In this talk today, I want to present a different idea for why investing in early childhood education makes sense as a public investment. It's a different idea, because usually, when people talk about early childhood programs, they talk about all the wonderful benefits for participants in terms of former participants, in preschool, they have better K-12 test scores, better adult earnings. Now that's all very important, but what I want to talk about is what preschool does for state economies and for promoting state economic development.
בהרצאה זו היום ברצוני להציג רעיון שונה שמציע מדוע השקעה בחינוך בילדות המוקדמת היא הגיונית כהשקעה ציבורית. זה רעיון שונה, כי בדרך כלל כשמדברים על תוכניות לגיל הרך, מדברים על כל היתרונות הנפלאים לילדים במובן של ילדי הגן לשעבר, יש להם ציונים טובים יותר מגן חובה ועד כיתה י"ב שכר גבוה יותר כשהם מבוגרים. עכשיו, כל זה חשוב מאוד אבל אני רוצה לדבר על מה שגן הילדים עושה עבור כלכלות המדינה ועבור קידום הפיתוח הכלכלי של המדינה.
And that's actually crucial because if we're going to get increased investment in early childhood programs, we need to interest state governments in this. The federal government has a lot on its plate, and state governments are going to have to step up. So we have to appeal to them, the legislators in the state government, and turn to something they understand, that they have to promote the economic development of their state economy. Now, by promoting economic development, I don't mean anything magical. All I mean is, is that early childhood education can bring more and better jobs to a state and can thereby promote higher per capita earnings for the state's residents.
וזה בעצם קריטי כי אם תהיה לנו השקעה מוגברת בתוכניות לגיל הרך, עלינו לעניין בכך את ממשלי המדינות. לממשל הפדרלי יש הרבה על הראש, וממשלי המדינות יצטרכו להשקיע. כך שעלינו לפנות אליהם, למחוקקים בממשל המדינה, ולפנות למשהו שהם מבינים, שעליהם לקדם את ההתפתחות הכלכלית של כלכלת המדינה שלהם. כעת, באמצעות קידום הפיתוח הכלכלי, אני לא מתכוון למשהו קסום. כל כוונתי היא, שחינוך בגיל הרך עשוי להביא משרות טובות ורבות יותר למדינה ובכך יכול לקדם רווחים לנפש גבוהים יותר לתושבי המדינה.
Now, I think it's fair to say that when people think about state and local economic development, they don't generally think first about what they're doing about childcare and early childhood programs. I know this. I've spent most of my career researching these programs. I've talked to a lot of directors of state economic development agencies about these issues, a lot of legislators about these issues. When legislators and others think about economic development, what they first of all think about are business tax incentives, property tax abatements, job creation tax credits, you know, there are a million of these programs all over the place. So for example, states compete very vigorously to attract new auto plants or expanded auto plants. They hand out all kinds of business tax breaks. Now, those programs can make sense if they in fact induce new location decisions, and the way they can make sense is, by creating more and better jobs, they raise employment rates, raise per capita earnings of state residents. So there is a benefit to state residents that corresponds to the costs that they're paying by paying for these business tax breaks.
עכשיו, אני חושב שזה הוגן לומר שכאשר אנשים חושבים על הפיתוח הכלכלי מקומי ושל המדינה, הם בדרך כלל לא חושבים קודם כל על מה שהם עושים בתוכניות טיפול בילדים ובגיל הרך. אני יודע את זה. ביליתי את רוב הקריירה שלי במחקר תוכניות אלה. דיברתי עם הרבה מנהלים של סוכנויות לפיתוח כלכלי של המדינה על הנושאים האלה, עם הרבה מחוקקים בנושאים האלה. כאשר מחוקקים ואחרים חושבים על פיתוח כלכלי, הם קודם כל חושבים על תמריצי מס עסקיים, הפחתת מס רכוש , זיכויים ממס ביצירת מקומות עבודה, אתם יודעים, יש מיליון מתוכניות אלה בכל מקום. אז לדוגמא, מדינות מתחרות ביניהן באופן נמרץ מאד איך למשוך מפעלי מכוניות חדשים או להרחיב מפעלי מכוניות. הם מעניקים כל מיני הקלות במיסי עסקים. עכשיו, תוכניות אלה יכולות להיות הגיוניות אם הן למעשה ממריצות החלטות על מיקום חדש, והדרך שבה הן יכולות להיות הגיוניות היא, על-ידי יצירת מקומות עבודה טובים יותר, הן מעלות את שיעורי התעסוקה, מעלות את הרווחים לנפש של תושבי המדינה. כך שיש יתרון לתושבי המדינה שתואם לעלות שהם משלמים על-ידי תשלום עבור הקלות אלו במס עסקים.
My argument is essentially that early childhood programs can do exactly the same thing, create more and better jobs, but in a different way. It's a somewhat more indirect way. These programs can promote more and better jobs by, you build it, you invest in high-quality preschool, it develops the skills of your local workforce if enough of them stick around, and, in turn, that higher-quality local workforce will be a key driver of creating jobs and creating higher earnings per capita in the local community.
הטיעון שלי הוא למעשה שתוכניות לגיל הרך יכולות לעשות בדיוק את אותו הדבר, ליצור מקומות עבודה רבים יותר וטובים יותר אבל בצורה שונה. זוהי דרך עקיפה במקצת . תוכניות אלה יכולות לקדם משרות רבות יותר וטובות יותר על ידי כך שתבנו אותן, אתם משקיעים בגני ילדים באיכות גבוהה, הם מפתחים את הכישורים של כוח האדם המקומי שלכם אם מספיק מהם ישארו בסביבה, ובכך, כוח עבודה מקומי באיכות גבוהה יותר יהיה זה שיוביל ביצירת מקומות עבודה ויצירת רווחים גבוהים יותר לנפש בקהילה המקומית.
Now, let me turn to some numbers on this. Okay. If you look at the research evidence -- that's extensive -- on how much early childhood programs affect the educational attainment, wages and skills of former participants in preschool as adults, you take those known effects, you take how many of those folks will be expected to stick around the state or local economy and not move out, and you take research on how much skills drive job creation, you will conclude, from these three separate lines of research, that for every dollar invested in early childhood programs, the per capita earnings of state residents go up by two dollars and 78 cents, so that's a three-to-one return. Now you can get much higher returns, of up to 16-to-one, if you include anti-crime benefits, if you include benefits to former preschool participants who move to some other state, but there's a good reason for focusing on these three dollars because this is salient and important to state legislators and state policy makers, and it's the states that are going to have to act. So there is this key benefit that is relevant to state policy makers in terms of economic development.
עכשיו, תנו לי לפנות לכמה מספרים על זה. טוב,. אם אתם מסתכלים על ראיות המחקר- שהוא מקיף - עד כמה תוכניות הילדות המוקדמת משפיעות על רכישת השכלה, קבלת שכר ופיתוח מיומנויות של ילדי הגן לשעבר - כמבוגרים, אתם לוקחים תוצאות ידועות אלו, אתם מעריכים כמה מאנשים אלה יהיו צפויים להשאר ברחבי המדינה או הכלכלה המקומית, ולא לעקור ואתם עושים מחקר על כמה מיומנויות מניעות יצירת מקומות עבודה , תסיקו, מכל שלושה קווים נפרדים אלה של מחקר, שעבור כל דולר שמושקע בתוכניות לגיל הרך, הרווחים לנפש של תושבי המדינה עולים ב-2 דולרים, ו-78 סנט, אז זו תשואה של שלושה-לאחד. עכשיו אתם יכולים לקבל תשואה גבוהה יותר, של עד 16-לאחד, אם אתם כוללים יתרונות אנטי-עברייניים, אם אתם כוללים הטבות לילדי הגן לשעבר שעוברים למדינות אחרות אבל יש סיבה טובה להתמקד על שלושה דולר אלה כי זה ניכר וחשוב למחוקקי המדינה וקובעי המדיניות שלה והמדינות הן אלו שיצטרכו לפעול. כך שישנו יתרון מרכזי זה שהוא רלוונטי לקובעי המדיניות במדינה במונחים של פיתוח כלכלי.
Now, one objection you often hear, or maybe you don't hear it because people are too polite to say it, is, why should I pay more taxes to invest in other people's children? What's in it for me? And the trouble with that objection, it reflects a total misunderstanding of how much local economies involve everyone being interdependent. Specifically, the interdependency here is, is that there are huge spillovers of skills -- that when other people's children get more skills, that actually increases the prosperity of everyone, including people whose skills don't change. So for example, numerous research studies have shown if you look at what really drives the growth rate of metropolitan areas, it's not so much low taxes, low cost, low wages; it's the skills of the area. Particularly, the proxy for skills that people use is percentage of college graduates in the area. So when you look, for example, at metropolitan areas such as the Boston area, Minneapolis-St. Paul, Silicon Valley, these areas are not doing well economically because they're low-cost. I don't know if you ever tried to buy a house in Silicon Valley. It's not exactly a low-cost proposition. They are growing because they have high levels of skills. So when we invest in other people's children, and build up those skills, we increase the overall job growth of a metro area. As another example, if we look at what determines an individual's wages, and we do statistical exploration of that, what determines wages, we know that the individual's wages will depend, in part, on that individual's education, for example whether or not they have a college degree. One of the very interesting facts is that, in addition, we find that even once we hold constant, statistically, the effect of your own education, the education of everyone else in your metropolitan area also affects your wages. So specifically, if you hold constant your education, you stick in percentage of college graduates in your metro area, you will find that has a significant positive effect on your wages without changing your education at all. In fact, this effect is so strong that when someone gets a college degree, the spillover effects of this on the wages of others in the metropolitan area are actually greater than the direct effects. So if someone gets a college degree, their lifetime earnings go up by a huge amount, over 700,000 dollars. There's an effect on everyone else in the metro area of driving up the percentage of college graduates in the metro area, and if you add that up -- it's a small effect for each person, but if you add that up across all the people in the metro area, you actually get that the increase in wages for everyone else in the metropolitan area adds up to almost a million dollars. That's actually greater than the direct benefits of the person choosing to get education.
עכשיו, התנגדות אחת שאתם שומעים לעתים קרובות, או אולי אינכם שומעים אותה כי אנשים מנומסים מכדי לומר זאת, מדוע עלי לשלם יותר מסים כדי להשקיע בילדים של אנשים אחרים? מה זה נותן לי? והצרה עם התנגדות זו, היא משקפת אי הבנה גמורה של עד כמה כלכלות מקומיות מערבות את כולם שמצויים בתלות הדדית. במיוחד, התלות ההדדית כאן היא, שיש גלישה ענקית של כישורים- שכאשר ילדים של אנשים אחרים, מקבלים יותר כישורים, זה למעשה מגביר את השגשוג של כולם, כולל אנשים שכישוריהם לא משתנים. כך למשל, מחקרים רבים הראו אם מסתכלים על מה באמת מניע את קצב הגידול של אזורי מטרופולין, זה לא כל כך מיסוי נמוך, עלות נמוכה, שכר נמוך; אלה הם הכישורים של האזור. במיוחד, בזכות כישורים שאנשים משתמשים בו הוא אחוז בוגרי המכללות באזור. אז כאשר מסתכלים, לדוגמה, באזורי הערים הגדולות כמו באזור בוסטון, מיניאפוליס-סיינט-פול עמק הסיליקון, אזורים אלה אינם מצליחים כלכלית בגלל שהם בעלי עלות נמוכה. אני לא יודע אם אי פעם ניסיתם לקנות בית בעמק הסיליקון. זו לא בדיוק הצעה בעלות נמוכה. הם גדלים כי יש להם רמות גבוהות של מיומנויות. אז כאשר אנו משקיעים בילדים של אחרים, ובונים את הכישורים האלה, אנו מגבירים צמיחת מקומות עבודה כללית של אזור מטרופולין. כדוגמא אחרת, אם מסתכלים על מה שקובע את שכרו של היחיד, וחוקרים זאת סטטיסטית, מה קובע את גובה השכר, אנו יודעים ששכרו של היחיד יהיה תלוי בחלקו, בהשכלה שלו, לדוגמא, באם או לא יש להם תואר אקדמי. אחת העובדות המענינות היא, שבנוסף, אנו מוצאים כי אפילו כאשר, יש בידינו משתנה קבוע, מבחינה סטטיסטית, את השפעת החינוך שלכם, החינוך של כולם באזור המטרופולין שלכם גם כן משפיע על השכר שלכם. אז במפורש, אם אתם מחזיקים משתנה קבוע של ההשכלה שלכם, אתם נצמדים לאחוזים של בוגרי המכללה באזור המטרו שלכם, תמצאו שיש לכך השפעה חיובית משמעותית על השכר שלכם מבלי לשנות את החינוך שלכם בכלל. למעשה, אפקט זה הוא כל כך חזק שכשמישהו מקבל תואר אקדמי, גלישת ההשפעות של זה על השכר של אחרים באזור המטרופולין הם למעשה גדולים יותר מההשפעות הישירות. אז אם מישהו מקבל תואר אקדמי, הרווחים שלהם לכל החיים יעלו במידה עצומה, מעל 700,000 דולר. יש השפעה על כולם באזור המטרו של העלאה מעלה של אחוז בוגרי המכללות באזור המטרו, ואם אתם מוסיפים ומעלים זאת - זה הוא אפקט קטן עבור כל אדם, אבל אם אתם מוסיפים ומעלים זאת על פני כל האנשים באזור המטרו, אתם למעשה מבינים שהעלייה בשכר עבור כולם באזור המטרופולין מתווספת עד לכמעט מיליון דולר. זהו למעשה יותר מהיתרונות הישירים של האדם שבוחר לקבל חינוך.
Now, what's going on here? What can explain these huge spillover effects of education? Well, let's think about it this way. I can be the most skilled person in the world, but if everyone else at my firm lacks skills, my employer is going to find it more difficult to introduce new technology, new production techniques. So as a result, my employer is going to be less productive. They will not be able to afford to pay me as good wages. Even if everyone at my firm has good skills, if the workers at the suppliers to my firm do not have good skills, my firm is going to be less competitive competing in national and international markets. And again, the firm that's less competitive will not be able to pay as good wages, and then, particularly in high-tech businesses, they're constantly stealing ideas and workers from other businesses. So clearly the productivity of firms in Silicon Valley has a lot to do with the skills not only of the workers at their firm, but the workers at all the other firms in the metro area. So as a result, if we can invest in other people's children through preschool and other early childhood programs that are high-quality, we not only help those children, we help everyone in the metropolitan area gain in wages and we'll have the metropolitan area gain in job growth.
עכשיו, מה קורה כאן? מה יכול להסביר אפקטי גלישה עצומים אלה של חינוך? טוב, בואו ונחשוב על כך בדרך זו. ביכולתי להיות האדם המיומן ביותר בעולם, אך אם כל האחרים בחברה שלי מחוסרי כישורים, המעסיק שלי ימצא שזה יותר קשה להחדיר טכנולוגיה חדשה, טכניקות ייצור חדשות, אז כתוצאה מכך, המעביד שלי יהיה פחות פרודוקטיבי. הם לא יוכלו להרשות לעצמם לשלם לי שכר כה טוב. אפילו אם לכולם בחברה שלי יש כישורים טובים, אם לעובדים אצל הספקים לחברה שלי אין כישורים טובים, החברה שלי תהיה פחות תחרותית בתחרות בשווקים ארציים ובינלאומיים. ושוב, החברה הפחות תחרותית לא תוכל לשלם משכורות יפות, ואז, בעיקר בחברות הי-טק, בחברות הייטק כל הזמן גונבים רעיונות ועובדים מחברות אחרות. אז ברור שלפרודוקטיביות של חברות בעמק הסיליקון יש הרבה קשר למיומנויות לא רק של העובדים שלהם, אלא לעובדים בכל החברות האחרות באזור המטרו. אז כתוצאה, אם אנו יכולים להשקיע בילדיהם של אנשים אחרים באמצעות גן הילדים ותוכניות אחרות לגיל הרך באיכות גבוהה, אנו לא רק עוזרים לילדים אלה אנו עוזרים לכולם באזור המטרופולין לזכות בשכר, ואזור המטרופולין. יזכה בצמיחה של מקומות עבודה.
Another objection used sometimes here to invest in early childhood programs is concern about people moving out. So, you know, maybe Ohio's thinking about investing in more preschool education for children in Columbus, Ohio, but they're worried that these little Buckeyes will, for some strange reason, decide to move to Ann Arbor, Michigan, and become Wolverines. And maybe Michigan will be thinking about investing in preschool in Ann Arbor, Michigan, and be worried these little Wolverines will end up moving to Ohio and becoming Buckeyes. And so they'll both underinvest because everyone's going to move out. Well, the reality is, if you look at the data, Americans aren't as hyper-mobile as people sometimes assume. The data is that over 60 percent of Americans spend most of their working careers in the state they were born in, over 60 percent. That percentage does not vary much from state to state. It doesn't vary much with the state's economy, whether it's depressed or booming, it doesn't vary much over time. So the reality is, if you invest in kids, they will stay. Or at least, enough of them will stay that it will pay off for your state economy.
התנגדות נוספת שמועלית לפעמים בלהשקיע בתוכניות חינוך לגיל הרך היא הדאגה שאנשים יעברו למקומות אחרים. אז, אתם יודעים, אולי באוהיו חושבים על השקעה ביותר חינוך לגיל הרך עבור הילדים בקולומבוס, אוהיו, אבל הם מודאגים ש"בק-אייס" (קב' ספורט) קטנות אלו, מסיבה מוזרה כלשהי, מחליטים לעבור לאן ארבור, מישיגן, וליהפך ל"וולברינס" (קב. ספורט של מישיגן). ואולי משיגן תחשוב להשקיע בגני ילדים באן ארבור, מישיגן, ותהיה מודאגת ש"וולברינס" קטנים אלה יעברו בסופו של דבר לאוהיו וייהפכו ל"בק-אייס". וכך שניהם ימעטו להשקיע כי כולם הולכים לעבור משם. טוב, המציאות היא, אם תסתכלו על הנתונים, אמריקאים אינם כה היפר-מתניידים כפי שנוטים לפעמים לחשוב. הנתונים הם שמעל 60 אחוז של האמריקאים מבלים את רוב שנות הקריירה שלהם, במדינה בה הם נולדו, מעל 60 אחוז. אחוז זה אינו משתנה הרבה ממדינה למדינה. הוא אינו משתנה הרבה עם כלכלת המדינה, באם היא בשפל או בפריחה,. הוא לא משתנה הרבה במשך הזמן. אז המציאות היא, אם משקיעים בילדים, הם ישארו. או לפחות מספיק מהם ישארו שזה ישתלם למדינה שלכם.
Okay, so to sum up, there is a lot of research evidence that early childhood programs, if run in a high-quality way, pay off in higher adult skills. There's a lot of research evidence that those folks will stick around the state economy, and there's a lot of evidence that having more workers with higher skills in your local economy pays off in higher wages and job growth for your local economy, and if you calculate the numbers for each dollar, we get about three dollars back in benefits for the state economy. So in my opinion, the research evidence is compelling and the logic of this is compelling. So what are the barriers to getting it done?
טוב, אז לסיכום, יש הרבה ראיות מחקר שתוכניות לגיל הרך, אם מנוהלות ברמה גבוהה נושאות רווחים במיומנויות גבוהות יותר במבוגרים. יש הרבה ראיות מחקר שאנשים אלה ידבקו סביב הכלכלה של המדינה, ויש המון ראיות שכשיש יותר עובדים בעלי כישורים גבוהים בכלכלה המקומית שלכם זה משתלם בשכר גבוה יותר וצמיחה של מקומות עבודה עבור הכלכלה המקומית שלכם, ואם תחשבו את המספרים עבור כל דולר, אנחנו מקבלים 3 דולר חזרה ביתרונות למשק המדינה. אז לדעתי, ראיות המחקר משכנעות וההיגיון בכך משכנע. אז מהם המחסומים שמפריעים להשיג זאת?
Well, one obvious barrier is cost. So if you look at what it would cost if every state government invested in universal preschool at age four, full-day preschool at age four, the total annual national cost would be roughly 30 billion dollars. So, 30 billion dollars is a lot of money. On the other hand, if you reflect on that the U.S.'s population is over 300 million, we're talking about an amount of money that amounts to 100 dollars per capita. Okay? A hundred dollars per capita, per person, is something that any state government can afford to do. It's just a simple matter of political will to do it. And, of course, as I mentioned, this cost has corresponding benefits. I mentioned there's a multiplier of about three, 2.78, for the state economy, in terms of over 80 billion in extra earnings. And if we want to translate that from just billions of dollars to something that might mean something, what we're talking about is that, for the average low-income kid, that would increase earnings by about 10 percent over their whole career, just doing the preschool, not improving K-12 or anything else after that, not doing anything with college tuition or access, just directly improving preschool, and we would get five percent higher earnings for middle-class kids. So this is an investment that pays off in very concrete terms for a broad range of income groups in the state's population and produces large and tangible benefits.
טוב, מחסום אחד כמובן הוא עלות. אז אם תסתכלו על כמה זה יעלה אם כל ממשל מדינה היה משקיע בגן ילדים מקיף בגיל 4, יום לימודים מלא בגיל 4, סך העלות השנתית הארצית תהיה בערך 30 מיליארד דולר. אז, 30 מיליארד דולר זה הרבה כסף. מצד שני אם אתם , חושבים על כך שהאוכלוסיה של ארה"ב מונה מעל 300 מיליון דולר, אנחנו מדברים על סכום כסף שמגיע ל- 100 דולר לנפש. טוב? 100 דולר לנפש, לאדם, זה משהו שכל ממשל מדינה יכול להרשות לעצמו לעשות. זהו רק עניין פשוט של רצון פוליטי לעשות זאת. וכמובן, כפי שאמרתי, לעלות זו יש יתרונות תואמים. הזכרתי שהמכפיל של שלושה בערך, 2.78, למשק המדינה, במונחים של מעל 80 מיליארד בשכר נוסף. ואם תרצו לתרגם זאת מפשוט מיליארדי דולרים למשהו שעשויה להיות לו משמעות מה שאנחנו מדברים עליו זה, עבור נער ממוצע בעל הכנסה נמוכה, זה יגדיל את שכרו ב-10 אחוזים בערך לאורך כל הקריירה שלהם, רק ללמוד בגן, ללא שיפור הלימודים בבית הספר או כל דבר אחר לאחר מכן, לא עושה כלום עם שכר הלימוד או הכניסה, רק ישירות בשיפור הגן, והיינו מקבלים רווח גבוה יותר של חמישה אחוזים לילדים מהמעמד הבינוני. אז זוהי השקעה שמשתלמת במונחים ממשיים עבור מגוון רחב של קבוצות הכנסה באוכלוסייה של המדינה ומייצרת הטבות גדולות ומוחשיות.
Now, that's one barrier. I actually think the more profound barrier is the long-term nature of the benefits from early childhood programs. So the argument I'm making is, is that we're increasing the quality of our local workforce, and thereby increasing economic development. Obviously if we have a preschool with four-year-olds, we're not sending these kids out at age five to work in the sweatshops, right? At least I hope not. So we're talking about an investment that in terms of impacts on the state economy is not going to really pay off for 15 or 20 years, and of course America is notorious for being a short term-oriented society. Now one response you can make to this, and I sometimes have done this in talks, is people can talk about, there are benefits for these programs in reducing special ed and remedial education costs, there are benefits, parents care about preschool, maybe we'll get some migration effects from parents seeking good preschool, and I think those are true, but in some sense they're missing the point.
כעת, זה מחסום אחד. אני דווקא חושב שהמכשול הגדול יותר הוא האופי לטווח ארוך של ההטבות מהתוכניות לגיל הרך. אז מה שאני טוען הוא, שאנחנו מגדילים את איכות כוח העבודה המקומי שלנו, ובכך מגבירים את ההתפתחות הכלכלית. מובן מאליו שאם יש לנו גן ילדים עם בני 4 אנו לא שולחים את הילדים האלה בגיל 5 לעבוד במקומות סדנאות יזע, נכון? לפחות אני מקווה שלא. אז אנו מדברים על השקעה שבמונחים של השפעה על כלכלת המדינה לא הולכת באמת להניב רווחים במשך 15 או 20 שנים, וכמובן אמריקה ידועה לשמצה בשל היותה חברה מוכוונת לטווח קצר. עכשיו, תגובה אחת שביכולתכם להגיב לזה, ואני לפעמים עשיתי זאת בשיחות, היא שאנשים יכולים לדבר עליה, ישנם יתרונות עבור תוכניות אלה בהפחתת חינוך מיוחד ועלויות חינוך מתקן, ישנם יתרונות, מתייחסים בתשומת לב לגן, אולי נקבל כמה תופעות הגירה מהורים שמחפשים גן ילדים טוב, ואני חושב שאלה נכונים, אבל במובן מסוים הם מפספסים את הנקודה.
Ultimately, this is something we're investing in now for the future. And so what I want to leave you with is what I think is the ultimate question. I mean, I'm an economist, but this is ultimately not an economic question, it's a moral question: Are we willing, as Americans, are we as a society still capable of making the political choice to sacrifice now by paying more taxes in order to improve the long-term future of not only our kids, but our community? Are we still capable of that as a country? And that's something that each and every citizen and voter needs to ask themselves. Is that something that you are still invested in, that you still believe in the notion of investment? That is the notion of investment. You sacrifice now for a return later.
בסופו של דבר, זה דבר שאנו משקיעים עכשיו לעתיד. אז מה שאני רוצה זה להשאיר אתכם עם מה שלדעתי היא השאלה האולטימטיבית אני מתכוון, אני כלכלן, אבל מדובר בסופו של דבר לא שאלה כלכלית, זו שאלה מוסרית: האם אנו מסכימים, כאמריקאים, האם אנו כחברה מסוגלים עדיין לעשות את הבחירה הפוליטית להקריב עכשיו על-ידי כך שנשלם יותר מסים במטרה לשפר את העתיד הרחוק לא רק של ילדינו, אלא של הקהילה שלנו?. האם אנחנו עדיין מסוגלים לזה כמדינה? וזה משהו שכל אזרח ואזרח ומצביע צריכים לשאול את עצמם. האם זה משהו שאתם עדיין מושקעים בו, שאתם עדיין מאמינים ברעיון של השקעה? זה הרעיון של השקעה. להקריב עכשיו כדי לקבל חזרה מאוחר יותר.
So I think the research evidence on the benefits of early childhood programs for the local economy is extremely strong. However, the moral and political choice is still up to us, as citizens and as voters.
אז אני חושב שראיות המחקר בדבר היתרונות של התוכניות לגיל הרך עבור הכלכלה המקומית הן חזקות מאוד. עם זאת, הבחירה המוסרית והפוליטית היא עדיין שלנו, כאזרחים וכבוחרים.
Thank you very much. (Applause)
תודה רבה. (מחיאות כפיים)