Picture this: you’re working a slow shift in a hotel lobby when someone hurriedly approaches the front desk. They found a lost wallet around the corner, but they’re in a rush and don’t have time to follow up. They ask if you can handle it and then run off. Looking at the wallet you see it contains a key, a grocery list, about $13, and three business cards with a name and email you assume belong to the wallet’s owner. So, what do you do?
Wyobraźcie sobie, że jesteście na nudnej zmianie w hotelowej recepcji. Nagle ktoś zjawia się, żeby oddać znaleziony portfel. Ta osoba w pośpiechu prosi was, żebyście się tym zajęli, po czym szybko znika. W portfelu jest klucz, lista na zakupy, około 13 dolarów oraz trzy wizytówki, na których widnieją imię, nazwisko oraz e-mail prawdopodobnie należący do właściciela portfela. Co zrobilibyście w tej sytuacji?
Between 2013 and 2016, over 17,000 front-desk workers around the globe were faced with this choice, becoming unwitting participants in a massive study of honesty. And the results surprised top economists and the researchers running the experiment. But to understand what these groups were expecting, we need to spend a little time defining honesty.
W latach 2013-2016 ponad 17 000 pracowników recepcji na całym świecie musiało zmierzyć się z tym dylematem, bo nieświadomie wzięli udział w światowym badaniu uczciwości. Wyniki zaskoczyły najwybitniejszych ekonomistów i naukowców, którzy przeprowadzili to badanie. Żeby zrozumieć, o co chodziło w tym eksperymencie, najpierw musimy zdefiniować pojęcie uczciwości.
We typically think of honesty in terms of actively telling the truth in our interpersonal relationships. But in fact, every healthy society relies on a shared foundation of honesty. Using public services, making business transactions, and deciding government policies requires a baseline expectation of honesty from our fellow citizens. Because of this, understanding what drives honesty is a vital research subject for economists, psychologists, and sociologists. Unfortunately, honesty can be difficult to investigate when people know they’re being watched. So, researchers have come up with clever ways to analyze this behavior outside the lab. And this global study by the universities of Michigan, Utah, and Zurich sought to answer an important question: will people engage in opportunistic behavior when there’s little-to-no chance of being caught?
Uczciwość jest zwykle rozumiana jako aktywne mówienie prawdy w relacjach międzyludzkich. W sumie każde zdrowe społeczeństwo ma wspólne poczucie uczciwości. Korzystając z usług publicznych, przeprowadzając transakcje biznesowe lub wybierając politykę rządu, mamy jakieś podstawowe oczekiwania względem uczciwości innych obywateli. Dlatego zrozumienie tego, co nakłania ludzi do uczciwego postępowania, jest ważnym elementem badań przeprowadzanych przez ekonomistów, psychologów i socjologów. Niestety badanie uczciwości nie jest łatwe, gdy uczestnicy wiedzą, że są obserwowani. Dlatego naukowcy pracują nad sprytnymi sposobami analizy tego zachownia poza laboratorium. To międzynarodowe badanie przeprowadziły uniwersytety w Michigan, Utah i Zurychu. Jego celem była odpowiedź na bardzo ważne pytanie. Czy ludzie zachowują się oportunistycznie, gdy wiedzą, że ryzyko wpadki jest bardzo małe?
In what became known as the Lost Wallet Test, 13 research assistants traveled to 355 cities in 40 different countries, recreating the same scenario in hotels, banks, public offices, and various cultural establishments. The clear wallets ensured participants could see their contents, half of which contained a key, grocery list, and business cards, while the other half also included the equivalent of roughly 13 US dollars. The researchers believed the money would discourage honesty. Specifically, they thought participants’ self-interest would overpower two competing factors: their altruistic desire not to harm the wallet’s owner, and their desire to maintain a positive self-image. Regarding self-image, we generally like to think of ourselves as good and honest. But studies have found people are often able to let themselves off the hook for stealing small amounts of money. As for harming the wallet's owner, the victim of their crime would be abstract. They'd never met this person, and since the wallet had come from another location, it seemed unlikely they ever would.
Podczas eksperymentu zgubionego portfela 13 badaczy odwiedziło 355 miast w 40 krajach, odgrywając ten sam scenariusz w hotelach, bankach, urzędach i różnych placówkach kulturalnych. Wykorzystano przezroczyste portfele, żeby ich zawartość była dobrze widzialna. Część z nich zawierała klucz, listę na zakupy oraz wizytówki. Pozostałe portfele zawierały dodatkowo równowartość 13 dolarów amerykańskich. Badacze twierdzili, że pieniądze odwodzą od uczciwego postępowania. W ich opinii chęć uczestników do odniesienia korzyści własnej była silniejsza od takich czynników, jak bezinteresowna chęć pomocy właścicielowi portfela czy też chęć utrzymania ich własnego pozytywnego wizerunku. Jeśli chodzi o własny wizerunek, to na ogół uważamy się za osoby uczciwe. Ale badania pokazały, że ludzie często wybaczają sobie niektóre przewinienia, na przykład kradzież małej sumy pieniędzy. A w przypadku krzywdy właściciela portfela ofiara przestępstwa pozostaje czystą abstrakcją, bo sprawca nigdy jej nie spotkał, a skoro portfel znaleziono gdzieś indziej, to już pewnie nigdy jej nie spotka.
For these reasons, researchers expected money-filled wallets to be reported less often, and the 279 economists they surveyed agreed. But to their surprise, the study found the exact opposite. While only 46% of cash-free wallets were reported, 61% of cash wallets were called in. This pattern held true across the globe, regardless of the participants’ age, gender, or whether they were being observed during the wallet drop-off. And when researchers tried increasing the temptation to be dishonest with wallets containing nearly $100, the results surprised them again. People reported 72% of these big money wallets.
Dlatego badacze oczekiwali, że portfele zawierające gotówkę będą zwracane rzadziej, a 279 ekonomistów, którzy wzięli udział w ankiecie, zgodziło się z tą tezą. Ku ich zdziwieniu wyniki badania pokazały odmienną tendencję. Zaledwie 46% portfeli bez gotówki zostało zwróconych, a w przypadku portfeli z gotówką było to 61%. To zachowanie zauważono na całym świecie niezależnie od wieku, płci lub tego, czy uczestnicy byli obserwowani podczas przekazania im portfela. A gdy badacze próbowali zwiększyć pokusę bycia nieuczciwym, używając portfeli zawierających równowartość prawie 100 dolarów, wyniki ponownie ich zaskoczyły. Ludzie zgłosili 72% portfeli, które miały więcej pieniędzy.
There are a lot of theories for why honesty goes up as the wallet becomes more valuable. The $100 wallet certainly increases self-interest. But in international follow-up surveys, people reported that taking larger sums of money felt more like theft, making it harder to maintain a positive self-image. It’s also possible that when the financial stakes are higher, so is the perceived harm to the wallet’s owner. Others have suggested that our commitment to honesty could be altered in professional settings, meaning participants might have acted differently outside the office.
Istnieje wiele teorii tłumaczących, dlaczego uczciwość rośnie wraz z wartością portfela. Portfel z 100 dolarami na pewno zwiększał korzyści własne uczestników. Ale międzynarodowe badania pokazały, że ludzie uważają, że branie większej sumy pieniędzy bardziej przypomina kradzież, przez co trudniej jest im utrzymać pozytywne mniemanie o sobie. W przypadku większej sumy gotówki zwiększa się krzywda właściciela portfela. Inne teorie głoszą, że nasze poczucie uczciwości zmienia się w zależności od środowiska. Możliwe, że uczestnicy postąpiliby inaczej poza miejscem pracy.
Still, this result suggests that self-interest might not be as powerful as we often think. Seeing yourself as an honest person can motivate you to be an honest person. And by modeling this behavior and celebrating it and others, we can help create an honest society we can all rely on.
Mimo wszystko to badanie pokazało, że korzyści własne nie są dla nas aż tak ważne, jak nam się często wydaje. Troska o nasz pozytywny wizerunek może motywować nas do uczciwego postępowania. Promując to zachowanie jako godny wzór do naśladowania, tworzymy uczciwsze społeczeństwo, na którym możemy polegać.