I have a two-year-old daughter named Naya who is under the mistaken impression that this conference is named in honor of her father.
Mijn tweejarige dochter Naya maakte de verkeerde aanname dat deze conferentie is vernoemd naar haar vader.
(Laughter)
(Gelach)
Who am I to contradict my baby girl?
Wie ben ik om mijn kleine meid tegen te spreken?
As many of you know, there's something about becoming a parent that concentrates the mind on long-term problems like climate change. It was the birth of my daughter that inspired me to launch this climate organization, in order to counteract the excessive polarization of this issue in the United States, and to find a conservative pathway forward. Yes, folks, a Republican climate solution is possible, and you know what? It may even be better.
Velen van jullie weten dat je als beginnende ouder ineens gaat nadenken over langetermijnkwesties zoals klimaatverandering. De geboorte van mijn dochter inspireerde me tot het opzetten van deze klimaatorganisatie om de overmatige polarisatie rond deze kwestie te bestrijden in de Verenigde Staten. En om een conservatief stappenplan op te stellen. Ja, mensen, een Republikeinse klimaatoplossing is denkbaar en weet je wat het is? Het werkt misschien zelfs beter.
(Laughter)
(Gelach)
Let me try to prove that to you.
Laat me proberen dit te bewijzen.
What we really need is a killer app to climate policy. In the technology world, a killer app is an application so transformative that it creates its own market, like Uber. In the climate world, a killer app is a new solution so promising that it can break through the seemingly insurmountable barriers to progress. These include the psychological barrier. Climate advocates have long been encouraging their fellow citizens to make short-term sacrifices now for benefits that accrue to other people in other countries 30 or 40 years in the future. It just doesn't fly because it runs contrary to basic human nature.
We hebben een killerapplicatie nodig voor het klimaatbeleid. In de technologische wereld is een killerapplicatie zo transformatief dat het zijn eigen markt creëert, zoals Uber. In de klimaatwereld is een killerapplicatie zo’n innoverende en veelbelovende oplossing dat het schijnbaar onoverkomelijke barrières kan doorbreken om vooruitgang te boeken. Dit betreft ook de psychologische barrière. Klimaatpleiters moedigden lange tijd hun medeburgers aan om nu kortetermijnopofferingen te maken zodat mensen in andere landen er hun voordeel uithalen over pakweg 30 à 40 jaar. Dit werkt niet omdat het in strijd is met de fundamentele aard van de mens.
Next is the geopolitical barrier. Under the current rules of global trade, countries have a strong incentive to free ride off the emissions reductions of other nations, instead of strengthening their own programs. This has been the curse of every international climate negotiations, including Paris. Finally, we have the partisan barrier. Even the most committed countries -- Germany, the United Kingdom, Canada -- are nowhere near reducing emissions at the required scale and speed. Not even close. And the partisan climate divide is far more acute here in the United States. We are fundamentally stuck, and that is why we need a killer app of climate policy to break through each of these barriers.
En dan de geopolitieke barrière. Met de huidige mondiale handelsregelingen liften landen makkelijker mee met emissierechten van andere landen, dan dat ze hun eigen programma’s verbeteren. Dit was de vloek onder alle internationale klimaatonderhandelingen, waaronder het Klimaatakkoord van Parijs. Ten slotte hebben we de verdeeldheidsbarrière. Zelfs de meest bereidwillige landen - Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Canada - slagen er niet in om de vereiste CO2-reductie te behalen. Ze zitten er ver onder. En de klimaatkloof tussen partijen is hier in de Verenigde Staten veel ernstiger. We zitten immers muurvast en daarom hebben we een killerapplicatie voor het klimaatbeleid nodig om al deze barrières te doorbreken.
I'm convinced that the road to climate progress in the United States runs through the Republican Party and the business community. So in launching the Climate Leadership Council, I started by reaching out to a who's who of Republican elder statesmen and business leaders, including James Baker and George Schultz, the two most respected Republican elder statesmen in America; Martin Feldstein and Greg Mankiw, the two most respected conservative economists in the country; and Henry Paulson and Rob Walton, two of the most successful and admired business leaders. Together, we co-authored "The Conservative Case For Carbon Dividends." This represents the first time that Republican leaders put forth a concrete market-based climate solution.
Ik ben ervan overtuigd dat het pad naar klimaatvooruitgang in de Verenigde Staten dwars door de Republikeinse Partij en de zakengemeenschap loopt. Bij de opzet van het Climate Leadership Council heb ik een netwerk opgebouwd van Republikeinse oud-staatshoofden en zakenleiders, waaronder James Baker en George Schultz, de twee meest gerespecteerde Republikeinse oud-staatshoofden in Amerika. Martin Feldstein en Greg Mankiw, de twee meest gerespecteerde conservatieve economen in het land. En Henry Paulson en Rob Walton, twee van de meest succesvolle en bewonderde zakenleiders. We hebben samen het rapport geschreven: ‘De conservatieve casus voor koolstofdividend.’ Dit beschrijft de eerste keer dat Republikeinse leiders een concrete marktconforme klimaatoplossing naar voren schuiven.
(Applause)
(Applaus)
Thank you.
Dank je wel.
(Applause)
(Applaus)
We presented our plan at the White House two weeks after President Trump moved in. Almost every leading editorial board in the country has since endorsed our plan, and Fortune 100 companies from a wide range of industries are now getting behind it. So by now you're probably wondering, what exactly is this plan?
We presenteerden ons plan in het Witte Huis twee weken nadat president Trump daar zijn intrek nam. Bijna alle toonaangevende redactieraden in het land hebben sindsdien ons plan geratificeerd en Fortune 100-bedrijven uit de meest uiteenlopende sectoren staan er nu achter. Je vraagt je nu misschien af: wat houdt dit plan eigenlijk in?
Well, our carbon dividends solution is based on four pillars. The first is a gradually rising carbon tax. Although capitalism is a wonderful system, like many operating systems, it's prone to bugs, which, in this case, are called "market failures." By far the largest is that market prices fail to take social and environmental costs into account. That means every market transaction is based on incorrect information. This fundamental bug of capitalism, more than any other single factor, is to blame for our climate predicament.
Nou, onze koolstofdividendoplossing steunt op vier pijlers. De eerste is een geleidelijk stijgend koolstoftarief. Hoewel kapitalisme een fantastisch systeem is, zoals vele besturingssystemen, is het vatbaar voor fouten, die in dit geval ‘marktfalen’ heet. Veruit de grootste fout is dat marktprijzen erin falen om sociale- en milieukosten mee te nemen. Dit betekent dat elke markttransactie gebaseerd is op onjuiste informatie. Deze fundamentele fout in het kapitalisme, meer dan enig ander factor, is te verwijten aan onze klimaatsituatie.
Now in theory, this should be an easy problem to fix. Economists agree that the best solution is to put a price on the carbon content of fossil fuels, otherwise known as a carbon tax. This would discourage carbon emissions in every single economic transaction, every day of the year. However, a carbon tax by itself has proven to be unpopular and a political dead end. The answer is to return all the money raised directly to citizens, in the form of equal monthly dividends. This would transform an unpopular carbon tax into a popular and populist solution, and it would also solve the underlying psychological barrier that we discussed, by giving everyone a concrete benefit in the here and now.
Theoretisch gezien moet dit probleem makkelijk op te lossen zijn. Economen zijn het ermee eens dat de beste oplossing zou zijn om een prijs te zetten op koolstofemissies uit fossiele brandstof ofwel een koolstoftarief. Zo worden koolstofemissies weerhouden bij elke economische transactie, elke dag van het jaar. Maar een koolstoftarief zelf blijkt impopulair en een politieke doodlopende weg te zijn. De oplossing is al het heffingsgeld rechtstreeks terug te geven aan burgers, in de vorm van gelijke maandelijkse dividenden. Daarmee zou een impopulair koolstoftarief een populaire en populistische oplossing worden. Het zou ook de onderliggende psychologische barrière verhelpen waarover we het hadden, door iedereen een concreet voordeel te geven in het hier en nu.
And these benefits would be significant. Assuming a carbon tax rate that starts at 40 dollars per ton, a family of four would receive 2,000 dollars per year from the get-go. According to the US Treasury Department, the bottom 70 percent of Americans would receive more in dividends than they would pay in increased energy prices. That means 223 million Americans would win economically from solving climate change. And that --
Dat zou aanzienlijke voordelen geven. Ervan uitgaand dat een koolstoftarief begint bij 40 dollar per ton, dan zou een gezin van vier 2.000 dollar per jaar verdienen vanaf het eerste moment. Volgens het Amerikaanse ministerie van Financiën, zou 70% van de Amerikanen in de middenklasse meer dividend ontvangen dan dat ze in verhoogde energieprijzen zouden betalen. Dat betekent dat 223 miljoen Amerikanen een economische overwinning zouden behalen in de strijd tegen klimaatverandering. En dat -
(Applause)
(Applaus)
is revolutionary, and could fundamentally alter climate politics.
is revolutionair, en zou de klimaatpolitiek fundamenteel veranderen.
But there's another revolutionary element here. The amount of the dividend would grow as the carbon tax rate increases. The more we protect our climate, the more our citizens benefit. This creates a positive feedback loop, which is crucial, because the only way we will reach our long-term emission-reduction goals is if the carbon tax rate goes up every year.
Maar er is nog een ander revolutionair element. De hoeveelheid dividend groeit als het koolstoftarief toeneemt. Hoe vaker we ons klimaat beschermen, des te meer onze burgers voordeel mee doen. Dit creëert een positieve feedbackloop, die cruciaal is, want we kunnen alleen onze langetermijn emissiereductiedoelen halen door het koolstoftarief jaarlijks te verhogen.
The third pillar of our program is eliminating regulations that are no longer needed once a carbon dividends plan is enacted. This is a key selling point to Republicans and business leaders. So why should we trade climate regulations for a price on carbon? Well, let me show you. Our plan would achieve nearly twice the emissions reductions of all Obama-era climate regulations combined, and nearly three times the new baseline after President Trump repeals all of those regulations. That assumes a carbon tax starting at 40 dollars per ton, which translates into roughly an extra 36 cents per gallon of gas. Our plan by itself would meet the high end of America's commitment under the Paris Climate Agreement, and as you can see, the emissions reductions would continue over time. This illustrates the power of a conservative climate solution based on free markets and limited government. We would end up with less regulation and far less pollution at the same time, while helping working-class Americans get ahead. Doesn't that sound like something we could all support?
De derde pijler van ons koolstofprogramma is het opheffen van regels die niet langer van toepassing zijn zodra een koolstofdividendplan is vastgesteld. Dit is een belangrijke voorwaarde voor Republikeinen en bedrijfsleiders. Waarom zouden we klimaatregels omruilen voor een koolstofprijs? Nou, ik laat het je zien. Ons plan zou bijna twee keer zoveel emissiereductie behalen van alle voorschriften in het Obama-tijdperk bij elkaar, en bijna drie keer de nieuwe nulmeting nadat president Trump al deze voorschriften introk. Zo blijkt dat een koolstoftarief vanaf 40 dollar per ton, ongeveer omgezet wordt naar een extra 36 cent per liter benzine. Ons op zichzelf staande plan zou voldoen aan de top van Amerika’s toezegging bij het Klimaatakkoord van Parijs. En zoals je ziet, zou de emissiereductie geleidelijk toenemen. Dit laat de macht zien van een conservatieve klimaatoplossing op basis van vrije markten en geringe overheidsbemoeienis. We zouden met minder regels opgescheept zitten en tegelijkertijd veel minder vervuiling hebben, terwijl we de Amerikaanse arbeidersklasse een handje helpen. Willen we dat niet allemaal steunen?
(Applause)
(Applaus)
The fourth and final pillar of our program is a new climate domino effect, based on border carbon adjustments. Now that may sound complicated, but it, too, is revolutionary, because it provides us a whole new strategy to reach a global price on carbon, which is ultimately what we need. Let me show you an example. Suppose Country A adopts a carbon dividends plan, and Country B does not. Well, to level the playing field and protect the competitiveness of its industries, Country A would tax imports from Country B based on their carbon content. Fair enough. But here's where it gets really interesting, because the money raised at the border would increase the dividends going to the citizens of Country A. Well, how long do you think it would take the public in Country B to realize that that money should be going to them, and to push for a carbon dividends plan in their own land? Add a few more countries, and we get a new climate domino effect.
De vierde en laatste pijler van ons programma is een nieuw domino-effect in het klimaat, op basis van koolstofgrenscorrectie. Dit klinkt misschien ingewikkeld, maar het is ook revolutionair, want het voorziet ons van een geheel nieuwe strategie om een mondiale koolstofprijs te realiseren, die we uiteindelijk nodig hebben. Ik laat je een voorbeeld zien. Stel, land A neemt een koolstofdividendplan aan, en land B niet. Nou, om dit op gelijk niveau te brengen en de concurrentie van zijn industrieën te beschermen, zou land A heffing toepassen op invoer uit land B op basis van zijn koolstofgehalte. Klinkt redelijk. Maar hier wordt het pas echt interessant, omdat de opbrengst aan de grens de dividenden zouden verhogen voor de burgers in land A. Hoelang denk je dat het duurt voordat de bevolking in land B inziet dat dit geld naar hen zou moeten gaan, en een koolstofdividendplan in hun eigen land doorgevoerd krijgt? Voeg er een aantal landen toe en we hebben een nieuw domino-effect in het klimaat.
Once one major country or region adopts carbon dividends with border carbon adjustments, other countries are compelled to follow suit. One by one the dominoes fall. And this domino effect could start anywhere. My preference, strongly, is the United States, but it could also start in the United Kingdom, in Germany or another European country, or even in China.
Zodra een belangrijk land of regio koolstofdividenden aanneemt met koolstofgrenscorrectie, zijn andere landen genoodzaakt om dit voorbeeld te volgen. Een voor een vallen de dominostenen. En dit domino-effect kan overal ontstaan. Mijn voorkeur gaat sterk uit naar de Verenigde Staten, maar het kan ook ontstaan in het Verenigd Koninkrijk, in Duitsland of een ander Europees land of zelfs in China.
Let's take China as an example. China is committed to reducing greenhouse gas emissions, but what its leaders care even more about is transitioning their economy to consumer-led economic development. Well, nothing could do more to hasten that transition than giving every Chinese citizen a monthly dividend. In fact, this is the only policy solution that would enable China to meet its environmental and economic goals at the same time.
Laten we China als voorbeeld nemen. China is bereid om de broeikasgasemissie te verlagen, maar zijn leiders bekommeren zich zelfs meer om de overgang naar een consumentgerichtere economie. Hoe kan je dat beter doen, dan deze overgang te versnellen door elke Chinese burger een maandelijkse dividend te geven. Dit is overigens de enige beleidsoplossing waardoor China zijn ecologische- en economische doelen tegelijkertijd kan realiseren.
That's why this is the killer app of climate policy, because it would enable us to overcome each of the barriers we discussed earlier: the psychological barrier, the partisan barrier, and, as we've just seen, the geopolitical barrier. All we need is a country to lead the way. And one method of finding what you're looking for is to take out an ad. So let's read this one together.
Daarom is dit de killerapplicatie van het klimaatbeleid, omdat we op die manier elk van de zojuist besproken barrières overwinnen. De psychologische barrière, de verdeeldheidsbarrière, en zoals we net zagen, de geopolitieke barrière. We hebben enkel een land nodig dat het voortouw neemt. Een van de methodes om te vinden wat je zoekt is door te adverteren. Laten we deze samen bekijken.
Wanted: country to pioneer carbon dividends plan. Cost to country: zero. Starting date: as soon as possible. Advantages: most effective climate solution, popular and populist, pro-growth and pro-business, shrinks government and helps the working class. Additional compensation: gratitude of current and future generations, including my daughter.
[Pionerend land voor koolstofdividendplan gezocht] [Kosten voor het land: nul] [Startdatum: zo snel mogelijk] [Voordelen: meest effectieve klimaatoplossing, populair en populistisch, groeibevorderend en pro-business, krimpt overheid en helpt de arbeidersklasse] [Extra vergoeding: waardering van huidige en toekomstige generaties] Waaronder mijn dochter.
Thank you.
Dank je wel.
(Applause)
(Applaus)
Chris Anderson: Just one question for you, Ted. I'm actually not sure I've seen a conservative get a standing O at TED before that. That's pretty cool. The logic seems really powerful, but some people you talk to in politics say it's hard to imagine this still getting through Congress. How are you feeling about momentum behind this?
Chris Anderson: Even een vraag voor je, Ted. Ik weet niet of ik hier ooit een staande ovatie heb gezien voor een conservatieveling. Dat is best gaaf. De logica lijkt erg krachtig, maar voor sommige politici die je spreekt is het moeilijk voor te stellen dat dit wordt aangenomen door het Congres. Hoe denk je over de dynamiek hierachter?
Ted Halstead: So I understand that many are very pessimistic about what's happening in the United States with President Trump. I'm less pessimistic; here's why. The actions of this White House, the early actions on climate, are just the first move in a complex game of climate chess. So far it's been a repeal-only strategy; the pressure is going to mount for a replacement program, which is where we come in. And there are three reasons why, which I'll go through real quickly.
Ted Halstead: Ik begrijp dat velen erg pessimistisch zijn over wat er gaande is in de VS rondom president Trump. Ik ben minder pessimistisch, want het zit zo. De acties van het Witte Huis en de eerdere acties van het klimaat, zijn slechts de eerste stap in een complex klimaatschaakspel. Tot zover, is het alleen nog een intrekkingstrategie; de druk vormt een vervangingsprogramma en daar komen wij in beeld. Er zijn drie redenen hiervoor, waar ik snel doorheen ga.
One, the business community is fundamentally parting ways with the White House on climate change. In fact, we're finding a number of Fortune 100 companies supporting our program. Within two months, we're going to be announcing some really surprising names coming out in favor of this program. Two, there is no issue in American politics where there's a more fundamental gap between the Republican base and the Republican leadership than climate change. And three, thinking of this analogy of chess, the big decision up ahead is: Does the administration stay in Paris? Well, let's pan it out both ways. If it stays in Paris, as many are pushing for in the administration, well then that begs a question: What's the plan? We have the plan. But if they don't stay in Paris, the international pressure will be overwhelming. Our Secretary of State will be asking other countries for NATO contributions, and they'll be saying, "No, give us our Paris commitment. Come through on your commitments, we'll come through on ours."
Ten eerste neemt de zakenwereld principieel afscheid van het Witte Huis omtrent klimaatverandering. Sterker nog, we werven een aantal Fortune-100 bedrijven die achter ons programma staan. Binnen twee maanden kondigen we een aantal verrassende namen aan ten gunste van dit programma. Ten tweede is er geen enkele kwestie in de Amerikaanse politiek waar er een fundamentelere kloof is tussen de Republikeinse basis en het Republikeinse leiderschap dan klimaatverandering. Ten derde, als we deze schaakanalogie bekijken, is de beslissende vraag: Blijft het kabinet in Parijs? Nou, laten we kijken hoe het uitpakt. Als het in Parijs blijft, waar velen op aandringen in het kabinet, dan roept het de vraag op: Wat is het plan? Wij hebben het plan. Maar als ze niet in Parijs blijven, zal de internationale druk overweldigend zijn. Onze staatssecretaris zal andere landen vragen om een bijdrage aan de NATO en ze zullen zeggen: “Nee, geef ons onze Parijs toezegging. Kom over de brug met jullie toezegging, dan doen wij dat ook.”
So, international, business and even the Republican base will all be calling for a Republican replacement plan. And, hopefully, we've provided one.
Het internationale bedrijfsleven en zelfs de Republikeinse basis zullen allemaal overgaan tot een Republikeins vervangingsplan. En hopelijk hebben we er dan een.
CA: Thank you so much, Ted.
CA: Hartelijk dank, Ted.
TH: Thank you, Chris.
TH: Dank je wel, Chris.
(Applause)
(Applaus)