Two frogs are minding their own business in the swamp when WHAM— they’re kidnapped.
שתי צפרדעים מתעסקות בעניינן בביצה כשלפתע - הן נחטפות.
They come to in a kitchen, captives of a menacing chef. He boils up a pot of water and lobs one of the frogs in. But it’s having none of this. The second its toes hit the scalding water it jumps right out the window.
הן מתעוררות במטבח, שבויות של שף אכזר. הוא מרתיח סיר מים וזורק פנימה את אחת הצפרדעים. אבל היא לא מסכימה לכך. ברגע שרגליה נוגעות במים הרותחים היא קופצת מהחלון.
The chef refills the pot, but this time he doesn’t turn on the heat. He plops the second frog in, and this frog’s okay with that. The chef turns the heat on, very low, and the temperature of water slowly rises. So slowly that the frog doesn’t notice. In fact, it basks in the balmy water. Only when the surface begins to bubble does the frog realize: it’s toast.
השף ממלא את הסיר, אבל הפעם הוא לא מדליק את האש. הוא מכניס את הצפרדע השניה פנימה, והצפרדע הזו מסכימה לכך. השף מדליק את האש, ממש חלש, וטמפרטורת המים עולה באיטיות. כל כך לאט שהצפרדע לא שמה לב. למעשה, היא נהנית במים החמימים. רק כשהמים מתחילים לבעבע, הצפרדע מבינה: הלך עליה.
What’s funny about this parable is that it’s not scientifically true... for frogs. In reality, a frog will detect slowly heating water and leap to safety. Humans, on the other hand, are a different story. We’re perfectly happy to sit in the pot and slowly turn up the heat, all the while insisting it isn’t our hand on the dial, arguing about whether we can trust thermometers, and questioning— even if they’re right, does it matter?
מה שמצחיק הוא שהמשל הזה שגוי מדעית... כשמדברים על צפרדעים. במציאות, צפרדע תזהה מים שמתחממים באיטיות ותזנק למבטחים. בני אדם, לעומת זאת, הם סיפור אחר. אנחנו ממש בסדר עם לשבת בסיר ולהעלות את הטמפרטורה באיטיות, כשכל הזמן אנחנו מתעקשים שזו לא היד שלנו על החוגה, אנחנו מתווכחים אם לבטוח במד החום, ומפקפקים -- אפילו אם הם צודקים, זה בכלל חשוב?
It does.
כן, זה חשוב.
Since 1850, global average temperatures have risen by 1 degree Celsius. That may not sound like a lot, but it is.
משנת 1850, ממוצע הטמפרטורות העולמי עלה במעלה אחת. זה אולי לא נשמע הרבה, אבל זה כן.
Why? 1 degree is an average. Many places have already gotten much warmer than that. Some places in the Arctic have already warmed 4 degrees. If global average temperatures increase 1 more degree, the coldest nights in the Arctic might get 10 degrees warmer. The warmest days in Mumbai might get 5 degrees hotter.
למה? כי מעלה אחת זה הממוצע. מקומות רבים כבר התחממו הרבה יותר מזה. כמה מקומות באזור הארקטי התחממו כבר ב-4 מעלות. אם ממוצע הטמפרטורות העולמי יעלה בעוד מעלה, הלילות הקרים ביותר באזור הארקטי אולי יהיו חמים יותר ב-10 מעלות. הימים החמים ביותר במומבאי יהיו חמים ב-5 מעלות.
So how did we get here?
אז איך הגענו למצב הזה?
Almost everything that makes modern life possible relies on fossil fuels: coal, oil, and gas full of carbon from ancient organic matter. When we burn fossil fuels, we release carbon dioxide that builds up in our atmosphere, where it remains for hundreds or even thousands of years, letting heat in, but not out.
כמעט כל מה שמאפשר את החיים המודרנים מבוסס על דלקים מאובנים: פחם, נפט, וגז עשירים בפחמן מחומר אורגני עתיק. כשאנחנו שורפים דלקים מאובנים, אנחנו משחררים פחמן דו חמצני שמצטבר באטמוספירה, שם הוא נשאר מאות או אלפי שנים, מה שמאפשר לחום להיכנס, אבל לא לצאת.
The heat comes from sunlight, which passes through the atmosphere to Earth, where it gets absorbed and warms everything up. Warm objects emit infrared radiation, which should pass back out into space, because most atmospheric gases don’t absorb it. But greenhouse gases— carbon dioxide and methane— do absorb infrared wavelengths. So when we add more of those gases to the atmosphere, less heat makes it back out to space, and our planet warms up.
החום נכנס מקרני השמש, שעוברות דרך האטמוספירה לכדור הארץ, שם הן נספגות ומחממות את הכל. עצמים חמים מפיצים קרינה אינפרה אדומה, שאמורה לעבור חזרה לחלל, כי רוב הגזים האטמוספריים לא קולטים אותה. אבל גזי חממה -- פחמן דו חמצני ומתאן -- כן קולטים גלי אינפרה אדום. אז כשאנחנו מוסיפים עוד מהגזים האלה לאטמוספירה, פחות חום מגיע לחלל, וכדור הארץ שלנו מתחמם.
If we keep emitting greenhouse gases at our current pace, scientists predict temperatures will rise 4 degrees from their pre-industrial levels by 2100. They’ve identified 1.5 degrees of warming— global averages half a degree warmer than today’s— as a threshold beyond which the negative impacts of climate change will become increasingly severe. To keep from crossing that threshold, we need to get our greenhouse gas emissions down to zero as fast as possible.
אם נמשיך לפלוט גזי חממה בקצב הנוכחי, מדעניות חוזות שעד שנת 2100, הטמפרטורה תעלה ב-4 מעלות בהשוואה למה שהיה לפני המהפכה התעשייתית. הן זיהו סף התחממות של 1.5 מעלות -- שזה חצי מעלה יותר ממה שיש היום -- בתור הסף שיוביל להשפעות שליליות חמורות של שינוי האקלים. כדי שלא נעבור את הסף הזה, אנחנו צריכים להוריד את פליטות גזי החממה שלנו לאפס, מהר ככל הניתן.
Or rather, we have to get emissions down to what's called net zero, meaning we may still be putting some greenhouse gases into the atmosphere, but we take out as much as we put in.
או להוריד את הפליטות שלנו למה שנקרא אפס פליטות נטו, מה שאומר שאולי עדיין נשחרר גזי חממה לאטמוספירה, אבל נוציא ממנה את אותה הכמות ששחררנו.
This doesn’t mean we can just keep emitting and sequester all that carbon— we couldn’t keep up with our emissions through natural methods, and technological solutions would be prohibitively expensive and require huge amounts of permanent storage. Instead, while we switch from coal, oil, and natural gas to clean energy and fuels, which will take time, we can mitigate the damage by removing carbon from the atmosphere.
זה לא אומר שאפשר פשוט להמשיך לפלוט ולהרחיק את כל הפחמן הזה -- לא נוכל להמשיך עם הפליטות שלנו בשיטות טבעיות, ופתרונות טכנולוגיים יהיו יקרים מאוד, וידרשו כמויות אדירות של אחסון לעד. במקום זאת, בזמן שנעבור מפחם, נפט, וגז טבעי לאנרגיה ודלקים טבעיים -- תהליך שיקח זמן, נוכל להפחית את הנזק על ידי הסרת פחמן מהאטמוספירה.
Jumping out of the proverbial pot isn’t an option, but we can do something the frogs can’t: reach over, and turn down the heat.
אנחנו לא יכולים לקפוץ מהסיר שבמשל, אבל אנחנו כן יכולים לעשות משהו שהצפרדעים לא יכולות לעשות: לשלוח את היד, ולהוריד את החום.