Ευχαριστώ. Πρέπει να σας πω ότι νιώθω πρόκληση αλλά και ενθουσιασμό. Ο ενθουσιασμός μου είναι γιατί έχω την ευκαιρία να προσφέρω κάτι. Η πρόκληση είναι ότι το συντομότερο σεμινάριο που δίνω είναι συνήθως 50 ώρες. (Γέλια) Δεν υπερβάλλω. Διδάσκω σαββατοκύριακα, και αυτό που κάνω - κάτι βέβαια περισσότερο από το να προπονώ τους ανθρώπους - είναι να εμβαθύνω στο θέμα. Διότι πώς μάθατε να μιλάτε; Δεν μάθατε απλώς κανόνες, μπήκατε στο παιχνίδι και το κάνατε τόσο συχνά που έγινε πραγματικότητα.
Thank you. I have to tell you I'm both challenged and excited. My excitement is: I get a chance to give something back. My challenge is: the shortest seminar I usually do is 50 hours. (Laughter) I'm not exaggerating. I do weekends -- I do more, obviously, I also coach people -- but I'm into immersion, because how did you learn language? Not just by learning principles, you got in it and you did it so often that it became real.
Τελικά είμαι εδώ επειδή, εκτός του ότι είμαι τρελάρας, είμαι πραγματικά σε θέση - δεν είμαι εδώ για να σας παρακινήσω, προφανώς δεν το χρειάζεστε. Και πολλές φορές οι άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό κάνω, αλλά απέχουν πολύ από την αλήθεια. Αυτό που συμβαίνει όμως, είναι ότι οι άνθρωποι μου λένε: «Δεν χρειάζομαι παρότρυνση». Και τους απαντάω: «Ενδιαφέρον. Δεν είναι αυτό που κάνω». Είμαι ο άνθρωπος του «Γιατί». Θέλω να ξέρω γιατί κάνετε, ό,τι κάνετε.
The bottom line of why I'm here, besides being a crazy mofo, is that -- I'm not here to motivate you, you don't need that, obviously. Often that's what people think I do, and it's the furthest thing from it. What happens, though, is people say to me, "I don't need any motivation." But that's not what I do. I'm the "why" guy.
Τι σας παρακινεί να δράτε;
I want to know why you do what you do.
Ποια είναι τα κίνητρα στη ζωή σας σήμερα; Όχι πριν 10 χρόνια. Ή λειτουργείτε στο ίδιο μοτίβο; Διότι πιστεύω ότι η αόρατη δύναμη της εσωτερικής παρόρμησης, όταν ενεργοποιηθεί, είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Είμαι εδώ γιατί πιστεύω ότι το συναίσθημα είναι η δύναμη της ζωής. Όλοι μας έχουμε θαυμάσια μυαλά. Οι περισσότεροι από εμάς εδώ έχουμε θαυμάσια μυαλά, σωστά; Δεν ξέρω για τις άλλες κατηγορίες, αλλά όλοι ξέρουμε πώς να σκεφτόμαστε. Με το μυαλό μας μπορούμε να εκλογικεύσουμε οτιδήποτε. Μπορούμε τα πραγματοποιήσουμε οτιδήποτε. Συμφωνώ με τα όσα ειπώθηκαν πριν λίγες ημέρες, με την ιδέα ότι οι άνθρωποι δουλεύουν για το ατομικό τους συμφέρον.
What is your motive for action? What is it that drives you in your life today? Not 10 years ago. Are you running the same pattern? Because I believe that the invisible force of internal drive, activated, is the most important thing. I'm here because I believe emotion is the force of life. All of us here have great minds. Most of us here have great minds, right? We all know how to think. With our minds we can rationalize anything. We can make anything happen. I agree with what was described a few days ago,
Αλλά όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν φορές που αυτό είναι χαζομάρα. Δεν δουλεύετε για το ατομικό σας συμφέρον πάντοτε, γιατί όταν εμπλέκεται το συναίσθημα, αλλάζει ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό μας. Είναι υπέροχο να σκεφτόμαστε νοητικά για το πως είναι ο κόσμος, και ειδικά όσοι από εμάς είναι πολύ έξυπνοι, μπορούμε να παίζουμε αυτό το παιχνίδι μέσα στο κεφάλι μας. Αλλά θέλω πραγματικά να ξέρω αυτό που σας παρακινεί.
that people work in their self-interest. But we know that that's bullshit at times. You don't work in your self-interest all the time, because when emotion comes into it, the wiring changes in the way it functions. So it's wonderful to think intellectually about how the life of the world is, especially those who are very smart can play this game in our head. But I really want to know what's driving you.
Και αυτό που θα ήθελα να σας ζητήσω να κάνετε, μέχρι το τέλος της ομιλίας, είναι να εξερευνήσετε πού βρίσκεστε σήμερα, για δύο λόγους. Πρώτον, για να συνεισφέρετε περισσότερα. Και δεύτερον, έτσι ώστε να μπορέσουμε, όχι μόνο να κατανοήσουμε περισσότερο τους άλλους, αλλά ίσως να τους εκτιμήσουμε περισσότερο, και να δημιουργήσουμε τους δεσμούς που θα μπορούσαν να εμποδίσουν κάποιες από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην κοινωνία μας σήμερα. Απλά θα πολλαπλασιαστούν από την ίδια την τεχνολογία που μας συνδέει, διότι μας κάνει να διασταυρωνόμαστε. Και αυτή η διασταύρωση δεν δημιουργεί πάντοτε την εικόνα όπου «όλοι καταλαβαίνουν τους πάντες, και όλοι εκτιμούν τους πάντες».
What I would like to invite you to do by the end of this talk is explore where you are today, for two reasons. One: so that you can contribute more. And two: that hopefully we can not just understand other people more, but appreciate them more, and create the kinds of connections that can stop some of the challenges that we face today. They're only going to get magnified by the very technology that connects us, because it's making us intersect. That intersection doesn't always create a view of "everybody now understands everybody,
Είχα μία έμμονη ιδέα εδώ και 30 χρόνια, και αυτή ήταν,
and everybody appreciates everybody."
«Τι κάνει τη διαφορά στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων; Τι κάνει τη διαφορά στην απόδοσή τους;» Γιατί αυτό είναι που με προσέλαβαν να κάνω. Πρέπει να παράγω το αποτέλεσμα εδώ και τώρα. Και αυτό κάνω εδώ και 30 χρόνια. Μου τηλεφωνούν όταν ο αθλητής καταρρέει στην κρατική τηλεόραση, και προηγούνταν για 5 βολές και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. Και πρέπει να κάνω κάτι εδώ και τώρα για να έχω αποτέλεσμα αλλιώς δεν έχει νόημα. Μου τηλεφωνούν όταν το παιδί θέλει να αυτοκτονήσει, και πρέπει να κάνω κάτι αυτή τη στιγμή. Και μέσα σε 29 χρόνια - νιώθω ευγνώμων που είμαι σε θέση να λέω ότι δεν έχω χάσει ούτε έναν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα χάσω κάποια μέρα. Αλλά δεν έχει συμβεί, και ο λόγος είναι ότι κατανοώ τις ανθρώπινες ανάγκες για τις οποίες θέλω να σας μιλήσω.
I've had an obsession basically for 30 years, "What makes the difference in the quality of people's lives? What in their performance?" I got hired to produce the result now. I've done it for 30 years. I get the phone call when the athlete is burning down on national television, and they were ahead by five strokes and now they can't get back on the course. I've got to do something right now or nothing matters. I get the phone call when the child is going to commit suicide, I've got to do something. In 29 years, I'm very grateful to tell you I've never lost one. It doesn't mean I won't some day, but I haven't yet. The reason is an understanding of these human needs.
Έτσι όταν λαμβάνω αυτά τα τηλεφωνήματα σχετικά με την απόδοση, αυτό είναι ένας λόγος. Πώς πραγματοποιείς μία αλλαγή; Αλλά επίσης ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που σμιλεύει την ικανότητα ενός ανθρώπου να συνεισφέρει, να κάνει κάτι πέρα από τον εαυτό του. Το πραγματικό ερώτημα είναι, ξέρετε, κοιτάω τη ζωή και λέω ότι υπάρχουν δύο βασικά μαθήματα. Το ένα είναι η επιστήμη του επιτεύγματος, με σχεδόν τα πάντα να έχουν τελειοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Είναι:«Ο τρόπος με τον οποίο παίρνεις κάτι αόρατο και το κάνεις ορατό», σωστά; Πώς παίρνεις ένα όνειρό σου και το κάνεις πραγματικότητα; Είτε είναι η επιχείρησή σου, η συνεισφορά σου στην κοινωνία, τα λεφτά - οτιδήποτε είναι για σένα - τα σώμα σου, η οικογένειά σου.
When I get those calls about performance, that's one thing. How do you make a change? I'm also looking to see what is shaping the person's ability to contribute, to do something beyond themselves. Maybe the real question is, I look at life and say there's two master lessons. One is: there's the science of achievement, which almost everyone here has mastered amazingly. "How do you take the invisible and make it visible," How do you make your dreams happen? Your business, your contribution to society, money --
Αλλά το άλλο μάθημα στη ζωή που σπάνια τελειοποιούμε είναι η τέχνη της εκπλήρωσης. Επειδή η επιστήμη είναι εύκολη, σωστά; Ξέρουμε τους κανόνες. Γράφεις τον κώδικα.Τον ακολουθείς και παίρνεις τα αποτελέσματα. Μόλις μάθεις το παιχνίδι απλά ανεβάζεις το ποντάρισμα, έτσι; Αλλά όσο αφορά την εκπλήρωση, αυτό είναι τέχνη. Και ο λόγος είναι ότι έχει σχέση με την εκτίμηση και με τη συνεισφορά. Μπορείς να νιώσεις περιορισμένα πράγματα μόνος σου. Είχα μια ενδιαφέρουσα εργασία, στην προσπάθεια να απαντήσω στην πραγματική ερώτηση, ποια είναι η διαφορά στη ζωή κάποιου, αν πάρετε κάποιον σαν αυτούς τους ανθρώπους που τους δόθηκαν τα πάντα; Όπως για παράδειγμα όλα τα μέσα που λένε ότι χρειάζονται. Τους δώσατε όχι έναν Η/Υ των 100 δολαρίων, τους δώσατε τον καλύτερο υπολογιστή. Τους δώσατε αγάπη, τους δώσατε χαρά. Είσασταν εκεί για να τους παρηγορήσετε. Και αυτοί οι άνθρωποι πολύ συχνά - και γνωρίζετε κάποιους, είμαι σίγουρος - καταλήγουν με όλη αυτή την αγάπη, την παιδεία, τα χρήματα και το υπόβαθρο, να περνάνε την υπόλοιπη ζωή τους στην αποτοξίνωση. Και μετά συναντάτε ανθρώπους που έχουν περάσει ανείπωτο πόνο - κακοποιημένους ψυχολογικά, σεξουαλικά, πνευματικά - και όχι πάντα, αλλά συχνά, γίνονται οι άνθρωποι που συνεισφέρουν τα περισσότερα στην κοινωνία.
whatever, your body, your family. The other lesson that is rarely mastered is the art of fulfillment. Because science is easy, right? We know the rules, you write the code and you get the results. Once you know the game, you just up the ante, don't you? But when it comes to fulfillment -- that's an art. The reason is, it's about appreciation and contribution. You can only feel so much by yourself. I've had an interesting laboratory to try to answer the real question how somebody's life changes if you look at them like those people that you've given everything to? Like all the resources they say they need. You gave not a 100-dollar computer, but the best computer. You gave them love, joy, were there to comfort them. Those people very often -- you know some of them -- end up the rest of their life with all this love, education, money and background going in and out of rehab. Some people have been through ultimate pain, psychologically, sexually, spiritually, emotionally abused -- and not always, but often, they become some of the people that contribute the most to society.
Έτσι,ποιο είναι το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας; Τι είναι αυτό που μας διαμορφώνει; Ζούμε σε έναν θεραπευτικό πολιτισμό. Οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν αλλά ο πολιτισμός μας είναι θεραπευτικός. Και λέγοντας αυτό εννοώ την ιδέα του ότι είμαστε το παρελθόν μας. Όλοι σε αυτό το δωμάτιο - δεν θα ήσασταν σε αυτό το δωμάτιο αν το πιστεύατε αυτό - αλλά η πλειοψηφία της κοινωνίας πιστεύει ότι η βιογραφία είναι το πεπρωμένο. Το παρελθόν ισούται με το μέλλον. Και φυσικά έτσι είναι αν το πιστεύεις. Αλλά αυτό που ξέρουν οι άνθρωποι σε αυτό το δωμάτιο, και αυτό που ωστόσο πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας, διότι μπορεί να ξέρεις κάτι διανοητικά, να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και να μην το κάνεις, να μην το εφαρμόζεις.
The question we've got to ask ourselves really is, what is it? What is it that shapes us? We live in a therapy culture. Most of us don't do that, but the culture's a therapy culture, the mindset that we are our past. And you wouldn't be in this room if you bought that, but most of society thinks biography is destiny. The past equals the future. Of course it does if you live there. But what we know and what we have to remind ourselves -- because you can know something intellectually and then not use it, not apply it.
Αλήθεια, θα υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι η απόφαση είναι η υπέρτατη δύναμη. Όταν ρωτάτε ανθρώπους, αν έχουν αποτύχει να καταφέρουν κάτι: Πόσοι έχετε αποτύχει σε κάτι ουσιώδες στη ζωή σας; Πείτε: «Ναι».
We've got to remind ourselves that decision is the ultimate power. When you ask people, have you failed to achieve something significant in your life?
Κοινό: Ναι
Say, "Aye." Audience: Aye.
Ευχαριστώ για την έντονα ενεργό συμμετοχή. (Γέλια).
TR: Thanks for the interaction on a high level there. But if you ask people, why didn't you achieve something?
Αλλά εάν ρωτήσετε τους ανθρώπους: γιατί δεν κατάφερες κάτι; Κάποιον που δουλεύει για εσάς ή ένα συνεργάτη, ή ακόμη και τον εαυτό σας. Όταν αποτυγχάνετε να πραγματοποιήσετε ένα στόχο, ποιος είναι ο λόγος που οι άνθρωποι λένε ότι απέτυχαν να πραγματοποιήσουν κάτι; Τι σας λένε; Δεν είχα...δεν ήξερα αρκετά, δεν είχα τη...γνώση. Δεν είχα τα...χρήματα, Δεν είχα το...χρόνο. Δεν είχα την...τεχνολογία. Ξέρετε τώρα... Δεν είχα το σωστό διευθυντή. Δεν είχα το...
Somebody who's working for you, or a partner, or even yourself. When you fail to achieve, what's the reason people say? What do they tell you? Didn't have the knowledge, didn't have the money, didn't have the time, didn't have the technology. I didn't have the right manager.
Αλ Γκορ: Το Ανώτατο Δικαστήριο. (Γέλια).
Al Gore: Supreme Court. TR: The Supreme Court.
(Laughter)
(Applause) (Cheering)
Τόνι Ρόμπινς: Και - (Χειροκρότημα) και - (Χειροκρότημα) - τι κοινό έχουν όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένου και του Ανώτατου Δικαστηρίου; (Γέλια). Είναι ένας ισχυρισμός ότι σας λείπουν τα μέσα, και μπορεί να είναι ακριβής. Μπορεί να μην έχετε τα χρήματα, μπορεί να μην έχετε το Ανώτατο Δικαστήριο, αλλά αυτό δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας. (Χειροκρότημα). Και διορθώστε με αν κάνω λάθος. Ο καθοριστικός παράγοντας δεν είναι ποτέ τα μέσα, είναι η επινοητικότητα. Και αυτό που δεν είναι απλά μια έκφραση αλλά το εννοώ, είναι ότι αν έχετε συναίσθημα, ανθρώπινο συναίσθημα, κάτι που βίωσα από εσάς προχθές σε ένα επίπεδο τόσο έντονο όσο δεν έχω βιώσει ποτέ, και αν επικοινωνούσατε με αυτό το συναίσθημα, πιστεύω ότι θα τον τσακίζατε και θα κερδίζατε. (Χειροκρότημα).
(Applause continues) TR: And -- (Applause) What do all those, including the Supreme Court, have in common? (Laughter) They are a claim to you missing resources, and they may be accurate. You may not have the money, or the Supreme Court, but that is not the defining factor. (Applause) (Laughter) And you correct me if I'm wrong. The defining factor is never resources; it's resourcefulness. And what I mean specifically, rather than just some phrase, is if you have emotion, human emotion, something that I experienced from you the day before yesterday at a level that is as profound as I've ever experienced and I believe with that emotion you would have beat his ass and won. Audience: Yeah!
Αλλά, πόσο εύκολο είναι για μένα να του πω τι έπρεπε να κάνει.
(Applause) (Cheering)
(Γέλια). Βλάκα, Ρόμπινς. Αλλά ξέρω ότι όταν παρακολουθήσαμε το ντιμπέιτ τότε, υπήρχαν συναισθήματα που μπλόκαραν την ικανότητα των ανθρώπων να συλλάβουν τη νοητική ικανότητα και τις δυνατότητες αυτού του ανθρώπου. Και ο τρόπος που κάποιοι άνθρωποι το αντιλήφθηκαν εκείνη τη μέρα - διότι ξέρω ανθρώπους που ήθελαν να σας ψηφίσουν και δεν το έκαναν, και είχα συγχυστεί. Αλλά υπήρχε το συναίσθημα που επικράτησε. Πόσοι ξέρετε για τι πράγμα μιλάω; Πείτε: «Ναι»
How easy for me to tell him what he should do. (Laughter) Idiot, Robbins. But I know when we watched the debate at that time, there were emotions that blocked people's ability to get this man's intellect and capacity. And the way that it came across to some people on that day -- because I know people that wanted to vote in your direction and didn't, and I was upset. But there was emotion there.
Κοινό: Ναι
Do you know what I'm talking about?
Άρα είναι το συναίσθημα. Και αν έχουμε το σωστό συναίσθημα,
Say, "Aye." Audience: Aye.
μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αν είστε αρκετά δημιουργικοί, παιχνιδιάρηδες, ευχάριστοι, μπορείτε να πείσετε οποιονδήποτε. Ναι ή όχι;
TR: So, emotion is it. And if we get the right emotion, we can get ourselves to do anything. If you're creative, playful, fun enough, can you get through to anybody, yes or no?
Κοινό: Ναι
If you don't have the money,
Αν δεν έχετε τα χρήματα, αλλά είστε αρκετά δημιουργικοί και αποφασισμένοι, θα βρείτε τον τρόπο. Άρα αυτό είναι το υπέρτατο μέσο. Αλλά αυτή δεν είναι η ιστορία που μας λένε, σωστά; Η ιστορία που μας λέει ο κόσμος είναι ένας σωρός άλλες δικαιολογίες. Μας λένε ότι δεν έχουν τα μέσα, αλλά τελικά, αν ρίξετε μια ματιά εδώ - προχωρήστε το παρακαλώ - ποιοι είναι οι λόγοι που λένε ότι δεν τα έχουν καταφέρει; Το επόμενο παρακαλώ. Μου χάλασε τη σειρά, αυτό το κάθαρμα. (Γέλια). Εκτιμώ όμως την ενέργεια, σας διαβεβαιώνω. (Γέλια).
but you're creative and determined, you find the way. This is the ultimate resource. But this is not the story that people tell us. They tell us a bunch of different stories. They tell us we don't have the resources, but ultimately, if you take a look here, they say, what are all the reasons they haven't accomplished that? He's broken my pattern, that son-of-a-bitch. (Laughter) But I appreciated the energy, I'll tell you that. (Laughter)
Τι καθορίζει τα μέσα που διαθέτουμε; Είπαμε ότι οι αποφάσεις διαμορφώνουν το πεπρωμένο, στο οποίο και επικεντρώνομαι εδώ. Αν οι αποφάσεις το διαμορφώνουν, αυτό που το καθορίζει είναι τρεις επιλογές. Σε τι θα επικεντρωθείτε; Εδώ και τώρα πρέπει να αποφασίσετε σε τι θα δώσετε την προσοχή σας. Αυτή τη στιγμή, συνειδητά ή ασυνείδητα. Μόλις αποφασίσετε να επικεντρωθείτε σε κάτι πρέπει να του δώσετε νόημα, και όποιο κι αν είναι αυτό το νόημα, δημιουργεί συναίσθημα. Αυτό είναι το τέλος ή η αρχή; Ο Θεός με τιμωρεί ή με ανταμείβει ή μήπως είναι μόνο μια ζαριά; Και τότε το συναίσθημα δημιουργεί αυτό που πρόκειται να κάνουμε ή την ενέργεια.
What determines your resources? We've said decisions shape destiny, which is my focus here. If decisions shape destiny, what determines it is three decisions. What will you focus on? You have to decide what you're going to focus on. Consciously or unconsciously. the minute you decide to focus, you must give it a meaning, and that meaning produces emotion. Is this the end or the beginning? Is God punishing me or rewarding me, or is this the roll of the dice? An emotion creates what we're going to do, or the action.
Σκεφτείτε λοιπόν τη δική σας ζωή. Τις αποφάσεις που έχουν διαμορφώσει το πεπρωμένο σας. Αυτό ακούγεται αρκετά βαρύ, αλλά τα τελευταία πέντε, δέκα, 15 χρόνια, πώς ήταν κάποιες από τις αποφάσεις που πήρατε, που αν ήταν διαφορετικές, η ζωή σας θα ήταν τελείως αλλιώτικη; Πόσοι μπορούν να σκεφτούν κάτι τέτοιο; Ειλικρινά, για καλό ή για κακό; Πείτε: «Ναι»
So, think about your own life, the decisions that have shaped your destiny. And that sounds really heavy, but in the last five or 10 years, have there been some decisions that if you'd made a different decision, your life would be completely different? How many can think about it? Better or worse. Say, "Aye."
Κοινό: Ναι.
Audience: Aye.
Ίσως τελικά έπαιξε ρόλο το που δουλεύετε και γνωρίσατε τον έρωτα της ζωής σας εκεί. Ίσως ήταν μια απόφαση καριέρας. Ξέρω τις ιδιοφυΐες του Google που είδα εδώ - θέλω να πω, καταλαβαίνω ότι στην αρχή είχαν αποφασίσει να πουλήσουν την τεχνολογία τους. Αν έπαιρναν αυτή την απόφαση αντί να δημιουργήσουν τη δική τους κουλτούρα; Πώς θα ήταν ο κόσμος διαφορετικός; Πώς θα ήταν οι ζωές τους διαφορετικές; Το αντίκτυπό τους; Η ιστορία του κόσμου μας είναι αυτές οι αποφάσεις. Όταν μια γυναίκα σηκώνει το ανάστημά της και λέει: «Όχι, δεν θα πάω στο πίσω μέρος του λεωφορείου», δεν επηρέασε μόνο τη ζωή της. Αυτή η απόφαση διαμόρφωσε την κουλτούρα μας. Ή κάποιος που στάθηκε μπροστά στο τανκ. Ή το να είσαι στη θέση κάποιου σαν τον Λανς Άμστρονγκ, και κάποιος να σου πει: «Έχεις καρκίνο στους όρχεις». Αυτό είναι πολύ σκληρό για κάθε άντρα, ειδικά αν κάνεις ποδήλατο. (Γέλια). Το έχεις στον εγκέφαλο, το έχεις στους πνεύμονες. Αλλά πού αποφάσισε να επικεντρωθεί; Σε άλλο από αυτό που θα εστίαζαν οι περισσότεροι. Τι σήμαινε αυτό; Δεν ήταν το τέλος, ήταν η αρχή. Τι θα κάνω; Εκτοξεύεται και κερδίζει εφτά πρωταθλήματα ενώ δεν είχε κερδίσει ούτε μία φορά πριν τον καρκίνο, επειδή απέκτησε συναισθηματική φυσική κατάσταση, ψυχικό σθένος. Αυτή είναι η διαφορά στα ανθρώπινα όντα που έχω δει από τα τρία εκατομμύρια που έχω γνωρίσει.
So the bottom line is, maybe it was where to go to work, and you met the love of your life there, a career decision. I know the Google geniuses I saw here -- I mean, I understand that their decision was to sell their technology. What if they made that decision versus to build their own culture? How would the world or their lives be different, their impact? The history of our world is these decisions. When a woman stands up and says, "No, I won't go to the back of the bus." She didn't just affect her life. That decision shaped our culture. Or someone standing in front of a tank. Or being in a position like Lance Armstrong, "You've got testicular cancer." That's pretty tough for any male, especially if you ride a bike. (Laughter) You've got it in your brain; you've got it in your lungs. But what was his decision of what to focus on? Different than most people. What did it mean? It wasn't the end; it was the beginning. He goes off and wins seven championships he never once won before the cancer, because he got emotional fitness, psychological strength. That's the difference in human beings that I've seen of the three million I've been around.
Γιατί τόσο είναι το εργαστήριό μου. Είχα τρία εκατομμύρια ανθρώπους από 80 διαφορετικές χώρες που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ τα τελευταία 29 χρόνια.Και μετά από λίγο, τα μοτίβα γίνονται εμφανή. Βλέπεις ότι η Νότιος Αμερική και η Αφρική μπορεί να συνδέονται με κάποιο τρόπο, έτσι; Άλλοι άνθρωποι λένε, «Ω, αυτό είναι γελοίο». Είναι απλό. Άρα τι διαμόρφωσε τον Λανς; Τι διαμορφώνει εσάς; Δύο αόρατες δυνάμεις. Στα γρήγορα: Πρώτον, η κατάσταση. Όλοι μας είχαμε χρόνο. Άρα εάν είχατε χρόνο και κάνατε κάτι και έπειτα σκεφτήκατε, δεν το πιστεύω ότι το είπα αυτό, δεν το πιστεύω ότι το έκανα αυτό, ήταν τόσο βλακώδες - ποιος έχει βρεθεί εκεί; Πείτε: «Ναι».
In my lab, I've had three million people from 80 countries over the last 29 years. And after a while, patterns become obvious. You see that South America and Africa may be connected in a certain way, right? Others say, "Oh, that sounds ridiculous." It's simple. So, what shaped Lance? What shapes you? Two invisible forces. Very quickly. One: state. We all have had times, you did something, and after, you thought to yourself, "I can't believe I said or did that, that was so stupid." Who's been there? Say, "Aye." Audience: Aye.
Κοινό: Ναι.
Έχετε κάνει ποτέ κάτι και αφού το κάνατε να πείτε: "Εγώ το έκανα αυτό!" (Γέλια). Σωστά; Δεν ήταν η ικανότητά σας, ήταν η κατάστασή σας. Η εικόνα που έχετε για τον κόσμο είναι αυτό που σας πλάθει σε βάθος χρόνου. Η εικόνα που έχετε για τον κόσμο είναι το φίλτρο. Αυτό είναι που μας διαμορφώνει. Αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους να παίρνουν αποφάσεις. Όταν θέλουμε να επηρεάσουμε κάποιον, πρέπει να ξέρουμε τι τον επηρεάζει ήδη. Και αυτό αποτελείται, πιστεύω, από τρία μέρη. Πρώτον: ποιος είναι ο στόχος σας; Τι αναζητάτε; Το οποίο πιστεύω, δεν είναι οι επιθυμίες σας. Μπορείτε να επιτύχετε τις επιθυμίες και τους στόχους σας. Πόσοι είχατε ποτέ κάποιο στόχο ή επιθυμία και σκεφτήκατε: Δεν υπάρχει τίποτε άλλο; Πόσοι έχουν βρεθεί εκεί; Πείτε: «Ναι».
Or after you did something, you go, "That was me!" (Laughter) It wasn't your ability; it was your state. Your model of the world is what shapes you long term. Your model of the world is the filter. That's what's shaping us. It makes people make decisions. To influence somebody, we need to know what already influences them. It's made up of three parts. First, what's your target? What are you after? It's not your desires. You can get your desires or goals. Who has ever got a goal or desire and thought, is this all there is? Say, "Aye." Audience: Aye.
Κοινό: Ναι.
Άρα είναι οι ανάγκες που έχουμε. Πιστεύω πως υπάρχουν έξι ανθρώπινες ανάγκες. Δεύτερον: μόλις μάθετε ποιος είναι ο στόχος που σας παρακινεί και τον ξεσκεπάσετε - δεν τον διαμορφώνετε, τον ξεσκεπάζετε - τότε ανακαλύπτετε ποιος είναι ο χάρτης σας: ποιες είναι οι πεποιθήσεις που σας λένε πώς να καλύψετε αυτές τις ανάγκες. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο τρόπος να καλύψουν αυτές τις ανάγκες είναι να καταστρέψουν τον κόσμο, για κάποιους είναι να χτίσουν κάτι, να δημιουργήσουν κάτι, να αγαπήσουν κάποιον. Και μετά είναι τα καύσιμα που επιλέγετε. Άρα πολύ γρήγορα, έξι ανάγκες.
It's needs we have. I believe there are six human needs. Second, once you know what the target that's driving you is and you uncover it for the truth -- you don't form it -- then you find out what's your map, what's the belief systems that tell you how to get those needs. Some people think the way to get them is to destroy the world, some people, to build, create something, love someone. There's the fuel you pick. So very quickly, six needs.
Αφήστε με να σας πω ποιες είναι. Η πρώτη: σιγουριά. Αυτά δεν είναι στόχοι ή επιθυμίες, είναι κοινά για όλους. Όλοι χρειάζονται σιγουριά ότι μπορούν να αποφύγουν τον πόνο και να νιώθουν τουλάχιστο άνετα. Πώς το καταφέρνετε αυτό; Ελέγχετε τους πάντες; Καλλιεργείτε κάποιο ταλέντο; Τα παρατάτε; Καπνίζετε; Η ειρωνεία είναι ότι όταν είστε σίγουροι, παρόλο που όλοι το χρειαζόμαστε αυτό - όπως αν δεν είστε σίγουροι για την υγεία σας, ή τα παιδιά σας, ή τα χρήματα, δεν σκέφτεστε και πολλά πράγματα. Αν δεν είστε σίγουροι ότι το ταβάνι θα αντέξει, δεν πρόκειται να καθίσετε να ακούσετε κανένα ομιλητή. Αλλά, ενώ αναζητούμε τη σιγουριά με διαφορετικούς τρόπους, αν αποκτήσουμε πλήρη σιγουριά, τι άλλο έχουμε; Τι νιώθετε όταν είστε σίγουροι; Τι θα συμβεί; Πότε θα συμβεί; Πώς θα συμβεί; Τι θα νιώθατε; Υπέρτατη βαρεμάρα. Έτσι η Θεά, μέσα στην υπέρτατη σοφία Της, (Γέλια) μας έδωσε μια δεύτερη ανθρώπινη ανάγκη, η οποία είναι η αβεβαιότητα. Χρειαζόμαστε την ποικιλία. Χρειαζόμαστε την έκπληξη. Σε πόσους εδώ αρέσουν οι εκπλήξεις; Πείτε: «Ναι».
Let me tell you what they are. First one: certainty. These are not goals or desires, these are universal. Everyone needs certainty they can avoid pain and at least be comfortable. Now, how do you get it? Control everybody? Develop a skill? Give up? Smoke a cigarette? And if you got totally certain, ironically, even though we need that -- you're not certain about your health, or your children, or money. If you're not sure the ceiling will hold up, you won't listen to any speaker. While we go for certainty differently, if we get total certainty, we get what? What do you feel if you're certain? You know what will happen, when and how it will happen, what would you feel? Bored out of your minds. So, God, in Her infinite wisdom, gave us a second human need, which is uncertainty. We need variety. We need surprise. How many of you here love surprises? Say, "Aye."
Κοινό: Ναι.
Audience: Aye.
Μπούρδες. Σας αρέσουν οι εκπλήξεις που θέλετε να συμβούν. (Γέλια). Αυτές που δεν θέλετε τις αποκαλείτε προβλήματα, αλλά τα χρειάζεστε. Άρα η ποικιλία είναι σημαντική. Έχετε ποτέ νοικιάσει μια ταινία που έχετε ξαναδεί; Ποιος το έχει κάνει αυτό; Αρχίστε να ζείτε. (Γέλια).
TR: Bullshit. You like the surprises you want. The ones you don't want, you call problems, but you need them. So, variety is important. Have you ever rented a video or a film that you've already seen? Who's done this? Get a fucking life.
Εντάξει. Γιατί το κάνετε; Είστε σίγουροι ότι είναι καλό για το έχετε ξαναδιαβάσει, το έχετε ξαναδεί, αλλά ελπίζετε να έχει περάσει αρκετός καιρός και να το έχετε ξεχάσει, ώστε να υπάρχει ποικιλία.
(Laughter) Why are you doing it? You're certain it's good because you read or saw it before, but you're hoping it's been long enough you've forgotten,
Τρίτη ανθρώπινη ανάγκη: η σπουδαιότητα. Όλοι μας θέλουμε να νιώθουμε σημαντικοί, ξεχωριστοί, μοναδικοί. Μπορεί να το καταφέρεις αυτό με το να βγάζεις περισσότερα λεφτά. Με το να είσαι πιο κοντά στη θρησκεία. Με το να φτάσεις σε κατάσταση να βάζεις περισσότερα τατουάζ και σκουλαρίκια σε σημεία του σώματος που οι άλλοι δεν θέλουν να ξέρουν. Οτιδήποτε χρειαστεί. Ο πιο γρήγορος τρόπος να το κάνεις αυτό, αν δεν έχεις κανένα υπόβαθρο, καμία κουλτούρα, καμία πίστη και κανένα μέσο ή εφευρετικότητα, είναι η βία. Αν κολλήσω ένα όπλο στο κεφάλι σας και φοράω κουκούλα, αυτόματα γίνομαι σημαντικός. Από το μηδέν στο δέκα. Πόσο ψηλά; Δέκα. Πόσο σίγουρος είμαι ότι θα αποκριθείς; Δέκα. Πόση αβεβαιότητα; Ποιος ξέρει τι θα συμβεί μετά; Είναι κάπως συναρπαστικό. Όπως το να αναρριχηθείς σε μια σπηλιά και να κάνεις αυτά τα πράγματα εκεί κάτω. Απόλυτη ποικιλία και αβεβαιότητα. Και είναι σημαντικό, δεν είναι; Επομένως θέλεις να ρισκάρεις τη ζωή σου γι' αυτό. Γι' αυτό το λόγο η βία ήταν πάντα παρούσα και θα είναι πάντα εκτός αν υποστούμε αλλαγή συνείδησης, σαν είδος. Τώρα, μπορεί να νιώσεις σημαντικός με ένα εκατομμύριο τρόπους, αλλά για να είσαι σημαντικός, πρέπει να είσαι μοναδικός και ξεχωριστός.
and there's variety. Third human need, critical: significance. We all need to feel important, special, unique. You can get it by making more money or being more spiritual. You can do it by getting yourself in a situation where you put more tattoos and earrings in places humans don't want to know. Whatever it takes. The fastest way to do this, if you have no background, no culture, no belief and resources or resourcefulness, is violence. If I put a gun to your head and I live in the 'hood, instantly I'm significant. Zero to 10. How high? 10. How certain am I that you're going to respond to me? 10. How much uncertainty? Who knows what's going to happen next? Kind of exciting. Like climbing up into a cave and doing that stuff all the way down there. Total variety and uncertainty. And it's significant, isn't it? So you want to risk your life for it. So that's why violence has always been around and will be around unless we have a consciousness change as a species. You can get significance a million ways,
Να τι χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα: επαφή και αγάπη - η τέταρτη ανάγκη. Όλοι τη θέλουμε. Οι περισσότεροι συμβιβάζονται με την επαφή γιατί η αγάπη είναι πολύ τρομακτική. Δεν θέλουμε να πληγωθούμε. Ποιος από εδώ έχει πληγωθεί σε μία προσωπική σχέση; Πείτε: «Ναι». (Γέλια). Εάν δεν σηκώνετε το χέρι σας θα είχατε άλλα, ελάτε τώρα. (Γέλια). Και θα πληγωθείτε ξανά. Δεν χαίρεστε που ήρθατε σ' αυτή τη θετική συζήτηση; (Γέλια). Ακούστε ποια είναι η αλήθεια - τη χρειαζόμαστε. Μπορούμε να την αποκτήσουμε μέσα από την οικειότητα, τη φιλία, την προσευχή, το περπάτημα στη φύση. Αν τίποτε άλλο δεν σας κάνει, πάρτε ένα σκύλο. Μην πάρετε γάτα. Πάρτε σκύλο, γιατί αν φύγετε για δύο λεπτά, θα είναι σαν να λείπατε για έξι μήνες όταν επιστρέψετε πέντε λεπτά αργότερα, σωστά; (Γέλια).
but to be significant, you've got to be unique and different. Here's what we really need: connection and love, fourth need. We all want it; most settle for connection, love's too scary. Who here has been hurt in an intimate relationship? If you don't raise your hand, you've had other shit, too. And you're going to get hurt again. Aren't you glad you came to this positive visit? Here's what's true: we need it. We can do it through intimacy, friendship, prayer, through walking in nature. If nothing else works for you, don't get a cat, get a dog, because if you leave for two minutes, it's like you've been gone six months, when you come back 5 minutes later.
Αυτές τις τέσσερις ανάγκες κάθε άνθρωπος βρίσκει τρόπο να τις καλύπτει. Ακόμη και αν λέτε ψέμματα στον εαυτό σας, θα πρέπει να έχετε διχασμένη προσωπικότητα. Αλλά οι τελευταίες δύο ανάγκες - οι πρώτες τέσσερις καλούνται οι ανάγκες της προσωπικότητας, έτσι τις λέω - οι δύο τελευταίες είναι οι ανάγκες του πνεύματος. Και εδώ είναι που έρχεται η πληρότητα. Δεν θα νιώσετε πληρότητα από τις πρώτες τέσσερις. Θα βρείτε ένα τρόπο -κάπνισμα, ποτό, οτιδήποτε- για να καλύψετε τις πρώτες τέσσερις, αλλά τις δύο τελευταίες - Πέμπτη ανάγκη: πρέπει να εξελιχτείτε. Όλοι ξέρουμε την απάντηση εδώ. Αν δεν εξελίσσεσαι, τότε τι; Αν μια σχέση δεν εξελίσσεται, αν μια επιχείρηση δεν εξελίσσεται, εάν εσύ δεν εξελίσσεσαι, δεν έχει σημασία το πόσα χρήματα έχεις, πόσους φίλους έχεις, πόσοι άνθρωποι σε αγαπάνε, νιώθεις χάλια. Και ο λόγος που εξελισσόμαστε, πιστεύω, είναι ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε κάτι που να έχει αξία.
These first four needs, every human finds a way to meet. Even if you lie to yourself, you need to have split personalities. I call the first four needs the needs of the personality. The last two are the needs of the spirit. And this is where fulfillment comes. You won't get it from the first four. You'll figure a way, smoke, drink, do whatever, meet the first four. But number five, you must grow. We all know the answer. If you don't grow, you're what? If a relationship or business is not growing, if you're not growing, doesn't matter how much money or friends you have, how many love you, you feel like hell. And I believe the reason we grow
Διότι η έκτη ανάγκη είναι η επιθυμία να συνεισφέρουμε πέρα από τον εαυτό μας.
is so we have something to give of value.
Γιατί όλοι ξέρουμε, όσο τετριμμένο και αν ακούγεται, ότι το μυστικό του να ζεις είναι να δίνεις. Όλοι ξέρουμε ότι η ζωή δεν είναι για τον εαυτό μου, είναι για εμάς. Ο πολιτισμός μας το γνωρίζει αυτό. Αυτό το δωμάτιο το γνωρίζει αυτό. Και είναι συναρπαστικό. Όταν βλέπετε τον Νίκολας εδώ πάνω να μιλάει για τον υπολογιστή του των 100 δολαρίων, το πιο συναρπαστικό πράγμα είναι, είναι μεν ιδιοφυΐα, αλλά έχει μία αποστολή τώρα. Μπορείτε να νιώσετε τη διαφορά σε αυτόν και είναι όμορφο. Και αυτή η αποστολή μπορεί να αγγίξει και άλλους ανθρώπους. Στην προσωπική μου ζωή - ένιωσα το κάλεσμα, όταν ήμουν 11 χρονών. Ήταν των Ευχαριστιών, χωρίς χρήματα και καθόλου φαγητό. Δεν θα πεινούσαμε, αλλά ο πατέρας μου τα είχε θαλασσώσει τελείως. Η μητέρα μου του έδειχνε πόσο άσχημα τα είχε θαλασσώσει. Και κάποιος ήρθε στην πόρτα και μας έφερε φαΐ. Ο πατέρας μου πήρε τρεις αποφάσεις. Ξέρω ποιες ήταν, εν συντομία. Το σκεπτικό του ήταν: «Αυτό είναι ελεημοσύνη. Τι σημαίνει αυτό; Είμαι άχρηστος, τι πρέπει να κάνω; Να αφήσω την οικογένειά μου». Και το έκανε. Ήταν από τις πιο επώδυνες εμπειρίες της ζωής μου. Οι τρεις δικές μου αποφάσεις, με οδήγησαν σε άλλο δρόμο. Είπα: «Συγκεντρώσου στο ότι υπάρχει φαγητό» - τι σύλληψη! (Γέλια).
Because the sixth need is to contribute beyond ourselves. Because we all know, corny as that sounds, the secret to living is giving. We all know life is not about me, it's about we. This culture knows that, this room knows that. It's exciting. When you see Nicholas talking about his $100 computer, the most exciting thing is: here's a genius, but he's got a calling now. You can feel the difference in him, and it's beautiful. And that calling can touch other people. My life was touched because when I was 11 years old, Thanksgiving, no money, no food, we were not going to starve, but my father was totally messed up, my mom was letting him know how bad he messed up, and somebody came to the door and delivered food. My father made three decisions, I know what they were, briefly. His focus was "This is charity. What does it mean? I'm worthless. What do I have to do? Leave my family," which he did. It was one of the most painful experiences of life. My three decisions gave me a different path. I set focus on "There's food." What a concept! (Laughter)
Δεύτερον - αυτό είναι όμως που άλλαξε τη ζωή μου, αυτό είναι που με διαμόρφωσε ως άνθρωπο - «Το δώρο κάποιου, δεν ξέρω καν ποιος είναι». Ο πατέρας μου πάντα έλεγε: «Κανένας δεν δίνει δεκάρα». Και ξαφνικά, κάποιοι που δεν ξέρω, δεν ζητάνε τίποτα, απλά δίνουν στην οικογένειά μου φαΐ, μας προσέχουν. Με έκανε να πιστέψω το εξής: «Τι να σημαίνει το ότι οι ξένοι ενδιαφέρονται;» Και αυτό που με έκανε να αποφασίσω είναι, αν οι ξένοι ενδιαφέρονται για μένα και την οικογένειά μου, κι εγώ ενδιαφέρομαι γι' αυτούς. Τι θα κάνω; Θα κάνω κάτι που να κάνει τη διαφορά. Έτσι, όταν ήμουν 17, βγήκα έξω τη μέρα των Ευχαριστιών. Ήταν ο στόχος μου για χρόνια, να έχω αρκετά χρήματα για να ταΐσω δύο οικογένειες. Το πιο διασκεδαστικό πράγμα που έκανα στη ζωή μου, το πιο συγκινητικό. Την επόμενη χρονιά το έκανα για τέσσερις. Δεν είπα σε κανέναν τι έκανα. Την επόμενη χρονιά για οχτώ. Δεν το έκανα για να κερδίσω πόντους, αλλά μετά τις οχτώ σκέφτηκα: να πάρει, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω λίγη βοήθεια. (Γέλια).
But this is what changed my life, shaped me as a human being. Somebody's gift, I don't even know who it is. My father always said, "No one gives a shit." And now somebody I don't know, they're not asking for anything, just giving us food, looking out for us. It made me believe this: that strangers care. And that made me decide, if strangers care about me and my family, I care about them. I'm going to do something to make a difference. So when I was 17, I went out on Thanksgiving, it was my target for years to have enough money to feed two families. The most fun and moving thing I ever did in my life. Next year, I did four, then eight. I didn't tell anybody what I was doing, I wasn't doing it for brownie points. But after eight, I thought I could use some help.
Έτσι φυσικά, πήγα κι έκανα τι; Ανάμιξα τους φίλους μου και έφτιαξα εταιρίες και μετά πήρα 11 εταιρίες και έφτιαξα το ίδρυμα. Τώρα, 18 χρόνια μετά, με περηφάνια σας λέω ότι πέρυσι ταΐσαμε δύο εκατομμύρια ανθρώπους σε 35 χώρες μέσω του ιδρύματός μας, όλους κατά τη διάρκεια των εορτών, των Ευχαριστιών, τα Χριστούγεννα - (Χειροκρότημα) - σε όλες τις χώρες ανά τον κόσμο. Ήταν φανταστικά. (Χειροκρότημα). Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα). Δεν σας το λέω για να κοκορευτώ, σας το λέω γιατί είμαι περήφανος για τα ανθρώπινα όντα, γιατί παροτρύνονται να συνεισφέρουν μόλις έχουν την ευκαιρία να το ζήσουν, όχι να μιλάνε γι' αυτό.
So I went out, got my friends involved, then I grew companies, got 11, and I built the foundation. 18 years later, I'm proud to tell you last year we fed 2 million people in 35 countries through our foundation. All during the holidays, Thanksgiving, Christmas, in different countries around the world. (Applause) Thank you. I don't tell you that to brag, but because I'm proud of human beings because they get excited to contribute once they've had the chance to experience it, not talk about it.
Έτσι τελικά - μου τελειώνει και ο χρόνος - ο στόχος που σε διαμορφώνει - ορίστε τι είναι διαφορετικό με τους ανθρώπους. Έχουμε τις ίδιες ανάγκες, αλλά είσαι τέρας σιγουριάς; Αυτό είναι που εκτιμάς περισσότερο, ή η αβεβαιότητα; Αυτός εδώ ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να είναι τέρας σιγουριάς αν σκαρφάλωνε μέσα από αυτές τις σπηλιές. Σας οδηγεί η σπουδαιότητα ή η αγάπη; Όλοι χρειαζόμαστε και τις έξι αλλά ανάλογα ποιο είναι το κυρίαρχο σύστημά σας, σας οδηγεί σε διαφορετική κατεύθυνση. Και καθώς κινείστε προς μια κατεύθυνση, έχετε ένα προορισμό ή ένα πεπρωμένο. Το δεύτερο κομμάτι είναι ο χάρτης. Σκεφτείτε το σαν το λειτουργικό σύστημα που σας λέει πώς να φτάσετε εκεί. Και ο χάρτης κάποιων ανθρώπων είναι: «Θα σώσω ζωές ακόμη και αν πεθάνω για τους άλλους», και γίνονται πυροσβέστες. Κάποιος άλλος λέει, «Θα σκοτώσω ανθρώπους για να το καταφέρω».Προσπαθούν να καλύψουν τις ίδιες ανάγκες της σπουδαιότητας, σωστά; Θέλουν να τιμήσουν το Θεό ή την οικογένειά τους, αλλά έχουν διαφορετικό χάρτη.
So, finally -- I'm about out of time. The target that shapes you -- Here's what's different about people. We have the same needs. But are you a certainty freak, is that what you value most, or uncertainty? This man couldn't be a certainty freak if he climbed through those caves. Are you driven by significance or love? We all need all six, but what your lead system is tilts you in a different direction. And as you move in a direction, you have a destination or destiny. The second piece is the map. The operating system tells you how to get there, and some people's map is, "I'm going to save lives even if I die for other people," and they're a fireman, and somebody else says, "I'm going to kill people to do it." They're trying to meet the same needs of significance.
Υπάρχουν εφτά διαφορετικές πεποιθήσεις. Δεν μπορώ να τις αναλύσω γιατί έχω τελειώσει. Το τελευταίο κομμάτι είναι το συναίσθημα. Θα έλεγα ότι ένα από τα τμήματα του χάρτη είναι σαν το χρόνο. Για κάποιους ανθρώπους 100 χρόνια είναι πολύς καιρός. Για κάποιον άλλο τα τρία δευτερόλεπτα - όσα μου έχουν μείνει. (Γέλια). Και το τελευταίο που έχω ήδη αναφέρει. Αν έχετε ένα στόχο και έχετε ένα χάρτη και ας πούμε - δε μπορώ να χρησιμοποιήσω το Google γιατί λατρεύω τους Macs και δεν το έχουν φτιάξει ακόμα καλό για τους Macs - έτσι αν χρησιμοποιείτε το MapQuest - πόσοι έχετε κάνει το θανάσιμο λάθος να χρησιμοποιήσετε το MapQuest κάποια φορά; (Γέλια). Χρησιμοποιείτε αυτό το πράγμα και δεν φτάνετε εκεί που θέλετε. Λοιπόν, φαντάζεστε οι πεποιθήσεις σας να εγγυόντουσαν ότι δεν μπορείτε να φτάσετε ποτέ εκεί που θέλετε; (Γέλια).
They want to honor God or honor their family. But they have a different map. And there are seven different beliefs; I can't go through them, because I'm done. The last piece is emotion. One of the parts of the map is like time. Some people's idea of a long time is 100 years. Somebody else's is three seconds, which is what I have. And the last one I've already mentioned that fell to you. If you've got a target and a map -- I can't use Google because I love Macs, and they haven't made it good for Macs yet. So if you use MapQuest -- how many have made this fatal mistake of using it? You use this thing and you don't get there. Imagine if your beliefs guarantee you can never get to where you want to go.
Το τελευταίο πράγμα είναι το συναίσθημα. Τώρα, ακούστε τι θα σας πω για το συναίσθημα. Υπάρχουν 6.000 συναισθήματα για τα οποία έχουμε ονόματα στην αγγλική γλώσσα, που είναι απλά μια γλωσσική αναπαράσταση, σωστά, αυτό αλλάζει αναλόγως τη γλώσσα. Αλλά αν τα βασικά συναισθήματά σας - αν είχα περισσότερο χρόνο, θα έβαζα 20,000 ανθρώπους ή 1,000, να γράψουν όλα τα συναισθήματα που βιώνουν σε μία μέση βδομάδα. Και θα τους έδινα όσο χρόνο χρειαζόντουσαν. Και από τη μία μεριά θα έγραφαν εγκαρδιωτικά συναισθήματα, από την άλλη αποκαρδιωτικά. Μαντέψτε πόσα συναισθήματα βιώνουν οι άνθρωποι; Λιγότερα από 12. Και τα μισά από αυτά τους κάνουν να νιώθουν χάλια. Άρα έχουν πέντε ή έξι καλά συναισθήματα, σωστά; Σαν να νιώθουν «χαρούμενος, χαρούμενος, ενθουσιασμένος, ωχ σκατά, μπερδεμένος, μπερδεμένος, συγκλονισμένος, σε κατάθλιψη». Πόσοι από εσάς ξέρετε κάποιον που ό,τι και να γίνει βρίσκει ένα λόγο να τσαντιστεί; Πόσοι ξέρετε έναν τέτοιο άνθρωπο; (Γέλια). Ή, ό,τι και να γίνει, βρίσκουν ένα τρόπο να είναι χαρούμενοι ή ενθουσιασμένοι. Πόσοι ξέρετε κάποιον τέτοιο άνθρωπο; Ελάτε!
(Laughter) The last thing is emotion. Here's what I'll tell you about emotion. There are 6,000 emotions that we have words for in the English language, which is just a linguistic representation that changes by language. But if your dominant emotions -- If I have 20,000 people or 1,000 and I have them write down all the emotions that they experience in an average week, and I give them as long as they need, and on one side they write empowering emotions, the other's disempowering, guess how many emotions they experience? Less than 12. And half of those make them feel like shit. They have six good feelings. Happy, happy, excited, oh shit, frustrated, frustrated, overwhelmed, depressed. How many of you know somebody who, no matter what happens, finds a way to get pissed off? (Laughter) Or no matter what happens, they find a way to be happy or excited. How many of you know somebody like this?
Όταν έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου - θα τελειώσω με αυτό - ήμουν στη Χαβάη. Ήμουν με 2,000 ανθρώπους από 45 χώρες. Μεταφράζαμε σε τέσσερις γλώσσες ταυτόχρονα για ένα πρόγραμμα που διεύθυνα για μια βδομάδα. Η προηγούμενη νύχτα λεγόταν «Τιθασεύοντας τα συναισθήματα». Σηκώθηκα, δεν είχα ετοιμάσει τίποτα, και είπα έχουμε πυροτεχνήματα - κάνω τρελά πράγματα - και στο τέλος σταμάτησα - είχα σχεδιάσει να πω κάποια πράγματα, αλλά ποτέ δεν κάνω αυτό που έχω σχεδιάσει. Έτσι, ξαφνικά είπα: «Πότε αρχίζουν να ζουν πραγματικά οι άνθρωποι; Όταν έρχονται αντιμέτωποι με το θάνατο». Και μετά άρχισα να μιλάω γι' αυτό, αν ήταν να φύγετε από το νησί, αν σε εννιά μέρες από τώρα ήταν να πεθάνετε, σε ποιόν θα τηλεφωνούσατε, τι θα λέγατε, τι θα κάνατε; Μία γυναίκα - ήταν η νύχτα πριν την 11η Σεπτεμβρίου - είχε έρθει στο σεμινάριο και ο προηγούμενος φίλος της είχε απαχθεί και δολοφονηθεί. Ο νέος της φίλος ήθελε να την παντρευτεί, και εκείνη είπε όχι.
When 9/11 happened, I'll finish with this, I was in Hawaii. I was with 2,000 people from 45 countries, we were translating four languages simultaneously for a program I was conducting, for a week. The night before was called Emotional Mastery. I got up, had no plan for this, and I said -- we had fireworks, I do crazy shit, fun stuff, and at the end, I stopped. I had this plan, but I never know what I'm going to say. And all of a sudden, I said, "When do people really start to live? When they face death." And I went through this whole thing about, if you weren't going to get off this island, if nine days from now, you were going to die, who would you call, what would you say, what would you do? That night is when 9/11 happened. One woman had come to the seminar, and when she came there, her previous boyfriend had been kidnapped and murdered. Her new boyfriend wanted to marry her, and she said no.
Της είπε:« Αν σηκωθείς και πας στη Χαβάη, τελειώσαμε». Εκείνη είπε: «τελειώσαμε». Όταν ολοκλήρωσα εκείνο το βράδυ, του τηλεφώνησε και του άφησε ένα μήνυμα - είναι αληθινή ιστορία - στην κορυφή των Δίδυμων Πύργων όπου δούλευε. Του έλεγε: «Γλυκέ μου, σ' αγαπώ, απλά θέλω να ξέρεις ότι θέλω να σε παντρευτώ. Ήταν βλακεία μου». Εκείνη κοιμόταν, γιατί ήταν 3:00 το πρωί για μας, όταν την πήρε πίσω από την κορυφή των πύργων και είπε: «Αγάπη μου, δεν μπορώ να σου περιγράψω τι σημαίνει αυτό». Είπε: «Δεν ξέρω πως να σου το πω, αλλά μου έκανες το σπουδαιότερο δώρο γιατί πρόκειται να πεθάνω». Και μας έπαιξε το μήνυμα στο δωμάτιο. Ήταν αργότερα στον Λάρυ Κινγκ, και της είπε: «Πιθανότατα αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατό να σου συμβεί αυτό δύο φορές. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα του Θεού προς εσένα, γλυκιά μου. Από εδώ και στο εξής, κάθε μέρα δώσ' τα όλα, αγάπησε με την καρδιά σου. Μην αφήσεις τίποτα να σε σταματήσει». Όταν εκείνη τελείωσε, ένας άντρας σηκώθηκε και είπε: «είμαι από το Πακιστάν, είμαι Μουσουλμάνος. Θα ήθελα να κρατήσω το χέρι σου και να σου πω λυπάμαι, αλλά ειλικρινά, αυτό είναι δίκαιη ανταπόδοση». Δεν μπορώ να συνεχίσω γιατί τελείωσε ο χρόνος μου. (Γέλια).
He said, "If you go to that Hawaii thing, it's over with us." She said, "It's over." When I finished that night, she called him and left a message at the top of the World Trade Center where he worked, saying, "I love you, I want you to know I want to marry you. It was stupid of me." She was asleep, because it was 3 a.m. for us, when he called her back, and said, "Honey, I can't tell you what this means. I don't know how to tell you this, but you gave me the greatest gift, because I'm going to die." And she played the recording for us in the room. She was on Larry King later. And he said, "You're probably wondering how on Earth this could happen to you twice. All I can say is this must be God's message to you. From now on, every day, give your all, love your all. Don't let anything ever stop you." She finishes, and a man stands up, and he says, "I'm from Pakistan, I'm a Muslim. I'd love to hold your hand and say I'm sorry, but frankly, this is retribution." I can't tell you the rest, because I'm out of time. (Laughter)
10 δευτερόλεπτα. (Χειροκρότημα).
Are you sure? (Laughter) 10 seconds!
10 δευτερόλεπτα, αυτό είναι όλο. Θέλω να το σεβαστώ. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ανέβασα αυτό τον άντρα στη σκηνή μαζί με έναν άνθρωπο από τη Νέα Υόρκη που δούλευε στους Δίδυμους Πύργους, γιατί είχα περίπου 200 Νεοϋορκέζους εκεί. Περισσότεροι από 50 έχασαν ολόκληρες τις εταιρίες τους, τους φίλους τους, τους διέγραφαν στους υπολογιστές τσέπης - μία χρηματίστρια, γυναίκα από ατσάλι, έκλαιγε γοερά - διαγράφοντας 20 φίλους που είχαν όλοι πεθάνει. Και αυτό που έκανα στους ανθρώπους ήταν να τους πω:«Σε τι θα εστιάσουμε την προσοχή μας; Τι σημαίνει αυτό και τι θα κάνουμε;»
(Laughter and applause) 10 seconds, I want to be respectful. All I can tell you is, I brought this man on stage with a man from New York who worked in the World Trade Center, because I had about 200 New Yorkers there. More than 50 lost their entire companies, friends, marking off their Palm Pilots. One financial trader, woman made of steel, bawling -- 30 friends crossing off that all died. And I said, "What are we going to focus on? What does this mean and what are we going to do?"
Και πήρα το γκρουπ και έβαλα τους ανθρώπους να εστιάσουν, αν δεν χάσατε κάποιον σήμερα, το επίκεντρό σας θα είναι πώς να υπηρετήσετε κάποιον άλλο. Υπάρχουν άτομα - μία γυναίκα σηκώθηκε και ήταν τόσο θυμωμένη που ούρλιαζε και φώναζε. Τότε ανακάλυψα πως δεν ήταν από τη Νέα Υόρκη, δεν ήταν Αμερικανίδα, δεν ήξερε κανέναν εδώ. Της είπα: «Πάντα εξοργίζεσαι;» Είπε: «Ναι». ΟΙ ένοχοι ένιωσαν ενοχές, οι θλιμμένοι ένιωσαν θλίψη. Και πήρα αυτούς τους δύο ανθρώπους και αυτό που έκανα ήταν μία έμμεση διαπραγμάτευση. Ο ένας Εβραίος με οικογένεια στα κατεχόμενα, κάποιος στη Νέα Υόρκη που θα είχε πεθάνει αν ήταν στη δουλειά εκείνη τη μέρα, και αυτός ο άντρας που ήθελε να γίνει τρομοκράτης και το είπε ξεκάθαρα. Και η ενσωμάτωση που έγινε είναι σε ένα βίντεο, που θα χαρώ να σας στείλω, για να δείτε στ' αλήθεια τι πραγματικά έγινε αντί να σας τα αφηγούμαι εγώ. Αλλά οι δύο άντρες, όχι μόνο συναντήθηκαν και άλλαξαν τα πιστεύω τους και τις ηθικές τους αξίες, αλλά και συνεργάστηκαν για να διαδώσουν, εδώ και τέσσερα χρόνια, μέσα από διάφορα Τζαμιά και Συναγωγές, την ιδέα του πώς να δημιουργήσεις την ειρήνη. Και έγραψε ένα βιβλίο, που λέγεται « Η Τζιχάντ μου, Ο δρόμος μου για την Ειρήνη». Τέτοια μεταμόρφωση μπορεί να συμβεί.
And I got the group to focus on: if you didn't lose somebody today, your focus is going to be how to serve somebody else. Then one woman stood up and was so angry, screaming and yelling. I found out she wasn't from New York, she's not an American, doesn't know anybody here. I asked, "Do you always get angry?" She said, "Yes." Guilty people got guilty, sad people got sad. I took these two men and I did an indirect negotiation. Jewish man with family in the occupied territory, someone in New York who would have died if he was at work that day, and this man who wanted to be a terrorist, and I made it very clear. This integration is on a film, which I'd be happy to send you, instead of my verbalization, but the two of them not only came together and changed their beliefs and models of the world, but worked together to bring, for almost four years now, through various mosques and synagogues, the idea of how to create peace.
Άρα η πρόσκλησή μου προς τα εσάς είναι αυτή: εξερευνήστε τον ιστό σας, τον ιστό εδώ μέσα -
And he wrote a book, called "My Jihad, My Way of Peace." So, transformation can happen.
τις ανάγκες, τις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα που σας ελέγχουν. Για δύο λόγους: για να έχετε περισσότερα να δώσετε και για να το καταφέρετε, όλοι μας θέλουμε να το κάνουμε, διότι αυτό είναι που θα σας γεμίσει. Και δεύτερον, έτσι ώστε να εκτιμήσετε - όχι απλά να καταλάβετε, αυτό είναι διανοητικό, είναι το μυαλό - αλλά να εκτιμήσετε τι παρακινεί τους άλλους ανθρώπους. Είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει ο κόσμος μας. Ο Θεός να σας έχει καλά. Ευχαριστώ. Ελπίζω αυτό να ήταν χρήσιμο. (Χειροκρότημα)
My invitation to you is: explore your web, the web in here -- the needs, the beliefs, the emotions that are controlling you, for two reasons: so there's more of you to give, and achieve, too, but I mean give, because that's what's going to fill you up. And secondly, so you can appreciate -- not just understand, that's intellectual, that's the mind, but appreciate what's driving other people. It's the only way our world's going to change. God bless you, thank you. I hope this was of service.