Have you every had to break your family's rules? Today, I'm breaking mine, around money, secrecy and shame. In 2006, on my brother Keith's 40th birthday, he called. "Tam, I'm in dire straits. I wouldn't ask unless I had to. Can I borrow 7,500 dollars?" This wasn't the first time he needed quick cash, but this time, his voice frightened me. I had never heard him so beaten down and shameful, and it was on his 40th birthday. After a few basic questions that we would all ask, I agreed to loan him the money, but under one condition: that as the financial professional in the family, I wanted to meet with him and his wife to see what was really happening.
Heb je ooit de regels van je familie moeten overtreden? Vandaag overtreed ik de mijne over geld, geheimen en schaamte. In 2006 belde mijn broer Keith mij op op zijn 40e verjaardag. "Tam, ik zit in de penarie. Ik zou het je niet vragen als het niet moest. Kan ik 7.500 dollar lenen?" Dit was niet de eerste keer dat hij snel geld nodig had, maar dit keer maakte zijn stem me bang. Zo terneergeslagen en beschaamd had ik hem nog nooit gehoord en het was op zijn 40e verjaardag. Na wat standaardvragen die we allemaal zouden stellen, stemde ik toe om hem het geld te lenen, maar op één voorwaarde: dat ik als financiële professional van de familie hem en zijn vrouw wilde ontmoeten om te zien wat er werkelijk aan de hand was.
Weeks later, we met at the local Starbucks, and I started right in with the tough-love budget conversation. "You should sell the house, downsize to something you can afford, sell the toys. And Starbucks? Give up the five-dollar-a-day coffee."
Weken later kwamen we samen bij de lokale Starbucks en ik zette direct streng in over zijn financiële situatie. "Je moet je huis verkopen, koop iets dat je je kunt veroorloven, verkoop het speelgoed. En Starbucks? Stop met koffie van vijf dollar per dag."
You know, all the trappings that we do to keep up with the Joneses. Quickly, my brother and his wife went into a fearsome blame game, and it got messy. I vacillated between therapist and pissed-off sister. I wanted them to be better than this.
Dingen doen 'gewoon om erbij te horen' kan er gewoon niet meer af. Al snel gingen mijn broer en zijn vrouw elkaar de schuld in de schoenen schuiven en werd het onvriendelijk. Ik was beurtelings therapeut en kwaaie zus. Ik wilde dat ze beter waren dan dit.
"Come on, you two. Get your shit together. You're parents. Grow up and buck up." After we left, I called my mom, but Keith beat me to it, and he told her that I wasn't helpful. In fact, he was hurt and felt ganged-up on. Of course he did. I shamed him with my tough-love budget conversation.
"Kom op, jullie twee. Pak je tezamen. Jullie zijn ouders. Wordt volwassen en ga er tegenaan." Later belde ik mijn moeder, maar Keith was me voor en vertelde haar dat hij niet veel aan me had gehad. Hij voelde zich gekwetst en aangevallen. Natuurlijk voelde hij zich gekwetst. Ik had hem met mijn harde aanpak in verlegenheid gebracht.
Two months went by when I received a call.
Twee maanden later kreeg ik een telefoontje.
"Tam? I have bad news. Keith committed suicide last night." Days later, at his home, I went looking for answers, in his "office" -- the garage. There, I found a stack of overdue credit card bills and a foreclosure notice served to him on the day that he died. My brother left behind his beautiful 10-year-old daughter, his brilliant 18-year-old son, weeks before his high school graduation, and his wife of 20 years.
"Tam? Ik heb slecht nieuws. Keith pleegde gisteravond zelfmoord." Dagen later ging ik bij hem thuis op zoek naar antwoorden in zijn ‘kantoor’ -- de garage. Daar vond ik een stapel achterstallige creditcardrekeningen en een uithuiszettingsbevel ingediend op de dag dat hij stierf. De mensen die mijn broer achterliet, waren zijn mooie 10-jarige dochter, zijn briljante 18-jarige zoon, weken voor zijn afstuderen van de middelbare school, en de vrouw waarmee hij 20 jaar getrouwd was geweest.
How did this happen? My brother was caught in our family's money-shame cycle, and he was far from alone in this. Suicide rates among adults ages 40 to 64 have risen nearly 40 percent since 1999. Job loss, bankruptcy and foreclosures were present in nearly 40 percent of the deaths, with white middle-aged men accounting for seven out of 10 suicides. What I've learned is that our self-destructive and self-defeating financial behaviors are not driven by our rational, logical minds. Instead, they are a product of our subconscious belief systems rooted in our childhoods and so deeply ingrained in us, they shape the way that we deal with money our entire adult lives, and so many of you are left believing that you're lazy, crazy or stupid -- or just bad with money.
Hoe kwam dit? Mijn broer zat gevangen in de geldschaamtecyclus van onze familie en hij was zeker niet de enige. Zelfmoordcijfers over volwassenen van 40 tot 64 jaar zijn met bijna 40% gestegen sinds 1999. Werkverlies, faillissement en uithuiszettingen speelden een rol in bijna 40% van de overlijdens, met blanke mannen van middelbare leeftijd goed voor 7 van de 10 zelfmoorden. Wat ik heb geleerd, is dat ons zelfdestructieve en zelfvernietigende financiële gedrag niet wordt gestuurd door onze rationele, logische gedachten. In plaats daarvan zijn ze een product van onbewuste overtuigingen uit onze jeugd en zo diep ingebakken dat ze voor de rest van ons leven ons dicteren hoe we met geld omgaan. Zo velen van jullie zitten met het idee dat je lui bent of gek of dom -- of gewoon onhandig met geld.
This is what I call money shame. Dr. Brené Brown, a well-known shame researcher, defines shame as "the intensely painful feeling or experience of believing that we are flawed, and therefore unworthy of love and belonging." Based on this definition, here's how I'm defining money shame: "the intensely painful feeling or experience of believing that we are flawed, and therefore unworthy of love and belonging, based on our bank account balances, our debts, our homes, our cars and our job titles."
Dit is wat ik geldschaamte noem. Dr. Brené Brown, een bekende schaamteonderzoeker, definieert schaamte als ‘het intens pijnlijke gevoel of ervaring van te geloven dat we tekortschieten en dus onwaardig zijn voor liefde en saamhorigheid’. Daarom definieer ik geldschaamte zo: 'het intens pijnlijke gevoel of ervaring van te geloven dat we tekortschieten en dus onwaardig zijn voor liefde en saamhorigheid, gebaseerd op onze bankrekeningsaldi, onze schulden, onze huizen, onze auto's en onze jobtitels’.
Let me give you a couple of examples of what I mean. I believe that we all have money shame, whether you earn 10,000 dollars a year or 10 million, and it's because we give money all of our power. Here's what it would look like if someone that you love, or you, might have money shame. They play the big shot, always picking up the check, financially rescuing family and friends. They are financially secure, but they live in a state of chronic not-enoughness. They drive a Mercedes, but their budget really only can afford a Honda. And they're looking good at every cost.
Ik noem een paar voorbeelden van wat ik bedoel. Ik denk dat we allemaal geldschaamte kennen, of je nu 10.000 dollar of 10 miljoen per jaar verdient, en het is omdat wij geld al onze macht geven. Zo ziet het eruit als iemand van wie je houdt, of jij, geldschaamte heeft. Ze spelen de geslaagde, betalen altijd de rekening, komen familie en vrienden financieel te hulp. Ze zijn financieel veilig, maar ze leven in een toestand van chronisch niet-genoeg-hebben. Ze rijden een Mercedes, maar kunnen zich eigenlijk slechts een Honda veroorloven. En ze zien er goed uit, wat het ook mag kosten.
I know that we can break free from the grips of money shame, because I did. Shortly after my brother's death, the Recession hit. I lost my business and faced bankruptcy. Secretly, I was terrified. I stayed in my home for a year, thinking I did something wrong, told myself, "What did you do? What happened?" I stayed silent, while all along, I went outside and smiled. Nobody knew. That's money shame.
Ik weet dat we ons kunnen bevrijden van de ketenen van geldschaamte, omdat ik het deed. Kort na de dood van mijn broer sloeg de recessie toe. Ik verloor mijn bedrijf en ging failliet. Heimelijk was ik doodsbang. Ik kwam een jaar lang de deur niet uit, denkend dat ik iets verkeerd had gedaan en zei tegen mezelf: "Wat heb je gedaan? Wat is er gebeurd?" Ik sprak er niet over en buiten glimlachte ik slechts. Niemand wist het. Dat is geldschaamte.
So what I had to do was let go of the grip that I had on knowing all the answers. I was the know-it-all in my family, and I had to give up the idea that a new financial plan was the solution. And so just like everything in my life, for me, I was sent a human to help, and I accepted the help, but I had to do major self-inquiry about my family's money history and my money beliefs.
Daarom moest ik stoppen met op alles vat te willen hebben, om op alles een antwoord te hebben. Ik was de weetal in mijn familie en ik moest het idee opgeven dat een nieuw financieel plan de oplossing was. En dus net als alles in mijn leven -- voor mij -- werd er iemand gestuurd om me te helpen en ik aanvaardde de hulp, maar ik moest een groot zelfonderzoek doen over de geldgeschiedenis van mijn familie en mijn ideeën over geld.
We have to start having this conversation. Money can no longer be a taboo topic. We have to get honest with each other that we're suffering with money issues, and let's get real -- we have to stop numbing out our pain. In order to uncover the painful parts of your money story and your money history, you can't be numb. We have to let go of our past in order to be free. Letting go of the past happens through surrender, faith and forgiveness. Debt is the tangible manifestation of not forgiving. If you have debt, you've not completely forgiven your past, so it's our work to forgive ourselves and others so that we can live freely. Otherwise, our history will continue to repeat. This is not a quick fix, and I know we all want one, but it's a slow wake-up. This is another level of work. We have to go higher to get it, to get at it.
We moeten erover gaan praten. Geld mag niet langer een taboe zijn. We moeten eerlijk zijn met elkaar over ons lijden door geldkwesties en laten we realistisch zijn -- we moeten stoppen met onze pijn te verdoven. Om de pijnlijke delen bloot te leggen van je geldverhaal en je geldgeschiedenis, kun je niet gevoelloos zijn. We moeten ons verleden loslaten om vrij te zijn. Het loslaten van het verleden gebeurt door overgave, geloof en vergeving. Schuld is de tastbare manifestatie van niet vergeven. Zolang je schuld hebt, heb je je verleden niet helemaal vergeven. Daarom is het onze opdracht om onszelf en anderen te vergeven, zodat we vrij kunnen leven. Anders zal onze geschiedenis zich blijven herhalen. Dit kan niet halsoverkop, al weet ik dat we dat allemaal willen, maar het is een langzaam ontwaken. Dit is een ander niveau van werk. We moeten hoger mikken om het te krijgen, om erbij te kunnen.
So try this: follow your dollars. Your money will show you right away what you value. Where's it going? And then ask yourself: Do I really value all this stuff? And get curious about what you're feeling when you're spending. Are you lonely? Are you bored? Or are you just excited?
Dus probeer dit: volg je dollars. Je geld zal je meteen laten zien wat je belangrijk vindt. Waar geef je het aan uit? En vraag jezelf af: hecht ik echt waarde aan al dat spul? En onderzoek wat je voelt als je aan het besteden bent. Ben je eenzaam? Verveel je je? Of ben je gewoon blij?
But there's deeper work that needs to happen. How did you get all these money beliefs to begin with? I call this your money autobiography, and as a money coach, this is the first step I take with my clients. Think back to your earliest childhood money memory. What did it feel like when you got money? Were you excited, proud or confused? And what did you do with the money? Did you run with the candy store, or did you run to the bank? And what did you hear your parents say, and what did you see your parents do with the money?
Maar je moet ook dieper gaan graven. Hoe kwam je überhaupt tot die overtuigingen over geld? Ik noem dit je geld-autobiografie en als geld-coach is dit de eerste stap die ik neem met mijn klanten. Denk terug aan je vroegste herinneringen aan geld. Hoe voelde het als je geld kreeg? Was je opgewonden, trots of in de war? En wat deed je met het geld? Liep je naar de snoepwinkel of naar de bank? En wat hoorde je je ouders zeggen en wat zag je je ouders doen met geld?
My brother and I heard, "More money will make us happy." Every day. "More money will make us happy." And we internalized that into the money belief that our self worth was equal to our net worth as we watched our mom live in a state of chronic not-enoughness. And she numbed the pain with sugar and shopping.
Mijn broer en ik hoorden: "Meer geld zal ons gelukkig maken." Elke dag. "Meer geld zal ons gelukkig maken." En dat internaliseerden we tot de idee dat onze eigenwaarde gelijk was aan ons vermogen als we onze moeder zagen leven in een chronische toestand van niet-genoeg-hebben. Ze verdoofde de pijn met suiker en winkelen.
So what did we do? Keith played out my mother's life. He was an underearner, longed to be financially rescued, and he numbed out the pain with alcohol. I did the opposite. I became a high earner, rescuer, and I numbed the pain out with self-help books. But what we had in common was our money belief. We both believed that our bank account balance was equal to our self worth.
Wat hebben wij gedaan? Keith speelde het leven van mijn moeder na. Hij was een weinigverdiener, verlangde financieel te worden gered en hij verdoofde de pijn met alcohol. Ik deed het tegenovergestelde. Ik werd een veelverdiener, een redder en ik verdoofde de pijn met zelfhulpboeken. Maar wat we gemeen hadden, was ons geldgeloof. We geloofden allebei dat ons banksaldo gelijk was aan onze eigenwaarde.
Looking back at the Starbucks meeting with my brother ... he didn't need a budget and my judgment. He needed a breakthrough from his suffering, and he needed my compassion. Keith was not able to be the one to speak up and break our family money shame cycle, so he left me to do the work and share his legacy. Change is difficult, but in my family, not changing is fatal.
Terugkijkend op de ontmoeting met mijn broer bij Starbucks, had hij niet zozeer geld en mijn oordeel nodig. Hij moest uit zijn lijden worden verlost en had mijn medeleven nodig. Keith kon er niet voor uitkomen en de cyclus van geldschaamte van onze familie doorbreken, dus liet hij het aan mij over om voor hem te spreken. Verandering is moeilijk, maar in mijn familie was niet veranderen dodelijk.
So I did the work, and I have experienced deep and profound forgiveness, and as I stand here today, I am living on purpose, I serve, and money serves me. It only takes one person in your family to break through the money-shame cycle. I want you to be the one.
Dus deed ik het en ik ervoer een diepe vergiffenis. Zoals ik hier vandaag sta, leef ik met een doel, ik dien en geld dient mij. Er is in je familie slechts één persoon nodig om de geldschaamte-cyclus te doorbreken. Ik wil dat jij dat bent.
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)