During their training, medical residents learn countless techniques, surgeries, and procedures which they’ll later use to save lives. Being able to remember these skills can quite literally be a matter of life and death. With this in mind, a 2006 research study took a class of surgical residents learning to suture arteries and split them into two groups. Each received the same study materials, but one group implemented a small change in how they studied them. And when tested one month later, this group performed the surgeries significantly better than the other residents.
במהלך ההכשרה שלהם, מתמחי הרפואה לומדים אינספור טכניקות, ניתוחים ונהלים שבהם ישתמשו מאוחר יותר כדי להציל חיים. היכולת לזכור מיומנויות אלה יכולה להיות ממש עניין של חיים ומוות. מתוך מחשבה זו, מחקר שנערך בשנת 2006 לקח כיתה של מתמחי כירורגיה שלמדו לתפור עורקים ופיצל אותם לשתי קבוצות. כל אחת מהן קיבלה את אותם חומרי לימוד, אך קבוצה אחת יישמה שינוי קטן באופן שבו הם למדו אותם. וכאשר נבדקה חודש לאחר מכן, קבוצה זו ביצעה את הניתוחים בצורה טובה משמעותית משאר המתמחים.
We’ll discuss the secret to that group’s success, along with two other highly effective study techniques which can be applied both in and out of the classroom. But to understand why these methods work, let's first unpack how the brain learns and stores information.
נדון בסוד ההצלחה של אותה קבוצה, יחד עם שתי טכניקות לימוד יעילות מאוד אחרות שניתן ליישם הן בכיתה והן מחוצה לה. אבל כדי להבין מדוע שיטות אלה עובדות, בואו ננתח תחילה כיצד המוח לומד ומאחסן מידע.
Say you're trying to memorize the anatomy of the heart. When you’re introduced to a new concept, the memory is temporarily encoded in groups of neurons in a brain area called the hippocampus.
נניח שאתם מנסים לשנן את האנטומיה של הלב. כאשר אתם מתוודעים למושג חדש, הזיכרון מקודד באופן זמני בקבוצות של נוירונים באזור מוח הנקרא היפוקמפוס.
As you continue to learn about workings of the heart in class or study its chambers for an exam, you reactivate these same neurons. This repeated firing strengthens the connections between the cells, stabilizing the memory. Gradually, the knowledge of heart anatomy is stored long-term, which involves another brain area known as the neocortex. How information is transferred from short-term to long-term storage is still not completely understood, but it’s thought to happen in between study sessions and perhaps most crucially during sleep. Here the new knowledge is integrated with other related concepts you already know, such as how to measure heart rate, or the anatomy of other organs.
כשאתם ממשיכים ללמוד על פעולת הלב בכיתה או לומדים את החדרים שלו לבחינה, אתם מפעילים מחדש את אותם נוירונים. ירי חוזר זה מחזק את הקשרים בין התאים, מייצב את הזיכרון. בהדרגה, הידע על האנטומיה של הלב מאוחסן לטווח ארוך, מה שמערב אזור מוח אחר המכונה ניאוקורטקס. האופן שבו מידע מועבר מאחסון טווח קצר לטווח ארוך עדיין לא מובן לחלוטין, אך משערים שזה קורה בין פרקי זמן של לימוד ואולי הכי מכריע במהלך השינה. כאן הידע החדש משולב עם מושגים קשורים אחרים שאתם כבר מכירים, כגון כיצד למדוד את קצב הלב, או את האנטומיה של איברים אחרים.
And the process doesn’t end there. Each time you recall heart anatomy, you reactivate the long-term memory, which makes it susceptible to change. The knowledge can be updated, strengthened, and reintegrated with other pieces of information. This is where our first study technique comes in.
והתהליך לא נגמר שם. בכל פעם שאתם נזכרים באנטומיה של הלב, אתם מפעילים מחדש את הזיכרון לטווח הארוך, מה שהופך אותו רגיש לשינוי. ניתן לעדכן ולחזק את הידע ולשלב אותו מחדש עם פיסות מידע אחרות. כאן נכנסת טכניקת הלימוד הראשונה שלנו.
Testing yourself with flashcards and quizzes forces you to actively retrieve knowledge, which updates and strengthens the memory. Students often prefer other study methods, like rereading textbooks and highlighting notes. But these practices can generate a false sense of competence, since the information is right in front of you. Testing yourself, however, allows you to more accurately gauge what you actually know.
בדיקת עצמכם באמצעות כרטיסי הברקה וחידונים שמאלצת אתכם לאחזר ידע באופן פעיל, מה שמעדכן ומחזק את הזיכרון. סטודנטים מעדיפים לעתים קרובות שיטות לימוד אחרות, כמו קריאה חוזרת של ספרי לימוד והדגשת הערות. אך פרקטיקות אלה יכולות ליצור תחושת יכולת כוזבת, מכיוון שהמידע נמצא ממש מולכם. בדיקת עצמכם, לעומת זאת, מאפשרת לכם לאמוד בצורה מדויקת יותר את מה שאתם באמת יודעים.
But what if, while doing this, you can’t remember the answers? Not to worry— making mistakes can actually improve learning in the long term. It’s theorized that as you rack your brain for the answer, you activate relevant pieces of knowledge. Then, when the correct answer is later revealed, the brain can better integrate this information with what you already know.
אבל מה אם, בזמן שאתם עושים את זה, אתם לא יכולים לזכור את התשובות? אל דאגה - ביצוע טעויות יכול למעשה לשפר את הלמידה בטווח הארוך. יש תיאוריה שכאשר אתם שוברים את הראש שלכם לתשובה, אתם מפעילים פיסות ידע רלוונטיות. ואז, כאשר התשובה הנכונה מתגלה מאוחר יותר, המוח יכול לשלב טוב יותר מידע זה עם מה שאתם כבר יודעים.
Our second technique builds on the first. When using flashcards to study, it's best to mix the deck with multiple subjects. Interleaving, or mixing the concepts you focus on in a single session, can lead to better retention than practicing a single skill or topic at a time. One hypothesis of why this works is that, similar to testing, cycling through different subjects forces your brain to temporarily forget, then retrieve information, further strengthening the memory. You may also find connections across the topics, and better understand their differences.
הטכניקה השנייה שלנו מתבססת על הראשונה. כאשר משתמשים בכרטיסי הברקה ללימוד, עדיף לערבב את החפיסה עם מספר נושאים. שילוב, או ערבוב המושגים שבהם אתם מתמקדים במשך זמן אחד, יכול להוביל לשמירה טובה יותר מאשר תרגול מיומנות אחת או נושא בודד בכל פעם. השערה אחת מדוע זה עובד היא שבדומה לבחינה מעבר בין נושאים שונים מאלץ את המוח שלכם לשכוח זמנית, ואז לאחזר מידע, ולחזק עוד יותר את הזיכרון. אתם עשויים גם למצוא קשרים בין הנושאים ולהבין טוב יותר את ההבדלים ביניהם.
Now that you know how and what to study, our final technique concerns when. Spacing your review across multiple days allows for rest and sleep between sessions. While “offline,” the brain is actively at work, storing and integrating knowledge in the neocortex. So while cramming the night before the exam may seem logical— after all, won’t the material be fresh in your mind?— the information won’t stick around for the long term. This brings us back to our medical residents. Both groups studied the surgery for the same amount of time. Yet one group’s training was crammed in a single day, while the other more successful group’s training was spread over four weeks.
עכשיו כשאתם יודעים איך ומה ללמוד, הטכניקה הסופית שלנו נוגעת ב-מתי. ריווח הסקירה שלכם על פני מספר ימים מאפשר מנוחה ושינה בין המפגשים. בעודו “לא מקוון“, המוח פועל באופן פעיל, מאחסן ומשלב ידע בניאוקורטקס. אז בעוד שהדחיסה בלילה שלפני הבחינה עשויה להיראות הגיונית - אחרי הכל, האם החומר לא יהיה טרי בראש שלכם - המידע לא יישאר בטווח הארוך. זה מחזיר אותנו למתמחי הרפואה שלנו. שתי הקבוצות למדו את הניתוח במשך אותו פרק זמן. עם זאת, האימונים של קבוצה אחת נדחסו ביום אחד, ואילו האימונים של הקבוצה המצליחה יותר התפרסו על פני ארבעה שבועות.
The reason all three of these study techniques work is because they’re designed with the brain in mind. They complement and reinforce the incredible way the brain works, sorting through and storing the abundance of information it’s fed day after day.
הסיבה שכל שלוש טכניקות הלימוד הללו עובדות היא מכיוון שהן מעוצבות מתוך מחשבה על המוח. הם משלימות ומחזקות את הדרך המדהימה שבה המוח עובד, ממיינות ומאחסנות את שפע המידע שהוא מוזן בו יום אחר יום.