I have a confession to make, right off the bat. I don't know what you were doing at 16, but I'm a really big fan of "Harry Potter" and was waiting way too long to receive my letter inviting me to Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry -- I could have gone for sixth form. I was also waiting for an invitation to the Jedi Temple or a tap on the shoulder to invite me to the X-Men. I was that kid.
Ik ga meteen een bekentenis doen. Ik weet niet wat jij op je zestiende deed, maar ik ben een groot fan van 'Harry Potter' en wachtte veel te lang op mijn brief die me zou uitnodigen op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Ik had naar de zesde klas kunnen gaan. Ik wachtte ook op een uitnodiging voor de Jeditempel of een schouderklop die me uitnodigde voor de X-men. Ik was dat kind.
When I was 16 years old, I got my wish. I was taken into a doctor's office and told that I am in fact part of a group of people who are still largely invisible and misunderstood. I am intersex. That's my superpower.
Toen ik zestien jaar oud was, ging mijn wens in vervulling. Ik werd meegenomen naar de dokter, die me vertelde dat ik deel uitmaak van een groep mensen die nog altijd grotendeels onzichtbaar en onbegrepen zijn. Ik ben intersekse. Dat is mijn superkracht.
For many of you in this room, it will be the first time you've even heard the word "intersex." Intersex is anatomy. It refers to people who were born with one or more of a variation of sex characteristics. That's your genitals, your hormones, your chromosomes that fall outside of the traditional conceptions of male and female bodies. In other words, the most basic assumption we've made about our species -- what we're taught in schools that sex is binary, just male and female -- is not correct. Like most things in this world, it is much more complicated than that.
Voor velen van jullie die hier zijn is het de eerste keer dat je het woord 'intersekse' ooit hebt gehoord. Intersekse gaat om anatomie. Het verwijst naar mensen die geboren zijn met een of meer variaties van geslachtskenmerken. Dat zijn je geslachtsdelen, je hormonen, je chromosomen die buiten de traditionele ideeën vallen van mannelijke en vrouwelijke lichamen. In andere woorden, de meest basale aanname die we over onze soort hebben gedaan -- wat we leren op school, dat sekse binair is, alleen man en vrouw -- klopt niet. Zoals de meeste dingen op deze wereld is het veel ingewikkelder dan dat.
Intersex people who fall outside of this false sex binary have always existed, throughout human history. Like the wizards of "Harry Potter," we are pretty much invisible. Some of us don't even know that we are intersex. Like the X-Men, some of our traits are obvious at birth and others turn up around the time when puberty is supposed to kick in. When we find out we are intersex, some of us believe we are the only ones in the world.
Intersekse personen, die buiten deze valse tweedeling in sekse vallen, hebben altijd bestaan in de geschiedenis van de mensheid. Zoals de tovenaars in 'Harry Potter', zijn we praktisch onzichtbaar. Sommigen van ons weten niet eens dat we intersekse zijn. Zoals bij de X-men, zijn sommige kenmerken duidelijk bij de geboorte en komen andere naar voren wanneer de puberteit zou moeten beginnen. Wanneer we erachter komen dat we intersekse zijn, geloven sommigen van ons dat we de enige ter wereld zijn.
Me, specifically, I have XY chromosomes, which you may have understood to be typically male. I was also born with gonads instead of ovaries. Standing here on this stage would have been my worst nightmare only five years ago. It would have been impossible.
Ikzelf heb XY-chromosomen, waarvan je misschien hebt geleerd dat die typisch mannelijk zijn. Ik ben ook geboren met gonaden in plaats van eierstokken. Op dit podium staan zou mijn grootste nachtmerrie zijn geweest vijf jaar geleden. Het zou onmogelijk geweest zijn.
I use the metaphor of the superhuman, but really, we are just like you. Intersex people are thought to make up to 1.7 percent of the population. That means more, depending on where you are in the world, but you get the picture. We are in front of you, getting coffee; we are sitting next to you on the train; we are swiping you left and right on dating apps --
Ik gebruikte de metafoor van bovenmenselijken, maar eigenlijk zijn we net als jullie. Men neemt aan dat intersekse personen 1,7 procent van de bevolking uitmaken. Dat zegt weliswaar meer afhankelijk van waar je bent, maar je begrijpt het wel. We staan voor je in de rij bij de koffietent, we zitten naast je in de trein, we swipen je naar links en rechts op datingapps ...
(Laughter)
(Gelach)
So why haven't you heard of us? If we are so common, why don't you see us? How has the world responded to us?
Dus waarom heb je niet van ons gehoord? Als we zo veel voorkomen, waarom zie je ons dan niet? Hoe heeft de wereld op ons gereageerd?
We often think of disciplines like medicine and the law as supposedly neutral -- immune to bias. The law is "reason free from passion." The doctors' Hippocratic oath states that "warmth, sympathy and understanding may outweigh the surgeon's knife or the chemist's pill." In truth, these disciplines that touch our lives are impressive, but they are filled with our prejudices. They are not immune, just as we are not immune to the effects of that prejudice, which can be devastating.
We denken vaak dat disciplines zoals medicijnen en rechten neutraal zijn -- immuun voor vooroordelen. De wet is 'rede, vrij van passie'. De eed van Hippocrates van de artsen zegt dat "warmte, sympathie en begrip belangrijker zijn dan het mes van de chirurg of de pil van de farmaceut." Deze disciplines die ons leven raken zijn indrukwekkend, maar ze zijn vol van onze vooroordelen. Ze zijn niet immuun, net zoals wij niet immuun zijn voor de effecten van die vooroordelen, die vernietigend kunnen zijn.
In medicine, intersex babies who are born with ambiguous genitalia
In de gezondheidszorg
are routinely operated on without consent, without medical need, irreversibly, in order to make their healthy anatomy appear more "normal." This is before they've even said their first words, indicated a sexuality or a gender identity.
worden intersekse baby's die worden geboren met ambigue geslachtsdelen routinematig geopereerd zonder toestemming, zonder medische noodzaak, onomkeerbaar, om hun gezonde anatomie 'normaler' te doen lijken. Dit is voordat ze hun eerste woordjes hebben gezegd, een geaardheid of genderidentiteit hebben aangegeven.
Many people are never told the truth about their intersex traits, and those who are are instructed, often, not to tell anyone. Secrecy is enforced and shame is a close shadow. In the law, intersex people fall outside of categorization, and more importantly, protection. This concerns the banal tasks -- if you can imagine the number of forms you've filled out that you had to check "M" of "F" on -- to lacking protection under any law, specifically, the Gender Recognition or Equality Act. And intersex people cannot correct the sex classification they've been given at birth unless they declare they are transgender. After decades of activism, these life-altering problems are starting to be addressed.
Veel mensen wordt nooit verteld over hun intersekse kenmerken, en mensen die het wel verteld wordt, wordt vaak opgedragen erover te zwijgen. Geheimhouding wordt geforceerd en schaamte is een nabije schaduw. In de wet vallen intersekse personen buiten de categorisatie en, belangrijker, buiten de bescherming. Dit slaat op banale taken -- ga maar na hoeveel formulieren je ooit hebt ingevuld waarop je 'M' of 'V' moest aankruisen -- tot het gebrek aan bescherming onder elke wet, specifiek wetten over geslachtserkenning en gelijkheid. En intersekse personen kunnen de sekseclassificatie niet corrigeren die ze bij hun geboorte hebben gekregen zonder dat ze verklaren transgender te zijn. Na decennia van activisme begint men deze levensbelangrijke problemen aan te pakken.
So why does this matter to those of you who aren't intersex, who don't have variations of sex characteristics? I imagine many people in this audience have, in the privacy of their own bathrooms, wondered ... "Are my labia too long?" "Are my testicles uneven?" "Is my penis too small?" "Is my vagina too wide or too shallow?" Nothing that hurts or gets in the way, just aesthetically: "Are mine 'normal?'" I imagine that many people in this audience have those small concerns but generally go about their lives not thinking about it. These variations in our bodies, like the color of our eyes or the size of our feet, rarely affect our health, materially.
Waarom maakt dit iets uit voor mensen die niet intersekse zijn, die geen variaties van geslachtsdelen hebben? Ik kan me voorstellen dat veel mensen in dit publiek zich in hun privébadkamer hebben afgevraagd: 'Zijn mijn schaamlippen te lang?' 'Zijn mijn testikels ongelijk?' 'Is mijn penis te klein?' 'Is mijn vagina te breed of te ondiep?' Niets dat pijn doet of in de weg zit, maar esthetisch gezien: 'Zijn de mijne "normaal"?' Ik stel me voor dat veel mensen in dit publiek die kleine zorgen hebben maar meestal door het leven gaan zonder eraan te denken. Deze variaties in onze lichamen, zoals de kleur van onze ogen of de grootte van onze voeten, hebben zelden een materieel effect op onze gezondheid.
To put it another way, to give you an idea of the intersex experience, what if when you were an infant, your parents or your doctors looked at your labia, your penis, your testicles, and thought, "They're healthy, feeling, but they're not 'normal,'" even before you knew what you wanted to do with them, or you know, want to put them.
Om het anders te zeggen, om je een idee te geven van de ervaring van intersekse personen, wat als, toen je een baby was, je ouders of je artsen naar je schaamlippen keken, je penis, je testikels, en dachten: ze zijn gezond, voelend, maar ze zijn niet 'normaal', nog voordat je wist wat je met ze wilde doen, of, je weet wel, waar je ze wilde stoppen.
(Laughter)
(Gelach)
What if they went so far as to assign you a different sex based off these measurements ... And then they lied to you about what they'd done? What if these surgeries sterilized you? What if they resulted in immense pain and scarring? What if you had to take medicine for the rest of your life to replace the healthy organs they took away, and you had to pay for that medicine yourself? And then every time you went to a doctor's office for a cold, you were questioned about your sex life, your gender identity, what your private parts looked like. And then more doctors and medical students were invited to add to these questions, ask you to drop your trousers or submit to an unnecessary medical exam.
Wat als ze zo ver gingen dat ze je een andere sekse toewezen vanwege deze metingen en dan tegen je logen over wat ze hadden gedaan? Wat als deze operaties je onvruchtbaar maakten? Wat als ze resulteerden in enorme pijn en littekens? Wat als je de rest van je leven medicatie moest slikken om de gezonde organen die ze hadden weggenomen, te vervangen, en dat je zelf voor die medicatie moest betalen? En dan werd je iedere keer dat je naar de huisarts ging voor een verkoudheid, uitgevraagd over je seksleven, je genderidentiteit, hoe je genitaliën eruit zagen. En dan werden er meer artsen en geneeskundestudenten uitgenodigd om nog meer vragen te stellen, je te vragen je broek te laten zakken, of mee te werken aan een onnodig medisch onderzoek.
This is a picture of what is happening to the intersex community -- people like me, every day, around the world. Our community is not antimedicine or antisurgery. We are for the right to make decisions about our bodies and our lives. The current approach to intersex people stems from a now-debunked academic study from a man who, over 50 years ago, believed that you could raise a child in any gender by changing their genitals, never telling them and reinforcing that gender over and over again. It also stems from referring to healthy intersex variations as abnormal or disordered. This makes sense. If you refer to something as a disorder, it suggests there's a fix. It also stems [from] the fear and stigma of being intersex, from homophobia, transphobia, sexism and ultimately, our colonial past.
Dit is een beeld van wat er gebeurt met de interseksegemeenschap -- mensen als ik, iedere dag, overal ter wereld. Onze gemeenschap is niet tegen de geneeskunde of tegen operaties. We zijn voor het recht om beslissingen te nemen over ons lichaam en ons leven. De huidige aanpak van intersekse personen stamt van een inmiddels achterhaalde academische studie van een man die meer dan 50 jaar geleden geloofde dat je een kind als ieder gender kon opvoeden door hun genitaliën te veranderen, het ze nooit te vertellen, en dat gender steeds opnieuw te bekrachtigen. Het stamt ook van het feit dat gezonde intersekse variaties abnormaal of een stoornis worden genoemd. Dit is logisch. Als je iets een stoornis noemt, duidt dat op een mogelijke genezing. Het stamt ook van de angst en het stigma rondom intersekse zijn, van homofobie, transfobie, seksisme en uiteindelijk van ons koloniale verleden.
I am not here to say that the categories of men and women don't exist. I'm saying, like most things in this world, it is more complicated than that. The world is complex, and we can choose to see that as beautiful, or we can choose to continue to deny the existence of that complexity, push people into artificial, binary boxes, fix what isn't broken and restrict our own field of vision.
Ik ben hier niet om te zeggen dat de categorieën 'man' en 'vrouw' niet bestaan. Ik zeg: zoals de meeste dingen op deze wereld, is het ingewikkelder dan dat. De wereld is complex, en we kunnen kiezen om dat als iets mooi te zien, of we kunnen kiezen om die complexiteit te blijven ontkennen, mensen in kunstmatige, binaire hokjes te duwen, te repareren wat niet kapot is en ons eigen gezichtsveld te beperken.
One of the challenges that intersex people face today is making ourselves visible and making ourselves safe at the same time. By that, I mean we are appealing to the humanity of lawmakers to make us safe whilst putting ourselves into the public eye, sharing our stories, trying to build community with people like us ... Even when it isn't safe to do so. For parents of intersex children listening and watching, for those in the audience who may become the guardians of intersex people, I want you to know I love my life, but it has not be free of issue, especially in relation to being intersex. No life is free of issue. All coins have two sides.
Een van de uitdagingen die intersekse personen vandaag de dag hebben is onszelf zichtbaar maken en onszelf tegelijkertijd veilig houden. Daarmee bedoel ik dat we een beroep doen op de menselijkheid van wetgevers om ons veilig te stellen terwijl we onszelf in de openbaarheid plaatsen en onze verhalen delen, een gemeenschap proberen te bouwen van mensen zoals wij, zelfs als dat niet veilig is. Voor ouders van intersekse kinderen die luisteren en kijken, voor degenen in het publiek die de beschermers van intersekse personen kunnen worden, wil ik dat jullie weten dat ik van mijn leven houd, maar dat het niet zonder problemen is geweest, vooral wat betreft het feit dat ik intersekse ben. Geen leven is zonder problemen. Alles heeft twee kanten.
On the one side, I have been humiliated in doctors' offices. I have stood in front of prospective partners and felt afraid and so not good enough. I have watched other women pass me in the street and imagine the ways that they were more woman than me, more human than me. I have questioned whether I have a place in this world.
Aan de ene kant ben ik vernederd bij de dokter. Ik heb voor mogelijke partners gestaan en ben bang geweest en heb me niet goed genoeg gevoeld. Ik heb naar andere vrouwen gekeken op straat en me de manieren voorgesteld waarop ze meer vrouw waren dan ik, meer mens dan ik. Ik heb me afgevraagd of ik een plek op deze wereld heb.
On the other, I have been deeply loved for everything that I am, in friendship and romantically. I have learned compassion and empathy for a wider range of society. I have taken the time to love my body and not judge the bodies of others. I have developed a strength and a hope that would have been impossible without this particular life.
Aan de andere kant is er diep van me gehouden om alles wat ik ben, vriendschappelijk en romantisch. Ik heb compassie en empathie opgedaan voor een groter deel van de maatschappij. Ik heb de tijd genomen om van mijn lichaam te houden en de lichamen van anderen niet te veroordelen. Ik heb kracht en hoop ontwikkeld die ik niet had kunnen hebben zonder dit specifieke leven.
The instinct to protect children is instinctive and it's admirable, but the truth is that love, acceptance and refusing to bathe that child in shame will protect them more than trying to fix something that isn't broken. This is why it is in our interest to protect intersex people and make them visible. For as long as societies reinforce one form of acceptable, of "normal," everyone will face insecurity for being different in any way. Simply trying to erase variation, difference, builds shame.
Het instinct om kinderen te beschermen is instinctief en bewonderenswaardig, maar de waarheid is dat liefde en acceptatie en weigeren het kind met schaamte te omringen, het beter zal beschermen dan iets proberen te repareren dat niet kapot is. Daarom is het in ons belang om intersekse personen te beschermen en ze zichtbaar te maken. Zo lang als de maatschappij één manier bekrachtigt om acceptabel, om 'normaal' te zijn, zal iedereen onzeker zijn als ze anders zijn. Variatie en verschil proberen uit te wissen veroorzaakt schaamte.
Being intersex has not materialized the powers that I wished for as a teenager ... beyond being able to see where this false sex binary harms us all. It is my belief that if intersex people can gain equality, can be seen, can be accepted and can be loved, then we all will.
Intersekse zijn heeft me niet de krachten gegeven waar ik als tiener op hoopte, behalve het kunnen zien hoe de valse tweedeling in sekse ons allen kwaad doet. Ik geloof dat als intersekse personen gelijkheid kunnen krijgen, gezien kunnen worden, geaccepteerd kunnen worden en geliefd kunnen zijn, dat we dat dan allemaal kunnen zijn.
Thank you.
Dank jullie wel.
(Applause and cheers)
(Applaus en gejuich)