Θα αρχίσω ζητώντας σας να πάτε στον χαρούμενο κόσμο σας, τον νοερό χώρο όπου καταφεύγετε για χαλάρωση. Ξέρω ότι έχετε, ακόμη και αν είναι φανταστικός.
I'd like to start by asking you all to go to your happy place, please. Yes, your happy place, I know you've got one even if it's fake.
(Γέλια)
(Laughter)
Εντάξει, είστε άνετα; Ωραία.
OK, so, comfortable? Good.
Θέλω μέσα σας να απαντήσετε τις ακόλουθες ερωτήσεις. Υπάρχει φωτισμός με ταινίες LED στον κόσμο σας; Κάποια πλαστικά τραπέζια; Πολυεστερικό πάτωμα; Κινητά τηλέφωνα; Όχι; Νομίζω πως όλοι ξέρετε ότι αυτός ο κόσμος υποτίθεται ότι είναι έξω στη φύση - σε μια παραλία, δίπλα στη φωτιά. Εκεί διαβάζουμε, τρώμε ή πλέκουμε. Και μας περιβάλλει φυσικός φωτισμός και οργανικά στοιχεία. Τα φυσικά πράγματα μας κάνουν χαρούμενους. Και η χαρά είναι μεγάλο κίνητρο. Την επιδιώκουμε επίμονα. Ίσως γι' αυτό συνεχώς ξανασχεδιάζουμε τα πάντα, ελπίζοντας ότι οι λύσεις μας μπορεί να έχουν πιο φυσική αίσθηση. Ας αρχίσουμε λοιπόν από αυτό - την ιδέα ότι ο καλός σχεδιασμός πρέπει να έχει φυσική αίσθηση.
Now I'd like to you to mentally answer the following questions. Is there any strip lighting in your happy place? Any plastic tables? Polyester flooring? Mobile phones? No? I think we all know that our happy place is meant to be somewhere natural, outdoors -- on a beach, fireside. We'll be reading or eating or knitting. And we're surrounded by natural light and organic elements. Natural things make us happy. And happiness is a great motivator; we strive for happiness. Perhaps that's why we're always redesigning everything, in the hopes that our solutions might feel more natural. So let's start there -- with the idea that good design should feel natural.
Το τηλέφωνό σας δεν είναι πολύ φυσικό. Ίσως νομίζετε ότι έχετε εξάρτηση από το τηλέφωνό σας, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν εθιζόμαστε στις συσκευές, εθιζόμαστε στις πληροφορίες που περνούν μέσα από αυτές. Αναρωτιέμαι πόση ώρα θα είστε χαρούμενοι στον χώρο σας χωρίς καμία πληροφόρηση από τον έξω κόσμο. Με ενδιαφέρει η πρόσβαση στην πληροφορία, πώς τη βιώνουμε. Βιώνουμε μια μετάβαση: από την εποχή της στατικής πληροφορίας, -που βρίσκεται σε βιβλία, βιβλιοθήκες, στάσεις λεωφορείων- μέσω μιας περιόδου ψηφιακής πληροφορίας, προς μια περίοδο ρευστής πληροφορίας, όπου τα παιδιά σας θα περιμένουν να έχουν συνεχή πρόσβαση στα πάντα και παντού, από κβαντική φυσική έως μεσαιωνική αμπελουργία, από τη θεωρία των φύλων έως τον αυριανό καιρό, ακριβώς όπως θα άναβαν ένα φως - Φανταστείτε το.
Your phone is not very natural. And you probably think you're addicted to your phone, but you're really not. We're not addicted to devices, we're addicted to the information that flows through them. I wonder how long you would be happy in your happy place without any information from the outside world. I'm interested in how we access that information, how we experience it. We're moving from a time of static information, held in books and libraries and bus stops, through a period of digital information, towards a period of fluid information, where your children will expect to be able to access anything, anywhere at any time, from quantum physics to medieval viticulture, from gender theory to tomorrow's weather, just like switching on a lightbulb -- Imagine that.
Στους ανθρώπους επίσης αρέσουν τα απλά εργαλεία. Το τηλέφωνό σας δεν είναι ένα πολύ απλό εργαλείο. Το πιρούνι είναι ένα απλό εργαλείο.
Humans also like simple tools. Your phone is not a very simple tool. A fork is a simple tool.
(Γέλια)
(Laughter)
Και δεν μας αρέσουν τα πλαστικά, όπως δεν που αρέσει πολύ και το τηλέφωνό μου - δεν είναι αυτό ο τρόπος που θέλω να βιώνω την πληροφορία.
And we don't like them made of plastic, in the same way I don't really like my phone very much -- it's not how I want to experience information.
Νομίζω ότι υπάρχουν καλύτερες λύσεις από έναν κόσμο που μεσιτεύεται από οθόνες. Δεν απεχθάνομαι τις οθόνες αλλά δεν νομίζω ότι κανείς μας απολαμβάνει τον αρκετό χρόνο που χαραμίζουμε μπροστά σε αυτές. Ευτυχώς, οι μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας φαίνονται να συμφωνούν. Και όντως επενδύουν πολύ στην αφή, την ομιλία, τις χειρονομίες, και επίσης στις αισθήσεις - πράγματα που θα μεταμορφώσουν τα άνοα πράγματα, όπως οι κούπες, και θα τα εμποτίσουν με τη μαγεία του Διαδικτύου, και πιθανώς να μετατρέψουν το ψηφιακό σύννεφο σε κάτι που θα μπορούμε να αγγίξουμε και να μετακινήσουμε.
I think there are better solutions than a world mediated by screens. I don't hate screens, but I don't feel -- and I don't think any of us feel that good about how much time we spend slouched over them. Fortunately, the big tech companies seem to agree. They're actually heavily invested in touch and speech and gesture, and also in senses -- things that can turn dumb objects, like cups, and imbue them with the magic of the Internet, potentially turning this digital cloud into something we might touch and move.
Οι γονείς που τρελαίνονται για τον χρόνο μπροστά σε οθόνη θέλουν να μαθαίνουν τα παιδιά τους ανάγνωση με απτά ψηφιακά παιχνίδια, καθώς και καταστήματα εφαρμογών με οικογενειακή ασφάλεια. Και νομίζω ότι αυτό ήδη συμβαίνει στην πραγματικότητα.
The parents in crisis over screen time need physical digital toys teaching their kids to read, as well as family-safe app stores. And I think, actually, that's already really happening.
Η πραγματικότητα είναι πολλά περισσότερα από μια οθόνη. Για παράδειγμα, λατρεύω τα βιβλία. Για μένα είναι χρονομηχανές - άτομα και μόρια δεμένα στο διάστημα, από τη στιγμή της δημιουργίας τους έως τη στιγμή της εμπειρίας μου. Αλλά ειλικρινά, το περιεχόμενο είναι πανομοιότυπο στο τηλέφωνό μου. Γιατί είναι λοιπόν καλύτερη εμπειρία από την οθόνη; Επιστημονικά, εννοώ. Φυσικά και χρειαζόμαστε τις οθόνες. Εφόσον θα δείξω ταινίες, χρειάζομαι την τεράστια οθόνη. Αλλά μπορείς να κάνεις περισσότερα με αυτά τα μαγικά κουτιά. Το τηλέφωνό δεν είναι μαντρόσκυλο στην πόρτα του Διαδίκτυου.
Reality is richer than screens. For example, I love books. For me they are time machines -- atoms and molecules bound in space, from the moment of their creation to the moment of my experience. But frankly, the content's identical on my phone. So what makes this a richer experience than a screen? I mean, scientifically. We need screens, of course. I'm going to show film, I need the enormous screen. But there's more than you can do with these magic boxes. Your phone is not the Internet's door bitch.
(Γέλια)
(Laughter)
Μπορούμε να φτιάξουμε πράγματα, υλικά πράγματα, με τη χρήση φυσικής και εικονοστοιχείων, που θα ενσωματώσουν το Διαδίκτυο στον κόσμο γύρω μας. Και θα σας δείξω μερικά παραδείγματα.
We can build things -- physical things, using physics and pixels, that can integrate the Internet into the world around us. And I'm going to show you a few examples of those.
Πριν λίγο καιρό δούλευα στο πρακτορείο σχεδιασμού Μπεργκ, στη διερεύνηση του πώς θα μοιάζει ένα Διαδίκτυο χωρίς οθόνες. Και μας έδειξαν διάφορους τρόπους που το φως μπορεί να συνεργαστεί με τις απλές αισθήσεις και τα υλικά αντικείμενα ώστε να δώσει ζωή στο Διαδίκτυο και να το κάνει χειροπιαστό. Όπως αυτή η εκπληκτική μηχανική συσκευή προβολής YouTube. Αυτό αποτέλεσε έμπνευση για μένα.
A while ago, I got to work with a design agency, Berg, on an exploration of what the Internet without screens might actually look like. And they showed us a range ways that light can work with simple senses and physical objects to really bring the Internet to life, to make it tangible. Like this wonderfully mechanical YouTube player. And this was an inspiration to me.
Μετά εργάστηκα στο ιαπωνικό σχεδιαστικό πρακτορείο AQ, σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για την ψυχική υγεία. Θέλαμε να φτιάξουμε ένα αντικείμενο που θα ελάμβανε τα υποκειμενικά δεδομένα σχετικά με την κυκλοθυμία που είναι ουσιώδη για τη διάγνωση. Το αντικείμενο καταγράφει το άγγιγμα, έτσι μπορείτε να το πιέσετε πολύ δυνατά αν είστε θυμωμένοι, ή να το χαϊδέψετε αν είστε ήρεμοι. Είναι σαν ένα ψηφιακό emoji stick. Και μπορείτε να ξαναδείτε αυτές τις στιγμές αργότερα και να προσθέσετε εννοιολογικό πλαίσιο διαδικτυακά. Πάνω απ' όλα θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα οικείο, όμορφο αντικείμενο που θα μπορεί να ζει στην τσέπη σας και να το αγαπάτε.
Next I worked with the Japanese agency, AQ, on a research project into mental health. We wanted to create an object that could capture the subjective data around mood swings that's so essential to diagnosis. This object captures your touch, so you might press it very hard if you're angry, or stroke it if you're calm. It's like a digital emoji stick. And then you might revisit those moments later, and add context to them online. Most of all, we wanted to create an intimate, beautiful thing that could live in your pocket and be loved.
Τα κιάλια είναι βασικά ένα δώρο γενεθλίων για τα 40 χρόνια της Όπερας του Σίδνεϋ. Οι φίλοι μας στην Tellart της Βοστόνης έφεραν ένα ζευγάρι κιάλια, σαν κι αυτά που θα βρείτε στον ουρανοξύστη Εμπάιρ Στέιτ, και τους προσάρμοσαν με πανοραμικές όψεις 360 μοιρών από εμβληματικά παγκόσμια αξιοθέατα -
The binoculars are actually a birthday present for the Sydney Opera House's 40th anniversary. Our friends at Tellart in Boston brought over a pair of street binoculars, the kind you might find on the Empire State Building, and they fitted them with 360-degree views of other iconic world heritage sights --
(Γέλια)
(Laughter)
με τη χρήση του Street View της Google. Και μετά τα βάλαμε κάτω από τα σκαλιά. Έτσι έγιναν μια χειροπιαστή και απλή ανάκτηση, ή κάτι σαν πύλη προς αυτά τα μνημεία. Έτσι μπορείτε να δείτε τις Βερσαλίες ή το Shackleton's Hut. Βασικά είναι εικονική πραγματικότητα της εποχής γύρω στο 1955.
using Street View. And then we stuck them under the steps. So, they became this very physical, simple reappropriation, or like a portal to these other icons. So you might see Versailles or Shackleton's Hut. Basically, it's virtual reality circa 1955.
(Γέλια)
(Laughter)
Στο γραφείο μας ανταλλάσσουμε URL πετώντας υφασμάτινα μπαλάκια. Είναι απίστευτα απλό, σαν την κάρτα απεριορίστων διαδρομών. Βασικά βάζετε έναν ιστότοπο σε ένα μικρό τσιπ εδώ μέσα και μετά κάνετε αυτό και... μπουμ - ο ιστότοπος εμφανίζεται στο τηλέφωνό σας. Κοστίζει περίπου 10 λεπτά.
In our office we use hacky sacks to exchange URLs. This is incredibly simple, it's like your Opal card. You basically put a website on the little chip in here, and then you do this and ... bosh! -- the website appears on your phone. It's about 10 cents.
Το Treehugger είναι κάτι που δουλεύουμε με τις εταιρίες Grumpy Sailor και Finch εδώ στο Σίδνεϊ. Και με ενθουσιάζει το τι μπορεί να συμβεί όταν διαλύσουμε τα τηλέφωνα και βάλουμε τα δεδομένα στα δένδρα, και ότι τα παιδιά μου μπορεί να έχουν μια ευκαιρία να επισκεφτούν ένα μαγεμένο δάσος με την καθοδήγηση ενός μαγικού ραβδιού, όπου θα μιλήσουν με ψηφιακές νεράιδες και θα κάνουν ερωτήσεις, και αντίστοιχα θα ερωτηθούν και τα ίδια. Όπως βλέπετε, είμαστε στο στάδιο της μακέτας με αυτό το σχέδιο.
Treehugger is a project that we're working on with Grumpy Sailor and Finch, here in Sydney. And I'm very excited about what might happen when you pull the phones apart and you put the bits into trees, and that my children might have an opportunity to visit an enchanted forest guided by a magic wand, where they could talk to digital fairies and ask them questions, and be asked questions in return. As you can see, we're at the cardboard stage with this one.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά είμαι ενθουσιασμένος από την πιθανότητα να πάρουμε πάλι έξω τα παιδιά, χωρίς οθόνες, αλλά με όλη την πανίσχυρη μαγεία του Διαδικτύου στα χέρια τους. Ελπίζουμε να το έχουμε σε λειτουργία έως το τέλος του χρόνου.
But I'm very excited by the possibility of getting kids back outside without screens, but with all the powerful magic of the Internet at their fingertips. And we hope to have something like this working by the end of the year.
Ας ανακεφαλαιώσουμε. Στους ανθρώπους αρέσουν οι φυσικές λύσεις. Τους αρέσει η πληροφόρηση. Οι άνθρωποι χρειάζονται απλά εργαλεία. Αυτές οι αρχές πρέπει να καθορίζουν το σχεδιασμό για το μέλλον, όχι μόνο για το Διαδίκτυο. Μπορεί να νιώθετε άβολα με την επερχόμενη εποχή της πληροφορίας. Μπορεί να το βλέπετε σαν πρόκληση παρά σαν κάτι απλά συναρπαστικό. Δεν είστε μόνοι. Και εγώ το ίδιο. Είναι μια ασυνήθιστη περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας.
So let's recap. Humans like natural solutions. Humans love information. Humans need simple tools. These principles should underpin how we design for the future, not just for the Internet. You may feel uncomfortable about the age of information that we're moving into. You may feel challenged, rather than simply excited. Guess what? Me too. It's a really extraordinary period of human history.
Είμαστε οι άνθρωποι που πραγματικά χτίζουμε τον κόσμο μας, δεν υπάρχει τεχνητή νοημοσύνη... ακόμη.
We are the people that actually build our world, there are no artificial intelligences... yet.
(Γέλια)
(Laughter)
Είμαστε εμείς - σχεδιαστές, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, μηχανικοί. Και αν το βάλουμε σκοπό, νομίζω ότι πραγματικά μπορούμε να φτιάξουμε έναν χαρούμενο κόσμο, γεμάτο με τις αγαπημένες μας πληροφορίες, που θα τον νιώθετε τόσο φυσικό και απλό σαν να ανάβετε το φως. Παρότι σας φαίνεται αναπόφευκτο, ότι το κοινό θέλει ρολόγια, ιστοσελίδες και γραφικά συστατικά, ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε λίγο τον φελλό, το φως και τα μπαλάκια.
It's us -- designers, architects, artists, engineers. And if we challenge ourselves, I think that actually we can have a happy place filled with the information we love that feels as natural and as simple as switching on lightbulb. And although it may seem inevitable, that what the public wants is watches and websites and widgets, maybe we could give a bit of thought to cork and light and hacky sacks.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)