Rejection hurts. It’s incredibly painful to feel like you’re not wanted— and we do mean painful. fMRI studies have found that rejection elicits brain activity in multiple neural regions that process physical pain. And the language we use to describe rejection mirrors this experience. Researchers recorded over a dozen languages that relate rejection to being hurt, using terms like “crushed” or “broken-hearted.” So why does rejection trigger such a strong response, and is there any way to cope with this unique kind of pain?
Afgewezen worden doet zeer. Het is ongelooflijk pijnlijk om je niet gewenst te voelen, en dan bedoelen we echt pijnlijk. Uit hersenscans blijkt dat afwijzing hersenactiviteit uitlokt in meerdere hersengebieden die fysieke pijn verwerken. De taal waarmee we afwijzing omschrijven, weerspiegelt die ervaring. Onderzoekers registreerden meer dan een dozijn talen die afwijzing in verband brengen met verdriet, door termen te gebruiken als ‘verpletterd’ of ‘met een gebroken hart’. Waarom lokt afwijzing zo’n heftige reactie uit, en is er een manier om om te gaan met deze unieke soort pijn?
Psychologists often describe rejection as what happens when we perceive that others don’t value having social connections with us. This could occur when we’re abandoned by a romantic partner, excluded from a group, or outright discriminated against. But it’s worth noting that these interpersonal rejections have a social element that distinguishes them from not getting a job. In these experiences, we perceive that the rejecting party undervalues our relationship. And while the pain of rejection often increases the more we value a relationship, even rejections by relative strangers can hurt our feelings.
Psychologen omschrijven afwijzing vaak als wat er gebeurt als je voelt dat anderen het niet waarderen dat ze sociaal contact met je hebben. Dat kan gebeuren als je liefdespartner je verlaat je buitengesloten wordt van een groep, of grofweg gediscrimineerd wordt. Maar het is belangrijk om op te merken dat deze intermenselijke afwijzingen een sociaal element hebben dat anders is dan als je een baan niet krijgt. Bij deze ervaringen, heb je de indruk dat de afwijzende partij je relatie onderwaardeert. En hoewel de pijn van afwijzing vaak toeneemt naarmate je een relatie meer waardeert, kunnen zelfs afwijzingen door relatieve onbekenden je kwetsen.
This might seem like an overreaction, but just as bodily pain warns us about perceived threats to our physical well-being, hurt feelings warn us about perceived threats to our social well-being. Some behavioral psychologists argue this warning system developed when our prehistoric ancestors lived in small clans and depended on everyone they knew for survival. These humans may have evolved to perceive rejection from anyone as a potential threat to their safety. It’s impossible to confirm this kind of evolutionary theory, but wherever this warning system came from, it doesn't include instructions for how to process this intense emotional experience. So, the next time you’re feeling rejected, try asking yourself these questions.
Dat lijkt misschien een overdreven reactie, maar net zoals fysieke pijn je waarschuwt voor waargenomen bedreigingen voor ons fysieke welzijn, waarschuwen gekwetste gevoelens je voor waargenomen bedreigingen voor je sociale welzijn. Sommige gedragspsychologen stellen dat dit waarschuwingssysteem zich ontwikkelde toen onze prehistorische voorvaderen in kleine groepen leefden en afhankelijk waren van iedereen die ze kenden om te overleven. Die mensen zijn mogelijk geëvolueerd om afwijzingen van wie dan ook te beschouwen als een mogelijke bedreiging voor hun veiligheid. Het is onmogelijk om dit soort evolutietheorie te bevestigen, maar waar dit waarschuwingssysteem ook ontstaan is, er zit geen handleiding bij hoe om te gaan met deze heftige emotionele ervaring. Dus de volgende keer dat je je afgewezen voelt, probeer jezelf dan deze vragen te stellen.
The first thing to consider is your relationship with the person rejecting you. Is this someone who knows you well and whose opinion you hold dear? Or is it just a loose acquaintance? If it’s the latter, that might help you answer the second question: does this rejection really matter? It can sting when a stranger doesn't laugh at your joke, but it doesn’t make sense to react strongly to a rejection with little impact on your life.
Denk eerst na over je relatie met de persoon die jou afwijst. Is dat een persoon die je goed kent en wiens mening je belangrijk vindt? Of is dit maar een vage kennis? In dat laatste geval kan het je helpen om de tweede vraag te beantwoorden: doet deze afwijzing er echt toe? Het kan prikken als een vreemde niet om je grappen lacht, maar het is zinloos om hevig te reageren op een afwijzing die amper impact heeft op je leven.
Of course, brushing off even a minor rejection is easier said than done, since how you perceive yourself also factors into this equation. You likely feel more confident in some circumstances than others, and people tend to be especially sensitive to rejection in situations where they have a low opinion of themselves. So much so, that they even become more likely to misinterpret other people’s neutral reactions as rejections. This is why it can be helpful to both reflect on your self-view and ask yourself if the other person is actually rejecting you. This might seem like an odd question. But you may find that while the other person didn’t treat you as you would have liked, they still value your relationship. In some cases, it's also helpful to consider whether you were expecting more acceptance than was reasonable.
Natuurlijk is zelfs het verwerken van een kleine afwijzing makkelijker gezegd dan gedaan, want hoe je jezelf ziet, speelt ook een rol. In sommige situaties zal je je zelfverzekerder voelen dan in andere, en men heeft de neiging om bijzonder gevoelig te zijn voor afwijzing als men geen hoge dunk heeft van zichzelf. Zelfs in die mate, dat men geneigd is een neutrale actie van anderen als afwijzing te zien. Daarom kan het nuttig zijn om in de spiegel te kijken naar je zelfbeeld en om jezelf af te vragen of de ander je echt afwijst. Dat lijkt misschien een vreemde vraag, maar misschien merk je dat hoewel de ander je niet behandelde zoals je wou, hij jullie relatie nog steeds waardeert. Soms kan het ook nuttig zijn om na te gaan of je meer acceptatie verwachtte dan redelijk is.
Unfortunately, after asking these questions, you might still conclude that a person close to you doesn’t value your relationship as much as you do. This is a painful realization, but it can help to remember two things. First, this rejection isn't just about you. The other party wants something different from your relationship, and what they want might be unreasonable, unfair, or simply not what you have to give. Second, their rejection isn’t proof that there’s something wrong with you. The pain you’re feeling is just part of a system nudging you to think about your interpersonal relationships. And by reflecting on your behavior, you can find clues to help better understand the rejection and think critically about the relationship you want to have with this person.
Jammer genoeg kan je, na het beantwoorden van deze vragen, nog steeds het idee hebben dat een naaste jullie relatie niet zoveel waardeert als jij dat doet. Dit is een pijnlijk besef, maar het kan je helpen om twee zaken te onthouden. Ten eerste gaat deze afwijzing niet alleen over jou. De ander wil iets anders van jullie relatie en wat hij wil, kan onredelijk of oneerlijk zijn, of gewoon niet wat jij kunt bieden. Ten tweede is deze afwijzing geen bewijs dat er iets mis is met jou. De pijn die je voelt, maakt gewoon deel uit van een systeem dat je aanspoort om na te denken over je intermenselijke relaties. En door na te denken over je gedrag, vind je aanwijzingen om de afwijzing beter te begrijpen en om kritisch na te denken over de relatie die je met deze persoon wilt hebben.
Every relationship and rejection is unique. But whatever the specifics, it’s important to remember that you’re never alone in all of this. Everyone deals with rejection throughout their life— even those who seem confident in their belonging. And one of the most common ways to cope with this universal experience is to reconnect with those who already accept you.
Elke relatie en afwijzing staat op zichzelf, maar wat de omstandigheden ook zijn, het is belangrijk te onthouden dat je hierin nooit alleen staat. Iedereen krijgt met afwijzing te maken in het leven, zelfs zij die zelfverzekerd lijken in hun verbondenheid. En een van de meestgebruikte manieren om met deze universele ervaring om te gaan is om opnieuw verbinding te maken met wie jou al accepteert.