If I told you not to press this big red button, what would you do? For many people, there’s no greater motivation to do something than being told they can’t. So, what is it about being told “no” that triggers this response?
Dacă ți-aș spune să nu apeși acest mare buton roșu, ce ai face? Pentru mulți, nu există o motivație mai mare de a face ceva decât când li se spune că nu au voie. De ce atunci când ți se spune „nu”, se declanșează această reacție?
One of the most enduring explanations for this behavior is what psychologists call reactance theory. Reactance is a motivational state that occurs when people feel their freedom is being threatened, and it compels them to take actions they see as restoring that freedom. Sometimes this emerges as general frustration or direct argument, but the most straightforward response is to simply do the thing they were told not to. This behavior plays out in public spaces, like when people ignore health campaigns they perceive as overbearing, and in private spaces, like parent-child relationships. However, there are situations where something being forbidden actually makes it less tempting.
Una dintre cele mai comune explicații pentru acest fenomen este ceea ce psihologii numesc teoria reactanței. Reactanța este o stare motivațională care apare când oamenii simt că libertatea lor este amenințată, iar asta îi forțează să facă ceva pentru a se întoarce la această libertate. Uneori, aceasta se manifestă ca frustrare generală sau argument direct, dar cel mai simplu răspuns este pur și simplu să facă ceea ce li s-a spus să nu facă. Acest comportament se manifestă în spațiile publice, de exemplu, oamenii ignoră campanii de sănătate percepute fiind autoritare, și în spații private, precum relațiile de părinte-copil. Însă există situații în care ceva interzis devine, de fapt, mai puțin tentant.
In 1972, psychologists at the University of Colorado wanted to know if a romantic relationship facing parental disapproval was more likely to strengthen or crumble under the pressure. To answer this question, they surveyed 140 couples, varying widely in measures of happiness, but all fairly serious in terms of commitment. Only some couples reported perceived parental opposition to their relationship over the study’s six-month period. But those that did also reported a steady increase in love for one another.
În 1972, psihologii de la Universitatea Colorado au vrut să știe dacă o relație romantică ce se confruntă cu dezaprobarea părinților avea mai multe șanse să se întărească sau să se năruie sub presiune. Pentru a răspunde la această întrebare au chestionat 140 de cupluri, variind foarte mult în măsurătorile fericirii, dar toate destul de serioase din punct de vedere al angajamentului. Numai unele cupluri au raportat opoziția părinților față de relația lor pe parcursul perioadei de șase luni a cercetării. Dar cei care au raportat asta au raportat și o creștere constantă a dragostei.
The researchers named this trend the Romeo and Juliet Effect after literature’s most famous forbidden lovers and concluded that the results were largely motivated by reactance. But in the decades since this publication, most follow-up studies have suggested the opposite is true. In fact, the long-term success of a romantic relationship can be predicted by the perceived approval or disapproval of the couple’s friends and family. This trend is known as the Social Network Effect.
Cercetătorii au numit această tendință efectul Romeo și Julieta, după cei mai faimoși îndrăgostiți interziși a literaturii și au conclus că rezultatele au fost în mare măsură motivate de reactanță. Dar în deceniile care au trecut după această publicație, majoritatea studiilor ulterioare au sugerat că este adevărat opusul. De fapt, succesul pe termen lung al unei relații romantice poate fi prezis prin aprobarea sau dezaprobarea prietenilor și familiei cuplului. Această tendință este cunoscută sub numele de Efectul Rețelei Sociale.
So why doesn’t reactance win out over the Social Network Effect? You might think it’s because we value our existing relationships over our potential relationships. But in most cases, disapproving friends and family are just voicing negative opinions or passively not supporting a relationship. It’s rarely a dramatic choice of us or them. And when it comes to parents, most people with good relationships with their parents feel they can ignore their parent’s advice without serious consequences, while people with bad parental relationships often don’t care what they think anyway.
Așadar, de ce reactanța nu câștigă Efectul Rețelei Sociale? Ai putea crede că motivul e că prețuim relațiile noastre existente mai mult decât relaţiile noastre potenţiale. Dar, în majoritatea cazurilor, dezaprobarea prietenilor și a familiei exprimă doar opinii negative sau faptul că nu sprijină relaţia. Rareori este o alegere dramatică între noi sau ei. Când vine vorba de părinți, majoritatea oamenilor care au relații bune cu părinții lor simt că pot ignora sfaturile părinților fără consecințe grave, în timp ce oamenilor care au relații rele cu părinții lor oricum nu le pasă ce cred aceștia.
So if disapproved relationships are more likely to fail, does this mean we’re not willing to fight to date who we want? Well, it might vary from person to person. One theory is that there’s actually two types of reactance: defiant reactance, which is impulsively doing the opposite of what we’re told, and independent reactance, which reflects our deeper desire to make our own choices. For example, if you tell someone with high defiant reactance to lower their voice, they’ll probably start shouting. Whereas someone with high independent reactance is more likely to simply ignore the request and do what they believe is appropriate. So when it comes to relationship disapproval, a defiant person might respond by pursuing their romance in secret, but that doesn’t change how the group’s opinion negatively impacts their relationship. Conversely, someone with a particularly independent personality might be capable of ignoring their friends’ concerns and loving whomever they want.
Deci, dacă relațiile dezaprobate au mai multe șanse să nu reușească, înseamnă că nu suntem dispuși să luptăm pentru cel pe care îl dorim? Asta poate varia de la o persoană la alta. Există o teorie că, de fapt, sunt două tipuri de reactanță: reactanța sfidătoare, adică să facem, impulsiv, opusul a ceea ce ni s-a spus, și reactanța independentă, care reflectă dorința noastră mai profundă de a face propriile noastre alegeri. De exemplu, dacă-i spui cuiva cu reactanță sfidătoare să coboare vocea, probabil că va începe să țipe. Pe când cineva cu reactanță independentă este mai probabil pur și simplu să ignore cererea și să facă ceea ce crede el că este mai potrivit. Deci, atunci când vine vorba de dezaprobarea relației, o persoană sfidătoare ar putea răspunde urmându-și dragostea în secret, dar asta nu schimbă modul în care părerea grupului are un impact negativ asupra relației. În schimb, cineva cu o personalitate independentă ar putea fi capabil să ignore părerea prietenilor și să iubească pe cine dorește.
The idea of defiant and independent reactance is fairly new, and researchers are still working to uncover all the motivations behind the Social Network Effect. But these theories help illuminate the important relationship between reactance and our competing needs for independence and inclusion. How we balance these desires varies across individuals and cultures. But no matter how prone to reactance we may be, our social networks are vital to our sense of identity and well-being. This is especially true in our romantic relationships. Studies have found that support from a few close companions can help buffer against disapproval from others. And most relationships do better once the individuals involved find supportive social networks. This outcome might not seem as romantic as a forbidden love affair, but it’s actually in keeping with the story of Romeo and Juliet, whose embattled relationship couldn't endure the threats of extreme disapproval.
Ideea de reactanță sfidătoare și independentă este destul de nouă, iar cercetătorii încă studiază pentru a descoperi toate motivațiile care provoacă Efectul Rețelei Sociale. Dar aceste teorii ajută la clarificarea relației importante între reactanță și alte nevoi de independență și incluziune. Modul în care echilibrăm aceste dorințe variază în funcție de indivizi și culturi. Dar oricât am fi de predispuși la reactanță, rețelele noastre sociale sunt vitale pentru simțul nostru de identitate și bunăstare. Acest lucru este valabil mai ales în relațiile noastre romantice. Cercetările au descoperit că sprijinul din partea câtorva prieteni apropiați poate ajuta la protejarea împotriva dezaprobării celorlalți. Majoritatea relațiilor funcționează mai bine atunci când oamenii implicați găsesc rețele sociale de sprijin. Acest rezultat ar putea să nu pară așa de romantic ca o dragoste interzisă, dar este de fapt povestea lui Romeo și Julieta, a căror relație nu putea suporta amenințările dezaprobarii extreme.