(Ծափահարություններ)
Thank you. I have to tell you I'm both challenged and excited. My excitement is: I get a chance to give something back. My challenge is: the shortest seminar I usually do is 50 hours.
Շնորհակալություն։ Պիտի ասեմ, որ ինձ համար սա և մարտահրավեր է, և հաճույք։ Հաճույք է, որովհետև ես հնարավորություն ունեմ կիսվել իմ գիտելիքներով։ Եվ մարտահրավեր` որովհետև սովորաբար իմ ամենակարճ սեմինարը 50 ժամ է տևում։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
I'm not exaggerating. I do weekends -- I do more, obviously, I also coach people -- but I'm into immersion, because how did you learn language? Not just by learning principles, you got in it and you did it so often that it became real.
Չեմ չափազանցում։ Ես շաբաթ-կիրակի եմ սեմինարներ վարում, և ավելին եմ անում քան պարզապես մարդկանց վարժեցնելն է. ես խորացված փորձի կողմնակից եմ։ Ինչպե՞ս եք դուք լեզու սովորել։ Դուք այն չեք սովորել պարզապես դրա սկզբունքները սերտելով, դուք խորացել եք նրա մեջ, այնքան հաճախ խոսել, որ այն դարձել է իրական։
The bottom line of why I'm here, besides being a crazy mofo, is that -- I'm not here to motivate you, you don't need that, obviously. Often that's what people think I do, and it's the furthest thing from it. What happens, though, is people say to me, "I don't need any motivation." But that's not what I do. I'm the "why" guy. I want to know why you do what you do.
Բայց հիմնական պատճառը, որի համար այստեղ եմ, բացի նրանից, որ շան որդի եմ, այն է, որ ես իրականում իրավասու եմ։ Ես այստեղ չեմ, որպեսզի մոտիվացնեմ ձեզ. դուք դրա կարիքն ակնհայտորեն չունեք։ Եվ շատ դեպքերում մարդիկ մտածում են, որ ես հենց դա եմ անում, իսկ դա ճշմարտությունից շատ հեռու է։ Այնուամենայնիվ, հաճախ մարդիկ ասում են ինձ․ «Ես մոտիվացիայի կարիք չունեմ»։ Իսկ ես ասում եմ․ «Հետաքրքրական է։ Դա այն չէ, ինչ ես անում եմ»։ Ես հարցնում եմ «ինչու՞»։ Ես ուզում եմ իմանալ, թե ինչու եք դուք անում այն, ինչ անում եք։ Ո՞րն է ձեր շարժառիթը։
What is your motive for action? What is it that drives you in your life today? Not 10 years ago. Are you running the same pattern? Because I believe that the invisible force of internal drive, activated, is the most important thing. I'm here because I believe emotion is the force of life. All of us here have great minds. Most of us here have great minds, right? We all know how to think. With our minds we can rationalize anything. We can make anything happen.
Ո՞րն է այն ուժը, որ ձեզ առաջ է մղում այսօր։ Ոչ 10 տարի առաջ։ Կամ միգուցե դուք նույն տեղու՞մ եք մնացել։ Ես հավատացած եմ, որ ներքին շարժիչի անտեսանելի ուժի ակտիվացումը աշխարհում ամենակարևոր բանն է։ Ես այստեղ եմ, քանի որ հավատացած եմ, որ զգացմունքները կյանքի ուժն են։ Այստեղ գտնվողներս բոլորս ունենք հրաշալի մտավոր կարողություններ։ Բոլորս ունենք հրաշալի մտավոր կարողություններ, այդպես չէ՞։ Մյուս կատեգորիաների մասին չգիտեմ, բայց մենք բոլորս կարող ենք մտածել։ Եվ մեր մտավոր կարողություններով կարող ենք ռացիոնալացնել ամեն բան։ Մենք կարող ենք ամեն բան անել։ Մենք կարող ենք․․․ Ես համաձայն եմ այն մտքի հետ,
I agree with what was described a few days ago, that people work in their self-interest. But we know that that's bullshit at times. You don't work in your self-interest all the time, because when emotion comes into it, the wiring changes in the way it functions. So it's wonderful to think intellectually about how the life of the world is, especially those who are very smart can play this game in our head. But I really want to know what's driving you.
որ հնչեցվեց մի քանի օր առաջ․ մարդիկ առաջնորդվում են սեփական շահով։ Բայց մենք բոլորս գիտենք, որ երբեմն դա այդպես չէ։ Դուք միշտ չէ, որ առաջնորդվում եք սեփական շահով, որովհետև երբ հայտնվում են զգացմունքներ, մտածելակերպը փոխվում է։ Եվ այսպես, հիանալի է, որ մենք կարող ենք ճկուն մտածել կյանքի մասին, և հատկապես մեզանից նրանք, ով շատ խելացի են, կարող են իրենց գլխի մեջ այդ խաղը խաղալ։ Բայց ես իրոք ուզում եմ հասկանալ, թե ինչն է ձեզ առաջ մղում։
What I would like to invite you to do by the end of this talk is explore where you are today, for two reasons. One: so that you can contribute more. And two: that hopefully we can not just understand other people more, but appreciate them more, and create the kinds of connections that can stop some of the challenges that we face today. They're only going to get magnified by the very technology that connects us, because it's making us intersect. That intersection doesn't always create a view of "everybody now understands everybody, and everybody appreciates everybody."
Եվ միգուցե ես կցանկանայի առաջարկել ձեզ այս ելույթի վերջում բացահայտել, թե որտեղ եք դուք գտնվում այսօր երկու պատճառով։ Առաջինը, որպեսզի դուք կարողանաք ավելի մեծ ներդրում ունենալ, և երկրորդը, որ դուք ոչ միայն ավելի լավ հասկանաք մարդկանց, այլ նաև միգուցե ավելի շատ նրանց գնահատեք, և ստեղծեք այնպիսի կապեր, որոնք կարող են օգնել դիմագրավելու այն մարտահրավերներին, որոնք այսօր կանգնած են մեր հասարակության առջև։ Նրանք միայն մեծանալու են հենց այն տեխնոլոգիայի պատճառով, որ մեզ միավորում է, քանի որ այն ստիպում է մեզ հատվել։ Եվ այդ հատումը միշտ չէ, որ ստեղծում է «բոլորը բոլորին հասկանում են, և բոլորը բոլորին գնահատում են» մթնոլորտ։ Այսպիսով, ես 30 տարի տարված եմ մի հարցով, այն է․
I've had an obsession basically for 30 years, "What makes the difference in the quality of people's lives? What in their performance?" I got hired to produce the result now. I've done it for 30 years. I get the phone call when the athlete is burning down on national television, and they were ahead by five strokes and now they can't get back on the course. I've got to do something right now or nothing matters. I get the phone call when the child is going to commit suicide, I've got to do something. In 29 years, I'm very grateful to tell you I've never lost one. It doesn't mean I won't some day, but I haven't yet. The reason is an understanding of these human needs.
«Ի՞նչն է ազդում մարդկանց կյանքի որակի վրա։ Ի՞նչն է ազդում նրանց արտադրողականության վրա»։ Որովհետև դա այն է, ինչի համար ես վարձատրվում եմ։ Եվ ես պետք է արդյունք ցույց տամ այս պահին` թե, ինչ եմ արել այդ 30 տարում։ Ինձ զանգահարում են, երբ մարզիկը խայտառակ կերպով պարտություն է կրում ազգային հեռուստատեսությամբ, երբ նա իր հակառակորդներից հինգ քայլ առաջ էր, իսկ հիմա չի կարող իրենց հասնել։ Եվ ես պետք է մի բան անեմ հենց հիմա արդյունք ստանալու համար, այլապես իմաստը կորում է։ Ինձ զանգահարում են, երբ երեխան պատրաստվում է ինքնասպանություն գործել, և ես պետք է մի բան անեմ հենց այդ պահին։ Եվ 29 տարվա ընթացքում` երախտապարտ եմ, որ ոչ մի անգամ չեմ ձախողվել այս 29 տարվա ընթացքում։ Դա չի նշանակում, որ երբեք չեմ ձախողվի։ Բայց մինչ այսօր չեմ ձախողվել, և դրա պատճառն այն է, որ հասկանում եմ մարդկային կարիքները, որոնց մասին էլ ուզում եմ ձեզ հետ խոսել։
When I get those calls about performance, that's one thing. How do you make a change? I'm also looking to see what is shaping the person's ability to contribute, to do something beyond themselves. Maybe the real question is, I look at life and say there's two master lessons. One is: there's the science of achievement, which almost everyone here has mastered amazingly. "How do you take the invisible and make it visible," How do you make your dreams happen? Your business, your contribution to society, money -- whatever, your body, your family.
Այսպիսով, երբ ինձ զանգահարում են և հարցնում արտադրողականության մասին, սա մի բան է։ Ինչպե՞ս ես փոխում իրավիճակը։ Բայց ես նաև փորձում եմ հասկանալ, թե ինչն է ազդում մարդու` ներդրում անելու կարողության վրա, մի բանի վրա, որ մարդն անում է ոչ իր համար։ Միգուցե իրական հարցը հետևյալն է, գիտեք, ես նայում եմ կյանքին և տեսնում երկու հիմնական դաս։ Առաջինը` գոյություն ունի նվաճումների գիտություն, այն է․ ցանկացած բան, որ արվում է կարելի է հասցնել կատարելության։ Դա նույն է, ինչ «Ինչպես վերցնել անտեսանելին և դարձնել այն տեսանելի»-ն, այդպես չէ՞։ Ինչպե՞ս եք իրականացնում ձեր երազանքները։ Լինի դա ձեր բիզնեսը, ձեր ներդրումը հասարակության մեջ, դրամ, ինչ ուզում է լինի, ձեր մարմինը, ձեր ընտանիքը։ Իսկ մյուս դասը, որը շատ հազվադեպ է յուրացվում, ինքնաիրականացման արվեստն է։
The other lesson that is rarely mastered is the art of fulfillment. Because science is easy, right? We know the rules, you write the code and you get the results. Once you know the game, you just up the ante, don't you? But when it comes to fulfillment -- that's an art. The reason is, it's about appreciation and contribution. You can only feel so much by yourself.
Գիտությունը հեշտ է, այդպես չէ՞։ Մենք գիտենք կանոնները։ Դուք գրում եք օրենսգիրքը։ Դուք հետևում եք դրանց և արդյունք ստանում։ Իսկ երբ արդեն գիտեք խաղի կանոնները, պարզապես բարձրացնում եք խաղագումարը, այդպես չէ՞։ Բայց երբ հարցը հասնում է ինքնաիրականացմանը, դա արվեստ է։ Այն պարզ պատճառով, որ այն գնահատելու և ներդրում ունենալու կարողություն է։ Միայնակ, դուք սահմանափակ եք ձեր զգացմունքների մեջ։
I've had an interesting laboratory to try to answer the real question how somebody's life changes if you look at them like those people that you've given everything to? Like all the resources they say they need. You gave not a 100-dollar computer, but the best computer. You gave them love, joy, were there to comfort them. Those people very often -- you know some of them -- end up the rest of their life with all this love, education, money and background going in and out of rehab. Some people have been through ultimate pain, psychologically, sexually, spiritually, emotionally abused -- and not always, but often, they become some of the people that contribute the most to society.
Այսպիսով, ես մի հետաքրքիր լաբորատոր ուսումնասիրություն արեցի` պատասխանելու այն հարցին, թե ինչպես կփոխվի մարդու կյանքը, եթե դիտարկեք մի մարդու, որը նման է նրանց, ում դու տվել ես ամեն ինչ։ Բոլոր այն ռեսուրսները, որոնց կարիքը նրանք ունեն։ Դուք տալիս եք նրանց ոչ թե 100 դոլար արժողությամբ համակարգիչ, այլ ամենալավ համակարգիչը։ Դուք տալիս եք նրանց սեր, դուք տալիս եք նրանց զվարճանք։ Դուք հոգում եք նրանց մասին, երբ դրա անհրաժեշտությունը կա։ Եվ այդ մարդիկ շատ հաճախ, և համոզված եմ, որ դուք գիտեք նրանցից ոմանց, չնայած այդ ամբողջ սիրո, կրթության, դրամի և գիտելիքների` անցկացնում են իրենց կյանքը վերականգնողական հիվանդանոցներում։ Իսկ այնուհետև հանդիպում եք մարդկանց, որոնք անցել են ցավի միջով, ենթարկվել են հոգեբանական, սեռական, հոգևոր, էմոցիոնալ ոտնձգությունների, և ոչ միշտ, բայց հաճախ, նրանք դառնում են այն մարդկանցից, որոնք ամենամեծ ներդրումն են ունենում հասարակության մեջ։
The question we've got to ask ourselves really is, what is it? What is it that shapes us? We live in a therapy culture. Most of us don't do that, but the culture's a therapy culture, the mindset that we are our past. And you wouldn't be in this room if you bought that, but most of society thinks biography is destiny. The past equals the future. Of course it does if you live there. But what we know and what we have to remind ourselves -- because you can know something intellectually and then not use it, not apply it.
Այսպիսով, մենք պիտի հարց տանք մեզ․ այդ ի՞նչն է։ Ի՞նչն է, որ ձևավորում է մեզ։ Մենք ապրում ենք թերապևտիկ մշակույթում։ Մեզանից շատերը դրանով չեն զբաղվում, բայց մշակույթը թերապևտիկ բնույթ ունի։ Ես նկատի ունեմ, որ տարածված է այն կարծիքը, որ մենք մեր անցյալն ենք։ Յուրաքանչյուր մարդ այս սենյակում չէր լինի այստեղ, եթե հավատար այդ տեսությանը, բայց հասարակության մեծ մասը մտածում է, թե կենսագրությունը ճակատագիր է։ Անցյալը հավասարեցվում է ապագային։ Եվ իհարկե հենց այդպես էլ կա, եթե դուք անցյալում եք ապրում։ Բայց այս սենյակում գտնվող մարդիկ գիտեն, ու չնայած դրան էլ, մենք պետք է միմյանց հիշեցնենք, քանի որ հնարավոր է ինչ-որ բան իմանալ, իմանալ, թե ինչ է պետք անել, և չօգտագործել այդ գիտելիքը, չկիրառել այն։
We've got to remind ourselves that decision is the ultimate power. When you ask people, have you failed to achieve something significant in your life?
Այնպես որ, մենք պետք է հիշեցնենք միմյանց, որ որոշումը մեծագույն ուժ է։ Ահա, թե ինչ է այն։ Երբ հարցնում եք մարդկանց` երբևէ ձախողվե՞լ եք ինչ-որ գործում։ Ձեզանից քանի՞սն են երբևէ ձախողվել ինչ-որ կարևոր գործում։ Ասացեք՝ «այո»։
Say, "Aye." Audience: Aye.
Ունկնիդրներ՝ այո։
TR: Thanks for the interaction on a high level there. But if you ask people, why didn't you achieve something? Somebody who's working for you, or a partner, or even yourself. When you fail to achieve, what's the reason people say? What do they tell you? Didn't have the knowledge, didn't have the money, didn't have the time, didn't have the technology. I didn't have the right manager.
ԹՌ՝ Շնորհակալություն հաղորդակցման բարձր մակարդակի համար։ (Ծիծաղ) Բայց եթե հարցնեք մարդկանց` ինչու՞ եք ձախողվել։ Ինչ-որ մեկին, որ աշխատում է ձեզ մոտ, կամ գիտեք, գործընկերոջ, կամ նույնիսկ ինքներդ ձեզ։ Երբ չեն հասնում նպատակին, ինչպե՞ս են մարդիկ պատճառաբանում իրենց անհաջողությունը։ Ի՞նչ ենք նրանք ասում։ Չունեմ, չեմ իմացել, չեմ ունեցել բավարար գիտելիք։ Չեմ ունեցել գումար։ Չեմ ունեցել ժամանակ։ Չեմ ունեցել տեխնոլոգիա։ Գիտեք, չեմ ունեցել լավ կառավարիչ։ Չեմ ունեցել․․․․
Al Gore: Supreme Court. TR: The Supreme Court.
Ալ Գոռ՝ Սահմանադրական դատարան։ (Ծիծաղ)
(Laughter)
(Applause) (Cheering)
(Applause continues)
Թոնի Ռոբինս՝ Եվ․․․
TR: And --
(Ծափահարություններ) և․․․
(Applause)
(Ծափահարություններ)
What do all those, including the Supreme Court, have in common?
ի՞նչ ընդհանուր բան կա այս բոլորի մեջ, ներառյալ Սահմանադրական դատարանը։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
They are a claim to you missing resources, and they may be accurate. You may not have the money, or the Supreme Court, but that is not the defining factor.
Դրանք պնդում են, որ դուք ունեք ռեսուրսների պակաս, և դա միգուցե ճշմարիտ է։ Միգուցե դուք չունեք գումար, միգուցե դուք չունեք Սահմանադրական դատարան, բայց դա որոշիչ գործոն չէ։
(Applause) (Laughter)
(Ծափահարություններ)
And you correct me if I'm wrong. The defining factor is never resources; it's resourcefulness. And what I mean specifically, rather than just some phrase, is if you have emotion, human emotion, something that I experienced from you the day before yesterday at a level that is as profound as I've ever experienced and I believe with that emotion you would have beat his ass and won.
Եվ դուք կարող եք ուղղել ինձ, եթե սխալ բան ասեմ։ Ռեսուրսները երբեք որոշիչ գործոն չեն հանդիսանում, որոշիչ գործոնը հնարամիտությունն է։ Ավելի պարզ ասած, նկատի ունեմ, որ եթե դուք զգացմունք ունեք, մարդկային զգացմունք, մի բան, որ ես զգացել եմ ձեր շնորհիվ նախանցյալ օրը այն չափի, որ երբևէ չէի զգացել, և եթե դուք հաղորդակցվեիք այդ զգացմունքի հետ, ես հավատացած եմ, որ դուք կհաղթահարեիք ամեն ինչ և հաղթանակ կտանեիք։
Audience: Yeah!
(Ծափահարություններ)
(Applause) (Cheering)
Բայց ինչքան հեշտ է ինձ համար ասել, թե ինչ պետք է նա անի։
How easy for me to tell him what he should do.
(Laughter)
(Ծիծաղ)
Idiot, Robbins. But I know when we watched the debate at that time, there were emotions that blocked people's ability to get this man's intellect and capacity. And the way that it came across to some people on that day -- because I know people that wanted to vote in your direction and didn't, and I was upset. But there was emotion there. Do you know what I'm talking about?
Դու հիմար ես, Ռոբինս։ Բայց ես գիտեմ` երբ մենք դիտում էինք բանավեճերը, կային զգացմունքներ, որոնք խանգարում էին մարդկանց տեսնել այդ մարդու ինտելեկտը և կարողությունները։ Եվ ինչպես դա ազդեց որոշ մարդկանց վրա այդ օրը, որովհետև ես գիտեմ մարդկանց, որոնք ցանկանում էին քվեարկել իր օգտին և չարեցին դա, և ես տխրել էի։ Բայց այնտեղ կար նաև այլ զգացմունք։ Ձեզանից քանի՞սը գիտեն, թե ինչի մասին եմ ես խոսում։ Ասացեք «այո»։ Ունկնդիրներ՝ այո։
Say, "Aye." Audience: Aye.
ԹՌ՝ Այսպիսով, զգացմունքները կարևոր են։ Եվ եթե մենք կարողանանք ունենալ ճիշտ զգացմունքը,
TR: So, emotion is it. And if we get the right emotion, we can get ourselves to do anything. If you're creative, playful, fun enough, can you get through to anybody, yes or no?
մենք կարող ենք ամեն ինչ անել։ Մենք կարող ենք ամեն ինչ հաղթահարել։ Եթե դուք բավականին հնարամիտ եք, բավականին աշխույժ և զվարճալի, կարո՞ղ եք յուրաքանչյուրին համոզել ցանկացած բանում։ Այո՞, թե՞ ոչ։
If you don't have the money,
Ունկնդիրներ՝ այո։
but you're creative and determined, you find the way. This is the ultimate resource. But this is not the story that people tell us. They tell us a bunch of different stories. They tell us we don't have the resources, but ultimately, if you take a look here, they say, what are all the reasons they haven't accomplished that? He's broken my pattern, that son-of-a-bitch.
ԹՌ՝ Եթե դուք չունեք գումար, բայց բավականին հնարամիտ եք և վճռական, դուք ճանապարհ կգտնեք։ Այսպիսով, հենց դա է հիմնական ռեսուրսը։ Բայց սա այն պատմությունը չէ, որ մարդիկ պատմում են, այդպես չէ՞։ Պատմությունը, որ մարդիկ պատմում են, հազար այլ պատմությունների հավաքածու է։ Նրանք ասում են` մենք չունենք ռեսուրս, բայց վերջին հաշվով, եթե նայեք այստեղ, հաջորդ սլայդը խնդրում եմ, ի՞նչ պատճառներով նրանք հաջողության չեն հասել։ Հաջորդ սլայդը, խնդրում եմ։ Շան որդին խառնեց հերթականությունը։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
But I appreciated the energy, I'll tell you that.
բայց ես այն գնահատեցի, ասեմ ձեզ։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
What determines your resources? We've said decisions shape destiny, which is my focus here. If decisions shape destiny, what determines it is three decisions. What will you focus on? You have to decide what you're going to focus on. Consciously or unconsciously. the minute you decide to focus, you must give it a meaning, and that meaning produces emotion. Is this the end or the beginning? Is God punishing me or rewarding me, or is this the roll of the dice? An emotion creates what we're going to do, or the action.
Ի՞նչն է սահմանում ձեր ռեսուրսները։ Մենք ասացինք, որ որոշումները ձևավորում են ճակատագիրը, որն էլ իմ ուշադրության կենտրոնում է այս պահին։ Եթե որոշումները ձևավորում են ճակատագիրը, ապա վերջինս սահմանվում է երեք որոշմամբ։ Ինչի՞ վրա եք կենտրոնանալու։ Այս պահին, դուք պետք է որոշեք, թե ինչի վրա եք կենտրոնանալու։ Այս պահին, գիտակցաբար կամ անգիտակցաբար։ Այն պահին, երբ դուք որոշում եք կայացնում կենտրոնանալ մի բանի վրա, դուք պետք է դրան իմաստ հաղորդեք, և այդ իմաստն առաջացնում է զգացմունք։ Սա վե՞րջն է, թե՞ սկիզբը։ Արդյո՞ք Աստված պատժում է ինձ, թե՞ պարգևատրում, թե՞ սա բախտի քմահաճույք է։ Զգացմունքը, հետևաբար, ստեղծում է այն, ինչ մենք պիտի անենք՝ գործողություն։
So, think about your own life, the decisions that have shaped your destiny. And that sounds really heavy, but in the last five or 10 years, have there been some decisions that if you'd made a different decision, your life would be completely different? How many can think about it? Better or worse. Say, "Aye."
Այսպիսով, մտածեք ձեր կյանքի մասին։ Որոշումների մասին, որոնք ձևավորել են ձեր ճակատագիրը։ Եվ սա բավականին ծանր է հնչում, բայց վերջին հինգ կամ 10 տարվա, կամ 15 տարվա ընթացքում, եղե՞լ են որոշումներ, որոնք չընդունելու դեպքում, ձեր կյանքն ամբողջովին այլ կլիներ։ Ձեզանից քանի՞սը կարող են մտաբերել դրանք։ Ազնվությամբ ասեք, ավելի լա՞վ կլիներ, թե՞ վատ։ Ասացեք «այո»։
Audience: Aye.
Ունկնդիրներ՝ այո։
So the bottom line is, maybe it was where to go to work, and you met the love of your life there, a career decision. I know the Google geniuses I saw here -- I mean, I understand that their decision was to sell their technology. What if they made that decision versus to build their own culture? How would the world or their lives be different, their impact? The history of our world is these decisions. When a woman stands up and says, "No, I won't go to the back of the bus." She didn't just affect her life. That decision shaped our culture. Or someone standing in front of a tank. Or being in a position like Lance Armstrong, "You've got testicular cancer." That's pretty tough for any male, especially if you ride a bike.
ԹՌ՝ Միգուցե դա աշխատավայր ընտրելու որոշում էր, և դուք գտաք ձեր մեծ սերը այնտեղ։ Միգուցե դա կարիերայի հետ կապված որոշում էր։ Գիտեմ, որ Google-ի հանճարները, որոնց հանդիպեցի այստեղ, նկատի ունեմ, սկզբում նրանք որոշում էին կայացրել վաճառել իրենց տեխնոլոգիան։ Ի՞նչ, եթե նրանք իրագործեին այդ որոշումն իրենց սեփական մշակույթը կառուցելու փոխարեն։ Ինչպե՞ս կփոխվեր աշխարհը։ Ինչպե՞ս կփոխվեր իրենց կյանքը։ Իրենց ազդեցությունը։ Աշխարհի պատմությունն այդ որոշումներն են։ Երբ կինը կանգնում է և ասում․ «Ոչ, ես չեմ գնա ավտոբուսի հետև», նա փոխում է ոչ միայն իր սեփական կյանքը։ Այդ որոշումը ձևավորել է մեր մշակույթը։ Կամ երբ ինչ-որ մեկը կանգնած է տանկի առջև։ Կամ Լանս Արմստրոնգի իրավիճակում գտնվելով, երբ որևէ մեկն ասում է ձեզ․ «Դուք ունեք տեստիկուլյար քաղցկեղ»։ Սա բավականին ծանր է ցանկացած տղամարդու համար, հատկապես, եթե հեծանվորդ եք։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
You've got it in your brain; you've got it in your lungs. But what was his decision of what to focus on? Different than most people. What did it mean? It wasn't the end; it was the beginning. He goes off and wins seven championships he never once won before the cancer, because he got emotional fitness, psychological strength. That's the difference in human beings that I've seen of the three million I've been around.
Դուք ունեք ուռուցք գլխուղեղում, դուք ունեք այն թոքերում։ Բայց ո՞րն էր նրա որոշումը այն մասին, թե ինչի վրա կենտրոնանալ։ Այն տարբերվում էր այլ մարդկանց որոշումներից։ Ի՞նչ էր դա նշանակում։ Դա ավարտը չէր, դա սկիզբն էր։ Ի՞նչ եմ ես պատրաստվում անել։ Նա հաղթող է ճանաչվում յոթ առաջնություններում, որոնցում մինչ քաղցկեղը ոչ մի անգամ չէր հաղթել, որովհետև, նա ուներ էմոցիոնալ պատրաստվածություն, հոգեբանական ուժ։ Դա է մարդկային էակների միջև եղած տարբերությունը, որ ես տեսել եմ մոտ երեք միլիոն մարդկանց մոտ։
In my lab, I've had three million people from 80 countries over the last 29 years. And after a while, patterns become obvious. You see that South America and Africa may be connected in a certain way, right? Others say, "Oh, that sounds ridiculous." It's simple. So, what shaped Lance? What shapes you? Two invisible forces. Very quickly. One: state. We all have had times, you did something, and after, you thought to yourself, "I can't believe I said or did that, that was so stupid." Who's been there? Say, "Aye." Audience: Aye.
Խոսքը իմ լաբորատոր հետազոտության մասին է։ Դրան մասնակցել են երեք միլիոն մարդ 80 տարբեր երկրներից, որոնց հետ ես հաղորդակցվելու հնարավորություն եմ ունեցել այդ 29 տարվա ընթացքում։ Եվ որոշ ժամանակ անց, որոշ միտումներ ակնհայտ են դառնում։ Դուք տեսնում եք, որ Հարավային Ամերիկան և Աֆրիկան կարող են կապված լինել որոշակի ձևով, այդպես չէ՞։ Որոշ մարդիկ ասում են․ «Դա ծիծաղելի է»։ Դա պարզ է։ Այսպիսով, ի՞նչը ձևավորեց Լանսին։ Ի՞նչն է ձևավորում ձեզ։ Երկու անտեսանելի ուժ։ Շատ արագ․ Առաջինը՝ իրավիճակը։ Մենք բոլորս էլ եղել ենք տարբեր իրավիճակներում։ Եղե՞լ է ժամանակ, երբ դուք ինչ-որ բան եք արել, և դրանից հետո մտածել, չեմ հավատում, որ ասացի դա, չեմ հավատում, որ արեցի դա, դա այնքան մեծ հիմարություն էր, ո՞վ է եղել նման իրավիճակում։ Ասացեք․ «այո»։
Ունկնդիրներ՝ այո։
Or after you did something, you go, "That was me!"
ԹՌ՝ Արդյո՞ք երբևէ արել եք ինչ-որ բանից, որից հետո մտածել եք․ «Այո՜, դա ես էի»։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
It wasn't your ability; it was your state. Your model of the world is what shapes you long term. Your model of the world is the filter. That's what's shaping us. It makes people make decisions. To influence somebody, we need to know what already influences them. It's made up of three parts. First, what's your target? What are you after? It's not your desires. You can get your desires or goals. Who has ever got a goal or desire and thought, is this all there is?
Ճի՞շտ է։ Դա ձեր կարողությունը չէր, դա իրավիճակն էր, որում գտնվում էիք։ Աշխարհի ձեր մոդելը դա է, ինչ ձևավորում է ձեզ երկարաժամկետ հատվածում։ Աշխարհի ձեր մոդելը ֆիլտր է։ Դա այն է, ինչ ձևավորում է մեզ։ Դա այն է, ինչ ստիպում է մարդկանց որոշումներ ընդունել։ Երբ մենք ցանկանում ենք ազդել ինչ-որ մեկի վրա, մենք պետք է իմանանք, թե ինչն է արդեն ազդում իրենց վրա։ Եվ ես հավատացած եմ, որ դա բաղկացած է երեք մասից։ Առաջինը՝ ո՞րն է ձեր նպատակը։ Ի՞նչ եք դուք ուզում։ Որը, ես հավատացած եմ, նույնը չէ, ինչ ձեր ցանկությունները։ Դուք կարող եք հասնել ձեր նպատակներին կամ բավարարել ցանկությունը։ Ձեզանից քանի՞սն են հասել նպատակին և մտածել, ընդհամենն ա՞յդ էր։
Say, "Aye." Audience: Aye.
Քանի՞սդ եք ունեցել այդ զգացմունքը։ Ասացեք «այո»։
Ունկնդիրներ՝ այո։
It's needs we have. I believe there are six human needs. Second, once you know what the target that's driving you is and you uncover it for the truth -- you don't form it -- then you find out what's your map, what's the belief systems that tell you how to get those needs. Some people think the way to get them is to destroy the world, some people, to build, create something, love someone. There's the fuel you pick. So very quickly, six needs.
ԹՌ՝ Մենք ունենք կարիքներ։ Ես կարծում եմ, որ կա վեց մարդկային կարիք։ Երկրորդ, այն ժամանակ երբ դուք հասկանում եք, թե որն է այն նպատակը, որ ձեզ առաջ է մղում, և դուք հայտնաբերում եք ճշմարտությունը, դուք չեք ձևավորում այն, դուք այն բացահայտում եք, և միայն այդժամ, դուք գտնում եք ձեր քարտեզը․ համոզմունքների այն համակարգը, որն ուղղորդում է ձեզ կարիքները բավարարելու գործում։ Որոշ մարդիկ կարծում են, որ այդ կարիքները բավարարելու համար պետք է ոչնչացնել աշխարհը, որոշ մարդիկ էլ՝ որ պետք է կառուցել ինչ-որ բան, ստեղծել ինչ-որ բան, սիրել ինչ-որ մեկին։ Եվ ապա, իհարկե, վառելիք եք ընտրում։ Եվ այսպես, շատ արագ, վեց կարիք։
Let me tell you what they are. First one: certainty. These are not goals or desires, these are universal. Everyone needs certainty they can avoid pain and at least be comfortable. Now, how do you get it? Control everybody? Develop a skill? Give up? Smoke a cigarette? And if you got totally certain, ironically, even though we need that -- you're not certain about your health, or your children, or money. If you're not sure the ceiling will hold up, you won't listen to any speaker. While we go for certainty differently, if we get total certainty, we get what? What do you feel if you're certain? You know what will happen, when and how it will happen, what would you feel? Bored out of your minds. So, God, in Her infinite wisdom, gave us a second human need, which is uncertainty. We need variety. We need surprise. How many of you here love surprises? Say, "Aye."
Թույլ տվեք ասել ձեզ, թե որոնք են դրանք։ Առաջինը՝ որոշակիություն։ Սրանք նպատակներ կամ ցանկություններ չեն, սրանք ունիվերսալ են։ Բոլորին անհրաժեշտ է վստահություն, որ իրենք կարող են խուսափել ցավից և առնվազն հարմարավետ իրենց զգալ։ Ինչպե՞ս կարելի է դա անել։ Վերահսկե՞լ բոլորին։ Հմտությու՞ն ձեռք բերել։ Հանձնվե՞լ։ Ծխե՞լ։ Եվ եթե դուք կատարյալ որոշակիություն ունենաք, հեգնականորոն, չնայած նրան, որ մենք բոլորս էլ դրա կարիքը ունենք․․․․ այսպես, երբ դուք չունեք որոշակիություն ձեր առողջության կամ երեխաների, կամ դրամի մասին, դուք որևէ բանի մասին մտածել չեք կարող։ Եթե համոզված չեք, որ առաստաղը փուլ չի գա, դուք չեք մնա լսարանում որևէ մեկին լսելու համար։ Բայց, չնայած մենք տարբեր կերպ ենք վերաբերվում որոշակիությանը, եթե մենք ունենանք կատարյալ որոշակիություն մենք կստանանք ի՞նչ։ Ի՞նչ եք զգում, երբ ամեն ինչ որոշակի է։ Դուք գիտե՞ք, թե ինչ է տեղի ունենալու։ Գիտե՞ք, թե երբ է այն տեղի ունենալու։ Ինչպե՞ս է այն տեղի ունենալու։ Ի՞նչ կզգայիք։ Սարսափելի ձանձրալի կլիներ։ Այդպիսով, Աստված, լինելով անսահման իմաստուն, (Ծիծաղ) տվել է մեզ երկրորդ մարդկային կարիքը, այն է` անորոշակիություն։ Մենք բազմազանության կարիք ունենք։ Մենք անակնկալների կարիք ունենք։ Ձեզանից քանի՞սն են սիրում անակնկալներ։ Ասացեք «այո»։
Audience: Aye.
Ունկնդիրներ՝ այո։
TR: Bullshit. You like the surprises you want. The ones you don't want, you call problems, but you need them. So, variety is important. Have you ever rented a video or a film that you've already seen? Who's done this? Get a fucking life.
ԹՌ՝ Անհեթեթություն։ Դուք սիրում եք այն անակնկալները, որոնք ձեզ դուր են գալիս։ (Ծիծաղ) Նրանք, որոնք ձեզ դուր չեն գալիս, դուք անվանում են խնդիրներ, բայց դուք դրանց կարիքն ունեք։ Այսպիսով, բազմազանությունը կարևոր է։ Երբևէ վարձով վերցրե՞լ եք ֆիլմ, որ արդեն տեսել եք։ Ո՞վ է այդպես արել։ Դուք ձեր կյանքը չունե՞ք։ (Ծիծաղ)
(Laughter)
Why are you doing it? You're certain it's good because you read or saw it before, but you're hoping it's been long enough you've forgotten, and there's variety.
Լավ։ Ինչու՞ եք դա անում։ Դուք համոզված եք, որ այն լավն է, քանի որ կարդացել կամ տեսել եք այն, բայց հույս ունեք, որ բավականին ժամանակ է անցել, և դուք այն մոռացել եք, հետևաբար բազմազանություն կմտցնեք կյանքում։ Երրորդ մարդկային կարիքը կարևորությունն է։ Մենք բոլորս կարիք ունենք
Third human need, critical: significance. We all need to feel important, special, unique. You can get it by making more money or being more spiritual. You can do it by getting yourself in a situation where you put more tattoos and earrings in places humans don't want to know. Whatever it takes. The fastest way to do this, if you have no background, no culture, no belief and resources or resourcefulness, is violence. If I put a gun to your head and I live in the 'hood, instantly I'm significant. Zero to 10. How high? 10. How certain am I that you're going to respond to me? 10. How much uncertainty? Who knows what's going to happen next? Kind of exciting. Like climbing up into a cave and doing that stuff all the way down there. Total variety and uncertainty. And it's significant, isn't it? So you want to risk your life for it. So that's why violence has always been around and will be around unless we have a consciousness change as a species. You can get significance a million ways, but to be significant, you've got to be unique and different.
զգալ մեզ կարևոր, առանձնահատուկ, եզակի։ Դուք կարող եք զգալ դա ավելի շատ գումար վաստակելով։ Դուք կարող եք անել դա ավելի հոգևոր լինելով։ Դուք կարող եք անել դա, հայտնվելով մի իրավիճակում, երբ դաջվածքներ եք անում և ծակում եք մարմնի այնպիսի մասեր, որոնց մասին մարդիկ չեն ուզում իմանալ։ Ամեն գնով կարելի է դրան հասնել։ Դա անելու ամենաարագ ճանապարհը, եթե չունեք կրթություն, մշակույթ, համոզմունք և ռեսուրս կամ հնարամտություն, բռնությունն է։ Եթե ես ատրճանակ եմ պահում ձեր գլխի մոտ և ես ապրում եմ գողական թաղում, միանգամից ես կարևոր եմ դառնում։ Որքա՞ն կարևոր եմ դառնում զրոյից տաս բալային սանդղակով։ Տաս։ Որքա՞ն համոզված եմ ես, որ դուք կպատասխանեք ինձ։ Տաս։ Ինչքա՞ն որոշակիություն կա։ Ո՞վ գիտի, թե ինչ է պատահելու։ Մի տեսակ հետաքրքիր է։ Նման է քարանձավ բարձրանալուն և նման բաներ անելուն։ Կատարյալ բազմազանություն և անորոշակիություն։ Եվ դա կարևոր է, այդպես չէ՞։ Այնպես որ, դուք ցանկանում եք վտանգել ձեր կյանքը դրա համար։ Այդ իսկ պատճառով բռնությունը միշտ եղել է և միշտ կլինի, եթե իհարկե մենք` որպես տարատեսակ, գիտակցության փոփոխություն չապրենք։ Դուք կարող եք կարևորություն ստանալ միլիոնավոր ձևերով, բայց կարևոր լինելու համար, դուք պետք է լինեք առանձնահատուկ և տարբերվեք մյուսներից։ Ահա այն, ինչի կարիքը մենք իրականում բոլորս ունենք՝ կապ, և սեր` չորրորդ կարիքը։
Here's what we really need: connection and love, fourth need. We all want it; most settle for connection, love's too scary. Who here has been hurt in an intimate relationship? If you don't raise your hand, you've had other shit, too. And you're going to get hurt again. Aren't you glad you came to this positive visit? Here's what's true: we need it. We can do it through intimacy, friendship, prayer, through walking in nature. If nothing else works for you, don't get a cat, get a dog, because if you leave for two minutes, it's like you've been gone six months, when you come back 5 minutes later.
Մենք բոլորս ուզում ենք դա։ Մարդկանց մեծ մասը բավարարվում է կապով, քանի որ սերը վախեցնում է նրանց։ Նրանք չեն ուզում ցավ ապրել։ Ո՞վ է ձեզանից եղել անձնական հարաբերության մեջ, որը ցավ է պատճառել։ Ասացեք «այո»։ (Ծիծաղ) Եթե ձեռքներդ չեք բարձրացնում, ուրեմն ավելի վատ պատմության մեջ եք ընկել։ (Ծիծաղ) Եվ ձեզ կրկին ցավ են պատճառելու։ Ուրախ եք չէ՞, որ եկել եք այս դրական հանդիպմանը։ (Ծիծաղ) Բայց ճշմարտությունն այն է, որ մենք դրա կարիքն ունենք։ Մենք կարող ենք դրան հասնել մտերմական հարաբերությունների միջոցով, ընկերության միջոցով, աղոթքի միջոցով, բնության մեջ զբոսնելու միջոցով։ Եթե ոչինչ չի օգնում, շուն պահեք։ Կատու չէ։ Շուն։ Քանի որ, երբ հեռանում եք երկու րոպեով, և ապա վերադառնում հինգ րոպեից, կարծես վեց ամիս բացակայած լինեք, այնպես չէ՞։ (Ծիծաղ)
These first four needs, every human finds a way to meet. Even if you lie to yourself, you need to have split personalities. I call the first four needs the needs of the personality. The last two are the needs of the spirit. And this is where fulfillment comes. You won't get it from the first four. You'll figure a way, smoke, drink, do whatever, meet the first four. But number five, you must grow. We all know the answer. If you don't grow, you're what? If a relationship or business is not growing, if you're not growing, doesn't matter how much money or friends you have, how many love you, you feel like hell. And I believe the reason we grow is so we have something to give of value.
Այսպիսով, յուրաքանչյուր մարդ գտնում է մի ձև բավարարելու համար առաջին չորս կարիքները։ Նույնիսկ երբ դուք ստում եք ինքներդ ձեզ, անհրաժեշտ է ունենալ անձի երկատում։ Բայց վերջին երկու կարիքը․․․ առաջին չորսը կոչվում են անհատների կարիքներ, ես դրանք այդպես եմ անվանում, վերջին երկուսը հոգևոր կարիքներ են։ Եվ այստեղ է առաջ գալիս ինքնաիրականացման հարցը։ Դուք չեք ինքնաիրականանում առաջին չորսից։ Դուք մի ձև կգտնեք` ծխել, խմել, ինչ-որ մի բան անել, առաջին չորս կարիքը բավարելու համար, բայց վերջին երկուսը....՝ հինգերորդը․ դուք պետք է աճեք։ Մենք բոլորս պատասխանը գիտենք։ Ի՞նչ է լինում, երբ դուք աճ չեք ապրում։ Եթե հարաբերությունը չի աճում, եթե բիզնեսը չի աճում, եթե դուք չեք աճում, նշանակություն չունի, թե ինչքան գումար դուք ունեք, ինչքան ընկերներ ունեք, ինչքան մարդ է ձեզ սիրում՝ դուք սարսափելի եք ձեզ զգում։ Եվ ես հավատացած եմ, որ մենք աճում ենք այն նպատակով, որ կարողանանք արժեքավոր մի բան տալ։ Որովհետև վեցերորդ կարիքը այլ մարդկանց ինչ-որ բան տալն է։
Because the sixth need is to contribute beyond ourselves. Because we all know, corny as that sounds, the secret to living is giving. We all know life is not about me, it's about we. This culture knows that, this room knows that. It's exciting. When you see Nicholas talking about his $100 computer, the most exciting thing is: here's a genius, but he's got a calling now. You can feel the difference in him, and it's beautiful. And that calling can touch other people.
Որովհետև մենք բոլորս գիտենք, ինչքան էլ ծեծված է հնչում, որ կյանքի գաղտնիքը տալու մեջ է։ Մենք բոլորս գիտենք, որ կյանքն արժևորվում է, երբ կա «մենք», ոչ թե «ես»։ Այս սենյակում բոլորը գիտեն դրա մասին։ Եվ դա հրաշալի է։ Երբ տեսնում եք, թե ինչպես է Նիկոլասը խոսում իր 100 դոլարանոց համակարգչի մասին, ամենահուզիչն այն է, որ նա հանճար է, և այժմ նա կոչում ունի։ Դուք կարող եք տեսնել, թե ինչպես է նա փոխվել, և դա հրաշալի է։ Եվ այդ կոչումը կարող է փոխել ուրիշ մարդկանց։ Իմ սեփական կյանքում,
My life was touched because when I was 11 years old, Thanksgiving, no money, no food, we were not going to starve, but my father was totally messed up, my mom was letting him know how bad he messed up, and somebody came to the door and delivered food. My father made three decisions, I know what they were, briefly. His focus was "This is charity. What does it mean? I'm worthless. What do I have to do? Leave my family," which he did. It was one of the most painful experiences of life. My three decisions gave me a different path. I set focus on "There's food." What a concept!
իմ կյանքը փոխվեց, երբ ես 11 տարեկան էի։ Գոհունակության տոն․ չկար գումար, չկար ուտելիք։ Դե մենք սովից չէինք մեռնելու, բայց իմ հայրն լրիվ շփոթվել էր։ Մայրս իրեն բացատրում էր, թե ինչքան խառնված էր նա։ Եվ ինչ-որ մեկը եկավ մեր դռան մոտ և ուտելիք առաքեց։ Հայրս երեք որոշում ընդունեց։ Ես գիտեմ, թե որոնք են դրանք։ Նա կենտրոնացավ հետևյալի վրա․ «Սա բարեգործություն է․ Ի՞նչ է դա նշանակում։ Ես բանի պետք չեմ, ի՞նչ է մնում անել։ Թողնել ընտանիքս»։ Ինչն էլ նա արեց։ Այդ ժամանակները ամենածանրն էին իմ կյանքում։ Իմ երեք որոշումները տարբերվում էին։ Ես ասացի․ «Կենտրոնացիր հետևյալի վրա` «կա ուտելիք»», ինչ գաղափար է, չէ՞։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
But this is what changed my life, shaped me as a human being. Somebody's gift, I don't even know who it is. My father always said, "No one gives a shit." And now somebody I don't know, they're not asking for anything, just giving us food, looking out for us. It made me believe this: that strangers care. And that made me decide, if strangers care about me and my family, I care about them. I'm going to do something to make a difference. So when I was 17, I went out on Thanksgiving, it was my target for years to have enough money to feed two families. The most fun and moving thing I ever did in my life. Next year, I did four, then eight. I didn't tell anybody what I was doing, I wasn't doing it for brownie points. But after eight, I thought I could use some help.
Երկրորդ, և սա փոխեց իմ կյանքը, սա այն է, ինչ ձևավորեց ինձ որպես մարդկային էակ․․․ «Ինչ-որ մեկի նվերը, ես նույնիսկ չգիտեմ, թե ով էր նա»։ Հայրս միշտ ասում էր. «Բոլորը թքած ունեն»։ Եվ հանկարծ, ինչ-որ մեկը, որին չեմ ճանաչում, որևէ բան չի խնդրում, պարզապես ուտելիք է տալիս մեր ընտանիքին, հոգում է մեր մասին։ Դա համոզեց ինձ այն բանում, որ անծանոթները հոգ են տանում։ Եվ ես որոշեցի, որ, եթե անծանոթ մարդիկ հոգ են տանում իմ ընտանիքի մասին, ապա ես հոգ եմ տանում իրենց մասին։ Ինչ եմ ես պատրաստվում անե՞լ։ Ես պատրաստվում եմ ինչ-որ բան անել իրավիճակը փոխելու համար։ Այսպիսով, երբ ես 17 տարեկան էի, մի օր` Գոհունակության տոնին, դուրս գնացի։ Մի քանի տարի իմ նպատակն էր այնքան դրամ ունենալ, որ կարողանամ երկու ընտանիք կերակրել։ Դա ամենազվարճալի և ամենահուզիչ բանն էր, որ երբևէ արել եմ։ Մյուս տարի՝ չորս ընտանիք։ Ես որևէ մեկին չէի ասել, թե ինչ եմ անում։ Մյուս տարի՝ ութ։ Ես սա չէի անում ուրիշների աչքը մտնելու համար, բայց ութերորդից հետո մտածեցի, գրողը տանի, ինձ օգնություն չէր խանգարի։ (Ծիծաղ)
So I went out, got my friends involved, then I grew companies, got 11, and I built the foundation. 18 years later, I'm proud to tell you last year we fed 2 million people in 35 countries through our foundation. All during the holidays, Thanksgiving, Christmas, in different countries around the world.
Եվ համոզված իմ նպատակի մեջ, ես դուրս եկա, և ի՞նչ ես արեցի։ Ես ներգրավեցի իմ ընկերներին, և ձեռնարկություններ ստեղծեցի, այնուհետև 11 ձեռնարկություն միավորեցի և կառուցեցի հիմնադրամ։ Այսօր, 18 տարի անց, ես հպարտ եմ տեղեկացնել ձեզ, որ անցյալ տարի մենք կերակրել ենք երկու միլիոն մարդ 35 երկրներում մեր հիմնադրամի միջոցով Գոհունակության և Սուրբ ծննդյան տոների ընթացքում (Ծափահարություններ) աշխարհի տարբեր երկրներում։ Դա հիանալի էր։
(Applause)
(Ծափահարություններ) Շնորհակալություն։
Thank you. I don't tell you that to brag, but because I'm proud of human beings because they get excited to contribute once they've had the chance to experience it, not talk about it.
(Ծափահարություններ) Ես չեմ ասում սա գլուխ գովելու համար, ես ասում ես դա, որովհետև հպարտանում եմ մարդկանցով, որովհետև նրանք ցանկանում են օգնել, հենց որ հնարավորություն են ունենում սեփական փորձի վրա զգալ մի բան, և ոչ թե խոսել դրա մասին։
So, finally -- I'm about out of time. The target that shapes you -- Here's what's different about people. We have the same needs. But are you a certainty freak, is that what you value most, or uncertainty? This man couldn't be a certainty freak if he climbed through those caves. Are you driven by significance or love? We all need all six, but what your lead system is tilts you in a different direction. And as you move in a direction, you have a destination or destiny. The second piece is the map. The operating system tells you how to get there, and some people's map is, "I'm going to save lives even if I die for other people," and they're a fireman, and somebody else says, "I'm going to kill people to do it." They're trying to meet the same needs of significance. They want to honor God or honor their family. But they have a different map.
Եվ վերջապես, իմ ժամանակը գրեթե սպառվում է, նպատակը, որը ձևավորում է ձեզ, ահա, թե ինչն է տարբեր մարդկանց մոտ։ Մենք ունենք նույն կարիքները, բայց արդյո՞ք ձեզ համար ամենակարևորը որոշակիությունն է։ Արդյո՞ք դա այն է, ինչ դուք ամենաշատն եք գնահատում, թե միգուցե դա անորոշությու՞նն է։ Այս մարդու համար որոշակիությունը չի կարող ամենակարևորը լինել, եթե նա բարձրացել է այս քարանձավները։ Արդյոք կարևորությու՞նն է, թե՞ սերը, որ առաջ է մղում ձեզ։ Մենք բոլորս դրանցից վեցի կարիքն էլ ունենք, բայց կախված նրանից, թե որն է ամենակարևորը ձեզ համար, դուք շեղված եք տարբեր ուղղություններով։ Եվ քանի դեռ դուք շարժվում եք մի ուղղությամբ, դուք ունեք նշանակման վայր կամ ճակատագիր։ Երկրորդ մասը քարտեզն է։ Դա նման է օպերացիոն համակարգին, որն ասում է ձեզ, թե ինչպես տեղ հասնել։ Որոշ մարդկանց քարտեզը հետևյալն է․ «Ես պատրաստվում եմ մարդկանց փրկել, նույնիսկ եթե պետք լինի զոհվել դրա համար», և դրանք հրշեջներն են։ Մեկ ուրիշինը՝ «Ես պարտաստվում եմ մարդկանց սպանել դրա համար»։ Նրանք փորձում են բավարարել կարևոր զգալու կարիքը, ճի՞շտ է։ Նրանք ուզում են մեծարել Աստծուն, կամ իրենց ընտանիքը, բայց նրանք ուրիշ քարտեզ ունեն։ Եվ կան յոթ տարբեր համոզմունքներ։ Ես չեմ կարող բոլորի մասին խոսել, քանի որ ժամանակ չունեմ։ Վերջին մասը զգացմունքն է։
And there are seven different beliefs; I can't go through them, because I'm done. The last piece is emotion. One of the parts of the map is like time. Some people's idea of a long time is 100 years. Somebody else's is three seconds, which is what I have. And the last one I've already mentioned that fell to you. If you've got a target and a map -- I can't use Google because I love Macs, and they haven't made it good for Macs yet. So if you use MapQuest -- how many have made this fatal mistake of using it? You use this thing and you don't get there. Imagine if your beliefs guarantee you can never get to where you want to go.
Կարելի է ասել, որ քարտեզի մասերից մեկը ժամանակի է նման։ Որոշ մարդկանց համար 100 տարին երկար ժամանակ է։ Մեկ ուրիշի համար դա կարող է երեք վայրկյանը լինել, որն իմ ունեցած ժամանակն է։ (Ծիծաղ) Եվ վերջինը, որն արդեն նշեցի, եթե դուք ունեք նպատակ, և ունեք քարտեզ, և ենթադրենք, ես չեմ կարող օգտվել Google-ից, որովհետև ես Mac համակարգիչ եմ սիրում, և այն Mac-երի վրա լավ չի աշխատում, և այդպես եթե դուք օգտվում եք MapQuest-ից, ձեզանից քա՞նիսն են թույլ տվել այդ ճակատագրական սխալը և օգտվել MapQuest-ից։ (Ծիծաղ) Դուք օգտվում եք դրանից և երբեք տեղ չեք հասնում։ Դե, պատկերացրեք, ի՞նչ, եթե ձեր համոզմունքները երաշխավորում են, որ դուք երբեք չեք հասնի ձեր ցանկացած տեղը։ (Ծիծաղ)
(Laughter)
Վերջինը զգացմունքն է։
The last thing is emotion. Here's what I'll tell you about emotion. There are 6,000 emotions that we have words for in the English language, which is just a linguistic representation that changes by language. But if your dominant emotions -- If I have 20,000 people or 1,000 and I have them write down all the emotions that they experience in an average week, and I give them as long as they need, and on one side they write empowering emotions, the other's disempowering, guess how many emotions they experience? Less than 12. And half of those make them feel like shit. They have six good feelings. Happy, happy, excited, oh shit, frustrated, frustrated, overwhelmed, depressed. How many of you know somebody who, no matter what happens, finds a way to get pissed off?
Ահա, թե ինչ կասեմ ձեզ զգացմունքների մասին։ Գոյություն ունեն 6,000 զգացմունք, որոնց բոլորի համար մենք ունենք անուններ անգլերենում, որն իրականում պարզապես լեզվաբանական ներկայացում է, ճի՞շտ է, որը տարբեր է տարբեր լեզուներում։ Բայց եթե ձեր գերիշխող զգացմունքները․․․ եթե ժամանակ ունենայի, կխնդրեի, որ 20,000 կամ 1,000 անձ գրեն իրենց բոլոր զգացմունքները, որոնք ունեցել են միջին շաբաթվա ընթացքում։ Եվ այնքան ժամանակ կտայի, որքան իրենց անհրաժեշտ է։ Եվ մի կողմում նրանք կգրեին ոգեշնչող, դրական զգացմունքները, իսկ մյուս կողմում՝ թևաթափ անող զգացմունքները։ Գուշակեք, թե քանի զգացմունք են մարդիկ ունենում։ 12-ից պակաս։ Եվ դրանց կեսը ստիպում է մարդկանց սարսափելի վատ զգալ։ Այսպիսով, նրանց մնում է հինգ կամ վեց լավ զգացմունք, ճի՞շտ է։ Նրանք մոտավորապես այսպես ես իրենց զգում «երջանիկ, երջանիկ, ուրախ, թու՜գրողը տանի, բարկացած, նեղված, ճնշված»։ Ձեզանից քանի՞սը գիտեն մարդկանց, որոնք անկախ նրանից, թե ինչ է պատահել՝ միշտ դժգոհ են։ Քանի՞սը գիտեն նման մարդկանց։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
Or no matter what happens, they find a way to be happy or excited. How many of you know somebody like this?
Կամ անկախ նրանից, թե ինչ է պատահում՝ նրանք ուրախ են կամ երջանիկ։ Քանի՞սը գիտեն այդպիսի մարդկանց։ Դե:
When 9/11 happened, I'll finish with this, I was in Hawaii. I was with 2,000 people from 45 countries, we were translating four languages simultaneously for a program I was conducting, for a week. The night before was called Emotional Mastery. I got up, had no plan for this, and I said -- we had fireworks, I do crazy shit, fun stuff, and at the end, I stopped. I had this plan, but I never know what I'm going to say. And all of a sudden, I said, "When do people really start to live? When they face death." And I went through this whole thing about, if you weren't going to get off this island, if nine days from now, you were going to die, who would you call, what would you say, what would you do? That night is when 9/11 happened.
Երբ տեղի ունեցավ սեպտեմբերի 11-ի դեպքը, ես սրանով կավարտեմ, ես Հավայան կղզիներում էի։ Ես 2,000 մարդու հետ էի 45 երկրներից։ Մենք թարգմանում էինք միաժամանակ չորս լեզվով մի ծրագրի համար, որ ես իրականացնում էի մեկ շաբաթ։ Նախորդ գիշերվա ծրագիրը կոչվում էր «Զգացմունքների կառավարում»։ Եվ կանգնեցի, պատրաստի ծրագիր չունենալով, և ասացի՝ մինչ այդ հրավառություն էր եղել, ես զվարճալի բաներ էի անում, և վերջում ես կանգ առա, ծրագրել էի ասել դա, բայց երբեք չեմ անում այն, ինչ պատրաստվում էի ասել։ Հանկարծակի, ես ասացի, «Ե՞րբ են մարդիկ սկսում իրականում ապրել։ Այն ժամանակ երբ բախվում են մահվան հետ»։ Եվ ապա ես խոսեցի այն բանի մասին, որ եթե դուք այս կղզուց գնաք, և իմանաք, որ ինն օր հետո պիտի մահանաք, ու՞մ կզանգեիք, ի՞նչ կասեիք, ի՞նչ կանեիք։ Մի կին, դե դա այն օրն էր, երբ սեպտեմբերի 11-ի դեպքը պատահեց,
One woman had come to the seminar, and when she came there, her previous boyfriend had been kidnapped and murdered. Her new boyfriend wanted to marry her, and she said no.
մի կին էր եկել սեմինարին, և նրա գալու ժամանակ, նրա նախկին ընկերոջը առևանգել և սպանել էին։ Իր ընկերը, նոր ընկերը, ուզում էր ամուսնանալ իր հետ, բայց նա մերժել էր առաջարկը։
He said, "If you go to that Hawaii thing, it's over with us." She said, "It's over." When I finished that night, she called him and left a message at the top of the World Trade Center where he worked, saying, "I love you, I want you to know I want to marry you. It was stupid of me." She was asleep, because it was 3 a.m. for us, when he called her back, and said, "Honey, I can't tell you what this means. I don't know how to tell you this, but you gave me the greatest gift, because I'm going to die." And she played the recording for us in the room. She was on Larry King later. And he said, "You're probably wondering how on Earth this could happen to you twice. All I can say is this must be God's message to you. From now on, every day, give your all, love your all. Don't let anything ever stop you." She finishes, and a man stands up, and he says, "I'm from Pakistan, I'm a Muslim. I'd love to hold your hand and say I'm sorry, but frankly, this is retribution." I can't tell you the rest, because I'm out of time.
Ընկերն ասել էր, «Եթե հիմա թողնես ինձ և մեկնես Հավայան կղզիներ, մենք այլևս միասին չենք լինի»։ Կինն ասել էր՝ «Ամեն ինչ ավարտված է»։ Երբ ես վերջացրի ելույթս այդ օրը, նա զանգեց ընկերոջը և հաղորդագրություն թողեց, սա իրական պատմություն է, Համաշխարհային առևտրի կենտրոնում, որտեղ ընկերն աշխատում էր։ Նա ասաց, «Սիրելիս, ես սիրում եմ քեզ, ուզում եմ, որ դու իմանաս, ես ցանկանում եմ ամուսնանալ քեզ հետ։ Դա հիմարություն էր իմ կողմից»։ Նա քնած էր, քանի որ մեր մոտ ժամը 3:00 էր, երբ ընկերը հետ զանգահարեց իրեն աշխատավայրից և ասաց, «Սիրելիս, չեմ կարող հաղորդել, թե ինչքան կարևոր են քո խոսքերը իմ համար»։ Նա ասաց. «Չգիտեմ ինչպես պիտի ասեմ քեզ, բայց դու պարգևեցիր ինձ ամենամեծ նվերը, որովհետև ես պատրաստվում եմ մահանալ»։ Եվ այդ կինը միացրեց ձայնագրությունը մեզ համար սենյակում։ Ավելի ուշ նա Լարի Քինգի հաղորդմանը մասնակցեց, և նա ասաց, «Դու հավանաբար մտածում ես, թե ինչպես կարող է նման բան պատահել քեզ հետ երկու անգամ»։ Եվ շարունակեց․ «Միակ բանը, որ կարող եմ ասել քեզ՝ միգուցե Աստված ցանկանում է ասել քեզ, սիրելիս, այս պահից սկսած, ամեն օր քո ամբողջ սերը տուր մարդկանց, սիրիր նրանց ամբողջ սրտով։ Թույլ մի տուր, որ որևէ բան քեզ կանգնեցնի»։ Երբ նա ավարտեց, մի մարդ կանգնեց և ասաց, «Ես Պակիստանից եմ, մուսուլման են, ես շատ կուզեի բռնել ձեր ձեռքը և ասել, որ ցավում եմ, բայց անկեղծ ասած, սա փոխհատուցում էր»։ Ես չեմ կարող պատմել շարունակությունը, որովհետև ժամանակս վերջացավ։
(Laughter)
(Ծիծաղ)
Are you sure?
(Laughter)
10 վայրկյան։
10 seconds!
(Ծափահարություններ)
(Laughter and applause)
10 վայրկյան և վերջ։ Ես ուզում եմ հարգալից լինել։ 10 վայրկյան։
10 seconds, I want to be respectful. All I can tell you is, I brought this man on stage with a man from New York who worked in the World Trade Center, because I had about 200 New Yorkers there. More than 50 lost their entire companies, friends, marking off their Palm Pilots. One financial trader, woman made of steel, bawling -- 30 friends crossing off that all died. And I said, "What are we going to focus on? What does this mean and what are we going to do?"
Կարող եմ ասել միայն, որ ես այդ մարդուն բեմ հանեցի, մեկ այլ մարդու հետ միասին, որը Նյու-Յորքից էր և աշխատում էր Համաշխարհային առևտրի կենտրոնում, որովհետև հանդիսատեսների մեջ մոտ 200 Նյու-Յորքի բնակիչ կար։ Ավելի քանի 50-ն ամբողջությամբ կորցրել էին իրենց ձեռնարկությունները, իրենց ընկերներին, իրենց հեռախոսներից ջնջելով ընկերների համարները, մի ֆինանսական թրեյդեր, «երկաթե» մի կին, լացում էր, ջնջելով իր 30 ընկերների անունները, որոնք բոլորը մահացել էին։ Եվ ես ասեցի այդ մարդկանց․ «Ինչի՞ վրա ենք պատրաստվում կենտրոնանալ։ Ի՞նչ է սա նշանակում, և ի՞նչ ենք մենք պատրաստվում անել»։
And I got the group to focus on: if you didn't lose somebody today, your focus is going to be how to serve somebody else. Then one woman stood up and was so angry, screaming and yelling. I found out she wasn't from New York, she's not an American, doesn't know anybody here. I asked, "Do you always get angry?" She said, "Yes." Guilty people got guilty, sad people got sad. I took these two men and I did an indirect negotiation. Jewish man with family in the occupied territory, someone in New York who would have died if he was at work that day, and this man who wanted to be a terrorist, and I made it very clear. This integration is on a film, which I'd be happy to send you, instead of my verbalization, but the two of them not only came together and changed their beliefs and models of the world, but worked together to bring, for almost four years now, through various mosques and synagogues, the idea of how to create peace. And he wrote a book, called "My Jihad, My Way of Peace." So, transformation can happen.
Եվ ես դիմեցի խմբին և խնդրեցի կենտրոնանալ այն բանի վրա, որ եթե դուք որևէ մեկին չեք կորցրել, ձեր կենտրոնացումը պիտի լինի ինչ-որ մեկին ծառայելը։ Մարդիկ կան, որոնք․․․ այնուհետև մեկ կին բարձրացավ և նա այնքան բարկացած էր, որ գոռում էր։ Հետո միայն ես պարզեցի, որ նա Նյու-Յորքից չէր, ամերիկացի չէր, նա ոչ մեկին այդտեղ չգիտեր։ Ես հարցեցի․ «Դուք մի՞շտ եք բարկանում»։ Նա ասեց․ «Այո»։ Մեղավոր մարդիկ իրենց մեղավոր են զգում, տխուր մարդիկ տխրում են։ Եվ ես հրավիրեցի այս երկու մարդկանց, և անցկացրեցի մի բան, որ անվանում եմ «անուղղակի բանակցություն»։ Հրեա մի մարդ, որի ընտանիքը գրավված տարածքում էր, մի մարդ, որ Նյու-Յորքից էր, որը կմահանար, եթե այդ օրը աշխատավայրում լիներ, և այդ մարդուն, որն ուզում էր ահաբեկիչ դառնալ, և շատ պարզ դա ասում էր։ Եվ նրանց միջև տեղի ունեցած բանակցությունը նկարահանված է, և ես ուրախ կլինեմ ուղարկել այն ձեզ, որ դուք տեսնեք, թե ինչ իրականում կատարվեց, ինձ լսելու փոխարեն։ Բայց այդ երկուսը ոչ միայն միավորվեցին և փոխեցին աշխարհի մասին իրենց համոզմունքները և բարոյական տեսակետները, բայց նաև արդեն գրեթե չորս տարի միասին աշխատում են, տարբեր մզկիթների և սինագոգների միջոցով, խաղաղության գաղափարը առաջ քաշելու վրա։ Եվ նա գրեց մի գիրք, որի անունն է «Իմ Ջիհադը, իմ ճանապարհը խաղաղության»։ Այսպիսով, ձևափոխումը հնարավոր է։ Եվ այսպես, իմ հրավերը ձեզ հետևյալն է․ ուսումնասիրեք ձեր ցանցը,
My invitation to you is: explore your web, the web in here -- the needs, the beliefs, the emotions that are controlling you, for two reasons: so there's more of you to give, and achieve, too, but I mean give, because that's what's going to fill you up. And secondly, so you can appreciate -- not just understand, that's intellectual, that's the mind, but appreciate what's driving other people. It's the only way our world's going to change.
կարիքները, համոզմունքները, զգացմունքները, որոնք ձեզ կառավարում են։ Երկու պատճառով․ առաջինը՝ որ դուք կարողանաք ավելի մեծ ներդրում և ավելի շատ նվաճումներ ունենալ, մենք բոլորս ուզում ենք դա։ Բայց ես նկատի ունեմ ներդրում ունենալ, քանի որ դա է ձեզ կյանքով լցնում։ Եվ երկրորդը, որ դուք գնահատեք` ոչ միայն ուղեղով հասկանաք, այլ գնահատեք, այն, ինչ մարդկանց առաջ է մղում։ Եվ դա այս աշխարհը փոխելու միակ ճանապարհն է։ Աստված ձեզ հետ։ Շնորհակալություն։ Հույս ունեմ ելույթս օգտակար էր։
God bless you, thank you. I hope this was of service.
(Ծափահարություններ)
(Applause)