My parents were refugees of communism. Growing up, I watched my mom and dad work two full-time jobs without ever complaining, so my siblings and I could live a better life than they did. I was proud to be their daughter. And I understood the immigrant part of my identity well.
Szüleim a kommunisták elől menekültek. Úgy nőttem fel, hogy láttam, apu és anyu egyetlen zokszó nélkül dolgoznak két állásban, így testvéreimmel az életünk könnyebb volt, mint az övék. Büszke voltam, hogy az ő lányuk vagyok. Identitásomban nem okozott gondot, hogy bevándorló vagyok,
The female part of my identity, however, was much harder for me to own. I never wanted to draw attention to my gender, because I was afraid I wouldn’t be taken seriously as a CEO. So I focused my energy on the things that I thought were important, stuff like making my team laugh. I remember I would painstakingly write and rehearse jokes before every all-hands. Or I'd be the first one in the office and the last one out, because I thought that these things mattered.
az, hogy nő, már sokkal inkább. Sosem akartam hangsúlyozni női voltomat, mert féltem, nem vesznek komolyan cégvezetőként. Azokra a dolgokra fordítottam energiám, amelyeket lényegesnek gondoltam, mint hogy megnevettessem a csapatom. Emlékszem, gondosan leírtam és begyakoroltam a vicceket, mielőtt előjöttem volna velük. Vagy hogy elsőként érjek be az irodába, és utolsóként távozzam, mert úgy gondoltam, az ilyesmi számít.
When I was six months pregnant, one of our large competitors reached out, wanting to talk about acquiring us. Every startup wants the option to be bought, but it really got under my skin when during conversations with these strangers who I was negotiating with, their eyes would sometimes wander to my pregnant belly. I went into labor the same night of our user conference. The weeks leading up to the event, watching our team prepare for our big product unveiling, I wondered how many male CEOs would skip their own conference for the birth of their child. I assumed most would. But I kept reasoning with myself that if I wasn't pregnant, there'd be no question whether I'd be there or not. So I have to be there, forcing myself to parade my nine-month pregnancy, work the halls as hosts on my feet for 14 hours was a bad idea in hindsight.
Hathónapos várandós voltam, amikor az egyik nagy versenytársunk megkeresett, hogy felvásárolná a céget. Minden startup örülne az ilyen lehetőségnek, engem viszont borzasztóan zavart, hogy a megbeszélések alatt azok az idegenek, akik a megállapodás miatt jöttek, gömbölyödő hasamat bámulták időnként. A felhasználói konferenciánk estéjén indult be a szülés. Azon töprengtem a megelőző hetekben, ahogy figyeltem munkatársaim előkészületeit a nagy termékbejelentésre, hogy vajon hány férfi cégvezető hagyna ki egy ilyen konferenciát, mert gyermeke születését várja. Úgy gondoltam, a legtöbbjük így tenne. Azzal győzködtem magam, ha nem lennék várandós, nem lenne kérdéses, hogy ott vagyok-e vagy sem. Ott kell lennem tehát, így hajtottam bele magam, hogy 9 hónapos várandósként ott díszelegjek 14 órán át a teremben háziasszonyként, és ez persze utólag rossz ötletnek bizonyult.
The moment I arrived home, my water broke and my contractions started and I wouldn't hear my son's first cry for another 32 hours. When my baby was six weeks old, I went back to work. Our M and A had fallen through by then, and I was determined to fundraise a war chest to fight them back. But I was still bleeding from several tears in my vagina from pushing out a baby.
Ahogy hazaértem, elment a magzatvíz, és elkezdődtek a fájások, és újabb 32 óra telt el, mire felsírt a fiam. Amikor hathetes volt a baba, visszamentem dolgozni. A fúzió addigra meghiúsult, én meg eltökéltem magam, hogy támogatókat gyűjtök, hogy visszavághassak nekik. Ekkor még mindig véres folyásom volt a szülés következményeként.
To this day, I still ask myself why I rushed back to work when I wasn't ready. And I realize now it was because I was afraid. I was so afraid of what people might think of me as a new mother and CEO. I was afraid that they would think that my priorities had changed. So I pressured myself into proving to everyone that I was as dedicated to the company as ever.
Ezekre a napokra visszagondolva újra megkérdem magamtól, miért rohantam vissza dolgozni, amikor nem voltam még rendben? Most már értem, hogy azért, mert féltem. Féltem, mit fognak gondolni rólam, mint újdonsült anyáról és cégvezetőről. Féltem, azt gondolják, megváltozott számomra a fontossági sorrend. Be akartam bizonyítani mindenki számára, most is ugyanolyan elkötelezett vagyok, mint voltam korábban.
I would spend the next two months fundraising to secure our war chest. I had a full schedule and I needed to pump milk, but I didn't have the courage to ask for 50 million dollars and ask to use their mother's room. So how does one pump milk on Sand Hill Road? Well, I would park my car in front of someone's super nice home in Palo Alto. I'd undress and extract milk from my breasts with a silicone hand pump. It worked out, I guess. We secured a lead investor for our series C and then our competitors came back with a revised offer, and we decided to sell to them for 875 million dollars.
A következő két hónapban támogatásokat fogok gyűjteni, hogy legyen elég tőkénk. Szoros időbeosztásom volt, az anyatejet is le kellett fejjem, de arra nem volt bátorságom, hogy 50 millió dollárt kérjek, és hogy bekéredzkedjem a baba-mama szobájukba. Hogy hogyan oldottam meg a fejést a Sand Hill Road-nál? Leparkoltam a kocsim valahol egy csinos kis ház előtt Palo Altóban. Nekivetkőztem, és lefejtem a tejet egy szilikon kézi mellszívóval. Működött a dolog. A C sorozatunkhoz találtunk egy biztos vezető befektetőt, és akkor visszajöttek a versenytársak egy módosított ajánlattal, és úgy döntöttünk, 875 millió dollárért odaadjuk nekik.
A few months after the acquisition I became pregnant for the second time. And shortly after, I found out I had a miscarriage. While with my team ... I felt it slip out of me. I went to the bathroom ... and it fell to the floor. I didn't know what to do, so I just walked back out to the team, pretending as if nothing happened.
Pár hónappal a felvásárlás után újra várandós lettem. Nem sokkal rá el is vetéltem. A csapattal voltam akkor is, és éreztem, hogy siklik ki a testemből a baba. Bementem a mosdóba... leesett az a valami a padlóra. Nem tudtam, mit csináljak, visszamentem a többiekhez, mintha mi sem történt volna.
It took going through infertility, miscarriage, pregnancy, giving birth without any drugs, while running a company for me to realize how wrong I was to hide my womanhood as if it's something I'm ashamed of. For so long, I thought I had to be what I thought a good male CEO looked like so that I wouldn't be judged or treated differently. I was so constricted by my belief that businesses value maleness more. And it made me afraid to be a woman, which meant I hid a massive part of who I was from everyone. When I dared to be fully myself, when I dared to trust and share my frustrations and my anger and my sadness and my tears with my team, I became a much happier and more effective leader because I was finally honest in who I was. And my team responded to that.
Terméketlenség, vetélés, várandósság, szülés fájdalomcsillapítás nélkül, közben céget vezetni – ez kellett ahhoz, hogy felismerjem, hiba volt elrejtenem nőiségem, mintha az valami szégyelnivaló lenne. Azt hittem, ha olyan leszek, mint ahogy egy ideális férfi cégvezetőt elképzelek, akkor engem sem ítélhetnek meg és kezelhetnek másként. Gúzsba kötött, hogy azt hittem, az üzleti élet a férfiakat többre értékeli a nőknél. Féltem nőnek lenni, ami azt jelentette, hogy énem egy meghatározó részét elrejtettem mindenki elől. Amikor már mertem ömnagam lenni, mertem vállalni és megosztani csapatommal frusztrációimat, félelmemet és bánatomat, könnyeimet, akkor sokkal boldogabb és hatékonyabb vezető lettem, mert végre öszinte voltam abban, hogy ki is vagyok. És ezt a csapatom is értékelte.
One of the most important side effects of leading as my complete raw self was seeing our culture evolve to a more close-knit and effective version of itself. I remember we had several back to back rough quarters. It felt like everything was in shambles and I didn't have time to prepare for an all-hands. And then it was time for me to speak. So I walked up to the mic cold and I started talking openly about my concerns, my concerns on competition, the mistakes we had made in sales strategy, really exposing the weaknesses of our company. And I asked the team for help. That completely changed the conversation and how we would build and solve problems together.
Egyik leglényegesebb mellékhatása annak, hogy érzelmileg vállani tudtam önmagam a vezetésben, megmutatkozott céges kultúránk fejlődésében, ahogy szorosabb és hatékonyabb együttműködés alakult ki. Emlékszem, volt több, egymást követő nehéz negyedévünk. Teljesnek tűnt a káosz, és nem volt időm felkészülni a céges fórumra. És akkor nekem kellett beszélnem. Felmentem nyugodtan a mikrofonhoz, és elkezdtem nyiltan beszélni gondjaimról, a versennyel kapcsolatos aggodalmaimról, az értékesítési stratégiánk hibáiról, kiteregetve cégünk gyengeségeit. Kértem a csapatot, hogy segítsenek. Ettől nyomban megváltozott a beszélgetés, és a hozzáállás a problémák közös megoldásához.
As we collectively brought our full selves to work, we were able to accomplish so much more in terms of revenue growth and the most products shipped the company had seen. And it progressed us from a startup to medium-sized business. Whoever you are, if you're thinking about starting a startup, or you’re thinking about leading, do it and don't be afraid to trust and be yourself completely. I wish I knew that a decade ago. And learn from my mistakes. If you find yourself fundraising on Sand Hill, needing to pump milk, go use their nice-ass mother’s rooms.
Amint mindenki beleadott minden tőle telhetőt a munkába, sokkal jobb eredményeket tudtunk elérni bevételeink és a legtöbb forgalmazott termékünk tekintetében. Startupból közepes céggé fejlődtünk. Ha bárki önök közül egy startup cég alapításán gondolkozik, vagy vezetői ambíciói vannak, vágjon bele, és ne féljen helyesen értékelni és vállalni önmagát. Ha ezt tudtam volna egy évtizeddel ezelőtt! Tanuljanak a tévedéseimből! Ha a Sand Hill-en kilincselnek, és le kell fejjék az anyatejet, ne szégyelljék használni azt a jó kis baba-mama szobát!
Thank you.
Köszönöm.