I'd like to start by asking you all to go to your happy place, please. Yes, your happy place, I know you've got one even if it's fake.
Először is azt kérem, húzódjanak kedvenc kuckójukba. Igen, kedvenc kuckójukba. Van mindenkinek, még ha nem is az igazi.
(Laughter)
(Nevetés)
OK, so, comfortable? Good.
Kényelmesen elhelyezkedtek? Akkor jó.
Now I'd like to you to mentally answer the following questions. Is there any strip lighting in your happy place? Any plastic tables? Polyester flooring? Mobile phones? No? I think we all know that our happy place is meant to be somewhere natural, outdoors -- on a beach, fireside. We'll be reading or eating or knitting. And we're surrounded by natural light and organic elements. Natural things make us happy. And happiness is a great motivator; we strive for happiness. Perhaps that's why we're always redesigning everything, in the hopes that our solutions might feel more natural. So let's start there -- with the idea that good design should feel natural.
S most gondolatban válaszoljanak a kérdéseimre. Ott LED-szalaggal világítanak? Műanyag asztalok vannak? Poliészter padló? Mobiltelefonok? Nincs? Tudom, hogy kedvenc kuckónkat mindannyian a természetben képzeljük el, parton vagy tábortűz mellett. Olvasáshoz, evéshez vagy kötéshez készülődünk. Köröttünk természetes fény és szerves anyagok. A természetes anyagok örömmel töltenek el bennünket. S a boldogság nagyszerű hajtóerő: boldogságra törekszünk. Talán ezért van, hogy mindig mindent újraalakítunk. Abban a reményben, hogy megoldásainkat természetesebbnek érezzük. Kezdjük azzal az elvvel, hogy a jól tervezett tárgynak a természetesség érzetét kell keltenie.
Your phone is not very natural. And you probably think you're addicted to your phone, but you're really not. We're not addicted to devices, we're addicted to the information that flows through them. I wonder how long you would be happy in your happy place without any information from the outside world. I'm interested in how we access that information, how we experience it. We're moving from a time of static information, held in books and libraries and bus stops, through a period of digital information, towards a period of fluid information, where your children will expect to be able to access anything, anywhere at any time, from quantum physics to medieval viticulture, from gender theory to tomorrow's weather, just like switching on a lightbulb -- Imagine that.
A mobiljuk nem nagyon természetes. Nyilván úgy vélik: a mobiljuk függőségében élnek. De valójában nem így van. Nem készülékektől élünk függőségben, hanem a rajtuk átáramló információtól. Kíváncsi vagyok, meddig lennének boldogok kedvenc kuckójukban a külvilágból származó információ nélkül. Érdekel, hogyan jutunk hozzá az információhoz, hogyan éljük meg. Könyvekben, könyvtárakban és buszmegállókban őrzött statikus információ korszakától a digitális információ időszakán át haladunk a folyékony információ érája felé, amelyben gyermekeinknek természetes lesz: bármihez bárhol bármikor hozzáférhetnek, a kvantumfizikától a középkori szőlőművelésig, a gender-elmélettől a másnapi időjárásig, mintha csak egy villanykörtét kapcsolnánk fel. Gondoljanak csak bele.
Humans also like simple tools. Your phone is not a very simple tool. A fork is a simple tool.
Az emberek szeretik az egyszerű eszközöket. A mobiljuk nem nagyon egyszerű eszköz. Egy villa, hát az egyszerű eszköz.
(Laughter)
(Nevetés)
And we don't like them made of plastic, in the same way I don't really like my phone very much -- it's not how I want to experience information.
Nem szeretjük a műanyagból készülteket. Ugyanezért nagyon nem szeretem a mobilomat, mert nem így akarom megtapasztalni az információt.
I think there are better solutions than a world mediated by screens. I don't hate screens, but I don't feel -- and I don't think any of us feel that good about how much time we spend slouched over them. Fortunately, the big tech companies seem to agree. They're actually heavily invested in touch and speech and gesture, and also in senses -- things that can turn dumb objects, like cups, and imbue them with the magic of the Internet, potentially turning this digital cloud into something we might touch and move.
Azt hiszem, vannak jobb megoldások, mint a kijelzők által közvetített világ. Nem utálom a kijelzőket, de nem érzem... és nem hiszem, hogy bármelyikünk jónak tartja, amennyi időt föléjük görnyedve töltünk. Szerencsére a nagy műszaki cégek is így vannak vele. Már jócskán befektettek az érintésbe, a beszédbe és taglejtésekbe, és az érzékekbe is; olyan dolgokba, amelyek ostoba tárgyakat, pl. csészéket át tud változtatni, és telíteni tudja őket az internet varázslatával, s e digitális felhőt tapinthatóvá és mozgathatóvá teszi.
The parents in crisis over screen time need physical digital toys teaching their kids to read, as well as family-safe app stores. And I think, actually, that's already really happening.
A képernyő előtt töltött időről szóló civódáskor a szülőknek kézbe fogható digitális játékot kell adniuk a gyereknek az olvasás tanulásához és gyermekhez igazított alkalmazásbolt kell. Úgy vélem, hogy ez már jelenleg is folyik.
Reality is richer than screens. For example, I love books. For me they are time machines -- atoms and molecules bound in space, from the moment of their creation to the moment of my experience. But frankly, the content's identical on my phone. So what makes this a richer experience than a screen? I mean, scientifically. We need screens, of course. I'm going to show film, I need the enormous screen. But there's more than you can do with these magic boxes. Your phone is not the Internet's door bitch.
A valóság gazdagabb a képernyőknél. Én például szeretem a könyveket. Nekem olyanok, mint az időgépek: atomok és molekulák a térben összekötve, teremtésük pillanatától kezdve egészen az észlelésem idejéig. Őszintén, a tartalom a mobilomon ugyanaz. Mitől lesz ez az élmény gazdagabb, mint a kijelzőn? Úgy értem, tudományosan. Persze, szükségünk van kijelzőkre. Filmvetítéshez óriási képernyő kell. De ezek a varázslatos dobozok sokkal többre képesek. A mobiljuk nem az internet ajtónállója.
(Laughter)
(Nevetés)
We can build things -- physical things, using physics and pixels, that can integrate the Internet into the world around us. And I'm going to show you a few examples of those.
Megépíthetünk természetes tárgyakat a fizika és pixelek segítségével. Ezek beilleszthetik az internetet a környezetünkbe. Mutatok egy pár példát.
A while ago, I got to work with a design agency, Berg, on an exploration of what the Internet without screens might actually look like. And they showed us a range ways that light can work with simple senses and physical objects to really bring the Internet to life, to make it tangible. Like this wonderfully mechanical YouTube player. And this was an inspiration to me.
Nemrég a Berg dizájncéggel azon dolgoztam, milyen lehet a képernyő nélküli internet. A cég mutatott nekünk néhány módot, amellyel a fény össze tudja kötni a tudatunkat a tárgyakkal, hogy életre keltse és tapinthatóvá tegye az internetet. Mint ezt a pompás mechanikus YouTube lejátszót. Ez meghozta nekem az ihletet.
Next I worked with the Japanese agency, AQ, on a research project into mental health. We wanted to create an object that could capture the subjective data around mood swings that's so essential to diagnosis. This object captures your touch, so you might press it very hard if you're angry, or stroke it if you're calm. It's like a digital emoji stick. And then you might revisit those moments later, and add context to them online. Most of all, we wanted to create an intimate, beautiful thing that could live in your pocket and be loved.
Utóbb az AQ japán céggel dolgoztam egy lelkiegészség-programon. Olyan tárgyat akartunk létrehozni, amely a hangulatváltozás szubjektív adatait rögzíti. Ez nélkülözhetetlen a diagnózishoz. A tárgy rögzíti a tapintást, ezért ha dühösek, erősen nyomják meg, vagy ha nyugodtak, megcirógathatják. Olyan, mint egy digitális szmájligép. Később fölidézhetik ezeket a pillanatokat, és helyzetet köthetnek hozzájuk online. Leginkább egy szép intim dolgot akartunk alkotni, amely zsebben is elfér és szeretetreméltó.
The binoculars are actually a birthday present for the Sydney Opera House's 40th anniversary. Our friends at Tellart in Boston brought over a pair of street binoculars, the kind you might find on the Empire State Building, and they fitted them with 360-degree views of other iconic world heritage sights --
A látcső születésnapi ajándék a 40 éves Sydney-i Operaház tiszteletére. A bostoni Tellart-fiúk fogtak egy utcai távcsövet, mint ami Empire State Buildingen is található, és telerakták más, 360 fokos jellegzetes világörökség-látképekkel —
(Laughter)
(Nevetés)
using Street View. And then we stuck them under the steps. So, they became this very physical, simple reappropriation, or like a portal to these other icons. So you might see Versailles or Shackleton's Hut. Basically, it's virtual reality circa 1955.
felhasználva a Google Street View-ját. Aztán a lépésekhez igazítottuk őket. Így jött létre ez a nagyon fizikális, egyszerű tárgy vagy ezeknek az ikonoknak a portálja. Föltárul előttünk Versailles vagy a Shackleton kunyhója. Lényegében, ez az 50-es évek virtuális valósága.
(Laughter)
(Nevetés)
In our office we use hacky sacks to exchange URLs. This is incredibly simple, it's like your Opal card. You basically put a website on the little chip in here, and then you do this and ... bosh! -- the website appears on your phone. It's about 10 cents.
Irodánkban rongylabdával cseréljük az URL-címeket. Pofonegyszerű, olyan mint egy csipes kártya. Beírjuk a csipbe a weboldalt, így teszünk, és ... kész! az oldal megjelenik a mobilunkon. Kb. 10 centbe kerül.
Treehugger is a project that we're working on with Grumpy Sailor and Finch, here in Sydney. And I'm very excited about what might happen when you pull the phones apart and you put the bits into trees, and that my children might have an opportunity to visit an enchanted forest guided by a magic wand, where they could talk to digital fairies and ask them questions, and be asked questions in return. As you can see, we're at the cardboard stage with this one.
Most a Treehugger-programon dolgozunk a Grumpy Sailor and Finchcsel itt, Sydney-ben. Nagyon izgat, mi történik majd, amikor az erdő fáit mobilokkal rakjuk tele, és a gyermekeimnek lehetőségük lesz az elvarázsolt erdőt varázspálca segítségével bejárni, digitális tündérekkel beszélgetve kérdezgethetik őket, azok meg őket kérdezgethetik. Láthatják, hogy egyelőre a deszkamodellnél tartunk.
(Laughter)
(Nevetés)
But I'm very excited by the possibility of getting kids back outside without screens, but with all the powerful magic of the Internet at their fingertips. And we hope to have something like this working by the end of the year.
De nagyon izgat a lehetőség, hogy visszavigyem a srácokat a szabadba, képernyő nélkül, de úgy, hogy kéznél legyen nekik a varázslatos internet. Reméljük, hogy az év végére már működik valami effélénk.
So let's recap. Humans like natural solutions. Humans love information. Humans need simple tools. These principles should underpin how we design for the future, not just for the Internet. You may feel uncomfortable about the age of information that we're moving into. You may feel challenged, rather than simply excited. Guess what? Me too. It's a really extraordinary period of human history.
Foglaljuk tehát össze. Az emberek szeretik a természetes megoldásokat. Az emberek szeretik az információt. Az embereknek egyszerű eszközök kellenek. Ezek az elvek szabják meg, hogyan tervezzük a jövőt, nemcsak az internetet. Lehet, hogy kényelmetlenül érzik magukat az információ kora felé haladtukban. Lehet, inkább érzik megpróbáltatásnak, mintsem csak izgatónak. Tudják mit? Én is. Ez itt a történelem tényleg rendkívüli időszaka.
We are the people that actually build our world, there are no artificial intelligences... yet.
Mi építjük a világot, nem más; nincs mesterséges intelligencia... egyelőre.
(Laughter)
(Nevetés)
It's us -- designers, architects, artists, engineers. And if we challenge ourselves, I think that actually we can have a happy place filled with the information we love that feels as natural and as simple as switching on lightbulb. And although it may seem inevitable, that what the public wants is watches and websites and widgets, maybe we could give a bit of thought to cork and light and hacky sacks.
Mi vagyunk: dizájnerek, építészek, művészek, mérnökök. És ha feladatokat szabunk magunknak, lehet egy kedvenc kuckónk, amely telve van információval, amelyet kedvelünk, s olyan természetesnek és egyszerűnek érzünk, mint a villanykörte fölkapcsolása. S bár sorsszerűnek látszik, hogy a népeknek órák, weboldalak és kütyük kellenek, talán egy csipetnyi gondolatot is bevihetünk a dugóba, a fénybe és a rongylabdába.
Thank you very much.
Nagyon köszönöm.
(Applause)
(Taps)