Rejection hurts. It’s incredibly painful to feel like you’re not wanted— and we do mean painful. fMRI studies have found that rejection elicits brain activity in multiple neural regions that process physical pain. And the language we use to describe rejection mirrors this experience. Researchers recorded over a dozen languages that relate rejection to being hurt, using terms like “crushed” or “broken-hearted.” So why does rejection trigger such a strong response, and is there any way to cope with this unique kind of pain?
Avvisning gjør vondt. Det gjør utrolig vondt å føle seg uønsket– og da mener vi smertefullt. MR-undersøkelser viser at avvisning utløser hjerneaktivitet i flere nerveregioner som behandler fysisk smerte. Og språket vi bruker for å beskrive avvisning speiler denne hendelsen. Forskere lyttet til over et dusin språk som sammenlignet avvisning med å være “ødelagt” eller å få “hjertet sitt knust.” Så hvorfor utløser avvisning en så sterk reaksjon, og fins det en måte å håndtere denne unike smerten på?
Psychologists often describe rejection as what happens when we perceive that others don’t value having social connections with us. This could occur when we’re abandoned by a romantic partner, excluded from a group, or outright discriminated against. But it’s worth noting that these interpersonal rejections have a social element that distinguishes them from not getting a job. In these experiences, we perceive that the rejecting party undervalues our relationship. And while the pain of rejection often increases the more we value a relationship, even rejections by relative strangers can hurt our feelings.
Psykologer beskriver ofte avvisning som noe som skjer nå vi oppfatter at andre ikke setter pris på å ha sosial omgang med oss. Dette kan skje når vi blir forlatt av en romantisk partner, utelatt fra en gruppe eller direkte diskriminert. Men det er verdt å merke seg at disse mellommenneskelige avvisningene har et sosialt element i seg som skiller dem fra det å ikke få en jobb. Ved slike opplevelser, oppfatter vi at den avvisende part ikke setter pris på vårt forhold. Og mens smerten av avvisningen ofte øker jo mer vi satte pris på forholdet, kan til og med avvisning av fremmede såre følelsene våre.
This might seem like an overreaction, but just as bodily pain warns us about perceived threats to our physical well-being, hurt feelings warn us about perceived threats to our social well-being. Some behavioral psychologists argue this warning system developed when our prehistoric ancestors lived in small clans and depended on everyone they knew for survival. These humans may have evolved to perceive rejection from anyone as a potential threat to their safety. It’s impossible to confirm this kind of evolutionary theory, but wherever this warning system came from, it doesn't include instructions for how to process this intense emotional experience. So, the next time you’re feeling rejected, try asking yourself these questions.
Dette kan gjerne virke som en overreaksjon, men akkurat som kroppslig smerte advarer oss mot oppfattede trusler mot vår fysiske velbehag, advarer sårede følelser oss mot oppfattede trusler mot vårt sosiale velbehag. Noen adferds psykologer mener dette varslingssystemet utviklet seg da våre forhistoriske aner levde i små grupper og var avhengig av hverandre for å overleve. Disse menneskene kan ha utviklet seg til å oppfatte avvisning fra hvem som helst som en potensiell trussel mot sin sikkerhet. Det er umulig å bevise en slik evolusjonær teori, men uansett hvor et slikt varslingssystem kom fra, så inkluderer det ikke instruksjoner om hvordan en skal forholde seg til slike intense følelsesmessige opplevelser. Så, neste gang du føler deg avvist, spør deg selv disse spørsmålene.
The first thing to consider is your relationship with the person rejecting you. Is this someone who knows you well and whose opinion you hold dear? Or is it just a loose acquaintance? If it’s the latter, that might help you answer the second question: does this rejection really matter? It can sting when a stranger doesn't laugh at your joke, but it doesn’t make sense to react strongly to a rejection with little impact on your life.
Det første du må overveie er ditt forhold til personen som avviser deg. Er dette en som kjenner deg godt og som du verdsetter? Eller er det bare en løs forbindelse? Hvis det er det siste, kan det hjelpe å svare på det andre spørsmålet: Har denne avvisningen noe å si? Det kan svi når en fremmed ikke ler av vitsen din, men det er ingen grunn til å reagere sterkt på en avvisning som har liten betydning for livet ditt.
Of course, brushing off even a minor rejection is easier said than done, since how you perceive yourself also factors into this equation. You likely feel more confident in some circumstances than others, and people tend to be especially sensitive to rejection in situations where they have a low opinion of themselves. So much so, that they even become more likely to misinterpret other people’s neutral reactions as rejections. This is why it can be helpful to both reflect on your self-view and ask yourself if the other person is actually rejecting you. This might seem like an odd question. But you may find that while the other person didn’t treat you as you would have liked, they still value your relationship. In some cases, it's also helpful to consider whether you were expecting more acceptance than was reasonable.
Likevel, det er lettere sagt enn gjort å riste av seg selv den minste avvisning, siden også hvordan du ser på deg selv er en faktor av betydning. Naturlig nok føler du deg mer sikker i noen sammenhenger enn andre, og mennesker virker å være mer sensitive til avvisning i situasjoner der de har en lav selvtillit. Til den grad at de er mer mottakelig for å misforstå andre menneskers nøytrale reaksjoner som avvisning. Derfor kan det være viktig å både reflektere over ditt selvbilde og spørre deg selv om den andre personen virkelig avviser deg. Dette virker kanskje som et rart spørsmål. Selv om den andre personen ikke behandlet deg som du ville likt, så setter de likevel pris på ditt selskap. I noen tilfeller kan det også hjelpe å vurdere om du ventet mer aksept enn det som var fornuftig.
Unfortunately, after asking these questions, you might still conclude that a person close to you doesn’t value your relationship as much as you do. This is a painful realization, but it can help to remember two things. First, this rejection isn't just about you. The other party wants something different from your relationship, and what they want might be unreasonable, unfair, or simply not what you have to give. Second, their rejection isn’t proof that there’s something wrong with you. The pain you’re feeling is just part of a system nudging you to think about your interpersonal relationships. And by reflecting on your behavior, you can find clues to help better understand the rejection and think critically about the relationship you want to have with this person.
Dessverre, selv etter å ha spurt seg selv disse spørsmålene kan konklusjonen fremdeles bli at en person nær deg ikke verdsetter forholdet deres like mye som deg. Dette er en vond oppdagelse, men det kan hjelpe å minne seg selv på to ting. For det første, avvisningen handler ikke bare om deg. Den andre parten vil ha noe annet fra forholdet deres, og det de vil ha er gjerne ikke fornuftig eller rettferdig, eller rett og slett ikke noe du kan gi. For det andre, avvisningen er ikke bevis på at det er noe galt med deg. Smerten du føler er bare en del av systemet som får deg til å tenke på dine mellommenneskelige forhold. Når du tenker på din egen oppførsel, kan du finne hint som hjelper deg å forstå avvisningen og tenke kritisk over forholdet du ønsker å ha med denne personen.
Every relationship and rejection is unique. But whatever the specifics, it’s important to remember that you’re never alone in all of this. Everyone deals with rejection throughout their life— even those who seem confident in their belonging. And one of the most common ways to cope with this universal experience is to reconnect with those who already accept you.
Hvert forhold og hver avvisning er unik. Men uansett hva detaljene er, så er det viktig å huske at du aldri er alene i dette. Alle må forholde seg til avvisning i løpet av livet- til og med de som er sikre på seg selv. Og en av de mest vanlige måtene å takle denne universelle opplevelsen på er å gjenoppta forholdet med de som allerede aksepterer deg.