Hello, my name is Thomas Heatherwick. I have a studio in London that has a particular approach to designing buildings. When I was growing up, I was exposed to making and crafts and materials and invention on a small scale. And I was there looking at the larger scale of buildings and finding that the buildings that were around me and that were being designed and that were there in the publications I was seeing felt soulless and cold. And there on the smaller scale, the scale of an earring or a ceramic pot or a musical instrument, was a materiality and a soulfulness. And this influenced me. The first building I built was 20 years ago. And since, in the last 20 years, I've developed a studio in London. Sorry, this was my mother, by the way, in her bead shop in London. I spent a lot of time counting beads and things like that.
Bună, numele meu este Thomas Heatherwick. Am o firmă de design în Londra care are o abordare particulară asupra proiectării clădirilor. Pe când creşteam, eram expus la construcţii şi meşteşuguri şi materiale şi invenţii la o scară mică. Şi eu mă uitam la scara mai mare a clădirilor şi descopeream că acele clădiri care erau în jurul meu şi care se proiectau şi care apăreau în publicaţiile pe care le vedeam păreau fără suflet şi reci. Şi la acea scară mică, scara unui cercel sau a unei oale de ceramică sau a unui instrument muzical, exista materialitate şi suflet. Şi asta m-a influenţat. Am construit prima clădire acum 20 de ani. Şi de atunci, în ultimii 20 de ani, am creat o firmă în Londra. Scuze, aceasta era mama, apropos, în magazinul ei de mărgele din Londra. Am petrecut o grămadă de timp numărând mărgele şi lucruri de-acelea.
I'm just going to show, for people who don't know my studio's work, a few projects that we've worked on. This is a hospital building. This is a shop for a bag company. This is studios for artists. This is a sculpture made from a million yards of wire and 150,000 glass beads the size of a golf ball. And this is a window display. And this is pair of cooling towers for an electricity substation next to St. Paul's Cathedral in London. And this is a temple in Japan for a Buddhist monk. And this is a cafe by the sea in Britain.
Vă voi arăta, pentru cei care nu cunosc lucrările firmei mele, câteva proiecte la care am lucrat. Aceasta este clădirea unui spital. Acesta e un magazin pentru o firmă de genţi. Acesta e un studio pentru artişti. Aceasta e o sculptură făcută din 900 de kilometri de sârmă şi 150 000 de mărgele de sticlă de mărimea unei mingi de golf. Şi aceasta este o vitrină. Aceasta e o pereche de turnuri de răcire pentru o substaţie electrică de lângă Catedrala St.Paul din Londra. Şi acesta este un templu din Japonia pentru un călugăr budist. Şi aceasta e o cafenea pe malul mării în Marea Britanie.
And just very quickly, something we've been working on very recently is we were commissioned by the mayor of London to design a new bus that gave the passenger their freedom again. Because the original Routemaster bus that some of you may be familiar with, which had this open platform at the back -- in fact, I think all our Routemasters are here in California now actually. But they aren't in London. And so you're stuck on a bus. And if the bus is going to stop and it's three yards away from the bus stop, you're just a prisoner. But the mayor of London wanted to reintroduce buses with this open platform. So we've been working with Transport for London, and that organization hasn't actually been responsible as a client for a new bus for 50 years. And so we've been very lucky to have a chance to work. The brief is that the bus should use 40 percent less energy. So it's got hybrid drive. And we've been working to try to improve everything from the fabric to the format and structure and aesthetics.
Şi foarte rapid, ceva la care am lucrat foarte recent e că am fost angajaţi de primarul Londrei să proiectăm un nou autobuz care să le redea pasagerilor libertatea. Pentru că autobuzul Routemaster original cu care unii dintre voi sunteţi poate familiari, care avea acea platformă deschisă în spate -- de fapt, cred că toate Routemaster-ele noastre sunt de fapt aici în California acum. Dar nu sunt în Londra. Aşa că eşti blocat într-un autobuz. Şi dacă autobuzul urmează să oprească şi e la trei metri de staţie, eşti pur şi simplu prizonier. Dar primarul Londrei a dorit să reintroducă autobuzele cu platforme deschise. Aşa că am lucrat cu Transport pentru Londra, şi acea organizaţie nu a fost de fapt responsabilă drept client pentru un autobuz nou de 50 de ani. Aşa că am fost foarte norocoşi să avem o şansă cu lucrarea asta. Ideea e că acest autobuz ar trebui să folosească cu 40 la sută mai puţină energie. Deci are motor hibrid. Şi noi am lucrat să încercăm să îmbunătăţim totul, de la material la format şi structură şi estetică.
I was going to show four main projects. And this is a project for a bridge. And so we were commissioned to design a bridge that would open. And openings seemed -- everyone loves opening bridges, but it's quite a basic thing. I think we all kind of stand and watch. But the bridges that we saw that opened and closed -- I'm slightly squeamish -- but I once saw a photograph of a footballer who was diving for a ball. And as he was diving, someone had stamped on his knee, and it had broken like this. And then we looked at these kinds of bridges and just couldn't help feeling that it was a beautiful thing that had broken.
Urma să vă arăt patru proiecte principale. Acesta e un poiect pentru un pod. Am fost angajaţi să proiectăm un pod care să se deschidă. Iar deschiderile păreau -- tuturor le plac podurile care se deschid, dar e un lucru destul de simplu. Cred că toţi cam stăm şi privim. Dar podurile pe care le-am văzut, care se deschideau şi închideau -- sunt un pic mofturos -- dar am văzut odată poza unui fotbalist care plonja după o minge. În timp ce plonja, cineva îl călcase pe genunchi, şi se rupsese aşa. Şi atunci ne uitam la aceste tipuri de poduri şi pur şi simplu nu puteam să nu simţim că era un lucru frumos care se rupsese.
And so this is in Paddington in London. And it's a very boring bridge, as you can see. It's just steel and timber. But instead of what it is, our focus was on the way it worked. (Applause) So we liked the idea that the two farthest bits of it would end up kissing each other. (Applause) We actually had to halve its speed, because everyone was too scared when we first did it. So that's it speeded up.
Asta e în Paddington în Londra. Şi e un pod foarte plictisitor, după cum vedeţi. E doar oţel şi lemn. Dar în loc de ce anume e, focusul nostru a fost pe felul în care funcţiona. (Aplauze) Ne-a plăcut ideea că cele mai îndepărtate două părţi ale lui ajungeau să se sărute una pe alta. (Aplauze) A trebuit de fapt să îi înjumătăţim viteza, pentru că toată lumea se speria prea tare când l-am făcut prima dată. Aici e cu viteză mai mare.
A project that we've been working on very recently is to design a new biomass power station -- so a power station that uses organic waste material. In the news, the subject of where our future water is going to come from and where our power is going to come from is in all the papers all the time. And we used to be quite proud of the way we generated power. But recently, any annual report of a power company doesn't have a power station on it. It has a child running through a field, or something like that.
Un proiect la care am lucrat foarte recent e să proiectăm o nouă centrală electrică bazată pe biomasă -- deci o centrală electrică ce foloseşte deşeuri organice. La ştiri, subiectul despre de unde va veni apa noastră în viitor şi de unde va veni curentul nostru e în toate ziarele, tot timpul. Şi obişnuiam să fim destul de mândri de felul în care generam electricitate. Dar recent, nici un raport anual al companiilor de electricitate nu are o centrală electrică pe el. Are un copil care aleargă pe un câmp, sau ceva de genul ăsta.
(Laughter)
(Râsete)
And so when a consortium of engineers approached us and asked us to work with them on this power station, our condition was that we would work with them and that, whatever we did, we were not just going to decorate a normal power station. And instead, we had to learn -- we kind of forced them to teach us. And so we spent time traveling with them and learning about all the different elements, and finding that there were plenty of inefficiencies that weren't being capitalized on. That just taking a field and banging all these things out isn't necessarily the most efficient way that they could work.
Așa că, atunci când am fost abordați de un consorțiu de ingineri care ne-au solicitat să lucrăm împreună cu ei la această centrală electrică, condiția noastră a fost că vom lucra cu ei, și că, orice am face, nu vom decora pur și simplu o centrală electrică normală. În schimb, a trebuit să învățăm -- i-am cam forțat să ne învețe. Așa că am petrecut timp călătorind cu ei Și învățând despre toate elementele diferite și aflând că existau destule ineficiențe cu care nu se făcea nimic. Că pur și simplu să iei un câmp și să arunci toate aceste lucruri acolo nu e în mod neapărat cel mai eficient mod în care ar putea lucra.
So we looked at how we could compose all those elements -- instead of just litter, create one composition. And what we found -- this area is one of the poorest parts of Britain. It was voted the worst place in Britain to live. And there are 2,000 new homes being built next to this power station. So it felt this has a social dimension. It has a symbolic importance. And we should be proud of where our power is coming from, rather than something we are necessarily ashamed of.
Așa că ne-am uitat la cum am putea compune toate acele elemente -- astfel încât, în loc să fie doar aruncate acolo, să creeze o compoziție. Iar ce am descoperit -- această zonă e una din cele mai sărace părți ale Marii Britanii. A fost votată ca cel mai prost loc în care să locuiești în Marea Britanie. Și sunt 2000 de locuințe noi în construcție lângă această centrală electrică. Simțeam că acest proiect are o dimensiune socială. Are o importanță simbolică. Și ar trebui să fim mândri de locul de unde ne vine curentul, în loc să fie ceva de care să ne fie neapărat rușine.
So we were looking at how we could make a power station, that, instead of keeping people out and having a big fence around the outside, could be a place that pulls you in. And it has to be -- I'm trying to get my -- 250 feet high. So it felt that what we could try to do is make a power park and actually bring the whole area in, and using the spare soil that's there on the site, we could make a power station that was silent as well. Because just that soil could make the acoustic difference. And we also found that we could make a more efficient structure and have a cost-effective way of making a structure to do this.
Așa că cercetăm cum am putea face o centrală electrică, care, în loc să îi țină pe oameni pe dinafară și să aibă un gard mare de jur împrejur, ar putea fi un loc care te atrage. Și trebuie să aibă -- încerc să îmi iau -- 60 de metri înălțime. Simțeam că ce am putea încerca să facem e să facem un parc electric și să aducem practic toată zona în el, și folosind pământul în plus care e acolo pe sit, am putea face o centrală electrică care e și silențioasă. Pentru că doar pământul acela ar putea face diferența din punct de vedere acustic. Am descoperit și că putem realiza o structură mai eficientă și să avem un mod eficient din punct de vedere al costului de a face o structură care să realizeze acest lucru.
The finished project is meant to be more than just a power station. It has a space where you could have a bar mitzvah at the top. (Laughter) And it's a power park. So people can come and really experience this and also look out all around the area, and use that height that we have to have for its function.
Proiectul odată terminat e menit să fie mai mult decât o simplă centrală electrică. Are un spațiu în vârf în care ai putea ține un bar mitzvah. (Râsete) Și e un parc electric. Ca lumea să poată veni și să experimenteze asta cu adevărat și să și privească în jur toată zona, și să folosim acea înălțime a clădirii pe care e nevoie să o avem pentru funcția ei.
In Shanghai, we were invited to build -- well we weren't invited; what am I talking about. We won the competition, and it was painful to get there. (Laughter) So we won the competition to build the U.K. pavilion. And an expo is a totally bonkers thing. There's 250 pavilions. It's the world's biggest ever expo that had ever happened. So there are up to a million people there everyday. And 250 countries all competing. And the British government saying, "You need to be in the top five." And so that became the governmental goal -- is, how do you stand out in this chaos, which is an expo of stimulus? So our sense was we had to do one thing, and only one thing, instead of trying to have everything. And so what we also felt was that whatever we did we couldn't do a cheesy advert for Britain.
În Shanghai, am fost invitați să construim -- de fapt nu am fost invitați; ce spun eu aici? Am câștigat competiția, și a fost dureros să ajungem acolo. (Râsete) Am câștigat deci competiția de a construi pavilionul Marii Britanii. Iar o expoziție e o chestie al naibii de nebunească. Sunt 250 de pavilioane. E cea mai mare expoziție care a fost realizată vreodată în lume. Trec pe acolo până la un milion de oameni în fiecare zi. Și concurează 250 de țări. Iar guvernul britanic ne spune: "Trebuie să vă clasați în primii cinci." Așa că asta a devenit obiectivul guvernamental -- cum să ieși în evidență în acest haos, care e o expoziție de stimuli? Noi simțeam că trebuie să facem un lucru, un singur lucru, în loc să încercăm să avem totul. Am mai simțit de asemenea că, orice am face, nu putem face o reclamă siropoasă pentru Marea Britanie.
(Laughter)
(Râsete)
But the thing that was true, the expo was about the future of cities, and particularly the Victorians pioneered integrating nature into the cities. And the world's first public park of modern times was in Britain. And the world's first major botanical institution is in London, and they have this extraordinary project where they've been collecting 25 percent of all the world's plant species. So we suddenly realized that there was this thing. And everyone agrees that trees are beautiful, and I've never met anyone who says, "I don't like trees." And the same with flowers. I've never met anyone who says, "I don't like flowers." But we realized that seeds -- there's been this very serious project happening -- but that seeds -- at these major botanical gardens, seeds aren't on show. But you just have to go to a garden center, and they're in little paper packets. But this phenomenal project's been happening. So we realized we had to make a project that would be seeds, some kind of seed cathedral.
Dar ce era adevărat, era că expoziția era despre viitorul orașelor, și în mod special victorienii au fost pionieri ai integrării naturii în orașe. Iar primul parc public al timpurilor moderne a fost în Mare Britanie. Și primul mare institut botanic din lume se află la Londra. Ei au acest proiect extraordinar prin care au adunat 25 la sută din toate speciile de plante de pe Pământ. Ne-am dat seama dintr-o dată că exista acest lucru. Și toți sunt de acord că arborii sunt frumoși. Eu n-am întâlnit pe nimeni care să spună: "Mie nu îmi plac copacii." Și la fel e cu florile. Nu am întâlnit niciodată pe cineva care spună: "Nu îmi plac florile." Dar ne-am dat seama că semințele -- s-a desfășurat acest proiect foarte serios -- dar semințele -- în toate aceste mari grădini botanice, semințele nu sunt expuse. Dar e suficient să mergi la un centru de grădinărit, și le găsești în pachete mici de hârtie. Dar acest proiect fenomenal s-a întâmplat. Așa că ne-am dat seama că trebuie să facem un proiect care să fie semințe, un fel de catedrală a semințelor.
But how could we show these teeny-weeny things? And the film "Jurassic Park" actually really helped us. Because the DNA of the dinosaur that was trapped in the amber gave us some kind of clue that these tiny things could be trapped and be made to seem precious, rather than looking like nuts. So the challenge was, how are we going to bring light and expose these things? We didn't want to make a separate building and have separate content. So we were trying to think, how could we make a whole thing emanate. By the way, we had half the budget of the other Western nations. So that was also in the mix with the site the size of a football pitch. And so there was one particular toy that gave us a clue.
Dar cum am putea expune aceste lucruri micuțe de tot? Iar filmul "Jurassic Park" ne-a ajutat de fapt cu adevărat. Pentru că ADN-ul dinozaurului, care fusese prins în chihlimbar, ne-a dat un fel de indiciu că aceste lucruri micuțe ar putea fi prinse și făcute să pară prețioase, în loc să arate ca niște nuci. Provocarea a fost deci, cum să aducem lumină și să expunem aceste lucruri? Nu am vrut să facem o clădire diferită și să separăm conținutul. Așa că încercam să ne gândim, cum am putea face un întreg lucru să emaneze. Apropos, noi aveam jumătate din bugetul celorlaltor națiuni vestice. Așa că și asta intra în amestec alături de locația de dimensiunea unui teren de fotbal. A existat o anumită jucărie care ne-a dat un indiciu.
(Video) Voice Over: The new Play-Doh Mop Top Hair Shop. Song: ♫ We've got the Mop Tops, the Play-Doh Mop Tops ♫ ♫ Just turn the chair and grow Play-Doh hair ♫ ♫ They're the Mop Tops ♫
(Video) Voce: Noul Play-Doh Mop Top Hair Shop. Cântec: ♫ Noi avem Mop Tops, Mop Tops de la Play-Doh ♫ ♫ Întoarce scaunul și vei avea păr Play-Doh ♫ ♫ Acestea sunt Mop Tops ♫
Thomas Heatherwick: Okay, you get the idea. So the idea was to take these 66,000 seeds that they agreed to give us, and to take each seed and trap it in this precious optical hair and grow that through this box, very simple box element, and make it a building that could move in the wind. So the whole thing can gently move when the wind blows. And inside, the daylight -- each one is an optic and it brings light into the center. And by night, artificial light in each one emanates and comes out to the outside. And to make the project affordable, we focused our energy. Instead of building a building as big as the football pitch, we focused it on this one element. And the government agreed to do that and not do anything else, and focus our energy on that. And so the rest of the site was a public space. And with a million people there a day, it just felt like offering some public space.
Thomas Heatherwick: În regulă, ați prins ideea. Și-atunci ideea era să luăm aceste 66.000 de semințe pe care au fost de acord să ni le dea, și să luăm fiecare sămânță și să o închidem în acest prețios fir de păr optic care urma să crească prin această cutie, un element cutie foarte simplu, și să facem din ele o clădire care se mișcă în vânt. Astfel încât totul să se miște ușor în bătaia vântului. Iar înăuntru, lumina zilei -- fiecare este un dispozitiv optic și aduce lumină în centru. Iar noaptea, lumina artificială din fiecare emană și iese în afară. Pentru a ne permite proiectul, ne-am concentrat energia. În loc să construim o clădire mare cât un teren de fotbal, am concentrat-o pe acest unic element. Și guvernul a fost de acord să facem asta și nimic altceva, și să ne concentrăm energia pe asta. Așa că restul terenului a devenit spațiu public. Cu un milion de oameni pe zi, pur și simplu doream să oferim ceva spațiu public.
We worked with an AstroTurf manufacturer to develop a mini-me version of the seed cathedral, so that, even if you're partially-sighted, that it was kind of crunchy and soft, that piece of landscape that you see there. And then, you know when a pet has an operation and they shave a bit of the skin and get rid of the fur -- in order to get you to go into the seed cathedral, in effect, we've shaved it.
Am lucrat cu un fabricant de gazon să facem o versiune în miniatură a catedralei de semințe, astfel încât, chiar dacă ai doar vedere parțială, să fie oarecum crocant și moale, acea bucățică de peisaj pe care o vedeți acolo. Și apoi, știți când i se face o operație unui animal, și i se rade o parte din piele să scape de blană -- pentru a vă introduce în catedrala semințelor, în practică, am ras-o.
And inside there's nothing; there's no famous actor's voice; there's no projections; there's no televisions; there's no color changing. There's just silence and a cool temperature. And if a cloud goes past, you can see a cloud on the tips where it's letting the light through. This is the only project that we've done where the finished thing looked more like a rendering than our renderings.
Iar înăuntru nu e nimic; nu e vocea vreunui actor celebru, nu se proiectează nimic; nu există televizoare; nu se schimbă culori; e doar liniște și răcoare. Și dacă trece vreun nor, se poate vedea un nor în vârfuri pe unde intră lumina. Acesta e singurul proiect pe care l-am făcut în care obiectul terminat arăta mai mult ca o schiță decât schițele noastre.
(Laughter)
(Râsete)
A key thing was how people would interact. I mean, in a way it was the most serious thing you could possible do at the expo. And I just wanted to show you. The British government -- any government is potentially the worst client in the world you could ever possibly want to have. And there was a lot of terror. But there was an underlying support. And so there was a moment when suddenly -- actually, the next thing. This is the head of U.K. Trade and Investment, who was our client, with the Chinese children, using the landscape.
Un factor cheie era cum vor interacționa oamenii. Vreau să spun, într-un fel era cel mai serios lucru pe care îl puteai face la expoziție. Și doream doar să vă arăt. Guvernul britanic -- orice guvern e potențial cel mai rău client din lume pe care ți-ai putea dori vreodată să îl ai. Și exista multă teroare. Dar era și sprijin permanent. A fost un moment când, dintr-o dată -- de fapt, următorul lucru. Acesta este șeful departamentului de Comerț și Investiții al Marii Britanii, care a fost clientul nostru, cu acești copii chinezi, folosind peisajul.
(Video) Children: One, two, three, go.
(Video) Copii: Unu, doi, trei, start.
(Laughter)
(Râsete)
TH: I'm sorry about my stupid voice there.
TH: Îmi cer scuze pentru vocea mea prostească din film.
(Laughter)
(Râsete)
So finally, texture is something. In the projects we've been working on, these slick buildings, where they might be a fancy shape, but the materiality feels the same, is something that we've been trying to research really, and explore alternatives. And the project that we're building in Malaysia is apartment buildings for a property developer. And it's in a piece of land that's this site. And the mayor of Kuala Lumpur said that, if this developer would give something that gave something back to the city, they would give them more gross floor area, buildable. So there was an incentive for the developer to really try to think about what would be better for the city.
În final, textura e ceva. În proiectele la care am lucrat, aceste clădiri suple, unde au forme ciudate, dar materialitatea se simte la fel, e ceva ce am încercat să cercetăm, de fapt, și să explorăm alternativele. Iar proiectul pe care îl facem în Malaezia e un complex de clădiri de apartamente pentru un constructor. Și e pe o bucată de pământ care e acest loc. Iar primarul din Kuala Lumpur a spus că, dacă acest constructor va face ceva care să dea ceva înapoi orașului, atunci îi vor da mai multă suprafață construibilă. Așa că a existat un stimulent pentru constructor să încerce cu adevărat să se gândească la ce e mai bine pentru oraș.
And the conventional thing with apartment buildings in this part of the world is you have your tower, and you squeeze a few trees around the edge, and you see cars parked. It's actually only the first couple of floors that you really experience, and the rest of it is just for postcards. The lowest value is actually the bottom part of a tower like this. So if we could chop that away and give the building a small bottom, we could take that bit and put it at the top where the greater commercial value is for a property developer. And by linking these together, we could have 90 percent of the site as a rainforest, instead of only 10 percent of scrubby trees and bits of road around buildings.
Chestia convențională cu clădirile de apartamente în această parte a lumii e că ai turnul, și înghesui câțiva copaci în jurul marginii, și poți vedea mașini parcate. Sunt de fapt doar primele câteva etaje pe care le simți, restul e doar pentru vederi. Cea mai mică valoare o are de fapt partea de jos a unui turn de genul acesta. Așa că, dacă am putea tăia acea parte și să îi dăm clădirii o bază mai mică, am putea lua acea parte și să o punem în vârf unde se află valoarea comercială mai mare pentru un constructor. Legând toate acestea împreună, am putea avea 90 la sută din suprafață ca o pădure tropicală, în loc de doar 10 la sută cu copaci uscățivi și bucățele de drumuri în jurul clădirilor.
(Applause)
(Aplauze)
So we're building these buildings. They're actually identical, so it's quite cost-effective. They're just chopped at different heights. But the key part is trying to give back an extraordinary piece of landscape, rather than engulf it. And that's my final slide.
Așa că noi construim aceste clădiri. Sunt de fapt identice, așa că e destul de ieftin. Sunt doar tăiate la înălțimi diferite. Dar partea cheie e să încerci să returnezi o bucată extraordinară de natură în loc să o înghiți. Și acesta e slide-ul meu final.
Thank you.
Vă mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)
Thank you.
Mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)
June Cohen: So thank you. Thank you, Thomas. You're a delight. Since we have an extra minute here, I thought perhaps you could tell us a little bit about these seeds, which maybe came from the shaved bit of the building.
June Cohen: Mulțumim. Mulțumim, Thomas. Ești o încântare. Pentru că mai avem un minut în plus, m-am gândit că poate ne-ai putea spune mai multe despre aceste semințe, care poate provin din partea bărbierită a clădirii.
TH: These are a few of the tests we did when we were building the structure. So there were 66,000 of these. This optic was 22 feet long. And so the daylight was just coming -- it was caught on the outside of the box and was coming down to illuminate each seed. Waterproofing the building was a bit crazy. Because it's quite hard to waterproof buildings anyway, but if you say you're going to drill 66,000 holes in it -- we had quite a time. There was one person in the contractors who was the right size -- and it wasn't a child -- who could fit between them for the final waterproofing of the building.
TH: Acestea sunt câteva din testele pe care le-am făcut pe când construiam clădirea. Aveam 66.000 din acestea. Acest dispozitiv optic avea 6,7 m lungime. Când apărea lumina zilei -- era prinsă în exteriorul clădirii și venea să ilumineze fiecare sămânță. Impermeabilizarea clădirii a fost un pic nebunească. Pentru că e oricum destul de greu să izolezi o clădire, dar când spui că urmează să dai 66.000 de găuri în ea -- ne-am distrat destul de bine. Aveam o singură persoană printre constructori care avea dimensiunile potrivite -- și care nu era un copil -- care încăpea printre ele pentru izolarea finală a clădirii.
JC: Thank you, Thomas.
JC: Mulțumesc, Thomas.
(Applause)
(Aplauze)