Three years ago, I started building a decentralized web because I was worried about the future of our internet.
Drie jaar geleden begon ik met het bouwen van een gedecentraliseerd web, omdat ik bezorgd was over de toekomst van het internet.
The current internet we are using is about gatekeepers. If you want to reach something on the web, then you need to go through multiple middlemen. First, a domain name server, then a server hosting company, which usually points you to a third party, to a web hosting service. And this happens every time you want to reach a website on the web.
Het huidige internet gebruikt poortwachters. Als je iets wil bereiken op het web, moet je verschillende tussenpersonen passeren. Eerst een domain name server, dan een serverhosting-bedrijf, dat je uiteindelijk bij een derde partij brengt: een webhosting-bedrijf. En dit gebeurt elke keer als je een website wilt bezoeken.
But these gatekeepers are vulnerable to internet attacks
Maar deze poortwachters zijn kwetsbaar voor aanvallen
and also makes the censorship and the surveillance easier. And the situation is getting worse. Everything is moving to the cloud, where the data is hosted by giant corporations. This move creates much, much more powerful middlemen. Now, move to the cloud makes sense because this way it's easier and cheaper for the developers and the service operators. They don't have to worry about maintaining the physical servers. I can't blame them, but I found this trend to be very dangerous, because this way, these giant corporations have unlimited control over the hosting services.
en ze maken censuur en controle gemakkelijker. En de situatie wordt erger. Alles wordt naar de cloud verplaatst, waar de data gehost wordt door grote bedrijven. Deze beweging creëert veel machtiger tussenpersonen. Het verhuizen naar de cloud is begrijpelijk, omdat het gemakkelijker en goedkoper is voor ontwikkelaars en service operators. Ze hoeven zich geen zorgen te maken over het onderhoud van fysieke servers. Ik begrijp hen, maar ik vind deze trend heel gevaarlijk, want op deze manier hebben deze gigantische bedrijven onbeperkte controle over de hostingdiensten.
And it's very easy to abuse this power. For example, last year, a CEO of a company that acts as a gatekeeper for nine million websites decided, after some public pressure, that one of the sites it manages, a far right page, should be blocked. He then sent an internal email to his coworkers. "This was an arbitrary decision. I woke up this morning in a bad mood and decided to kick them off the Internet." Even he admits, "No one should have this power." As a response, one of the employees asked him, "Is this the day the Internet dies?"
En het is heel gemakkelijk om deze macht te misbruiken. Bijvoorbeeld vorig jaar, toen een CEO van een bedrijf dat als poortwachter fungeert voor 9 miljoen websites, vorige jaar na publieke druk besliste dat een van de websites die ze beheren, een extreem-rechtse pagina, geblokkeerd moest worden. Hij stuurde een interne e-mail naar zijn medewerkers. "Dit was een willekeurige beslissing. Ik werd vanmorgen wakker in een slechte bui en heb besloten om hen van het internet te halen." Zelfs hij geeft toe: "Niemand zou zo'n macht mogen hebben." In een reactie vroeg een van zijn medewerkers: "Is dit de dag dat het internet sterft?"
I don't think we are actually killing the internet, but I do think that we are in the middle of a kind of irresponsible centralization process that makes our internet more fragile. The decentralized, people-to-people web solves this problem by removing the central points, the web-hosting services. It empowers the users to have host sites they want to preserve. On this network, the sites get downloaded directly from other visitors. This means, if you have a site with 100 visitors, then it's hosted [by] 100 computers around the world. Basically, this is a people-powered version of the internet. The security of the network is provided by public-key cryptography. This makes sure that no one can modify the sites but only the real owner. Think of it like instead of getting electricity from big power plants, you put solar panels on top of your house, and if your neighbor down the street needs some extra energy, then they can just download some from your house. So by using the decentralized web, we can help to keep content accessible for other visitors. And by that, it means that we can also fight against things that we feel are unjust, like censorship.
Ik denk niet dat we het internet vermoorden, maar ik denk wel dat we middenin een onverantwoorde centralisatie zitten die het internet veel kwetsbaarder maakt. Het gedecentraliseerd gebruikers-naar-gebruikersweb lost dit probleem op door de centrale punten te verwijderen, de web-hostingdiensten. Het geeft de gebruikers de macht om de hostsites te hebben die ze willen behouden. Op dit netwerk, worden de sites gedownload van andere bezoekers. Dit betekent dat een website met 100 bezoekers wereldwijd gehost wordt door 100 computers. Dit is feitelijk een gebruikersaangedreven versie van het internet. De beveiliging van het netwerk wordt verzorgd door public-keycryptografie. Dit zorgt er voor dat niemand deze website kan veranderen behalve de echte eigenaar. Vergelijk het met je elektriciteit niet betrekken van grote centrales, maar van zonnepanelen op je huis, en als een buur verderop extra energie nodig heeft, kan hij deze downloaden van jouw huis. Door een gedecentraliseerd web te gebruiken, kunnen we inhoud bereikbaar houden voor andere bezoekers. En dat betekent dat we kunnen vechten tegen dingen die onrechtvaardig zijn, zoals censuur.
In China, the internet is tightly controlled. They can't criticize the government, organize a protest, and it's also forbidden to post a kind of emoticon to remember the victims of the Tiananmen Square Massacre. With the decentralized web, it's not the government that decides what gets seen and what doesn't. It's the people, which makes the web more democratic. But at the same time, it's hard to use this network to do something that is clearly illegal everywhere in the world, as the users probably don't want to endanger themselves hosting these kinds of problematic content.
In China wordt het internet streng gecontroleerd. Ze kunnen geen kritiek uiten op de regering, kunnen geen protest organiseren en het is verboden om een emoticon te posten ter nagedachtenis van het bloedbad op het Tienanmen-plein. Met een gedecentraliseerd web is het niet de overheid die bepaalt wat je wel of niet mag zien. Het zijn de mensen, en dat maakt het web democratischer. Ook is het moeilijk om dit netwerk te gebruiken voor iets dat overal ter wereld illegaal is, omdat de gebruikers zichzelf niet in problemen willen brengen door problematische inhoud te hosten.
Another increasing threat to internet freedom is overregulation. I have the impression that our delegates who vote on the internet regulation laws are not fully aware of their decisions. For example, the European Parliament has a new law on the table, a new copyright protection law, that has a part called Article 13. If it passes, it would require every big website to implement a filter that automatically blocks content based on rules controlled by big corporations. The original idea is to protect copyrighted materials, but it would endanger many other things we do on the internet: blogging, criticizing, discussing, linking and sharing. Google and YouTube already have similar systems and they are receiving 100,000 takedown requests every hour. Of course, they can't process this amount of data by hand, so they are using machine learning to decide if it's really a copyright violation or not. But these filters do make mistakes. They're removing everything from documentation of human rights abuses, lectures about copyrights and search results that point to criticism of this new Article 13. Beside of that, they are also removing many other things.
Een andere bedreiging voor een vrij internet is over-regularisatie. Ik heb de indruk dat onze afgevaardigden die over de internet-wetgeving stemmen zich niet ten volle bewust zijn van hun beslissingen. Bijvoorbeeld, het Europese parlement heeft een nieuwe wet klaar over de bescherming van het auteursrecht en een onderdeel ervan is Artikel 13. Als dit er door komt, moet elke grote website een filter inbouwen dat automatisch inhoud blokkeert gebaseerd op de regels van grote bedrijven. Het idee is om auteursrechtelijk materiaal te beschermen, maar dat brengt ook andere dingen die we op het internet doen in gevaar: blogging, bekritiseren, discussiëren, linken en delen. Google en YouTube hebben reeds gelijkaardige systemen en ze krijgen 100 000 aanvragen per uur om iets te verwijderen. Zo'n grote hoeveelheid data kan niet manueel gecontroleerd worden en daarom gebruiken ze programma's die bepalen of iets een inbreuk is op het auteursrecht. Maar deze filters maken fouten. Ze verwijderen alles van documentatie over inbreuken op het mensenrecht, teksten over auteursrecht en zoekresultaten die kritiek geven op dit Artikel 13. Daarnaast verwijderen ze ook vele andere dingen.
And sometimes, these filters aren't just removing the specific content, but it could also lead to loss of your linked accounts: your email address, your documents, your photos, or your unfinished book, which happened with the writer Dennis Cooper.
En soms verwijderen deze filters niet alleen de inhoud, maar ook de gekoppelde accounts: je e-mailadres, je documenten, je foto's of een onafgewerkt boek, zoals gebeurd is bij de auteur Dennis Cooper.
It's not hard to see how a system like this could be abused by politicians and corporate competitors. This Article 13, the extension of these automated filters to the whole internet, got strong opposition from Wikipedia, Github, Mozilla, and many others, including the original founders of the internet and the World Wide Web, Vint Cerf and Tim Berners-Lee. But despite this strong opposition, on the last European Parliament vote, two thirds of the representatives supported this law. The final vote will be early 2019. The result is important, but whatever happens, I'm pretty sure it will be followed by many other similar proposals around the world.
Het is duidelijk dat zo'n systeem misbruikt kan worden door politici en het bedrijfsleven. Dit Artikel 13, over de uitbreiding van deze automatisch filters, krijgt sterke tegenkanting van Wikipedia, Github, Mozilla en vele anderen, waaronder ook de oprichters van het internet en het World Wide Web, Vint Cerf en Tim Berners-Lee. Maar ondanks deze sterke tegenkanting, stemden onlangs in het Europees Parlement 2/3 van de afgevaardigden voor deze wet. De finale stemming is begin 2019. De uitkomst is belangrijk, maar wat er ook gebeurt, er zullen vele gelijkaardige voorstellen volgen, overal ter wereld.
These kinds of regulations would be very hard to enforce through a decentralized web, as there is no hosting companies. The websites are served by the visitors themselves.
Dit soort wetgeving zou heel moeilijk uit te voeren zijn via een gedecentraliseerd web, omdat er geen hosting-bedrijven zijn. De websites worden aangeboden door de bezoekers zelf.
I started to build this network three years ago. Since then, I've spent thousands, tens of thousands of hours on the development. Why? Why would anyone spend thousands of hours on something anyone can freely copy, rename, or even sell? Well, in my case, one of the reasons was to do something meaningful. During my daily regular job as a web developer, I didn't have the feeling that I'm working on something that had a chance to be a bigger than me. Simply, I just wanted to make my short presence in this world to be meaningful.
Ik ben drie jaar geleden begonnen met het bouwen van dit netwerk. En sindsdien heb ik duizenden, tienduizenden uren werk gespendeerd aan de ontwikkeling. Waarom? Waarom zou iemand duizenden uren werk besteden aan iets dat vrij kan worden gekopieerd, hernoemd of verkocht? Wel, in mijn geval was een van de redenen om iets zinvols te doen. Tijdens mijn dagelijkse werk als webontwikkelaar had ik niet het gevoel aan iets te werken dat groter kan worden dan ik. Ik wou er voor zorgen dat mijn korte aanwezigheid op deze wereld zin heeft.
Last year, the Great Firewall of China started blocking this network I created. This move officially made me the enemy of the government-supported internet censorship. Since then, it's been really a game of cat and mouse. They make new rules in the firewall and I try to react to it as fast as I can so the users can keep hosting content and create websites that otherwise would be censored by the centralized Chinese internet.
Vorig jaar begon de Grote Chinese Firewall mijn netwerk te blokkeren. Daardoor ben ik dus officieel de vijand van een censuur die door een regering ondersteund wordt. Sindsdien is het een kat-en-muisspel. Zij maken nieuwe firewallregels en ik probeer zo snel mogelijk te reageren, opdat de gebruikers inhoud kunnen blijven aanbieden en websites maken die anders door de censuur van het Chinese internet geblokkeerd zouden worden.
My other motivation to create this network was worry. I fear that the future of our internet is out of our control. The increasing centralization and the proposed laws are threatening our freedom of speech and, by that, our democracy. So for me, building a decentralized web means creating a safe harbor, a space where the rules are not written by big corporations and political parties, but by the people.
Een andere reden om dit netwerk te maken, was bezorgdheid. Ik vrees dat we de toekomst van ons internet niet in de hand hebben. De toenemende centralisatie en de voorgestelde wetten bedreigen onze vrije meningsuiting en daarmee onze democratie. Dus voor mij betekent het bouwen van een gedecentraliseerd web het creëren van een veilige haven, waar de regels niet gemaakt worden door bedrijven of politieke partijen, maar door mensen.
Thank you.
Dank u.
(Applause)
(Applaus)