Oh, there's a lot of it. This is seaweed. It's pretty humble stuff. But it does have some remarkable qualities. For one, it grows really fast. So the carbon that is part of that seaweed, just a few weeks ago, was floating in the atmosphere as atmospheric CO2, driving all the adverse consequences of climate change. For the moment, it's locked safely away in the seaweed, but when that seaweed rots -- and by the smell of it, it's not far away -- when it rots, that CO2 will be released back to the atmosphere. Wouldn't it be fantastic if we could find a way of keeping that CO2 locked up long-term, and thereby significantly contributing to solving the climate problem?
Oh, sunt multe. Acestea sunt alge. Sunt organisme destul de simple. Dar au totuși unele proprietăți remarcabile. Pentru început, cresc foarte repede. Carbonul ce intră în compoziția algelor plutea în atmosferă cu doar câteva săptămâni în urmă, sub forma emisiilor atmosferice de CO2, ducând la apariția tuturor efectelor nocive ale schimbării climatice. Momentan este stocat în condiții de siguranță în alge, dar când algele vor putrezi, și judecând după miros, nu mai au mult, atunci când vor putrezi, acel C02 va fi eliberat din nou în atmosferă. Nu-i așa că ar fi minunat dacă am găsi o modalitate de a stoca CO2 pe termen lung, contribuind astfel în mod semnificativ la soluționarea problemei climatice?
What I'm talking about here is drawdown. It's now become the other half of the climate challenge. And that's because we have delayed so long, in terms of addressing climate change, that we now have to do two very big and very difficult things at once. We have to cut our emissions and clean our energy supply at the same time that we draw significant volumes of carbon dioxide out of the atmosphere. If we don't do that, about 25 percent of the CO2 we put in the air will remain there, by human standards, forever. So we have to act.
Mă refer la inversarea încălzirii globale. A devenit în prezent cealaltă jumătate a provocării climatice. Și asta pentru că am amânat atât de mult timp să ne ocupăm de schimbarea climatică, încât acum avem de făcut două lucruri foarte importante și dificile simultan. Trebuie să reducem emisiile și să asigurăm aprovizionarea cu energie nepoluantă și, în același timp, să și extragem cantități semnificative de dioxid de carbon din atmosferă. Dacă nu facem acest lucru, aproximativ 25% din CO2 pe care îl eliberăm în aer va rămâne acolo pentru totdeauna, după standardele umane. Deci trebuie să luăm măsuri.
This is really a new phase in addressing the climate crisis and it demands new thinking. So, ideas like carbon offsets really don't make sense in the modern era. You know, when you offset something, you say, "I'll permit myself to put some greenhouse gas into the atmosphere, but then I'll offset it by drawing it down." When you've got to both cut your emissions and draw down CO2, that thinking doesn't make sense anymore. And when we're talking about drawdown, we're talking about putting large volumes of greenhouses gases, particularly CO2, out of circulation. And to do that, we need a carbon price. We need a significant price that we'll pay for that service that we'll all benefit from.
Asta e într-adevăr o fază nouă a combaterii crizei climatice și necesită o modalitate nouă de gândire. Așadar, ideile precum compensarea pentru emisiile de carbon nu prea au sens în era modernă. Când compensezi pentru ceva, spui: „Îmi permit să eliberez o cantitate de gaze cu efect de seră în atmosferă, dar apoi voi compensa prin reducerea acestora.” Atunci când trebuie să reduci și emisiile și concentrația de CO2 din atmosferă, acea logică nu mai are sens. Iar atunci când vorbim despre inversarea încălzirii globale, ne referim la scoaterea din circulație a unor cantități mari de gaze cu efect de seră, mai ales CO2. Iar pentru a face asta, ne trebuie un preț al carbonului. Trebuie să stabilim un preț semnificativ pentru acest serviciu de pe urma căruia vom beneficia toți.
We've made almost no progress so far with the second half of the climate challenge. It's not on most people's radar. And, you know, I must say, at times, I hear people saying, "I've lost hope that we can do anything about the climate crisis." And look, I've had my sleepless nights too, I can tell you. But I'm here today as an ambassador for this humble weed, seaweed. I think it has the potential to be a big part of addressing the challenge of climate change and a big part of our future.
Nu am făcut aproape niciun progres deocamdată cu a doua parte a provocării climatice. Nu e o prioritate pentru majoritatea oamenilor. Și, știți, de multe ori aud oamenii spunând: „Am pierdut orice speranță că putem face ceva pentru a rezolva criza climatică.” Și eu am avut nopți nedormite, credeți-mă pe cuvânt. Dar mă aflu astăzi aici ca ambasador al acestor plante simple, algele. Cred că au potențialul de a contribui semnificativ la soluționarea provocării reprezentată de schimbările climatice și de a fi o parte importantă din viitorul nostru.
Now, what the scientists are telling us we need to do over the next 80-odd years to the end of this century, is to cut our greenhouse gas emissions by three percent every year, and draw three gigatons of CO2 out of the atmosphere every year. Those numbers are so large that they baffle us. But that's what the scientists tell us we need to do. I really hate showing this graph, but I'm sorry, I have to do it. It is very eloquent in terms of telling the story of my personal failure in terms of all the advocacy I've done in climate change work and in fact, our collective failure to address climate change. You can see our trajectory there in terms of warming and greenhouse gas concentrations. You can see all of the great scientific announcements that we've made, saying how much danger we face with climate change. You can see the political meetings. None of it has changed the trajectory. And this is why we need new thinking, we need a new approach.
Ceea ce ne spun oamenii de știință că trebuie să facem în următorii 80 de ani până la sfârșitul acestui secol, este să reducem emisiile de gaze cu efect de seră cu trei la sută în fiecare an și să extragem trei gigatone de CO2 din atmosferă în fiecare an. Aceste numere sunt atât de mari încât ne pun în încurcătură. Dar asta spun oamenii de știință că trebuie să facem. Regret că trebuie să arăt acest grafic, dar, îmi pare rău, nu am de ales. Este o ilustrare foarte elocventă a eșecului meu personal de promovare a efortului de combatere a schimbării climatice și a eșecului nostru colectiv de a combate schimbarea climatică. Puteți vedea acolo traiectoria încălzirii și a concentrației de gaze cu efect de seră. Puteți vedea toate anunțurile științifice importante pe care le-am făcut, despre pericolul reprezentat de schimbarea climatică. Puteți vedea întâlnirile politice. Nici unul dintre aceste lucruri nu a schimbat traiectoria. Și din acest motiv ne trebuie un mod nou de a gândi, ne trebuie o nouă abordare.
So how might we go about drawing down greenhouse gases at a large scale? There's really only two ways of doing it, and I've done a very deep dive into drawdown. And I'll preempt my -- And I would say this stuff comes up smelling like roses at the end of the day. It does, it's one of the best options, but there are many, many possibilities. There are chemical pathways and biological pathways. So two ways, really, of getting the job done.
Cum putem reduce concentrația de gaze cu efect de seră pe scară largă? Sunt de fapt doar două moduri de a face asta, și am aprofundat deja subiectul inversării încălzirii globale. Voi preîntâmpina... Și aș spune că totul va fi în regulă la sfârșitul zilei. Chiar e printre cele mai bune opțiuni, dar sunt multe, multe posibilități. Există procedee chimice și procedee biologice. Deci, de fapt, două modalități de a rezolva problema.
The biological pathways are fantastic because the energy source that's needed to drive them, the sun, is effectively free. We use the sun to drive photosynthesis in plants, break apart that CO2 and capture the carbon. There are also chemical pathways. They sound ominous, but actually, they're not bad at all. The difficulty they face is that we have to actually pay for the energy that's required to do the job or pay to facilitate that energy. Direct air capture is a great example of a chemical pathway, and people are using that right now to take CO2 out of the atmosphere and manufacture biofuels or manufacture plastics. Great progress is being made, but it will be many decades before those chemical pathways are drawing down a gigaton of CO2 a year.
Procedeele biologice sunt fantastice pentru că sursa de energie necesară, soarele, este efectiv gratuită. Folosim soarele pentru a declanșa fotosinteza plantelor, pentru a descompune CO2 și pentru a capta carbonul. Există și procedee chimice. Nu sună bine, dar, de fapt, nu sunt rele deloc. Dificultatea întâmpinată este că trebuie să plătim pentru energia necesară pentru a face treaba sau să plătim pentru a facilita această energie. Captarea CO2 direct din aer este un exemplu bun de procedeu chimic și oamenii folosesc acum această metodă pentru a extrage CO2 din atmosferă și pentru a fabrica biocombustibili și materiale plastice. Se fac progrese semnificative, dar abia peste multe decenii vor duce aceste procedee chimice la extragerea unei gigatone de CO2 pe an.
The biological pathways offer us a lot more hope, I think, in the short term. You've probably heard about reforestation, planting trees, as a solution to the climate problem. You know, it's a fair question: Can we plant our way out of this problem by using trees? I'm skeptical about that for a number of reasons. One is just the scale of the problem. All trees start as seeds, little tiny things, and it's many decades before they've reached their full carbon-capture potential. And secondly, if you look at the land surface, you see that it's so heavily utilized. We get our food from it, we get our forestry products from it, biodiversity protection and water and everything else. To expect that we'll find enough space to deal with this problem, I think is going to be quite problematic.
Cred că pe termen scurt sunt mai utile procedeele biologice. Ați auzit, probabil, de reîmpădurire, de plantarea copacilor, ca soluție pentru problema climatică. Să știți că e o întrebare bună: Să fie plantarea copacilor soluția acestei probleme? Mă îndoiesc, din mai multe motive. Primul ar fi amploarea problemei. Toți copacii sunt semințe la început, niște lucruri mărunte, și abia după multe decenii își ating potențialul maxim de captare a carbonului. În al doilea rând, dacă ne uităm la suprafețele terestre, se vede că sunt utilizate considerabil. De la acestea obținem mâncarea, produsele forestiere, protejarea biodiversității și apa și toate celelalte. Cred că găsirea spațiului necesar pentru a ne ocupa de această problemă va fi destul de problematică.
But if we look offshore, wee see a solution where there's already an existing industry, and where there's a clearer way forward. The oceans cover about 70 percent of our planet. They play a really big role in regulating our climate, and if we can enhance the growth of seaweed in them, we can use them, I think, to develop a climate-altering crop. There are so many different kinds of seaweed, there's unbelievable genetic diversity in seaweed, and they're very ancient; they were some of the first multicellular organisms ever to evolve. People are using special kinds of seaweed now for particular purposes, like developing very high-quality pharmaceutical products. But you can also use seaweed to take a seaweed bath, it's supposed to be good for your skin; I can't testify to that, but you can do it. The scalability is the big thing about seaweed farming.
Dar dacă avem în vedere spațiul maritim, observăm o soluție care beneficiază de o industrie deja existentă și care ne oferă o cale mai clară de urmat. Oceanele acoperă aproximativ 70% din planeta noastră. Ele joacă un rol important în reglarea climei noastre și dacă putem spori creșterea algelor din oceane, cred că le putem folosi pentru a dezvolta o cultură care să modifice clima. Există atât de multe sortimente de alge, algele au o diversitate genetică incredibilă, și sunt foarte antice; au fost printre primele organisme multicelulare care s-au dezvoltat. Omenii folosesc acum tipuri diferite de alge marine pentru scopuri specifice, cum ar fi dezvoltarea produselor farmaceutice de înaltă calitate. Dar poți folosi alge și pentru a face o baie cu alge, se spune că face bine la piele; Eu nu pot garanta asta, dar puteți s-o faceți. Amploarea este cel mai important aspect al culturilor de alge.
You know, if we could cover nine percent of the world's ocean in seaweed farms, we could draw down the equivalent of all of the greenhouse gases we put up in any one year, more than 50 gigatons. Now, I thought that was fantastic when I first read it, but I thought I'd better calculate how big nine percent of the world's oceans is. It turns out, it's about four and a half Australias, the place I live in. And how close are we to that at the moment? How many ocean-going seaweed farms do we actually have out there? Zero. But we do have some prototypes, and therein lies some hope.
Dacă am acoperi 9% din oceanele lumii cu culturi de alge, am putea reduce echivalentul tuturor gazelor cu efect de seră pe care le emitem într-un an, peste 50 de gigatone. Când am citit pentru prima dată despre asta mi s-a părut fantastic, dar m-am gândit să calculez cât înseamnă 9% din oceanele lumii. Se pare că e de patru ori și jumătate suprafața Australiei, unde locuiesc eu. Și cât mai avem până la realizarea acestui lucru? Câte culturi oceanice de alge există? Zero. Dar avem unele prototipuri și în acestea ne punem speranțele.
This little drawing here of a seaweed farm that's currently under construction tells you some very interesting things about seaweed. You can see the seaweed growing on that rack, 25 meters down in the ocean there. It's really different from anything you see on land. And the reason being that, you know, seaweed is not like trees, it doesn't have nonproductive parts like roots and trunks and branches and bark. The whole of the plant is pretty much photosynthetic, so it grows fast. Seaweed can grow a meter a day.
Acest mic desen al unei culturi de alge aflată momentan în construcție ne spune niște lucruri foarte interesante despre alge. Puteți vedea algele crescând pe acel suport, în ocean, la o adâncime de 25 de metri. E foarte diferit de tot ce vedem pe uscat. Și asta pentru că, știți, algele nu se aseamănă copacilor, nu au părți neproductive cum ar fi rădăcinile, trunchiurile, crengile și scoarța. Toată planta este capabilă de fotosinteză, deci crește rapid. Algele pot crește câte un metru pe zi.
And how do we sequester the carbon? Again, it's very different from on land. All you need to do is cut that seaweed off -- drifts into the ocean abyss, Once it's down a kilometer, the carbon in that seaweed is effectively out of the atmospheric system for centuries or millennia. Whereas if you plant a forest, you've got to worry about forest fires, bugs, etc., releasing that carbon. The key to this farm, though, is that little pipe going down into the depths. You know, the mid-ocean is basically a vast biological desert. There's no nutrients there that were used up long ago. But just 500 meters down, there is cool, very nutrient-rich water. And with just a little bit of clean, renewable energy, you can pump that water up and use the nutrients in it to irrigate your seaweed crop. So I think this really has so many benefits. It's changing a biological desert, the mid-ocean, into a productive, maybe even planet-saving solution.
Și cum blocăm carbonul? Nici acest lucru nu e la fel ca pe uscat. Nu trebuie decât să tai algele, se scufundă în adâncul oceanului. După ce se scufundă un kilometru, carbonul din alge este eliminat în mod efectiv din sistemul atmosferic timp de secole sau milenii. Însă dacă plantezi o pădure, există riscul de incendii forestiere, insecte, etc. ce pot să elibereze carbonul. Cheia succesului acestei culturi este totuși acea mică țeavă care ajunge până în adâncuri. Știți, mijlocul oceanului este practic un vast deșert biologic. Nu există nutrienți acolo, au fost epuizați de mult. Dar doar 500 de metri mai jos, apa este răcoroasă, bogată în nutrienți. Și cu doar puțină energie curată și regenerabilă, poți pompa apa aceea în sus și folosi nutrienții pe care îi conține pentru a-ți iriga cultura de alge. Deci cred că această soluție are atât de multe avantaje. Transformăm un deșert biologic, mijlocul oceanului, într-o soluție eficientă, care are chiar potențialul de a salva planeta.
So what could go wrong? Well, anything we're talking about at this scale involves a planetary-scale intervention. And we have to be very careful. I think that piles of stinking seaweed are probably going to be the least of our problems. There's other unforeseen things that will happen. One of the things that really worries me, when I talk about this, is the fate of biodiversity in the deep ocean. If we are putting gigatons of seaweed into the deep ocean, we're affecting life down there.
Deci ce-ar putea merge rău? Ei bine, orice la o asemenea scară presupune o intervenție la nivel planetar. Și trebuie să avem mare grijă. Cred că mormane de alge rău mirositoare nu vor fi cea mai mare problemă care se va ivi. Alte lucruri neprevăzute se vor întâmpla. Când vorbesc despre asta mă preocupă, printre altele, soarta biodiversității din adâncurile oceanului. Dacă punem gigatone de alge în adâncul oceanului, afectăm viața de acolo.
The good news is that we know that a lot of seaweed already reaches the deep ocean, after storms or through submarine canyons. So we're not talking about a novel process here; we are talking about enhancing a natural process. And we'll learn as we go. I mean, it may be that these ocean-going seaweed farms will need to be mobile, to distribute the seaweed across vast areas of the ocean, rather than creating a big stinking pile in one place. It may be that we'll need to char the seaweed -- so create a sort of an inert, mineral biochar before we dispatch it into the deep. We won't know until we start the process, and we will learn effectively by doing.
Vestea bună este că știm că multe alge ajung oricum în adâncul oceanului, după furtuni sau prin canioanele submarine. Deci nu vorbim despre un proces nou; vorbim despre amplificarea unui proces natural. Și vom învăța din mers. S-ar putea să fie nevoie ca aceste culturi oceanice de alge să fie mobile, pentru a distribui algele pe o arie vastă din ocean, în loc să creeze un morman mare rău mirositor într-un singur loc. S-ar putea să fim nevoiți să carbonizăm algele, să creăm un fel de biocărbune inert, mineral înainte de a-l expedia în adâncuri. Nu putem ști înainte de a începe procesul și practic vom învăța făcând.
I just want to take you to contemporary seaweed farming. It's a big business -- it's a six-billion-dollar-a-year business. These seaweed farms off South Korea -- you can see them from space, they are huge. And they're increasingly not just seaweed farms. What people are doing in places like this is something called ocean permaculture. And in ocean permaculture, you grow fish, shellfish and seaweed all together. And the reason it works so well is that the seaweed makes the seawater less acid. It provides an ideal environment for growing marine protein. If we covered nine percent of the world's oceans in ocean permaculture, we would be producing enough protein in the form of fish and shellfish to give every person in a population of 10 billion 200 kilograms of high-quality protein per year. So, we've got a multipotent solution here. We can address climate change, we can feed the world, we can deacidify the oceans.
Vreau doar să vă atrag atenția asupra culturilor contemporane de alge. E o afacere mare, e o afacere de șase miliarde de dolari pe an. Aceste culturi de alge de lângă Coreea de Sud, se pot vedea din spațiu, sunt uriașe. Și devin mult mai mult decât simple culturi de alge. Ceea ce fac oamenii în locuri precum acesta se cheamă permacultura oceanelor. Și în permacultura oceanelor, crești pești, crustacee și alge la un loc. Și funcționează atât de bine pentru că algele reduc aciditatea apei marine. Crează un mediu ideal pentru a crește surse marine de proteine. Dacă am acoperi nouă la sută din oceanele lumii cu permacultura oceanică, am produce destule proteine sub forma peștilor și a crustaceelor pentru a asigura fiecărei persoane dintr-o populație de 10 miliarde câte 200 de kilograme de proteine de înaltă calitate pe an. Deci, avem de-a face cu o soluție multipotentă. Putem combate schimbările climatice, putem hrăni lumea, putem dezacidifica oceanele.
The economics of all of this is going to be challenging. We'll be investing many, many billions of dollars into these solutions, and they will take decades to get to the gigaton scale. The reason that I'm convinced that this is going to happen is that unless we get the gas out of the air, it is going to keep driving adverse consequences. It will flood our cities, it will deprive us of food, it will cause all sorts of civil unrest. So anyone who's got a solution to dealing with this problem has a valuable asset. And already, as I've explained, ocean permaculture is well on the road to being economically sustainable. You know, in the next 30 years, we have to go from being a carbon-emitting economy to a carbon-absorbing economy. And that doesn't seem like very long. But half of the greenhouse gases that we've put into the atmosphere, we've put there in the last 30 years.
Aspectele economice ale acestui proces vor fi dificile. Vom investi multe, multe miliarde de dolari în aceste soluții, și abia peste decenii vom putea ajunge la nivelul gigatonelor. Cred că toate acestea se vor întâmpla, pentru că atâta timp cât nu eliminăm gazul din aer, acesta va duce în continuare la apariția efectelor nocive. Ne va inunda orașele, ne va priva de mâncare, va cauza tot felul de revolte. Deci oricine are o soluție la această problemă are un avantaj important. Și, după cum am mai explicat, permacultura oceanică este deja pe cale de a deveni durabilă pe plan economic. Știți, în următorii 30 de ani, trebuie să facem tranziția de la o economie bazată pe emisia de carbon la o economie bazată pe absorbția de carbon. Poate că nu pare a fi foarte mult timp. Dar jumătate din gazele cu efect de seră pe care le-am eliberat în atmosferă au fost eliberate în ultimii 30 de ani.
My argument is, if we can put the gas in in 30 years, we can pull it out in 30 years. And if you doubt how much can be done over 30 years, just cast your mind back a century, to 1919, compare it with 1950. Now, in 1919, here in Edinburgh, you might have seen a canvas and wood biplane. Thirty years later, you'd be seeing jet aircraft. Transport in the street were horses in 1919. By 1950, they're motor vehicles. 1919, we had gun powder; 1950, we had nuclear power. We can do a lot in a short period of time. But it all depends upon us believing that we can find a solution.
Argumentul meu este că, dacă eliberăm gazul în 30 de ani, îl putem elimina tot în 30 de ani. Și dacă vă îndoiți că putem realiza multe în 30 de ani, gândiți-vă la anul 1919, cu un secol în urmă, și comparați-l cu 1950. În 1919, aici în Edinburgh, ați fi putut vedea un biplan din pânză și lemn. Treizeci de ani mai târziu ați fi văzut un avion cu reacție. În 1919, mijlocul de transport pe stradă era reprezentat de cai. În 1950, era reprezntat de autovehicule. În 1919, aveam praf de pușcă. În 1950, aveam energie nucleară. Putem face multe într-o perioadă scurtă de timp. Dar totul depinde de abilitatea noastră de a crede în găsirea unei soluții.
Now what I would love to do is bring together all of the people with knowledge in this space. The engineers who know how to build structures offshore, the seaweed farmers, the financiers, the government regulators, the people who understand how things are done. And chart a way forward, say: How do we go from the existing six-billion-dollar-a-year, inshore seaweed industry, to this new form of industry, which has got so much potential, but will require large amounts of investment? I'm not a betting man, you know. But if I were, I'll tell you, my money would be on that stuff, it would be on seaweed. It's my hero.
Ceea ce aș vrea să fac este să aduc laolaltă toți oamenii care au cunoștințe în acest domeniu. Inginerii care știu să construiască structuri marine, agricultorii de alge, finanțatorii, specialiștii guvernamentali cu funcții de reglementare, oamenii care înțeleg cum merg treburile. Să stabilim cea mai bună cale de urmat, să zicem: cum trecem de la industria costieră de alge existentă, de șase miliarde de dolari pe an, la acestă nouă formă de industrie, care are atât de mult potențial, dar care va necesita investirea unor sume mari. Să știți că nu-mi plac pariurile. Dar dacă mi-ar plăcea, vă spun eu, aș pune rămășag pe asta, că algele sunt soluția. Sunt eroii mei.
Thank you.
Vă mulțumesc!
(Applause)
(Aplauze)