I'd like to start by asking you all to go to your happy place, please. Yes, your happy place, I know you've got one even if it's fake.
Želio bih započeti tako da vas sve zamolim da odete na svoje sretno mjesto. Da, na svoje sretno mjesto, znam da ga imate iako je izmišljeno.
(Laughter)
(Smijeh)
OK, so, comfortable? Good.
OK, tako, udobno? Dobro.
Now I'd like to you to mentally answer the following questions. Is there any strip lighting in your happy place? Any plastic tables? Polyester flooring? Mobile phones? No? I think we all know that our happy place is meant to be somewhere natural, outdoors -- on a beach, fireside. We'll be reading or eating or knitting. And we're surrounded by natural light and organic elements. Natural things make us happy. And happiness is a great motivator; we strive for happiness. Perhaps that's why we're always redesigning everything, in the hopes that our solutions might feel more natural. So let's start there -- with the idea that good design should feel natural.
Sada bih vas zamolio da mentalno odgovorite sljedeća pitanja. Ima li tamo trakaste rasvjete? Plastičnih stolova? Podova od poliestera? Mobitela? Ne? Mislim da svi znamo da bi sretno mjesto trebalo biti negdje u prirodi, na otvorenom -- na plaži, pored kamina. A mi čitamo ili jedemo ili pletemo. I okruženi smo prirodnim svjetlom i organskim elementima. Prirodne stvari nas čine sretnima. A sreća je veliki motivator, težimo sreći. Možda zato sve uvijek preuređujemo, u nadi da će nam rješenja biti prirodnija. Pa počnimo odatle -- s idejom da dobar dizajn mora biti prirodan.
Your phone is not very natural. And you probably think you're addicted to your phone, but you're really not. We're not addicted to devices, we're addicted to the information that flows through them. I wonder how long you would be happy in your happy place without any information from the outside world. I'm interested in how we access that information, how we experience it. We're moving from a time of static information, held in books and libraries and bus stops, through a period of digital information, towards a period of fluid information, where your children will expect to be able to access anything, anywhere at any time, from quantum physics to medieval viticulture, from gender theory to tomorrow's weather, just like switching on a lightbulb -- Imagine that.
Vaš telefon nije baš prirodan. Vjerojatno mislite da ste ovisni o svom telefonu, ali niste zaista. Nismo ovisni o uređajima, ovisni smo o informacijama koje prolaze kroz njih. Zanima me koliko bi dugo bili sretni na svom sretnom mjestu bez informacija o vanjskom svijetu. Zanima me kako pristupamo tim informacijama, kako ih doživljavamo. Krećemo se iz vremena statičkih informacija, sadržanih u knjigama i knjižnicama i autobusnim stanicama, kroz period digitalnih informacija, prema periodu fluidnim informacija, gdje će vaša djeca očekivati da mogu pristupiti bilo čemu, bilo gdje, bilo kada, od kvantne fizike do srednjovjekovnog vinogradarstva, od teorije spolova do sutrašnje vremenske prognoze, kao da uključujete žarulju -- Zamislite to.
Humans also like simple tools. Your phone is not a very simple tool. A fork is a simple tool.
Ljudi, također, vole jednostavne alate. Vaš telefon nije baš jednostavan alat. Žlica je jednostavan alat.
(Laughter)
(Smijeh)
And we don't like them made of plastic, in the same way I don't really like my phone very much -- it's not how I want to experience information.
I ne volimo ih napravljene od plastike, isto kao što zapravo ne volim svoj telefon -- to nije način na koji želim doživjeti informaciju.
I think there are better solutions than a world mediated by screens. I don't hate screens, but I don't feel -- and I don't think any of us feel that good about how much time we spend slouched over them. Fortunately, the big tech companies seem to agree. They're actually heavily invested in touch and speech and gesture, and also in senses -- things that can turn dumb objects, like cups, and imbue them with the magic of the Internet, potentially turning this digital cloud into something we might touch and move.
Mislim da postoje bolja rješenja od svijeta preko zaslona. Ne mrzim zaslone, ali ne osjećam -- ne mislim da itko od nas voli toliko vremena provoditi pogrbljen pred njima. Srećom, velike tehničke tvrtke se slažu. Vrlo mnogo ulažu u dodirne i govorne i tehnologije geste, kao i u osjetila -- stvari koje mogu pretvoriti glupe objekte, kao što su čaše, i prožeti ih čarolijom interneta, potencijalno pretvarajući ovaj digitalni oblak u nešto što možemo dodirnuti i pomjeriti.
The parents in crisis over screen time need physical digital toys teaching their kids to read, as well as family-safe app stores. And I think, actually, that's already really happening.
Roditelji zabrinuti zbog vremena na zaslonu trebaju fizičke digitalne igračke koje uče njihovu djecu čitati, kao i sigurne trgovine aplikacijama. Mislim da se to, zapravo, upravo događa.
Reality is richer than screens. For example, I love books. For me they are time machines -- atoms and molecules bound in space, from the moment of their creation to the moment of my experience. But frankly, the content's identical on my phone. So what makes this a richer experience than a screen? I mean, scientifically. We need screens, of course. I'm going to show film, I need the enormous screen. But there's more than you can do with these magic boxes. Your phone is not the Internet's door bitch.
Stvarnost je bogatija od zaslona. Na primjer, ja volim knjige. Za mene su one vremenski strojevi -- atomi i molekule povezani u prostoru, od trenutka stvaranja do trenutka mog iskustva. Ali iskreno, sadržaj je identičan onome na mom telefonu. Dakle, što ovo čini bogatijim iskustvom od onoga na zaslonu? Mislim, znanstveno. Potrebni su nam zasloni, naravno. Prikazat ću film, potreban mi je ogroman zaslon. No postoji mnogo više stvari koje možete uraditi sa ovim čarobnim kutijama. Vaš mobitel nije vaša kuja na vratima interneta.
(Laughter)
(Smijeh)
We can build things -- physical things, using physics and pixels, that can integrate the Internet into the world around us. And I'm going to show you a few examples of those.
Možemo izgraditi stvari -- fizičke stvari, koristeći fiziku i piksele, koji mogu integrirati internet u svijet oko nas. Pokazat ću vam par takvih primjera.
A while ago, I got to work with a design agency, Berg, on an exploration of what the Internet without screens might actually look like. And they showed us a range ways that light can work with simple senses and physical objects to really bring the Internet to life, to make it tangible. Like this wonderfully mechanical YouTube player. And this was an inspiration to me.
Nedavno sam imao prilike raditi sa dizajnerskom agencijom, Berg, na istraživanju kako bi mogao izgledati Internet bez zaslona. I pokazali su nam mnoštvo načina na koje svjetlo može raditi sa jednostavnim osjetilima i fizičkim objektima da bi Internet oživio, postao opipljiv. Kao ovaj predivni mehanički Youtube player. To mi je bila inspiracija.
Next I worked with the Japanese agency, AQ, on a research project into mental health. We wanted to create an object that could capture the subjective data around mood swings that's so essential to diagnosis. This object captures your touch, so you might press it very hard if you're angry, or stroke it if you're calm. It's like a digital emoji stick. And then you might revisit those moments later, and add context to them online. Most of all, we wanted to create an intimate, beautiful thing that could live in your pocket and be loved.
Sljedeće sam radio sa japanskom agencijom, AQ, na istraživačkom projektu mentalnog zdravlja. Htjeli smo stvoriti objekt koji može uhvatiti subjektivne podatke vazane za promjene raspoloženja koji su esencijalni za dijagnozu. Ovaj objekt hvata vaš dodir, tako da ga možete pritisnuti vrlo jako ako ste ljuti, ili pogladiti ako ste mirni. Kao digitalni emoji štap. I onda možete ponovno pregledati ove trenutke kasnije, i dodati im kontekst online. Najviše od svega, htjeli smo stvoriti intimnu, predivnu stvar koja bi živjela u vašem džepu i bila voljena.
The binoculars are actually a birthday present for the Sydney Opera House's 40th anniversary. Our friends at Tellart in Boston brought over a pair of street binoculars, the kind you might find on the Empire State Building, and they fitted them with 360-degree views of other iconic world heritage sights --
Dvogled je zapravo rođendanski poklon za 40. godišnjicu Operne kuće Sydney. Naši prijatelji iz Tellarta u Bostonu su donijeli par uličnih dvogleda, vrste koju možete pronaći na Empire State Buildingu, i opremili su ih sa vidikom od 360 stupnjeva drugih ikonskih znamenitosti svjetske baštine --
(Laughter)
(Smijeh)
using Street View. And then we stuck them under the steps. So, they became this very physical, simple reappropriation, or like a portal to these other icons. So you might see Versailles or Shackleton's Hut. Basically, it's virtual reality circa 1955.
koristeći Street View. A onda smo ih ugradili ispod stepenica. Postali su ovo vrlo fizičko, jednostavno prisvajanje, ili kao portal prema ovim drugim ikonama. Tako da možete vidjeti Versailles ili Shackletonovu kolibu. U osnovi, virtualna stvarnost iz otprilike 1955. godine.
(Laughter)
(Smijeh)
In our office we use hacky sacks to exchange URLs. This is incredibly simple, it's like your Opal card. You basically put a website on the little chip in here, and then you do this and ... bosh! -- the website appears on your phone. It's about 10 cents.
U uredu koristimo hakerske vrećice za izmjenu URL-ova. To je nevjerojatno jednostavno, kao vaša Opal kartica. U osnovi, upišete web stranicu na mali čip ovdje, napravite ovo i... bosh! -- web stranica se pojavi na vašem mobitelu. Cijena je oko 10 centi.
Treehugger is a project that we're working on with Grumpy Sailor and Finch, here in Sydney. And I'm very excited about what might happen when you pull the phones apart and you put the bits into trees, and that my children might have an opportunity to visit an enchanted forest guided by a magic wand, where they could talk to digital fairies and ask them questions, and be asked questions in return. As you can see, we're at the cardboard stage with this one.
Treehuger je projekt na kojem radimo zajedno sa Grumpy Sailor i Finch ovdje u Sydneyu. Vrlo sam uzbuđen što bi se moglo dogoditi kada bi rastavili mobitele i stavili djelove u drveće, gdje će moja djeca imati priliku posjetiti začaranu šumu pod vodstvom čarobnog štapića, i moći pričati sa digitalnim vilama i pitati ih pitanja, i biti ispitivana zauzvrat. Kao što vidite, trenutno smo na kartonskom stupnju sa ovim projektom.
(Laughter)
(Smijeh)
But I'm very excited by the possibility of getting kids back outside without screens, but with all the powerful magic of the Internet at their fingertips. And we hope to have something like this working by the end of the year.
Ali sam veoma uzbuđen zbog mogućnosti vraćanja djece u prirodu bez zaslona, no s moćnom čarolijom interneta na dohvat ruke. Nadamo se da će do kraja godine ovako nešto proraditi.
So let's recap. Humans like natural solutions. Humans love information. Humans need simple tools. These principles should underpin how we design for the future, not just for the Internet. You may feel uncomfortable about the age of information that we're moving into. You may feel challenged, rather than simply excited. Guess what? Me too. It's a really extraordinary period of human history.
Rekapitulirajmo. Ljudi vole prirodna rješenja. Ljudi vole informacije. Ljudima su potrebni jednostavni alati. Ova načela bi trebala podupirati naš dizajn budućnosti, ne samo za internet. Možda osjećate nelagodu zbog doba informacija u koje ulazimo. Možda se osjećate izazvano, a ne samo uzbuđeno. Pogodite što? I ja isto. Ovo je zaista nevjerojatan period ljudske povijesti.
We are the people that actually build our world, there are no artificial intelligences... yet.
Mi smo ljudi koji su zapravo sagradili naš svijet, nema umjetne inteligencije... još.
(Laughter)
(Smijeh)
It's us -- designers, architects, artists, engineers. And if we challenge ourselves, I think that actually we can have a happy place filled with the information we love that feels as natural and as simple as switching on lightbulb. And although it may seem inevitable, that what the public wants is watches and websites and widgets, maybe we could give a bit of thought to cork and light and hacky sacks.
Na nama je -- dizajnerima, arhitektima, umjetnicima, inženjerima. I ako sami sebe izazovemo, mislim da možemo imati sretno mjesto ispunjeno informacijama koje volimo koje pružaju prirodan osjećaj jednostavan kao uključivanje žarulje. Iako se čini neizbježno, da su satovi i web stranice i napravice ono što javnost želi, možda možemo malo razmisliti o čepovima i svjetlu i hakerskim vrećicama.
Thank you very much.
Hvala vam puno.
(Applause)
(Pljesak)