Καλημέρα σας! Έχετε ξυπνήσει; Μου πήραν το καρτελάκι με το όνομά μου, αλλά ήθελα να σας ρωτήσω, έγραψε κανείς σας το όνομά του στα Αραβικά στο καρτελάκι; Ουδείς; Εντάξει, κανένα πρόβλημα. Μια φορά κι έναν καιρό, πριν πολύ καιρό, καθόμουν σ' ένα εστιατόριο με παρέα και παραγγέλναμε. Κοίταξα το σερβιτόρο και είπα, «Έχετε έναν κατάλογο (Αραβικά);» Με κοίταξε περίεργα, σαν να μην είχε ακούσει καλά. Είπε: «Συγγνώμη; (Αγγλικά)». Είπα, «Τον κατάλογο (Αραβικά), παρακαλώ». Απάντησε, «Δεν ξέρεις πώς λέγεται;» «Ξέρω». Είπε, «΄Όχι! Λέγεται μενού (αγγλική προφορά) ή μενού (γαλλική προφορά)». Η γαλλική προφορά είναι σωστή; «Έλα, έλα, εξυπηρέτησέ την!" είπε ο σερβιτόρος. Του προκαλούσε απέχθεια να μου μιλά, σαν να έλεγε στον εαυτό του, «Αν αυτή ήταν η τελευταία γυναίκα στον πλανήτη, ούτε που θα την κοιτούσα!» Ποιος ο λόγος να πει κανείς «μενού» στα Αραβικά; Δύο λέξεις έκαναν έναν νεαρό Λιβανέζο να θεωρήσει μια κοπέλα οπισθοδρομική και αδαή. Πώς γίνεται να μιλάει έτσι η κοπέλα; Και τότε άρχισα να σκέφτομαι. Με εξόργιζε. Οπωσδήποτε πονάει! Δε δικαιούμαι να μιλώ τη γλώσσα μου στην ίδια μου τη χώρα; Πού συμβαίνουν αυτά; Πώς φτάσαμε εδώ; Λοιπόν, μιας και είμαστε εδώ, υπάρχουν πολλοί σαν εμένα, που φτάνουν σ' ένα στάδιο της ζωής τους στο οποίο χωρίς να θέλουν εγκαταλείπουν όλα όσα τους συνέβησαν στο παρελθόν, μόνο και μόνο για να δείχνουν μοντέρνοι και πολιτισμένοι. Θα 'πρεπε να ξεχάσω όλη μου τον πολιτισμό, τις σκέψεις, το πνεύμα και όλες μου τις αναμνήσεις; Οι ιστορίες της παιδικής μας ηλικίας είναι ίσως οι καλύτερες αναμνήσεις μας από τον πόλεμο! Nα ξεχάσω όλα όσα έμαθα στα Αραβικά, μόνο και μόνο για να ευθυγραμμιστώ; Για να γίνω ένας από αυτούς; Ποιο το νόημα; Παρόλα αυτά, προσπάθησα να τον καταλάβω. Δεν ήθελα να τον κρίνω με την ίδια δριμύτητα με την οποία με είχε κρίνει. Η αραβική γλώσσα δεν ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες. Δεν είναι γλώσσα των επιστημών, της έρευνας, γλώσσα που είθισται να χρησιμοποιούμε στα πανεπιστήμια, γλώσσα που χρησιμοποιούμε στο χώρο εργασίας, γλώσσα για την εκτέλεση προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων, και σίγουρα δεν είναι η γλώσσα που χρησιμοποιούμε στο αεροδρόμιο. Αν το κάναμε, θα μας αφαιρούσαν όλα μας τα ρούχα. Πού μπορώ να την χρησιμοποιήσω, τότε; Όλοι θα μπορούσαμε να διερωτηθούμε! Εντάξει, θέλετε να χρησιμοποιούμε τα Αραβικά. Πού να το κάνουμε αυτό; Αυτή είναι μία πραγματικότητα. Υπάρχει και μία σημαντικότερη πραγματικότητα που πρέπει να αναλογιστούμε. Τα Αραβικά είναι η μητρική γλώσσα. Σύμφωνα με έρευνες, η καλή γνώση άλλων γλωσσών απαιτεί να κατέχεις τη μητρική σου γλώσσα. Και αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργική έκφραση σε άλλες γλώσσες. Πώς; Ο Γκιμπράν Χαλίλ Γκιμπράν, όταν άρχισε να γράφει, χρησιμοποιούσε τα Αραβικά. Όλες του τις ιδέες, τη φαντασία και τη φιλοσοφία του του τα ενέπνευσε ένα αγόρι στο χωριό όπου μεγάλωσε, όπου μύριζε συγκεκριμένες μυρωδιές, άκουγε συγκεκριμένες φωνές, και έκανε συγκεκριμένες σκέψεις. Έτσι, όταν άρχισε να γράφει στα Αγγλικά, είχε αρκετά αποθέματα. Ακόμα και όταν έγραφε στα Αγγλικά, όταν διαβάζει κανείς τα κείμενά του στα Αγγλικά, αναδύονται οι ίδιες μυρωδιές, αισθάνεται κανείς τα ίδια πράγματα. Μπορεί κανείς να φανταστεί πως εκείνος γράφει στα Αγγλικά, Το ίδιο αγόρι που ήρθε από το βουνό. Από ένα χωριό στο Βουνό του Λιβάνου. Επομένως, αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο παράδειγμα. Δεύτερον, λέγεται συχνά πως αν θέλεις να σκοτώσεις ένα έθνος, ο μόνος τρόπος να σκοτώσεις ένα έθνος, είναι να σκοτώσεις τη γλώσσα του. Είναι μια πραγματικότητα την οποία συνειδητοποιούν οι ανεπτυγμένες κοινωνίες. Οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι, όλα αυτά τα έθνη το γνωρίζουν αυτό. Γι'΄αυτό και νομοθετούν υπέρ της προστασίας της γλώσσας τους. Την καθιστούν ιερή. Γι' αυτό την χρησιμοποιούν στην παραγωγή, πληρώνουν πολλά χρήματα για να την αναπτύξουν. Εμείς είμαστε καλύτεροι από αυτούς; Ωραία, λοιπόν, δεν προερχόμαστε από τον ανεπτυγμένο κόσμο, αυτή η προηγμένη αντίληψη δεν έχει φτάσει ακόμη σε μας και θα θέλαμε να φτάσουμε τον πολιτισμένο κόσμο. Χώρες που ήταν κάποτε σαν εμάς, αλλά αποφάσισαν να επιδιώξουν την ανάπτυξη, να επενδύσουν στην έρευνα, και να φτάσουν τις χώρες εκείνες, για παράδειγμα η Τουρκία, η Μαλαισία κι άλλες, έφεραν μαζί τους τη γλώσσα καθώς ανέβαιναν την κλίμακα, την προστάτευσαν σα διαμάντι. Την κράτησαν κοντά τους. Αν αγοράσεις οποιοδήποτε προϊόν από την Τουρκία ή αλλού και δεν έχει ετικέτα στην Τουρκική γλώσσα, τότε δεν είναι ντόπιο προϊόν. Δε θα πιστέψεις πως είναι ντόπιο προϊόν. Θα γίνονταν και πάλι καταναλωτές, αφελείς καταναλωτές, όπως είμαστε εμείς τον περισσότερο καιρό. Προκειμένου να καινοτομήσουν και να παράγουν, έπρεπε να προστατέψουν τη γλώσσα τους. Αν εγώ πω, «Ελευθερία, κυριαρχία, ανεξαρτησία (Αραβικά)», τι σας θυμίζει αυτό; Δε σας θυμίζει τίποτα, σωστά; Ανεξάρτητα από το ποιος, το πώς και το γιατί. Η γλώσσα δεν είναι μόνο για να συζητάμε, για να βγάζουμε λέξεις απ' το στόμα. Η γλώσσα εκφράζει συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μας, και η ορολογία συνδέεται με τα συναισθήματά μας. Επομένως, όταν λέμε «Ελευθερία, κυριαρχία. ανεξαρτησία», ο καθένας μας δημιουργεί μία συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό του, έχει μια συγκεκριμένη αίσθηση που συνδέεται με μια συγκεκριμένη μέρα σε μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Η γλώσσα δεν είναι μία, δύο ή τρεις λέξεις, η μια μαζί με την άλλη. Πρόκειται για μία ιδέα που συνδέεται με το πώς σκεφτόμαστε, και πώς βλέπουμε ο ένας τον άλλο και πώς οι άλλοι βλέπουν εμάς. Ποια είναι η νοημοσύνη μας; Πώς ξεχωρίζεις αν κάποιος καταλαβαίνει ή όχι; Επομένως, αν πω, «Ελευθερία, κυριαρχία, ανεξαρτησία (Αγγλικά)», ή αν ο γιός σας σάς έλεγε, «Μπαμπά, έζησες την περίοδο που έλεγαν στα Αγγλικά για ελευθερία;» Πώς θα νιώθατε; Αν δεν εντοπίζετε το πρόβλημα εδώ, τότε καλύτερα να φύγω, να μη μιλάω μάταια. Η ιδέα είναι πως οι εκφράσεις αυτές μας θυμίζουν κάτι συγκεκριμένο. Έχω μια γαλλόφωνη φίλη, παντρεμένη με Γάλλο. Τη ρώτησα κάποτε πώς πάνε τα πράγματα. Μου είπε, «Όλα καλά, αλλά μια φορά, προσπαθούσα όλη νύχτα να του μεταφράσω την έννοια της λέξης «τοκμπόρνι». (Γέλια) (Χειροκρότημα) Η κακομοίρα του είπε κατα λάθος «τοκμπόρνι» και μετά προσπαθούσε όλη νύχτα να του εξηγήσει τη σημασία. Τον απασχολούσε μία σκέψη: «Πώς μπορεί κανείς να είναι τόσο σκληρός; Θέλει να αυτοκτονήσει; Να με θάψει; (Αγγλικά)» Είναι ένα από τα παραδείγματα που υπάρχουν. Nιώθουμε, λοιπόν, πως δεν είναι σε θέση να πει τη λέξη στο σύζυγό της, καθότι εκείνος δε θα καταλάβει και είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης. Εκείνη μου είπε, «Ακούμε τη Φαϊρούζ (τραγουδίστρια) μαζί και ένα βράδυ, προσπάθησα να του κάνω μετάφραση έτσι ώστε να νιώσει αυτό που νιώθω όταν ακούω τη Φαϊρούζ». Η δύσμοιρη γυναίκα προσπάθησε να του μεταφράσει το εξής: «Από εκείνους άπλωσα τα χέρια μου και σε έκλεψα --» (Γέλια) Και ιδού το καλύτερο: «Και επειδή ανήκεις σε εκείνους, επέστρεψα τα χέρια μου και σε άφησα.» (Γέλια) Για μεταφράστε το μου αυτό. (Χειροκρότημα) Τι έχουμε κάνει, λοιπόν, για να προστατεύσουμε την αραβική γλώσσα; Το μετατρέψαμε αυτό σε ανησυχία της Κοινωνίας των Πολιτών και ξεκινήσαμε εκστρατεία για τη διατήρηση της Αραβικής γλώσσας. Αν και πολλοί μου είπαν, «Τι θέλεις κι ασχολείσαι; Ξέχνα αυτόν τον πονοκέφαλο και πήγαινε να διασκεδάσεις». Κανένα πρόβλημα! Η εκστρατεία για τη διατήρηση της Αραβικής χρησιμοποιεί σύνθημα που λέει, «Εγώ σου μιλώ από την Ανατολή, αλλά εσύ μου απαντάς από τη Δύση». Δεν είπαμε, «Όχι! Δεν δεχόμαστε το ένα ή το άλλο.» Δεν υιοθετήσαμε αυτήν την προσέγγιση, καθότι έτσι δε θα μας καταλάβαιναν. Και όταν κάποιος μου μιλάει έτσι, μισώ την αραβική γλώσσα. Λέμε -- (Χειροκρότημα) Θέλουμε να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας και να πεισθούμε με έναν τρόπο που εκφράζει τα όνειρά, τις φιλοδοξίες και την καθημερινότητά μας. Με έναν τρόπο που ντύνεται σαν εμάς και σκέφτεται όπως εμείς. Επομένως, το «Σου μιλάω από την Ανατολή, αλλά μου απαντάς από τη Δύση» έχει πέσει διάνα. Κάτι πολύ απλό, ωστόσο, δημιουργικό και πειστικό. Έπειτα προχωρήσαμε και σ' άλλη εκστρατεία με σκηνές που απεικονίζουν γράμματα στο έδαφος. Είδατε ένα τέτοιο παράδειγμα έξω, ένα γράμμα περικυκλωμένο με μαύρη και κίτρινη ταινία όπου έγραφε «Μη σκοτώνεις τη γλώσσα σου!». Γιατί; Σοβαρά, μη σκοτώνετε τη γλώσσα σας. Δε θά 'πρεπε να σκοτώνουμε τη γλώσσα μας. Αν σκοτώσουμε τη γλώσσα, θα πρέπει να βρούμε άλλη ταυτότητα. Θα πρέπει να βρούμε άλλη ύπαρξη. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε απ' την αρχή. Αλλιώς δε θα μπορέσουμε να εκσυγχρονιστούμε και να γίνουμε πολιτισμένοι. Έπειτα δημοσιεύσαμε φωτογραφίες με νέους και νέες να φορούν αραβικά γράμματα. Φωτογραφίες με «κουλ» νέους και νέες. Είμαστε πολύ κουλ! Και σε όποιον ίσως πει, «Να είδες; Χρησιμοποίησες αγγλική λέξη!» απαντώ, «Όχι! Υιοθετώ τη λέξη 'κουλ'». Ας διαφωνήσουν όσο θέλουν, αλλά βρείτε μου μια πιο ωραία λέξη που να ταιριάζει καλύτερα με την πραγματικότητα. Θα συνεχίσω να λέω «ίντερνετ», δε θα έλεγα ποτέ: «πάω να μπω στο παγκόσμιο διαδίκτυο». (Γέλια) Επειδή δεν ταιριάζει! Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Αλλά για να φτάσουμε στο σημείο αυτό, θα πρέπει όλοι να έχουμε πειστεί πως δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν που είναι μεγαλύτερος ή θεωρεί πως ασκεί δύναμη επάνω μας σε γλωσσικά θέματα, να μας ελέγξει ή να μας κάνει να αισθανόμαστε αυτό που εκείνος θέλει. Το θέμα είναι η δημιουργικότητα. Επομένως, αν δεν μπορούμε να πάμε στο διάστημα ή να κατασκευάσουμε πύραυλο κ.ο.κ., μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί. Αυτή τη στιγμή, ο καθένας από εσάς είναι ένα δημιουργικό έργο. Η δημιουργικότητα στη μητρική σας γλώσσα είναι ο δρόμος. Ας ξεκινήσουμε από αυτή τη στιγμή. Ας γράψουμε ένα μυθιστόρημα ή ας γυρίσουμε μια ταινία μικρού μήκους. Ένα μυθιστόρημα και μόνο θα μπορούσε να μας καταστήσει και πάλι διεθνείς. Θα μπορούσε να φέρει την αραβική γλώσσα και πάλι στο νούμερο ένα. Άρα δεν ισχύει πως δεν υπάρχει λύση. Υπάρχει λύση! Αλλά πρέπει να το γνωρίζουμε και να πιστεύουμε πως υπάρχει λύση και πως οφείλουμε να είμαστε κομμάτι της λύσης. Συνοψίζοντας, τι μπορείτε να κάνετε σήμερα; Τώρα, τα τουίτ, ποιος τουιτάρει; Σας παρακαλώ, κάντε μου τη χάρη, παρότι έχει τελειώσει ο χρόνος μου, είτε Αραβικά, Αγγλικά, Γαλλικά ή Κινεζικά. Αλλά μη γράφετε Αραβικά με λατινικούς χαρακτήρες και αριθμούς! (Χειροκρότημα) Φρίκη! Δεν είναι γλώσσα αυτό. Είναι σαν να μπαίνετε σ' έναν εικονικό κόσμο με μία εικονική γλώσσα. Δεν είναι εύκολο να γυρίσεις από ένα τέτοιο μέρος και να ξανασηκωθείς. Αυτό είναι το πρώτο που μπορούμε να κάνουμε. Δεύτερον, πολλά ακόμη μπορούμε να κάνουμε. Δεν είμαστε εδώ σήμερα για να πείσουμε ο ένας τον άλλο. Αλλά για να εστιάσουμε στην ανάγκη διατήρησης αυτής της γλώσσας. Και τώρα θα σας πω ένα μυστικό. Τα μωρά αναγνωρίζουν τον πατέρα τους μέσα από τη γλώσσα. Όταν γεννηθεί η κόρη μου, θα της πω, «Ιδού ο πατέρας σου, γλυκιά μου (Αραβικά)». Δε θα πω, «Ιδού ο πατέρας σου, γλυκιά μου (Αγγλικά)». Και στο σούπερ μάρκετ, υπόσχομαι στην κόρη μου Νουρ, πως αν μου πει, «Ευχαριστώ (Αραβικά)», δε θα πω, «Πες, 'Ευχαριστώ, Μαμά (Γαλλικά),'» ελπίζοντας πως δεν την άκουσε κανείς. (Χειροκρότημα) Ας απαλλαγούμε από αυτό το σύνδρομο πολιτιστικής κατωτερότητας. (Χειροκρότημα)
Good morning! Are you awake? They took my name tag, but I wanted to ask you, did anyone here write their name on the tag in Arabic? Anyone! No one? All right, no problem. Once upon a time, not long ago, I was sitting in a restaurant with my friend, ordering food. So I looked at the waiter and said, "Do you have a menu (Arabic)?" He looked at me strangely, thinking that he misheard. He said, "Sorry? (English)." I said, "The menu (Arabic), please." He replied, "Don't you know what they call it?" "I do." He said, "No! It's called "menu" (English), or "menu" (French)." Is the French pronunciation correct? "Come, come, take care of this one!" said the waiter. He was disgusted when talking to me, as if he was saying to himself, "If this was the last girl on Earth, I wouldn't look at her!" What's the meaning of saying "menu" in Arabic? Two words made a Lebanese young man judge a girl as being backward and ignorant. How could she speak that way? At that moment, I started thinking. It made me mad. It definitely hurts! I'm denied the right to speak my own language in my own country? Where could this happen? How did we get here? Well, while we are here, there are many people like me, who would reach a stage in their lives, where they involuntarily give up everything that has happened to them in the past, just so they can say that they're modern and civilized. Should I forget all my culture, thoughts, intellect and all my memories? Childhood stories might be the best memories we have of the war! Should I forget everything I learned in Arabic, just to conform? To be one of them? Where's the logic in that? Despite all that, I tried to understand him. I didn't want to judge him with the same cruelty that he judged me. The Arabic language doesn't satisfy today's needs. It's not a language for science, research, a language we're used to in universities, a language we use in the workplace, a language we rely on if we were to perform an advanced research project, and it definitely isn't a language we use at the airport. If we did so, they'd strip us of our clothes. Where can I use it, then? We could all ask this question! So, you want us to use Arabic. Where are we to do so? This is one reality. But we have another more important reality that we ought to think about. Arabic is the mother tongue. Research says that mastery of other languages demands mastery of the mother tongue. Mastery of the mother tongue is a prerequisite for creative expression in other languages. How? Gibran Khalil Gibran, when he first started writing, he used Arabic. All his ideas, imagination and philosophy were inspired by this little boy in the village where he grew up, smelling a specific smell, hearing a specific voice, and thinking a specific thought. So, when he started writing in English, he had enough baggage. Even when he wrote in English, when you read his writings in English, you smell the same smell, sense the same feeling. You can imagine that that's him writing in English, the same boy who came from the mountain. From a village on Mount Lebanon. So, this is an example no one can argue with. Second, it's often said that if you want to kill a nation, the only way to kill a nation, is to kill its language. This is a reality that developed societies are aware of. The Germans, French, Japanese and Chinese, all these nations are aware of this. That's why they legislate to protect their language. They make it sacred. That's why they use it in production, they pay a lot of money to develop it. Do we know better than them? All right, we aren't from the developed world, this advanced thinking hasn't reached us yet, and we would like to catch up with the civilized world. Countries that were once like us, but decided to strive for development, do research, and catch up with those countries, such as Turkey, Malaysia and others, they carried their language with them as they were climbing the ladder, protected it like a diamond. They kept it close to them. Because if you get any product from Turkey or elsewhere and it's not labeled in Turkish, then it isn't a local product. You wouldn't believe it's a local product. They'd go back to being consumers, clueless consumers, like we are most of the time. So, in order for them to innovate and produce, they had to protect their language. If I say, "Freedom, sovereignty, independence (Arabic)," what does this remind you of? It doesn't ring a bell, does it? Regardless of the who, how and why. Language isn't just for conversing, just words coming out of our mouths. Language represents specific stages in our lives, and terminology that is linked to our emotions. So when we say, "Freedom, sovereignty, independence," each one of you draws a specific image in their own mind, there are specific feelings of a specific day in a specific historical period. Language isn't one, two or three words or letters put together. It's an idea inside that relates to how we think, and how we see each other and how others see us. What is our intellect? How do you say whether this guy understands or not? So, if I say, "Freedom, sovereignty, independence (English)," or if your son came up to you and said, "Dad, have you lived through the period of the freedom (English) slogan?" How would you feel? If you don't see a problem, then I'd better leave, and stop talking in vain. The idea is that these expressions remind us of a specific thing. I have a francophone friend who's married to a French man. I asked her once how things were going. She said, "Everything is fine, but once, I spent a whole night asking and trying to translate the meaning of the word 'toqborni' for him." (Laughter) (Applause) The poor woman had mistakenly told him "toqborni," and then spent the whole night trying to explain it to him. He was puzzled by the thought: "How could anyone be this cruel? Does she want to commit suicide? 'Bury me?' (English)" This is one of the few examples. It made us feel that she's unable to tell that word to her husband, since he won't understand, and he's right not to; his way of thinking is different. She said to me, "He listens to Fairuz with me, and one night, I tried to translate for him so he can feel what I feel when I listen to Fairuz." The poor woman tried to translate this for him: "From them I extended my hands and stole you --" (Laughter) And here's the pickle: "And because you belong to them, I returned my hands and left you." (Laughter) Translate that for me. (Applause) So, what have we done to protect the Arabic language? We turned this into a concern of the civil society, and we launched a campaign to preserve the Arabic language. Even though many people told me, "Why do you bother? Forget about this headache and go have fun." No problem! The campaign to preserve Arabic launched a slogan that says, "I talk to you from the East, but you reply from the West." We didn't say, "No! We do not accept this or that." We didn't adopt this style because that way, we wouldn't be understood. And when someone talks to me that way, I hate the Arabic language. We say-- (Applause) We want to change our reality, and be convinced in a way that reflects our dreams, aspirations and day-to-day life. In a way that dresses like us and thinks like we do. So, "I talk to you from the East, but you reply from the West" has hit the spot. Something very easy, yet creative and persuasive. After that, we launched another campaign with scenes of letters on the ground. You've seen an example of it outside, a scene of a letter surrounded by black and yellow tape with "Don't kill your language!" written on it. Why? Seriously, don't kill your language. We really shouldn't kill our language. If we were to kill the language, we'd have to find an identity. We'd have to find an existence. We'd go back to the beginning. This is beyond just missing our chance of being modern and civilized. After that we released photos of guys and girls wearing the Arabic letter. Photos of "cool" guys and girls. We are very cool! And to whoever might say, "Ha! You used an English word!" I say, "No! I adopt the word 'cool.'" Let them object however they want, but give me a word that's nicer and matches the reality better. I will keep on saying "Internet" I wouldn't say: "I'm going to the world wide web" (Laughs) Because it doesn't fit! We shouldn't kid ourselves. But to reach this point, we all have to be convinced that we shouldn't allow anyone who is bigger or thinks they have any authority over us when it comes to language, to control us or make us think and feel what they want. Creativity is the idea. So, if we can't reach space or build a rocket and so on, we can be creative. At this moment, every one of you is a creative project. Creativity in your mother tongue is the path. Let's start from this moment. Let's write a novel or produce a short film. A single novel could make us global again. It could bring the Arabic language back to being number one. So, it's not true that there's no solution; there is a solution! But we have to know that, and be convinced that a solution exists, that we have a duty to be part of that solution. In conclusion, what can you do today? Now, tweets, who's tweeting? Please, I beg of you, even though my time has finished, either Arabic, English, French or Chinese. But don't write Arabic with Latin characters mixed with numbers! (Applause) It's a disaster! That's not a language. You'd be entering a virtual world with a virtual language. It's not easy to come back from such a place and rise. That's the first thing we can do. Second, there are many other things that we can do. We're not here today to convince each other. We're here to bring attention to the necessity of preserving this language. Now I will tell you a secret. A baby first identifies its father through language. When my daughter is born, I'll tell her, "This is your father, honey (Arabic)." I wouldn't say, "This is your dad, honey (English)." And in the supermarket, I promise my daughter Noor, that if she says to me, "Thanks (Arabic)," I won't say, "Dis, 'Merci, Maman,'" and hope no one has heard her. (Applause) Let's get rid of this cultural cringe. (Applause)