From 1975 to 1979, the Communist Party of Kampuchea ruled Cambodia with an iron fist, perpetrating genocide that killed one fourth of the country’s population. Roughly 1 million Cambodians were executed as suspected political enemies or due to their ethnicities. The regime targeted Muslim Cham, Vietnamese, Chinese, Thai, and Laotian individuals. Outside these executions, one million more Cambodians died of starvation, disease, or exhaustion from overwork.
W latach 1975-1979 Komunistyczna Partia Kambodży rządziła Kambodżą żelazną ręką, doprowadzając do śmierci 25% populacji kraju. Około milion Khmerów zostało straconych jako wrogowie ludu lub ze względu na ich narodowość. Ofiarami ludobójstwa byli muzułmańscy Czamowie, Wietnamczycy, Chińczycy, Tajowie i Laotańczycy. Prócz egzekucji do śmierci kolejnego miliona Khmerów doprowadził głód, choroby i przepracowanie.
This genocidal regime rose to power amidst decades of political turmoil. Following World War II, Cambodia’s monarch, Prince Norodom Sihanouk, successfully negotiated the country’s independence after roughly 90 years of French colonial rule. But Sihanouk’s strict policies provoked friction with many citizens. Especially militant communist rebels, who had long opposed the French and now turned their attention to overthrowing the prince.
Ten ludobójczy reżim doszedł do władzy w latach politycznych zawirowań. Po II wojnie światowej kambodżański monarcha, książę Norodom Sihanouk wynegocjował niepodległość swojego kraju po około 90 latach kolonialnych rządów Francji. Surowe rządy Sihanouka wywoływały niezadowolenie wielu poddanych. Komuniści, którzy przez lata sprzeciwiali się rządom Francji, za nowy cel obrali obalenie księcia.
This unstable situation was further complicated by a war raging outside Cambodia’s borders. In Vietnam, millions of American troops were supporting the non-communist south against the communist north. While the US petitioned for Cambodia’s support, Prince Sihanouk tried to stay neutral. But in 1970, he was overthrown by his prime minister who allowed American troops to bomb regions of Cambodia in their efforts to target North Vietnamese fighters. These attacks killed thousands of Cambodian civilians.
Niestabilność w kraju pogłębiała się ze względu na wojnę, która toczyła się za granicami Kambodży. W Wietnamie miliony amerykańskich żołnierzy wspierało niekomunistyczne południe w walce z komunistyczną północą. Książę Sihanouk starał się pozostać neutralnym mimo próśb USA. Ale w 1970 roku został obalony i rządy przejął premier, który pozwolił armii USA na bombardowanie Kambodży w walce z żołnierzami Północnego Wietnamu. Rezultatem tych bombardowań była śmierć tysięcy Khmerów.
To regain power after being overthrown, the prince allied with his political enemies. The Communist Party of Kampuchea, also known as the Khmer Rouge, was led by Cambodians who dreamed of making their nation a classless society of rice farmers. They opposed capitalist Western imperialism and sought to lead the country to self-sufficiency. But to the public, they mostly represented a force fighting the pro-American government. Angered by destructive American bombing and encouraged by the prince’s call to arms, many Cambodians joined the Khmer Rouge. Eventually, a full blown civil war erupted.
Żeby odzyskać utraconą władzę, książę sprzymierzył się z dawnymi przeciwnikami. Komunistyczna Partia Kambodży, zwana również Czerwonymi Khmerami, składała się z Khmerów, których marzeniem było stworzenie bezklasowego społeczeństwa rolników uprawiających ryż. Sprzeciwiali się imperializmowi kapitalistycznego Zachodu i chcieli, żeby ich kraj był samowystarczalny. Ludność postrzegała ich głównie jako siłę, która walczyła z proamerykańskim rządem. Wielu Khmerów rozwścieczonych amerykańskimi bombardowaniami i wezwaniami księcia do broni wstąpiło w szeregi Czerwonych Khmerów. W końcu wybuchła wojna domowa.
Over five years of fighting, more than half a million Cambodians died in this brutal conflict. But the violence didn’t end when the rebels conquered Phnom Penh in April 1975. Upon taking the capital, the Khmer Rouge executed anyone associated with the previous government. Prince Sihanouk remained stripped of power and was put under house arrest, and the Khmer Rouge began evacuating city residents to the countryside. Those who couldn't make the trip by foot were abandoned, separating countless families. In this new regime, every citizen was stripped of their belongings and given the same clothes and haircut. Private property, money, and religion were outlawed.
W ciągu pięciu lat wojny zginęło ponad pół miliona Khmerów. Przemoc nie skończyła się, gdy w kwietniu 1975 roku buntownicy zdobyli Phnom Penh. Po przejęciu stolicy Czerwoni Khmerowie przeprowadzili egzekucje wszystkich związanych z poprzednim rządem. Książę Sihanouk nie odzyskał władzy i został umieszczony w areszcie domowym. Czerwoni Khmerzy rozpoczęli ewakuację ludności miejskiej na tereny wiejskie. Tych, którzy nie mogli iść dalej, porzucano, co doprowadziło do rozdzielenia rodzin. Nowy reżim konfiskował własność prywatną obywateli i wymagał, żeby każdy miał taką samą odzież i fryzurę. Własność prywatna, pieniądze i religia zostały zakazane.
The new agricultural workforce was expected to produce
Nowej sile roboczej postawiono nieosiągalne cele
impossible amounts of rice, and local leaders would be killed if they couldn’t fulfill quotas. Many prioritized their orders to the capital above feeding workers. Underfed, overworked, and suffering from malaria and malnutrition, thousands perished. The Khmer Rouge members enforcing the system were no safer. When their plan failed to produce rice at the expected rates, Khmer Rouge leadership became paranoid. They believed that internal enemies were trying to sabotage the revolution, and they began arresting and executing anyone perceived as a threat. This brutality continued for almost four years. Finally, in 1979, Vietnamese troops working alongside defected Khmer Rouge members took control of the country. This political upheaval triggered yet another civil war that wouldn’t end until the 1990s.
produkcji ryżu, a za ich nieosiąganie lokalni zarządcy byli zabijani. Wielu z nich przekładało osiąganie celów nad karmienie pracowników. Z powodu niedożywienia, przepracowania i malarii zginęły tysiące ludzi. Członkowie grupy egzekwujący nowe zasady też nie byli bezpieczni. Kiedy plan produkcji ryżu nie osiągnął oczekiwanych celów, przywódcy Czerwonych Khmerów popadli w paranoję. Wierzyli oni, że wrogowie wewnętrzni próbują sabotować rewolucję, więc zaczęli aresztować i tracić każdego podejrzanego. Ten terror trwał prawie cztery lata. Ostatecznie w 1979 roku wietnamskie wojska wraz ze zbiegłymi członkami Czerwonych Khmerów przejęły kontrolę nad krajem. Ten polityczny chaos wywołał kolejną wojnę domową która trwała do lat 90.
In the years that followed, there was no easy path to justice for victims and their families. A hybrid UN-Cambodian tribunal was established in 2003, but it only tried Khmer Rouge in the topmost leadership positions. Lower level Khmer Rouge members appeared in court as well, but they weren't placed on trial. Instead, they gave testimony and offered insight into the cruel system that had enabled their superiors’ crimes. Some of these perpetrators were even legally acknowledged as victims, because they constantly feared for their lives and committed violence as a means of self-preservation.
W kolejnych latach nie było prostego sposobu dla ofiar na osiągnięcie sprawiedliwości. Hybrydowy trybunał ONZ-Kambodża powstał w 2003 roku, ale sądził on wyłącznie członków Czerownych Khmerów najwyższych szczebli. Mniej ważni członkowie Czerownych Khmerów też pojawili się w sądzie, ale nie jako oskarżeni. Zeznawali i wyjaśniali, jak funkcjonował okrutny system, który umożliwiał zbrodnie przełożonym. Niektórzy ze sprawców zbrodni zostali prawnie uznani za ofiary, bo żyli w ciągłym strachu o swoje życie, a zbrodnie popełniali, żeby przeżyć.
This perception of low level Khmer Rouge members as victims rather than perpetrators extended beyond the courtroom. Like other Cambodians, most Khmer Rouge members lost family, suffered hunger, were stripped of their homes and belongings, and were overworked to exhaustion. And the paranoia amongst Khmer Rouge leadership had led to a higher rate of execution for Khmer Rouge members than the ethnic majority population. As a result, many Cambodians today don't just see the genocide as one committed against ethnic minority groups, but also as a broad campaign of violence impacting the entire population.
Postrzeganie członków grupy niskiego szczebla jako ofiar, a nie zbrodniarzy nie ograniczało się do sądu. Jak inni Khmerzy, większość z nich straciła członków rodziny, głodowała, została pozbawiona domów i dobytku oraz była przepracowana do wycieńczenia. Paranoja przywódców Czerwonych Khmerów doprowadziła do częstszych egzekucji wśród członków partii niż wśród pozostałej ludności. W rezultacie wielu Khmerów postrzega ludobójstwo nie jako popełnione przeciwko mniejszościom etnicznym, a jako ogólną kampanię przemocy wpływającą na całość społeczeństwa.
As of 2021, only three people have received prison sentences. Many victims would like the tribunal to pursue further trials of Khmer Rouge leaders. However, a 2018 national survey revealed that most victims feel the tribunal has contributed to justice. In the wake of such tragedy, it’s tempting to paint conflicts in simplistic terms— casting one group as oppressor and the other as oppressed. But many Cambodians live with a more complex reality. Everyone suffered, even those who contributed to the suffering of others. This perception doesn’t excuse any acts of violence. But how a society remembers traumatic events plays a part in who is seen as victim, who is seen as perpetrator, and how a shattered society can build a path into the future.
Do 2021 roku tylko trzy osoby zostały skazane na pozbawienie wolności. Wiele ofiar chciałoby, żeby trybunał prowadził kolejne sprawy przeciwko przywódcom partii. Jednak ankieta z 2018 roku wykazała, że większość ofiar uważa, że trybunał przyczynił się do sprawiedliwości. W następstwie takiej tragedii chce się uprościć te wydarzenia, wskazując na grupę prześladowców i prześladowanych. Większość Khmerów żyje w bardziej skomplikowanych realiach. Każdy cierpiał, także ci, którzy przyczynili się do cierpienia innych. To podejście nie ma usprawiedliwiać przemocy. Ale to, jak społeczeństwo pamięta traumatyczne wydarzenia, gra rolę w tym, kto jest uważany za ofiarę, kto za zbrodniarza,