Picture this: you’re working a slow shift in a hotel lobby when someone hurriedly approaches the front desk. They found a lost wallet around the corner, but they’re in a rush and don’t have time to follow up. They ask if you can handle it and then run off. Looking at the wallet you see it contains a key, a grocery list, about $13, and three business cards with a name and email you assume belong to the wallet’s owner. So, what do you do?
Stel je voor dat je je staat te vervelen als receptionist in een hotel en iemand komt gehaast naar de balie. Er is een portemonnee gevonden, maar hij heeft zo’n haast dat hij gelijk weer gaat. Hij vraagt of je het kunt afhandelen en gaat er dan vandoor. In de portemonnee zie je een sleutel, een boodschappenlijstje, zo’n $13, en drie visitekaartjes met een naam en e-mailadres die vermoedelijk van de eigenaar zijn. Nou, wat doe je?
Between 2013 and 2016, over 17,000 front-desk workers around the globe were faced with this choice, becoming unwitting participants in a massive study of honesty. And the results surprised top economists and the researchers running the experiment. But to understand what these groups were expecting, we need to spend a little time defining honesty.
Tussen 2013 en 2016 kregen meer dan 17.000 receptiemedewerkers uit de hele wereld deze keuze te maken, als onwetende deelnemer aan een groot onderzoek over eerlijkheid. De uitkomst verbaasde de topeconomen en onderzoekers die het experiment deden. Maar om te begrijpen wat deze groepen verwachtten, moeten we eerst bepalen wat eerlijkheid is.
We typically think of honesty in terms of actively telling the truth in our interpersonal relationships. But in fact, every healthy society relies on a shared foundation of honesty. Using public services, making business transactions, and deciding government policies requires a baseline expectation of honesty from our fellow citizens. Because of this, understanding what drives honesty is a vital research subject for economists, psychologists, and sociologists. Unfortunately, honesty can be difficult to investigate when people know they’re being watched. So, researchers have come up with clever ways to analyze this behavior outside the lab. And this global study by the universities of Michigan, Utah, and Zurich sought to answer an important question: will people engage in opportunistic behavior when there’s little-to-no chance of being caught?
We denken meestal aan eerlijkheid als het actief de waarheid vertellen in onze onderlinge relaties. Elke gezonde maatschappij vertrouwt echter op een gezamelijke basis aan eerlijkheid. Bij openbare diensten, het zakendoen, en in de politiek verwacht men een bepaalde eerlijkheid van medeburgers. Vandaar dat het begrijpen van de drijfveren bij eerlijkheid een essentieel onderzoeksonderwerp is voor economen, psychologen en sociologen. Helaas is eerlijkheid moeilijk te onderzoeken als men weet dat men bekeken wordt. Onderzoekers hebben slimme manieren om het gedrag buiten het lab te onderzoeken Dit grote onderzoek door de universiteiten van Michigan, Utah en Zürich, moest antwoord geven op een belangrijke vraag: grijpen mensen hun kans als ze waarschijnlijk niet betrapt worden?
In what became known as the Lost Wallet Test, 13 research assistants traveled to 355 cities in 40 different countries, recreating the same scenario in hotels, banks, public offices, and various cultural establishments. The clear wallets ensured participants could see their contents, half of which contained a key, grocery list, and business cards, while the other half also included the equivalent of roughly 13 US dollars. The researchers believed the money would discourage honesty. Specifically, they thought participants’ self-interest would overpower two competing factors: their altruistic desire not to harm the wallet’s owner, and their desire to maintain a positive self-image. Regarding self-image, we generally like to think of ourselves as good and honest. But studies have found people are often able to let themselves off the hook for stealing small amounts of money. As for harming the wallet's owner, the victim of their crime would be abstract. They'd never met this person, and since the wallet had come from another location, it seemed unlikely they ever would.
In wat bekend werd als de ‘verloren portemonne-test’, reisden 13 onderzoekers naar 355 steden in 40 landen, en zetten hetzelfde scenario op in hotels, banken, openbare kantoren en verschillende culturele instellingen. Door de doorzichtige portemonnee kon men de inhoud zien: in de ene helft een sleutel, een boodschappenlijstje en visitekaartjes, en in de andere helft geld met een waarde van zo’n 13 dollar. De onderzoekers dachten dat men door het geld minder eerlijk werd. Ze dachten vooral dat eigenbelang het zwaartst zou wegen bij twee factoren: hun altruïstische verlangen om de eigenaar geen kwaad te doen en hun wens om een goed zelfbeeld te behouden. Qua zelfbeeld vinden we ons gewoonlijk goed en eerlijk. Onderzoeken lieten echter zien dat we dat soms even vergeten als we een klein beetje geld stelen. Het schaden van de eigenaar van het geld, slachtoffer van hun daad, is namelijk abstract. Ze hebben hem nooit ontmoet, en omdat de portemonnee ergens anders vandaan komt, zal dat waarschijnlijk ook niet gebeuren.
For these reasons, researchers expected money-filled wallets to be reported less often, and the 279 economists they surveyed agreed. But to their surprise, the study found the exact opposite. While only 46% of cash-free wallets were reported, 61% of cash wallets were called in. This pattern held true across the globe, regardless of the participants’ age, gender, or whether they were being observed during the wallet drop-off. And when researchers tried increasing the temptation to be dishonest with wallets containing nearly $100, the results surprised them again. People reported 72% of these big money wallets.
Vandaar dat onderzoekers verwachtten dat portemonneess met geld minder vaak aangegeven worden en de 279 economen die ze ondervroegen dachten dat ook. Maar tot hun verrassing bleek uit het onderzoek het tegenovergestelde. 46% van de portemonnees zonder geld werd gemeld en 61% van die met geld erin. Dit partroon zag men over de hele wereld, ongeacht leeftijd of geslacht van de deelnemer en of ze bekeken werden bij de afgifte. Toen de onderzoekers de verleiding wilden vergroten met bijna $100 in de portemonnee, verrastte de resultaten ze nogmaals. Men gaf 72% van die volle protemonnees aan.
There are a lot of theories for why honesty goes up as the wallet becomes more valuable. The $100 wallet certainly increases self-interest. But in international follow-up surveys, people reported that taking larger sums of money felt more like theft, making it harder to maintain a positive self-image. It’s also possible that when the financial stakes are higher, so is the perceived harm to the wallet’s owner. Others have suggested that our commitment to honesty could be altered in professional settings, meaning participants might have acted differently outside the office.
Er zijn veel theorieën waarom men eerlijker wordt als de protemonnee meer waard is. Die met $100 verhoogt zeker het eigenbelang. Maar internationale vervolgstudies waar men zegt dat grotere bedragen pakken meer als diefstal voelt, waardoor het moeilijker is om een positief zelfbeeld te houden. Het kan ook dat als de financiële belangen groter zijn, ook de waargenomen schade voor de portemonnee-eigenaar groter is. Anderen denken dat de neiging om eerlijk te zijn in een professionele omgeving anders is, omdat de deelnemers wellicht anders handelen buiten het kantoor.
Still, this result suggests that self-interest might not be as powerful as we often think. Seeing yourself as an honest person can motivate you to be an honest person. And by modeling this behavior and celebrating it and others, we can help create an honest society we can all rely on.
Dat zou betekenen dat eigenbelang misschien niet zo belangrijk is als we denken. Jezelf als eerlijk persoon zien kan helpen om een eerlijk persoon te zijn. Door dit gedrag na te streven en met anderen te vieren, kunnen we een eerlijke samenleving vormen waar we allemaal op kunnen vertrouwen.