Σήμερα θα ήθελα να -εντάξει, είναι πρωί ακόμα-
Today I wanted to -- well, this morning --
θα ήθελα να σας μιλήσω για το μέλλον των μεταφορών από ανθρώπους, για το πώς μπορούμε να μειώσουμε τη συμφόρηση, τη μόλυνση και το παρκάρισμα τοποθετώντας περισσότερα άτομα σε λιγότερα αυτοκίνητα· και πώς μπορούμε να το κάνουμε με την τεχνολογία που είναι στη τσέπη μας. Ναι, αναφέρομαι στα έξυπνα τηλέφωνα, όχι σε αμάξια που πηγαίνουν μόνα τους.
I want to talk about the future of human-driven transportation; about how we can cut congestion, pollution and parking by getting more people into fewer cars; and how we can do it with the technology that's in our pockets. And yes, I'm talking about smartphones ... not self-driving cars.
Για να ξεκινήσουμε, πρέπει να μεταφερθούμε περισσότερα από 100 χρόνια πίσω. Καθώς αποδεικνύεται ότι υπήρχε μια Uber μέθοδος πολύ πριν το Uber. Αν είχε επιβιώσει, το μέλλον των μεταφορών θα ήταν πιθανότατα ήδη εδώ.
But to get started we've got to go back over 100 years. Because it turns out there was an Uber way before Uber. And if it had survived, the future of transportation would probably already be here.
Επιτρέψτε μου να σας συστήσω το Jitney. Δημιουργήθηκε ή εφευρέθηκε το 1914 από ένα τύπο με όνομα Λ.Π. Ντρέιπερ. Ήταν ένας πωλητής από το Λος Άντζελες που είχε μια ιδέα. Έκανε βόλτες στο κέντρο του Λος Άντζελες, την πατρίδα μου, και έβλεπε τα τρόλεϊ γεμάτα με κόσμο που προσπαθούσε να φτάσει τον προορισμό του. Σκέφτηκε, «γιατί δεν βάζω ένα σήμα στο αυτοκίνητό μου ώστε να μεταφέρω τον κόσμο εκεί που θέλει για ένα Jitney;», τα 0,05 σεντς στην αργκό.
So let me introduce you to the jitney. In 1914 it was created or invented by a guy named LP Draper. He was a car salesman from LA, and he had an idea. Well, he was cruising around downtown Los Angeles, my hometown, and he saw trolleys with long lines of people trying to get to where they wanted to go. He said, well, why don't I just put a sign on my car that takes people wherever they want to go for a jitney -- that was slang for a nickel.
O κόσμος ανταποκρίθηκε, όχι μόνο στο Λος Άντζελες, αλλά και σε όλη τη χώρα. Μέσα σε έναν χρόνο, μέχρι το 1915, γίνονταν 50.000 διαδρομές τη μέρα στο Σιάτλ, 45.000 την ημέρα στο Κάνσας και 150.000 την ημέρα στο Λος Άντζελες. Για να καταλάβετε καλύτερα, η Uber στο Λος Άντζελες κάνει σήμερα 157.000 διαδρομές τη μέρα σήμερα, 100 χρόνια μετά.
And so people jumped on board, and not just in Los Angeles but across the country. And within one year, by 1915, there were 50,000 rides per day in Seattle, 45,000 rides per day in Kansas and 150,000 rides per day in Los Angeles. To give you some perspective, Uber in Los Angeles is doing 157,000 rides per day, today ... 100 years later.
Αυτοί είναι οδηγοί των τρόλεϊ, το μονοπώλιο των μεταφορών εκείνη την εποχή. Φυσικά δεν χάρηκαν για το μεταφορικό μέσο Jitney. Οπότε στρώθηκαν στη δουλειά και επισκέφθηκαν πόλεις σε όλη τη χώρα και πέρασαν ρυθμίσεις ώστε να περιορίσουν την ανάπτυξη του Jitney.
And so these are the trolley guys, the existing transportation monopoly at the time. They were clearly not happy about the jitney juggernaut. And so they got to work and they went to cities across the country and got regulations put in place to slow down the growth of the jitney.
Υπήρχαν πολλά είδη κανονισμών. Υπήρχαν άδειες, συχνά πολύ ακριβές. Σε μερικές πόλεις, αν ήσουν οδηγός Jitney, έπρεπε να είσαι στο Jitney 16 ώρες ημερησίως. Σε άλλες πόλεις, απαιτούνταν να υπάρχουν δύο οδηγοί για ένα jitney. Ωστόσο, υπήρχε ένας πολύ ενδιαφέρων κανονισμός που όριζε ότι έπρεπε να τοποθετηθεί ένα φως στο πίσω κάθισμα, σε κάθε jitney, για να σταματήσουν μια νέα ολέθρια καινοτομία, που ονόμασαν spooning.
And there were all kinds of regulations. There were licenses -- often they were pricey. In some cities, if you were a jitney driver, you were required to be in the jitney for 16 hours a day. In other cities, they required two jitney drivers for one jitney. But there was a really interesting regulation which was they had to put a backseat light -- install it in every Jitney -- to stop a new pernicious innovation which they called spooning.
(Γέλια)
(Laughter)
Ωραία. Οπότε, τι συνέβη; Μέσα σε ένα χρόνο η κατάσταση είχε απογειωθεί. Ωστόσο το Jitney μέχρι το 1919, είχε ήδη οδηγηθεί σε αφανισμό.
All right. So what happened? Well, within a year this thing had taken off. But the jitney, by 1919, was regulated completely out of existence.
Δυστυχώς... γιατί, όταν δεν μπορείς να μοιραστείς ένα αυτοκίνητο, πρέπει να έχεις το δικό σου. Και η κτήση αυτοκινήτων εκτοξεύτηκε και δεν είναι παράξενο ότι μέχρι το 2007, υπήρχε ένα αυτοκίνητο για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στην Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό το φαινόμενο έγινε παγκόσμιο. Στην Κίνα, μέχρι το 2011, γινόντουσαν περισσότερες πωλήσεις αυτοκινήτων απ' ό,τι στις ΗΠΑ.
That's unfortunate ... because, well, when you can't share a car, then you have to own one. And car ownership skyrocketed and it's no wonder that by 2007, there was a car for every man, woman and child in the United States. And that phenomenon had gone global. In China by 2011, there were more car sales happening in China than in the US.
Φυσικά, όλη αυτή η ιδιωτική κτήση είχε και δημόσιο κόστος. Στις ΗΠΑ σπαταλάμε 7 δισεκατομμύρια ώρες ετησίως, κολλημένοι στην κίνηση. 160 δισεκατομμύρια δολάρια χαμένης παραγωγικότητας επίσης κολλημένοι στην κίνηση, και το ένα πέμπτο του αποτυπώματος άνθρακα εκπέμπεται στον αέρα από τα αυτοκίνητα μας.
Now, all this private ownership of course had a public cost. In the US, we spend 7 billion hours a year, wasted, sitting in traffic. 160 billion dollars in lost productivity, of course also sitting in traffic, and one-fifth of all of our carbon footprint is spewed out in the air by those cars that we're sitting in.
Και αυτό είναι μόνο το 4% του συνολικού προβλήματος. Γιατί το να πρέπει να έχετε αυτοκίνητο σημαίνει ότι το 96% του χρόνου το αμάξι σας παραμένει ανενεργό. Επομένως, το 30% της έκτασης και του χώρου μας χάνεται για την αποθήκευση αυτών των ατσάλινων όγκων. Έχουμε ακόμα και ουρανοξύστες κατασκευασμένους για αυτοκίνητα. Σε τέτοιον κόσμο ζούμε σήμερα.
Now, that's only four percent of our problem though. Because if you have to own a car then that means 96 percent of the time your car is sitting idle. And so, up to 30 percent of our land and our space is used storing these hunks of steel. We even have skyscrapers built for cars. That's the world we live in today.
Οι πόλεις αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα εδώ και δεκαετίες. Ονομάζεται μαζική μεταφορά. Ακόμα και σε μια πόλη σαν τη Νέα Υόρκη, από τις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις παγκοσμίως με ένα από τα πιο εξεζητημένα συστήματα μαζικής μεταφοράς παγκοσμίως, υπάρχουν ακόμα 2,5 εκατομμύρια αυτοκίνητα να διασχίζουν αυτές τις γέφυρες κάθε μέρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή η μαζική μεταφορά δεν έχει βρει έναν τρόπο για το πώς να μας προσεγγίσει όλους. Στο Σαν Φρανσίσκο, όπου μένω, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Για την ακρίβεια χειρότερη από παντού.
Now, cities have been dealing with this problem for decades. It's called mass transit. And even in a city like New York City, one of the most densely populated in the world and one of the most sophisticated mass transit systems in the world, there are still 2.5 million cars that go over those bridges every day. Why is that? Well, it's because mass transit hasn't yet figured out how to get to everybody's doorstep. And so back in San Francisco, where I live, the situation's much worse, in fact, much worse around the world.
Έτσι το ξεκίνημα της Uber το 2010 ήταν - λοιπόν, θέλαμε να μεταφερόμαστε με το πάτημα ενός κουμπιού. Δεν είχαμε μεγάλες φιλοδοξίες. Όμως, αποδείχτηκε ότι πολύς κόσμος ήθελε να μεταφέρεται με το πάτημα ενός κουμπιού και τελικά αρχίσαμε να παρατηρούμε πολλές επαναλαμβανόμενες διαδρομές. Είδαμε πολλούς ανθρώπους να πατάνε το ίδιο κουμπί, την ίδια στιγμή και να πηγαίνουν κατά βάση στο ίδιο μέρος.
And so the beginning of Uber in 2010 was -- well, we just wanted to push a button and get a ride. We didn't have any grand ambitions. But it just turned out that lots of people wanted to push a button and get a ride, and ultimately what we started to see was a lot of duplicate rides. We saw a lot of people pushing the same button at the same time going essentially to the same place.
Κι έτσι αρχίσαμε να αναλογιζόμαστε το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε αυτές τις δύο κούρσες σε μία. Γιατί αν το καταφέρναμε, η κούρσα θα ήταν πολύ φτηνότερη, έως και 50%, και φυσικά και για την πόλη θα είχαμε πολύ περισσότερο κόσμο και πολύ λιγότερα αυτοκίνητα.
And so we started thinking about, well, how do we make those two trips and turn them into one. Because if we did, that ride would be a lot cheaper -- up to 50 percent cheaper -- and of course for the city you've got a lot more people and a lot fewer cars.
Επομένως, για εμάς η σημαντική ερώτηση ήταν: θα λειτουργούσε κάτι τέτοιο; Θα μπορούσαμε να έχουμε μια φτηνότερη διαδρομή, αρκετά φτηνή ώστε ο κόσμος να είναι πρόθυμος να τη μοιραστεί; Ευτυχώς η απάντηση είναι ένα βροντερό ναι.
And so the big question for us was: would it work? Could you have a cheaper ride cheap enough that people would be willing to share it? And the answer, fortunately, is a resounding yes.
Στο Σαν Φρανσίσκο, πριν το uberPOOL είχαμε - λοιπόν, όλοι έπαιρναν τα αυτοκίνητά τους για να πάνε εκεί που ήθελαν. Τα φωτεινά χρώματα δείχνουν τα μέρη με τα περισσότερα αυτοκίνητα. Μόλις εισάγαμε τα uberPOOL, όπως βλέπετε, σταμάτησαν τα πολλά φωτεινά χρώματα. Περισσότεροι άνθρωποι κυκλοφορούν στην πόλη σε λιγότερα αυτοκίνητα, μειώνοντας τα αυτοκίνητα στο δρόμο. Φαίνεται, λοιπόν, πως το uberPOOL δουλεύει.
In San Francisco, before uberPOOL, we had -- well, everybody would take their car wherever the heck they wanted. And the bright colors is where we have the most cars. And once we introduced uberPOOL, well, you see there's not as many bright colors. More people getting around the city in fewer cars, taking cars off the road. It looks like uberPOOL is working.
Οπότε, το βάλαμε μπροστά στο Λος Άντζελες, οκτώ μήνες πριν. Από τότε έχουμε αφαιρέσει 7,9 εκατομμύρια μίλια από τους δρόμους και έχουμε μειώσει κατά 1,4 χιλιάδες μετρικούς τόνους το διοξείδιο του άνθρακα. Αλλά ο λόγος για τον οποίο είμαι -
And so we rolled it out in Los Angeles eight months ago. And since then, we've taken 7.9 million miles off the roads and we've taken 1.4 thousand metric tons of CO2 out of the air. But the part that I'm really --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Το αγαπημένο μου στατιστικό αποτέλεσμα - θυμηθείτε είμαι από το Λος Άντζελες, ξόδεψα χρόνια στο τιμόνι να αναλογίζομαι, «πώς θα λύσουμε το πρόβλημα». Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι οκτώ μήνες μετά έχουμε 100.000 επιπλέον άτομα να μοιράζονται κούρσες κάθε βδομάδα.
But my favorite statistic -- remember, I'm from LA, I spent years of my life sitting behind the wheel, going, "How do we fix this?" -- my favorite part is that eight months later, we have added 100,000 new people that are carpooling every week.
Σήμερα στην Κίνα τα πάντα είναι υπερμεγέθη κι έτσι γίνονται 15 εκατομμύρια κούρσες uberPOOL το μήνα, δηλαδή 500.000 τη μέρα. Φυσικά παρατηρούμε πως υπάρχει ραγδαία ανάπτυξη. Το ίδιο συμβαίνει και στο Λος Άντζελες. Όταν συζητώ με την ομάδα μου δεν λέμε, «100.000 άτομα τη βδομάδα και ξεμπερδέψαμε». Πώς θα φτάσουμε το ένα εκατομμύριο; Και αντίστοιχα στην Κίνα, μερικά εκατομμύρια.
Now, in China everything is supersized, and so we're doing 15 million uberPOOL trips per month, that's 500,000 per day. And of course we're seeing that exponential growth happen. In fact, we're seeing it in LA, too. And when I talk to my team, we don't talk about, "Hey, well, 100,000 people carpooling every week and we're done." How do we get that to a million? And in China, well, that could be several million.
Το uberPOOL είναι μια σημαντική λύση για την κοινή χρήση αυτοκινήτων στην πόλη. Αλλά τι γίνεται στα προάστια;
And so uberPOOL is a very great solution for urban carpooling. But what about the suburbs?
Αυτός είναι ο δρόμος που μεγάλωσα στο Λος Άντζελες, είναι ένα προάστιο, το Νόρθριτζ της Καλιφόρνια, κοιτάξτε αυτά τα γραμματοκιβώτια, είναι τόσο πολλά. Κάθε πρωί περίπου την ίδια ώρα, τα αυτοκίνητα βγαίνουν από τα γκαράζ, και στα περισσότερα, υπάρχει μόνο ένας, και όλοι πηγαίνουν στη δουλειά, στο μέρος που εργάζονται. Επομένως η ερώτηση είναι: πώς θα μετατρέψουμε όλα αυτά τα αυτοκίνητα των προαστίων -και όντως υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια- πώς τα μετατρέπουμε σε κοινόχρηστα αυτοκίνητα;
This is the street where I grew up in Los Angeles, it's actually a suburb called Northridge, California, and, well -- look, those mailboxes, they kind of just go on forever. And every morning at about the same time, cars roll of out their driveway, most of them, one person in the car, and they go to work, they go to their place of work. So the question for us is: well, how do we turn all of these commuter cars -- and literally there's tens of millions of them -- how do we turn all these commuter cars into shared cars?
Έχουμε μια λύση την οποία πρόσφατα παρουσιάσαμε ως uberCOMMUTE. Ξυπνάς το πρωί, ετοιμάζεσαι για τη δουλειά, πίνεις καφέ, πηγαίνεις στο αυτοκίνητό και ενεργοποιείς την εφαρμογή Uber, και ξαφνικά, γίνεσαι Uber οδηγός. Σε αντιστοιχούμε με κάποιον από τους γείτονές σου ενώ πηγαίνεις στη δουλειά και είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Well, we have something for this that we recently launched called uberCOMMUTE. You get up in the morning, get ready for work, get your coffee, go to your car and you light up the Uber app, and all of a sudden, you become an Uber driver. And we'll match you up with one of your neighbors on your way to work and it's a really great thing.
Υπάρχει μόνο ένα εμπόδιο, και ονομάζεται κανονισμός. 54 σεντ για κάθε μίλι, τι είναι αυτό; Λοιπόν, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε ότι αυτό είναι το κόστος ανά μίλι για την κατοχή αυτοκινήτου. Μπορείς να πάρεις οποιονδήποτε στις ΗΠΑ και να τον πας οπουδήποτε μόλις σε καλέσει, για 54 σεντ ανά μίλι ή και λιγότερο. Αλλά αν χρεώσεις 60 σεντ το μίλι, θεωρείσαι παραβάτης. Αλλά τι θα γινόταν αν για 60 σεντ το μίλι μπορούσαμε να μεταφέρουμε μισό εκατομμύριο περισσότερους ανθρώπους στο Λος Άντζελες; Και τι θα γινόταν αν για 60 σεντ το μίλι μπορούσαμε να μεταφέρουμε 50 εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ; Αν μπορούσαμε, είναι φανερό ότι θα έπρεπε να το κάνουμε.
There's just one hitch ... it's called regulation. So 54 cents a mile, what is that? Well, that is what the US government has determined that the cost of owning a car is per mile. You can pick up anybody in the United States and take them wherever they want to go at a moment's notice, for 54 cents a mile or less. But if you charge 60 cents a mile, you're a criminal. But what if for 60 cents a mile we could get half a million more people carpooling in Los Angeles? And what if at 60 cents a mile we could get 50 million people carpooling in the United States? If we could, it's obviously something we should do.
Επανερχόμαστε στο μάθημα του jitney. Αν είχε τόση επιτυχία μέχρι το 1915, φανταστείτε τι θα συνέβαινε χωρίς όλους αυτούς τους κανονισμούς, αν αυτό συνεχιζόταν. Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι πόλεις μας σήμερα; Θα είχαμε περισσότερα πάρκα αντί για χώρους στάθμευσης; Χάσαμε εκείνη την ευκαιρία. Όμως η τεχνολογία μας έδωσε μια άλλη ευκαιρία.
And so it goes back to the lesson of the jitney. If by 1915 this thing was taking off, imagine without the regulations that happened, if that thing could just keep going. How would our cities be different today? Would we have parks in the place of parking lots? Well, we lost that chance. But technology has given us another opportunity.
Είμαι τόσο ενθουσιασμένος όσο όλοι για τα αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα αλλά πρέπει, όντως, να περιμένουμε 5, 10 ή και 20 χρόνια για να γίνουν οι νέες μας πόλεις μια πραγματικότητα; Με την τεχνολογία που διαθέτουμε σήμερα, και λίγο έξυπνους κανονισμούς, μπορούμε να μετατρέψουμε κάθε αυτοκίνητο σε κοινόχρηστο αυτοκίνητο και να εξυγιάνουμε τις πόλεις μας ξεκινώντας από σήμερα.
Now, I'm as excited as anybody else about self-driving cars but do we have to really wait five, 10 or even 20 years to make our new cities a reality? With the technology in our pockets today, and a little smart regulation, we can turn every car into a shared car, and we can reclaim our cities starting today.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Τράβις, ευχαριστώ.
Chris Anderson: Travis, thank you.
Τράβις Κάλανικ: Ευχαριστώ.
Travis Kalanick: Thank you.
ΚΑ: Ξέρεις, η εταιρία που δημιουργήσατε είναι πραγματικά εκπληκτική. Μίλησες μόνο για ένα μικρό μέρος της εδώ -ένα πολύ δυνατό μέρος- η ιδέα της μετατροπής αυτοκινήτων σε δημόσια συγκοινωνία, είναι φοβερή. Όμως, έχω μερικές ερωτήσεις που ξέρω ότι βρίσκονται στο μυαλό των θεατών.
CA: You know -- I mean the company you've built is absolutely astounding. You only just talked about a small part of it here -- a powerful part -- the idea of turning cars into public transport like that, it's cool. But I've got a couple other questions because I know they're out there on people's minds.
Πρώτα απ' όλα, την περασμένη βδομάδα, ενεργοποίησα το κινητό μου και προσπάθησα να καλέσω ένα Uber αλλά δεν μπορούσα να βρω την εφαρμογή. Είχατε αυτό το πολύ ριζοσπαστικό, πολύ έντονο και περίεργο νέο σχέδιο.
So first of all, last week I think it was, I switched on my phone and tried to book an Uber and I couldn't find the app. You had this very radical, very bold, brave redesign.
ΤΚ: Σίγουρα.
TK: Sure.
ΚΑ: Πώς πήγε; Υπήρχαν κι άλλοι που δεν έβρισκαν την εφαρμογή; Θα κερδίσετε περισσότερους ανθρώπους με το νέο σχέδιο;
CA: How did it go? Did you notice other people not finding the app that day? Are you going to win people over for this redesign?
ΤΚ: Λοιπόν, πρώτα θα πρέπει ίσως να πω, τι ακριβώς προσπαθούμε να πετύχουμε. Νομίζω πως αν γνωρίζετε λίγα πράματα για την ιστορία μας, όλα θα αποκτήσουν περισσότερο νόημα. Όταν ξεκινήσαμε, είχαμε μόνο μαύρα αμάξια. Πατούσες το κουμπί κι ερχόταν μια Mercedes S-class. Αυτό που κάναμε ήταν αυτό που ονομάζω μια ανώριμη εκδοχή μιας πολυτελούς μάρκας που έμοιαζε με έμβλημα πολυτελούς αυτοκινήτου.
TK: Well, first I should probably just say, well, what we were trying to accomplish. And I think if you know a little bit about our history, it makes a lot more sense. Which is, when we first got started, it was just black cars. It was literally you push a button and get an S-Class. And so what we did was almost what I would call an immature version of a luxury brand that looked like a badge on a luxury car.
Αποκτώντας παγκόσμια εμβέλεια και φτάνοντας από τις S-class στα τρίκυκλα της Ινδίας, έγινε πολύ σημαντικό για μας να είμαστε πιο προσβάσιμοι, να μην περιοριζόμαστε τοπικά, να προσαρμοστούμε στις πόλεις που είμαστε και γι' αυτό βλέπετε όλα αυτά τα σχέδια και χρώματα. Να γίνουμε παραστατικοί, γιατί το U δεν σημαίνει τίποτα στη σανσκριτική, όπως ούτε και στη μανδαρινική. Επομένως, αυτός ήταν πάνω κάτω ο λόγος.
And as we've gone worldwide and gone from S-Classes to auto rickshaws in India, it became something that was important for us to be more accessible, to be more hyperlocal, to be about the cities we were in and that's what you see with the patterns and colors. And to be more iconic, because a U doesn't mean anything in Sanskrit, and a U doesn't mean anything in Mandarin. And so that was a little bit what it was about.
Όταν ξεκινάς πρώτη φορά κάτι τέτοιο, τα χέρια σου ιδρώνουν, έχεις, ξέρεις, ανησυχείς λίγο. Αυτό που είδαμε σε πολύ κόσμο, βασικά, στην αρχή, είδαμε πολλούς να ανοίγουν την εφαρμογή επειδή ήταν περίεργοι για το τι θα δουν σε αυτήν. Τα νούμερά μας ήταν λίγο υψηλότερα από αυτά που περιμέναμε.
Now, when you first roll out something like that, I mean, your hands are sweating, you've got -- you know, you're a little worried. What we saw is a lot of people -- actually, at the beginning, we saw a lot more people opening the app because they were curious what they would find when they opened it. And our numbers were slightly up from what we expected.
ΚΑ: Ωραία, τέλεια.
CA: OK, that's cool.
Οπότε εσύ, προσωπικά, είσαι κάτι σαν αίνιγμα, θα έλεγα. Οι υποστηρικτές και επενδυτές που ήταν πάντα μαζί σου, πιστεύουν πως η μόνη ευκαιρία για να τα βάλουν με τα ισχυρά και παγιωμένα συμφέροντα της βιομηχανίας των ταξί, είναι να έχουν έναν σκληρό και αμείλικτο ανταγωνιστή, που απέδειξες ότι είσαι.
Now, so you, yourself, are something of an enigma, I would say. Your supporters and investors, who have been with you the whole way, believe that the only chance of sort of taking on the powerful, entrenched interests of taxi industry and so forth, is to have someone who is a fierce, relentless competitor, which you've certainly proved to be.
Πολλοί θεωρούν ότι το προχώρησες πολύ, και ξέρεις ένα με δύο χρόνια πριν υπήρχε μια τεράστια διένεξη κατά την οποία πολλές γυναίκες αναστατώθηκαν. Πώς ήταν τα πράγματα στην εταιρεία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Μειώθηκε η δουλειά σας; Μάθατε κάτι από αυτό;
Some people feel you've almost taken that culture too far, and you know -- like a year or two ago there was a huge controversy where a lot of women got upset. How did it feel like inside the company during that period? Did you notice a loss of business? Did you learn anything from that?
Τ.Κ: Κοίτα, νομίζω... Ήμουν επιχειρηματίας από το σχολείο και έχεις... Με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ο επιχειρηματίας αντιμετωπίζει δυσκολίες και για μας, αυτό συνέβηκε περίπου ενάμιση χρόνο πριν, ήταν μια δύσκολη περίοδος και για μας.
TK: Well, look, I think -- I've been an entrepreneur since I've been in high school and you have -- In various different ways an entrepreneur will see hard times and for us, it was about a year and a half ago, and for us it was hard times, too.
Μες στην εταιρία νιώσαμε σαν - Νομίζω ότι στο τέλος της μέρας νιώθαμε ότι ήμαστε καλοί άνθρωποι που κάναμε καλή δουλειά, αλλά αυτό δεν ήταν εμφανές και στους έξω. Επομένως, ήταν πολλά που έπρεπε να γίνουν. Ξεκινήσαμε από πολύ μικρή εταιρεία. Εννοώ ότι στην κυριολεξία δυόμιση χρόνια πριν, η εταιρεία αποτελούταν από 400 μέλη και σήμερα από 6.500. Όταν βιώνεις αυτή την ανάπτυξη, πρέπει να θεμελιώσεις τις αξίες σου και να μιλάς γι' αυτές συνεχώς. Να εξασφαλίσεις ότι οι άνθρωποι συνεχώς αναρωτιούνται, «είμαστε καλοί άνθρωποι που κάνουν μια καλή δουλειά;» Και αν αυτό επιβεβαιώνεται, το επόμενο βήμα είναι να σιγουρευτείς ότι λες την ιστορία σου. Νομίζω ότι πήραμε πολλά μαθήματα, αλλά ότι στο τέλος βγήκαμε δυνατότεροι. Ήταν σίγουρα μια δύσκολη περίοδος.
Now, inside, we felt like -- I guess at the end of the day we felt like we were good people doing good work, but on the outside that wasn't evident. And so there was a lot that we had to do to sort of -- We'd gone from a very small company -- I mean if you go literally two and a half years ago, our company was 400 people, and today it's 6,500. And so when you go through that growth, you have to sort of cement your cultural values and talk about them all of the time. And make sure that people are constantly checking to say, "Are we good people doing good work?" And if you check those boxes, the next part of that is making sure you're telling your story. And I think we learned a lot of lessons but I think at the end of it we came out stronger. But it was certainly a difficult period.
ΚΑ: Μου φαίνεται πως οπουδήποτε γυρνάς συναντάς ανθρώπους που κάνουν τη δουλειά σας δυσκολότερη. Πολλοί οδηγοί Uber, τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και αλλού, είναι εξοργισμένοι επειδή αλλάξατε τις χρεώσεις και ισχυρίζονται πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν πια.
CA: It seems to me, everywhere you turn, you're facing people who occasionally give you a hard time. Some Uber drivers in New York and elsewhere are mad as hell now because you changed the fees and they can barely -- they claim -- barely afford the deal anymore.
Πώς - Ξέρεις, είπες ότι αυτό αρχικά ξεκίνησε - ήταν απλά η άνεση του να πατάς ένα κουμπί και να κλείνεις μια διαδρομή. Και πήγε τόσο καλά, που αυτήν τη στιγμή επηρεάζετε την παγκόσμια οικονομία. Είτε το θέλεις είτε όχι, είσαι αναγκασμένος να είσαι ένας παγκόσμιος οραματιστής που αλλάζει τον κόσμο. Θέλω να πω, ποιος είσαι; Το θέλεις αυτό; Είσαι έτοιμος να προσαρμοστείς και να το ακολουθήσεις;
How -- You know, you said that you started this originally -- just the coolness of pressing a button and summoning a ride. This thing's taken off, you're affecting the whole global economy, basically, at this point. You're being forced to be, whether you want it or not, a kind of global visionary who's changing the world. I mean -- who are you? Do you want that? Are you ready to go with that and be what that takes?
ΤΚ: Υπάρχουν αρκετά πράγματα μέσα σ' αυτήν την ερώτηση.
TK: Well, there's a few things packed in that question, so --
(Γέλια)
(Laughter)
Πρώτα απ' όλα από τη μεριά των χρεώσεων, να το έχουμε υπόψη μας, σωστά; Τα UberX, όταν το αρχίσαμε, ήταν κυριολεκτικά 10 ή και 15% φτηνότερο από τα μαύρα αυτοκίνητά μας. Και τώρα σε πολλές πόλεις, η τιμή είναι η μισή από των ταξί. Και έχουμε όλα τα στοιχεία για να δείξουμε ότι οι οδηγοί βγάζουν περισσότερα χρήματα ανά ώρα από τους οδηγούς των ταξί.
First is on the pricing side -- I mean, keep in mind, right? UberX, when we first started, was literally 10 or 15 percent cheaper than our black car product. It's now in many cities, half the price of a taxi. And we have all the data to show that the divers are making more per hour than they would as taxi drivers.
Αυτό που συμβαίνει είναι, πως όταν οι τιμές πέφτουν ο κόσμος καλεί περισσότερα Uber σε διάφορες ώρες μέσα στη μέρα απ' ό,τι θα έκαναν διαφορετικά και έχουν πιο πολλές πιθανότητες να τα χρησιμοποιήσουν και αλλού. Aυτό σημαίνει για τον οδηγό ότι όπου και να αφήσει κάποιον, έχει πολλές πιθανότητες να βρει κάποιον άλλον επιβάτη. Aυτό σημαίνει περισσότερες κούρσες ανά ώρα, περισσότερος παραγωγικός χρόνος κι έτσι, τα κέρδη ανεβαίνουν.
What happens is when the price goes down, people are more likely to take Uber at different times of the day than they otherwise would have, and they're more likely to use it in places they wouldn't have before. And what that means for a driver is wherever he or she drops somebody off, they're much more likely to get a pickup and get back in. And so what that means is more trips per hour, more minutes of the hour where they're productive and actually, earnings come up.
Yπάρχουν πόλεις στις οποίες μειώσαμε πέντε ή έξι φορές τις τιμές και είδαμε αυτές τις μειώσεις να αποφέρουν πιο πολλά κέρδη. Ακόμα και στη Νέα Υόρκη. Έχουμε μια ιστολογική ανάρτηση που ονομάζουμε «4 Σεπτέμβριοι», συγκρίνουμε τα κέρδη μας αδιάλειπτα κάθε Σεπτέμβρη. Κάθε χρόνο τον ίδιο μήνα. Και βλέπουμε τα κέρδη μας διαχρονικά να αυξάνονται καθώς μειώνουμε τις τιμές. Υπάρχει όμως μια κατώτατη τιμή, δεν μπορείς να τη μειώνεις συνέχεια. Σε εκείνα τα σημεία όταν ρίχνουμε την τιμή αλλά δεν αυξάνονται τα κέρδη, ανεβάζουμε πάλι τις τιμές.
And we have cities where we've done literally five or six price cuts and have seen those price cuts go up over time. So even in New York -- We have a blog post we call "4 Septembers" -- compare the earnings September after September after September. Same month every year. And we see the earnings going up over time as the price comes down. And there's a perfect price point -- you can't go down forever. And in those places where we bring the price down but we don't see those earnings pop, we bring the prices back up.
Αυτό αφορά το πρώτο μέρος. Τώρα, σχετικά με το αίνιγμα και όλο αυτό, είμαι το είδος του επιχειρηματία που ενθουσιάζεται με το να λύνει δύσκολα προβλήματα. Μου αρέσει να το περιγράφω με το παράδειγμα του καθηγητή μαθηματικών. Αν ένας καθηγητής μαθηματικών δεν έχει δύσκολα προβλήματα να λύσει, είναι ένας πολύ δυστυχισμένος καθηγητής. Στην Uber μας αρέσουν τα δύσκολα προβλήματα και ενθουσιαζόμαστε με το να βρίσκουμε λύση σ' αυτά. Δεν θέλουμε ένα μαθηματικό πρόβλημα, αλλά τα δυσκολότερα που μπορεί να βρεθούν, θέλουμε αυτό που αν το λύσεις, θα προκληθεί αίσθηση.
So that addresses that first part. And then the enigma and all of this -- I mean, the kind of entrepreneur I am is one that gets really excited about solving hard problems. And the way I like to describe it is it's kind of like a math professor. You know? If a math professor doesn't have hard problems to solve, that's a really sad math professor. And so at Uber we like the hard problems and we like getting excited about those and solving them. But we don't want just any math problem, we want the hardest ones that we can possibly find, and we want the one that if you solve it, there's a little bit of a wow factor.
ΚΑ: Σε μερικά χρόνια, ίσως σε πέντε, δεν ξέρω πότε, θα παρουσιάσετε τα απίστευτα αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητά σας, και ίσως και με χαμηλότερο κόστος από αυτό που πληρώνεις για το Uber. Τι θα πείτε τότε στο ένα εκατομμύριο οδηγούς που διαθέτετε;
CA: In a couple years' time -- say five years' time, I don't know when -- you roll out your incredible self-driving cars, at probably a lower cost than you currently pay for an Uber ride. What do you say to your army of a million drivers plus at that time?
ΤΚ: Εξηγήσέ το πάλι, πότε ακριβώς;
TK: Explain that again -- at which time?
ΚΑ: Όταν εμφανιστούν τα αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα.
CA: At the time when self-driving cars are coming --
ΤΚ: Σίγουρα, ναι, ναι. Συγγνώμη, αφαιρέθηκα.
TK: Sure, sure, sure. Sorry, I missed that.
ΚΑ: ...τι θα πείτε στους οδηγούς; ΤΚ: Κοίτα, νομίζω ότι θα χρειαστεί - μάλλον θα χρειαστεί πιο πολύς καιρός απ' ό,τι πολλοί διαφημιστές και τα MME μπορεί να πιστεύουν. Αυτό είναι το πρώτο θέμα.
CA: What do you say to a driver? TK: Well, look, I think the first part is it's going to take -- it's likely going to take a lot longer than I think some of the hype or media might expect. That's part one.
Το δεύτερο θέμα είναι ότι η μετάβαση θα πάρει πολύ χρόνο. Αυτά τα αυτοκίνητα θα μετακινούνται μόνο σε συγκεκριμένα μέρη.
Part two is it's going to also take -- there's going to be a long transition. These cars will work in certain places and not in others.
Για μας είναι μια ενδιαφέρουσα πρόκληση, δεν νομίζεις; Η Google επενδύει σ' αυτό από το 2007, το ίδιο θα κάνει και η Tesla, το ίδιο και η Apple, και οι κατασκευαστικές εταιρείες θα το κάνουν. Αυτός είναι ένας κόσμος που θα υπάρξει και, μάλιστα, για καλό λόγο. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο σε αυτοκίνητα. Yπολογίσαμε ήδη τα δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια ωρών παγκοσμίως που περνάν οι άνθρωποι καθισμένοι σε αυτά, οδηγώντας εκνευρισμένοι και ανήσυχοι. Και σκεφτείτε πόσο μπορεί να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής όταν επιστρέψεις στον κόσμο το χρόνο του χωρίς να επικρατεί τόσο άγχος. Νομίζω πως είναι πολύ καλό.
For us it's an interesting challenge, right? Because, well -- Google's been investing in this since 2007, Tesla's going to be doing it, Apple's going to be doing it, the manufacturers are going to be doing it. This is a world that's going to exist, and for good reason. A million people die a year in cars. And we already looked at the billions or even trillions of hours worldwide that people are spending sitting in them, driving frustrated, anxious. And think about the quality of life that improves when you give people their time back and it's not so anxiety-ridden. So I think there's a lot of good.
Επομένως, το βλέπουμε σαν μια πρόκληση, πρόκληση για αισιόδοξη ηγεσία, στην οποία αντί να αντιδρούμε στην τεχνολογία -όπως συμβαίνει στη βιομηχανία των ταξί, ή σε αυτή των τρόλεϊ- θα πρέπει να την αγκαλιάσουμε ώστε να γίνουμε μέρος του μέλλοντος.
And so the way we think about it is that it's a challenge, but one for optimistic leadership, Where instead of resisting -- resisting technology, maybe like the taxi industry, or the trolley industry -- we have to embrace it or be a part of the future.
Πώς θα πετύχουμε την αισιόδοξη ηγεσία; Μπορούμε να συνεργαστούμε με τις πόλεις; Μπορούμε να έχουμε εκπαιδευτικά συστήματα, επαγγελματική κατάρτιση, κλπ, για τη μεταβατική περίοδο; Θα πάρει περισσότερο καιρό απ' όσο περιμένουμε, ειδικά η μεταβατική περίοδος. Αλλά θα γίνει κάποια στιγμή και θα κάνει τον κόσμο καλύτερο.
But how do we optimistically lead through it? Are there ways to partner with cities? Are there ways to have education systems, vocational training, etc., for that transition period. It will take a lot longer than I think we all expect, especially that transition period. But it is a world that's going to exist, and it is going to be a better world.
ΚΑ: Τράβις, αυτό που κάνεις είναι πραγματικά απίθανο και είμαι πραγματικά ευγνώμων που ήρθες στο TED και μοιράστηκες όλα αυτά.
CA: Travis, what you're building is absolutely incredible and I'm hugely grateful to you for coming to TED and sharing so openly.
Ευχαριστώ πολύ. ΤΚ: Ευχαριστώ.
Thank you so much. TK: Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)