Είχα λοιπόν το προνόμιο να εκπαιδευτώ στις μεταμοσχεύσεις από δυο σπουδαίους καινοτόμους της χειρουργικής: Τον Τόμας Σταρζλ, που πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχή μεταμόσχευση ήπατος στον κόσμο το 1967, και τον Σερ Ρόι Καλν, που πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση ήπατος στο Ηνωμένο Βασίλειο τον επόμενο χρόνο. Επέστρεψα στη Σιγκαπούρη και το 1990, παρά τις αντίξοες συνθήκες πραγματοποίησα την πρώτη επιτυχή πτωματική μεταμόσχευση ήπατος στην Ασία. Τώρα όποτε το σκέφτομαι, το κομμάτι της μεταμόσχευσης φαίνεται το πιο εύκολο. Το επόμενο πιο εύκολο ήταν η συγκέντρωση χρημάτων για την επέμβαση. Η μεγαλύτερη πρόκληση όμως ήταν να πείσω τους ρυθμιστές -ένα θέμα το οποίο συζητήθηκε στο κοινοβούλιο- να δοθεί η ευκαιρία σε μια νεαρή χειρουργό να καινοτομήσει για τη χώρα της. Ύστερα όμως από 20 χρόνια, η ασθενής μου Σουρίντερ, είναι η μακροβιότερη ασθενής με πτωματική μεταμόσχευση ήπατος στην Ασία. (Χειροκροτήματα) Και κάτι που ίσως είναι ακόμη σημαντικότερο, είμαι η περήφανη νονά του 14χρονου γιου της.
So I was privileged to train in transplantation under two great surgical pioneers: Thomas Starzl, who performed the world's first successful liver transplant in 1967, and Sir Roy Calne, who performed the first liver transplant in the U.K. in the following year. I returned to Singapore and, in 1990, performed Asia's first successful cadaveric liver transplant procedure, but against all odds. Now when I look back, the transplant was actually the easiest part. Next, raising the money to fund the procedure. But perhaps the most challenging part was to convince the regulators -- a matter which was debated in the parliament -- that a young female surgeon be allowed the opportunity to pioneer for her country. But 20 years on, my patient, Surinder, is Asia's longest surviving cadaveric liver transplant to date. (Applause) And perhaps more important, I am the proud godmother to her 14 year-old son.
(Χειροκροτήματα)
(Applause)
Δεν είναι όμως όλοι οι ασθενείς στη λίστα αναμονής μεταμοσχεύσεων τόσο τυχεροί. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν αρκετοί δωρητές οργάνων για να ικανοποιηθεί η ανάγκη. Όσο η ζήτηση για όργανα συνεχίζει να αυξάνεται, κυρίως εξαιτίας του μεγάλου ηλικιακά πληθυσμού, η προσφορά έχει μείνει σχετικά συνεχής. Μόνο στις ΗΠΑ, 100.000 άντρες, γυναίκες και παιδιά βρίσκονται στη λίστα αναμονής για όργανα, και κάθε μέρα πεθαίνουν περισσότεροι από δώδεκα λόγω της έλλειψης οργάνων. Η μεταμοσχευτική κοινότητα έχει δραστηριοποιηθεί ενεργά στη δωρεά οργάνων. Και το δώρο της ζωής παρατείνεται από τους εγκεφαλικά νεκρούς δωρητές και από τους συγγενείς ζώντες δότες, συγγενείς που μπορεί να δώσουν ένα όργανο ή κομμάτι οργάνου, όπως στη μεταμόσχευση ήπατος μετά από διαίρεσή του, σε ένα συγγενή ή σε κάποιο κοντινό πρόσωπο.
But not all patients on the transplant wait list are so fortunate. The truth is, there are just simply not enough donor organs to go around. As the demand for donor organs continues to rise, in large part due to the aging population, the supply has remained relatively constant. In the United States alone, 100,000 men, women and children are on the waiting list for donor organs, and more than a dozen die each day because of a lack of donor organs. The transplant community has actively campaigned in organ donation. And the gift of life has been extended from brain-dead donors to living, related donors -- relatives who might donate an organ or a part of an organ, like a split liver graft, to a relative or loved one.
Καθώς όμως υπάρχει ακόμη τρομακτική έλλειψη δοτών οργάνων, το δώρο της ζωής επεκτάθηκε από τους ζωντανούς συγγενείς δότες στους ζώντες μη συγγενείς δότες. Και αυτό έχει δώσει έναυσμα σε μια πρωτοφανή και απρόσμενη ηθική διαμάχη. Πώς μπορεί κάποιος να διαχωρίσει μια εθελοντική και αλτρουιστική δωρεά από μια που την επιβάλλουν ή την εξαναγκάζουν για παράδειγμα σε έναν υποτακτικό σύζυγο, σε έναν υπηρέτη, σε ένα σκλάβο ή σε έναν υπάλληλο; Πού και πώς μπορούμε να θέσουμε τα όρια; Από εκεί που προέρχομαι, πάρα πολλοί άνθρωποι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας. Και σε κάποιες περιοχές, η εμπορική ανταλλαγή ενός οργάνου έναντι χρηματικής αμοιβής έχει οδηγήσει σε ένα ανθηρό εμπόριο για τους ζώντες, μη συγγενείς δοτές.
But as there was still a dire shortage of donor organs, the gift of life was then extended from living, related donors to now living, unrelated donors. And this then has given rise to unprecedented and unexpected moral controversy. How can one distinguish a donation that is voluntary and altruistic from one that is forced or coerced from, for example, a submissive spouse, an in-law, a servant, a slave, an employee? Where and how can we draw the line? In my part of the world, too many people live below the poverty line. And in some areas, the commercial gifting of an organ in exchange for monetary reward has led to a flourishing trade in living, unrelated donors.
Λίγο αφού ολοκλήρωσα την πρώτη μεταμόσχευση ήπατος, μου ανατέθη η επόμενη αποστολή, η οποία ήταν να πάω στις φυλακές για να συγκεντρώσω όργανα από τους εκτελεσθέντες φυλακισμένους. Εκείνη την περίοδο ήμουν έγκυος. Η εγκυμοσύνη υποτίθεται πως είναι από τις πιο χαρούμενες και γεμάτες στιγμές στη ζωή μιας γυναίκας. Αλλά η ευτυχισμένη μου περίοδος στιγματίστηκε από σοβαρές και νοσηρές σκέψεις, όπως ότι ο μόνος τρόπος για να μπω στο αυτοσχέδιο χειρουργείο, ήταν να μπω στην υψίστης ασφαλείας πτέρυγα μελλοθανάτων. Και κάθε φορά, ένιωθα τα ανατριχιαστικά βλέμματα των καταδικασμένων να με ακολουθούν. Και επί δυο χρόνια, πολεμούσα με το δίλημμα του να ξυπνάω στις 4:30 πμ τα πρωινά της Παρασκευής, να οδηγώ προς τη φυλακή, να κατεβαίνω, να βάζω γάντια, να απολυμαίνομαι, να ετοιμάζομαι για να παραλάβω το σώμα του εκτελεσθέντος φυλακισμένου, να αφαιρώ τα όργανα και μετά να τα μεταφέρω στο νοσοκομείο-αποδέκτη και μετά να μεταμοσχεύω το δώρο της ζωής στο λήπτη το ίδιο απόγευμα. Με πληροφορούσαν πως δεν υπήρχε αμφιβολία για το ότι είχε δοθεί συγκατάθεση.
Shortly after I performed the first liver transplant, I received my next assignment, and that was to go to the prisons to harvest organs from executed prisoners. I was also pregnant at the time. Pregnancies are meant to be happy and fulfilling moments in any woman's life. But my joyful period was marred by solemn and morbid thoughts -- thoughts of walking through the prison's high-security death row, as this was the only route to take me to the makeshift operating room. And at each time, I would feel the chilling stares of condemned prisoners' eyes follow me. And for two years, I struggled with the dilemma of waking up at 4:30 am on a Friday morning, driving to the prison, getting down, gloved and scrubbed, ready to receive the body of an executed prisoner, remove the organs and then transport these organs to the recipient hospital and then graft the gift of life to a recipient the same afternoon. No doubt, I was informed, the consent had been obtained.
Στη ζωή μου όμως, η μόνη ιδιότητα που είχα και με ολοκλήρωνε τότε προκαλούσε αντικρουόμενα συναισθήματα, συναισθήματα που κατακλύζονταν από απίστευτη θλίψη και αμφιβολία το πρωί και πανηγυρική χαρά το βράδυ με τη μεταμόσχευση του δώρου της ζωής. Στην ομάδα μου, οι ζωές ενός ή δυο συναδέλφων μου στιγματίστηκαν από αυτή την εμπειρία. Κάποιοι από μας μπορεί να το έχουμε καταπνίξει, αλλά η αλήθεια είναι πως όλοι μας αλλάξαμε. Με ενοχλούσε η ιδέα πως η ανάκτηση των οργάνων από τους εκτελεσθέντες ήταν τουλάχιστον το ίδιο ηθικά αμφιλεγόμενη με τη συλλογή βλαστοκυττάρων από ανθρώπινα έμβρυα. Και συνειδητοποίησα, πως ως καινοτόμος χειρουργός, ο σκοπός της θέσης επιρροής μου ήταν σίγουρα να γίνω εγώ η φωνή για αυτούς που δεν έχουν καμία επιρροή. Αυτό με έκανε να αναρωτιέμαι εάν υπήρχε κάποιος καλύτερος τρόπος, ένας τρόπος για να παρακάμψουμε τον θάνατο που θα παρέδιδε όμως το δώρο της ζωής και ενδεχομένως να επηρέαζε εκθετικά χιλιάδες ασθενείς παγκοσμίως.
But, in my life, the one fulfilling skill that I had was now invoking feelings of conflict -- conflict ranging from extreme sorrow and doubt at dawn to celebratory joy at engrafting the gift of life at dusk. In my team, the lives of one or two of my colleagues were tainted by this experience. Some of us may have been sublimated, but really none of us remained the same. I was troubled that the retrieval of organs from executed prisoners was at least as morally controversial as the harvesting of stem cells from human embryos. And in my mind, I realized as a surgical pioneer that the purpose of my position of influence was surely to speak up for those who have no influence. It made me wonder if there could be a better way -- a way to circumvent death and yet deliver the gift of life that might exponentially impact millions of patients worldwide.
Εκείνη περίπου την περίοδο, η εφαρμογή της χειρουργικής εξελίχθηκε από το μεγάλο στο μικρό, από ορθάνοιχτες τομές σε επεμβάσεις μεγέθους κλειδαρότρυπας, μικροσκοπικές τομές. Και στις μεταμοσχεύσεις, οι έννοιες άλλαξαν από ολόκληρα όργανα σε κύτταρα. Το 1988, στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, συμμετείχα σε ένα μικρό κύκλο μεταμοσχεύσεων ολόκληρων οργάνων παγκρέατος. Είδα την τεχνική δυσκολία. Και αυτό με ενέπνευσε στη μετακίνηση απο τις μεταμοσχεύσεις ολόκληρων οργάνων στη μεταμόσχευση ίσως κυττάρων. Οπότε σκέφτηκα, γιατί να μην πάρουμε τα ανεξάρτητα κύτταρα από το πάγκρεας -τα κύτταρα που εκκρίνουν ινσουλίνη για τη θεραπεία του διαβήτη- και να μεταμοσχεύσουμε αυτά τα κύτταρα; Μια τεχνικά πολύ ευκολότερη διαδικασία από το να παλεύουμε με τις πολυπλοκότητες της μεταμόσχευσης ολόκληρου οργάνου.
Now just about that time, the practice of surgery evolved from big to small, from wide open incisions to keyhole procedures, tiny incisions. And in transplantation, concepts shifted from whole organs to cells. In 1988, at the University of Minnesota, I participated in a small series of whole organ pancreas transplants. I witnessed the technical difficulty. And this inspired in my mind a shift from transplanting whole organs to perhaps transplanting cells. I thought to myself, why not take the individual cells out of the pancreas -- the cells that secrete insulin to cure diabetes -- and transplant these cells? -- technically a much simpler procedure than having to grapple with the complexities of transplanting a whole organ.
Και εκείνη την περίοδο η έρευνα για τα βλαστοκύτταρα είχε αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις, με την απομόνωση των πρώτων παγκοσμίως ανθρωπίνων εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων τη δεκαετία του 90'. Η παρατήρηση ότι τα βλαστοκύτταρα ως βασεόφιλα κύτταρα, μπορούν να εξελιχθούν σε μια τεράστια ποικιλία διαφορετικών είδων κυττάρων, καρδιακά κύτταρα, ηπατικά κύτταρα, κύτταρα νησιδίων παγκρέατος, αιχμαλώτισε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και τη φαντασία της κοινής γνώμης. Και εγώ εντυπωσιάστηκα από αυτή τη νέα και συγκλονιστική κυτταρική τεχνολογία, και αυτό έδωσε ώθηση στην αλλαγή της νοοτροπίας μου, από τη μεταμόσχευση ολόκληρων οργάνων στη μεταμόσχευση κυττάρων. Επικέντρωσα την έρευνα μου στα βλαστοκύτταρα ως πιθανή πηγή κυτταρικών μεταμοσχεύσεων.
And at that time, stem cell research had gained momentum, following the isolation of the world's first human embryonic stem cells in the 1990s. The observation that stem cells, as master cells, could give rise to a whole variety of different cell types -- heart cells, liver cells, pancreatic islet cells -- captured the attention of the media and the imagination of the public. I too was fascinated by this new and disruptive cell technology, and this inspired a shift in my mindset, from transplanting whole organs to transplanting cells. And I focused my research on stem cells as a possible source for cell transplants.
Σήμερα συνειδητοποιούμε πως υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι βλαστοκυττάρων. Τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα έχουν γίνει το επίκεντρο, κυρίως λόγω των πολλαπλών δυνατοτήτων τους που τα διευκολύνει να διαφοροποιούνται σε πολλά και διαφορετικά είδη κυττάρων. Αλλά η ηθική αμφισβήτηση που περιβάλλει τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα, το γεγονός ότι αυτά τα κύτταρα προέρχονται από ανθρώπινα έμβρυα πέντε ημερών, έχει ενθαρρύνει την έρευνα για άλλα είδη βλαστοκυττάρων.
Today we realize that there are many different types of stem cells. Embryonic stem cells have occupied center stage, chiefly because of their pluripotency -- that is their ease in differentiating into a variety of different cell types. But the moral controversy surrounding embryonic stem cells -- the fact that these cells are derived from five-day old human embryos -- has encouraged research into other types of stem cells.
Παρά την αμφισβήτηση των συναδέλφων μου, ενέπνευσα το εργαστήριo μου να επικεντρωθεί σε αυτό που πίστευα ότι ήταν η περισσότερο μη-αμφιλεγόμενη πηγή των βλαστοκυττάρων, στον λιπώδη ιστό, ή στο λίπος, μάλιστα, στο λίπος, στον καιρό μας υπάρχει σε αφθονία, πιστεύω πως κ εσείς όπως κ εγώ θα ήμασταν πολύ ευτυχείς εάν το ξεφορτωνόμασταν. Τα βλαστοκύτταρα που προέρχονται απο το λίπος είναι ενήλικα βλαστοκύτταρα. Και αυτά τα ενήλικα βλαστοκύτταρα βρίσκονται σε σας και σε μένα, στο αίμα μας, στο μυελό των οστών μας, στο λίπος, στο δέρμα και στα υπόλοιπα όργανα μας. Και όπως αποδεικνύεται, το λίπος είναι μία από τις καλύτερες πηγές ενήλικων βλαστοκυττάρων. Αλλά τα ενήλικα βλαστοκύτταρα δεν είναι εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα. Και εδώ βρίσκεται το εμπόδιο: Τα ενήλικα βλαστοκύτταρα είναι ώριμα κύτταρα, και ως ώριμα ανθρώπινα όντα, αυτά τα κύτταρα είναι πολύ πιο περιορισμένα στη σκέψη τους και στη συμπεριφορά τους και δεν μπορούν να εξελιχθούν στη μεγάλη ποικιλία των ειδικών κυττάρων, όπως τα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα.
Now to the ridicule of my colleagues, I inspired my lab to focus on what I thought was the most non-controversial source of stem cells, adipose tissue, or fat, yes fat -- nowadays available in abundant supply -- you and I, I think, would be very happy to get rid of anyway. Fat-derived stem cells are adult stem cells. And adult stem cells are found in you and me -- in our blood, in our bone marrow, in our fat, our skin and other organs. And as it turns out, fat is one of the best sources of adult stem cells. But adult stem cells are not embryonic stem cells. And here is the limitation: adult stem cells are mature cells, and, like mature human beings, these cells are more restricted in their thought and more restricted in their behavior and are unable to give rise to the wide variety of specialized cell types, as embryonic stem cells [can].
Αλλά το 2007, δυο αξιοθαύμαστοι άνθρωποι, ο Σάνια Γιαμανάκα από την Ιαπωνία και ο Τζέιμι Τόμσον από τις Ηνωμένες Πολιτείες, έκαναν μια καταπληκτική ανακάλυψη. Ανακάλυψαν πως τα ενήλικα κύτταρα που προέρχονται από εσάς και από μένα, μπορούν να επαναπρογραμματιστούν σαν εμβρυονικά κύτταρα, τα οποία ονόμασαν κύτταρα IPS, ή εγχυόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα Οπότε όπως όλοι υποθέτετε, οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο και σε όλα τα εργαστήρια βάζουν τα δυνατά τους για να μετατρέψουν τα εξελιγμένα ενήλικα κύτταρα -εξελιγμένα ενήλικα κύτταρα από εσάς και από μένα- βάζουν τα δυνατά τους για να επαναπρογραμματίσουν αυτά τα κύτταρα ως πιο χρήσιμα κύτταρα IPS. Και στο εργαστήριo μας, επικεντρωνόμαστε στο να μαζεύουμε το λίπος και στον επαναπρογραμματισμό μαζών λίπους σε πηγές νέων κυττάρων, κύτταρα τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να σχηματίσουμε άλλα, πιο εξειδικευμένα κύτταρα, τα οποία μπορούν κάποια μέρα να χρησιμοποιηθούν σε μεταμοσχεύσεις κυττάρων. Εάν αυτή η έρευνα αποδειχτεί επιτυχής, μπορεί να μειώσει την ανάγκη για έρευνα και θυσία ανθρωπίνων εμβρύων.
But in 2007, two remarkable individuals, Shinya Yamanaka of Japan and Jamie Thomson of the United States, made an astounding discovery. They discovered that adult cells, taken from you and me, could be reprogrammed back into embryonic-like cells, which they termed IPS cells, or induced pluripotent stem cells. And so guess what, scientists around the world and in the labs are racing to convert aging adult cells -- aging adult cells from you and me -- they are racing to reprogram these cells back into more useful IPS cells. And in our lab, we are focused on taking fat and reprogramming mounds of fat into fountains of youthful cells -- cells that we may use to then form other, more specialized, cells, which one day may be used as cell transplants. If this research is successful, it may then reduce the need to research and sacrifice human embryos.
Πράγματι υπάρχει πολύ δημοσιότητα, αλλά και ελπίδα ότι αυτό που υπόσχονται τα βλαστοκύτταρα κάποια μέρα θα προσφέρει θεραπείες σε πολλές και διάφορες παθήσεις. Καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικά, διαβήτης, παθήσεις του μυελού των οστών, μυϊκή δυστροφία, ασθένειες του αμφιβληστροειδούς, σημαίνουν κάποιες από αυτές τις παθήσεις κάτι προσωπικό για εσάς;
Indeed, there is a lot of hype, but also hope that the promise of stem cells will one day provide cures for a whole range of conditions. Heart disease, stroke, diabetes, spinal cord injury, muscular dystrophy, retinal eye diseases -- are any of these conditions relevant, personally, to you?
Το Μάιο του 2006, μου συνέβη κάτι τρομερό. Επρόκειτο να ξεκινήσω μια ρομποτική εγχείριση, και καθώς έβγαινα από το ασανσέρ και έμπαινα στα λαμπερά και εκτυφλωτικά φώτα του χειρουργείου, συνειδητοποίησα πως το αριστερό οπτικό μου πεδίο κατέρρεε γρήγορα στα σκοτάδια. Νωρίτερα εκείνη την εβδομάδα, είχα ένα σχετικά άσχημο χτύπημα καθώς έκανα σκι, ναι έπεσα. Άρχισα να βλέπω αστεράκια, που φυσικά και αγνόησα ως υψηλή έκθεση στον ήλιο σε ψηλό υψόμετρο. Αυτό που μου συνέβη θα μπορούσε να είναι καταστροφικό, εάν δεν είχα πρόσβαση σε καλή χειρουργική επέμβαση. Και απεκατεστάθη η όραση μου, αλλά όχι νωρίτερα από μια παρατεταμένη περίοδο ανάρρωσης, τριών μηνών, σε κατακόρυφη στάση. Αυτή η εμπειρία μου έμαθε να συμμερίζομαι περισσότερο τους ασθενείς μου, και ειδικότερα αυτούς με τις οφθαλμολογικές παθήσεις.
In May 2006, something horrible happened to me. I was about to start a robotic operation, but stepping out of the elevator into the bright and glaring lights of the operating room, I realized that my left visual field was fast collapsing into darkness. Earlier that week, I had taken a rather hard knock during late spring skiing -- yes, I fell. And I started to see floaters and stars, which I casually dismissed as too much high-altitude sun exposure. What happened to me might have been catastrophic, if not for the fact that I was in reach of good surgical access. And I had my vision restored, but not before a prolonged period of convalescence -- three months -- in a head down position. This experience taught me to empathize more with my patients, and especially those with retinal diseases.
Παγκοσμίως υπάρχουν 37 εκατομμύρια άνθρωποι τυφλοί, και άλλα 127 εκατομμύρια υποφέρουν από οπτική αναπηρία. Οι μεταμοσχεύσεις αμφιβληστροειδούς που πηγάζουν από βλαστοκύτταρα, βρίσκονται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο, και μπορεί κάποια μέρα να αποκαταστήσουν την όραση, ή τμήμα της όρασης, σε εκατομμύρια ασθενείς με οφθαλμολογικές παθήσεις παγκοσμίως. Είναι αλήθεια πως ζούμε τόσο σε δύσκολες όσο και θαυμαστές εποχές. Καθώς γερνάει ο παγκόσμιος πληθυσμός οι επιστήμονες αγωνίζονται να ανακαλύψουν νέους τρόπους για να βελτιώσουν τη δύναμη του σώματος έτσι ώστε να αυτοθεραπεύεται μέσω των βλαστοκυττάρων.
37 million people worldwide are blind, and 127 million more suffer from impaired vision. Stem cell-derived retinal transplants, now in a research phase, may one day restore vision, or part vision, to millions of patients with retinal diseases worldwide. Indeed, we live in both challenging as well as exciting times. As the world population ages, scientists are racing to discover new ways to enhance the power of the body to heal itself through stem cells.
Είναι γεγονός πως όταν προσβάλλονται τα όργανα ή οι ιστοί μας, ο μυελός των οστών μας απελευθερώνει βλαστοκύτταρα στο κυκλοφορικό μας σύστημα. Και αυτά τα βλαστοκύτταρα μπαίνουν στο κυκλοφορικό σύστημα και εγκαθίστανται στα προσβεβλημένα όργανα προκειμένου να απελευθερώσουν αυξητικούς παράγοντες για να διορθώσουν τον κατεστραμμένο ιστό. Τα βλαστοκύτταρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δομικά στοιχεία για να επιδιορθώσουν τις κατεστραμμένες σκαλωσιές μέσα στο σώμα μας, ή για να παρέχουν νέα ηπατικά κύτταρα για την επιδιόρθωση του προσβεβλημένου ήπατος. Καθώς μιλάμε, υπάρχουν περίπου 117 κλινικές δοκιμές που ερευνούν τη χρήση των βλαστοκυττάρων για ηπατικές ασθένειες.
It is a fact that when our organs or tissues are injured, our bone marrow releases stem cells into our circulation. And these stem cells then float in the bloodstream and hone in to damaged organs to release growth factors to repair the damaged tissue. Stem cells may be used as building blocks to repair damaged scaffolds within our body, or to provide new liver cells to repair damaged liver. As we speak, there are 117 or so clinical trials researching the use of stem cells for liver diseases.
Τι έπεται; Οι καρδιακές παθήσεις είναι η μεγαλύτερη αιτία θνησιμότητας. Ετησίως 1,1 εκατομμύρια Αμερικάνοι υποφέρουν από καρδιακές παθήσεις. 4,8 εκατομμύρια υποφέρουν από καρδιακή ανεπάρκεια. Τα βλαστοκύτταρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παράγουν αυξητικούς παράγοντες για να διορθώσουν τον προσβεβλημένο καρδιακό μυ ή να διαφοροποιηθούν σε καρδιακά μυϊκά κύτταρα για να επαναφέρουν την καρδιακή λειτουργία. Υπάρχουν 170 κλινικές δοκιμες που ερευνούν τον ρόλο των βλαστοκυττάρων στις καρδιακές παθήσεις. Εάν και βρίσκονται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο, μπορεί μια μέρα να γίνουν αγγελιοφόροι ενός τεράστιου βήματος στο πεδίο της καρδιολογίας.
What lies ahead? Heart disease is the leading cause of death worldwide. 1.1 million Americans suffer heart attacks yearly. 4.8 million suffer cardiac failure. Stem cells may be used to deliver growth factors to repair damaged heart muscle or be differentiated into heart muscle cells to restore heart function. There are 170 clinical trials investigating the role of stem cells in heart disease. While still in a research phase, stem cells may one day herald a quantum leap in the field of cardiology.
Τα βλαστοκύτταρα δίνουν ελπίδα για νέες αρχές, μικρά βήματα, κύτταρα αντί για όργανα, επιδιόρθωση αντί για αντικατάσταση. Οι θεραπείες των βλαστοκυττάρων μπορεί μια μέρα να μειώσουν την ανάγκη για δωρεές οργάνων. Οι ισχυρές νέες τεχνολογίες πάντα παρουσιάζουν διλήμματα. Καθώς μιλάμε, η πρώτη παγκοσμίως δοκιμή ανθρωπίνων βλαστοκυττάρων για τραυματισμό του νωτιαίου μυελού βρίσκεται σε εξέλιξη με την έγκριση του USFDA. Και στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα νευρικά βλαστοκύτταρα για τη θεραπεία του εγκεφαλικού ερευνώνται σε δοκιμή πρώτου σταδίου.
Stem cells provide hope for new beginnings -- small, incremental steps, cells rather than organs, repair rather than replacement. Stem cell therapies may one day reduce the need for donor organs. Powerful new technologies always present enigmas. As we speak, the world's first human embryonic stem cell trial for spinal cord injury is currently underway following the USFDA approval. And in the U.K., neural stem cells to treat stroke are being investigated in a phase one trial.
Η επιτυχία των ερευνών που γιορτάζουμε σήμερα έχει γίνει δυνατή από την περιέργεια, τη συμβολή και τη δέσμευση ανεξάρτητων επιστημόνων και ιατρικών καινοτόμων. Καθένας έχει τη δική του ιστορία. Η ιστορία μου ήταν για το ταξίδι μου από τα όργανα στα κύτταρα, ένα ταξίδι μέσα από διαμάχες, εμπνευσμένο από την ελπίδα, την ελπίδα ότι καθώς μεγαλώνουμε, εσείς και εγώ μπορεί κάποια στιγμή να γιορτάσουμε τη μακροζωία με μια βελτιωμένη ποιότητα ζωής.
The research success that we celebrate today has been made possible by the curiosity and contribution and commitment of individual scientists and medical pioneers. Each one has his story. My story has been about my journey from organs to cells -- a journey through controversy, inspired by hope -- hope that, as we age, you and I may one day celebrate longevity with an improved quality of life.
Σάς ευχαριστώ.
Thank you.