Λοιπόν, σήμερα έχω να κάνω μια σημαντική ανακοίνωση και είμαι πολύ ενθουσιασμένος με αυτήν. Αυτή μπορεί να ξαφνιάσει λιγάκι πολλούς από εσάς που γνωρίζουν την έρευνά μου και τι έχω επιτύχει. Έχω προσπαθήσει να λύσω μερικά μεγάλα προβλήματα: αντιτρομοκρατία, πυρηνική τρομοκρατία, υγειονομική περίθαλψη, διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου. Αλλά ξεκίνησα να σκέφτομαι όλα αυτά τα προβλήματα και συνειδητοποίησα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, αυτό στο οποίο όλα τα άλλα προβλήματα καταλήγουν, είναι η ενέργεια, ο ηλεκτρισμός, η ροή των ηλεκτρονίων. Αποφάσισα ότι θα ξεκινούσα την προσπάθεια να επιλύσω αυτό το πρόβλημα.
Well, I have a big announcement to make today, and I'm really excited about this. And this may be a little bit of a surprise to many of you who know my research and what I've done well. I've really tried to solve some big problems: counterterrorism, nuclear terrorism, and health care and diagnosing and treating cancer, but I started thinking about all these problems, and I realized that the really biggest problem we face, what all these other problems come down to, is energy, is electricity, the flow of electrons. And I decided that I was going to set out to try to solve this problem.
Πιθανότατα δεν είναι αυτό που περιμένατε. Πιθανότατα περιμένατε να έρθω εδώ και να μιλήσω για την σύντηξη, γιατί με αυτήν ασχολήθηκα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Αλλά, αυτή είναι πραγματικά μία ομιλία για, εντάξει... (Γέλια) αλλά αυτή είναι πραγματικά μια ομιλία για τη σχάση. Είναι η τελειοποίηση κάτι παλαιού και η μεταφορά του παλαιού στον 21ο αιώνα.
And this probably is not what you're expecting. You're probably expecting me to come up here and talk about fusion, because that's what I've done most of my life. But this is actually a talk about, okay -- (Laughter) — but this is actually a talk about fission. It's about perfecting something old, and bringing something old into the 21st century.
Ας μιλήσουμε λίγο για το πώς λειτουργεί η πυρηνική σχάση. Σε έναν πυρηνικό σταθμό παραγωγής ενέργειας έχουμε μια μεγάλη δεξαμενή νερού υπό υψηλή πίεση και μερικές ράβδους καυσίμων κι αυτές οι ράβδοι καυσίμων περιβάλλονται από ζιρκόνιο και είναι μικρά σφαιρίδια καυσίμου διοξειδίου του ουρανίου κι ένας αντιδραστήρας σχάσης ελέγχεται και διατηρείται στο σωστό επίπεδο κι αυτή η αντίδραση ζεσταίνει το νερό, το νερό μετατρέπεται σε ατμό, ο ατμός περιστρέφει τον στρόβιλο και παράγεις ηλεκτρισμό από αυτό. Είναι ο ίδιος τρόπος με τον οποίον παράγουμε ηλεκτρισμό -η ιδέα του ατμοστρόβιλου- εδώ και 100 χρόνια και η πυρηνική ενέργεια ήταν μια πραγματικά μεγάλη πρόοδος στον τρόπο θέρμανσης του νερού, αλλά ακόμα ζεσταίνουμε νερό που γίνεται ατμός και περιστρέφει τον στρόβιλο.
Let's talk a little bit about how nuclear fission works. In a nuclear power plant, you have a big pot of water that's under high pressure, and you have some fuel rods, and these fuel rods are encased in zirconium, and they're little pellets of uranium dioxide fuel, and a fission reaction is controlled and maintained at a proper level, and that reaction heats up water, the water turns to steam, steam turns the turbine, and you produce electricity from it. This is the same way we've been producing electricity, the steam turbine idea, for 100 years, and nuclear was a really big advancement in a way to heat the water, but you still boil water and that turns to steam and turns the turbine.
Σκέφτηκα, είναι αυτός ο βέλτιστος τρόπος για να το κάνουμε αυτό; Είναι η σχάση ξεπερασμένη ή υπάρχει χώρος για καινοτομία εδώ; Συνειδητοποίησα ότι επινόησα κάτι που πιστεύω ότι έχει μεγάλες πιθανότητες ν' αλλάξει τον κόσμο. Κι ορίστε τι είναι.
And I thought, you know, is this the best way to do it? Is fission kind of played out, or is there something left to innovate here? And I realized that I had hit upon something that I think has this huge potential to change the world. And this is what it is.
Αυτός είναι ένας μικρός αρθρωτός αντιδραστήρας. Δεν είναι τόσο μεγάλος όσο ο αυτός που βλέπετε στο διάγραμμα. Αυτός είναι μεταξύ 50 και 100 Μεγαβάτ. Αυτή είναι μία τεράστια ποσότητα ισχύος. Δηλαδή περίπου, με μία μέση χρήση, ίσως 25.000 με 100.000 σπίτια μπορούν να τροφοδοτηθούν απ' αυτόν. Το ενδιαφέρον με αυτούς τους αντιδραστήρες είναι ότι κατασκευάζονται σε ένα εργοστάσιο. Είναι λοιπόν αρθρωτοί αντιδραστήρες που κατασκευάζονται ουσιαστικά σε μία γραμμή παραγωγής και μεταφέρονται με φορτηγά οπουδήποτε στον κόσμο, τους ρίχνεις στο έδαφος και παράγουν ηλεκτρισμό. Αυτή η περιοχή ακριβώς εδώ είναι ο αντιδραστήρας.
This is a small modular reactor. So it's not as big as the reactor you see in the diagram here. This is between 50 and 100 megawatts. But that's a ton of power. That's between, say at an average use, that's maybe 25,000 to 100,000 homes could run off that. Now the really interesting thing about these reactors is they're built in a factory. So they're modular reactors that are built essentially on an assembly line, and they're trucked anywhere in the world, you plop them down, and they produce electricity. This region right here is the reactor.
Είναι θαμμένος στο έδαφος, κάτι πολύ σημαντικό. Σαν άτομο που έχει ασχοληθεί πολύ με την αντιτρομοκρατία δεν μπορώ να σας εξυμνήσω το πόσο σπουδαίο είναι να έχεις κάτι θαμμένο μέσα στο έδαφος για λόγους διάδοσης και για θέματα ασφαλείας.
And this is buried below ground, which is really important. For someone who's done a lot of counterterrorism work, I can't extol to you how great having something buried below the ground is for proliferation and security concerns.
Μέσα στον αντιδραστήρα, υπάρχει τετηγμένο άλας, οπότε όσοι είναι οπαδοί του θορίου πραγματικά θα ενθουσιαστούν πολύ με αυτό, γιατί αυτοί οι αντιδραστήρες τυγχάνουν να είναι πολύ καλοί στην αναπαραγωγή και καύση του θορίου στον κύκλο καυσίμου, το ουράνιο-233.
And inside this reactor is a molten salt, so anybody who's a fan of thorium, they're going to be really excited about this, because these reactors happen to be really good at breeding and burning the thorium fuel cycle, uranium-233.
Αλλά δεν με ανησυχεί τόσο πολύ το καύσιμο. Μπορείς να τους λειτουργήσεις -είναι πραγματικά αχόρταγοι, τους αρέσουν πολύ τα οπλικά κελύφη μειωμένης ανάμειξης, δηλαδή ουράνιο υψηλού εμπλουτισμού και πλουτώνιο οπλικής βαθμίδας που έχουν μειωμένες αναμείξεις. Μετατρέπεται σε τέτοια βαθμίδα που δεν είναι χρησιμοποιήσιμο για πυρηνικά όπλα, αλλά πραγματικά το λατρεύουν. Πολύ από αυτό απλώς κάθεται, γιατί αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Στον Ψυχρό Πόλεμο, δημιουργήσαμε αυτό το τεράστιο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων και ήταν φοβερό, και δεν τα χρειαζόμαστε πια, και, ουσιαστικά, τι κάνουμε με όλα αυτά τα απόβλητα; Τι κάνουμε με όλα τα κελύφη αυτών των πυρηνικών όπλων; Μα, τα ασφαλίζουμε και θα ήταν υπέροχο εάν μπορούσαμε να τα πυρπολήσουμε, να τα καταβροχθήσουμε και σε αυτόν τον αντιδραστήρα αρέσει αυτό το υλικό.
But I'm not really concerned about the fuel. You can run these off -- they're really hungry, they really like down-blended weapons pits, so that's highly enriched uranium and weapons-grade plutonium that's been down-blended. It's made into a grade where it's not usable for a nuclear weapon, but they love this stuff. And we have a lot of it sitting around, because this is a big problem. You know, in the Cold War, we built up this huge arsenal of nuclear weapons, and that was great, and we don't need them anymore, and what are we doing with all the waste, essentially? What are we doing with all the pits of those nuclear weapons? Well, we're securing them, and it would be great if we could burn them, eat them up, and this reactor loves this stuff.
Είναι ένας αντιδραστήρας τηγμένου άλατος. Έχει έναν πυρήνα, κι έναν εναλλάκτη θερμότητας από το τηγμένο άλας, το ραδιενεργό άλας, σε ένα ψυχρό άλας που δεν είναι ραδιενεργό. Θερμικά είναι ζεστό, αλλά δεν είναι ραδιενεργό. Και μετά, υπάρχει ένας εναλλάκτης θερμότητας που κάνει αυτή τη σχεδίαση πραγματικά ενδιαφέρουσα. Αυτός είναι ένας εναλλάκτης θερμότητας σε αέριο. Γυρνώντας πίσω σε αυτά που προανέφερα για όλη την ενέργεια που παράγεται -εκτός από την φωτοβολταϊκή- που παράγεται από τον βρασμό του ατμού και την περιστροφή του στροβίλου, αυτό δεν είναι και τόσο αποδοτικό και, για την ακρίβεια, σε έναν πυρηνικό σταθμό παραγωγής ενέργειας σαν αυτόν, είναι κατά προσέγγιση μόνο 30 με 35% αποδοτικός. Τόση θερμική ενέργεια παράγει ο αντιδραστήρας προς την ποσότητα ηλεκτρισμού που παράγει. Οι αποδόσεις είναι τόσο χαμηλές επειδή αυτοί οι αντιδραστήρες λειτουργούν σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες. Λειτουργούν από ίσως 200 με 300 βαθμούς Κελσίου. Αυτοί οι αντιδραστήρες λειτουργούν στους 600 με 700 βαθμούς Κελσίου, που σημαίνει ότι σε όσο μεγαλύτερη θερμοκρασία πηγαίνετε, η θερμοδυναμική μάς λέει ότι θα έχουμε μεγαλύτερες αποδόσεις. Αυτός ο αντιδραστήρας δεν χρησιμοποιεί νερό. Χρησιμοποιεί αέριο, υπερκρίσιμο διοξείδιο του άνθρακα ή ήλιο, που οδηγείται σε έναν στρόβιλο κι αυτό ονομάζεται κύκλος του Μπράιτον. Είναι ο θερμοδυναμικός κύκλος που παράγει ηλεκτρισμό και έχει σχεδόν 50% απόδοση, μεταξύ 45 και 50% απόδοση. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος με αυτόν, γιατί είναι ένας πολύ συμπαγής πυρήνας. Οι αντιδραστήρες τηγμένου άλατος είναι πολύ συμπαγείς εκ φύσεως, αλλά είναι επίσης σπουδαίο ότι παράγουν πολύ περισσότερο ηλεκτρισμό ανάλογα με την ποσότητα ουρανίου που διασπάται, για να μην αναφέρουμε ότι τήκονται. Η τήξη τους είναι πολύ υψηλότερη. Άρα, για μία δεδομένη ποσότητα καυσίμου που βάζουμε στον αντιδραστήρα, πολύ περισσότερη από αυτήν χρησιμοποιείται.
So it's a molten salt reactor. It has a core, and it has a heat exchanger from the hot salt, the radioactive salt, to a cold salt which isn't radioactive. It's still thermally hot but it's not radioactive. And then that's a heat exchanger to what makes this design really, really interesting, and that's a heat exchanger to a gas. So going back to what I was saying before about all power being produced -- well, other than photovoltaic -- being produced by this boiling of steam and turning a turbine, that's actually not that efficient, and in fact, in a nuclear power plant like this, it's only roughly 30 to 35 percent efficient. That's how much thermal energy the reactor's putting out to how much electricity it's producing. And the reason the efficiencies are so low is these reactors operate at pretty low temperature. They operate anywhere from, you know, maybe 200 to 300 degrees Celsius. And these reactors run at 600 to 700 degrees Celsius, which means the higher the temperature you go to, thermodynamics tells you that you will have higher efficiencies. And this reactor doesn't use water. It uses gas, so supercritical CO2 or helium, and that goes into a turbine, and this is called the Brayton cycle. This is the thermodynamic cycle that produces electricity, and this makes this almost 50 percent efficient, between 45 and 50 percent efficiency. And I'm really excited about this, because it's a very compact core. Molten salt reactors are very compact by nature, but what's also great is you get a lot more electricity out for how much uranium you're fissioning, not to mention the fact that these burn up. Their burn-up is much higher. So for a given amount of fuel you put in the reactor, a lot more of it's being used.
Το πρόβλημα μ' έναν συμβατικό πυρηνικό σταθμό παραγωγής ενέργειας σαν αυτόν είναι αυτοί οι ράβδοι που περιβάλλονται από ζιρκόνιο και μέσα τους έχουν σφαιρίδια καυσίμου από διοξείδιο του ουρανίου. Το διοξείδιο του ουρανίου είναι κεραμικό και στο κεραμικό δεν αρέσει ν' απελευθερώνει αυτό που έχει μέσα του. Έχουμε αυτό που ονομάζεται καμπύλη ξένου Xe. Μερικά από αυτά τα προϊόντα σχάσης λατρεύουν τα νετρόνια που παράγονται και βοηθούν να λάβει χώρα αυτή η αντίδραση. Τα καταβροχθίζουν, που σημαίνει ότι, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η επικάλυψη δεν διαρκεί πάρα πολύ, μπορείτε να λειτουργήσετε έναν τέτοιον αντιδραστήρα για περίπου, ας πούμε, 18 μήνες χωρίς ανεφοδιασμό καυσίμου. Αυτοί οι αντιδραστήρες λειτουργούν για 30 χρόνια χωρίς ανεφοδιασμό, που είναι, κατά την γνώμη μου, εκπληκτικό, γιατί σημαίνει ότι είναι ένα κλειστό σύστημα. Μη ανεφοδιασμός καυσίμου σημαίνει ότι μπορείτε να τους σφραγίσετε και δεν θα αποτελέσουν κίνδυνο για διάδοση της ραδιενέργειας και δεν πρόκειται να έχουν ούτε πυρηνικό υλικό ούτε ραδιολογικό υλικό που να εξαπλώνεται από τους πυρήνες τους.
And the problem with a traditional nuclear power plant like this is, you've got these rods that are clad in zirconium, and inside them are uranium dioxide fuel pellets. Well, uranium dioxide's a ceramic, and ceramic doesn't like releasing what's inside of it. So you have what's called the xenon pit, and so some of these fission products love neutrons. They love the neutrons that are going on and helping this reaction take place. And they eat them up, which means that, combined with the fact that the cladding doesn't last very long, you can only run one of these reactors for roughly, say, 18 months without refueling it. So these reactors run for 30 years without refueling, which is, in my opinion, very, very amazing, because it means it's a sealed system. No refueling means you can seal them up and they're not going to be a proliferation risk, and they're not going to have either nuclear material or radiological material proliferated from their cores.
Αλλά, ας πάμε πίσω στην ασφάλεια, γιατί όλοι μετά τη Φουκουσίμα έπρεπε να επανεξετάσουν την πυρηνική ασφάλεια. Ένα από όσα έθεσα όταν ξεκίνησα να σχεδιάζω έναν αντιδραστήρα ενέργειας ήταν ότι έπρεπε να είναι παθητικά και εγγενώς ασφαλής. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος με αυτόν τον αντιδραστήρα βασικά για δύο λόγους. Πρώτον, δεν λειτουργεί υπό υψηλή πίεση. Οι παραδοσιακοί αντιδραστήρες, όπως κάποιος πεπιεσμένου ύδατος ή αντιδραστήρας ζέοντος ύδατος, έχουν πάρα πολύ ζεστό νερό σε πολύ υψηλή πίεση που σημαίνει, ουσιαστικά, ότι σε περίπτωση ατυχήματος, εάν υπήρχε οποιουδήποτε ρήγμα σε αυτό το υπό πίεση δοχείο ανοξείδωτου χάλυβα, το ψυκτικό υγρό θα έφευγε από τον πυρήνα. Αυτοί οι αντιδραστήρες λειτουργούν κατ' ουσία σε ατμοσφαιρική πίεση, έτσι δεν υπάρχει τάση στα προϊόντα σχάσης να διαφύγουν από τον αντιδραστήρα σε περίπτωση ατυχήματος. Επίσης, λειτουργούν σε υψηλές θερμοκρασίες και το καύσιμο είναι τηγμένο, οπότε δεν μπορούν να λιώσουν. Αλλά αν ο αντιδραστήρας έβγαινε ποτέ από τα όρια ανοχής του ή εάν τεθεί εκτός η μονάδα ενέργειας σε περίπτωση παρόμοια της Φουκουσίμα, υπάρχει μια δεξαμενή εκκένωσης. Επειδή το καύσιμο είναι υγρό και συνδυάζεται με το ψυκτικό υγρό μπορείτε απλά να στραγγίξετε τον πυρήνα σε αυτό που ονομάζεται υποκρίσιμη ρύθμιση, βασικά μια δεξαμενή κάτω από τον αντιδραστήρα που έχει μερικούς απορροφητές νετρονίων. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί η αντίδραση σταματά. Σε αυτού του είδους τον αντιδραστήρα, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Το καύσιμο, όπως είπα, είναι κεραμικό μέσα σε ράβδους καυσίμων ζιρκονίου και σε περίπτωση ατυχήματος σε αντιδραστήρα αυτού του είδους, στη Φουκουσίμα και στο νησί των Τριών Μιλίων -ανακαλώντας το νησί των Τριών Μιλίων, δεν το είδαμε για αρκετό καιρό- αλλά αυτές οι επικαλύψεις ζιρκονίου σε αυτές τις ράβδους καυσίμων, όταν εντοπίζουν νερό σε υψηλή πίεση, ατμό, σε ένα οξειδωτικό περιβάλλον, παράγουν υδρογόνο που έχει αυτή την εκρηκτική ικανότητα ν' απελευθερώνει προϊόντα σχάσης. Αφού ο πυρήνας αυτού του αντιδραστήρα, δεν είναι υπό πίεση και δεν έχει αυτή τη χημική δραστικότητα, σημαίνει ότι δεν υπάρχει τάση στα προϊόντα της σχάσης να διαφύγουν από τον αντιδραστήρα. Έτσι, ακόμη και σε περίπτωση ατυχήματος, ο αντιδραστήρας καταστέφεται, που είναι λυπηρό για την εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά δεν πρόκειται να μολύνουμε μεγάλες εκτάσεις γης. Πραγματικά πιστεύω ότι στα 20 χρόνια που θα μας πάρει για να φτάσουμε στην τήξη και να γίνει η τήξη πραγματικότητα, αυτή θα μπορούσε να είναι η πηγή ενέργειας που θα μας παρέχει ηλεκτρισμό χωρίς εκπομπή άνθρακα. Ηλεκτρισμός χωρίς εκπομπή άνθρακα.
But let's go back to safety, because everybody after Fukushima had to reassess the safety of nuclear, and one of the things when I set out to design a power reactor was it had to be passively and intrinsically safe, and I'm really excited about this reactor for essentially two reasons. One, it doesn't operate at high pressure. So traditional reactors like a pressurized water reactor or boiling water reactor, they're very, very hot water at very high pressures, and this means, essentially, in the event of an accident, if you had any kind of breach of this stainless steel pressure vessel, the coolant would leave the core. These reactors operate at essentially atmospheric pressure, so there's no inclination for the fission products to leave the reactor in the event of an accident. Also, they operate at high temperatures, and the fuel is molten, so they can't melt down, but in the event that the reactor ever went out of tolerances, or you lost off-site power in the case of something like Fukushima, there's a dump tank. Because your fuel is liquid, and it's combined with your coolant, you could actually just drain the core into what's called a sub-critical setting, basically a tank underneath the reactor that has some neutrons absorbers. And this is really important, because the reaction stops. In this kind of reactor, you can't do that. The fuel, like I said, is ceramic inside zirconium fuel rods, and in the event of an accident in one of these type of reactors, Fukushima and Three Mile Island -- looking back at Three Mile Island, we didn't really see this for a while — but these zirconium claddings on these fuel rods, what happens is, when they see high pressure water, steam, in an oxidizing environment, they'll actually produce hydrogen, and that hydrogen has this explosive capability to release fission products. So the core of this reactor, since it's not under pressure and it doesn't have this chemical reactivity, means that there's no inclination for the fission products to leave this reactor. So even in the event of an accident, yeah, the reactor may be toast, which is, you know, sorry for the power company, but we're not going to contaminate large quantities of land. So I really think that in the, say, 20 years it's going to take us to get fusion and make fusion a reality, this could be the source of energy that provides carbon-free electricity. Carbon-free electricity.
Είναι μια καταπληκτική τεχνολογία, γιατί όχι μόνο καταπολεμά την κλιματική αλλαγή, αλλά είναι μια καινοτομία. Είναι ένας τρόπος να δώσουμε ενέργεια στον αναπτυσσόμενο κόσμο, επειδή παράγεται σε εργοστάσιο και είναι φτηνό. Μπορείτε να τους βάλετε οπουδήποτε θέλετε ανά τον κόσμο.
And it's an amazing technology because not only does it combat climate change, but it's an innovation. It's a way to bring power to the developing world, because it's produced in a factory and it's cheap. You can put them anywhere in the world you want to.
Και ίσως κάτι ακόμα. Σαν παιδί, ήμουν παθιασμένος με το διάστημα. Ήμουν παθιασμένος και με την πυρηνική επιστήμη, μέχρι ενός σημείου, αλλά πριν από αυτό ήμουν παθιασμένος με το διάστημα και ήμουν πολύ ενθουσιασμένος, ξέρετε, να γίνω αστροναύτης και να σχεδιάζω πυραύλους, κάτι που πάντα ήταν συναρπαστικό για εμένα. Αλλά, πιστεύω ότι τείνω να επιστρέψω σε αυτό, γιατί φανταστείτε να έχετε έναν συμπαγή αντιδραστήρα σε έναν πύραυλο που παράγει 50 με 100 Μεγαβάτ. Αυτό είναι το όνειρο κάθε σχεδιαστή πυραύλων. Αυτός ονειρεύεται το σχεδιασμό ενός οικοτόπου σε έναν άλλον πλανήτη. Όχι μόνο έχετε 50 με 100 Μεγαβάτ για να τροφοδοτείσετε οτιδήποτε θέλετε με πρόωση για να σας πάει εκεί, αλλά έχετε ενέργεια μόλις φτάσετε εκεί. Ξέρετε, οι σχεδιαστές πυραύλων που χρησιμοποιούν ηλιακούς συλλέκτες ή κυψέλες καυσίμου, μιλάω για λίγα Βατ ή Κιλοβάτ- ωωω, αυτή είναι μια μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Τώρα μιλάμε για περίπου 100 Μεγαβάτ. Αυτή είναι μία τεράστια ποσότητα ενέργειας. Θα μπορούσε να τροφοδοτήσει μια Αρειανή κοινότητα. Θα μπορούσε να τροφοδοτήσει έναν πύραυλο εκεί. Έτσι, ελπίζω ότι ίσως θα έχω την ευκαιρία να εξερευνήσω κάπως το πάθος μου για τους πυραύλους ταυτόχρονα με αυτό για τα πυρηνικά.
And maybe something else. As a kid, I was obsessed with space. Well, I was obsessed with nuclear science too, to a point, but before that I was obsessed with space, and I was really excited about, you know, being an astronaut and designing rockets, which was something that was always exciting to me. But I think I get to come back to this, because imagine having a compact reactor in a rocket that produces 50 to 100 megawatts. That is the rocket designer's dream. That's someone who is designing a habitat on another planet's dream. Not only do you have 50 to 100 megawatts to power whatever you want to provide propulsion to get you there, but you have power once you get there. You know, rocket designers who use solar panels or fuel cells, I mean a few watts or kilowatts -- wow, that's a lot of power. I mean, now we're talking about 100 megawatts. That's a ton of power. That could power a Martian community. That could power a rocket there. And so I hope that maybe I'll have an opportunity to kind of explore my rocketry passion at the same time that I explore my nuclear passion.
Ο κόσμος λέει «Α, καλά, εκτόξευσες αυτό το πράγμα, που είναι ραδιενεργό, στο διάστημα και τι γίνεται με τα ατυχήματα;» Μα εκτοξεύουμε μπαταρίες πλουτωνίου συνεχώς. Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με το Κιουριόσιτι κι αυτό είχε επί του σκάφους μια μεγάλη μπαταρία πλουτωνίου που έχει πλουτώνιο-238, το οποίο στην πραγματικότητα έχει υψηλότερη ειδική δραστικότητα από το χαμηλού εμπλουτισμού καύσιμο ουρανίου των αντιδραστήρων τηγμένου άλατος, που σημαίνει ότι οι επιπτώσεις θα ήταν αμελητέες, γιατί το εκτοξεύετε κρύο κι όταν φτάσει στο διάστημα ενεργοποιείτε στην ουσία τον αντιδραστήρα.
And people say, "Oh, well, you've launched this thing, and it's radioactive, into space, and what about accidents?" But we launch plutonium batteries all the time. Everybody was really excited about Curiosity, and that had this big plutonium battery on board that has plutonium-238, which actually has a higher specific activity than the low-enriched uranium fuel of these molten salt reactors, which means that the effects would be negligible, because you launch it cold, and when it gets into space is where you actually activate this reactor.
Γι' αυτό είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Πιστεύω ότι σχεδίασα αυτόν τον αντιδραστήρα εδώ που μπορεί να είναι μια καινοτόμος πηγή ενέργειας, να παρέχει ισχύ σε όλα τα είδη απίθανων επιστημονικών εφαρμογών και είμαι πραγματικά προετοιμασμένος να το κάνω. Αποφοίτησα το λύκειο τον Μάιο και ... (Γέλια) (Χειροκρότημα) Αποφοίτησα το λύκειο τον Μάιο κι αποφάσισα να ιδρύσω μια εταιρεία για να εμπορευματοποιήσω αυτές τις τεχνολογίες που έχω αναπτύξει, αυτούς τους επαναστατικούς ανιχνευτές σάρωσης εμπορευματοκιβωτίων κι αυτά τα συστήματα που παράγουν ιατρικά ισότοπα, αλλά θέλω να κατασκευάσω αυτόν και σιγά-σιγά έχω δημιουργήσει μια ομάδα μερικών από τους πιο απίστευτους ανθρώπους με τους οποίους είχα ποτέ την ευκαιρία να συνεργαστώ και είμαι πραγματικά έτοιμος να το πραγματοποιήσω. Νομίζω ότι εξετάζοντας την τεχνολογία, αυτή θα είναι φθηνότερη ή στην ίδια τιμή με αυτή του φυσικού αερίου και δεν χρειάζεται ανεφοδιασμό καυσίμων για 30 χρόνια, κάτι που αποτελεί πλεονέκτημα για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
So I'm really excited. I think that I've designed this reactor here that can be an innovative source of energy, provide power for all kinds of neat scientific applications, and I'm really prepared to do this. I graduated high school in May, and -- (Laughter) (Applause) — I graduated high school in May, and I decided that I was going to start up a company to commercialize these technologies that I've developed, these revolutionary detectors for scanning cargo containers and these systems to produce medical isotopes, but I want to do this, and I've slowly been building up a team of some of the most incredible people I've ever had the chance to work with, and I'm really prepared to make this a reality. And I think, I think, that looking at the technology, this will be cheaper than or the same price as natural gas, and you don't have to refuel it for 30 years, which is an advantage for the developing world.
Θα πω μία ακόμα φιλοσοφία ίσως τελειώνοντας, κάτι που είναι περίεργο για έναν επιστήμονα. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πραγματικά ποιητικό στη χρήση πυρηνικής ενέργειας που θα μας ωθήσει προς τα αστέρια, γιατί τα αστέρια είναι γιγάντιοι αντιδραστήρες σύντηξης. Είναι γιγάντια πυρηνικά καζάνια στον ουρανό. Η ενέργεια για την οποία μπορώ και σας μιλάω σήμερα, ενώ μετατράπηκε σε χημική ενέργεια στα τρόφιμα μου, αρχικά προήλθε από μια πυρηνική αντίδραση και άρα υπάρχει κάτι ποιητικό εδώ, κατά την άποψή μου, για την τελειοποίηση της πυρηνικής σχάσης και την χρησιμοποίησή της ως μελλοντική πηγή καινοτόμου ενέργειας.
And I'll just say one more maybe philosophical thing to end with, which is weird for a scientist. But I think there's something really poetic about using nuclear power to propel us to the stars, because the stars are giant fusion reactors. They're giant nuclear cauldrons in the sky. The energy that I'm able to talk to you today, while it was converted to chemical energy in my food, originally came from a nuclear reaction, and so there's something poetic about, in my opinion, perfecting nuclear fission and using it as a future source of innovative energy.
Σας ευχαριστώ.
So thank you guys.
(Χειροκρότημα)
(Applause)