I'd like to start tonight by something completely different, asking you to join me by stepping off the land and jumping into the open ocean for a moment. 90 percent of the living space on the planet is in the open ocean, and it's where life -- the title of our seminar tonight -- it's where life began. And it's a lively and a lovely place, but we're rapidly changing the oceans with our -- not only with our overfishing, our irresponsible fishing, our adding of pollutants like fertilizer from our cropland, but also, most recently, with climate change, and Steve Schneider, I'm sure, will be going into greater detail on this. Now, as we continue to tinker with the oceans, more and more reports are predicting that the kinds of seas that we're creating will be conducive to low-energy type of animals, like jellyfish and bacteria. And this might be the kind of seas we're headed for.
Aş vrea să încep astă seară cu ceva complet diferit, să vă invit să părăsim împreună uscatul şi să sărim în ocean pentru câteva momente. 90% din spaţiul ce permite viaţa de pe planetă se află în largul oceanului, şi este locul în care a apărut viaţa - titlul seminarului din seara aceasta. Este un loc plin de viaţă şi de frumuseţe, însă oceanele trec prin schimbări rapide din cauza pescuitului - nu doar excesiv, ci şi iresponsabil - din cauză că adăugăm îngrăşăminte poluante pe pământul fertil, şi, în perioada recentă, din cauza schimbării climatice, despre care, sunt convinsă, va vorbi mai mult Steve Schneider. Acum, pe măsură ce modificăm oceanele, tot mai multe rapoarte indică faptul că tipurile de oceane pe care le creăm vor favoriza animalele cu consum redus de energie, precum meduzele şi bacteriile. Acesta ar putea fi tipul de ocean spre care ne îndreptăm.
Now jellyfish are strangely hypnotic and beautiful, and you'll see lots of gorgeous ones at the aquarium on Friday, but they sting like hell, and jellyfish sushi and sashimi is just not going to fill you up. About 100 grams of jellyfish equals four calories. So it may be good for the waistline, but it probably won't keep you satiated for very long. And a sea that's just filled and teeming with jellyfish isn't very good for all the other creatures that live in the oceans, that is, unless you eat jellyfish. And this is this voracious predator launching a sneak attack on this poor little unsuspecting jellyfish there, a by-the-wind sailor. And that predator is the giant ocean sunfish, the Mola mola, whose primary prey are jellyfish.
Meduzele sunt stranii, hipnotice şi frumoase, puteţi vedea multe meduze minunate vinerea, la acvariu, însă înţeapă foarte tare şi pur şi simplu nu te poţi sătura cu preparatele din meduze, precum sushi şi sashimi. Aproximativ 100 de grame de meduză oferă patru calorii. Prin urmare, e posibil să fie bune pentru talie, însă nu-ţi vor alina foamea pentru mult timp. Iar apele în care colcăie o mulţime de meduze nu sunt foarte bune pentru celelalte creaturi care trăiesc în oceane, cu excepţia celor care mănâncă meduze. Acesta este ferocele prădător care atacă brusc această micuţă şi inocentă meduză purtată de vânt. Iar acest prădător este giganticul peşte-lună oceanic, Mola mola, a cărui principală pradă sunt meduzele.
This animal is in "The Guinness World Book of Records" for being the world's heaviest bony fish. It reaches up to almost 5,000 pounds -- on a diet of jellyfish, primarily. And I think it's kind of a nice little cosmological convergence here that the Mola mola -- its common name is sunfish -- that its favorite food is the moon jelly. So it's kind of nice, the sun and the moon getting together this way, even if one is eating the other. Now this is typically how you see sunfish, this is where they get their common name. They like to sunbathe, can't blame them. They just lay out on the surface of the sea and most people think they're sick or lazy, but that's a typical behavior, they lie out and bask on the surface.
Acest animal este prezent în Cartea mondială a recordurilor Guiness deoarece este cel mai greu peşte osos din lume. El poate atinge o greutate de 2300 kg cu o dietă compusă în primul rând din meduze. Şi mi se pare că există o convergenţă cosmologică drăguţă aici: Mola mola, al cărui nume popular este "sunfish" (peştele soare, în engleză) are drept mâncare favorită "meduza lunii" (Aurelia aurita). E destul de drăguţ, soarele şi luna se întâlnesc astfel, chiar dacă unul dintre ei îl mănâncă pe celălalt. Aşa puteţi vedea, de obicei, peştele-lună, aşa au căpătat numele "sunfish" (peştele-soare). Le place să se bronzeze şi nu-i putem învinovăţi. Pur şi simplu plutesc pe suprafaţa oceanului şi majoritatea oamenilor cred că sunt bolnavi sau leneşi, însă acesta este un comportament tipic, să lenevească la soare pe suprafaţa oceanului.
Their other name, Mola mola, is -- it sounds Hawaiian, but it's actually Latin for millstone, and that's attributable to their roundish, very bizarre, cut-off shape. It's as if, as they were growing, they just forgot the tail part. And that's actually what drew me to the Mola in the first place, was this terribly bizarre shape. You know, you look at sharks, and they're streamlined, and they're sleek, and you look at tuna, and they're like torpedoes -- they just give away their agenda. They're about migration and strength, and then you look at the sunfish.
Celălalt nume, Mola mola, sună hawaiian dar e de fapt cuvântul latin pentru piatră de moară lucru datorat formei lor rotunjite, foarte bizare, decupate. E ca şi cum, pe măsură ce creşteau, au uitat şi de partea cu coada. De fapt, ăsta e lucrul care m-a atras la Mola în primul rând, această formă foarte bizară. Uitaţi-vă la rechini, sunt aerodinamici şi zvelţi sau uitaţi-vă la ton, arată ca nişte torpile, înţelegi imediat care le sunt intenţiile. Sunt creaţi pentru migraţie şi putere. Apoi, uitaţi-vă la peştele-lună.
(Laughter)
(Râsete)
And this is just so elegantly mysterious, it's just -- it really kind of holds its cards a lot tighter than say, a tuna. So I was just intrigued with what -- you know, what is this animal's story? Well, as with anything in biology, nothing really makes sense except in the light of evolution. The Mola's no exception. They appeared shortly after the dinosaurs disappeared, 65 million years ago, at a time when whales still had legs, and they come from a rebellious little puffer fish faction -- oblige me a little Kipling-esque storytelling here. Of course evolution is somewhat random, and you know, about 55 million years ago there was this rebellious little puffer fish faction that said, oh, the heck with the coral reefs -- we're going to head to the high seas. And lots of generations, lots of tweaking and torquing, and we turn our puffer into the Mola. You know, if you give Mother Nature enough time, that is what she will produce.
Are o formă atât de elegantă şi misterioasă, pur şi simplu... îşi ascunde mai bine atuurile decât, să spunem, un ton. Aşa că am fost intrigată. Ştiţi voi, care este povestea acestui animal? Ei bine, ca întotdeauna în biologie, nimic nu are sens decât privit din perspectiva evoluţiei. Nici Mola nu face excepţie. Ei au apărut la scurt timp după dispariţia dinozaurilor, cu 65 de milioane de ani în urmă, într-o perioadă în care balenele încă aveau picioare, şi provin dintr-o mică facţiune rebelă de peşti-balon. Daţi-mi voie să vă spun o scurtă poveste în stilul lui Kipling. Desigur, evoluţia este oarecum aleatorie, aşa că, cu aproximativ 55 de milioane de ani în urmă exista un mic grup rebel de peşti-balon care şi-au spus, ei, dă-l încolo de recif de corali, să ieşim în largul mării. Au urmat o mulţime de generaţii, o mulţime de adaptări, iar peştele nostru balon s-a transformat într-un Mola. Dacă-i acordaţi Mamei natură destul timp, acesta va fi rezultatul.
They look -- maybe they look kind of prehistoric and unfinished, abridged perhaps, but in fact, in fact they are the -- they vie for the top position of the most evolutionarily-derived fish in the sea, right up there with flat fish. They're -- every single thing about that fish has been changed. And in terms of fishes -- fishes appeared 500 million years ago, and they're pretty modern, just 50 million years ago, so -- so interestingly, they give away their ancestry as they develop. They start as little eggs, and they're in "The Guinness World Book of Records" again for having the most number of eggs of any vertebrate on the planet. A single four-foot female had 300 million eggs, can carry 300 million eggs in her ovaries -- imagine -- and they get to be over 10 feet long. Imagine what a 10 foot one has. And from that little egg, they pass through this spiky little porcupine fish stage, reminiscent of their ancestry, and develop -- this is their little adolescent stage. They school as adolescents, and become behemoth loners as adults. That's a little diver up there in the corner.
Arată... poate că arată un pic cam preistoric şi nefinisat, prescurtat, putem spune, dar de fapt ei se luptă pentru primul loc în rândul celor mai evoluaţi peşti din ocean, alături de calcani. Toate caracteristicile acestor peşti au fost modificate. Prin comparaţie cu peştii - peştii au apărut cu 500 de milioane de ani în urmă - Mola sunt destul de moderni, au doar 50 de milioane de ani, aşa că, destul de interesant, ei oferă indicii despre strămoşii lor pe măsură ce se dezvoltă. Ei încep ca mici ouă, fiind din nou prezenţi în Cartea mondială a recordurilor Guiness deoarece au cel mai mare număr de ouă dintre vertebratele planetei. O singură femelă de 1,2 metri face 300 de milioane de ouă, poate purta 300 de milioane de ouă în ovare, imaginaţi-vă, şi pot ajunge la o lungime de peste 3 metri. Imaginaţi-vă câte ouă are o femelă de 3 metri. Şi, din acel mic ou, ei trec printr-o fază în care arată ca un mic peşte-balon ţepos, amintind de strămoşii lor, şi se dezvoltă - aceasta este scurta lor fază de adolescenţă. Ca adolescenţi, se organizează în bancuri şi, mai târziu, devin nişte uriaşi singuratici. Acesta este un mic scufundător, acolo, în colţ.
They're in "The Guinness World Book of Records" again for being the vertebrate growth champion of the world. From their little hatching size of their egg, into their little larval stage till they reach adulthood, they put on 600 million times an increase in weight. 600 million. Now imagine if you gave birth to a little baby, and you had to feed this thing. That would mean that your child, you would expect it to gain the weight of six Titanics. Now I don't know how you'd feed a child like that but -- we don't know how fast the Molas grow in the wild, but captive growth studies at the Monterey Bay Aquarium -- one of the first places to have them in captivity -- they had one that gained 800 lbs in 14 months. I said, now, that's a true American.
Apar din nou în Cartea mondială a recordurilor Guiness deoarece sunt campionii la creştere ai vertebratelor. De la mărimea redusă a oului, trecând prin faza larvară şi până când ating maturitatea, ei cresc în greutate de 600 de milioane de ori. 600 de milioane. Acum imaginaţi-vă cum ar fi să naşteţi un asemenea bebeluş şi cum ar fi să-l hrăniţi. Ar fi ca şi cum v-aţi aştepta ca bebeluşul să ajungă la o greutate cât şase vapoare Titanic. Nu prea ştiu cum aţi putea hrăni un asemenea copil... nu ştim cât de rapid cresc peştii Mola în sălbăticie, însă studiile efectuate asupra unor exemplare captive la Acvariul din Monterey Bay - unul dintre primele locuri în care Mola trăieşte în captivitate - greutatea unui exemplar a crescut cu 362 de kilograme în 14 luni. Şi mi-am zis: ăsta-i un american adevărat.
(Laughter)
(Râsete)
(Applause)
(Aplauze)
So being a loner is a great thing, especially in today's seas, because schooling used to be salvation for fishes, but it's suicide for fishes now. But unfortunately Molas, even though they don't school, they still get caught in nets as by-catch. If we're going to save the world from total jellyfish domination, then we've got to figure out what the jellyfish predators -- how they live their lives, like the Mola. And unfortunately, they make up a large portion of the California by-catch -- up to 26 percent of the drift net. And in the Mediterranean, in the swordfish net fisheries, they make up up to 90 percent. So we've got to figure out how they're living their lives. And how do you do that? How do you do that with an animal -- very few places in the world. This is an open ocean creature. It knows no boundaries -- it doesn't go to land.
Să fii singuratic e un lucru foarte bun, în special în mările de astăzi, deoarece gruparea în bancuri, care era salvarea peştilor cândva, este sinucidere în prezent. Din nefericire, peştii mola, deşi nu trăiesc în bancuri, tot sunt prinşi în plase drept captură secundară. Dacă dorim să salvăm lumea de dominaţia totală a meduzelor, atunci trebuie să aflăm cum îşi trăiesc vieţile prădătorii meduzelor, de exemplu, peştele Mola. Din păcate, peştii Mola reprezintă o mare parte a prăzii secundare din California, până la 26% din captura plaselor plutitoare. Iar în Mediterana, la pescuitul de peşti-spadă utilizând plase, ei reprezintă până la 90% din captură. De aceea, trebuie să aflăm cum trăiesc peştii Mola. Şi cum facem asta? Cum faci asta cu un animal... Sunt puţine locuri în lume. Aceasta este o creatură a oceanului. Nu cunoaşte limite, nu urcă pe uscat.
How do you get insight? How do you seduce an open ocean creature like that to spill its secrets? Well, there's some great new technology that has just recently become available, and it's just a boon for getting insight into open ocean animals. And it's pictured right here, that little tag up there. That little tag can record temperature, depth and light intensity, which is correlated with time, and from that we can get locations. And it can record this data for up to two years, and keep it in that tag, release at a pre-programmed time, float to the surface, upload all that data, that whole travelogue, to satellite, which relays it directly to our computers, and we've got that whole dataset. And we didn't even have -- we just had to tag the animal and then we went home and you know, sat at our desks. So the great thing about the Mola is that when we put the tag on them -- if you look up here -- that's streaming off, that's right where we put the tag. And it just so happens that's a parasite hanging off the Mola.
Cum obţii informaţii? Cum seduci o creatură din largul mării să-şi dezvăluie secretele? Ei bine, avem o minunată tehnologie nouă care abia a devenit disponibilă, foarte avantajoasă pentru obţinerea de informaţii despre animalele oceanului. O puteţi vedea în această imagine, micul dispozitiv de acolo. Acel mic aparat poate înregistra temperatura, adâncimea şi intensitatea luminii, care, corelate cu momentul în timp, ne permit să localizăm peştii. Aceste date pot fi înregistrate timp de până la doi ani şi păstrate în aparat, care este eliberat într-un moment prestabilit. Va pluti la suprafaţă şi va transmite toate datele, întregul jurnal de călătorie, către un satelit, care le direcţionează către computerele noastre, şi astfel obţinem întregul set de date. Şi tot ce a trebuit să facem a fost să marcăm animalele şi apoi ne-am întors şi am aşteptat la birourile noastre. Deci lucrul interesant la Mola este că, atunci când i-am marcat... Dacă vă uitaţi acolo sus, lucrul ăla care atârnă, chiar acolo am pus aparatul. Se întâmplă ca acela să fie un parazit agăţat de Mola.
Molas are infamous for carrying tons of parasites. They're just parasite hotels; even their parasites have parasites. I think Donne wrote a poem about that. But they have 40 genera of parasites, and so we figured just one more parasite won't be too much of a problem. And they happen to be a very good vehicle for carrying oceanographic equipment. They don't seem to mind, so far. So what are we trying to find out? We're focusing on the Pacific. We're tagging on the California coast, and we're tagging over in Taiwan and Japan. And we're interested in how these animals are using the currents, using temperature, using the open ocean, to live their lives. We'd love to tag in Monterey. Monterey is one of the few places in the world where Molas come in large numbers. Not this time of year -- it's more around October.
Peştii Mola sunt renumiţi pentru că au o mulţime de paraziţi. Sunt hoteluri pentru paraziţi; chiar şi paraziţii lor au paraziţi. Am impresia că Donne a scris un poem despre asta. Au 40 de genuri de paraziţi aşa că, ne-am gândit, un parazit în plus n-o să fie o problemă. Peştii Mola sunt nişte purtători foarte buni de echipamente oceanografice. Până acum, nu par a fi deranjaţi de ele. Ce încercăm să aflăm? Ne concentrăm asupra Pacificului. Marcăm peşti pe coasta Californiei şi în Taiwan şi Japonia. Suntem interesaţi de modul în care aceste animale utilizează curenţii, utilizează temperatura, utilizează oceanul pentru a-şi trăi vieţile. Ne-ar plăcea să-i marcăm şi în Monterey. Monterey e unul dintre puţinele locuri din lume unde peştii lună vin în număr mare. Nu în această perioadă a anului, ci în octombrie.
And we'd love to tag here -- this is an aerial shot of Monterey -- but unfortunately, the Molas here end up looking like this because another one of our locals really likes Molas but in the wrong way. The California sea lion takes the Molas as soon as they come into the bay, rips off their fins, fashions them into the ultimate Frisbee, Mola style, and then tosses them back and forth. And I'm not exaggerating, it is just -- and sometimes they don't eat them, it's just spiteful. And you know, the locals think it's terrible behavior, it's just horrible watching this happen, day after day. The poor little Molas coming in, getting ripped to shreds, so we head down south, to San Diego. Not so many California sea lions down there. And the Molas there, you can find them with a spotter plane very easily, and they like to hang out under floating rafts of kelp. And under those kelps -- this is why the Molas come there because it's spa time for the Molas there. As soon as they get under those rafts of kelp, the exfoliating cleaner fish come. And they come and give the Molas -- you can see they strike this funny little position that says, "I'm not threatening, but I need a massage."
Şi ne-ar plăcea să marcăm aici: aceasta este o fotografie aeriană a zonei Monterey însă, din păcate, peştii Mola de aici ajung să arate aşa deoarece unui alt localnic îi plac mult peştii lună, însă într-un alt mod. Leul de mare de California preia peştii Mola de cum intră în golf, le rupe aripile şi îi transformă într-un frisbee perfect, stil Mola, şi apoi îi aruncă de colo-colo. Şi nu exagerez, e chiar aşa... Uneori nici măcar nu-i mănâncă, e doar din cruzime. Localnicii cred că e un comportament foarte urât, e oribil de privit lucrul ăsta în fiecare zi, săracii peşti Mola, sfâşiaţi în bucăţi. Aşa că ne-am dus spre sud, în San Diego. Acolo nu sunt atât de mulţi lei de mare californieni, Iar peştii Mola pot fi găsiţi foarte uşor cu un avion de recunoaştere. Le place să lenevească sub bancuri plutitoare de alge marine. Peştii lună vin aici tocmai din cauza acestor alge marine, sunt ca un spa pentru Mola. Imediat ce intră sub bancurile de alge, apar peştii exfolianţi (Labridae). Aceştia se apropie de Mola - puteţi vedea cum aceştia adoptă o poziţie amuzantă, de parcă ar spune "Nu sunt ameninţător, însă am nevoie de un masaj."
(Laughter)
(Râsete)
And they'll put their fins out and their eyes go in the back of their head, and the fish come up and they just clean, clean, clean -- because the Molas, you know, there's just a smorgasbord of parasites. And it's also a great place to go down south because the water's warmer, and the Molas are kind of friendly down there. I mean what other kind of fish, if you approach it right, will say, "Okay, scratch me right there." You truly can swim up to a Mola -- they're very gentle -- and if you approach them right, you can give them a scratch and they enjoy it. So we've also tagged one part of the Pacific; we've gone over to another part of the Pacific, and we've tagged in Taiwan, and we tagged in Japan. And over in these places, the Molas are caught in set nets that line these countries. And they're not thrown back as by-catch, they're eaten. We were served a nine-course meal of Mola after we tagged. Well, not the one we tagged! And everything from the kidney, to the testes, to the back bone, to the fin muscle to -- I think that ís pretty much the whole fish -- is eaten.
Mola vor întinde aripioarele şi îşi vor da ochii peste cap, iar peştii vin şi curăţă, curăţă, curăţă, deoarece peştii Mola le oferă un meniu variat de paraziţi. De asemenea, e un loc bun pentru a merge în sud, deoarece apele sunt mai calde şi peştii Mola sunt oarecum prietenoşi acolo. Ce alt fel de peşte, dacă te apropii în mod corect, va spune: "Ok, scarpină-mă un pic aici!" Chiar puteţi înota alături de peştii Mola, sunt foarte blânzi, şi, dacă-i abordaţi corect, îi puteţi scărpina un pic şi lor le va plăcea lucrul ăsta. Deci am marcat peştii dintr-o parte a Pacificului, apoi am mers într-o altă zonă a oceanului şi am marcat peşti în Taiwan, am marcat în Japonia... Acolo, peştii Mola sunt prinşi în plasele din apele acestor ţări. Şi nu sunt aruncaţi înapoi în apă, ci sunt mâncaţi. După ce am marcat, am participat la o masă cu nouă feluri de mâncare din Mola. Nu cel pe care-l marcasem, evident! Şi totul, de la rinichi, la testicule, la coloana vertebrală, la muşchii aripilor, la... cred că ăsta-i cam tot peştele, totul se mănâncă.
So the hardest part of tagging, now, is after you put that tag on, you have to wait, months. And you're just wondering, oh, I hope the fish is safe, I hope, I hope it's going to be able to actually live its life out during the course that the tag is recording. The tags cost 3500 dollars each, and then satellite time is another 500 dollars, so you're like, oh, I hope the tag is okay. And so the waiting is really the hardest part. I'm going to show you our latest dataset. And it hasn't been published, so it's totally privy information just for TED. And in showing you this, you know, when we're looking at this data, we're thinking, oh do these animals, do they cross the equator? Do they go from one side of the Pacific to the other? And we found that they kind of are homebodies. They're not big migrators. This is their track: we deployed the tag off of Tokyo, and the Mola in one month kind of got into the Kuroshio Current off of Japan and foraged there. And after four months, went up, you know, off of the north part of Japan. And that's kind of their home range. Now that's important, though, because if there's a lot of fishing pressure, that population doesn't get replenished. So that's a very important piece of data.
Cea mai grea parte a procesului de marcare este faptul că după marcare trebuie să aştepţi luni de zile. Şi te întrebi: "O fi oare în siguranţă peştele?" "Sper să apuce să trăiască" "măcar atâta timp cât dispozitivul înregistrează." Fiecare aparat costă 3.500 de dolari, iar închirierea satelitului costă alţi 500 de dolari, aşa că tu speri că marcajul e în stare bună. De aceea, aşteptarea este cu adevărat cea mai grea fază. O să vă arăt acum cel mai recent set de date. Nu a fost încă publicat, sunt informaţii oferite în premieră pentru TED. Ştiţi, atunci când ne uităm la aceste date ne întrebăm: oare aceste animale traversează ecuatorul? Migrează dintr-o parte în alta a Pacificului? Am descoperit că sunt destul de statornici. Nu sunt mari migratori. Acesta este traseul lor: am făcut marcarea în dreptului oraşului Tokyo şi, într-o lună, peştele a intrat în curentul Kuroshio şi a căutat hrană acolo. După patru luni s-a îndreptat spre partea nordică a Japoniei. Aceasta este zona unde se simt ei acasă. Asta este important deoarece, dacă pescuitul este intensiv, populaţia nu este împrospătată. De aceea, acestea sunt date importante.
But also what's important is that they're not slacker, lazy fish. They're super industrious. And this is a day in the life of a Mola, and if we -- they're up and down, and up and down, and up and down, and up and up and down, up to 40 times a day. As the sun comes up, you see in the blue, they start their dive. Down -- and as the sun gets brighter they go a little deeper, little deeper. They plumb the depths down to 600 meters, in temperatures to one degree centigrade, and this is why you see them on the surface -- it's so cold down there. They've got to come up, warm, get that solar power, and then plunge back into the depths, and go up and down and up and down. And they're hitting a layer down there; it's called the deep scattering layer -- which a whole variety of food's in that layer. So rather than just being some sunbathing slacker, they're really very industrious fish that dance this wild dance between the surface and the bottom and through temperature.
Alt lucru important este că aceşti peşti nu sunt leneşi. De fapt sunt foarte silitori. Aceasta este o zi din viaţa unui Mola: sus şi jos, sus şi jos, sus şi jos, şi sus şi sus şi jos, de până la 40 de ori pe zi. Când răsare soarele, vedeţi aici cu albastru, ei încep să se scufunde. Se scufundă... pe măsură ce soarele urcă pe cer, ei coboară tot mai jos. Se adâncesc până la 600 de metri, la temperaturi de până la un grad Celsius, şi de aceea îi vedem la suprafaţă. E atât de frig acolo jos. Ei trebui să urce, să se încălzească, să se încarce cu energie solară, apoi coboară din nou în adâncuri, şi urcă, şi coboară, şi urcă, şi coboară. Acolo jos ating un nivel care se numeşte nivelul de dispersare la adâncime, care conţine o mare varietate de mâncare. Deci, departe de a fi doar un leneş care se bronzează, peştele Mola este foarte conştiincios, dansând acest dans sălbatic între suprafaţă şi adâncuri, cu temperaturi variate.
We see the same pattern -- now with these tags we're seeing a similar pattern for swordfishes, manta rays, tunas, a real three-dimensional play. This is part of a much larger program called the Census of Marine Life, where they're going to be tagging all over the world and the Mola's going to enter into that. And what's exciting -- you all travel, and you know the best thing about traveling is to be able to find the locals, and to find the great places by getting the local knowledge. Well now with the Census of Marine Life, we'll be able to sidle up to all the locals and explore 90 percent of our living space, with local knowledge. It's never -- it's really never been a more exciting, or a vital time, to be a biologist.
Acum, datorită acestor dispozitive, putem vedea modele similare la peştii-spadă, diavolii de mare, ton, un adevărat joc tridimensional. Este o parte a unui program mai mare denumit Recensământul vieţii marine, care presupune marcarea peştilor peste tot în lume, iar peştii Mola vor face parte din acest program. Lucrul cu adevărat incitant atunci când călătoreşti, este posibilitatea de a interacţiona cu localnicii, de a descoperi locuri minunate şi de a afla înţelepciunea locală. Acum, datorită Recensământului vieţii marine, ne vom putea strecura printre localnici şi explora 90% din spaţiul locuibil cu ajutorul cunoştinţelor locale. Pentru biologi, acestea sunt cele mai incitante şi cele mai importante momente.
Which brings me to my last point, and what I think is kind of the most fun. I set up a website because I was getting so many questions about Molas and sunfish. And so I just figured I'd have the questions answered, and I'd be able to thank my funders, like National Geographic and Lindbergh. But people would write into the site with all sorts of, all sorts of stories about these animals and wanting to help me get samples for genetic analysis. And what I found most exciting is that everyone had a shared -- a shared love and an interest in the oceans. I was getting reports from Catholic nuns, Jewish Rabbis, Muslims, Christians -- everybody writing in, united by their love of life. And to me that -- I don't think I could say it any better than the immortal Bard himself: "One touch of nature makes the whole world kin." And sure, it may be just one big old silly fish, but it's helping. If it's helping to unite the world, I think it's definitely the fish of the future.
Am ajuns la punct, care mi se pare oarecum amuzant. Am înfiinţat un site web deoarece primeam multe întrebări despre Mola şi peştii-lună. M-am gândit că voi putea răspunde acestor întrebări şi le voi putea mulţumi fondatorilor, precum National Geographic şi Lindbergh. Însă oamenii mi-au scris tot felul de lucruri, tot felul de povestiri despre aceste animale şi doresc să mă ajute să obţin eşantioane pentru analiză genetică. Mi s-a părut foarte incitant faptul că toată lumea ne împărtăşeşte dragostea şi interesul în oceane. Primesc rapoarte de la măicuţe catolice, rabini evrei, musulmani, creştini, cu toţii uniţi de dragostea lor pentru viaţă. Nu cred că aş putea exprima mai bine acest sentiment decât nemuritorul bard: "Atingerea naturii înrudeşte lumea." (n.tr. Shakespeare, Troilus şi Cresida) Sigur, e doar un peşte mare şi caraghios, însă ne ajută. Şi dacă el ajută la unirea oamenilor, cred că e cu siguranţă peştele viitorului.