My parents were refugees of communism. Growing up, I watched my mom and dad work two full-time jobs without ever complaining, so my siblings and I could live a better life than they did. I was proud to be their daughter. And I understood the immigrant part of my identity well.
Ээж аав маань коммунизмын дүрвэгчид. Бага байхад тэд маань хоёр ажил хийгээд ч гомдоллохгүй ажилладаг байсан нь би болон миний дүү нарын сайн сайхны төлөө байдаг байлаа. Тэдний охин гэдгээрээ би бахархдаг. Мөн би өөрийгөө цагаач гэдгээ ч сайн ойлгодог байсан юм.
The female part of my identity, however, was much harder for me to own. I never wanted to draw attention to my gender, because I was afraid I wouldn’t be taken seriously as a CEO. So I focused my energy on the things that I thought were important, stuff like making my team laugh. I remember I would painstakingly write and rehearse jokes before every all-hands. Or I'd be the first one in the office and the last one out, because I thought that these things mattered.
Харин би эмэгтэй хүн гэх талаа хүлээн зөвшөөрөхөд илүү хэцүү байлаа. Өөрийнхөө жендерт анхаарал татуулахыг би хэзээ ч хүсэж байгаагүй. Энэ нь удирдагч болоход хүлээн зөвшөөрөгдөхгүй гэж бодсонд байсан юм. Тийм учраас би илүү чухал гэж бодсон зүйлсдээ л анхаарч эхэлсэн. Хамт олноо хөгжөөх гэх мэт. Хурал болгоноос өмнө няхууртайгаар онигоонуудаа бичиж, давтдаг байснаа одоо хүртэл би санадаг. Эсвэл би ажилдаа хамгийн эрт ирээд, хамгийн сүүлд явдаг нь байлаа. Учир нь би энэ бүх жижиг зүйлсийг чухал гэж боддог байсан.
When I was six months pregnant, one of our large competitors reached out, wanting to talk about acquiring us. Every startup wants the option to be bought, but it really got under my skin when during conversations with these strangers who I was negotiating with, their eyes would sometimes wander to my pregnant belly. I went into labor the same night of our user conference. The weeks leading up to the event, watching our team prepare for our big product unveiling, I wondered how many male CEOs would skip their own conference for the birth of their child. I assumed most would. But I kept reasoning with myself that if I wasn't pregnant, there'd be no question whether I'd be there or not. So I have to be there, forcing myself to parade my nine-month pregnancy, work the halls as hosts on my feet for 14 hours was a bad idea in hindsight.
Намайг 6 сартай жирэмсэн байхад, манай томоохон өрсөлдөгч худалдан авалт санал болгож холбогдлоо. Бүх гарааны бизнесүүд борлуулагдах боломж хайдаг. Гэвч нэг юм миний дургүйцлийг хүргэсэн нь эдгээр хүмүүстэй ярилцан хэлэлцээр хийж байхад тэдний харц заримдаа миний гэдэс рүү явж байсан нь байлаа. Хэрэглэгчдийн зөвлөлдөөн болох орой би амаржсан. Үйл явдлаас хэдэн долоо хоногийн өмнө бүтээгдэхүүнээ танилцуулахаар бэлдэж байгаа хамт олноо хараад, би хэр олон эрэгтэй захирлууд хүүхдийнхээ төрөх өдрийн төлөө зөвлөлдөөнөө өнжих бол гэж бодлоо. Ихэнх нь өнжих байх л даа. Тэгэхдээ би хэрвээ жирэмсэн биш байсан бол тэнд байх үгүй нь мэдээжийн асуудал байх байсан. Тэгэхээр би очих ёстой. Гэвч өөрийгөө хүчлэн байж коридорт 14 цаг хүмүүсийг угтаж зогсох нь таатай нөхцөл байдал биш байлаа.
The moment I arrived home, my water broke and my contractions started and I wouldn't hear my son's first cry for another 32 hours. When my baby was six weeks old, I went back to work. Our M and A had fallen through by then, and I was determined to fundraise a war chest to fight them back. But I was still bleeding from several tears in my vagina from pushing out a baby.
Гэртээ ирсэн мөчид л ус маань гарч, өвдөлт өгч эхлэв. Үүнээс 32 цагийн дараа хүүгийнхээ уйлах дууг сонссон. Хүүгээ би 6 долоо хоногтой байхад ажилдаа ороход хөрөнгө оруулагч аль хэдийнээ сонирхлоо алдсан байв. Тэднийг эргүүлэн авахын тулд их хэмжээний хөрөнгө босгох хэрэгтэй болов. Гэвч төрөхөд маань умай урагдсанаас болоод цус нь тогтоогүй хэвээрээ л байсан юм.
To this day, I still ask myself why I rushed back to work when I wasn't ready. And I realize now it was because I was afraid. I was so afraid of what people might think of me as a new mother and CEO. I was afraid that they would think that my priorities had changed. So I pressured myself into proving to everyone that I was as dedicated to the company as ever.
Өдийг хүртэл би өөрөөсөө, яагаад бэлэн болоогүй байж өөрийгөө тэгж их хүчилснийг ойлгодоггүй юм. Эргээд бодоход, би айж байсандаа юм билээ. Намайг хүмүүс юу гэж бодохоос үнэхээр их айсандаа. Шинэхэн ээжийн хувьд мөн захирлын хувьд. Миний зорилго өөрчлөгдчихөж гэж бодогдуулахаас эмээсэн учраас. Тийм учраас хүн болгонд өөрийгөө батлахын тулд хэзээнээс ч илүү компанидаа анхаарч байгаагаа харуулахын тулд
I would spend the next two months fundraising to secure our war chest. I had a full schedule and I needed to pump milk, but I didn't have the courage to ask for 50 million dollars and ask to use their mother's room. So how does one pump milk on Sand Hill Road? Well, I would park my car in front of someone's super nice home in Palo Alto. I'd undress and extract milk from my breasts with a silicone hand pump. It worked out, I guess. We secured a lead investor for our series C and then our competitors came back with a revised offer, and we decided to sell to them for 875 million dollars.
дараагийн 2 сараа компанийнхаа хөрөнгөө босгоход зарцуулав. Их ажлын хажуугаар сүүгээ саах хэрэгтэй байв. Надад үнэндээ 50 сая доллар, мөн хүүхэд хуурайлах өрөө асуух зүрх байсангүй. Цахиурын Хөндийн гол гудамжинд яаж сүүгээ саадаг юм бэ? Эхлээд машинаа Пало Алто дахь хэн нэгний тансаг гэрийн өмнө зогсоолд тавьчхаад, цамцаа тайлаад, сүүгээ угжруугаа саана. Болдог л байсан юм. Эцэст нь хөрөнгө оруулагчаа бид олж чадлаа. Дараа нь манай өрсөлдөгч 2 дахь саналтай буцаж ирэв. Эцэстээ бид 875 сая доллараар тэдэнд зарахаар шийдлээ.
A few months after the acquisition I became pregnant for the second time. And shortly after, I found out I had a miscarriage. While with my team ... I felt it slip out of me. I went to the bathroom ... and it fell to the floor. I didn't know what to do, so I just walked back out to the team, pretending as if nothing happened.
Тохиролцооноос хэдэн сарын дараа би дахиад жирэмсэн болсноо мэдэв. Нэг их удалгүй үр маань зулбачихсан. Багийнхантайгаа хамт байхад, доороос минь унахыг мэдэрлээ. Угаалгын өрөө ороод харахад шалан дээр уначихсан. Би үнэхээр юу хийхээ мэдээгүй. Тэгээд би юу ч болоогүй юм шиг буцаад баг дээрээ оччихсон.
It took going through infertility, miscarriage, pregnancy, giving birth without any drugs, while running a company for me to realize how wrong I was to hide my womanhood as if it's something I'm ashamed of. For so long, I thought I had to be what I thought a good male CEO looked like so that I wouldn't be judged or treated differently. I was so constricted by my belief that businesses value maleness more. And it made me afraid to be a woman, which meant I hid a massive part of who I was from everyone. When I dared to be fully myself, when I dared to trust and share my frustrations and my anger and my sadness and my tears with my team, I became a much happier and more effective leader because I was finally honest in who I was. And my team responded to that.
Би компаниа удирдахын хажуугаар үргүйдэл, зулбалт, жирэмслэлт, ямар ч эм тариагүй төрөлттэй нүүр тулж байж эмэгтэй хүн гэдгээ нуух, түүнээсээ ичих ямар буруу болохыг ойлгосон юм. Маш удаан хугацаанд би сайн захирал байхын тулд тийм л байх ёстой гэж бодсон. Шүүмжлэгдэж гадуурхагдахгүйн тулд шүү дээ. Бизнест эрэгтэйчүүдийг илүүд үздэг гэсэн бодолдоо автагдсан байсан. Тэр нь намайг эмэгтэй хүн байхаас хойш нь татаж, өөрийнхөө маш том хэсгийг нуухад хүргэсэн. Өөрийгөө хэн гэдгийг хүлээн зөвшөөрөхөд, бухимдал, уур уцаар, гунигаа багийнхантайгаа хуваалцаж, үнэлж сурахад би илүү аз жаргалтай, сайн удирдагч болж чадсан юм. Учир нь би хэн гэдгээ эцэст нь бүрэн хүлээн зөвшөөрсөн. Үүнд манай баг ч дэмжлэг өгсөн юм.
One of the most important side effects of leading as my complete raw self was seeing our culture evolve to a more close-knit and effective version of itself. I remember we had several back to back rough quarters. It felt like everything was in shambles and I didn't have time to prepare for an all-hands. And then it was time for me to speak. So I walked up to the mic cold and I started talking openly about my concerns, my concerns on competition, the mistakes we had made in sales strategy, really exposing the weaknesses of our company. And I asked the team for help. That completely changed the conversation and how we would build and solve problems together.
Өөрийгөө бүрэн хүлээн зөвшөөрч удирдсаны үр дүнд бидний хандлага өөрчлөгдөж, илүү дотно, үр бүтээмжтэй хамт олон болж чадсан. Нэг удаа би ар араасаа үргэлжилсэн хэцүүхэн үйл явдлууд болсныг санадаг юм. Бүх юм барьц алдаж буй мэт санагдаж, нэгдсэн хурал бэлдэх цаг ч байхгүй байв. Тэгээд миний ярих ээлж болов. Гэхдээ микрофоны өмнө очоод би чөлөөтэй ярьж эхэлсэн юм. Санаа зовж буй зүйлс, өрсөлдөгчдийнхөө талаар, борлуулалтын алдаануудаа, компанийнхаа бүх дутагдлуудыг нуулгүйгээр илчилсэн юм. Багаасаа тусламж хүссэн минь тэр. Тэр нь асуудлыг маш өөр өнцгөөс харахад хүргэсэн юм.
As we collectively brought our full selves to work, we were able to accomplish so much more in terms of revenue growth and the most products shipped the company had seen. And it progressed us from a startup to medium-sized business. Whoever you are, if you're thinking about starting a startup, or you’re thinking about leading, do it and don't be afraid to trust and be yourself completely. I wish I knew that a decade ago. And learn from my mistakes. If you find yourself fundraising on Sand Hill, needing to pump milk, go use their nice-ass mother’s rooms.
Хүн бүр өөрийнхөөрөө байсан нь орлогын өсөлтийн хувьд маш том түлхэц болж, компанийн түүхэн дэх хамгийн их борлуулалтад хүргэсэн. Яваандаа бид гарааны бизнесээс дунд гарын бизнес болж өргөжлөө. Чи хэн ч байсан бизнесийн гараагаа эхлүүлэх гэж байгаа бол, хэн нэгнийг удирдах гэж байгаа бол, зүгээр л эхэл. Бас өөртөө итгэж, өөрөөрөө байхаас битгий айгаарай. Үүнийг би 10 жилийн өмнө мэдэж аваад алдаануудаасаа суралцсан ч болоосой. Чи Цахиурын Хөндийн гол гудамжинд сүүгээ саах хэрэгтэй болбол санаа зоволтгүй зүгээр л асуугаарай.
Thank you.
Баярлалаа.