Well, that's kind of an obvious statement up there. I started with that sentence about 12 years ago, and I started in the context of developing countries, but you're sitting here from every corner of the world. So if you think of a map of your country, I think you'll realize that for every country on Earth, you could draw little circles to say, "These are places where good teachers won't go." On top of that, those are the places from where trouble comes. So we have an ironic problem -- good teachers don't want to go to just those places where they're needed the most.
Eh, kjo po që është një thënje e qartë. Unë fillova me atë fjali rreth 12 vjet më parë e fillova në kontekst të shteteve në zhvillim por sot ju jeni këtu nga çdo skaj i botës. Nëse e paramendon një hartë të shtetit tënd ma merr mendja se do ta vëresh se për secilin shtet ne botë mund të vizatosh rrathë të vegjël dhe të thuash, “Këto janë vende në të cilat mësuesit e mirë nuk do të shkojnë.” Përpos kësaj, ato janë edhe vendet prej nga vijnë problemet. Pra kemi një problem ironik. Mësuesit e mirë nuk duan të shkojnë pikërisht në ato vende ku duhen më së shumti.
I started in 1999 to try and address this problem with an experiment, which was a very simple experiment in New Delhi. I basically embedded a computer into a wall of a slum in New Delhi. The children barely went to school, they didn't know any English -- they'd never seen a computer before, and they didn't know what the internet was. I connected high speed internet to it -- it's about three feet off the ground -- turned it on and left it there. After this, we noticed a couple of interesting things, which you'll see. But I repeated this all over India and then through a large part of the world and noticed that children will learn to do what they want to learn to do.
Më 1999 fillova të provoj t’i qasem këtij problemi me një eksperiment, që ishte një eksperiment shumë i thjeshtë në New Delhi. Thjeshtë e vendosa një kompjuter brenda një muri në një lagje të varfër të New Delhi-t. Fëmijët pothuajse fare s’shkonin në shkollë. Ata nuk dinin fare anglisht. Ata nuk kishin parë kompjuter kurrë më herët dhe nuk e dinin se çka ishte interneti. Unë e lidha atë me internet të shpejtë – është pothuajse tri feet (90 cm) mbi tokë – e ndeza dhe e lashë aty. Pas kësaj ne vërejtëm disa gjëra interesante, të cilat do t’i shihni në vijim. Unë e përsërita këtë përreth gjithë Indisë e pastaj përreth një pjese të madhe të botës dhe vërejta se fëmijët do të mësojnë të bëjnë atë që ata duan të mësojnë.
This is the first experiment that we did -- eight year-old boy on your right teaching his student, a six year-old girl, and he was teaching her how to browse. This boy here in the middle of central India -- this is in a Rajasthan village, where the children recorded their own music and then played it back to each other and in the process, they've enjoyed themselves thoroughly. They did all of this in four hours after seeing the computer for the first time. In another South Indian village, these boys here had assembled a video camera and were trying to take the photograph of a bumble bee. They downloaded it from Disney.com, or one of these websites, 14 days after putting the computer in their village. So at the end of it, we concluded that groups of children can learn to use computers and the internet on their own, irrespective of who or where they were.
Ky është eksperimenti i parë që e kemi bërë – ky djaloshi tetë vjeçar, në të djathtën tuaj, duke e mësuar nxënësen e tij, një vajzë gjashtë vjeçare, ai po e mësonte atë si të kërkonte (nëpër internet). Ky djaloshi këtu në mes të Indisë qendrore -- ky është një fshat Rajasthan në të cilinë fëmijët incizonin muzikën e tyre dhe ia lëshonin për ta dëgjuar njëri tjetrit, dhe gjate procesit po kënaqeshin. Ata e bënë të gjithë këtë katër orë pasi kishin parë një kompjuter për herë të parë. Në një tjetër fshat të Indisë jugore këta djemtë këtu kishin montuar një kamerë dhe po mundoheshin ta fotografonin një bletë. E kishin shkarkuar nga Disney.com, ose nga ndonjë faqe e ngjashme, 14 ditë pasi e kisha vendosur kompjuterin në fshatin e tyre. Kështu që në fund, dolëm në përfundim se grupe fëmijësh munden vetë të mësojnë të përdorin kompjuterin dhe internetin, pa marrë parasysh se kush janë apo prej nga janë.
At that point, I became a little more ambitious and decided to see what else could children do with a computer. We started off with an experiment in Hyderabad, India, where I gave a group of children -- they spoke English with a very strong Telugu accent. I gave them a computer with a speech-to-text interface, which you now get free with Windows, and asked them to speak into it. So when they spoke into it, the computer typed out gibberish, so they said, "Well, it doesn't understand anything of what we are saying." So I said, "Yeah, I'll leave it here for two months. Make yourself understood to the computer." So the children said, "How do we do that." And I said, "I don't know, actually." (Laughter) And I left. (Laughter) Two months later -- and this is now documented in the Information Technology for International Development journal -- that accents had changed and were remarkably close to the neutral British accent in which I had trained the speech-to-text synthesizer. In other words, they were all speaking like James Tooley. (Laughter) So they could do that on their own. After that, I started to experiment with various other things that they might learn to do on their own.
Atëherë unë u bëra edhe më ambicioz dhe vendosa të shoh se çka tjetër mund të bëjnë fëmijët me një kompjuter. Filluam me një eksperiment në Hyderabad në Indi, me ç'rast ju dhashë një grupi fëmijësh -- ata flisnin anglisht me një theks të rëndë Telugu. U dhashë një kompjuter me mundësi të kthimit të të folurit në tekst, të cilin tani e merrni falas me Windows, dhe i pyeta ata t’i flasin kompjuterit. Kështu që kur i folën, kompjuteri paraqiti vetëm dërdëllisje dhe ata thanë. “Epo, nuk po kupton asgjë nga ato që po i themi.” Dhe unë u thashë, “Do ta lë këtu për dy muaj. Bëjeni që kompjuteri t’u kuptoj juve.” Fëmijët më pyetën, “Si ti ja arrijmë kësaj?” Dhe unë u thashë, “Në fakt nuk e di.” (Të qeshura) Dhe ika. (Të qeshura) Dy muaj më vonë -- dhe kjo tashmë është dokumentuar në revisten "Information Technology-- for International Development" (Teknologji Informative për Zhvillim Ndërkombëtar) – thekset u kishin ndryshuar dhe ishin shumë të përafërt me theksin neutral britanik në të cilin e kisha trajnuar sintezuesin prej të folurit në tekst. Me fjalë të tjera, ata të gjithë po flisnin sikur James Tooley. (Të qeshura) Pra ata mund t’ia arrinin vetë. Pas kësaj, fillova te eksperimentoj me gjëra tjera të ndryshme që ata mund të mësonin t’i bëjnë vetë.
I got an interesting phone call once from Columbo, from the late Arthur C. Clarke, who said, "I want to see what's going on." And he couldn't travel, so I went over there. He said two interesting things, "A teacher that can be replaced by a machine should be." (Laughter) The second thing he said was that, "If children have interest, then education happens." And I was doing that in the field, so every time I would watch it and think of him.
Një herë e morra një telefonatë interesante nga Columbo, prej të ndjerit Arthur C. Clarke, i cili tha. “Dua të shoh se çfare po ndodh.” Ai s’mund të udhëtonte kështu që unë shkova atje. Ai tha dy gjëra interesante. “Një mësues që mund të zëvendësohet nga një makinë, duhet të zëvendësohet.” (Të qeshura) Gjëja e dytë që tha ishte, “Nëse fëmijët kanë interesim atëherë ka edukim." Derisa unë po e bëja këtë në teren kështu që çdo herë që e vëreja këtë mendoja për të.
(Video) Arthur C. Clarke: And they can definitely help people, because children quickly learn to navigate the web and find things which interest them. And when you've got interest, then you have education.
(Video) Arthur C. Clarke: Dhe ata definitivisht mund t’i ndihmojnë njerëzit, sepse fëmijët mësojnë shpejt të kërkojnë, të hyjnë e të gjejnë gjëra që u interesojnë atyre. Dhe kur ke interesim, ke edukim.
Sugata Mitra: I took the experiment to South Africa. This is a 15 year-old boy.
Sugata Mitra: E bëra eksperimentin në Afrikën e Jugut. Ky është një djalosh 15 vjeçar.
(Video) Boy: ... just mention, I play games like animals, and I listen to music.
(Video) Djali: ... vetëm përmende, unë luaj lojëra me kafshë, dhe dëgjoj muzikë.
SM: And I asked him, "Do you send emails?" And he said, "Yes, and they hop across the ocean." This is in Cambodia, rural Cambodia -- a fairly silly arithmetic game, which no child would play inside the classroom or at home. They would, you know, throw it back at you. They'd say, "This is very boring." If you leave it on the pavement and if all the adults go away, then they will show off with each other about what they can do. This is what these children are doing. They are trying to multiply, I think. And all over India, at the end of about two years, children were beginning to Google their homework. As a result, the teachers reported tremendous improvements in their English -- (Laughter) rapid improvement and all sorts of things. They said, "They have become really deep thinkers and so on and so forth. (Laughter) And indeed they had. I mean, if there's stuff on Google, why would you need to stuff it into your head? So at the end of the next four years, I decided that groups of children can navigate the internet to achieve educational objectives on their own.
SM: Dhe e pyeta. “A dërgon email-a?” Ai tha, “Po, dhe ato kapërcejnë përmes oqeanit." Kjo është ne Kamboxhia, në pjesën rurale të Kamboxhias -- një lojë mjaftë e thjeshtë aritmetike, të cilën asnjë fëmijë nuk do ta luante në klasë apo shtëpi. Ata të tregonin ç’mendojnë sa’ora. Thoshin, “Kjo është shumë e mërzitshme.” Nëse e lë në trotuar dhe të gjithë të rriturit largohen atëherë ata garojnë me njëri tjetrin rreth gjërave që mund t’i bëjnë. Kjo është çka këta fëmijët po bëjnë. Po mundohen të shumëzojnë, më duket. Përreth gjithë Indisë, rreth fundit të dy viteve, fëmijët po fillonin t’i kërkonin detyrat e tyre në Google. Si pasojë, mësuesit raportuan përmirësim tepër të madh në anglisht tek fëmijët -- (Të qeshura) përmirësim të shpejt, e të tjera të tilla . Ata thanë. “Ata janë kthyer në mendimtarë të thellë", e kështu me rradhë. (Të qeshura) Dhe ata me të vërtetë ishin bërë të tillë. Dua të them, nëse është në Google, pse duhet që ta mbash mend? Kështu që në fund të katër viteve të ardhshme, u binda se grupe fëmijësh mund të kërkojnë në internet për të arritur caqet edukative të tyre.
At that time, a large amount of money had come into Newcastle University to improve schooling in India. So Newcastle gave me a call. I said, "I'll do it from Delhi." They said, "There's no way you're going to handle a million pounds-worth of University money sitting in Delhi." So in 2006, I bought myself a heavy overcoat and moved to Newcastle. I wanted to test the limits of the system. The first experiment I did out of Newcastle was actually done in India. And I set myself and impossible target: can Tamil speaking 12-year-old children in a South Indian village teach themselves biotechnology in English on their own? And I thought, I'll test them, they'll get a zero -- I'll give the materials, I'll come back and test them -- they get another zero, I'll go back and say, "Yes, we need teachers for certain things."
Në atë kohë, një shumë e madhe parash i ishte dhënë Newcastle University (Universitetit të Newcastle) për të përmirësuar shkollimin në Indi. Kështu që Newcastle më telefonoi. Unë u thash “ E bëj prej Delhi-t.” Ata më thanë “Në asnjë mënyrë s’mund t’i kesh nën mbikqyrje një milion paund të parave të universitetit prej Delhi."© Kështu që më 2006, e bleva një pallto të rëndë dhe u zhvendosa në Newcastle. Doja t’i testoja limitet e sistemit. Eksperimentin e parë që e bëra nga Newcastle në fakt u bë në Indi. Dhe ia vura vetes një qëllim të pamundur: A munden që fëmijët 12 vjeçar që flasin Tamil a munden që fëmijët 12 vjeçar që flasin Tamil në një fshat në Indinë jugore t’i mësojnë vetes bioteknologji në anglisht? Dhe mendova; do t’i testojë. Do të marrin zero pikë. Do t’u jap materialet. Do të vijë dhe testoj prapë. Do të marrin edhe një zero. Do të kthehem mbrapa dhe do të them, “Po, na duhen mësues për disa gjëra.”
I called in 26 children. They all came in there, and I told them that there's some really difficult stuff on this computer. I wouldn't be surprised if you didn't understand anything. It's all in English, and I'm going. (Laughter) So I left them with it. I came back after two months, and the 26 children marched in looking very, very quiet. I said, "Well, did you look at any of the stuff?" They said, "Yes, we did." "Did you understand anything?" "No, nothing." So I said, "Well, how long did you practice on it before you decided you understood nothing?" They said, "We look at it every day." So I said, "For two months, you were looking at stuff you didn't understand?" So a 12 year-old girl raises her hand and says, literally, "Apart from the fact that improper replication of the DNA molecule causes genetic disease, we've understood nothing else."
I ftova 26 nxënës. Ata te gjithë erdhën, dhe unë u tregova se disa gjëra shumë të vështira janë ne kompjuter. Nuk do të çuditesha sikur ju të mos kuptonit asgjë. E gjitha është në anglisht, dhe unë po shkoj. (Të qeshura) Pra unë i lashë ata me kompjuterin. U ktheva pas dy muajve, dhe të 26 fëmijët hynë brenda dhe dukeshin shumë, shumë të qetë. “Pra, a pate në ndonjërën nga gjërat?” Ata thanë, “Po pame.” “A kuptuat nodnjëgjë?”“Jo, asgjë.” Unë ju thashe, "Sa gjatë tentuat para se të vendosni se nuk po kuptoshit asgjë?" Ata thanë. "Ne e shikojmë çdo ditë." Kështu që ju thash “Për dy muaj po shikonit gjëra që nuk i kuptonit?” Një vajzë 12 vjeçare e ngrit dorën dhe thotë, fjalë për fjalë, “Përveç faktit se replikimi i pasaktë i molekulave të DNA-së shkakton sëmundje gjenetike, asgjë tjetër nuk kemi kuptuar.”
(Laughter)
(Të qeshura)
(Applause)
(Duartrokitje)
(Laughter)
(Të qeshura)
It took me three years to publish that. It's just been published in the British Journal of Educational Technology. One of the referees who refereed the paper said, "It's too good to be true," which was not very nice. Well, one of the girls had taught herself to become the teacher. And then that's her over there. Remember, they don't study English. I edited out the last bit when I asked, "Where is the neuron?" and she says, "The neuron? The neuron," and then she looked and did this. Whatever the expression, it was not very nice.
M’u deshën tri vite për ta publikuar atë. Sa është publikuar në British Journal of Educational Technology (Revista Britanike për Teknologji Edukative). Një nga vlerësuesit, që e vlerësoj shkrimin tha, “Është shumë e mirë për të qenë e vërtetë.”, s’ishte shumë e këndshme nga ana e tij. Njëra nga vajzat e kishte mësuar vetveten të behej mësuesja Pastaj ... është ajo aty. Mbajeni në mend se këta nuk mësojnë anglisht. E hoqa pjesën e fundit ku e pata pyetur, “Ku është neuroni?” dhe ajo tha. “Neuroni? Neuroni?” Dhe pastaj ajo shikoj e bëri kështu. Cilado që ishte shprehja, nuk ishte shumë e këndshme.
So their scores had gone up from zero to 30 percent, which is an educational impossibility under the circumstances. But 30 percent is not a pass. So I found that they had a friend, a local accountant, a young girl, and they played football with her. I asked that girl, "Would you teach them enough biotechnology to pass?" And she said, "How would I do that? I don't know the subject." I said, "No, use the method of the grandmother." She said, "What's that?" I said, "Well, what you've got to do is stand behind them and admire them all the time. Just say to them, 'That's cool. That's fantastic. What is that? Can you do that again? Can you show me some more?'" She did that for two months. The scores went up to 50, which is what the posh schools of New Delhi, with a trained biotechnology teacher were getting.
Rezultatet e tyre ishin ngritur nga zero ne 30 përqind, që është një pamundësi edukative nën ato rrethana. Por 30 përqind nuk është notë kaluese. E morra vesh se kishin një shoqe, një llogaritare vendase, një vajzë të re, me të cilën kishin luajtur futboll. E pyeta atë vajzën, “A do t’i mësoje mjaft bioteknologji sa për të marrë notë kaluese?” Dhe ajo tha, “Si mund ta bëjë atë? Unë nuk e di lëndën.” I thashë “Jo, përdore metodën e gjyshes.” Ajo tha “Çfare është ajo?” I thashë “Krejt çka duhet të bësh është t’u qëndrosh mbrapa dhe t’i admirosh gjatë gjithë kohës. Vetëm thuaju. ‘Sa mirë. Fantastike. Çfare është ajo? A mund ta bësh prapë? A mund të më tregosh edhe më shume?’ Ajo e bëri atë për dy muaj. Rezultatet u ngritën në 50 (përqind), që është rezultati të cilin shkollat e pasura të New Delhi-t, me mësues të bioteknologjisë, po merrnin.
So I came back to Newcastle with these results and decided that there was something happening here that definitely was getting very serious. So, having experimented in all sorts of remote places, I came to the most remote place that I could think of. (Laughter) Approximately 5,000 miles from Delhi is the little town of Gateshead. In Gateshead, I took 32 children and I started to fine-tune the method. I made them into groups of four. I said, "You make your own groups of four. Each group of four can use one computer and not four computers." Remember, from the Hole in the Wall. "You can exchange groups. You can walk across to another group, if you don't like your group, etc. You can go to another group, peer over their shoulders, see what they're doing, come back to you own group and claim it as your own work." And I explained to them that, you know, a lot of scientific research is done using that method.
Kështu që u ktheva në Newcastle me këto rezultate dhe vendosa që diçka po ndodhte këtu që pa dyshim po bëhej shumë serioze. Pasi kishim eksperimentuar në plot vende të largëta, erdha në vendin më të largët që mu kujtua. (Të qeshura) Përafërsisht 5.000 milje (8.000 km) larg Delhi-t, në qytezën e Gatehead-it. Në Gatehead, morra 32 fëmijë, dhe fillova ta përmirësoj metodën më në detaje. I ndava në grupe prej katër vetash. U thashë “Formoni grupet tuaja prej katër vetash. Secili grup mund ta përdor një kompjuter dhe jo katër kompjuter.” ”A ju kujtohet, nga ‘Hole in the Wall’ (Vrima në Mur)?" “Mund t’i ndërroni grupet. Mund të kaloni te një grup tjetër nëse nuk ju pëlqen grupi, etj. Mund të shkoni te një grup tjetër, shikoni mbi supet e tyre, shikoni çfare po bëjnë, kthehuni te grupi juaj dhe quajeni si meritë tuajën.” Dhe u shpjegova se një pjesë e madhe e kërkimit shkencor bëhet ne at mënyrë.
(Laughter)
(Të qeshura)
(Applause)
(Duartrokitje)
The children enthusiastically got after me and said, "Now, what do you want us to do?" I gave them six GCSE questions. The first group -- the best one -- solved everything in 20 minutes. The worst, in 45. They used everything that they knew -- news groups, Google, Wikipedia, Ask Jeeves, etc. The teachers said, "Is this deep learning?" I said, "Well, let's try it. I'll come back after two months. We'll give them a paper test -- no computers, no talking to each other, etc." The average score when I'd done it with the computers and the groups was 76 percent. When I did the experiment, when I did the test, after two months, the score was 76 percent. There was photographic recall inside the children, I suspect because they're discussing with each other. A single child in front of a single computer will not do that. I have further results, which are almost unbelievable, of scores which go up with time. Because their teachers say that after the session is over, the children continue to Google further.
Fëmijët me entuziazëm më erdhën pas dhe thanë, “Tani çfarë dëshiron që të bëjmë ne?” Ju dhashë 6 pyetje të GSCE (Certifikata e Përgjithshme e Edukimit Sekondar, MeB). Grupi i parë, më i miri, i zgjidhi të gjitha për 20 minuta. Më i dobëti, për 45 minuta. Ata përdorën çdo gjë që dinin -- news groups (grupe të lajmeve), Google, Wikipedia, Ask Jeeves, etj. Mësuesit thanë, “A është ky në të vërtetë mësim i thellë?” U thashë, “Ta provojmë. Do të kthehem pas 2 muajve. U japim një test në letër -- pa kompjuter, pa biseduar me njëri tjetrin, etj.” Rezultati mesatar kur e kisha bërë me kompjuter dhe grupe ishte 76 përqind. Kur e bëra eksperimentin, kur e bëra testin, pas dy muajve, rezultati ishte 76 përqind. Kishte kujtesë fotografike tek fëmijët, që ma merr mendja vjen si rezultat i diskutimit me njëri tjetrin. Një fëmijë i vetëm para një kompjuteri nuk do ta bënte atë. Kam rezultate të mëtejshme, të cilat janë pothuajse të pabesueshme, të notave që përmirësohen me kohë. Sepse mësuesit e tyre thonë se pasi seanca përfundon, fëmijët ende vazhdojnë të kërkojnë në Goolge.
Here in Britain, I put out a call for British grandmothers, after my Kuppam experiment. Well, you know, they're very vigorous people, British grandmothers. 200 of them volunteered immediately. (Laughter) The deal was that they would give me one hour of broadband time, sitting in their homes, one day in a week. So they did that, and over the last two years, over 600 hours of instruction has happened over Skype, using what my students call the granny cloud. The granny cloud sits over there. I can beam them to whichever school I want to.
Këtu në Britani, e shpërndava një ftesë për gjyshet britanike, pas eksperimentit tim në Kuppam. Siç e dini, ato janë mjaft energjike, gjyshet britanike. 200 prej tyre u paraqiten vullnetare menjëherë. (Të qeshura) Marrëveshja ishte qe ato to ta dhuronin një orë të kohës së tyre online, prej shtëpive të tyre një ditë në javë. Dhe ashtu ja bënë. Dhe përgjatë dy viteve të fundit, rreth 600 orë të mësimit kanë ndodhur përmes Skype, duke përdorur atë që studentët e mi i referohen si ‘Granny Cloud’ (Reja e Gyshës). ‘Reja e Gyshës’ është gjithnjë atje. Mund t’i lidh me cilëndo shkollë që dua.
(Video) Teacher: You can't catch me. You say it. You can't catch me.
(Video) Mësuesja: Nuk mund të më kapësh. Thuaje. Nuk mund të më kapësh.
Children: You can't catch me.
Fëmijët: Nuk mund të më kapësh.
Teacher: I'm the gingerbread man.
Mësuesja: Unë jam njeriu biskotë.
Children: I'm the gingerbread man.
Fëmijët: Unë jam njeriu biskotë.
Teacher: Well done. Very good ...
Mësuesja: Shumë mirë. Shumë mirë.
SM: Back at Gateshead, a 10-year-old girl gets into the heart of Hinduism in 15 minutes. You know, stuff which I don't know anything about. Two children watch a TEDTalk. They wanted to be footballers before. After watching eight TEDTalks, he wants to become Leonardo da Vinci.
SM: Mbrapa në Gateshead, një vajzë 10 vjeçare hyn gjer në zemër të Hinduizmit për 15 minuta. E kuptoni, gjëra për të cilat unë nuk di asgjë. Dy fëmijë e shohin një TEDTak. Ata donin të bëheshin futbollist më parë. Pasi shikoj tetë TEDTalks, ai dëshiron të bëhet Leonardo Da Vinci.
(Laughter)
(Të qeshura)
(Applause)
(Duartrokitje)
It's pretty simple stuff.
Janë gjëra mjaft të thjeshta.
This is what I'm building now -- they're called SOLEs: Self Organized Learning Environments. The furniture is designed so that children can sit in front of big, powerful screens, big broadband connections, but in groups. If they want, they can call the granny cloud. This is a SOLE in Newcastle. The mediator is from Pune, India.
Kjo është ajo çka po ndërtoj tani. Ato quhen SOLEs: Self Organized Learning Environment (Ambient i Vetë-Organizuar i Mësimit). Mobiljet janë të projektuara ashtu që fëmijët të mund të ulen përpara një ekrani të madh e të fuqishëm, me lidhje të shpejta interneti, ama në grupe. Nëse duan, ata mund ta thërrasin ‘Reja e Gyshës’. Kjo është një SOLE në Newcastle. Ndërmjetësi është nga Unnao në Indi.
So how far can we go? One last little bit and I'll stop. I went to Turin in May. I sent all the teachers away from my group of 10 year-old students. I speak only English, they speak only Italian, so we had no way to communicate. I started writing English questions on the blackboard. The children looked at it and said, "What?" I said, "Well, do it." They typed it into Google, translated it into Italian, went back into Italian Google. Fifteen minutes later -- next question: where is Calcutta? This one, they took only 10 minutes. I tried a really hard one then. Who was Pythagoras, and what did he do? There was silence for a while, then they said, "You've spelled it wrong. It's Pitagora." And then, in 20 minutes, the right-angled triangles began to appear on the screens. This sent shivers up my spine. These are 10 year-olds. Text: In another 30 minutes they would reach the Theory of Relativity. And then?
Sa larg mund të arrijmë? Edhe pak për fund dhe unë do të ndalem. Unë shkova në Torino në Maj. I largova të gjithë mësuesit nga grupi im i nxënësve 10 vjeçar. Unë flas vetëm anglisht, ata flasin vetëm italisht, kështu që ne nuk kishim asnjë mënyrë për të komunikuar. Fillova të shkruaj pyetje anglisht në tabelë. Fëmijët e shikuan dhe thanë, “Çfare? ” Unë u thashë, “Hajde, bëjeni.” E shkruan në Google, e përkthyen në italisht, dhe shkuan mbrapa në Google-n italisht. 15 minuta më vonë ... Pyetja e rradhës: Ku është Kalkuta? Kësaj radhe atyre u deshën vetëm 10 minuta. Pastaj e provova një shumë të vështirë. Kush ishte Pythagoras dhe çfarë bëri ai? Heshtje për disa momente, pastaj thanë “E ke shkruar gabim është Pitagora.” Dhe pastaj, pas 20 minutash, trekëndëshi kënddrejtë filloj të paraqitej nëpër ekrane. Kjo më bëri të rrëqethem. Këta janë 10 vjeçar. Tekst: Pas edhe nja 30 minuta dhe ata do të arrinin deri tek Teoria e Relativiteti. Çka pastaj?
(Laughter)
(Të qeshura)
(Applause)
(Duartrokitje)
SM: So you know what's happened? I think we've just stumbled across a self-organizing system. A self-organizing system is one where a structure appears without explicit intervention from the outside. Self-organizing systems also always show emergence, which is that the system starts to do things, which it was never designed for. Which is why you react the way you do, because it looks impossible. I think I can make a guess now -- education is self-organizing system, where learning is an emergent phenomenon. It'll take a few years to prove it, experimentally, but I'm going to try. But in the meanwhile, there is a method available. One billion children, we need 100 million mediators -- there are many more than that on the planet -- 10 million SOLEs, 180 billion dollars and 10 years. We could change everything.
SM: Dhe e dini çka ndodhi? Mendoj se kemi takuar një sistem vetë-organizues. Një sistem vetë-organizues është kur një strukturë paraqitet pa nderhyrje të drejtperdrejte nga jashtë. Sistemet vetë-organizuese gjithashtu gjithmonë tregojnë paparashikueshmëri, që është kur sistemi fillon të bëjë gjëra të cilat nuk ishte projektuar t’i bëjë. Kjo është arsyeja pse ju reagoni në këtë mënyrë, sepse duket e pamundur. Mendoj se mund të bëjë një parashikim tash. Edukimi është një sistem i vetë-organizuar në të cilin mësimi është një fenomen i paparashikuar. Do të duhen disa vite për ta vërtetuar, eksperimentalisht, por do të provoj. Por në ndërkohë, një metodë është në dispozicion. Per një miliardë fëmijë, duhen 100 milion ndërmjetës – ka shumë më shumë në planet – 10 milion SOLE, 180 miliardë dollarë dhe 10 vite. Ne mund të ndryshojmë çdo gjë.
Thanks.
Faleminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)