So, this happy pic of me was taken in 1999. I was a senior in college, and it was right after a dance practice. I was really, really happy. And I remember exactly where I was about a week and a half later. I was sitting in the back of my used minivan in a campus parking lot, when I decided I was going to commit suicide. I went from deciding to full-blown planning very quickly. And I came this close to the edge of the precipice. It's the closest I've ever come. And the only reason I took my finger off the trigger was thanks to a few lucky coincidences. And after the fact, that's what scared me the most: the element of chance.
Dit is een gelukkige foto van mij uit 1999. Ik zat in het laatste jaar van mijn studie en het was vlak na een dansles. Ik was heel erg gelukkig. En ik weet nog precies waar ik anderhalve week later was. Ik zat achterin mijn tweedehands minibusje op een parkeerplaats bij de school, toen ik besloot om zelfmoord te plegen. Ik ging pijlsnel van besluiten naar regelrecht plannen. En ik kwam zo dichtbij de rand van de afgrond. Zo dichtbij ben ik nog nooit gekomen. En dat ik de trekker losliet, kwam door een gelukkige samenloop van omstandigheden. En toen dat gebeurde, baarde dat me eigenlijk nog de meeste zorgen: de toevalsfactor.
So I became very methodical about testing different ways that I could manage my ups and downs, which has proven to be a good investment. (Laughs) Many normal people might have, say, six to 10 major depressive episodes in their lives. I have bipolar depression. It runs in my family. I've had 50-plus at this point, and I've learned a lot. I've had a lot of at-bats, many rounds in the ring with darkness, taking good notes. So I thought rather than get up and give any type of recipe for success or highlight reel, I would share my recipe for avoiding self-destruction, and certainly self-paralysis.
Dus probeerde ik heel systematisch verschillende manieren uit om mijn ups en downs te beheersen, wat een goede investering is gebleken. (Lacht) Veel normale mensen hebben misschien zes tot tien ernstig depressieve periodes in hun leven. Ik heb bipolaire depressies. Dat zit in mijn genen. Ik heb er op dit moment meer dan 50 gehad en ik heb veel geleerd. Ik ben vaak aan de beurt geweest, heb vaak in het duister verkeerd maar heb goed opgelet. Dus ik dacht, laat ik in plaats van de een of andere succesformule of reeks hoogtepunten, mijn recept geven voor het voorkomen van zelfdestructie en vooral zelfverlamming.
And the tool I've found which has proven to be the most reliable safety net for emotional free fall is actually the same tool that has helped me to make my best business decisions. But that is secondary. And it is ... stoicism. That sounds boring.
En het hulpmiddel dat het meest betrouwbare vangnet bleek te zijn voor een emotionele vrije val, is in feite hetzelfde hulpmiddel dat mij hielp bij mijn beste zakelijke beslissingen. Maar dat is bijzaak. En het is ... stoïcisme. Dat klinkt saai.
(Laughter)
(Gelach)
You might think of Spock, or it might conjure and image like this --
Misschien denk je aan dr. Spock, of roept het een beeld op zoals dit --
(Laughter)
(Gelach)
a cow standing in the rain. It's not sad. It's not particularly happy. It's just an impassive creature taking whatever life sends its way.
een koe in de regen. Ze is niet treurig. Ze is niet uitzonderlijk blij. Het is gewoon een koelbloedig wezen dat het leven neemt zoals het komt.
You might not think of the ultimate competitor, say, Bill Belichick, head coach of the New England Patriots, who has the all-time NFL record for Super Bowl titles. And stoicism has spread like wildfire in the top of the NFL ranks as a means of mental toughness training in the last few years. You might not think of the Founding Fathers -- Thomas Jefferson, John Adams, George Washington to name but three students of stoicism. George Washington actually had a play about a Stoic -- this was "Cato, a Tragedy" -- performed for his troops at Valley Forge to keep them motivated.
Je denkt misschien niet aan de ultieme rivaal, zoals Bill Belichick, hoofdcoach van de New England Patriots, die de meeste Super Bowl-titels ooit op zijn naam heeft. Stoïcisme verspreidde zich de laatste jaren als een lopend vuurtje door de NFL-top als een hulpmiddel bij mentale training. Je denkt misschien niet aan de grondleggers van de VS -- Thomas Jefferson, John Adams, George Washington, om maar eens 3 studenten van het stoïcisme te noemen. George Washington liet zelfs een toneelstuk opvoeren over een stoïcijn -- 'Cato, een tragedie' -- voor zijn troepen bij Valley Forge om de motivatie erin te houden.
So why would people of action focus so much on an ancient philosophy? This seems very academic. I would encourage you to think about stoicism a little bit differently, as an operating system for thriving in high-stress environments, for making better decisions. And it all started here, kind of, on a porch.
Dus waarom zouden daadkrachtige mensen zo focussen op een eeuwenoude filosofie? Dit lijkt heel theoretisch. Ik nodig je uit om een beetje anders over stoïcisme te gaan denken, als een besturingssysteem om te gedijen in een stressvolle omgeving, om betere beslissingen te nemen. En het begon allemaal hier, soort van, op een veranda.
So around 300 BC in Athens, someone named Zeno of Citium taught many lectures walking around a painted porch, a "stoa." That later became "stoicism." And in the Greco-Roman world, people used stoicism as a comprehensive system for doing many, many things. But for our purposes, chief among them was training yourself to separate what you can control from what you cannot control, and then doing exercises to focus exclusively on the former. This decreases emotional reactivity, which can be a superpower.
Zo rond 300 v.C. in Athene gaf een zekere Zeno van Citium talloze colleges terwijl hij rondliep op een geschilderde veranda: een 'stoa'. Dat werd later 'stoïcisme'. In de Grieks-Romeinse wereld gebruikten de mensen stoïcisme als een alomvattend systeem voor een groot aantal dingen. Maar wat ons interesseert: het belangrijkste was jezelf trainen om te onderscheiden wat je wel en wat je niet onder controle hebt en dan te oefenen om je uitsluitend te richten op het eerste. Dat vermindert emotionele reactiviteit en dat kan een enorme kracht zijn.
Conversely, let's say you're a quarterback. You miss a pass. You get furious with yourself. That could cost you a game. If you're a CEO, and you fly off the handle at a very valued employee because of a minor infraction, that could cost you the employee. If you're a college student who, say, is in a downward spiral, and you feel helpless and hopeless, unabated, that could cost you your life. So the stakes are very, very high.
Andersom, stel, je bent quarterback. Je mist de bal. Je gaat door het lint. Dat kan je de wedstrijd kosten. Als je een CEO bent en je gaat tekeer tegen een gewaardeerde medewerker vanwege een kleinigheid, dan verlies je daarmee waarschijnlijk de medewerker. Of je bent een student die zich in een neerwaartse spiraal bevindt en je voelt je voortdurend hulpeloos en hopeloos, dan kan je dat je leven kosten. Dus er staat heel veel op het spel.
And there are many tools in the toolkit to get you there. I'm going to focus on one that completely changed my life in 2004. It found me then because of two things: a very close friend, young guy, my age, died of pancreatic cancer unexpectedly, and then my girlfriend, who I thought I was going to marry, walked out. She'd had enough, and she didn't give me a Dear John letter, but she did give me this, a Dear John plaque.
En er zijn talloze hulpmiddelen die je daarbij kunt gebruiken. Ik ga het nu hebben over een hulpmiddel dat in 2004 mijn leven totaal veranderde. Het kwam op mijn pad door twee dingen: een hele goede vriend van mijn leeftijd stierf onverwacht aan alvleesklierkanker, en toen verliet mijn vriendin me, met wie ik dacht te gaan trouwen. Ze had er genoeg van en in plaats van een brief gaf ze me dit: een herdenkingsplaat.
(Laughter)
(Gelach)
I'm not making this up. I've kept it. "Business hours are over at five o'clock." She gave this to me to put on my desk for personal health, because at the time, I was working on my first real business. I had no idea what I was doing. I was working 14-plus hour days, seven days a week. I was using stimulants to get going. I was using depressants to wind down and go to sleep. It was a disaster. I felt completely trapped. I bought a book on simplicity to try to find answers.
Ik verzin dit niet. Ik heb 't bewaard. 'Kantooruren eindigen om 5 uur.' Dit gaf ze me voor op mijn bureau voor mijn gezondheid, want op dat moment werkte ik aan mijn eerste eigen bedrijf. Ik was echt fout bezig. Ik werkte 14 uur per dag, 7 dagen per week. Ik gebruikte pepmiddelen om door te kunnen gaan. Ik gebruikte kalmeringsmiddelen om te kunnen slapen. Het was een ramp. Ik zat helemaal vast. Ik kocht een boek over eenvoudig leven om een oplossing te vinden.
And I did find a quote that made a big difference in my life, which was, "We suffer more often in imagination than in reality," by Seneca the Younger, who was a famous Stoic writer. That took me to his letters, which took me to the exercise, "premeditatio malorum," which means the pre-meditation of evils. In simple terms, this is visualizing the worst-case scenarios, in detail, that you fear, preventing you from taking action, so that you can take action to overcome that paralysis. My problem was monkey mind -- super loud, very incessant. Just thinking my way through problems doesn't work. I needed to capture my thoughts on paper. So I created a written exercise that I called "fear-setting," like goal-setting, for myself. It consists of three pages. Super simple.
En ik vond ook een citaat dat mijn leven veranderde. Het luidde: 'Men lijdt het meest door het lijden wat men vreest', door Seneca de Jongere, een beroemde stoïcijnse schrijver. Dat leidde mij naar zijn brieven, wat weer leidde naar dé oefening: 'premeditatio malorum', ofwel 'de voorstelling van het kwaad'. Simpel gezegd: het is het gedetailleerd visualiseren van het ergste scenario dat je vreest en je tegenhoudt om in actie te komen, zodat je ervoor kunt zorgen dat je die verlamming overwint. Het was altijd een enorm gekwetter in mijn hoofd -- heel dwingend. Problemen alleen analyseren werkt niet. Ik moest mijn gedachten vastleggen op papier. Dus ik bedacht een geschreven oefening, die ik 'angstbepaling' noemde, zoals 'doelbepaling', voor mezelf. Ze bestaat uit drie pagina's. Supersimpel.
The first page is right here. "What if I ...?" This is whatever you fear, whatever is causing you anxiety, whatever you're putting off. It could be asking someone out, ending a relationship, asking for a promotion, quitting a job, starting a company. It could be anything. For me, it was taking my first vacation in four years and stepping away from my business for a month to go to London, where I could stay in a friend's room for free, to either remove myself as a bottleneck in the business or shut it down.
De eerste pagina zie je hier. "Wat als ik...?" Dat is waar je bang voor bent, alles wat je nerveus maakt, alles dat je uitstelt. Zoals iemand mee uit vragen, een relatie beëindigen, vragen om opslag, ontslag nemen, een bedrijf beginnen. Het kan van alles zijn. Bij mij was het vakantie nemen voor het eerst in vier jaar en mijn bedrijf een maand lang achterlaten om naar Londen te gaan, waar ik gratis op de kamer van een vriend kon verblijven, om ofwel mezelf te verwijderen als knelpunt in het bedrijf, ofwel het stop te zetten.
In the first column, "Define," you're writing down all of the worst things you can imagine happening if you take that step. You want 10 to 20. I won't go through all of them, but I'll give you two examples. One was, I'll go to London, it'll be rainy, I'll get depressed, the whole thing will be a huge waste of time. Number two, I'll miss a letter from the IRS, and I'll get audited or raided or shut down or some such.
In de eerste kolom: 'Benoem', beschrijf je het ergste wat er kan gebeuren wanneer je die stap zet. Bedenk 10 tot 20 dingen. Ik zal ze niet allemaal noemen, maar ik zal twee voorbeelden geven. Het eerste was: ik ga naar Londen, dan regent het, dan word ik depressief, het is allemaal een enorme tijdverspilling. Nummer twee: ik zal een belastingaanslag missen en dan gaan ze me controleren, of ze vallen binnen, of ze sluiten de tent of zoiets.
And then you go to the "Prevent" column. In that column, you write down the answer to: What could I do to prevent each of these bullets from happening, or, at the very least, decrease the likelihood even a little bit? So for getting depressed in London, I could take a portable blue light with me and use it for 15 minutes in the morning. I knew that helped stave off depressive episodes. For the IRS bit, I could change the mailing address on file with the IRS so the paperwork would go to my accountant instead of to my UPS address. Easy-peasy.
En dan ga je naar de kolom: 'Voorkom'. In die kolom beantwoord je de volgende vraag: Wat kan ik doen om elk van deze punten te voorkomen, of op zijn minst de waarschijnlijkheid ervan een beetje te verminderen? Dus tegen depressies in Londen kan ik een draagbare blauwe lamp meenemen en die 's ochtends 15 minuten aanzetten. Ik wist dat dat hielp om depressieaanvallen af te wenden. Wat de belastingdienst betreft kon ik het postadres dat ze hadden, wijzigen, zodat mijn boekhouder hun post zou krijgen en niet mijn UPS-adres. Makkelijk zat.
Then we go to "Repair." So if the worst-case scenarios happen, what could you do to repair the damage even a little bit, or who could you ask for help? So in the first case, London, well, I could fork over some money, fly to Spain, get some sun -- undo the damage, if I got into a funk. In the case of missing a letter from the IRS, I could call a friend who is a lawyer or ask, say, a professor of law what they would recommend, who I should talk to, how had people handled this in the past. So one question to keep in mind as you're doing this first page is: Has anyone else in the history of time less intelligent or less driven figured this out? Chances are, the answer is "Yes."
Dan komen we bij 'Repareer'. Dus als het ergste gebeurt, wat kan je dan doen om de schade enigszins te beperken, of wie kun je om hulp vragen? Nou, als het gaat om Londen zou ik wat geld kunnen uitgeven, naar Spanje vliegen, beetje zon pakken -- om de schade te herstellen mocht ik depressief worden. Voor het geval ik een brief van de belasting mis, kan ik een vriend bellen, die jurist is, of aan een professor in de rechten vragen wat die zou adviseren, met wie ik zou moeten praten, hoe anderen dat hebben opgelost. Dus één vraag die je moet onthouden als je de eerste pagina invult, is: heeft ooit iemand die minder intelligent is of minder gedreven, dit al eens opgelost? Grote kans dat het antwoord 'ja' is.
(Laughter)
(Gelach)
The second page is simple: What might be the benefits of an attempt or a partial success? You can see we're playing up the fears and really taking a conservative look at the upside. So if you attempted whatever you're considering, might you build confidence, develop skills, emotionally, financially, otherwise? What might be the benefits of, say, a base hit? Spend 10 to 15 minutes on this.
De tweede bladzijde is eenvoudig: wat kunnen de voordelen zijn van een poging of van gedeeltelijk succes? Zoals je ziet voeren we de angst op en kijken we terughoudend naar de positieve kant. Dus als je iets probeert, wat dan ook, creëer je dan zelfvertrouwen of vaardigheden, emotioneel, financieel of op een andere manier? Wat zouden de voordelen zijn van bijvoorbeeld een doelpunt? Neem hier 10 tot 15 minuten voor.
Page three. This might be the most important, so don't skip it: "The Cost of Inaction." Humans are very good at considering what might go wrong if we try something new, say, ask for a raise. What we don't often consider is the atrocious cost of the status quo -- not changing anything. So you should ask yourself, if I avoid this action or decision and actions and decisions like it, what might my life look like in, say, six months, 12 months, three years? Any further out, it starts to seem intangible. And really get detailed -- again, emotionally, financially, physically, whatever.
Pagina drie. Dit is wellicht het belangrijkste, dus sla het niet over: 'De prijs van niets doen.' Mensen zijn heel goed in het bedenken van wat er mis kan gaan als we iets nieuws proberen, zoals om opslag vragen. Wat we meestal vergeten, is de wrede prijs van de status quo -- helemaal niets veranderen. Dus je zou je moeten afvragen: als ik nu niets doe of besluit en ook in toekomstige gevallen niet, hoe zou mijn leven er dan uitzien over zes maanden, een jaar, drie jaar? Veel verder dan dat begint ongrijpbaar te worden. En ook hier weer -- ga in detail, emotioneel, financieel, fysiek, wat dan ook.
And when I did this, it painted a terrifying picture. I was self-medicating, my business was going to implode at any moment at all times, if I didn't step away. My relationships were fraying or failing. And I realized that inaction was no longer an option for me.
Toen ik dit deed, liet dat een angstaanjagend beeld zien. Ik gebruikte drugs, mijn bedrijf kon steeds op elk moment imploderen, als ik geen afstand nam. Mijn relaties verwaterden of mislukten. En ik realiseerde me dat niets doen voor mij geen optie meer was.
Those are the three pages. That's it. That's fear-setting. And after this, I realized that on a scale of one to 10, one being minimal impact, 10 being maximal impact, if I took the trip, I was risking a one to three of temporary and reversible pain for an eight to 10 of positive, life-changing impact that could be a semi-permanent. So I took the trip. None of the disasters came to pass. There were some hiccups, sure. I was able to extricate myself from the business. I ended up extending that trip for a year and a half around the world, and that became the basis for my first book, that leads me here today.
Dat zijn de de drie pagina's. Dat is angstbepaling. Daarna wist ik dat, op een schaal van één tot 10, waarbij één minimale en 10 maximale impact betekent, dat als ik op reis ging, ik een één tot drie aan tijdelijke en omkeerbare pijn riskeerde, tegenover een acht tot 10 aan positieve impact die mijn leven zou veranderen en die semipermanent zou kunnen zijn. Dus ging ik op reis. Geen van de rampen gebeurde ook echt. Er waren heus wel wat hobbels. Het lukte me om me uit het bedrijf terug te trekken. Uiteindelijk heb ik de reis met anderhalf jaar verlengd, wat de basis vormde voor mijn eerste boek, waardoor ik nu hier sta.
And I can trace all of my biggest wins and all of my biggest disasters averted back to doing fear-setting at least once a quarter. It's not a panacea. You'll find that some of your fears are very well-founded.
Mijn grootste overwinningen en mijn grootste afgewende mislukkingen kan ik herleiden naar angstbepalen, minstens één keer per kwartaal. Het is geen wondermiddel. Je zult merken dat sommige angsten heel terecht zijn.
(Laughter)
(Gelach)
But you shouldn't conclude that without first putting them under a microscope. And it doesn't make all the hard times, the hard choices, easy, but it can make a lot of them easier.
Maar dat moet je niet concluderen voordat je ze eerst grondig hebt geanalyseerd. En het maakt de zware tijden en de moeilijke keuzes niet makkelijk, maar het kan een groot aantal ervan makkelijker maken.
I'd like to close with a profile of one of my favorite modern-day Stoics. This is Jerzy Gregorek. He is a four-time world champion in Olympic weightlifting, political refugee, published poet, 62 years old. He can still kick my ass and probably most asses in this room. He's an impressive guy.
Ik wil afsluiten met het profiel van één van mijn favoriete hedendaagse stoïcijnen. Dit is Jerzy Gregorek. Hij is voor de vierde keer olympisch kampioen gewichtheffen, politiek vluchteling, gepubliceerd poëet, 62 jaar oud. Hij kan mij nog steeds aan en waarschijnlijk de meesten hier. Het is een imposante kerel.
I spent a lot of time on his stoa, his porch, asking life and training advice. He was part of the Solidarity in Poland, which was a nonviolent movement for social change that was violently suppressed by the government. He lost his career as a firefighter. Then his mentor, a priest, was kidnapped, tortured, killed and thrown into a river. He was then threatened. He and his wife had to flee Poland, bounce from country to country until they landed in the US with next to nothing, sleeping on floors.
Ik spendeerde veel tijd op zijn 'stoa': veranda, waar ik hem advies vroeg over het leven en over training. Hij was lid van 'Solidariteit' in Polen, een vreedzame beweging voor sociale verandering die gewelddadig werd onderdrukt door de regering. Hij raakte zijn werk als brandweerman kwijt. Toen werd zijn mentor, een priester, ontvoerd, gemarteld, vermoord en in de rivier gegooid. Daarna werd hij bedreigd. Hij ontvluchtte met zijn vrouw Polen, stuiterend van land naar land, totdat ze in de VS arriveerden met vrijwel niets en op de vloer moesten slapen.
He now lives in Woodside, California, in a very nice place, and of the 10,000-plus people I've met in my life, I would put him in the top 10, in terms of success and happiness. And there's a punchline coming, so pay attention. I sent him a text a few weeks ago, asking him: Had he ever read any Stoic philosophy? And he replied with two pages of text. This is very unlike him. He is a terse dude.
Inmiddels woont hij in Woodside, Californië, in een heel leuk huis. En van de talloze mensen die ik ontmoette in mijn leven zou ik hem in de top 10 zetten als het gaat om succes en geluk. Er komt nog een clou, dus let op. Ik stuurde hem enige weken geleden een sms: "Heb je ooit iets over stoïcijnse filosofie gelezen?" En hij reageerde met twee pagina's tekst. Dat is ongebruikelijk. Die gast is altijd bondig.
(Laughter)
(Gelach)
And not only was he familiar with stoicism, but he pointed out, for all of his most important decisions, his inflection points, when he stood up for his principles and ethics, how he had used stoicism and something akin to fear-setting, which blew my mind.
Hij was niet alleen bekend met stoïcisme, maar hij legde ook uit, hoe hij bij zijn belangrijkste beslissingen, zijn scharnierpunten, wanneer hij opkwam voor zijn principes en de moraal, hoe hij stoïcisme had toegepast en iets dat lijkt op angstbepalen. Ik was verbluft.
And he closed with two things. Number one: he couldn't imagine any life more beautiful than that of a Stoic. And the last was his mantra, which he applies to everything, and you can apply to everything:
En hij sloot af met twee dingen. Ten eerste: hij kon zich geen mooier leven voorstellen dan dat van een stoïcijn. En het tweede was zijn mantra dat hij op alles toepast en wat jij op alles kan toepassen:
"Easy choices, hard life. Hard choices, easy life."
'Makkelijke keuzes, moeilijk leven. Moeilijke keuzes, makkelijk leven.'
The hard choices -- what we most fear doing, asking, saying -- these are very often exactly what we most need to do. And the biggest challenges and problems we face will never be solved with comfortable conversations, whether it's in your own head or with other people.
De moeilijke keuzes -- dat wat we het meeste vrezen om te doen, vragen, zeggen -- is heel vaak precies datgene wat het belangrijkste is om te doen. De grootste uitdagingen en problemen die we tegenkomen, zullen nooit worden opgelost met comfortabele gesprekken, of je ze nou in je eigen hoofd of met anderen voert.
So I encourage you to ask yourselves: Where in your lives right now might defining your fears be more important than defining your goals? Keeping in mind all the while, the words of Seneca: "We suffer more often in imagination than in reality."
Dus vraag jezelf eens af: op welk vlak in je leven op dit moment zou het analyseren van angsten belangrijker kunnen zijn dan van doelen? Ondertussen steeds de woorden van Seneca indachtig: "We lijden meer door onze verbeelding dan door de werkelijkheid."
Thank you very much.
Heel erg bedankt.
(Applause)
(Applaus)