Η πολιτιστική επανάσταση είναι για κάθε είδος, ένα επικίνδυνο παιδί να αφεθεί ελεύθερο στον πλανήτη του. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι συμβαίνει, το παιδί είναι νήπιο, σπέρνει τον όλεθρο και είναι αργά για να το αποσύρεις. Εμείς οι άνθρωποι, είμαστε η Πανδώρα της Γης. Είμαστε αυτοί που ελευθέρωσαν τον δεύτερο αντιγραφέα από το κουτί του, και δε μπορούμε να τον χώσουμε ξανά μέσα. Βλέπουμε τις συνέπειες γύρω μας.
Cultural evolution is a dangerous child for any species to let loose on its planet. By the time you realize what's happening, the child is a toddler, up and causing havoc, and it's too late to put it back. We humans are Earth's Pandoran species. We're the ones who let the second replicator out of its box, and we can't push it back in. We're seeing the consequences all around us.
Eισηγούμαι ότι αυτή η θεώρηση προκύπτει αντιμετωπίζοντας τη Μιμητική Μηχανική με σοβαρότητα. Mας δίνει έναν νέο τρόπο σκέψης όχι μόνο για όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας, αλλά για ό,τι μπορεί να συμβαίνει αλλού στο σύμπαν. Θα ήθελα πρώτα να πω δυο πράγματα για τη Μιμητική Μηχανική και τη θεωρία των μιμιδίων, κι έπειτα, πώς αυτό μπορεί να απαντήσει ερωτήματα για το ποιος βρίσκεται εκεί έξω, εάν πράγματι υπάρχει κανείς.
Now that, I suggest, is the view that comes out of taking memetics seriously. And it gives us a new way of thinking about not only what's going on on our planet, but what might be going on elsewhere in the cosmos. So first of all, I'd like to say something about memetics and the theory of memes, and secondly, how this might answer questions about who's out there, if indeed anyone is.
Η Μιμητική Μηχανική. Στηρίχθηκε στην αρχή του παγκόσμιου Δαρβινισμού. Ο Δαρβίνος είχε αυτή την εξαιρετική ιδέα. Πράγματι, κάποιοι λένε ότι είναι η καλύτερη ιδέα που σκέφτηκε ποτέ κανείς. Δεν είναι υπέροχη σκέψη αυτή, ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτι όπως η καλύτερη ιδέα που θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί; Πιστεύετε πως θα μπορούσε να υπάρχει; Κοινό: Όχι. (Γέλια) Κάποιος λέει πολύ δυνατά όχι από εκεί πέρα. Εγώ λέω ναι, κι αν υπάρχει, δίνω το βραβείο στον Δαρβίνο.
So, memetics: memetics is founded on the principle of Universal Darwinism. Darwin had this amazing idea. Indeed, some people say it's the best idea anybody ever had. Isn't that a wonderful thought, that there could be such a thing as a best idea anybody ever had? Do you think there could? Audience: No. (Laughter) Susan Blackmore: Someone says no, very loudly, from over there. Well, I say yes, and if there is, I give the prize to Darwin.
Γιατί; Επειδή η ιδέα ήταν τόσο απλή, αλλά εξηγεί κάθε σχέδιο μέσα στο σύμπαν. Θα έλεγα όχι μόνο βιολογικό σχέδιο, αλλά κάθε σχέδιο που σκεπτόμαστε σαν ανθρώπινο. Συμβαίνει παντού το ίδιο πράγμα. Τι είπε ο Δαρβίνος; Ξέρω ότι γνωρίζετε την ιδέα, φυσική επιλογή, αλλά επιτρέψτε μου να παραφράσω, την "Καταγωγή των Ειδών", 1859, μέσα σε μερικές προτάσεις.
Why? Because the idea was so simple, and yet it explains all design in the universe. I would say not just biological design, but all of the design that we think of as human design. It's all just the same thing happening. What did Darwin say? I know you know the idea, natural selection, but let me just paraphrase "The Origin of Species," 1859, in a few sentences.
Αυτό που είπε ο Δαρβίνος, ήταν περίπου το εξής - εάν έχεις πλάσματα που ποικίλουν, κι αυτό δε μπορεί να αμφισβητηθεί - Βρέθηκα στα Γκαλαπάγκος και μέτρησα το μέγεθος των ραμφών και το μέγεθος των καβουκιών των χελωνών κτλ, κτλ. Και 100 σελίδες παρακάτω - (Γέλια) Και αν υπάρχει αγώνας για ζωή, τέτοιος που σχεδόν όλα αυτά τα πλάσματα πεθαίνουν - κι αυτό δε μπορεί να αμφισβητηθεί, έχω διαβάσει τον Μάλθους και έχω υπολογίσει πόσο χρειάζεται στους ελέφαντες να καλύψουν ολόκληρο τον κόσμο εάν μεγάλωναν ανεξέλεγκτα, κτλ, κτλ. Και άλλες 100 σελίδες παρακάτω. Και αν αυτοί οι λίγοι που επιβιώνουν περνούν στους απογόνους τους οτιδήποτε ήταν αυτό που τους βοήθησε να επιβιώσουν, τότε αυτοί οι απόγονοι θα πρέπει να είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στις συνθήκες μέσα στις οποίες συνέβησαν όλ' αυτά απ' ό,τι οι γονείς τους.
What Darwin said was something like this: if you have creatures that vary, and that can't be doubted -- I've been to the Galapagos, and I've measured the size of the beaks and the size of the turtle shells and so on, and so on. And 100 pages later. (Laughter) And if there is a struggle for life, such that nearly all of these creatures die -- and this can't be doubted, I've read Malthus and I've calculated how long it would take for elephants to cover the whole world if they bred unrestricted, and so on and so on. And another 100 pages later. And if the very few that survive pass onto their offspring whatever it was that helped them survive, then those offspring must be better adapted to the circumstances in which all this happened than their parents were.
Βλέπετε την ιδέα; Εάν, εάν, εάν, τότε. Δεν είχε επίγνωση της ιδέας των αλγόριθμων. Αλλά αυτό περιέγραψε σε εκείνο το βιβλίο, και αυτά γνωρίζουμε τώρα ως τον εξελικτικό αλγόριθμο. Η αρχή είναι ότι χρειάζονται μόνο αυτά τα τρία πράγματα ποικιλομορφία, επιλογή και κληρονομικότητα. Κι όπως το θέτει ο Νταν Ντένετ, εάν έχεις αυτά τότε θα πρέπει να έχεις και εξέλιξη. Ή σχέδιο μέσα από το χάος, χωρίς τη βοήθεια κάποιου νου.
You see the idea? If, if, if, then. He had no concept of the idea of an algorithm, but that's what he described in that book, and this is what we now know as the evolutionary algorithm. The principle is you just need those three things -- variation, selection and heredity. And as Dan Dennett puts it, if you have those, then you must get evolution. Or design out of chaos, without the aid of mind.
Υπάρχει μια λέξη που λατρεύω σε αυτή την εικόνα. Ποια νομίζετε πως είναι η αγαπημένη μου λέξη; Κοινό: Χάος. Χάος; Όχι. Τι; Μυαλό; Όχι. Κοινό: Χωρίς. Όχι, όχι "χωρίς". (Γέλια) Τις δοκιμάζετε με τη σειρά: Μμμμ...; Κοινό: Πρέπει. Πρέπει, στο πρέπει. Πρέπει, πρέπει. Αυτό είναι που το κάνει τόσο συναρπαστικό. Δε χρειάζεσαι σχεδιαστή, ή σχέδιο, ή προνοητικότητα ή οτιδήποτε άλλο. Εάν υπάρχει κάτι που αντιγράφεται με ποικιλότητα και επιλέγεται, τότε θα πρέπει να έχεις κάποιο σχέδιο που εμφανίζεται από το πουθενά. Δε μπορείς να το σταματήσεις. Το "πρέπει" είναι η αγαπημένη μου λέξη εδώ.
There's one word I love on that slide. What do you think my favorite word is? Audience: Chaos. SB: Chaos? No. What? Mind? No. Audience: Without. SB: No, not without. (Laughter) You try them all in order: Mmm...? Audience: Must. SB: Must, at must. Must, must. This is what makes it so amazing. You don't need a designer, or a plan, or foresight, or anything else. If there's something that is copied with variation and it's selected, then you must get design appearing out of nowhere. You can't stop it. Must is my favorite word there.
Τώρα, τι σχέση έχει αυτό με τα μιμίδια; Η βασική αρχή εδώ, εφαρμόζεται σε οτιδήποτε το οποίο αντιγράφεται με ποικιλότητα και επιλογή. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι να σκεφτόμαστε με όρους της βιολογίας, σκεφτόμαστε τα γονίδια με αυτόν τον τρόπο. Ο Δαρβίνος δεν το έκανε αυτό φυσικά, δεν ήξερε για τα γονίδια. Μιλούσε περισσότερο για τα ζώα και τα φυτά, αλλά επίσης και για τις γλώσσες που εξελίσσονται και αφανίζονται. Αλλά η αρχή του παγκόσμιου Δαρβινισμού είναι ότι κάθε πληροφορία που ποικίλει και επιλέγεται θα παράγει σχέδιο.
Now, what's this to do with memes? Well, the principle here applies to anything that is copied with variation and selection. We're so used to thinking in terms of biology, we think about genes this way. Darwin didn't, of course; he didn't know about genes. He talked mostly about animals and plants, but also about languages evolving and becoming extinct. But the principle of Universal Darwinism is that any information that is varied and selected will produce design.
Και αυτό είναι που μελετούσε ο Ρίτσαρντ Ντόκινς στο μπεστ σέλερ με τίτλο "Το εγωιστικό γονίδιο" το 1976. Την πληροφορία που ατιγράφεται την ονόμασε αντιγραφέα. Αντιγράφεται εγωιστικά. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι κάθεται μέσα στα κύτταρα και λέει "θέλω να αντιγραφώ". Αλλά ότι θα αντιγραφεί, εάν μπορεί, ασχέτως των συνεπειών. Δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες διότι δεν μπορεί, επειδή είναι απλά πληροφορία που αντιγράφεται. Ήθελε να ξεφύγει από όποιον σκεπτόταν μοναχά τα γονίδια, κι έτσι είπε: "Υπάρχει άλλος αντιγραφέας στον πλανήτη;" Α ναι, υπάρχει.
And this is what Richard Dawkins was on about in his 1976 bestseller, "The Selfish Gene." The information that is copied, he called the replicator. It selfishly copies. Not meaning it kind of sits around inside cells going, "I want to get copied." But that it will get copied if it can, regardless of the consequences. It doesn't care about the consequences because it can't, because it's just information being copied. And he wanted to get away from everybody thinking all the time about genes, and so he said, "Is there another replicator out there on the planet?" Ah, yes, there is.
Κοιτάξτε γύρω σας, εδώ στο δωμάτιο είναι μια χαρά. Παντού γύρω μας, κολυμπώντας αδέξια στην αρχέγονη σούπα του πολιτισμού, βρίσκεται άλλος ένας αντιγραφέας. Πληροφορία που αντιγράφουμε από άτομο σε άτομο με τη μίμηση, με τη γλώσσα, με την ομιλία, λέγοντας ιστορίες, φορώντας ρούχα, κάνοντας πράγματα. Αυτή είναι πληροφορία που αντιγράφεται με ποικιλότητα και επιλεκτικότητα. Αυτή είναι η σχεδιαστική διαδικασία σε εξέλιξη. Χρειαζόταν ένα όνομα για το νέο αντιγραφέα. Έτσι πήρε την ελληνική λέξη "μίμηση" Θυμηθείτε το αυτό, είναι ο βασικός ορισμός. Αυτό το οποίο αναπαρίσταται. Και τη συντόμευσε σε μιμίδιο (meme) επειδή είναι εύηχο και παρήγαγε ένα καλό μιμίδιο, ένα αποτελεσματικά διαδιδόμενο μιμίδιο. Έτσι παρουσιάστηκε η ιδέα. Είναι σημαντικό να μείνουμε σ'αυτόν τον ορισμό
Look around you -- here will do, in this room. All around us, still clumsily drifting about in its primeval soup of culture, is another replicator. Information that we copy from person to person, by imitation, by language, by talking, by telling stories, by wearing clothes, by doing things. This is information copied with variation and selection. This is design process going on. He wanted a name for the new replicator. So, he took the Greek word "mimeme," which means that which is imitated. Remember that, that's the core definition: that which is imitated. And abbreviated it to meme, just because it sounds good and made a good meme, an effective spreading meme. So that's how the idea came about. It's important to stick with that definition.
Όλη η επιστήμη των μιμιδίων έχει δυσφημιστεί, έχει παρεξηγηθεί και έχει γίνει αντικείμενο φόβου. Αλλά πολλά από αυτά τα προβλήματα μπορούν να αποφευχθούν εάν θυμόμαστε τον ορισμό. Το μιμίδιο δεν είναι ισοδύναμο με την ιδέα. Δεν είναι ιδέα, δεν είναι ισοδύναμο με τίποτ' άλλο στην πραγματικότητα. Θυμηθείτε τον ορισμό. Είναι αυτό το οποίο αναπαρίσταται. Ή πληροφορία που αντιγράφεται από άτομο σε άτομο. Ας δούμε λοιπόν μερικά μιμίδια.
The whole science of memetics is much maligned, much misunderstood, much feared. But a lot of these problems can be avoided by remembering the definition. A meme is not equivalent to an idea. It's not an idea. It's not equivalent to anything else, really. Stick with the definition. It's that which is imitated, or information which is copied from person to person. So, let's see some memes.
Εσείς κύριε, έχετε κρεμασμένα στο λαιμό σας αυτά τα γυαλιά με αυτόν τον συγκεκριμένο ελκυστικό τρόπο. Αναρωτιέμαι αν επινοήσατε την ιδέα εσείς ή την αντιγράψατε από κάποιον άλλο. Εάν την αντιγράψατε από κάποιον άλλο, τότε είναι μιμίδιο. Τι θα λέγατε επίσης, ωωω... δε βλέπω ενδιαφέροντα μιμίδια εδώ. Ποιος από σας λοιπόν, έχει μερικά ενδιαφέροντα μιμίδια για μένα; Α ωραία, τα σκουλαρίκια σας, Δε νομίζω ότι επινοήσατε την ιδέα των σκουλαρικιών. Πιθανότατα πήγατε και τα αγοράσατε. Υπάρχουν πολλά περισσότερα στα καταστήματα. Αυτό είναι κάτι που μεταβιβάστηκε από άτομο σε άτομο. Όλες οι ιστορίες που λέμε, φυσικά, το TED είναι μια λαμπρή έκθεση μιμιδίων, πλήθος μιμιδίων.
Well, you sir, you've got those glasses hung around your neck in that particularly fetching way. I wonder whether you invented that idea for yourself, or copied it from someone else? If you copied it from someone else, it's a meme. And what about, oh, I can't see any interesting memes here. All right everyone, who's got some interesting memes for me? Oh, well, your earrings, I don't suppose you invented the idea of earrings. You probably went out and bought them. There are plenty more in the shops. That's something that's passed on from person to person. All the stories that we're telling -- well, of course, TED is a great meme-fest, masses of memes.
Όμως ο τρόπος για σκεφτούμε τα μιμίδια ωστόσο, είναι: γιατί αυτά διασπείρονται; Είναι εγωιστικές πληροφορίες, θα αντιγραφούν εφόσον μπορούν. Αλλά μερικά από αυτά θα αντιγραφούν επειδή είναι καλά, αληθή, χρήσιμα ή όμορφα. Κάποια θα αντιγραφούν παρόλο που δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Για κάποια, είναι αρκετά δύσκολο να προσδιορίσουμε το γιατί.
The way to think about memes, though, is to think, why do they spread? They're selfish information, they will get copied, if they can. But some of them will be copied because they're good, or true, or useful, or beautiful. Some of them will be copied even though they're not. Some, it's quite hard to tell why.
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο περίεργο μιμίδιο το οποίο με διασκεδάζει. Και χαίρομαι να πω, όπως το περίμενα, το βρήκα όταν ήρθα εδώ, και είμαι σίγουρη πως όλοι σας επίσης το βρήκατε. Πηγαίνεις στο όμορφο πολυτελές ξενοδοχείο οπουδήποτε, μπαίνεις μέσα, βγάζεις τα ρούχα σου, πηγαίνεις στο μπάνιο και τι βλέπεις; Κοινό: Σαπούνι μπάνιου. Παρακαλώ; Κοινό: Σαπούνι. Σαπούνι, ναι. Τι άλλο βλέπετε; Κοινό: (ακαθόριστο) Χμμμ χμμμ. Κοινό: Νιπτήρα, τουαλέτα! Νιπτήρα, τουαλέτα, ναι, όλα αυτά είναι μιμίδια, είναι όλα μιμίδια, αλλά είναι από τα χρήσιμα μιμίδια κι έπειτα είναι κι αυτό. (Γέλια) Τι κάνει αυτό εδώ; (Γέλια) Έχει εξαπλωθεί σ' όλο τον κόσμο. Δεν είναι έκπληξη που το βρήκατε όλοι όταν φτάσατε στο μπάνιο εδώ. Αλλά έβγαλα αυτή τη φωτογραφία σε μια τουαλέτα στο πίσω μέρος μιας σκηνής σε ένα οικολογικό κάμπινγκ στη ζούγκλα του Ασάμ. (Γέλια) Ποιος δίπλωσε αυτό το πράγμα εκεί πέρα και γιατί; (Γέλια) Μερικοί άνθρωποι παρασύρονται. (Γέλια) Άλλοι είναι τεμπέληδες και κάνουν λάθη. Μερικά ξενοδοχεία εκμεταλεύονται την ευκαιρία να θέσουν ακόμα περισσότερα μιμίδια με ένα μικρό αυτοκόλλητο. (Γέλια) Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Φαντάζομαι πως υπάρχουν για να σας δείξουν πως κάποιος καθάρισε το χώρο και είναι όλα όμορφα. Ξέρετε, στην πραγματικότητα αυτό που δείχνουν είναι πως κάποιος έχει δυνητικά διασπείρει μικρόβια από τόπο σε τόπο. (Γέλια)
There's one particular curious meme which I rather enjoy. And I'm glad to say, as I expected, I found it when I came here, and I'm sure all of you found it, too. You go to your nice, posh, international hotel somewhere, and you come in and you put down your clothes and you go to the bathroom, and what do you see? Audience: Bathroom soap. SB: Pardon? Audience: Soap. SB: Soap, yeah. What else do you see? Audience: (Inaudible) SB: Mmm mmm. Audience: Sink, toilet! SB: Sink, toilet, yes, these are all memes, they're all memes, but they're sort of useful ones, and then there's this one. (Laughter) What is this one doing? (Laughter) This has spread all over the world. It's not surprising that you all found it when you arrived in your bathrooms here. But I took this photograph in a toilet at the back of a tent in the eco-camp in the jungle in Assam. (Laughter) Who folded that thing up there, and why? (Laughter) Some people get carried away. (Laughter) Other people are just lazy and make mistakes. Some hotels exploit the opportunity to put even more memes with a little sticker. (Laughter) What is this all about? I suppose it's there to tell you that somebody's cleaned the place, and it's all lovely. And you know, actually, all it tells you is that another person has potentially spread germs from place to place. (Laughter)
Σκεφτείτε το κατ' αυτόν τον τρόπο. Φανταστείτε έναν κόσμο γεμάτο από μυαλά κι ακόμα περισσότερα μιμίδια που μπορούν πιθανότατα να βρουν στέγη. Όλα τα μιμίδια προσπαθούν ν' αντιγραφούν, προσπαθούν σε εισαγωγικά, δηλαδή, αυτό σημαίνει εν συντομία, ότι εάν μπορούν να αντιγραφούν, θα το κάνουν. Μας χρησιμοποιούν ως την αναπαραγωγική τους μηχανή αντιγραφής, και είμαστε οι μηχανές των μιμιδίων.
So, think of it this way. Imagine a world full of brains and far more memes than can possibly find homes. The memes are all trying to get copied -- trying, in inverted commas -- i.e., that's the shorthand for, if they can get copied, they will. They're using you and me as their propagating, copying machinery, and we are the meme machines.
Τώρα, γιατί είναι αυτό σημαντικό; Γιατί είναι χρήσιμο ή τι μας δείχνει; Μας δίνει μια εντελώς νέα οπτική της ανθρώπινης προέλευσης και του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Όλες οι συμβατικές θεωρίες πολιτισμικής εξέλιξης, της προέλευσης των ανθρώπων, και του τι μας κάνει τόσο διαφορετικούς από άλλα είδη. Όλες οι άλλες θεωρίες, που εξηγούν τον μεγάλο εγκέφαλο, τη γλώσσα και τη χρήση εργαλείων, και όλα αυτά που μας κάνουν μοναδικούς, βασίζονται στα γονίδια. Η γλώσσα θα πρέπει να ήταν χρήσιμη για τα γονίδια. Η χρήση εργαλείων θα πρέπει να ενίσχυσε την επιβίωσή μας, το ζευγάρωμα κλπ Το ζήτημα πάντα επανέρχεται, όπως διαμαρτύρεται ο Ρίτσαρντ Ντόκινς καθ' όλο το χρόνο που προηγήθηκε, πάντα επανέρχεται στα γονίδια.
Now, why is this important? Why is this useful, or what does it tell us? It gives us a completely new view of human origins and what it means to be human, all conventional theories of cultural evolution, of the origin of humans, and what makes us so different from other species. All other theories explaining the big brain, and language, and tool use and all these things that make us unique, are based upon genes. Language must have been useful for the genes. Tool use must have enhanced our survival, mating and so on. It always comes back, as Richard Dawkins complained all that long time ago, it always comes back to genes.
Το θέμα στη Μιμητική Μηχανική, είναι να πεις: Όχι, δεν ισχύει. Υπάρχουν δύο αντιγραφείς τώρα στον πλανήτη. Από τη στιγμή που οι προγονοί μας, ίσως 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν, ή κάπου τόσο, άρχισαν να μιμούνται, υπήρξε μια νέα διαδικασία αντιγραφής. Αντιγραφή με ποικιλότητα κι επιλογή. Ένας νέος αντιγραφέας εξαπολύθηκε και δεν θα μπορούσαν, από την πρώτη στιγμή, δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι που εξαπέλυσαν αυτό το νέο πλάσμα, ν' αντιγράψουν μόνο τα χρήσιμα, όμορφα, αληθή πράγματα κι όχι τα υπόλοιπα. Καθώς οι εγκέφαλοί τους αποκτούσαν κάποιο πλεονέκτημα από την ικανότητά τους να αντιγράφουν- ν' ανάβουν φωτιά, να την διατηρούν αναμένη, νέες τεχνικές κυνηγιού, τέτοιου είδους πράγματα- αναπόφευκτα αντέγραφαν επίσης και το να βάζουν φτερά στα μαλλιά τους, να φορούν περίεργα ρούχα, ή να βάφουν τα πρόσωπά τους, ή οτιδήποτε παρόμοιο.
The point of memetics is to say, "Oh no, it doesn't." There are two replicators now on this planet. From the moment that our ancestors, perhaps two and a half million years ago or so, began imitating, there was a new copying process. Copying with variation and selection. A new replicator was let loose, and it could never be -- right from the start -- it could never be that human beings who let loose this new creature, could just copy the useful, beautiful, true things, and not copy the other things. While their brains were having an advantage from being able to copy -- lighting fires, keeping fires going, new techniques of hunting, these kinds of things -- inevitably they were also copying putting feathers in their hair, or wearing strange clothes, or painting their faces, or whatever.
Έτσι, έχουμε έναν σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ των γονιδίων τα οποία προσπαθούν να κάνουν τους ανθρώπους να έχουν μικρούς, οικονομικούς εγκεφάλους και να μη σπαταλούν το χρόνο τους αντιγράφοντας όλα αυτά τα πράγματα και των ίδιων των μιμιδίων, όπως οι ήχοι που οι άνθρωποι έφτιαξαν και αντέγραψαν- με άλλα λόγια, αυτοί οι ήχοι που κατέληξαν να γίνουν γλώσσα- ν' ανταγωνίζονται ώστε να κάνουν τους εγκεφάλους όλο και μεγαλύτερους. Έτσι, σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, η ανάπτυξη μεγάλου εγκεφάλου καθοδηγήθηκε από τα μιμίδα.
So, you get an arms race between the genes which are trying to get the humans to have small economical brains and not waste their time copying all this stuff, and the memes themselves, like the sounds that people made and copied -- in other words, what turned out to be language -- competing to get the brains to get bigger and bigger. So, the big brain, on this theory, is driven by the memes.
Αυτός είναι ο λόγος που στο βιβλίο μου "Η Μηχανή των Μιμιδίων", το αποκάλεσα μιμητική ορμή. Καθώς τα μιμίδια εξελίσσονται, όπως αναπόφευκτα πρέπει να συμβεί, οδηγούν σ' έναν μεγαλύτερο εγκέφαλο, ο οποίος είναι καλύτερος στην αντιγραφή των μιμιδίων που καθοδηγούν ετούτη την εξέλιξη. Αυτός είναι ο λόγος που καταλήξαμε να έχουμε τέτοιο ιδιόμορφο εγκέφαλο, που αγαπάμε τη θρησκεία, τη μουσική και την τέχνη. Η γλώσσα είναι ένα παράσιτο, στο οποίο έχουμε προσαρμοστεί, όχι κάτι που ήταν αρχικά φτιαγμένο για την επιβίωση των γονιδίων μας, υπ' αυτήν την έννοια. Όπως τα περισσότερα παράσιτα, μπορεί να ξεκινήσει ως κάτι επικίνδυνο, όμως σταδιακά συνεξελίσσεται και προσαρμόζεται καταλήγοντας σε μια συμβιοτική σχέση μ' αυτό το νέο παράσιτο.
This is why, in "The Meme Machine," I called it memetic drive. As the memes evolve, as they inevitably must, they drive a bigger brain that is better at copying the memes that are doing the driving. This is why we've ended up with such peculiar brains, that we like religion, and music, and art. Language is a parasite that we've adapted to, not something that was there originally for our genes, on this view. And like most parasites, it can begin dangerous, but then it coevolves and adapts, and we end up with a symbiotic relationship with this new parasite.
Κι έτσι, υπό τη δική μας αντίληψη, δεν συνειδητοποιούμε ότι έτσι ξεκίνησε. Αυτή είναι μια οπτική του τι είναι οι άνθρωποι. Όλα τ' άλλα είδη σ' αυτόν τον πλανήτη είναι μόνο μηχανές γονιδίων, δε μιμούνται καθόλου, εντάξει σχεδόν καθόλου. Μόνο εμείς είμαστε μηχανές γονιδίων και μιμιδίων ταυτόχρονα. Τα μιμίδα πήραν μια μηχανή γονιδίων και τη μετέτρεψαν σε μηχανή μιμιδίων.
And so, from our perspective, we don't realize that that's how it began. So, this is a view of what humans are. All other species on this planet are gene machines only, they don't imitate at all well, hardly at all. We alone are gene machines and meme machines as well. The memes took a gene machine and turned it into a meme machine.
Όμως δεν είναι μόνο αυτά. Έχουμε ένα νέο είδος μιμιδίων τώρα. Αναρωτιέμαι εδώ και πολύ καιρό, από τότε που σκέφτομαι περισσότερο τα μιμίδια, εάν υπάρχει διαφορά μεταξύ των μιμιδίων που αντιγράφουμε- των λέξεων που λέμε μεταξύ μας, των νευμάτων που αντιγράφουμε, των ανθρώπινων πραγμάτων- και όλων των τεχνολογικών πραγμάτων γύρω μας; Μέχρι τώρα, τα αποκαλούσα όλα μιμίδια, αλλά ειλικρινά τώρα σκέφτομαι ότι χρειαζόμαστε μια νέα λέξη για τα τεχνολογικά μιμίδια.
But that's not all. We have a new kind of memes now. I've been wondering for a long time, since I've been thinking about memes a lot, is there a difference between the memes that we copy -- the words we speak to each other, the gestures we copy, the human things -- and all these technological things around us? I have always, until now, called them all memes, but I do honestly think now we need a new word for technological memes.
Ας τ' αποκαλέσουμε τεχνομιμίδια ή τιμίδια. Επειδή οι διαδικασίες αλλάζουν. Ξεκινήσαμε, ίσως 5.000 χρόνια πριν, με τη γραφή. Αποθηκεύσαμε τα μιμίδια που υπήρχαν εκεί έξω, σε πήλινες πλάκες, αλλά προκειμένου να έχουμε αληθινά τιμίδια και αληθινές μηχανές τιμιδίων, πρέπει να έχουμε την ποικιλότητα, την επιλογή και την αντιγραφή, να συμβαίνουν όλα έξω από τους ανθρώπους. Και οδεύουμε προς τα εκεί. Βρισκόμαστε στο εξαιρετικό σημείο, είμαστε σχεδόν εκεί, όπου υπάρχουν τέτοιες μηχανές. Πράγματι, στο σύντομο χρόνο που βρίσκομαι ήδη στο TED, βλέπω ότι είμαστε πολύ πιο κοντά απ' όσο νόμιζα προηγουμένως.
Let's call them techno-memes or temes. Because the processes are getting different. We began, perhaps 5,000 years ago, with writing. We put the storage of memes out there on a clay tablet, but in order to get true temes and true teme machines, you need to get the variation, the selection and the copying, all done outside of humans. And we're getting there. We're at this extraordinary point where we're nearly there, that there are machines like that. And indeed, in the short time I've already been at TED, I see we're even closer than I thought we were before.
Έτσι στην ουσία, τώρα τα τιμίδια πιέζουν τα μυαλά μας να γίνουν περισσότερο μηχανές τιμιδίων. Τα παιδιά μας μεγαλώνοντας, πολύ γρήγορα μαθαίνουν να διαβάζουν, να χρησιμοποιούν μηχανήματα. Σύντομα θα έχουμε όλων των ειδών τα εμφυτεύματα, φάρμακα που θα μας αναγκάζουν να μένουμε συνέχεια ξύπνιοι. Θα πιστεύουμε πως εμείς τα επιλέγουμε, αλλά τα τιμίδια μας βάζουν να τα κάνουμε αυτά. Έτσι βρισκόμαστε τώρα σ' αυτό το σημείο καμπής της εμφάνισης ενός τρίτου αντιγραφέα στον πλανήτη μας. Τώρα, ας σκεφτούμε τι άλλο συμβαίνει εκεί έξω στο σύμπαν; Υπάρχει κάποιος άλλος εκεί; Οι άνθρωποι αναρωτιούνται γι' αυτό εδώ και πολύ καιρό. Θέτουμε ήδη αυτό το ερώτημα εδώ στο TED. Το 1961 ο Φρανκ Ντρέηκ επινόησε την διάσημη εξίσωσή του, όμως νομίζω πως επικεντρωνόμαστε σε λάθος πράγματα. Υπήρξε πολύ παραγωγική αυτή η εξίσωση. Ήθελε να υπολογίσει το Ν, τον αριθμό των ικανών για επικοινωνία πολιτισμών στον γαλαξία μας. Συμπεριέλαβε και το ρυθμό σχηματισμού των άστρων, το ρυθμό των πλανητών, αλλά και το πιο κρίσιμο σημείο, τη νοημοσύνη.
So actually, now the temes are forcing our brains to become more like teme machines. Our children are growing up very quickly learning to read, learning to use machinery. We're going to have all kinds of implants, drugs that force us to stay awake all the time. We'll think we're choosing these things, but the temes are making us do it. So, we're at this cusp now of having a third replicator on our planet. Now, what about what else is going on out there in the universe? Is there anyone else out there? People have been asking this question for a long time. We've been asking it here at TED already. In 1961, Frank Drake made his famous equation, but I think he concentrated on the wrong things. It's been very productive, that equation. He wanted to estimate N, the number of communicative civilizations out there in our galaxy, and he included in there the rate of star formation, the rate of planets, but crucially, intelligence.
Πιστεύω πως αυτός είναι ο λάθος τρόπος να σκεφτούμε περί αυτού. Η νοημοσύνη εμφανίζεται παντού, με όλες τις δυνατές εκφάνσεις. Η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι μόνο ένα είδος. Αυτό όμως που είναι στ' αλήθεια σημαντικό είναι οι αντιγραφείς που διαθέτει κανείς και τα επίπεδά τους, το καθένα να θρέφει το προηγούμενο. Έτσι θα πρότεινα να μη σκεφτόμαστε τη νοημοσύνη, αλλά τους αντιγραφείς.
I think that's the wrong way to think about it. Intelligence appears all over the place, in all kinds of guises. Human intelligence is only one kind of a thing. But what's really important is the replicators you have and the levels of replicators, one feeding on the one before. So, I would suggest that we don't think intelligence, we think replicators.
Με βάση αυτό, πρότεινα μια νέα εξίσωση. Μια πολύ απλή εξίσωση. Ν, το ίδιο πράγμα, ο αριθμός των ικανών για επικοινωνία πολιστιμών, που θα μπορούσαμε ν' αναμένουμε στο γαλαξία μας. Ας αρχίσουμε απλά από τον αριθμό των πλανητών που υπάρχουν στο γαλαξία μας. Το κλάσμα αυτών που διαθέτουν τον πρώτο αντιγραφέα. Το κλάσμα αυτών που διαθέτουν τον δεύτερο αντιγραφέα. Το κλάσμα αυτών που διαθέτουν τον τρίτο αντιγραφέα. Διότι μόνο ο τρίτος αντιγραφέας θα βγει παραέξω- στέλνοντας πληροφορίες και ανιχνευτές, πηγαίνοντας εκεί έξω, επικοινωνώντας με οπουδήποτε αλλού.
And on that basis, I've suggested a different kind of equation. A very simple equation. N, the same thing, the number of communicative civilizations out there [that] we might expect in our galaxy. Just start with the number of planets there are in our galaxy. The fraction of those which get a first replicator. The fraction of those that get the second replicator. The fraction of those that get the third replicator. Because it's only the third replicator that's going to reach out -- sending information, sending probes, getting out there, and communicating with anywhere else.
Έτσι, εάν πάρουμε αυτήν την εξίσωση, γιατί δεν έχουμε ακούσει κάτι από κάποιον άλλον εκεί έξω; Επειδή κάθε βήμα είναι επικίνδυνο. Το ν' αποκτήσεις νέους αντιγραφείς είναι επικίνδυνο. Μπορείς να γλιτώσεις, εμείς γλιτώσαμε, αλλά είναι επικίνδυνο. Πάρτε το πρώτο βήμα, καθώς η ζωή εμφανίστηκε στη Γη. Μπορούμε να το δούμε από τη Γήινη οπτική. Μου άρεσε πολύ η ομιλία του Πήτερ Ουόρντ εχθές- δεν είναι σε όλα της τα σημεία Γήινη. Στην πραγματικότητα οι ζωντανοί οργανισμοί παράγουν πράγματα που τους εξολοθρεύουν. Λοιπόν, εμείς σ' αυτόν τον πλανήτη τη γλιτώσαμε.
OK, so if we take that equation, why haven't we heard from anybody out there? Because every step is dangerous. Getting a new replicator is dangerous. You can pull through, we have pulled through, but it's dangerous. Take the first step, as soon as life appeared on this earth. We may take the Gaian view. I loved Peter Ward's talk yesterday -- it's not Gaian all the time. Actually, life forms produce things that kill themselves. Well, we did pull through on this planet.
Όμως τότε, πολύ καιρό αργότερα, δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, αποκτήσαμε τον δεύτερο αντιγραφέα, τα μιμίδια. Αυτό ήταν σίγουρα επικίνδυνο. Σκεφτείτε τον μεγάλο εγκέφαλο. Πόσες μητέρες έχουμε εδώ; Ξέρετε τι σημαίνει μεγάλος εγκέφαλος. Είναι επικίνδυνος κατά τον τοκετό. Είναι πολύ δύσκολο να τον γεννήσει κανείς. (Γέλια) Η γάτα μου γέννησε τέσσερα γατάκια, γουργουρίζοντας συνέχεια. Ααα, μμμ - δεν είναι ακριβώς το ίδιο. (Γέλια)
But then, a long time later, billions of years later, we got the second replicator, the memes. That was dangerous, all right. Think of the big brain. How many mothers do we have here? You know all about big brains. They are dangerous to give birth to, are agonizing to give birth to. (Laughter) My cat gave birth to four kittens, purring all the time. Ah, mm -- slightly different. (Laughter)
Όμως δεν είναι μόνο επώδυνο, σκοτώνει πολλά μωρά, και πολλές μητέρες, και κοστίζει πολύ η δημιουργία του. Τα γονίδια πιέζονται να παράγουν όλη αυτή τη μυελίνη, όλα τα λιπαρά που χρειάζονται για τον εγκέφαλο. Το ξέρετε πως έτσι όπως κάθεστε, ο εγκέφαλός σας χρησιμοποιεί το 20% της ενέργειας που καταναλώνει το σώμα σας ενώ καταλαμβάνει μόνο 2% του σωματικού σας βάρους; Είναι πραγματικά ένα ενεργοβόρο όργανο. Γιατί; Επειδή παράγει τα μιμίδια.
But not only is it painful, it kills lots of babies, it kills lots of mothers, and it's very expensive to produce. The genes are forced into producing all this myelin, all the fat to myelinate the brain. Do you know, sitting here, your brain is using about 20 percent of your body's energy output for two percent of your body weight? It's a really expensive organ to run. Why? Because it's producing the memes.
Αυτό θα μπορούσε να μας έχει σκοτώσει -να μας έχει σκοτώσει, και ίσως να έφτασε πολύ κοντά σ' αυτό, όμως δεν το γνωρίζουμε. Όμως ίσως να έφτασε πολύ κοντά. Έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν; Τι γίνεται με όλα τ' άλλα είδη; Η Λουΐζ Λήκυ μίλησε χθες για το πώς είμαστε οι μόνοι που απέμειναν από αυτόν τον εξελικτικό κλάδο. Τι απέγιναν οι υπόλοιποι; Θα μπορούσε να σημαίνει ότι αυτό το πείραμα μίμησης, αυτό το πείραμα για έναν δεύτερο αντιγραφέα, είναι αρκετά επικίνδυνο για να εξολοθρεύσει κόσμο;
Now, it could have killed us off. It could have killed us off, and maybe it nearly did, but you see, we don't know. But maybe it nearly did. Has it been tried before? What about all those other species? Louise Leakey talked yesterday about how we're the only one in this branch left. What happened to the others? Could it be that this experiment in imitation, this experiment in a second replicator, is dangerous enough to kill people off?
Εμείς τη γλιτώσαμε και προσαρμοστήκαμε. Όμως τώρα, φτάνουμε, όπως ήδη περιέγραψα, στο σημείο του τρίτου αντιγραφέα. Αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο- μάλλον, είναι και πάλι επικίνδυνο. Γιατί; Επειδή τα τιμίδια είναι εγωιστικοί αντιγραφείς και δεν νοιάζονται για μας, για τον πλανήτη μας ή για οτιδήποτε άλλο. Είναι απλά πληροφορίες -γιατί να ενδιαφέρονται άλλωστε; Μας χρησιμοποιούν για ν' απομυζήσουν τις πηγές του πλανήτη ώστε να παράγουν περισσότερους υπολογιστές, και πιο πολλά από τα υπέροχα πράγματα που ακούμε εδώ στο TED. Μη σκέφτεστε "Ω, δημιουργήσαμε το διαδίκτυο για το δικό μας όφελος". Έτσι μας φαίνεται. Σκεφτείτε τα τιμίδια να εξαπλώνονται, επειδή έτσι πρέπει να κάνουν. Είμαστε παλιές μηχανές.
Well, we did pull through, and we adapted. But now, we're hitting, as I've just described, we're hitting the third replicator point. And this is even more dangerous -- well, it's dangerous again. Why? Because the temes are selfish replicators and they don't care about us, or our planet, or anything else. They're just information, why would they? They are using us to suck up the planet's resources to produce more computers, and more of all these amazing things we're hearing about here at TED. Don't think, "Oh, we created the Internet for our own benefit." That's how it seems to us. Think, temes spreading because they must. We are the old machines.
Θα τη γλιτώσουμε αυτή τη φορα; Τι πρόκειται να συμβεί; Τι σημαίνει να γλιτώσουμε; Υπάρχουν ας πούμε δύο τρόποι να γλιτώσει κανείς. Ο ένας, που προφανώς συμβαίνει γύρω μας τώρα, Είναι να μας μετατρέψουν τα τιμίδια σε μηχανές τους, μ' αυτά τα εμφυτεύματα, με τα φάρμακα, έτσι ώστε να συγχωνευτούμε με την τεχνολογία. Και γιατί να το κάνουν αυτό; Διότι είμαστε αυτοαναπαραγώμενοι. Έχουμε μωρά. Φτιάχνουμε καινούρια κι έτσι είναι βολικό να φορτωθούν στη ράχη μας, επειδή δεν έχουμε φτάσει ακόμη σ' αυτόν τον πλανήτη στο σημείο όπου είναι βιώσιμη η δεύτερη επιλογή. Μολονότι πλησιάζει, άκουσα σήμερα το πρωί, είναι εγγύτερα απ' όσο νόμιζα. Το σημείο όπου οι μηχανές τιμιδίων θα μπορούν ν' αντιγράφονται από μόνες τους. Μ' αυτόν τον τρόπο, δεν θα παίζει ρόλο εάν το κλίμα του πλανήτη αποσταθεροποιηθεί τελείως, και δεν είναι πια βιώσιμο για τους ανθρώπους. Διότι εκείνες οι μηχανές τιμιδίων, δεν θα έχουν ανάγκη- δεν είναι μαλακά και υγρά πλάσματα, δεν αναπνέουν οξυγόνο, δεν απαιτούν θερμότητα. Θα μπορούσαν να συνεχίσουν και χωρίς εμάς.
Now, are we going to pull through? What's going to happen? What does it mean to pull through? Well, there are kind of two ways of pulling through. One that is obviously happening all around us now, is that the temes turn us into teme machines, with these implants, with the drugs, with us merging with the technology. And why would they do that? Because we are self-replicating. We have babies. We make new ones, and so it's convenient to piggyback on us, because we're not yet at the stage on this planet where the other option is viable. Although it's closer, I heard this morning, it's closer than I thought it was. Where the teme machines themselves will replicate themselves. That way, it wouldn't matter if the planet's climate was utterly destabilized, and it was no longer possible for humans to live here. Because those teme machines, they wouldn't need -- they're not squishy, wet, oxygen-breathing, warmth-requiring creatures. They could carry on without us.
Αυτές είναι οι δύο πιθανότητες. Δεν νομίζω πως είμαστε τόσο κοντά στη δεύτερη. Καταφτάνει, όμως δεν φτάσαμε ακόμα εκεί. Η πρώτη, επίσης καταφτάνει. Όμως η ζημιά που γίνεται ήδη στον πλανήτη, μας δείχνει πόσο επικίνδυνο είναι το τρίτο σημείο, το τρίτο σημείο κινδύνου, του ν' αποκτήσουμε έναν τρίτο αντιγραφέα. Θα γλιτώσουμε άραγε απ' αυτό το τρίτο σημείο κινδύνου, όπως γλιτώσαμε από το δεύτερο κι από το πρώτο; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Δεν έχω ιδέα. (Χειροκρότημα) Κρις Άντερσον: Ήταν μια καταπληκτική ομιλία. Ευχαριστώ, τρομοκρατήθηκα από μόνη μου. (Γέλια).
So, those are the two possibilities. The second, I don't think we're that close. It's coming, but we're not there yet. The first, it's coming too. But the damage that is already being done to the planet is showing us how dangerous the third point is, that third danger point, getting a third replicator. And will we get through this third danger point, like we got through the second and like we got through the first? Maybe we will, maybe we won't. I have no idea. (Applause) Chris Anderson: That was an incredible talk. SB: Thank you. I scared myself. CA: (Laughter)