My parents were refugees of communism. Growing up, I watched my mom and dad work two full-time jobs without ever complaining, so my siblings and I could live a better life than they did. I was proud to be their daughter. And I understood the immigrant part of my identity well.
Mijn ouders zijn het communisme ontvlucht. Als kind zag ik hoe mijn vader en moeder beiden een voltijdbaan hadden zonder ooit te klagen, zodat wij, hun kinderen, een beter leven zouden hebben dan zij. Ik ben trots hun dochter te zijn. Ik begrijp het immigranten-deel van mijn identiteit goed.
The female part of my identity, however, was much harder for me to own. I never wanted to draw attention to my gender, because I was afraid I wouldn’t be taken seriously as a CEO. So I focused my energy on the things that I thought were important, stuff like making my team laugh. I remember I would painstakingly write and rehearse jokes before every all-hands. Or I'd be the first one in the office and the last one out, because I thought that these things mattered.
Het vrouwelijke deel van mijn identiteit vind ik toch een stuk lastiger. Ik wilde nooit aandacht vestigen op mijn geslacht, omdat ik bang was niet serieus te worden genomen als CEO. Ik richtte mijn energie daarom op dingen waarvan ik dacht dat ze belangrijk waren, zoals mijn team aan het lachen maken. Ik weet nog goed dat ik krampachtig grappen schreef en oefende voor elke medewerkersbijeenkomst. Of ik zorgde dat ik als eerste op kantoor was en als laatste vertrok, omdat ik dacht dat dat ertoe deed.
When I was six months pregnant, one of our large competitors reached out, wanting to talk about acquiring us. Every startup wants the option to be bought, but it really got under my skin when during conversations with these strangers who I was negotiating with, their eyes would sometimes wander to my pregnant belly. I went into labor the same night of our user conference. The weeks leading up to the event, watching our team prepare for our big product unveiling, I wondered how many male CEOs would skip their own conference for the birth of their child. I assumed most would. But I kept reasoning with myself that if I wasn't pregnant, there'd be no question whether I'd be there or not. So I have to be there, forcing myself to parade my nine-month pregnancy, work the halls as hosts on my feet for 14 hours was a bad idea in hindsight.
Toen ik zes maanden zwanger was, zocht een grote concurrent contact om te praten over een overname. Elke startup staat ervoor open om overgenomen te worden, maar het stoorde me mateloos toen tijdens een gesprek met deze vreemden met wie ik onderhandelde, hun ogen af en toe naar mijn zwangere buik afdwaalden. Ik kreeg weeën op de avond van onze gebruikersconferentie. In de weken voor dat evenement, terwijl ik zag hoe ons team onze grote productonthulling voorbereidde, vroeg ik me af hoeveel mannelijke CEO’s hun eigen conferentie zouden overslaan vanwege de geboorte van hun kind. Ik nam aan dat de meesten dat zouden doen. Maar ik bleef mezelf vertellen dat als ik niet zwanger was geweest, die vraag niet eens was opgekomen. Dus ik moet erbij zijn. Mezelf dwingen om met mijn dikke buik rond te paraderen, van zaal naar zaal als gastvrouw, veertien uur lang zonder te zitten, was achteraf een slecht idee.
The moment I arrived home, my water broke and my contractions started and I wouldn't hear my son's first cry for another 32 hours. When my baby was six weeks old, I went back to work. Our M and A had fallen through by then, and I was determined to fundraise a war chest to fight them back. But I was still bleeding from several tears in my vagina from pushing out a baby.
Zodra ik thuiskwam, braken mijn vliezen en begonnen mijn weeën en toen duurde het 32 uur voordat ik mijn zoons eerste huil hoorde. Toen mijn baby zes weken was, ging ik weer naar het werk. Onze overname was inmiddels mislukt en ik was vastbesloten fondsen te werven en ze terug aan tafel te krijgen. Maar ik bloedde nog steeds door mijn gescheurde vagina, waar ik een baby doorheen geperst had.
To this day, I still ask myself why I rushed back to work when I wasn't ready. And I realize now it was because I was afraid. I was so afraid of what people might think of me as a new mother and CEO. I was afraid that they would think that my priorities had changed. So I pressured myself into proving to everyone that I was as dedicated to the company as ever.
Tot de dag van vandaag vraag ik mezelf waarom ik weer aan het werk ging terwijl ik daar niet klaar voor was. Ik realiseer me nu dat dat was omdat ik bang was. Ik was bang voor wat anderen van me zouden denken als nieuwe moeder en CEO. Ik was bang dat ze zouden denken dat mijn prioriteiten gewijzigd waren. Dus ik dwong mijzelf om aan iedereen te bewijzen dat ik nog net zo toegewijd was aan het bedrijf als altijd.
I would spend the next two months fundraising to secure our war chest.
Ik was de twee maanden daarna druk
I had a full schedule and I needed to pump milk, but I didn't have the courage to ask for 50 million dollars and ask to use their mother's room. So how does one pump milk on Sand Hill Road? Well, I would park my car in front of someone's super nice home in Palo Alto. I'd undress and extract milk from my breasts with a silicone hand pump. It worked out, I guess. We secured a lead investor for our series C and then our competitors came back with a revised offer, and we decided to sell to them for 875 million dollars.
met het werven van fondsen voor onze oorlogskas. Ik had een volle agenda en moest melk kolven, maar had niet het lef om naast 50 miljoen dollar ook te vragen of ik hun kolfruimte kon gebruiken. Dus hoe kolf je als je van de ene durfinvesteerder naar de andere gaat? Ik parkeerde mijn auto voor een erg mooi huis in Palo Alto. Ik kleedde me uit en haalde melk uit mijn borsten met een siliconen handpomp. Het werkte, min of meer. We wisten een investeerder te vinden voor onze C-investeringsronde en toen kwam onze concurrent terug met een aangepast bod en we besloten aan hen te verkopen voor 875 miljoen dollar.
A few months after the acquisition I became pregnant for the second time. And shortly after, I found out I had a miscarriage. While with my team ... I felt it slip out of me. I went to the bathroom ... and it fell to the floor. I didn't know what to do, so I just walked back out to the team, pretending as if nothing happened.
Een paar maanden na de verkoop werd ik opnieuw zwanger. En kort daarna had ik een miskraam. Terwijl ik bij mijn team was ... voelde ik het gebeuren. Ik ging naar het toilet ... en het viel op de grond. Ik wist niet wat ik moest doen ... dus ik ging gewoon terug naar mijn team, alsof er niets gebeurd was.
It took going through infertility, miscarriage, pregnancy, giving birth without any drugs, while running a company for me to realize how wrong I was to hide my womanhood as if it's something I'm ashamed of. For so long, I thought I had to be what I thought a good male CEO looked like so that I wouldn't be judged or treated differently. I was so constricted by my belief that businesses value maleness more. And it made me afraid to be a woman, which meant I hid a massive part of who I was from everyone. When I dared to be fully myself, when I dared to trust and share my frustrations and my anger and my sadness and my tears with my team, I became a much happier and more effective leader because I was finally honest in who I was. And my team responded to that.
Pas na een periode van onvruchtbaarheid, een miskraam, een zwangerschap, een geboorte zonder pijnstilling, terwijl ik een bedrijf leidde, realiseerde ik me hoe verkeerd het was om mijn vrouw-zijn te verbergen als iets waar ik me voor zou moeten schamen. Ik heb zo lang gedacht dat ik moest voldoen aan het beeld dat ik had van wat een goede mannelijke CEO zou zijn, om maar niet veroordeeld of anders behandeld te worden. Ik werd zo beperkt door mijn overtuiging dat bedrijven mannelijkheid meer waarderen. En dat maakte me bang om een vrouw te zijn, wat tot gevolg had dat ik een enorm deel van mijzelf voor iedereen verborgen hield. Toen ik volledig mijzelf durfde te zijn, toen ik durfde te vertrouwen en mijn frustraties te delen en mijn boosheid en mijn verdriet en mijn tranen met mijn team, werd ik een veel gelukkiger en effectievere leider omdat ik eindelijk eerlijk was over wie ik ben. En dat werkte door in mijn team.
One of the most important side effects of leading as my complete raw self was seeing our culture evolve to a more close-knit and effective version of itself. I remember we had several back to back rough quarters. It felt like everything was in shambles and I didn't have time to prepare for an all-hands. And then it was time for me to speak. So I walked up to the mic cold and I started talking openly about my concerns, my concerns on competition, the mistakes we had made in sales strategy, really exposing the weaknesses of our company. And I asked the team for help. That completely changed the conversation and how we would build and solve problems together.
Een van de belangrijkste neveneffecten van leiden als mijn complete, pure zelf was dat onze cultuur zich ontwikkelde tot een hechtere en effectievere versie van zichzelf. Ik weet nog dat we enkele moeilijke kwartalen achter elkaar hadden. Het voelde alsof alles in puin lag en ik had geen tijd de medewerkersbijeenkomst voor te bereiden. Toen moest ik mijn praatje houden. Ik liep naar de microfoon zonder ingestudeerd praatje ... en praatte openlijk over mijn zorgen, mijn zorgen over de concurrentie, de fouten die we hadden gemaakt in onze verkoopstrategie, en ik legde de zwakheden van ons bedrijf bloot. En ik vroeg het team om hulp. Dat veranderde het gesprek en de manier waarop we bouwden en problemen samen oplosten volledig.
As we collectively brought our full selves to work, we were able to accomplish so much more in terms of revenue growth and the most products shipped the company had seen. And it progressed us from a startup to medium-sized business. Whoever you are, if you're thinking about starting a startup, or you’re thinking about leading, do it and don't be afraid to trust and be yourself completely. I wish I knew that a decade ago. And learn from my mistakes. If you find yourself fundraising on Sand Hill, needing to pump milk, go use their nice-ass mother’s rooms.
We brachten allemaal onze volledige zelf mee naar het werk en konden zo veel meer bereiken in termen van omzetgroei en we verkochten meer producten dan ooit. Dit bracht ons van een startup naar een middelgroot bedrijf. Wie je ook bent, of je een startup wilt beginnen of een leider wilt zijn, doe het. En wees niet bang te vertrouwen en volledig jezelf te zijn. Ik wou dat ik dat tien jaar geleden had geweten. En leer van mijn fouten. Als je investeerders werft en melk moet kolven, ga dan gewoon naar hun superluxe kolfruimten.
Thank you.
Dank je wel.