I'd like to start by asking you all to go to your happy place, please. Yes, your happy place, I know you've got one even if it's fake.
За почеток, би ве замолил да отидете на вашето среќно место. Да, вашето среќно место. Знам дека имате, па макар и лажно.
(Laughter)
(Смеа)
OK, so, comfortable? Good.
Добро. Удобно е? Добро.
Now I'd like to you to mentally answer the following questions. Is there any strip lighting in your happy place? Any plastic tables? Polyester flooring? Mobile phones? No? I think we all know that our happy place is meant to be somewhere natural, outdoors -- on a beach, fireside. We'll be reading or eating or knitting. And we're surrounded by natural light and organic elements. Natural things make us happy. And happiness is a great motivator; we strive for happiness. Perhaps that's why we're always redesigning everything, in the hopes that our solutions might feel more natural. So let's start there -- with the idea that good design should feel natural.
Сега, одговорете во себе на следниве прашања. Дали има неонско осветлување во вашето среќно место? Има пластични маси? Полиестерски под? Мобилни телефони? Не? Сите знаеме дека нашето среќно место е некаде надвор, во природа- на плажа, крај оган. Таму читаме, јадеме или плетеме. Опкружени сме со природно светло и органски елементи. Природните работи не` прават среќни. Среќата е голем мотиватор, ние се бориме за среќа. Можеби затоа постојано ги редизајнираме работите, со надеж дека новиот дизајн ќе ни биде поприроден Па, да започнеме тука- со идејата дека добриот дизајн треба да биде природен.
Your phone is not very natural. And you probably think you're addicted to your phone, but you're really not. We're not addicted to devices, we're addicted to the information that flows through them. I wonder how long you would be happy in your happy place without any information from the outside world. I'm interested in how we access that information, how we experience it. We're moving from a time of static information, held in books and libraries and bus stops, through a period of digital information, towards a period of fluid information, where your children will expect to be able to access anything, anywhere at any time, from quantum physics to medieval viticulture, from gender theory to tomorrow's weather, just like switching on a lightbulb -- Imagine that.
Телефонот не е многу природен. Веројатно мислите дека сте зависни од него, но, не сте. Не сме зависни од уреди, туку од информациите кои тие ги пренесуваат. Се прашувам колку долго ќе бидете среќни во вашите среќни места без информации од надворешниот свет? Сакам да знам како стигнуваме до тие информации, како ги доживуваме. Се движиме од време на статички информации во книгите, библиотеките и автобуските станици, преку времето на дигитални информации, кон време на флуидни информации, каде децата ќе можат да пристапат до се`, насекаде и во секое време, од квантна физика до средоновековнo лозарство, од родова теорија до утрешната временска прогноза, како палење на светлото- замислете го тоа.
Humans also like simple tools. Your phone is not a very simple tool. A fork is a simple tool.
Луѓето исто сакаат едноставни алати. Вашиот телефон не е едноставен алат. Виљушката е едноставен алат.
(Laughter)
(Смеа)
And we don't like them made of plastic, in the same way I don't really like my phone very much -- it's not how I want to experience information.
И не сакаме кога е пластична, така, исто и јас- не го сакам мојот телефон- не е тоа начинот на кој сакам да ги доживеам информациите.
I think there are better solutions than a world mediated by screens. I don't hate screens, but I don't feel -- and I don't think any of us feel that good about how much time we spend slouched over them. Fortunately, the big tech companies seem to agree. They're actually heavily invested in touch and speech and gesture, and also in senses -- things that can turn dumb objects, like cups, and imbue them with the magic of the Internet, potentially turning this digital cloud into something we might touch and move.
Мислам дека има подобри решенија отколку свет претставен преку екрани. Не ги мразам екраните, но мислам дека никој не е задоволен од тоа колку време поминуваме пред нив. За среќа, и големите технолошки компании го мислат ова. Нив многу ги интересира допирот, говорот, движењето, и сетилата. Ги интересира како да ја вдахнат магијата на интернетот во простите предмети, како чашите, претварајќи го дигиталниот облак во нешто што можеме да го допреме и придвижиме.
The parents in crisis over screen time need physical digital toys teaching their kids to read, as well as family-safe app stores. And I think, actually, that's already really happening.
На родителите загрижени за времето пред екраните им требаат дигитални играчки за да ги научат децата да читаат, како и безбедни продавници за апликации. Всушност мислам дека тоа веќе се случува.
Reality is richer than screens. For example, I love books. For me they are time machines -- atoms and molecules bound in space, from the moment of their creation to the moment of my experience. But frankly, the content's identical on my phone. So what makes this a richer experience than a screen? I mean, scientifically. We need screens, of course. I'm going to show film, I need the enormous screen. But there's more than you can do with these magic boxes. Your phone is not the Internet's door bitch.
Реалноста е побогата од екраните. На пример, јас сакам книги. За мене тие се временски машини- атоми и молекули врзани во просторот, од мигот на нивното создавање до моментот на моето искуство. Но, да бидам искрен, содржината е иста и на мојот телефон. Тогаш зошто книгата е побогато искуство од екранот? Мислам, од научен аспект, се разбира, екраните ни се потребни. Ако гледаме филм, ни треба голем екран, Но, има и нешто друго што не можат да ви го понудат овие магични кутии. Вашиот телефон не е кралица на интернетот.
(Laughter)
(Смеа)
We can build things -- physical things, using physics and pixels, that can integrate the Internet into the world around us. And I'm going to show you a few examples of those.
Можеме да градиме нешта-физички нешта со употреба на физика и пиксели кои ќе го интегрираат интернетот во светот околу нас. Ќе ви покажам неколку пример сега.
A while ago, I got to work with a design agency, Berg, on an exploration of what the Internet without screens might actually look like. And they showed us a range ways that light can work with simple senses and physical objects to really bring the Internet to life, to make it tangible. Like this wonderfully mechanical YouTube player. And this was an inspiration to me.
Пред извесно време работев со дизајнерската куќа Берг, на истражувањето каков би бил интернетот без екрани. Ни беа прикажани различни начини на кои светлото може да работи со едноставни сетила и физички предмети, за да го оживее интернетот, да го направи опиплив. Како овие прекрасни механички Ју Тјуб плеери. И ова беше инспирација за мене.
Next I worked with the Japanese agency, AQ, on a research project into mental health. We wanted to create an object that could capture the subjective data around mood swings that's so essential to diagnosis. This object captures your touch, so you might press it very hard if you're angry, or stroke it if you're calm. It's like a digital emoji stick. And then you might revisit those moments later, and add context to them online. Most of all, we wanted to create an intimate, beautiful thing that could live in your pocket and be loved.
Потоа работев за јапонската фирма AQ на еден истражувачки проект за ментално здравје. Сакавме да креираме предмет кој ќе снима податоци за промените во расположението што е важно за поставување дијагноза. Овој предмет го снима вашиот допир, така што го стегате силно ако сте нервозни, или нежно го допирате кога сте смирени. Тоа е како стик за дигитални емотикони. Подоцна можете да се навратите на тие моменти, и да им додадете содржини онлајн. Пред се', сакавме да креираме убав интимен предмет кој ќе го имате во вашиот џеб и ќе го сакате.
The binoculars are actually a birthday present for the Sydney Opera House's 40th anniversary. Our friends at Tellart in Boston brought over a pair of street binoculars, the kind you might find on the Empire State Building, and they fitted them with 360-degree views of other iconic world heritage sights --
Двогледот е всушност, роденденски подарок за 40 годишнината на Операта во Сиднеј. Нашите пријатели од Теларт, во Бостон, донесоа улични двогледи какви што има на Емпајер Стејт Билдинг, и им вградија слики од други познати светски знаменитости.
(Laughter)
(смеа)
using Street View. And then we stuck them under the steps. So, they became this very physical, simple reappropriation, or like a portal to these other icons. So you might see Versailles or Shackleton's Hut. Basically, it's virtual reality circa 1955.
користејќи го "Стрит Вју" на Гугл. Потоа ги ставивме под скалите. Така, тие станаа многу физички едноставни, или како портал кон другите знаменитости. На тој начин можете да го видите Версај или Шеклтон Хат. Во основа, тоа е виртуелна реалност од 1955.
(Laughter)
(смеа)
In our office we use hacky sacks to exchange URLs. This is incredibly simple, it's like your Opal card. You basically put a website on the little chip in here, and then you do this and ... bosh! -- the website appears on your phone. It's about 10 cents.
Во нашата канцеларија користиме вреќички за да разменуваме URL адреси. Тоа е навистина едноставно, како вашата платежна картичка. Едноставно ставате веб страна на малиот чип овде, и го правите ова и ....опаа!- веб страната се појавува на вашиот телефон. Тоа чини околу 10 центи.
Treehugger is a project that we're working on with Grumpy Sailor and Finch, here in Sydney. And I'm very excited about what might happen when you pull the phones apart and you put the bits into trees, and that my children might have an opportunity to visit an enchanted forest guided by a magic wand, where they could talk to digital fairies and ask them questions, and be asked questions in return. As you can see, we're at the cardboard stage with this one.
"Гушкачот на дрвја" е проект на кој работимe заедно со Grumpy Sailor и Finch, тука во Сиднеј. И многу сум возбуден околу тоа што може да се случи кога го расклопуваш телефонот и ги ставаш делчињата на дрво, и дека моите деца ќе имаат можност да посетат волшебна шума предводени од магично стапче, каде ќе можат да зборуваат со дигитални самовили, да прашуваат, а и да бидат прашани. Како што гледате, се' уште сме на прагот со ова.
(Laughter)
(смеа)
But I'm very excited by the possibility of getting kids back outside without screens, but with all the powerful magic of the Internet at their fingertips. And we hope to have something like this working by the end of the year.
Но, јас сум возбуден од можноста повторно да ги вратиме децата надвор без екраните, а магијата на интернетот сепак да им биде на дофат. Се надеваме дека ќе имаме нешто вакво до крајот на годината.
So let's recap. Humans like natural solutions. Humans love information. Humans need simple tools. These principles should underpin how we design for the future, not just for the Internet. You may feel uncomfortable about the age of information that we're moving into. You may feel challenged, rather than simply excited. Guess what? Me too. It's a really extraordinary period of human history.
Па, ајде да повториме. Луѓето сакаат природни решенија. луѓето сакаат информации. Луѓет имаат потреба од едноставни алатки. На овој начин треба да ја дизајнираме иднината, не само интернетот. Можеби инфо ерата во која влегуваме ве прави несигурни. Можеби повеќе ви е предизвик отколку возбуда. Ист е случајот и со мене. Ова е навстина исклучителна епоха на човечката историја.
We are the people that actually build our world, there are no artificial intelligences... yet.
Ние сме луѓето кои го градат светот, нема вештачки интелигенции.. се' уште.
(Laughter)
(смеа)
It's us -- designers, architects, artists, engineers. And if we challenge ourselves, I think that actually we can have a happy place filled with the information we love that feels as natural and as simple as switching on lightbulb. And although it may seem inevitable, that what the public wants is watches and websites and widgets, maybe we could give a bit of thought to cork and light and hacky sacks.
тоа сме ние-дизајнери,архитекти, уметници и инженери. И ако си поставиме предизвик мислам дека ќе го создадеме нашето среќно место, исполнето со информации кои ги сакаме што ќе ни биде природно и едноставно како палење на светлото. Не можеме да избегаме од тоа дека мнозинството сака часовници, веб страни и виџети, сепак добро е да им дадеме шанса и на плутата, светлината и вреќичките.
Thank you very much.
Ви благодарам!
(Applause)
(аплауз)