A few years back, my friend's dad asked me to show him my mom's house on the map. I knew we didn't have Street View in Zimbabwe yet, but I looked anyway, and of course, we couldn't find it. When you look at most mapping platforms, you will find that parts of the African continent are largely missing. And I've wondered: Is it the people? Is it the technology? Or is it the terrain? For nearly a billion people on the continent, it's an accepted reality that certain technologies are just not built for us.
Vài năm về trước, bố của bạn tôi đã bảo tôi hãy chỉ ông chỗ nhà mẹ tôi trên bản đồ. Tôi biết là ở Zimbabwe chưa có chế độ đường phố, nhưng tôi vẫn tìm, và dĩ nhiên, chúng tôi tìm không ra. Nếu bạn để ý đa số các ứng dụng bản đồ, bạn sẽ thấy phần lớn lục địa Châu Phi không có trên đó. Và tôi tự hỏi: Đó có phải do con người? Đó có phải do công nghệ? Hay là do địa hình? Gần cả tỉ người trên lục địa, luôn giữ trong đầu họ một suy nghĩ đó là các công nghệ mới vốn không dành cho họ.
When Cyclone Idai flattened parts of Mozambique, Zimbabwe and Malawi in 2019, killing 1,300 people and displacing hundreds of thousands of others, it left more than just destruction. It left a new awareness of the consequences of omission in the way we build technology. As rescue workers arrived in the region in search of survivors, we learned that thousands of displaced people were in unmapped areas, making it difficult to reach them with much-needed food and medical supplies. There was no accurate accounting of what had been lost. For those in unmapped areas, a natural disaster often means no one will come to find you.
Khi cơn bão Idai san phẳng một phần của Mozambique, Zimbabwe và Malawi năm 2019, khiến 1.300 người chết và hàng trăm ngàn người bị mất chỗ ở, nó để lại nhiều thứ còn hơn cả sự tàn phá. Nó để lại một nhận thức mới về hậu quả của sự thiếu sót trong cái cách mà ta xây dựng công nghệ. Khi các nhóm cứu hộ đến khu vực để tìm kiếm người sống sót, chúng tôi nhận ra là có hàng ngàn trong số những người mất chỗ ở ở những khu vực không có trên bản đồ, điều này đã gây khó khăn cho công tác cung cấp lương thực và hỗ trợ y tế. Không có con số cụ thể nào về sự mất mát. Đối với người ở các khu vực không được định vị, khi thảm họa xảy ra cũng đồng nghĩa với việc chả có ai tìm thấy bạn.
Thankfully, as the tools used to build some of the maps we use today become more easily accessible, we can be part of the solution. Anyone with a computer or a cell phone can play a role in improving the representation of communities that are missing accurate maps.
May thay, các công cụ mà chúng tôi dùng để xây dựng bản đồ hiện nay đã trở nên dễ truy cập hơn bao giờ hết, Ta có thể là một phần của giải pháp. Bất kì ai với máy tính hoặc điện thoại đều có thể giúp một tay trong việc cải thiện sự hiện diện của cộng đồng những người vốn thiếu thốn sự định vị trên bản đồ.
In two weeks, I photographed 2,000 miles of Zimbabwe, and with every single mile I captured, I got closer to an answer and a better sense of what it means to not be on the map. As I started to prepare for my mapping journey, I learned that while many of the maps we use today are built on proprietary technology, the pieces that make up that canvas often have open-source origins. I could combine those pieces with off-the-shelf products to build maps that are accessible on both commercial and open-source platforms.
Trong 2 tuần, Tôi đã chụp 2,000 dặm của Zimbabwe và với mỗi dặm tôi chụp được, tôi càng đến gần hơn với câu trả lời và một nhận thức rõ hơn về việc không có trên bản đồ. Khi tôi bắt đầu chuẩn bị cho chuyến hành trình định vị của mình, tôi thấy là đa số các bản đồ mà ta dùng hiện nay đều được xây dựng trên công nghệ độc quyền, mảnh ghép để tạo nên các bức tranh đó thường để ở dạng mã nguồn mỡ. Tôi có thể kết hợp những mảnh ghép đó với các sản phẩm có sẵn nhằm xây nên một bản đồ có thể truy cập ở cả khía cạnh thương mại lẫn hệ thống mã nguồn mỡ.
I started with a very rudimentary setup: a 360-degree action camera stuck outside the window of my brother's car. After capturing a few dozen miles of city streets, I borrowed a proper camera from the Street View camera loan program, allowing me to capture high-resolution imagery, complete with location, speed and other vital layers of data. I adapted that camera to sit on a backpack I could carry, and with the help of a few more contraptions, we were able to mount it to the dash of a helicopter, the bow of a speedboat and the hood of an all-terrain vehicle. My journey started at Victoria Falls, one of the seven natural wonders of the world, and then I headed east to the 11th-century city of Great Zimbabwe, before retracing my footprints home, finally putting my hometown on the map. And yet, much of the region remains all but invisible on some of the most widely used mapping platforms.
Tôi bắt đầu với những phác thảo thô sơ: một chiếc camera được gắn bên ngoài cửa trên chiếc xe hơi của anh tôi. Sau khi chụp được vài dặm đường phố, tôi đã mượn một máy ảnh thích hợp từ một chương trình cho thuê cho phép tôi chụp các bức ảnh có độ phân giải cao, hoàn thiện về mặt vị trí, tốc độ và cả các dữ liệu nền quan trọng khác. Tôi mang theo camera đó và gắn nó sau lưng để tiện di chuyển, và với sự hỗ trợ của vài thiết bị khác, chúng tôi đã có thể gắn nó lên cánh quạt của một trực thăng, mũi của tàu cao tốc và mui của xe địa hình. Hành trình của tôi bắt đầu từ thác Victoria, một trong bảy kì quan thiên nhiên của thế giới, sau đó tôi hướng về phía đông tới thành phố có từ thế kỉ 11 của Đế Chế Zimbabwe, trước khi lần theo dấu chân để về nhà, cuối cùng thì cũng định vị được quê tôi trên bản đồ. Và dĩ nhiên, phần lớn khu vực hiện diện vẫn còn vô hình trên vài hệ thống bản đồ được sử dụng rộng rãi nhất.
Beyond navigation, maps are a proxy for what we care about. They tell us about the quality of the air we breathe, the potential for renewable energy solutions and the safety of our streets. These lines retrace the journeys we've taken. In a sense, maps are a form of storytelling. When you look at the state of mapping on the African continent today, you'll find a patchwork of coverage, often driven by humanitarian need in the wake of natural disasters, rather than by deliberate and sustained efforts to build out digital infrastructure and improve overall service delivery. What the continent is lacking are maps that tell the story of how people live, work and spend time, illuminating environmental and social issues.
Ngoài việc điều hướng, bản đồ còn là thứ đại diện cho những gì ta quan tâm. Chúng cho ta biết về chất lượng không khí mà ta hít vào, về tiềm năng của các giải pháp năng lượng tái tạo và sự an toàn của những khu phố. Những đường kẻ này đã truy lại hành trình của chúng tôi. Theo một nghĩa nào đó, bản đồ như một dạng kể chuyện. Khi bạn nhìn vào hiện trạng lập bản đồ ở châu Phi ngày nay, bạn sẽ nhìn thấy những khoảng chắp vá, thường được thúc đẩy bởi nhu cầu nhân đạo trước thiên tai, thay vì chú tâm và duy trì nỗ lực để xây dựng cơ sở hạ tầng kĩ thuật số và cải thiện tổng thể việc cung cấp dịch vụ. Thứ mà cả lục địa đang thiếu là những bản đồ có thể kể nên câu chuyện về cách sống của người dân, cách làm việc và cách tiêu thời gian, soi sáng cho môi trường và các vấn đề xã hội.
With more than 600 million cell phones in the hands of people between Cape Town and Cairo and centers of innovation in the cities in between, this is achievable. Every single one of those devices, in the hands of a contributor to an open-source mapping platform, becomes a powerful source of imagery that forms a vital layer of data on maps.
Với hơn 600 triệu điện thoại trong tay những người dân giữa vùng Cape Town và Cairo và các trung tâm đổi mới ở các thành phố phía giữa, điều này là có thể đạt được. Mọi thiết bị riêng lẻ này, trong tay những người đóng góp vào nền tảng mã nguồn mở, tạo nên nguồn cung đáng kể về hình ảnh để hình thành một lớp dữ liệu quan trọng trên bản đồ.
With virtual maps, mapping is no longer just about cartography. It's become a way to preserve places that are undergoing constant and sometimes dramatic change. High-resolution imagery turns maps into a living canvas on which we can instantly experience the rhythm and visual iconography of a city, often from thousands of miles away. City planners are able to measure traffic density or pick out problem intersections, and in the case of Northern Ontario, where I mapped ice roads in partnership with the local government, you can now explore 500 miles of winter roads along the western edge of the James Bay. Every winter, after 10 days of minus 20-degree temperatures, engineers begin the work to build the road of the season. These roads only exist for 90 days, connecting communities across hundreds of miles of frozen tundra. Being on the winter roads of Northern Ontario after mapping parts of Namibia, one of the warmest places on the planet, exposed me to the many ways in which communities are using maps to understand the pace and impact of changes in the environment.
Với bản đồ kĩ thuật số, việc lập bản đồ đã không còn đơn thuần là những bản phác thảo. Nó là cách để ta lưu giữ những địa điểm đang liên tục có sự thay đổi hay thậm chí là thay đổi cận kề. Kho ảnh đồ họa cao biến các bản đồ thành một bức tranh sống động mà tại đó ta có những trải nghiệm chân thực về nhịp điệu và tính biểu tượng của một thành phố, thường là cách cả ngàn dặm. Các nhà hoạch định đô thị có thể đo lường mật độ giao thông hoặc phát giác những giao lộ có vấn đề, và trong trường hợp ở Bắc Ontario, nơi tôi lập bản đồ đường băng nhờ liên kết với chính quyền bản địa, bạn hiện đã có thể khám phá 500 dặm đường băng dọc suốt bở tây ở Vịnh James. Mỗi mùa đông, sau 10 ngày với nhiệt độ lên đến âm 20, các kĩ sư bắt đầu việc xây dựng con đường cho mùa này. Những con đường ấy chỉ tồn tại trong 90 ngày, kết nối các cộng đồng cách hàng trăm dặm ở khu lãnh nguyên băng giá Với việc có mặt tại cung đường mùa đông ở Bắc Ontario sau khi lập bản đồ 1 vùng ở Namibia, 1 trong những nơi ấm nhất hành tinh, đã cho tôi thấy sự đa dạng trong cách mà các cộng đồng dùng bản đồ qua đó hiểu được nhịp độ và tác động của sự thay đổi tới môi trường.
So after mapping 3,000 miles in Zimbabwe, Namibia and Northern Ontario and publishing nearly half a million images to Street View, reaching more than 26 million people on Maps, I know it's not the technology, it's not the people, and it's clearly not the terrain. Every other day, I hear from scientists who are using maps to understand how our built environment influences health outcomes, teachers using virtual reality in the classroom and humanitarian workers using maps to protect the vulnerable. A dad wrote to me to say he'd finally been able to show his girls the house in which he grew up and the hospital in which he was born, in Harare. Think about the last time you gave directions to a stranger. When we contribute to connected maps, we're giving directions to millions. And that stranger may be the occasional tourist, a researcher, a first responder, a rescue worker working in unfamiliar terrain.
Nên sau khi lập bản đồ 3,000 dặm ở Zimbabwe, Namibia và Bắc Ontario và ra gần nửa triệu ảnh cho chế độ xem phố tiếp cận hơn 26 triệu người trên bản đồ, Tôi biết đó không phải do công nghệ, cũng không phải do con người, và chắc chắn không phải do địa hình. Như mọi ngày, Tôi đều nghe từ các nhà khoa học đang dùng bản đồ nhằm hiểu được cách mà việc xây dựng môi trường ảnh hưởng đến sức khỏe ra sao, các giáo viên dùng công nghệ thực tế ảo trong lớp học và các nhà hoạt động nhân quyền dùng bản đồ để bảo vệ kẻ yếu. Một người cha đã viết cho tôi nói là ông cuối cùng cũng có thể cho con gái thấy căn nhà nơi ông đã lớn lên và bệnh viện nơi ông được sinh ra, ở Harare. Hãy nghĩ về lần cuối cùng mà bạn chỉ đường cho người lạ. Khi ta đóng góp vào việc liên kết bản đồ, cũng có nghĩa là ta đang chỉ đường cho hàng tỉ người. Và người lạ đó có thể là một khách du lịch thoáng qua, một nhà nghiên cứu, một người làm việc khẩn cấp, một lính cứu hộ đang không quen thuộc với địa hình
As we begin to think about how to bridge the digital divide, we should go beyond the traditional narrative of data extraction and consumption and think more critically about the role you and I play in the creation of the technologies and tools we use every day. The goal is not to map every inch of the planet, but to spare a moment to think about where those tools are most needed, the consequences of our mission and the role you and I can play in filling those gaps and building a more connected world together.
Khi ta bắt đầu nghĩ về cách kết nối thiết bị số, ta nên đi xa ra khỏi góc nhìn truyền thống của việc khai thác và tiêu thụ dữ liệu và nghĩ một cách thiết thực hơn về vai trò của tôi và bạn trong việc tạo ra các công nghệ và thiết bị mà ta dùng hằng ngày. Mục tiêu không phải là lập bản đồ của mọi cm trên hành tinh, mà là để suy nghẫm về nơi mà những thiết bị trên là cần thiết, hệ quả của nghĩa vụ và vai trò của tôi và bạn nhằm lấp đầy những khoảng cách ấy và xây dựng một thế giới gắn kết hơn cùng nhau.
Thank you.
Cám ơn mọi người.