It's wonderful to be here to talk about my journey, to talk about the wheelchair and the freedom it has bought me.
Het is geweldig om hier te zijn en mijn verhaal te vertellen over de rolstoel en de vrijheid die hij me kocht.
I started using a wheelchair 16 years ago when an extended illness changed the way I could access the world. When I started using the wheelchair, it was a tremendous new freedom. I'd seen my life slip away and become restricted. It was like having an enormous new toy. I could whiz around and feel the wind in my face again. Just being out on the street was exhilarating.
Ik begon 16 jaar geleden een rolstoel te gebruiken toen een slepende ziekte mijn toegang tot de wereld veranderde. Toen ik een rolstoel begon te gebruiken, gaf hij mij een enorme vrijheid. Ik had mijn leven zien wegglippen en beperkt worden. Ik kreeg een groot nieuw stuk speelgoed. Ik zoefde rond en voelde opnieuw de wind in mijn gezicht. Enkel de straat opgaan, was opwindend.
But even though I had this newfound joy and freedom, people's reaction completely changed towards me. It was as if they couldn't see me anymore, as if an invisibility cloak had descended. They seemed to see me in terms of their assumptions of what it must be like to be in a wheelchair. When I asked people their associations with the wheelchair, they used words like "limitation," "fear," "pity" and "restriction." I realized I'd internalized these responses and it had changed who I was on a core level. A part of me had become alienated from myself. I was seeing myself not from my perspective, but vividly and continuously from the perspective of other people's responses to me.
Maar ondanks mijn herwonnen vreugde en vrijheid veranderde de reactie van mensen compleet. Ze zagen mij niet meer, alsof ik bedekt werd door een onzichtbare mantel. Ze zagen mij op basis van hun veronderstellingen hoe het moet zijn om in een rolstoel te zitten. Toen ik mensen vroeg naar hun associaties met een rolstoel gebruikten ze woorden als: 'beperking', 'angst' en 'medelijden'. gebruikten ze woorden als: 'beperking', 'angst' en 'medelijden'. Ik besefte dat ik deze antwoorden internaliseerde en ze veranderden wie ik was. Een deel van mij vervreemdde van mezelf. Ik zag mijzelf niet door mijn ogen maar levendig en voortdurend door de ogen en reacties van anderen.
As a result, I knew I needed to make my own stories about this experience, new narratives to reclaim my identity.
Ik moest mijn eigen verhaal beginnen maken over deze ervaring. Nieuwe verhalen om mijn identiteit terug te vinden.
["Finding Freedom: 'By creating our own stories we learn to take the texts of our lives as seriously as we do 'official' narratives.' — Davis 2009, TEDx Women"]
["Vrijheid vinden: 'Ons eigen verhaal even serieus nemen als ‘officële verhalen’. - Davis 2009, TEDx vrouwen"]
I started making work that aimed to communicate something of the joy and freedom I felt when using a wheelchair -- a power chair -- to negotiate the world. I was working to transform these internalized responses, to transform the preconceptions that had so shaped my identity when I started using a wheelchair, by creating unexpected images. The wheelchair became an object to paint and play with. When I literally started leaving traces of my joy and freedom, it was exciting to see the interested and surprised responses from people. It seemed to open up new perspectives, and therein lay the paradigm shift. It showed that an arts practice can remake one's identity and transform preconceptions by revisioning the familiar.
Ik maakte kunst met de bedoeling te communiceren over de vreugde en vrijheid die ik voelde in een rolstoel, een 'krachtstoel' - om met de wereld te onderhandelen. Ik werkte aan het transformeren van geïnternaliseerde reacties om de vooroordelen te transformeren die mijn identiteit vormden toen ik rolstoelgebruiker werd, door onverwachte beelden te creëren. De rolstoel werd een ding om te schilderen en mee te spelen Toen ik letterlijk sporen van mijn vreugde en vrijheid achterliet, was het opwindend om de geïnteresseerde en verraste reacties van mensen te zien. Het opende nieuwe perspectieven en veranderde daarmee ook hun model van de wereld. Het toonde dat kunst beoefenen iemands identiteit kan herstellen en vooroordelen transformeren door het vertrouwde anders te bekijken.
So when I began to dive, in 2005, I realized scuba gear extends your range of activity in just the same way as a wheelchair does, but the associations attached to scuba gear are ones of excitement and adventure, completely different to people's responses to the wheelchair.
Toen ik in 2005 begon te duiken, besefte ik dat een duikuitrusting je activiteiten op dezelfde manier kan uitbreiden als een rolstoel. De associaties verbonden aan duikuitrusting zijn er echter van opwinding en avontuur, compleet verschillend van reacties op een rolstoel.
So I thought, "I wonder what'll happen if I put the two together?" (Laughter) (Applause) And the underwater wheelchair that has resulted has taken me on the most amazing journey over the last seven years.
Ik vroeg mij af wat er zou gebeuren als ik die twee samenvoegde? (Gelach) De onderwaterrolstoel die eruit voortkwam, heeft mij de laatste 7 jaar op een wonderlijk pad gebracht. heeft mij de laatste 7 jaar op een wonderlijk pad gebracht.
So to give you an idea of what that's like, I'd like to share with you one of the outcomes from creating this spectacle, and show you what an amazing journey it's taken me on.
Om jullie een idee te geven hoe het is, wil ik jullie het resultaat laten zien van dit schouwspel en jullie tonen welk een wonderlijke reis ik maakte.
(Music)
(Muziek)
(Applause)
(Applaus)
It is the most amazing experience, beyond most other things I've experienced in life. I literally have the freedom to move in 360 degrees of space and an ecstatic experience of joy and freedom.
Het is de meest wonderlijke ervaring die ver uitsteekt boven alles wat ik ooit beleefde. Ik heb letterlijk vrijheid van bewegen, in alle richtingen in een extatische ervaring van vreugde en vrijheid.
And the incredibly unexpected thing is that other people seem to see and feel that too. Their eyes literally light up, and they say things like, "I want one of those," or, "If you can do that, I can do anything."
Het ongelooflijk onverwachte is dat andere mensen het ook zien en voelen. Hun ogen lichten letterlijk op. Ze zeggen: "Ik wil ook zo één," of: "als jij dat kan, kan ik alles."
And I'm thinking, it's because in that moment of them seeing an object they have no frame of reference for, or so transcends the frames of reference they have with the wheelchair, they have to think in a completely new way. And I think that moment of completely new thought perhaps creates a freedom that spreads to the rest of other people's lives. For me, this means that they're seeing the value of difference, the joy it brings when instead of focusing on loss or limitation, we see and discover the power and joy of seeing the world from exciting new perspectives. For me, the wheelchair becomes a vehicle for transformation. In fact, I now call the underwater wheelchair "Portal," because it's literally pushed me through into a new way of being, into new dimensions and into a new level of consciousness.
Op het moment dat ze een voorwerp zien waar ze geen referentiekader voor hebben. Of het valt zo buiten hun referentiekader dat ze hebben over een rolstoel. Ze moeten een complete ommezwaai maken in hun denken. Dat moment creëert misschien een vrijheid die zich uitbreidt tot het leven van anderen. Dit betekent voor mij dat ze de waarde van het verschil zien, de vreugde die het brengt als we in plaats van op verlies en beperking te focussen, wij de kracht en de vreugde ontdekkten om de wereld te zien vanuit opwindende nieuwe perspectieven. De rolstoel wordt een voertuig van transformatie. Ik noem de onderwater-rolstoel: 'portaal' omdat hij me letterlijk naar een nieuwe manier van zijn duwde in een nieuwe dimensie en een nieuw niveau van bewustzijn.
And the other thing is, that because nobody's seen or heard of an underwater wheelchair before, and creating this spectacle is about creating new ways of seeing, being and knowing, now you have this concept in your mind. You're all part of the artwork too.
Nog iets: niemand hoorde of zag ooit eerder een onderwater-rolstoel. Dit schouwspel creëren is de creatie van een nieuwe manier van zien, zijn en weten. Jullie hebben nu dit concept in je hoofd en worden ook deel van het kunstwerk.
(Applause)
(Applaus)