Picture this: you’re working a slow shift in a hotel lobby when someone hurriedly approaches the front desk. They found a lost wallet around the corner, but they’re in a rush and don’t have time to follow up. They ask if you can handle it and then run off. Looking at the wallet you see it contains a key, a grocery list, about $13, and three business cards with a name and email you assume belong to the wallet’s owner. So, what do you do?
Képzeld el, hogy egy unalmas műszakban ülsz egy hotel recepcióján, mikor valaki sietősen odalép a pulthoz. Talált egy pénztárcát a sarkon, de nagyon siet, ezért nincs ideje többet foglalkozni vele. Megkér, hogy intézd az ügyet, majd azonnal távozik is. Megnézed a pénztárcát, amiben van egy kulcs, egy bevásárló lista, kb. 13 dollár, három névjegykártya névvel és email-címmel, melyekről feltételezed, hogy a tárca tulajdonosáé. Mit teszel?
Between 2013 and 2016, over 17,000 front-desk workers around the globe were faced with this choice, becoming unwitting participants in a massive study of honesty. And the results surprised top economists and the researchers running the experiment. But to understand what these groups were expecting, we need to spend a little time defining honesty.
2013 és 2016 közt világszerte több mint 17.000 ügyintézőt állítottak ilyen választás elé. Tudtukon kívül résztvevőivé váltak egy becsületességet vizsgáló nagyszabású kutatásnak. Az eredmények még azokat a közgazdászokat és a kutatókat is meglepték, akik a kísérletet vezették. De hogy megértsük, mit is vártak a kutatók, szánjunk egy kis időt arra, hogy definiáljuk, mi is az a becsületesség.
We typically think of honesty in terms of actively telling the truth in our interpersonal relationships. But in fact, every healthy society relies on a shared foundation of honesty. Using public services, making business transactions, and deciding government policies requires a baseline expectation of honesty from our fellow citizens. Because of this, understanding what drives honesty is a vital research subject for economists, psychologists, and sociologists. Unfortunately, honesty can be difficult to investigate when people know they’re being watched. So, researchers have come up with clever ways to analyze this behavior outside the lab. And this global study by the universities of Michigan, Utah, and Zurich sought to answer an important question: will people engage in opportunistic behavior when there’s little-to-no chance of being caught?
Jellemzően azt értjük becsületességen, amikor igazat mondunk, őszinték vagyunk a kapcsolatainkban. Valójában minden egészséges társadalom a becsületesség alapjain nyugszik. A közszolgáltatások használatakor, az üzleti világban, a kormányzat döntéseiben szükség van egy alapszintű társadalmi becsületességre. Emiatt annak a megértése, hogy miből fakad a becsületesség, kritikusan fontos tárgya a közgazdászok, pszichológusok és szociológusok kutatásainak. Sajnos a becsületességet nehéz vizsgálni, ha az alany tudja, hogy figyelik. Így a kutatók ravasz ötletekkel álltak elő e viselkedés laboron kívüli vizsgálatára. A michigani, utahi, és zürichi egyetemek globális kutatása egy fontos kérdés megválaszolására törekedett: opportunistaként viselkednek-e az emberek, ha kicsi vagy nulla az esélye, hogy lebuknak?
In what became known as the Lost Wallet Test, 13 research assistants traveled to 355 cities in 40 different countries, recreating the same scenario in hotels, banks, public offices, and various cultural establishments. The clear wallets ensured participants could see their contents, half of which contained a key, grocery list, and business cards, while the other half also included the equivalent of roughly 13 US dollars. The researchers believed the money would discourage honesty. Specifically, they thought participants’ self-interest would overpower two competing factors: their altruistic desire not to harm the wallet’s owner, and their desire to maintain a positive self-image. Regarding self-image, we generally like to think of ourselves as good and honest. But studies have found people are often able to let themselves off the hook for stealing small amounts of money. As for harming the wallet's owner, the victim of their crime would be abstract. They'd never met this person, and since the wallet had come from another location, it seemed unlikely they ever would.
“Az elveszett pénztárca teszt” néven ismert kutatásban 13 kutatósegéd utazott 40 ország összesen 355 városába, hogy lejátsszák a kísérletet hotelekben, bankokban, közhivatalokban és számos kulturális intézményben. Az átlátszó pénztárcák miatt a résztvevők láthatták annak tartalmát. A tárcák felében kulcs, bevásárlólista és névjegykártyák, a másik felében kb 13 dollárnyi pénz volt. A kutatók azt gondolták, hogy a pénz visszaveti a becsületességet. Arra számítottak, hogy a résztvevők önérdeke felülkerekedik két ezzel versengő szemponton: önzetlen vágyukon, hogy ne károsítsák meg a tárca tulajdonosát, és a szándékukon, hogy fenntartsák pozitív önképüket. Jellemzően szeretjük magunkat jónak és őszintének gondolni. De tanulmányok szerint az emberek gyakran megbocsátják maguknak kis összegű pénz ellopását. A tárca tulajdonosának vonatkozásában bűncselekményük áldozata ismeretlen lenne. Sosem találkoztak vele, és mivel a tárcát máshol találták, ezért kicsi az esély, hogy valaha is találkoznának.
For these reasons, researchers expected money-filled wallets to be reported less often, and the 279 economists they surveyed agreed. But to their surprise, the study found the exact opposite. While only 46% of cash-free wallets were reported, 61% of cash wallets were called in. This pattern held true across the globe, regardless of the participants’ age, gender, or whether they were being observed during the wallet drop-off. And when researchers tried increasing the temptation to be dishonest with wallets containing nearly $100, the results surprised them again. People reported 72% of these big money wallets.
Ezért a kutatók azt várták, hogy a pénzt tartalmazó tárcákat ritkábban jelzik majd. Ebben mind a 279 közgazdász egyetértett. Ám meglepetésükre a kutatás épp az ellenkezőjét mutatta: A pénz nélküli tárcáknak csupán 46%-át, a pénzt is tartalmazóknak viszont 61%-át jelentették. Ez a minta világszerte megfigyelhető volt, a résztvevők korától és nemétől függetlenül, vagy hogy megfigyelték-e őket a pénztárca leadásakor. Amikor a kutatók megemelték a kísértésbe esés esélyét azzal, hogy közel 100 dollárt tettek a pénztárcába, az eredmények ismét meglepték őket. Az esetek 72%-ában jelentették a pénztárcákat.
There are a lot of theories for why honesty goes up as the wallet becomes more valuable. The $100 wallet certainly increases self-interest. But in international follow-up surveys, people reported that taking larger sums of money felt more like theft, making it harder to maintain a positive self-image. It’s also possible that when the financial stakes are higher, so is the perceived harm to the wallet’s owner. Others have suggested that our commitment to honesty could be altered in professional settings, meaning participants might have acted differently outside the office.
Sok elmélet létezik, hogy miért becsületesebbek az emberek, ha a pénztárca értékesebb. 100 dollár mindenképp növeli az önös érdeket. Azonban a nemzetközi felmérések szerint az emberek már lopásnak érezték volna nagyobb összeg zsebre vágását, ami megnehezítette volna pozitív énképük fenntartását. Az is lehetséges, hogy amikor a pénzügyi tét magasabb, a pénztárca tulajdonosának feltételezett kára is az. A becsületesség melletti elköteleződésünk a munkahelyünkön más szintű lehet, így a résztvevők lehet, hogy másképp viselkedtek volna munkahelyen kívül.
Still, this result suggests that self-interest might not be as powerful as we often think. Seeing yourself as an honest person can motivate you to be an honest person. And by modeling this behavior and celebrating it and others, we can help create an honest society we can all rely on.
Mégis, az eredmények szerint az önös érdekek közel sem olyan erősek, mint gondolnánk. Ha becsületesnek látjuk magunkat, motiválhat minket, hogy azok is legyünk. Ha gyakoroljuk és dicsőítjük ezt a viselkedést, egy becsületes társadalmat építhetünk, melyre mindannyian támaszkodhatunk.