I'd like to start by asking you all to go to your happy place, please. Yes, your happy place, I know you've got one even if it's fake.
Tôi muốn bắt đầu bằng việc mời tất cả các bạn đi đến nơi hạnh phúc của mình. Đúng, nơi hạnh phúc của bạn, Tôi biết các bạn ai cũng có 1 chỗ cho dù nó là giả đi chăng nữa.
(Laughter)
(Cười)
OK, so, comfortable? Good.
Được rồi, có thoải mái không? Tốt.
Now I'd like to you to mentally answer the following questions. Is there any strip lighting in your happy place? Any plastic tables? Polyester flooring? Mobile phones? No? I think we all know that our happy place is meant to be somewhere natural, outdoors -- on a beach, fireside. We'll be reading or eating or knitting. And we're surrounded by natural light and organic elements. Natural things make us happy. And happiness is a great motivator; we strive for happiness. Perhaps that's why we're always redesigning everything, in the hopes that our solutions might feel more natural. So let's start there -- with the idea that good design should feel natural.
Bây giờ, các bạn hãy trả lời trong đầu những câu hỏi sau. Có bất cứ tia sáng sáng nào tại nơi hạnh phúc của bạn không? Hoặc là có cái bàn nhựa nào không? Sàn nhà bằng Po-li-ét-te? Điện thoại di động? Không à? Tôi nghĩ rằng ai cũng biết nơi hạnh phúc của mình là một nơi đâu đó đầy tự nhiên, ở ngoài trời -- trên bãi biển, kế bên lò sưởi. Chúng ta đang đọc sách, ăn uống, hoặc ngồi đan. Và xung quanh chúng ta là ánh sáng tự nhiên và những yếu tố hữu cơ Những gì tự nhiên làm chúng ta hạnh phúc. Và hạnh phúc là 1 động cơ tuyệt vời; chúng ta tranh đấu cho hạnh phúc. Có lẽ đó là lý do chúng ta luôn đang thiết kế lại mọi thứ. với hy vọng rằng giải pháp của chúng ta có lẽ là tự nhiên hơn. Hãy bắt đầu từ đó nhé -- với ý niệm rằng thiết kế tốt sẽ cho cảm giác tự nhiên.
Your phone is not very natural. And you probably think you're addicted to your phone, but you're really not. We're not addicted to devices, we're addicted to the information that flows through them. I wonder how long you would be happy in your happy place without any information from the outside world. I'm interested in how we access that information, how we experience it. We're moving from a time of static information, held in books and libraries and bus stops, through a period of digital information, towards a period of fluid information, where your children will expect to be able to access anything, anywhere at any time, from quantum physics to medieval viticulture, from gender theory to tomorrow's weather, just like switching on a lightbulb -- Imagine that.
Điện thoại của bạn rất là không thuộc tự nhiên. Và bạn có lẽ nghĩ là bạn bị nghiện điện thoại, nhưng bạn thưc ra không phải vậy. Bạn không bị nghiện những thiết bị, bạn bị nghiện bởi những thông tin chảy qua qua chúng. Tôi tự hỏi các bạn hạnh phúc trong nơi hạnh phúc của mình bao lâu nếu thiếu vắng những thông tin từ thế giới bên ngoài. Tôi hứng thú in cách chúng ta truy cập những thông tin đó, cách chúng ta nếm trải nó. Chúng ta đang chuyển dời từ 1 thời kỳ của những thông tin cố định, được lưu trữ trong sách vở và thư viện và bến xe bus, qua 1 thời kỳ của thông tin số, tới 1 thời kỳ của thông tin bất định, nơi mà con trẻ của bạn sẽ có thể truy cập được mọi thứ, ở bất kỳ đâu và bất cứ lúc nào, từ vật lý lượng tử đến việc trồng nho thời trung cổ, từ thuyết giống loại cho đến thời tiết của ngày mai, chỉ giống như bật công tắc bóng đèn -- Hãy tưởng tượng.
Humans also like simple tools. Your phone is not a very simple tool. A fork is a simple tool.
Con người cũng thích những công cụ đơn giản. Điện thoại của bạn thì không đơn giản tí nào. Cái nĩa mới là 1 công cụ đơn giản.
(Laughter)
(Tiếng cười)
And we don't like them made of plastic, in the same way I don't really like my phone very much -- it's not how I want to experience information.
Và chúng ta không thích chúng được làm bằng nhựa, cũng như tôi thật sự không thích điện thoại của tôi lắm -- đó không phải là cách mà tôi muốn trải nghiệm thông tin.
I think there are better solutions than a world mediated by screens. I don't hate screens, but I don't feel -- and I don't think any of us feel that good about how much time we spend slouched over them. Fortunately, the big tech companies seem to agree. They're actually heavily invested in touch and speech and gesture, and also in senses -- things that can turn dumb objects, like cups, and imbue them with the magic of the Internet, potentially turning this digital cloud into something we might touch and move.
Tôi nghĩ phải có những giải pháp tốt hơn là 1 thế giới qua trung gian màn hình. Tôi không ghét màn hình, nhưng tôi không cảm thấy -- và tôi không nghĩ mọi người chúng ta cảm thấy tốt về việc chúng ta dành thì giờ ngồi thườn thượt trước chúng. May mắn thay, những công ty công nghệ lớn dường như cũng đồng ý. Họ đã thật sự đầu tư lớn và cảm ứng và giọng nói và cử chỉ, và cả cảm xúc -- những điều mà có thể biến những đối tượng vô tri giác, như chiếc tách, và tiêm chúng với sự thần kỳ của internet, có khả năng biến đổi cả đám mây số này thành những thứ mà chúng ta có thể chạm và di chuyển được.
The parents in crisis over screen time need physical digital toys teaching their kids to read, as well as family-safe app stores. And I think, actually, that's already really happening.
Các bậc phụ huynh chán nản trước thời gian trên màn hình chỉ cần những đồ chơi vật lý số dạy dỗ con e đọc, cũng như những cửa hàng ứng dụng gia đình an toàn. Và tôi nghĩ, thật sự, điều đó đã thật sự đang diễn ra.
Reality is richer than screens. For example, I love books. For me they are time machines -- atoms and molecules bound in space, from the moment of their creation to the moment of my experience. But frankly, the content's identical on my phone. So what makes this a richer experience than a screen? I mean, scientifically. We need screens, of course. I'm going to show film, I need the enormous screen. But there's more than you can do with these magic boxes. Your phone is not the Internet's door bitch.
Thực tế phong phú hơn những màn hình nhiều. Ví dụ, tôi yêu mến sách. Đối với tôi chúng là những cổ máy thời gian -- phản ứng nguyên tử và phân tử trong không gian, từ thời khắc chúng được tạo ra cho đến thời điểm mà tôi nhận biết. Nhưng nói thật, nội dung giống hệt trên điện thoại của tôi. Vì vậy cái gì làm nên 1 trải nghiệm phong phú hơn 1 màn hình? Ý tôi là, theo cách khoa học. Chúng ta cần những màn hình, dĩ nhiên rồi. Tôi sắp chiếu 1 đoạn phim, tôi cần màn hình lớn. Nhưng bạn có thể làm nhiều điều hơn với những chiệc hộp ma thuật này. Điện thoại của bạn không phải là cánh cửa Internet tồi.
(Laughter)
(Tiếng cười)
We can build things -- physical things, using physics and pixels, that can integrate the Internet into the world around us. And I'm going to show you a few examples of those.
Chúng ta có thể xây dựng những thứ-- những thứ vật chất, sử dụng vật lý học và những điểm ảnh, để có thể tích hợp Internet vào thể giới xung quanh ta. Và tôi sẽ cho các bạn xem 1 vài ví dụ của chúng.
A while ago, I got to work with a design agency, Berg, on an exploration of what the Internet without screens might actually look like. And they showed us a range ways that light can work with simple senses and physical objects to really bring the Internet to life, to make it tangible. Like this wonderfully mechanical YouTube player. And this was an inspiration to me.
Cách đây không lâu, tôi có làm việc với 1 cơ quan thiết kế, tên là Berg, trong 1 khám phá về việc Internet sẽ thực sự trông ra sao nếu không có các màn hình. Và chúng đã cho chúng tôi thấy 1 dãy các cách rằng ánh sáng có thể làm việc được với những bộ phận giác quan và vật lý đơn giản để đem Internet vào đời sống, để làm cho nó hữu hình. Giống như thiết bị xem Youtube tuyệt vời này. Và điều này là 1 cảm hứng cho tôi.
Next I worked with the Japanese agency, AQ, on a research project into mental health. We wanted to create an object that could capture the subjective data around mood swings that's so essential to diagnosis. This object captures your touch, so you might press it very hard if you're angry, or stroke it if you're calm. It's like a digital emoji stick. And then you might revisit those moments later, and add context to them online. Most of all, we wanted to create an intimate, beautiful thing that could live in your pocket and be loved.
Tiếp đó tôi đã làm việc với một cơ quan của Nhật, AQ, trong 1 dự án nghiên cứu về sức khỏe tâm thần. Chúng tôi muôn tạo ra 1 vật thể có thể thu được dữ liệu chủ quan quanh những cảm giác lâng lâng mà rất cần thiết để chuẩn đoán. Vật thể này thu lại cái chạm của bạn. bạn sẽ phải ấn nó rất mạnh nếu bạn tức giận, hoặc là đánh vào nó nếu bạn bình tĩnh. Nó giống như 1 biệu tượng cảm xúc số. Và sau đó bạn có thể thăm lại những thời điểm đó sau này, và thêm thông tin để chúng được online. Hẩu hết, chúng ta đều muốn tạo ra 1 thứ thân thiết, xinh đẹp có thể sống trong túi áo của mình và được yêu thương.
The binoculars are actually a birthday present for the Sydney Opera House's 40th anniversary. Our friends at Tellart in Boston brought over a pair of street binoculars, the kind you might find on the Empire State Building, and they fitted them with 360-degree views of other iconic world heritage sights --
Ống nhòm thực sự là 1 món quà sinh nhật cho lễ kỉ niệm thứ 40 của Nhà Hát Sydney. Những người bạn của chúng ta ở Tellart ở Boston đã đem theo cặp cống nhòm đường phố, loại mà các bạn có thể tìm thấy trong tòa nhà Quốc Hội, và họ gắn chúng với hộp nhìn 360 độ của các biêu tượng di sản danh lam thế giới khác --
(Laughter)
(Tiếng cười)
using Street View. And then we stuck them under the steps. So, they became this very physical, simple reappropriation, or like a portal to these other icons. So you might see Versailles or Shackleton's Hut. Basically, it's virtual reality circa 1955.
sử dụng ngắm đường phố. Và sau đó chúng tôi đặt chúng dưới các bậc thang. Chúng đã làm nơi này trở nên rất chất, 1 sự tái chiếm đơn giản, hoặc giống như là 1 cổng thông tin đến những biểu tượng khác. Bạn có thể nhìn thấy Versailles hoặc túp lều của Shackleton. Về cơ bản, nó là thực tế ảo của những năm 1955.
(Laughter)
(Tiếng cười)
In our office we use hacky sacks to exchange URLs. This is incredibly simple, it's like your Opal card. You basically put a website on the little chip in here, and then you do this and ... bosh! -- the website appears on your phone. It's about 10 cents.
Trong văn phòng chúng ta sử dụng banh để trao đổi URL. Điều này là cực kỳ đơn giản, nó giống như chiếc thẻ Opal của bạn vậy. Về cơ bản bạn đặt 1 cái website trên cái chíp nhỏ ở đây, và rồi bạn làm thế này và ... bosh! -- website xuất hiện trên điện thoại của bạn. Nó mất khoảng 10 cent.
Treehugger is a project that we're working on with Grumpy Sailor and Finch, here in Sydney. And I'm very excited about what might happen when you pull the phones apart and you put the bits into trees, and that my children might have an opportunity to visit an enchanted forest guided by a magic wand, where they could talk to digital fairies and ask them questions, and be asked questions in return. As you can see, we're at the cardboard stage with this one.
Vận động viên môi trường là 1 dự án mà tôi đang làm việc với Grumpy Sailor và Finch, tại Sydney đây. Và tôi rất hào hứng về những điều có thể diễn ra khi bạn quăng điện thoại sang 1 bên và bạn đem các bit vào các cây, và con trẻ của tôi có thể có 1 cơ hội đi thăm 1 cánh rừng mê hoặc được chỉ dẫn bởi chiếc đũa thần, nơi mà chúng có thể nói với vị tiên số và hỏi họ, và có thể được hỏi ngượi lại. Như các bạn thấy đấy, Chúng ta ở sân khấu các tông với cái này.
(Laughter)
(Tiếng cười)
But I'm very excited by the possibility of getting kids back outside without screens, but with all the powerful magic of the Internet at their fingertips. And we hope to have something like this working by the end of the year.
Nhưng tôi rất hào hứng bởi khả năng nhận lũ trẻ trở lại bên ngoài mà không có các màn hình, nhưng bằng với tất sức mạnh ma thuật của Internet trên đầu ngón tay của chúng. Và tôi hy vọng có điều gì đó giống vậy hữu hiệu vào cuối năm.
So let's recap. Humans like natural solutions. Humans love information. Humans need simple tools. These principles should underpin how we design for the future, not just for the Internet. You may feel uncomfortable about the age of information that we're moving into. You may feel challenged, rather than simply excited. Guess what? Me too. It's a really extraordinary period of human history.
Chúng ta hãy đậy nắp lại. Loài người thích những giải pháp tự nhiên. Loài người thích thông tin. Loài người cần những công cụ đơn giản. Những ý niệm này nên được củng cố khi thiết kế cho tương lai, không chỉ riêng cho Internet không thôi. Bạn có thể cảm thấy không thoải mái vể thời kỳ thông tin mà chúng ta đang tiến tới. Bạn có thể cảm thấy bị thách thức, hơn chỉ đơn giản là hào hứng. Hãy đoán xem? Tôi cũng vậy. Nó thật sự là 1 thời kỳ phi thường của lịch sử nhân loại.
We are the people that actually build our world, there are no artificial intelligences... yet.
Chúng ta là những người thật sự xây dựng thế giới của chúng ta, không có trí thông minh nhân tạo ... gì.
(Laughter)
(Tiếng cười)
It's us -- designers, architects, artists, engineers. And if we challenge ourselves, I think that actually we can have a happy place filled with the information we love that feels as natural and as simple as switching on lightbulb. And although it may seem inevitable, that what the public wants is watches and websites and widgets, maybe we could give a bit of thought to cork and light and hacky sacks.
Nó là chính chúng ta- nhà thiết kế, kiến trúc sư, họa sĩ, kỹ sư. Và nếu chúng ta thách thức chính mình, tôi nghĩ rằng thực sự chúng ta có thể có 1 nơi hạnh phúc được phủ đầy thông tin mà chúng ta yêu thích cho cảm giác tự nhiên như đơn giản như bật công tắc bóng đèn. Và cho dù có vẻ chắc chắn, rằng cái mọi người mong muốn là đồng hồ và website và các phụ tùng, có lẽ chúng ta có thể đưa ra 1 chút suy nghĩ cho nút chai và bóng đèn và banh dây.
Thank you very much.
Xin cám ơn các bạn rất nhiều.
(Applause)
(Vỗ tay)