Θέλω να ξεκινήσω κάνοντας ένα πείραμα. Θα παίξω τρία βίντεο μιας βροχερής ημέρας. Αλλά αντικατέστησα τον ήχο σε ένα από τα βίντεο, και αντί για τον ήχο της βροχής, πρόσθεσα τον ήχο του μπέικον καθώς τηγανίζεται. Θέλω να σκεφτείτε προσεχτικά σε ποιο κλιπάκι είναι το μπέικον.
I want to start by doing an experiment. I'm going to play three videos of a rainy day. But I've replaced the audio of one of the videos, and instead of the sound of rain, I've added the sound of bacon frying. So I want you think carefully which one the clip with the bacon is.
(Βροχόπτωση)
(Rain falls)
(Βροχόπτωση)
(Rain falls)
(Βροχόπτωση)
(Rain falls)
Εντάξει. Βασικά, είπα ψέματα. Είναι όλα μπέικον.
All right. Actually, I lied. They're all bacon.
(Μπέικον που τσιτσιρίζει)
(Bacon sizzles)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Δεν προσπαθώ να σας κάνω να πεινάτε κάθε φορά που βλέπετε μια βροχερή σκηνή, αλλά να σας δείξω ότι οι εγκέφαλοί μας είναι ρυθμισμένοι να δέχονται τα ψέματα. Δεν ψάχνουμε για την ακρίβεια.
My point here isn't really to make you hungry every time you see a rainy scene, but it's to show that our brains are conditioned to embrace the lies. We're not looking for accuracy.
Έτσι στο θέμα της εξαπάτησης, θα ήθελα να παραθέσω έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Στην «Παρακμή του Ψεύδους», ο Όσκαρ Ουάιλντ καθιερώνει την ιδέα ότι όλη η άσχημη τέχνη προέρχεται αντιγράφοντας τη φύση και με το να είσαι ρεαλιστής, και όλη η σπουδαία τέχνη προέρχεται από το ψέμα και την εξαπάτηση, και λέγοντας όμορφα πράγματα που δεν είναι αλήθεια. Όταν βλέπετε μια ταινία και χτυπάει το τηλέφωνο, δεν χτυπάει πραγματικά. Προστίθεται αργότερα μετά την παραγωγή σε ένα στούντιο. Όλοι οι ήχοι που ακούτε είναι ψεύτικοι. Όλοι, εκτός από τον διάλογο, είναι ψεύτικοι. Όταν παρακολουθείτε μια ταινία και βλέπετε ένα πουλί να φτερουγίζει --
So on the subject of deception, I wanted to quote one of my favorite authors. In "The Decay of Lying," Oscar Wilde establishes the idea that all bad art comes from copying nature and being realistic; and all great art comes from lying and deceiving, and telling beautiful, untrue things. So when you're watching a movie and a phone rings, it's not actually ringing. It's been added later in postproduction in a studio. All of the sounds you hear are fake. Everything, apart from the dialogue, is fake. When you watch a movie and you see a bird flapping its wings --
(Φτερούγισμα)
(Wings flap)
Δεν έχουν μαγνητοφωνήσει το πουλί. Ακούγεται πολύ πιο ρεαλιστικό αν μαγνητοφωνήσετε μια σελίδα ή κουνάτε γάντια κουζίνας.
They haven't really recorded the bird. It sounds a lot more realistic if you record a sheet or shaking kitchen gloves.
(Φτερούγισμα)
(Flaps)
Το κάψιμο ενός τσιγάρου από κοντά --
The burning of a cigarette up close --
(Κάψιμο τσιγάρου)
(Cigarette burns)
Στην πραγματικότητα ακούγεται πολύ πιο αυθεντικό, αν μαγνητοφωνήσετε μια μικρή μπάλα από σελοφάν που αποσυμπιέζεται.
It actually sounds a lot more authentic if you take a small Saran Wrap ball and release it.
(Ήχος μπάλας από σελοφάν)
(A Saran Warp ball being released)
Μπουνιές;
Punches?
(Μπουνιά)
(Punch)
Ας το ξαναπαίξω αυτό.
Oops, let me play that again.
(Μπουνιά)
(Punch)
Αυτό γίνεται συχνά χώνοντας ένα μαχαίρι σε λαχανικά, συνήθως σε λάχανο.
That's often done by sticking a knife in vegetables, usually cabbage.
(Λάχανο μαχαιρώνεται)
(Cabbage stabbed with a knife)
Το επόμενο - αλλά είναι κόκαλα που σπάνε.
The next one -- it's breaking bones.
(Κόκαλα που σπάνε)
(Bones break)
Δεν τραυματίστηκε κανένας στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα είναι... σπάσιμο σέλινου ή παγωμένου μαρουλιού.
Well, no one was really harmed. It's actually ... breaking celery or frozen lettuce.
(Σπάσιμο σέλινου ή παγωμένου μαρουλιού)
(Breaking frozen lettuce or celery)
(Γέλια)
(Laughter)
Το να κάνεις τους σωστούς ήχους δεν είναι πάντα τόσο εύκολο όσο να πας στο σούπερ μάρκετ και να πας εκεί που είναι τα λαχανικά. Αλλά συνήθως είναι λίγο πιο πολύπλοκο. Ας δούμε μαζί ανάποδα πώς γίνεται ένα ηχητικό εφέ.
Making the right sounds is not always as easy as a trip to the supermarket and going to the vegetable section. But it's often a lot more complicated than that. So let's reverse-engineer together the creation of a sound effect.
Μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες είναι από τον Φρανκ Σεραφίνι. Έχει συνεισφέρει στη βιβλιοθήκη μας, και είναι ένας σπουδαίος σχεδιαστής ήχου για το «Τρον», το «Σταρ Τρεκ» και άλλα. Ήταν μέλος της ομάδας της Paramount που κέρδισε Όσκαρ καλύτερου ήχου με το «Κυνήγι για τον Κόκκινο Οκτώβρη». Σε αυτή την κλασσική ταινία του ψυχρού πολέμου, τη δεκαετία του '90, τους ζήτησαν να δημιουργήσουν τον ήχο της προπέλας του υποβρυχίου. Είχαν ένα μικρό πρόβλημα: δεν μπορούσαν να βρουν υποβρύχια στο Δυτικό Χόλιγουντ. Οπότε αυτό που έκαναν ήταν, να πάνε στην πισίνα ενός φίλου, και ο Φρανκ έκανε βουτιά. Τοποθέτησαν ένα υποβρύχιο μικρόφωνο και ένα κρεμαστό μικρόφωνο έξω από την πισίνα. Να πώς ακούγεται το υποβρύχιο μικρόφωνο.
One of my favorite stories comes from Frank Serafine. He's a contributor to our library, and a great sound designer for "Tron" and "Star Trek" and others. He was part of the Paramount team that won the Oscar for best sound for "The Hunt for Red October." In this Cold War classic, in the '90s, they were asked to produce the sound of the propeller of the submarine. So they had a small problem: they couldn't really find a submarine in West Hollywood. So basically, what they did is, they went to a friend's swimming pool, and Frank performed a cannonball, or bomba. They placed an underwater mic and an overhead mic outside the swimming pool. So here's what the underwater mic sounds like.
(Υποβρύχια βουτιά)
(Underwater plunge)
Προσθέτοντας το κρεμαστό μικρόφωνο, ακούστηκε κάπως έτσι:
Adding the overhead mic, it sounded a bit like this:
(Πιτσίλισμα νερού)
(Water splashes)
Έτσι πήραν τον ήχο και τον κατέβασαν μια οκτάβα, σα να παίζεις έναν δίσκο πιο αργά.
So now they took the sound and pitched it one octave down, sort of like slowing down a record.
(Πιτσίλισμα νερού σε χαμηλότερη οκτάβα) Και μετά αφαίρεσαν πολλές από τις υψηλές συχνότητες.
(Water splashes at lower octave) And then they removed a lot of the high frequencies.
(Πιτσίλισμα νερού) Και το κατέβασαν ακόμη μία οκτάβα.
(Water splashes) And pitched it down another octave.
(Πιτσίλισμα νερού σε χαμηλότερη οκτάβα) Και πρόσθεσαν λίγο από το πιτσίλισμα από το κρεμαστό μικρόφωνο.
(Water splashes at lower octave) And then they added a little bit of the splash from the overhead microphone.
(Πιτσίλισμα νερού) Επαναλαμβάνοντας τον ήχο, πήραν αυτό:
(Water splashes) And by looping and repeating that sound, they got this:
(Ανάδευση από προπέλες)
(Propeller churns)
Έτσι, συνδυάστηκαν η δημιουργικότητα και η τεχνολογία για να φτιάξουν την ψευδαίσθηση ότι είμαστε μέσα σε ένα υποβρύχιο.
So, creativity and technology put together in order to create the illusion that we're inside the submarine.
Αλλά αφού φτιάξετε τους ήχους σας και τους συγχρονίσετε στην εικόνα σας, θέλετε αυτοί οι ήχοι να ζουν στον κόσμο της ιστορίας. Και ένας από τους καλύτερους τρόπους είναι με το να προσθέσουμε ηχώ. Αυτό είναι το πρώτο ηχητικό εργαλείο για το οποίο θέλω να μιλήσω. Η ηχώ ή αντήχηση είναι η συνέχιση του ήχου αφού έχει τελειώσει ο αρχικός ήχος. Είναι κάπως σαν -- όλες οι αντανακλάσεις από τα υλικά, τα αντικείμενα και τους τοίχους γύρω από τον ήχο.
But once you've created your sounds and you've synced them to the image, you want those sounds to live in the world of the story. And one the best ways to do that is to add reverb. So this is the first audio tool I want to talk about. Reverberation, or reverb, is the persistence of the sound after the original sound has ended. So it's sort of like the -- all the reflections from the materials, the objects and the walls around the sound.
Πάρτε για παράδειγμα τον ήχο ενός πυροβολισμού. Ο αρχικός ήχος διαρκεί λιγότερο από μισό δευτερόλεπτο.
Take, for example, the sound of a gunshot. The original sound is less than half a second long.
(Πυροβολισμός) Προσθέτοντας ηχώ, μπορούμε να τον κάνουμε σα να ηχογραφήθηκε σε ένα μπάνιο.
(Gunshot) By adding reverb, we can make it sound like it was recorded inside a bathroom.
(Πυροβολισμός κάνει ηχώ στο μπάνιο) Ή σα να ηχογραφήθηκε μέσα σε ένα παρεκκλήσι ή μια εκκλησία.
(Gunshot reverbs in bathroom) Or like it was recorded inside a chapel or a church.
(Πυροβολισμός κάνει ηχώ σε μια εκκλησία)
(Gunshot reverbs church)
Ή σε ένα φαράγγι.
Or in a canyon.
(Πυροβολισμός κάνει ηχώ σε ένα φαράγγι)
(Gunshot reverbs in canyon)
Η ηχώ μας δίνει πολλή πληροφορία για τον χώρο ανάμεσα στον ακροατή και την αρχική ηχητική πηγή. Αν ο ήχος είναι η γεύση, τότε η ηχώ είναι κάτι σαν τη μυρωδιά του ήχου.
So reverb gives us a lot of information about the space between the listener and the original sound source. If the sound is the taste, then reverb is sort of like the smell of the sound.
Αλλά η ηχώ μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα. Ακούγοντας έναν ήχο με πολύ λιγότερη ηχώ από την επί σκηνής δράση, θα μας κάνει να καταλάβουμε αμέσως ότι ακούμε έναν σχολιαστή, έναν αντικειμενικό σχολιαστή που δεν λαμβάνει μέρος στη δράση της σκηνής. Επίσης, συναισθηματικά προσωπικές στιγμές στον κινηματογράφο συχνά ακούγονται με μηδενική ηχώ, επειδή έτσι θα ακουγόταν αν κάποιος μιλούσε μέσα στο αυτί μας.
But reverb can do a lot more. Listening to a sound with a lot less reverberation than the on-screen action is going to immediately signify to us that we're listening to a commentator, to an objective narrator that's not participating in the on-screen action. Also, emotionally intimate moments in cinema are often heard with zero reverb, because that's how it would sound if someone was speaking inside our ear.
Από την εντελώς αντίθετη πλευρά, προσθέτοντας πολλή ηχώ σε μια φωνή θα μας κάνει να νομίζουμε ότι ακούμε μια αναδρομή στο παρελθόν, ή ίσως ότι είμαστε μέσα στο κεφάλι ενός χαρακτήρα ή ότι ακούμε τη φωνή του Θεού. Ή, ακόμη πιο δυνατός στις ταινίες, τον Μόργκαν Φρίμαν.
On the completely other side, adding a lot of reverb to a voice is going to make us think that we're listening to a flashback, or perhaps that we're inside the head of a character or that we're listening to the voice of God. Or, even more powerful in film, Morgan Freeman.
(Γέλια)
(Laughter)
Λοιπόν --
So --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αλλά ποια άλλα εργαλεία ή κόλπα χρησιμοποιούν οι σχεδιαστές ήχου; Να ένα πολύ μεγάλο. Είναι η σιωπή. Μερικές στιγμές σιωπής μας κάνουν να δώσουμε προσοχή. Και στον Δυτικό κόσμο, δεν είμαστε συνηθισμένοι στις σιωπές. Θεωρούνται άβολες ή αγενείς. Έτσι η σιωπή πριν από λεκτική επικοινωνία μπορεί να δημιουργήσει πολλή ένταση. Αλλά φανταστείτε μια πραγματικά μεγάλη χολιγουντιανή ταινία, η οποία είναι γεμάτη εκρήξεις και αυτόματα όπλα. Το δυνατό σταματά να είναι δυνατό μετά από λίγο. Έτσι, κατά έναν τρόπο γιν-γιανγκ, η σιωπή χρειάζεται θόρυβο και ο θόρυβος χρειάζεται σιωπή για να έχουν και τα δύο κάποια επίδραση.
But what are some other tools or hacks that sound designers use? Well, here's a really big one. It's silence. A few moments of silence is going to make us pay attention. And in the Western world, we're not really used to verbal silences. They're considered awkward or rude. So silence preceding verbal communication can create a lot of tension. But imagine a really big Hollywood movie, where it's full of explosions and automatic guns. Loud stops being loud anymore, after a while. So in a yin-yang way, silence needs loudness and loudness needs silence for either of them to have any effect.
Αλλά τι σημαίνει σιωπή; Εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιείται σε κάθε ταινία. Η σιωπή μπορεί να μας βάλει μέσα στο κεφάλι του χαρακτήρα ή να προκαλέσει σκέψη. Συχνά σχετίζουμε τη σιωπή με... αναπόληση, διαλογισμό, βαθιές σκέψεις. Αλλά αντί να έχει μία σημασία, η σιωπή γίνεται ένας λευκός καμβάς όπου ο θεατής προσκαλείται να σχεδιάσει τις δικές του σκέψεις.
But what does silence mean? Well, it depends how it's used in each film. Silence can place us inside the head of a character or provoke thought. We often relate silences with ... contemplation, meditation, being deep in thought. But apart from having one meaning, silence becomes a blank canvas upon which the viewer is invited to the paint their own thoughts.
Αλλά θέλω να το ξεκαθαρίσω: δεν υπάρχει σιωπή. Και ξέρω ότι αυτό ακούγεται σαν την πιο επιτηδευμένη δήλωση σε ομιλία TED. Αλλά ακόμη κι αν μπαίνατε ποτέ σε ένα δωμάτιο με μηδενική ηχώ, με μηδενικούς εξωτερικούς ήχους, και πάλι θα μπορούσατε να ακούσετε το αίμα σας να κυλά. Και στον κινηματογράφο, παραδοσιακά, δεν υπάρχει ποτέ μια σιωπηρή στιγμή λόγω του ήχου του προβολέα. Αλλά ακόμη και σήμερα στον κόσμο του Dolby, δεν υπάρχει καμία στιγμή σιωπής αν ακούσετε γύρω σας. Πάντα υπάρχει κάποιος θόρυβος.
But I want to make it clear: there is no such thing as silence. And I know this sounds like the most pretentious TED Talk statement ever. But even if you were to enter a room with zero reverberation and zero external sounds, you would still be able to hear the pumping of your own blood. And in cinema, traditionally, there was never a silent moment because of the sound of the projector. And even in today's Dolby world, there's not really any moment of silence if you listen around you. There's always some sort of noise.
Τώρα, αφού δεν υπάρχει σιωπή, τι χρησιμοποιούν οι κινηματογραφιστές και οι σχεδιαστές ήχου; Σαν συνώνυμο, συχνά χρησιμοποιούν το περιβάλλον. Αυτοί είναι οι μοναδικοί ήχοι του περιβάλλοντος που είναι συγκεκριμένοι σε κάθε τοποθεσία. Κάθε τοποθεσία έχει έναν μοναδικό θόρυβο, και κάθε δωμάτιο έχει έναν μοναδικό θόρυβο, που ονομάζεται τόνος δωματίου. Εδώ είναι μια μαγνητοφώνηση μιας αγοράς στο Μαρόκο.
Now, since there's no such thing as silence, what do filmmakers and sound designers use? Well, as a synonym, they often use ambiences. Ambiences are the unique background sounds that are specific to each location. Each location has a unique sound, and each room has a unique sound, which is called room tone. So here's a recording of a market in Morocco.
(Φωνές, μουσική)
(Voices, music)
Κι εδώ είμαι μια μαγνητοφώνηση του Τάιμς Σκουέαρ στη Νέα Υόρκη.
And here's a recording of Times Square in New York.
(Κίνηση, κορναρίσματα, φωνές)
(Traffic sounds, car horns, voices)
Ο τόνος του δωματίου είναι η πρόσθεση όλων τον θορύβων στο δωμάτιο: ο εξαερισμός, η θέρμανση, το ψυγείο. Αυτή είναι μια μαγνητοφώνηση του διαμερίσματός μου στο Μπρούκλιν.
Room tone is the addition of all the noises inside the room: the ventilation, the heating, the fridge. Here's a recording of my apartment in Brooklyn.
(Μπορείτε να ακούσετε τον εξαερισμό, τον λέβητα, το ψυγείο και την κίνηση)
(You can hear the ventilation, the boiler, the fridge and street traffic)
Οι περιβαλλοντικοί ήχοι λειτουργούν με πολύ πρωτόγονο τρόπο. Μπορούν να μιλήσουν απευθείας στον εγκέφαλό μας υποσυνείδητα. Έτσι, τα πουλιά που κελαηδούν έξω από το παράθυρό σας μπορεί να δείχνουν κανονικότητα, επειδή ίσως, ως είδος, έχουμε συνηθίσει αυτόν τον ήχο κάθε πρωί για εκατομμύρια χρόνια.
Ambiences work in a most primal way. They can speak directly to our brain subconsciously. So, birds chirping outside your window may indicate normality, perhaps because, as a species, we've been used to that sound every morning for millions of years.
(Πουλιά κελαηδούν) Από την άλλη πλευρά, οι βιομηχανικοί ήχοι εισήχθησαν σε εμάς λίγο πιο πρόσφατα. Αν και προσωπικά μου αρέσουν πραγματικά -έχουν χρησιμοποιηθεί από έναν ήρωά μου, τον Ντέιβιντ Λιντς, και τον σχεδιαστή ήχων του, τον Άλαν Σπλετ- οι βιομηχανικοί ήχοι συχνά φέρουν μια αρνητική χροιά.
(Birds chirp) On the other hand, industrial sounds have been introduced to us a little more recently. Even though I really like them personally -- they've been used by one of my heroes, David Lynch, and his sound designer, Alan Splet -- industrial sounds often carry negative connotations.
(Ήχοι μηχανών)
(Machine noises)
Τα ηχητικά εφέ μπορούν να έχουν πρόσβαση στη συναισθηματική μας μνήμη. Μερικές φορές, μπορεί να είναι τόσο σημαντικά ώστε να γίνουν χαρακτήρες σε μια ταινία. Ο ήχος της βροντής μπορεί να υποδεικνύει θεϊκή παρέμβαση ή θυμό.
Now, sound effects can tap into our emotional memory. Occasionally, they can be so significant that they become a character in a movie. The sound of thunder may indicate divine intervention or anger.
(Βροντή)
(Thunder)
Οι καμπάνες της εκκλησίας μπορούν να μας υπενθυμίζουν τον χρόνο που περνά, ή ίσως και τη θνησιμότητά μας.
Church bells can remind us of the passing of time, or perhaps our own mortality.
(Καμπάνες χτυπούν)
(Bells ring)
Και το σπάσιμο ενός ποτηριού μπορεί να υποδεικνύει το τέλος μιας σχέσης ή μιας φιλίας.
And breaking of glass can indicate the end of a relationship or a friendship.
(Ποτήρι που σπάει)
(Glass breaks)
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι παράφωνοι ήχοι, για παράδειγμα, χάλκινα ή ξύλινα πνευστά όργανα που παίζονται πολύ δυνατά, μπορεί να μας θυμίζουν ζώα που ουρλιάζουν στη φύση κι έτσι να δημιουργήσουν μια αίσθηση ενόχλησης ή φόβου.
Scientists believe that dissonant sounds, for example, brass or wind instruments played very loud, may remind us of animal howls in nature and therefore create a sense of irritation or fear.
(Χάλκινα και ξύλινα πνευστά όργανα παίζουν)
(Brass and wind instruments play)
Μιλήσαμε για τους ήχους στην οθόνη. Αλλά μερικές φορές, η πηγή ενός ήχου δεν φαίνεται. Αυτό το ονομάζουμε ήχος εκτός οθόνης, ή «ακουσματική». Οι ακουσματικοί ήχοι -- η ορολογία «ακουσματική» προέρχεται από τον Πυθαγόρα στην αρχαία Ελλάδα, ο οποίος συνήθιζε να διδάσκει για χρόνια πίσω από ένα πέπλο ή μια κουρτίνα, χωρίς να αποκαλύπτει τον εαυτό του στους μαθητές του. Νομίζω ότι ο μαθηματικός και φιλόσοφος πίστευε ότι, με αυτόν τον τρόπο, οι μαθητές του θα εστίαζαν περισσότερο στη φωνή του, και στις λέξεις του και στο νόημά τους, αντί στο οπτικό του που μιλάει. Κάπως σαν τον Μάγο του Οζ, ή τον Μεγάλο Αδελφό του «1984», διαχωρίζοντας τη φωνή από την πηγή της, διαχωρίζοντας την αιτία και το αποτέλεσμα, δημιουργεί μια αίσθηση πανταχού παρουσίας ή πανοπτισμού, και ως εκ τούτου, μια αίσθηση αρχής.
So now we've spoken about on-screen sounds. But occasionally, the source of a sound cannot be seen. That's what we call offscreen sounds, or "acousmatic." Acousmatic sounds -- well, the term "acousmatic" comes from Pythagoras in ancient Greece, who used to teach behind a veil or curtain for years, not revealing himself to his disciples. I think the mathematician and philosopher thought that, in that way, his students might focus more on the voice, and his words and its meaning, rather than the visual of him speaking. So sort of like the Wizard of Oz, or "1984's" Big Brother, separating the voice from its source, separating cause and effect sort of creates a sense of ubiquity or panopticism, and therefore, authority.
Υπάρχει μια δυνατή παράδοση ακουσματικού ήχου. Οι καλόγριες στα μοναστήρια στη Ρώμη και τη Βενετία τραγουδούσαν σε δωμάτια ψηλά σε γαλαρίες κοντά στο ταβάνι, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι ακούμε άγγελους στον ουρανό. Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ δημιούργησε τη διάσημη κρυφή ορχήστρα που τοποθετήθηκε στην πλατεία του θεάτρου ανάμεσα στη σκηνή και το κοινό. Κι ένας από τους ήρωές μου, ο Άφεξ Τουίν, ήταν διάσημος επειδή κρυβόταν σε σκοτεινές γωνίες των κλαμπ.
There's a strong tradition of acousmatic sound. Nuns in monasteries in Rome and Venice used to sing in rooms up in galleries close to the ceiling, creating the illusion that we're listening to angels up in the sky. Richard Wagner famously created the hidden orchestra that was placed in a pit between the stage and the audience. And one of my heroes, Aphex Twin, famously hid in dark corners of clubs. I think what all these masters knew is that by hiding the source,
Νομίζω ότι αυτό που γνώριζαν όλοι αυτοί οι δάσκαλοι είναι ότι κρύβοντας την πηγή, δημιουργείτε ένα είδος μυστηρίου. Το έχουμε δει ξανά και ξανά στον κινηματογράφο, με τον Χίτσκοκ, και τον Ρίντλεϊ Σκοτ στο «Alien». Το να ακούς έναν ήχο χωρίς να γνωρίζεις την πηγή του θα δημιουργήσει κάποιου είδους ένταση. Επίσης, μπορεί να ελαχιστοποιήσει κάποιους οπτικούς περιορισμούς που έχουν οι σκηνοθέτες και μπορεί να δείξει κάτι που δεν ήταν εκεί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Και αν όλα αυτά σας ακούγονται κάπως θεωρητικά, θα ήθελα να παίξω ένα μικρό βίντεο.
you create a sense of mystery. This has been seen in cinema over and over, with Hitchcock, and Ridley Scott in "Alien." Hearing a sound without knowing its source is going to create some sort of tension. Also, it can minimize certain visual restrictions that directors have and can show something that wasn't there during filming. And if all this sounds a little theoretical, I wanted to play a little video.
(Παιχνίδι τρίζει)
(Toy squeaks)
(Γραφομηχανή)
(Typewriter)
(Τύμπανα)
(Drums)
(Πινγκ-πονγκ)
(Ping-pong)
(Ακόνισμα μαχαιριών)
(Knives being sharpened)
(Γρατζούνισμα δίσκου)
(Record scratches)
(Πριόνι που κόβει) (Γυναίκα ουρλιάζει)
(Saw cuts)
(Woman screams)
Με αυτά τα εργαλεία προσπαθώ να δείξω ότι ο ήχος είναι μια γλώσσα. Μπορεί να μας ξεγελάσει μεταφέροντάς μας γεωγραφικά. Μπορεί να αλλάξει τη διάθεση. Μπορεί να δώσει το βήμα. Μπορεί να μας κάνει να γελάσουμε ή να φοβηθούμε.
What I'm sort of trying to demonstrate with these tools is that sound is a language. It can trick us by transporting us geographically; it can change the mood; it can set the pace; it can make us laugh or it can make us scared.
Σε προσωπικό επίπεδο, ερωτεύτηκα αυτή τη γλώσσα πριν από μερικά χρόνια και κατάφερα κάπως να την κάνω ένα είδος επαγγέλματος. Και νομίζω ότι με τη δουλειά μας μέσω της βιβλιοθήκης ήχων, προσπαθούμε να επεκτείνουμε το λεξιλόγιο αυτής της γλώσσας. Κι έτσι, θέλουμε να προσφέρουμε τα σωστά εργαλεία στους σχεδιαστές ήχου, στους κινηματογραφιστές, και στους σχεδιαστές βιντεοπαιχνιδιών και εφαρμογών, για να συνεχίσουν να λένε ακόμη καλύτερες ιστορίες και να δημιουργούν ακόμη πιο όμορφα ψέματα.
On a personal level, I fell in love with that language a few years ago, and somehow managed to make it into some sort of profession. And I think with our work through the sound library, we're trying to kind of expand the vocabulary of that language. And in that way, we want to offer the right tools to sound designers, filmmakers, and video game and app designers, to keep telling even better stories and creating even more beautiful lies.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
So thanks for listening.
(Χειροκρότημα)
(Applause)