Σαν σήμερα τέσσερα χρόνια πριν, ακριβώς, στην πραγματικότητα, έφτιαξα ένα μπλογκ για τη μόδα με τ' όνομα "Style Rookie". Τον περασμένο Σεπτέμβρη του 2011, έφτιαξα ένα διαδικτυακό περιοδικό για έφηβα κορίτσια με το όνομα "Rookiemag.com". Το όνομά μου είναι Τάβι Γκάβινσον, και ο τίτλος της ομιλίας μου είναι "Προσπαθώντας Ακόμη να Καταλάβω," και η ποιότητα των διαφανειών μου στο MS Paint ήταν μια τελείως δημιουργική επιλογή για να συμβαδίσω με το σημερινό θέμα, που δεν έχει καμία σχέση με την αδυναμία μου να χρησιμοποιήσω το PowerPoint. (Γέλια)
Four years ago today, exactly, actually, I started a fashion blog called Style Rookie. Last September of 2011, I started an online magazine for teenage girls called Rookiemag.com. My name's Tavi Gevinson, and the title of my talk is "Still Figuring It Out," and the MS Paint quality of my slides was a total creative decision in keeping with today's theme, and has nothing to do with my inability to use PowerPoint. (Laughter)
Επιμελούμαι λοιπόν αυτή την ιστοσελίδα για έφηβα κορίτσια. Είμαι φεμινίστρια. Είμαι κάτα κάποιο τρόπο σπασικλάκι της ποπ κουλτούρας, και με απασχολεί πολύ τι είναι αυτό που καλλιεργεί ένα ισχυρό θηλυκό χαρακτήρα, και εννοώ στις ταινίες και τις τηλεοπτικές εκπομπές, που επηρεάζουν. Η ιστοσελίδα μου. Οπότε πιστεύω ότι η ερώτηση σε τι συνίσταται ένας ισχυρός θηλυκός χαρακτήρας συνήθως παρερμηνεύεται, και αντ' αυτού μας πλασάρουν αυτές τις διδιάστατες σούπερ γυναίκες που ίσως έχουν μόνο ένα προσόν που προβάλλεται πολύ, όπως ο τύπος της Κάτγουμαν, ή οποία προβάλλει τη σεξουαλικότητά της έντονα, και με αυτό θεωρείται δυναμική. Αλλά δεν πρόκειται για ισχυρούς χαρακτήρες που τυχαίνει να είναι θηλυκοί. Είναι τελείως επίπεδοι, και κυρίως είναι ευθραστοί χαρακτήρες. Το πρόβλημα μ' αυτό είναι ότι ο κόσμος αναμένει πως μπορεί να κατανοήσει εύκολα τις γυναίκες, κι οι γυναίκες τα βάζουν με τον εαυτό τους που δεν είναι τόσο απλές, αφού, στην πραγματικότητα, οι γυναίκες είναι περίπλοκες, οι γυναίκες είναι πολύπλευρες -- όχι επειδή είναι τρελές, αλλά επειδή οι άνθρωποι είναι τρελοί, κι οι γυναίκες τυχαίνει να 'ναι άνθρωποι. (Γέλια)
So I edit this site for teenage girls. I'm a feminist. I am kind of a pop culture nerd, and I think a lot about what makes a strong female character, and, you know, movies and TV shows, these things have influence. My own website. So I think the question of what makes a strong female character often goes misinterpreted, and instead we get these two-dimensional superwomen who maybe have one quality that's played up a lot, like a Catwoman type, or she plays her sexuality up a lot, and it's seen as power. But they're not strong characters who happen to be female. They're completely flat, and they're basically cardboard characters. The problem with this is that then people expect women to be that easy to understand, and women are mad at themselves for not being that simple, when, in actuality, women are complicated, women are multifaceted -- not because women are crazy, but because people are crazy, and women happen to be people. (Laughter)
Οπότε τα ελαττώματα είναι το κλειδί. Δεν είμαι η πρώτη που το λέει. Ένας ισχυρός θηλυκός χαρακτήρας συνίσταται σ' έναν χαρακτήρα που έχει αδυναμίες, ελαττώματα, που ίσως δε γίνεται αμέσως συμπαθής, αλλά τελικά κάποιος με τον οποίο μπορείτε να εμπλακείτε.
So the flaws are the key. I'm not the first person to say this. What makes a strong female character is a character who has weaknesses, who has flaws, who is maybe not immediately likable, but eventually relatable.
Δε μου αρέσει ν' αναγνωρίζω ένα πρόβλημα χωρίς επίσης ν' αναγνωρίζω εκείνους που δουλεύουν για τη διόρθωσή του, ήθελα λοιπόν ν' αναγνωρίσω σειρές όπως η "Mad Men", ταινίες όπως η "Φιλενάδες", όπου οι θηλυκοί χαρακτήρες ή οι πρωταγωνίστριες είναι περίπλοκες, πολύπλευρες. Η Λίνα Ντάναμ, που βρίσκετε εδώ, η εκπομπή της στο τηλεοπτικό δίκτυο HBO κάνει πρεμιέρα τον ερχόμενο μήνα, "Girls", είπε ότι ήθελε να την ξεκινήσει επειδή ένιωθε ότι όλες οι γυναίκες που ήξερε συνέθεταν απλώς ένα μάτσο αντιθέσεων, κι αυτό θεωρείται ακριβές για όλους τους ανθρώπους, αλλά δε βλέπετε τις γυναίκες να αναπαριστώνται έτσι τόσο πολύ. Συγχαρητήρια, παιδιά. (Γέλια)
I don't like to acknowledge a problem without also acknowledging those who work to fix it, so just wanted to acknowledge shows like "Mad Men," movies like "Bridesmaids," whose female characters or protagonists are complex, multifaceted. Lena Dunham, who's on here, her show on HBO that premiers next month, "Girls," she said she wanted to start it because she felt that every woman she knew was just a bundle of contradictions, and that feels accurate for all people, but you don't see women represented like that as much. Congrats, guys. (Laughs)
Αλλά δεν το πιστεύω αυτό — ακόμη πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιοι τύποι γυναικών που δεν αναπαριστώνται μ' αυτόν τον τρόπο, και μια ομάδα στην οποία θα εστιάσουμε σήμερα είναι οι έφηβες, επειδή πιστεύω ότι οι έφηβες είναι ιδιαίτερα αντιφατικές και προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν, και τη δεκαετία του 90 υπήρχαν οι σειρές "Freaks and Geeks" και "My So-Called Life", και οι χαρακτήρες τους, Λίνζι Γουίρ και Άντζελα Τσέις, θέλω να πω, η υπόθεση αυτών των σειρών είχε να κάνει με το πώς εκείνες προσπαθούσαν να καταλάβουν τον εαυτό τους, βασικά, αλλά αυτές οι σειρές διήρκησαν μόνο μια σεζόν έκαστος, κι ειλικρινά δεν έχω δει κάτι παρόμοιο στην τηλεόραση έκτοτε.
But I don't feel that — I still feel that there are some types of women who are not represented that way, and one group that we'll focus on today are teens, because I think teenagers are especially contradictory and still figuring it out, and in the '90s there was "Freaks and Geeks" and "My So-Called Life," and their characters, Lindsay Weir and Angela Chase, I mean, the whole premise of the shows were just them trying to figure themselves out, basically, but those shows only lasted a season each, and I haven't really seen anything like that on TV since.
Αυτό λοιπόν είναι ένα επιστημονικό διάγραμμα του εγκεφάλου μου — (Γέλια) — την εποχή περίπου που άρχισα να βλέπω εκείνες τις σειρές. Τελείωνα το γυμνάσιο, ξεκινούσα το λύκειο -- τώρα είμαι στη δευτέρα λυκείου — και προσπαθούσα να συμφιλιώσω όλες αυτές τις διαφορές που σου λένε ότι απαγορεύονται όταν μεγαλώνεις ως κορίτσι. Απαγορέυεται να είσαι έξυπνη κι όμορφη. Απαγορεύεται να είσαι φεμινίστρια που ενδιαφέρεται κιόλας για τη μόδα. Απαγορεύεται να σε νοιάζουν τα ρούχα εκτός κι αν είναι για χάρη της γνώμης των άλλων, συνήθως των ανδρών.
So this is a scientific diagram of my brain — (Laughter) — around the time when I was, when I started watching those TV shows. I was ending middle school, starting high school -- I'm a sophomore now — and I was trying to reconcile all of these differences that you're told you can't be when you're growing up as a girl. You can't be smart and pretty. You can't be a feminist who's also interested in fashion. You can't care about clothes if it's not for the sake of what other people, usually men, will think of you.
Οπότε προσπαθούσα να καταλάβω όλα αυτά, κι ένιωθα λιγάκι μπερδεμένη, και το δήλωσα και στο μπλογκ μου, και δήλωσα ότι ήθελα να ξεκινήσω μια ιστοσελίδα για έφηβα κορίτσια που δεν είχε να κάνει με το είδος του μονοδιάστατου ισχυρού χαρακτήρα επειδή πιστεύω ότι ένα πράγμα που μπορεί να είναι πολύ αποξενωτικό σχετικά με την παρανόηση του φεμινισμού είναι ότι τα κορίτσια νομίζουν πως για να είναι φεμινίστριες, πρέπει να επιδεικνύουν τέλεια αρμονία στις πεποιθήσεις τους, να μην είναι ποτέ ανασφαλείς, ποτέ να μην αμφιβάλλουν, να έχουν όλες τις απαντήσεις. Κι αυτό δεν αληθεύει, και, για την ακρίβεια, η συμφιλίωση όλων των αντιφάσεων που ένιωθα έγινε ευκολότερη μόλις κατάλαβα ότι ο φεμινισμός δεν ήταν ένα βιβλίο κανόνων αλλά μια συζήτηση, μια συνομιλία, μια διαδικασία, κι αυτό είναι ένα σχέδιο από ένα περιοδικό-αυτοέκδοση του έφτιαξα πέρσι όταν εγώ -- θέλω να πω, νομίζω πως επέτρεψα στον εαυτό μου να προχωρήσει λιγάκι στο "μέτωπο" της εικονογράφησης έκτοτε. Αλλά, ναι.
So I was trying to figure all that out, and I felt a little confused, and I said so on my blog, and I said that I wanted to start a website for teenage girls that was not this kind of one-dimensional strong character empowerment thing because I think one thing that can be very alienating about a misconception of feminism is that girls then think that to be a feminist, they have to live up to being perfectly consistent in your beliefs, never being insecure, never having doubts, having all of the answers. And this is not true, and, actually, reconciling all the contradictions I was feeling became easier once I understood that feminism was not a rulebook but a discussion, a conversation, a process, and this is a spread from a zine that I made last year when I -- I mean, I think I've let myself go a bit on the illustration front since. But, yeah.
Οπότε δήλωσα στο μπλογκ μου ότι ήθελα να ξεκινήσω αυτή την έκδοση για έφηβα κορίτσια και ζήτησα απ' τον κόσμο να καταθέσει κείμενα, εικόνες του, οτιδήποτε, ώστε να γίνει μέλος του πρoσωπικού μας. Έλαβα περίπου 3000 μηνύματα. Ο αρχισυντάκτης μου κι εγώ τα διαβάσαμε και δημιουργήσαμε μια ομάδα ατόμων, και ξεκινήσαμε τον περασμένο Σεπτέμβρη. Κι αυτό είναι ένα απόσπασμα απ' το πρώτο γράμμα του συντάκτη που έγραψα, όπου λέω ότι στο "Rookie", δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις, κι εμείς προσπαθούμε ακόμη να καταλάβουμε, αλλά το σημαντικό δεν είναι να δώσουμε στα κορίτσια τις απαντήσεις, κι ούτε καν να τους δώσουμε την άδεια να βρουν μόνα τους τις απαντήσεις, αλλά, αν όλα πάνε καλά, να τα εμπνεύσουμε να καταλάβουν ότι μπορούν να δώσουν τα ίδια στον εαυτό τους την άδεια, μπορούν να κάνουν τις δικές τους ερωτήσεις, να βρουν τις δικές τους απαντήσεις, όλ' αυτά, και το "Rookie", πιστεύω ότι έχουμε προσπαθήσει να το κάνουμε ένα όμορφο μέρος για όλα όσα απαιτούν κατανόηση.
So I said on my blog that I wanted to start this publication for teenage girls and ask people to submit their writing, their photography, whatever, to be a member of our staff. I got about 3,000 emails. My editorial director and I went through them and put together a staff of people, and we launched last September. And this is an excerpt from my first editor's letter, where I say that Rookie, we don't have all the answers, we're still figuring it out too, but the point is not to give girls the answers, and not even give them permission to find the answers themselves, but hopefully inspire them to understand that they can give themselves that permission, they can ask their own questions, find their own answers, all of that, and Rookie, I think we've been trying to make it a nice place for all of that to be figured out.
Δε λέω λοιπόν, "Γίνετε σαν εμάς," και "Είμαστε τέλεια πρότυπα," επειδή δεν είμαστε, αλλά θέλουμε απλώς να συμβάλουμε στην αναπαράσταση των κοριτσιών μ' έναν τρόπο που να δείχνει αυτές τις διαφορετικές διαστάσεις. Θέλω να πω, έχουμε άρθρα με τον τίτλο "Παίρνοντας τον Εαυτό σου στα Σοβαρά: Πώς να μην σε Νοιάζει η Γνώμη των Άλλων για σένα", αλλά επίσης έχουμε άρθρα όπως, ωχ -- προσπαθώ ακόμη να καταλάβω! Χα χα. (Γέλια) Αν χρησιμοποιείτε αυτό, μπορείτε να τη βγάλετε εύκολα καθαρή. Έχουμε επίσης άρθρα με τίτλους όπως "Πώς να Δείχνεις σαν να μην Έκλαιγες πριν Λίγο σε Λιγότερο από Πέντε Λεπτά."
So I'm not saying, "Be like us," and "We're perfect role models," because we're not, but we just want to help represent girls in a way that shows those different dimensions. I mean, we have articles called "On Taking Yourself Seriously: How to Not Care What People Think of You," but we also have articles like, oops -- I'm figuring it out! Ha ha. (Laughter) If you use that, you can get away with anything. We also have articles called "How to Look Like You Weren't Just Crying in Less than Five Minutes."
Έχοντας πει όλα αυτά, πράγματι εκτιμώ ακόμη εκείνους τους χαρακτήρες στις ταινίες και τα άρθρα σαν εκείνα στην ιστοσελίδα μας, που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον πλήρη δυναμισμό, ίσως με τον τρόπο αποδοχής του εαυτού σου και την αυτοπεποίθηση και τα ελαττώματα και πώς τα αποδέχεσαι.
So all of that being said, I still really appreciate those characters in movies and articles like that on our site, that aren't just about being totally powerful, maybe finding your acceptance with yourself and self-esteem and your flaws and how you accept those.
Οπότε αυτό που παίρνουμε από αυτή την ομιλία, το γενικό μάθημα αυτής, είναι απλώς να είστε η Στίβι Νικς. Σαν αυτό να είναι το μόνο που πρέπει να κάνετε. (Γέλια) Επειδή το αγαπημένο μου σχετικά με εκείνη, εκτός από τα πάντα είναι ότι είναι πολύ --ήταν ανέκαθεν δυναμικά παρούσα στη σκηνή, χωρίς να δίνει λογαριασμό για τα ελαττώματά της και για την ανάγκη συμφιλίωσης των αντιφατικών της συναισθημάτων και σε κάνει να τα ακούσεις και να τα συλλογιστείς, και ναι, σας παρακαλώ να είστε η Στίβι Νικς. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
So what I you to take away from my talk, the lesson of all of this, is to just be Stevie Nicks. Like, that's all you have to do. (Laughter) Because my favorite thing about her, other than, like, everything, is that she is very -- has always been unapologetically present on stage, and unapologetic about her flaws and about reconciling all of her contradictory feelings and she makes you listen to them and think about them, and yeah, so please be Stevie Nicks. Thank you. (Applause)