράγει ο ομιλητής; Ή ίσως είναι οι λέξεις. Μπορεί να είναι το νόημα που προσπαθεί να μεταδώσει ο ομιλητής.
This is what you call physical entrainment. Now let's go back to the brain and ask: What's driving this neural entrainment? Is it simply the sounds that the speaker is producing? Or maybe it's the words. Or maybe it's the meaning that the speaker is trying to convey.
Για να το βρούμε, κάναμε το ακόλουθο πείραμα. Πρώτα πήραμε την ιστορία και την παίξαμε αντίστροφα. Αυτό διατήρησε πολλά από τα αρχικά ηχητικά χαρακτηριστικά, αλλά απομάκρυνε το νόημα. Και ακούγεται κάπως έτσι.
So to test it, we did the following experiment. First, we took the story and played it backwards. And that preserved many of the original auditory features, but removed the meaning. And it sounds something like that.
(Ηχητικό) ΤΟ: (Ακατάληπτο)
(Audio) JO: (Unintelligible)
Και ρίξαμε χρώμα στους δύο εγκεφάλους για να δείξουμε τις περιοχές που αντιδρούν παρόμοια σε όλους τους ανθρώπους. Βλέπετε ότι ο εισερχόμενος ήχος προκάλεσε συμπαρασυρμό ή ευθυγράμμιση σε όλους τους εγκεφάλους στους ακουστικούς φλοιούς που επεξεργάζονται τους ήχους, αλλά δεν πήγε βαθύτερα στον εγκέφαλο.
And we flashed colors in the two brains to indicate brain areas that respond very similarly across people. And as you can see, this incoming sound induced entrainment or alignment in all of the brains in auditory cortices that process the sounds, but it didn't spread deeper into the brain.
Τώρα μπορούμε με αυτούς τους ήχους να φτιάξουμε λέξεις. Έτσι αν ανακατέψουμε τις λέξεις του Τζιμ Ο'Γκρέιντι θα έχουμε έναν κατάλογο λέξεων.
Now we can take these sounds and build words out of it. So if we take Jim O'Grady and scramble the words, we'll get a list of words.
(Ηχητικό) ΤΟ: ...ένα ζώο... συναφή γεγονότα... και αμέσως... άνθρωπος πίτα... πιθανώς...οι ιστορίες μου
(Audio) JO: ... an animal ... assorted facts ... and right on ... pie man ... potentially ... my stories
ΓΧ: Βλέπετε ότι αυτές οι λέξεις αρχίζουν να προκαλούν ευθυγράμμιση στις βασικές περιοχές της γλώσσας αλλά όχι παραπέρα. Τώρα παίρνουμε τις λέξεις και με αυτές φτιάχνουμε προτάσεις.
UH: And you can see that these words start to induce alignment in early language areas, but not more than that. Now we can take the words and start to build sentences out of them.
(Ηχητικό) ΤΟ: Και συνιστούν να μην ξεπεράσουμε αυτό το όριο. Λέει: «Αγαπητέ Τζιμ, ωραία ιστορία, ωραίες λεπτομέρειες. Δεν γνώριζε σχετικά με αυτόν μόνο από μένα;»
(Audio) JO: And they recommend against crossing that line. He says: "Dear Jim, Good story. Nice details. Didn't she only know about him through me?"
ΓΧ: Τώρα βλέπετε ότι οι αντιδράσεις σε όλες τις περιοχές γλώσσας που επεξεργάζονται την εισερχόμενη γλώσσα ευθυγραμμίζονται παρομοίως σε όλους τους ακροατές. Ωστόσο, μόνο αν χρησιμοποιήσουμε όλη την ενδιαφέρουσα και συναφή ιστορία, θα εξαπλωθούν οι αντιδράσεις στις περιοχές που εδράζεται η αντίληψη, που συμπεριλαμβάνουν τον μετωπιαίο φλοιό και τον βρεγματικό φλοιό, και τους κάνουν να αντιδρούν με πολύ παρόμοιο τρόπο. Και πιστεύουμε ότι οι αντιδράσεις στις περιοχές αντίληψης προκαλούνται ή γίνονται παρόμοια σε όλους τους ακροατές εξαιτίας του νοήματος που μεταφέρει ο ομιλητής, και όχι από λέξεις ή ήχους. Και αν έχουμε δίκιο, υπάρχει μια ισχυρή πρόβλεψη εδώ ότι εάν σας πω ακριβώς τις ίδιες ιδέες, χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικές ομάδες λέξεων, οι αντιδράσεις στον εγκέφαλό σας και πάλι θα είναι παρόμοιες.
UH: Now you can see that the responses in all the language areas that process the incoming language become aligned or similar across all listeners. However, only when we use the full, engaging, coherent story do the responses spread deeper into the brain into higher-order areas, which include the frontal cortex and the parietal cortex, and make all of them respond very similarly. And we believe that these responses in higher-order areas are induced or become similar across listeners because of the meaning conveyed by the speaker, and not by words or sound. And if we are right, there's a strong prediction over here if I tell you the exact same ideas using two very different sets of words, your brain responses will still be similar.
Για να το δούμε, κάναμε το ακόλουθο πείραμα στο εργαστήριό μου. Πήραμε την ιστορία από τα Αγγλικά και τη μεταφράσαμε στα Ρωσικά. Τώρα έχουμε δύο διαφορετικούς ήχους και γλωσσικά συστήματα που φέρουν το ίδιο ακριβώς νόημα. Και παίζουμε την αγγλική ιστορία σε αγγλόφωνους ακροατές και την ρώσικη ιστορία σε ακροατές που μιλούν Ρωσικά, και συγκρίνουμε τις αντιδράσεις μεταξύ των ομάδων. Όταν το κάναμε αυτό, δεν είδαμε παρόμοιες αντιδράσεις στον ακουστικό φλοιό στη γλώσσα, επειδή η γλώσσα και ο ήχος είναι πολύ διαφορετικοί. Παρόλα αυτά, θα δείτε ότι οι αντιδράσεις στις περιοχές αντίληψης παρέμεναν παρόμοιες και στις δύο ομάδες. Πιστεύουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή καταλάβαιναν την ιστορία με παρόμοιο τρόπο και το επιβεβαιώσαμε με ένα τεστ μετά το τέλος της ιστορίας.
And to test it, we did the following experiment in my lab. We took the English story and translated it to Russian. Now you have two different sounds and linguistic systems that convey the exact same meaning. And you play the English story to the English listeners and the Russian story to the Russian listeners, and we can compare their responses across the groups. And when we did that, we didn't see responses that are similar in auditory cortices in language, because the language and sound are very different. However, you can see that the responses in high-order areas were still similar across these two groups. We believe this is because they understood the story in a very similar way, as we confirmed, using a test after the story ended.
Πιστεύουμε ότι αυτή η ευθυγράμμιση είναι απαραίτητη για την επικοινωνία. Για παράδειγμα, όπως καταλαβαίνετε, τα Αγγλικά δεν είναι η μητρική μου γλώσσα. Μεγάλωσα με μια άλλη γλώσσα και το ίδιο θα συμβαίνει και με άλλους στο ακροατήριο. Και όμως, μπορούμε να επικοινωνούμε. Πώς γίνεται αυτό; Πιστεύουμε ότι επικοινωνούμε επειδή έχουμε έναν κοινό κώδικα που παρουσιάζει το νόημα.
And we think that this alignment is necessary for communication. For example, as you can tell, I am not a native English speaker. I grew up with another language, and the same might be for many of you in the audience. And still, we can communicate. How come? We think we can communicate because we have this common code that presents meaning.
Μέχρι τώρα, μίλησα μόνο για όσα συμβαίνουν στον εγκέφαλο του ακροατή, στον δικό σας εγκέφαλο όταν ακούτε ομιλίες. Αλλά τι συμβαίνει στον δικό μου εγκέφαλο, τον εγκέφαλο του ομιλητή, όταν μιλάω σε εσάς; Για να δούμε τον εγκέφαλο του ομιλητή του ζητάμε να μπει στο σκάνερ, σαρώνουμε τον εγκέφαλό του και μετά συγκρίνουμε τις αντιδράσεις του εγκεφάλου του με αυτές των ομιλητών που ακούνε την ιστορία του. Θα πρέπει να θυμάστε ότι η παραγωγή και η κατανόηση του λόγου είναι δύο πολύ διαφορετικές διαδικασίες. Εδώ ερωτάμε: Πόσο παρόμοιες είναι; Προς έκπληξή μας, είδαμε ότι όλα αυτά τα περίπλοκα μοτίβα μεταξύ των ακροατών στην πραγματικότητα προήλθαν από τον εγκέφαλο του ομιλητή. Έτσι παραγωγή και κατανόηση βασίζονται σε πολύ παρόμοιες διαδικασίες. Επίσης ανακαλύψαμε ότι όσο πιο έντονη ήταν η ομοιότητα στους εγκεφάλους ομιλητή και ακροατή, τόσο καλύτερη ήταν η επικοινωνία. Τώρα ξέρω ότι αν έχετε μπερδευτεί τελείως, και ελπίζω να μην συμβαίνει αυτό, η αντίδραση στον εγκέφαλό σας είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου. Ξέρω επίσης ότι αν πραγματικά με καταλαβαίνετε τώρα, τότε ο δικός εγκέφαλος... και ο δικός σας... και ο δικός σας... είναι πολύ παρόμοιοι με τον δικό μου.
So far, I've only talked about what's happening in the listener's brain, in your brain, when you're listening to talks. But what's happening in the speaker's brain, in my brain, when I'm speaking to you? To look in the speaker's brain, we asked the speaker to go into the scanner, we scan his brain and then compare his brain responses to the brain responses of the listeners listening to the story. You have to remember that producing speech and comprehending speech are very different processes. Here we're asking: How similar are they? To our surprise, we saw that all these complex patterns within the listeners actually came from the speaker brain. So production and comprehension rely on very similar processes. And we also found the stronger the similarity between the listener's brain and the speaker's brain, the better the communication. So I know that if you are completely confused now, and I do hope that this is not the case, your brain responses are very different than mine. But I also know that if you really understand me now, then your brain ... and your brain ... and your brain are really similar to mine.
Ας μαζέψουμε όλες τις πληροφορίες και ας ρωτήσουμε: Πώς μπορούμε να μεταδώσουμε μια δική μου ανάμνηση από τον δικό μου εγκέφαλο στους δικούς σας; Έτσι κάναμε το ακόλουθο πείραμα. Βάλαμε ανθρώπους να δουν για πρώτη φορά στη ζωή τους ένα επεισόδιο της σειράς του BBC «Σέρλοκ», ενώ σκανάραμε τους εγκεφάλους τους. Μετά τους ζητήσαμε να γυρίσουν στο σκάνερ και να διηγηθούν την ιστορία σε κάποιον που δεν είχε δει την ταινία. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Σκεφτείτε τη συγκεκριμένη σκηνή, όταν ο Σέρλοκ μπαίνει σε ένα ταξί στο Λονδίνο που οδηγεί ο δολοφόνος τον οποίον ψάχνει.
Now, let's take all this information together and ask: How can we use it to transmit a memory that I have from my brain to your brains? So we did the following experiment. We let people watch, for the first time in their life, a TV episode from the BBC series "Sherlock," while we scanned their brains. And then we asked them to go back to the scanner and tell the story to another person that never watched the movie. So let's be specific. Think about this exact scene, when Sherlock is entering the cab in London driven by the murderer he is looking for.
Με εμένα, ως θεατή, υπάρχει συγκεκριμένο μοτίβο στον εγκέφαλό μου όταν το παρακολουθώ. Τώρα, μπορώ να επανενεργοποήσω ακριβώς το ίδιο μοτίβο λέγοντας τις λέξεις: Σέρλοκ, Λονδίνο, δολοφόνος. Κι όταν μεταδίδω αυτές τις λέξεις στους δικούς σας εγκεφάλους τώρα, πρέπει να το επανοικοδομήσετε στον δικό σας εγκέφαλο. Για την ακρίβεια, βλέπουμε αυτό το μοτίβο να εμφανίζεται τώρα στους εγκεφάλους σας. Και με πραγματική έκπληξη βλέπουμε ότι το μοτίβο που έχετε τώρα στον εγκέφαλό σας όταν σας περιγράφω τις σκηνές θα ήταν πολύ παρόμοιο με το μοτίβο που είχα όταν έβλεπα την ταινία λίγους μήνες πριν μέσα στο σκάνερ. Αυτό αρχίζει να σας λέει για τον μηχανισμό με τον οποίον λέμε ιστορίες και μεταδίδουμε πληροφορίες. Επειδή, για παράδειγμα, τώρα με ακούτε πολύ προσεκτικά και προσπαθείτε να καταλάβετε τι λέω. Και ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Αλλά ελπίζω ότι σε ένα σημείο της ομιλίας «κάναμε κλικ» και με καταλάβατε. Και νομίζω ότι σε λίγες ώρες, λίγες μέρες, λίγους μήνες, θα συναντήσετε κάποιον σε ένα πάρτι, και θα του πείτε γι' αυτή την ομιλία, και ξαφνικά θα είναι σαν να στέκεται μαζί μας εδώ. Τώρα καταλαβαίνετε πώς παίρνουμε αυτον τον μηχανισμό και προσπαθούμε να μεταδώσουμε σε άλλους αναμνήσεις και γνώσεις, που είναι κάτι υπέροχο, σωστά;
With me, as a viewer, there is a specific brain pattern in my brain when I watch it. Now, the exact same pattern, I can reactivate in my brain again by telling the word: Sherlock, London, murderer. And when I'm transmitting these words to your brains now, you have to reconstruct it in your mind. In fact, we see that pattern emerging now in your brains. And we were really surprised to see that the pattern you have now in your brains when I'm describing to you these scenes would be very similar to the pattern I had when I watched this movie a few months ago in the scanner. This starts to tell you about the mechanism by which we can tell stories and transmit information. Because, for example, now you're listening really hard and trying to understand what I'm saying. And I know that it's not easy. But I hope that at one point in the talk we clicked, and you got me. And I think that in a few hours, a few days, a few months, you're going to meet someone at a party, and you're going to tell him about this lecture, and suddenly it will be as if he is standing now here with us. Now you can see how we can take this mechanism and try to transmit memories and knowledge across people, which is wonderful, right?
Αλλά η ικανότητά μας να επικοινωνούμε βασίζεται στην ικανότητά μας να έχουμε κοινό έδαφος. Επειδή, για παράδειγμα, αν πρόκειται να χρησιμοποιήσω για τη λέξη «ταξί» τη συνώνυμη «αγοραίο», ξέρω ότι δεν θα ευθυγραμμιστώ με τους περισσότερους στο ακροατήριο. Η ευθυγράμμιση εξαρτάται όχι μόνο από την ικανότητά μας να κατανοήσουμε την βασική έννοια. Εξαρτάται, επίσης, από την ικανότητά μας να εξελίξουμε κοινό έδαφος και κατανόηση και κοινά συστήματα αξιών. Επειδή ξέρουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι κατανοούν την ίδια ιστορία με πολύ διαφορετικούς τρόπους.
But our ability to communicate relies on our ability to have common ground. Because, for example, if I'm going to use the British synonym "hackney carriage" instead of "cab," I know that I'm going to be misaligned with most of you in the audience. This alignment depends not only on our ability to understand the basic concept; it also depends on our ability to develop common ground and understanding and shared belief systems. Because we know that in many cases, people understand the exact same story in very different ways.
Για να το εξετάσουμε στο εργαστήριο, κάναμε αυτό το πείραμα: Πήραμε μια ιστορία του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ όπου ο σύζυγος χάνει την γυναίκα του κατά τη διάρκεια ενός πάρτι και τηλεφωνεί στον καλύτερο φίλο του και τον ρωτάει, «Είδες τη γυναίκα μου;» Στα τα μισά υποκείμενα είπαμε ότι η σύζυγος είχε δεσμό με τον καλύτερό του φίλο. Στο το άλλο μισό είπαμε ότι η σύζυγος είναι πιστή και ότι ο σύζυγος είναι ζηλιάρης. Αυτή η πρόταση πριν την αρχή της ιστορίας ήταν αρκετή να κάνει τις αντιδράσεις στον εγκέφαλο όλων των ανθρώπων που πίστευαν ότι η σύζυγος είχε δεσμό να είναι παρόμοιες στις περιοχές αντίληψης και διαφορετικές από της άλλης ομάδας. Αν μία πρόταση είναι αρκετή να κάνει τον εγκέφαλό σας παρόμοιο με όσους σκέφτονται σαν εσάς και πολύ διαφορετικό από όσους σκέφτονται διαφορετικά από εσάς, σκεφτείτε πώς θα ενισχύεται αυτή η επίδραση στην πραγματική ζωή, όπου όλοι ακούμε ακριβώς την ίδια είδηση αφού παρακολουθούμε κάθε μέρα τα διάφορα κανάλια ειδήσεων, όπως το Fox News και τους New York Times, που μας δίνουν πολύ διαφορετικές απόψεις της πραγματικότητας.
So to test it in the lab, we did the following experiment. We took a story by J.D. Salinger, in which a husband lost track of his wife in the middle of a party, and he's calling his best friend, asking, "Did you see my wife?" For half of the subjects, we said that the wife was having an affair with the best friend. For the other half, we said that the wife is loyal and the husband is very jealous. This one sentence before the story started was enough to make the brain responses of all the people that believed the wife was having an affair be very similar in these high-order areas and different than the other group. And if one sentence is enough to make your brain similar to people that think like you and very different than people that think differently than you, think how this effect is going to be amplified in real life, when we are all listening to the exact same news item after being exposed day after day after day to different media channels, like Fox News or The New York Times, that give us very different perspectives on reality.
Ας συνοψίσω λοιπόν. Αν όλα απόψε πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο, χρησιμοποίησα την ικανότητά μου να παράγω ήχο για να συνδεθώ με τους εγκεφάλους σας. Και χρησιμοποίησα αυτή τη σύνδεση για να μεταδώσω μοτίβα του εγκεφάλου μου που σχετίζονται με αναμνήσεις και ιδέες στον δικό σας εγκέφαλο. Με αυτό τον τρόπο άρχισα να φανερώνω τον κρυφό νευρωνικό μηχανισμό δια του οποίου επικοινωνούμε. Και ξέρουμε ότι στο μέλλον θα μας δώσει τη δυνατότητα να βελτιώσουμε και να διευκολύνουμε την επικοινωνία. Αλλά αυτές οι μελέτες επίσης φανερώνουν ότι η επικοινωνία βασίζεται στο κοινό έδαφος. Και πρέπει να ανησυχούμε ως κοινωνία ότι θα χάσουμε το κοινό έδαφος και την ικανότητά μας να μιλάμε στους ανθρώπους που διαφέρουν ελαφρώς από εμάς επειδή αφήνουμε λίγα ισχυρά κανάλια ενημέρωσης να έχουν τον έλεγχο του μικροφώνου και να ελέγχουν και να χειραγωγούν τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Δεν ξέρω πώς μπορεί να διορθωθεί γιατί είμαι απλώς ένας επιστήμονας. Αλλά ένα τρόπος θα ήταν να επιστρέψουμε στον πιο φυσικό τρόπο επικοινωνίας, που είναι ο διάλογος, στον οποίον δεν σας μιλάω μόνο εγώ τώρα, αλλά ένας πιο φυσικός τρόπος ομιλίας, με τον οποίον σας μιλάω και σας ακούω, και μαζί προσπαθούμε να βρούμε κοινό έδαφος και νέες ιδέες. Επειδή τελικά, οι άνθρωποι με τους οποίους συνδεόμαστε καθορίζουν το ποιοι είμαστε. Και η επιθυμία μας να συνδεθούμε με έναν άλλον εγκέφαλο είναι κάτι πολύ βασικό που ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία.
So let me summarize. If everything worked as planned tonight, I used my ability to vocalize sound to be coupled to your brains. And I used this coupling to transmit my brain patterns associated with my memories and ideas into your brains. In this, I start to reveal the hidden neural mechanism by which we communicate. And we know that in the future it will enable us to improve and facilitate communication. But these studies also reveal that communication relies on a common ground. And we have to be really worried as a society if we lose this common ground and our ability to speak with people that are slightly different than us because we let a few very strong media channels take control of the mic, and manipulate and control the way we all think. And I'm not sure how to fix it because I'm only a scientist. But maybe one way to do it is to go back to the more natural way of communication, which is a dialogue, in which it's not only me speaking to you now, but a more natural way of talking, in which I am speaking and I am listening, and together we are trying to come to a common ground and new ideas. Because after all, the people we are coupled to define who we are. And our desire to be coupled to another brain is something very basic that starts at a very early age.
Επιτρέψτε μου να τελειώσω με ένα παράδειγμα από την δική μου ζωή, που νομίζω ότι είναι καλό παράδειγμα του πώς η σύνδεση με άλλους ανθρώπους πραγματικά θα καθορίσει το ποιοι είμαστε.
So let me finish with an example from my own private life that I think is a good example of how coupling to other people is really going to define who we are.
Αυτός είναι ο γιος μου ο Γιόναθαν σε πολύ μικρή ηλικία. Δείτε πώς έφτιαξε ένα φωνητικό παιχνίδι με τη σύζυγό μου, μόνο από την επιθυμία και την απλή ευχαρίστηση της σύνδεσης με ένα άλλο ανθρώπινο ον.
This my son Jonathan at a very early age. See how he developed a vocal game together with my wife, only from the desire and pure joy of being coupled to another human being.
(Και οι δύο βγάζουν φωνές) (Γέλια)
(Both vocalizing) (Laughter)
Τώρα σκεφτείτε πώς η ικανότητα του γιού μου να συνδέεται με εμάς και άλλους ανθρώπους στη ζωή του πρόκειται να διαμορφώσει τον άνδρα που πρόκειται να γίνει. Και σκεφτείτε πώς εσείς μπορείτε να αλλάζετε σε καθημερινή βάση από τη διάδραση και τη σύνδεση με άλλους ανθρώπους στη ζωή σας.
Now, think how the ability of my son to be coupled to us and other people in his life is going to shape the man he is going to become. And think how you change on a daily basis from the interaction and coupling to other people in your life.
Οπότε συνεχίστε να συνδέεστε με άλλους ανθρώπους. Συνεχίστε να μοιράζεστε τις ιδέες σας, επειδή το σύνολο όλων εμάς μαζί, συνδεδεμένων, είναι μεγαλύτερο από τα μέρη μας.
So keep being coupled to other people. Keep spreading your ideas, because the sum of all of us together, coupled, is greater than our parts.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)