Juana Ramírez de Asbaje sat before a panel of prestigious theologians, jurists, and mathematicians. The viceroy of New Spain had invited them to test the young woman’s knowledge by posing the most difficult questions they could muster. But Juana successfully answered every challenge, from complicated equations to philosophical queries. Observers would later liken the scene to “a royal galleon fending off a few canoes.”
חואנה רמירז דה אסבאחה ישבה לפני פאנל של תאולוגים מוכרים, חברי מושבעים, ומתמטיקאים. המשנה למלך של ספרד החדשה הזמין אותם כדי לבחון את הידע של האשה הצעירה על ידי העלאת השאלות הקשות ביותר שהם יכלו להעלות. אבל חואנה ענתה בהצלחה על כל אתגר, ממשוואות מורכבות לשאלות פילוסופיות. צופים דימו את הסצנה לאחר מכן ל"שייטת מלכותית שמתגוננת בפני כמה סירות קאנו."
The woman who faced this interrogation was born in the mid-17th century. At that time, Mexico had been a Spanish colony for over a century, leading to a complex and stratified class system. Juana’s maternal grandparents were born in Spain, making them members of Mexico’s most esteemed class. But Juana was born out of wedlock, and her father – a Spanish military captain – left her mother, Doña Isabel, to raise Juana and her sisters alone. Fortunately, her grandfather’s moderate means ensured the family a comfortable existence. And Doña Isabel set a strong example for her daughters, successfully managing one of her father’s two estates, despite her illiteracy and the misogyny of the time.
האשה שעמדה בפני החקירה הזו נולדה באמצע המאה ה 17. באותו זמן, מקסיקו היתה קולוניה ספרדית במשך יותר ממאה, מה שהוביל למערכת מעמדות מורכבת ורבודה. הסבים מצד האם של חואנה נולדו בספרד, מה שעשה אותם חברים במעמד הכי נחשב במקסיקו. אבל חואנה נולדה מחוץ לנישואין, ואביה - קפטן צבאי ספרדי - עזב את אמה, דונה איזבל, לגדל את חואנה ואחיותיה לבדה. למרבה המזל, המשאבים המתונים של סביה הבטיחו למשפחה קיום נוח. ודונה איזבל הציבה דוגמה חזקה לבנותיה, כשניהלה בהצלחה את אחת מהאחוזות של אביה, למרות האנלפבתיות שלה והמיזוגניה של אותו זמן.
It was perhaps this precedent that inspired Juana’s lifelong confidence. At age three, she secretly followed her older sister to school. When she later learned that higher education was open only to men, she begged her mother to let her attend in disguise. Her request denied, Juana found solace in her grandfather’s private library. By early adolescence, she’d mastered philosophical debate, Latin, and the Aztec language Nahuatl.
אולי זה היה התקדים שנתן השראה לביטחון העצמי של חואנה לכל חייה. בגיל שלוש, היא עקבה בחשאי אחרי אחותה הגדולה לבית הספר. כשהיא למדה מאוחר יותר שחינוך גבוה היה פתוח רק לבנים, היא התחננה בפני אמה לתת לה להשתתף בתחפושת. כשהבקשה שלה נדחתה, חואנה מצאה נחמה בספריה הפרטית של סבה. עד תחילת ההתבגרות שלה, היא כבר שלטה בדיונים פילוסופיים, לטינית, ובשפה האצטקית נהואט.
Juana’s precocious intellect attracted attention from the royal court in Mexico City, and when she was sixteen, the viceroy and his wife took her in as their lady-in-waiting. Here, her plays and poems alternately dazzled and outraged the court. Her provocative poem Foolish Men infamously criticized sexist double standards, decrying how men corrupt women while blaming them for immorality. Despite its controversy, her work still inspired adoration, and numerous proposals. But Juana was more interested in knowledge than marriage. And in the patriarchal society of the time, there was only one place she could find it.
האינטלקט היקר של חואנה משך תשומת לב מחצר המלוכה במקסיקו סיטי, וכשהיא היתה בת שש עשרה, המשנה למלך ואשתו לקחו אותה כחדרנית. שם, המחזות והפואמות שלה סחררו והרתיחו את חצר המלוכה. השיר הפרובוקטיבי שלה "גברים מטופשים" ביקר באופן ידוע את המוסר הכפול הסקסיסטי, זלזל באיך שגברים השחיתו נשים בעודם מאשימים אותן בחוסר מוסריות. למרות המחלוקת, העבודה שלה עדיין נתנה השראה להערצה, ואין ספור הצעות לנישואין. אבל חואנה התעניינה יותר בידע מאשר בנישואין. ובחברה הפטריארכלית של אותו זמן, היה רק מקום אחד בו יכלה למצוא אותו.
The Church, while still under the zealous influence of the Spanish Inquisition, would allow Juana to retain her independence and respectability while remaining unmarried. At age 20, she entered the Hieronymite Convent of Santa Paula and took on her new name: Sor Juana Inés de la Cruz.
הכנסיה, בעודה עדין תחת השפעה קנאית של האינקויזיציה הספרדית, איפשרה לחואנה לשמור על העצמאות ועל המוניטין שלה בעודה לא נשואה. בגיל 20, היא נכנסה למנזר ההירונימייט בסנטה פאולה וקיבלה את שמה החדש: סור חואנה אינס דה לה קרוז.
For years, Sor Juana was considered a prized treasure of the church. She wrote dramas, comedies, and treatises on philosophy and mathematics, in addition to religious music and poetry. She accrued a massive library, and was visited by many prominent scholars. While serving as the convent’s treasurer and archivist, she also protected the livelihoods of her niece and sisters from men who tried to exploit them.
במשך שנים, סור חואנה נחשבה לאוצר מוערך של הכנסיה. היא כתבה דרמות, קומדיות ומסות על פילוסופיה ומתמטיקה, בנוסף למוזיקה דתית ושירה. היא צברה ספריה מסיבית, וביקרו אותה הרבה מלומדים בולטים. בעודה משרתת כאוצרת המנזר וכארכיונאית, היא גם הגנה על המחיה של האחיניות והאחיות שלה מגברים שניסו לנצל אותן.
But her outspokenness ultimately brought her into conflict with her benefactors. In 1690, a bishop published Sor Juana’s private critique of a respected sermon. In the publication, he admonished Sor Juana to devote herself to prayer rather than debate. She replied that God would not have given women intellect if he did not want them to use it. The exchange caught the attention of the conservative Archbishop of Mexico. Slowly, Sor Juana was stripped of her prestige, forced to sell her books and give up writing. Furious at this censorship, but unwilling to leave the church, she bitterly renewed her vows. In her last act of defiance, she signed them “I, the worst of all,” in her own blood.
אבל הדיבור הפתוח שלה הביא אותה לבסוף לקונפליקט עם המיטיבים שלה. ב 1690, בישוף פרסם את הביקורת הפרטית של סור חואנה על דרשה מכובדת. בפרסום הזה, היא הפציר בסור חואנה להקדיש את עצמה לתפילה במקום לויכוח. היא ענתה שאלוהים לא היה נותן לנשים אינטלקט אם הוא לא רצה שהן ישתמשו בו. חילופי הדברים לכדו את תשומת הלב של הארכיבישופ השמרני של מקסיקו. לאט לאט, סור חואנה הופשטה מכל התהילה שלה, והכריחו אותה למכור את ספריה ולוותר על הכתיבה. זועמת על הצנזורה הזו, אבל לא מוכנה לעזוב את הכנסיה, היא חידשה בחוסר רצון את נדריה. באקט אחרון של התנגדות, היא חתמה עליהם "אני, הגרועה מכולן," בדמה שלה.
Deprived of scholarship, Sor Juana threw herself into charity work, and in 1695, she died of an illness she contracted while nursing her sisters. Today, Sor Juana has been recognized as the first feminist in the Americas. She’s the subject of countless documentaries, novels, and operas, and appears on Mexico’s 200-peso banknote. In the words of Nobel laureate Octavio Paz: “It is not enough to say that Sor Juana’s work is a product of history; we must add that history is also a product of her work.”
מנושלת מהלמידה שלה, סור חואנה התמקדה בעבודת צדקה, וב 1695, היא מתה ממחלה בה נדבקה בעודה מטפלת באחיותיה. היום, סור חואנה הוכרה כפמיניסטית הראשונה באמריקות. היא היתה הנושא של אין ספור סרטים דוקומנטריים, ספרים, ואופרות, והופיעה על שטר 200 הפזו של מקסיקו. במילים של זוכה פרס הנובל אוקטביו פאז: "זה לא מספיק להגיד שהעבודה של סור חואנה היא תוצר של ההסטוריה; אנחנו חייבים להוסיף שההסטוריה גם היא תוצאה של עבודתה."