Ο αφανισμός είναι ένα διαφορετικό είδος θανάτου. Είναι μεγαλύτερο. Δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει μέχρι το 1914, όταν το τελευταίο αποδημητικό περιστέρι, ένα θηλυκό ονόματι Μάρθα, πέθανε στον ζωολογικό κήπο του Σινσινάτι. Ήταν το πιο διαδεδομένο πουλί στον κόσμο που έζησε στη Βόρεια Αμερική για έξι εκατομμύρια χρόνια. Ξαφνικά εξαφανίστηκε. Σμήνη με ενάμιση χιλιόμετρα πλάτος και 640 χιλιόμετρα μήκος παλιά έκρυβαν τον ήλιο. Ο Άλντο Λέοπολντ έλεγε πως αυτό ήταν μια βιολογική καταιγίδα, μια φτερωτή θύελλα. Πράγματι, ήταν ένα σημαντικό είδος που εμπλούτιζε όλα τα ανατολικά φυλλοβόλα δάση, από το Μισισίπι έως τον Ατλαντικό, από τον Καναδά μέχρι κάτω στον Κόλπο του Μεξικού. Από πέντε εκατομμύρια πουλιά δεν έμεινε κανένα μέσα σε λίγες δεκαετίες. Τι συνέβη;
Now, extinction is a different kind of death. It's bigger. We didn't really realize that until 1914, when the last passenger pigeon, a female named Martha, died at the Cincinnati zoo. This had been the most abundant bird in the world that'd been in North America for six million years. Suddenly it wasn't here at all. Flocks that were a mile wide and 400 miles long used to darken the sun. Aldo Leopold said this was a biological storm, a feathered tempest. And indeed it was a keystone species that enriched the entire eastern deciduous forest, from the Mississippi to the Atlantic, from Canada down to the Gulf. But it went from five billion birds to zero in just a couple decades. What happened?
Το εμπορικό κυνήγι συνέβη. Κυνηγούσαν τα πουλιά για το κρέας τους που πουλιόταν με τη σέσουλα και ήταν εύκολο, γιατί όταν τα μεγάλα αυτά σμήνη προσγειώνονταν στο έδαφος, ήταν τόσο πυκνά που εκατοντάδες κυνηγοί και παγιδευτές εμφανίζονταν και τα έσφαζαν κατά δεκάδες χιλιάδες. Ήταν η πιο φθηνή πηγή πρωτεΐνης στην Αμερική. Έως το τέλος του αιώνα, δεν έμεινε τίποτα, εκτός από το όμορφο δέρμα τους στα ερμάρια μουσειακών δειγμάτων.
Well, commercial hunting happened. These birds were hunted for meat that was sold by the ton, and it was easy to do because when those big flocks came down to the ground, they were so dense that hundreds of hunters and netters could show up and slaughter them by the tens of thousands. It was the cheapest source of protein in America. By the end of the century, there was nothing left but these beautiful skins in museum specimen drawers.
Υπάρχει μια θετική πλευρά στην ιστορία. Έκανε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι το ίδιο θα γινόταν με τον αμερικάνικο βίσωνα κι έτσι αυτά τα πουλιά έσωσαν τα βουβάλια.
There's an upside to the story. This made people realize that the same thing was about to happen to the American bison, and so these birds saved the buffalos.
Αλλά, πολλά άλλα ζώα δεν σώθηκαν. Το παρακίτ της Καρολίνα ήταν παπαγάλος που τον συναντούσες σε κάθε αυλή. Κυνηγήθηκε μέχρι θανάτου για το φτέρωμά του. Υπήρχε ένα πτηνό που άρεσε στον κόσμο της Ανατολικής Ακτής, η όρνιθα χιθ. Τη λάτρευαν. Προσπάθησαν να την προστατέψουν. Κι όμως, αφανίστηκε. Μια τοπική εφημερίδα έγραψε: «Δεν υπάρχει επιζών, δεν υπάρχει μέλλον, δεν θα αναπλαστεί ποτέ ξανά τέτοιου είδους ζωή». Υπάρχει μια αίσθηση βαθιάς τραγωδίας με αυτά τα θέματα και συνέβη σε πολλά πτηνά που ο κόσμος αγαπούσε. Συνέβη σε πολλά θηλαστικά. Ένα ακόμα θεμελιώδες είδος είναι το περίφημο ζώο που ονομάζεται ευρωπαϊκός βόνασος. Πρόσφατα, έγινε και μια είδους ταινία για αυτόν. Ο βόνασος ήταν σαν τον βίσωνα. Ήταν ένα ζώο που στην ουσία κρατούσε τα δάση αναμειγμένα με τα λιβάδια σε όλη την Ευρώπη και την Ασιατική ήπειρο, από την Ισπανία μέχρι την Κορέα. Η καταγραφή αυτού του ζώου φτάνει πίσω στις τοιχογραφίες του σπηλαίου Λασκώ.
But a lot of other animals weren't saved. The Carolina parakeet was a parrot that lit up backyards everywhere. It was hunted to death for its feathers. There was a bird that people liked on the East Coast called the heath hen. It was loved. They tried to protect it. It died anyway. A local newspaper spelled out, "There is no survivor, there is no future, there is no life to be recreated in this form ever again." There's a sense of deep tragedy that goes with these things, and it happened to lots of birds that people loved. It happened to lots of mammals. Another keystone species is a famous animal called the European aurochs. There was sort of a movie made about it recently. And the aurochs was like the bison. This was an animal that basically kept the forest mixed with grasslands across the entire Europe and Asian continent, from Spain to Korea. The documentation of this animal goes back to the Lascaux cave paintings.
Οι αφανίσεις συνεχίζονται ακόμα. Υπάρχει ένας αίγαγρος στην Ισπανία που ονομάζεται μπουκάρντο. Εξαφανίστηκε το 2000. Υπήρχε ένα θαυμάσια ζώο, ένας μαρσιποφόρος λύκος ο θυλακίνος της Τασμανίας, νότια της Αυστραλίας, που ονομαζόταν τίγρης της Τασμανίας. Κυνηγήθηκε μέχρις ότου έμειναν λιγοστοί που πέθαναν σε ζωολογικούς κήπους. Ένα μικρό φιλμ γυρίστηκε για αυτούς.
The extinctions still go on. There's an ibex in Spain called the bucardo. It went extinct in 2000. There was a marvelous animal, a marsupial wolf called the thylacine in Tasmania, south of Australia, called the Tasmanian tiger. It was hunted until there were just a few left to die in zoos. A little bit of film was shot.
Θλίψη, οργή, πένθος. Μην θρηνείτε. Οργανωθείτε. Εάν ανακαλύπτατε ότι, με τη χρήση DNA από μουσειακά δείγματα, απολιθώματα ίσως μέχρι 200.000 ετών, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να επαναφέρουν είδη, τι θα κάνατε; Από πού θα ξεκινούσατε;
Sorrow, anger, mourning. Don't mourn. Organize. What if you could find out that, using the DNA in museum specimens, fossils maybe up to 200,000 years old could be used to bring species back, what would you do? Where would you start?
Θα αρχίζατε να βρείτε αν πράγματι υπάρχει η βιοτεχνολογία. Εγώ ξεκίνησα με τη σύζυγό μου, Ράιν Φίλαν που διηύθυνε μια βιοτεχνολογική επιχείρηση ονόματι DNA Direct και μέσω αυτής, ένας συνάδελφός της, ο Τζορτζ Τσερτς, ένας από τους κορυφαίους μηχανικούς στη γενετική, που αποδείχθηκε παθιασμένος με τα αποδημητικά περιστέρια και είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση ότι οι μεθοδολογίες πάνω στις οποίες δούλευε μπορεί πραγματικά να το έκαναν πράξη.
Well, you'd start by finding out if the biotech is really there. I started with my wife, Ryan Phelan, who ran a biotech business called DNA Direct, and through her, one of her colleagues, George Church, one of the leading genetic engineers who turned out to be also obsessed with passenger pigeons and a lot of confidence that methodologies he was working on might actually do the deed.
Έτσι, αυτός και η Ράιαν οργάνωσαν και φιλοξένησαν μια συνάντηση στο Ινστιτούτο Γουίς του Χάρβαρντ που έφερε κοντά ειδικούς στα αποδημητικά περιστέρια, συντηρητές ορνιθολόγους, βιοηθικολόγους και ευτυχώς είχε ήδη γίνει η αλληλουχία στο DNA του αποδημητικού περιστεριού από μια μοριακό βιολόγο ονόματι Μπεθ Σαπίρο. Το μόνο που χρειαζόταν από τα δείγματα του Σμιθσόνιαν ήταν ένας μικρός ιστός από το μαξιλαράκι της πατούσας, γιατί εκεί κάτω είναι αυτό που ονομάζεται αρχαίο DNA. Είναι αρκετά άσχημα κατακερματισμένο DNA, αλλά με τωρινές καλές τεχνικές, μπορεί να επανασυναρμολογηθεί όλο το γονιδίωμα.
So he and Ryan organized and hosted a meeting at the Wyss Institute in Harvard bringing together specialists on passenger pigeons, conservation ornithologists, bioethicists, and fortunately passenger pigeon DNA had already been sequenced by a molecular biologist named Beth Shapiro. All she needed from those specimens at the Smithsonian was a little bit of toe pad tissue, because down in there is what is called ancient DNA. It's DNA which is pretty badly fragmented, but with good techniques now, you can basically reassemble the whole genome.
Το ερώτημα είναι, μπορείς να επανασυναρμολογήσεις με αυτό το γονιδίωμα, ολόκληρο το πτηνό; Ο Τζορτζ Τσερτς πιστεύει ότι είναι εφικτό. Έτσι, στο βιβλίο του «Αναγέννηση», το οποίο συνιστώ, έχει ένα κεφάλαιο στην επιστήμη της επαναφοράς χαμένων ειδών κι έχει μια μηχανή που ονομάζεται Αυτοματοποιημένη Μηχανή Πολυπλεξίας Γονιδιωματικής Μηχανικής. Είναι κάτι σαν εξελικτική μηχανή. Δημιουργούνται γονίδια και δοκιμάζονται συνδυασμοί τους σε κυτταρικό επίπεδο και μετά σε όργανα σε τσιπ κι όσα επικρατήσουν μπορούν να εισαχθούν σε ζωντανούς οργανισμούς. Θα δουλέψει. Η ακρίβειά της, μία διάσημη δυσανάγνωστη διαφάνεια του Τζορτζ, επισημαίνει, ωστόσο, ότι εδώ υπάρχει ένα επίπεδο ακρίβειας που φτάνει μέχρι το μεμονωμένο ζεύγος βάσης. Το αποδημητικό περιστέρι έχει 1,3 δις ζεύγη βάσης στο γονιδίωμά του.
Then the question is, can you reassemble, with that genome, the whole bird? George Church thinks you can. So in his book, "Regenesis," which I recommend, he has a chapter on the science of bringing back extinct species, and he has a machine called the Multiplex Automated Genome Engineering machine. It's kind of like an evolution machine. You try combinations of genes that you write at the cell level and then in organs on a chip, and the ones that win, that you can then put into a living organism. It'll work. The precision of this, one of George's famous unreadable slides, nevertheless points out that there's a level of precision here right down to the individual base pair. The passenger pigeon has 1.3 billion base pairs in its genome.
Αυτό, λοιπόν, που έχουμε είναι η δυνατότητα αντικατάστασης ενός γονιδίου με μία άλλη παραλλαγή του. Αυτό ονομάζεται αλληλόμορφο. Εξάλλου, αυτό ακριβώς συμβαίνει στον φυσιολογικό υβριδισμό. Αυτή είναι λοιπόν μια μορφή συνθετικού υβριδισμού του γονιδίου ενός εξαφανισμένου είδους με το γονίδιο του πλησιέστερου εν ζωή συγγενή του. Στην πορεία, ο Τζορτζ τονίζει ότι η τεχνολογία του, η τεχνολογία της συνθετικής βιολογίας, επιταχύνει με τετραπλάσιο ρυθμό από το Νόμο του Μουρ. Αυτό γίνεται από το 2005 και φαίνεται πως συνεχίζει.
So what you're getting is the capability now of replacing one gene with another variation of that gene. It's called an allele. Well that's what happens in normal hybridization anyway. So this is a form of synthetic hybridization of the genome of an extinct species with the genome of its closest living relative. Now along the way, George points out that his technology, the technology of synthetic biology, is currently accelerating at four times the rate of Moore's Law. It's been doing that since 2005, and it's likely to continue.
Ο πλησιέστερος εν ζωή συγγενής του αποδημητικού περιστεριού είναι το περιστέρι band-tailed. Υπάρχει άφθονο. Μερικά βρίσκονται εδώ. Γενετικά, το band-tailed περιστέρι είναι ίδιο με το εν ζωή αποδημητικό περιστέρι. Μερικά μόνο γονίδια διαφοροποιούνται. Αν τα αντικαταστήσετε με τα αντίστοιχα του band-tailed περιστεριού, φέρνετε πίσω το εξαφανισμένο πτηνό, να σας σκούζει.
Okay, the closest living relative of the passenger pigeon is the band-tailed pigeon. They're abundant. There's some around here. Genetically, the band-tailed pigeon already is mostly living passenger pigeon. There's just some bits that are band-tailed pigeon. If you replace those bits with passenger pigeon bits, you've got the extinct bird back, cooing at you.
Υπάρχει ακόμα δουλειά που πρέπει να γίνει. Πρέπει να βρεθούν ακριβώς ποια γονίδια είναι σημαντικά. Υπάρχουν γονίδια για κοντή ουρά στο band-tailed, γονίδια για μακρυά ουρά στο αποδημητικό περιστέρι κι ούτω καθεξής με τα ερυθρά μάτια, το πορτοκαλί στήθος, πετάγματος κλπ. Εάν τα βάλουμε όλα μαζί, το αποτέλεσμα δεν θα είναι τέλειο. Αλλά θα πρέπει να είναι αρκετά τέλειο, διότι και η φύση δεν είναι τέλεια.
Now, there's work to do. You have to figure out exactly what genes matter. So there's genes for the short tail in the band-tailed pigeon, genes for the long tail in the passenger pigeon, and so on with the red eye, peach-colored breast, flocking, and so on. Add them all up and the result won't be perfect. But it should be be perfect enough, because nature doesn't do perfect either.
Αυτή, λοιπόν, η συνάντηση στη Βοστώνη κατέληξε σε τρία θέματα.
So this meeting in Boston led to three things.
Πρώτον, η Ράιαν και εγώ αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ΜΚΟ ονόματι Revive and Restore που θα προωθούσε την απ-εξαφάνιση γενικώς, προσπαθώντας να τη διαχειριστούμε όσο πιο υπεύθυνα μπορούμε, και θα προχωρούσαμε με το αποδημητικό περιστέρι.
First off, Ryan and I decided to create a nonprofit called Revive and Restore that would push de-extinction generally and try to have it go in a responsible way, and we would push ahead with the passenger pigeon.
Ένα άλλο άμεσο αποτέλεσμα ήταν ο μόλις απόφοιτος Μπεν Νόβακ, που ήταν παθιασμένος με τα αποδημητικά περιστέρια από τότε που ήταν 14 και ήξερε επίσης πώς να δουλέψει με το αρχαίο DNA. Αυτός αποκωδικοποίησε το αποδημητικό περιστέρι. χρησιμοποιώντας χρήματα από την οικογένειά και φίλους του. Τον προσλάβαμε ως πλήρους απασχόλησης. Αυτή τη φωτογραφία του την τράβηξα πέρυσι στο Σμιθσόνιαν, όπου κοιτάζει τη Μάρθα, το τελευταίο εν ζωή αποδημητικό περιστέρι. Εάν, λοιπόν, επιτύχει, δεν θα είναι το τελευταίο.
Another direct result was a young grad student named Ben Novak, who had been obsessed with passenger pigeons since he was 14 and had also learned how to work with ancient DNA, himself sequenced the passenger pigeon, using money from his family and friends. We hired him full-time. Now, this photograph I took of him last year at the Smithsonian, he's looking down at Martha, the last passenger pigeon alive. So if he's successful, she won't be the last.
Τρίτον, στη συνάντηση στη Βοστώνη έγινε η συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν επιστήμονες ανά τον κόσμο που εργάζονται σε διάφορες μορφές απ-εξαφάνισης, αλλά δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. Το National Geographic ενδιαφέρθηκε, γιατί στο National Geographic υπάρχει η πεποίθηση πως τον τελευταίο αιώνα η ανακάλυψη αφορούσε την εύρεση πραγμάτων και αυτό τον αιώνα η ανακάλυψη αφορά τη δημιουργία πραγμάτων. Η απ-εξαφάνιση ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Φιλοξένησαν, λοιπόν, και χρηματοδότησαν αυτή τη συνάντηση. Τριανταπέντε επιστήμονες, οικολόγοι βιολόγοι και μοριακοί βιολόγοι, βασικά συναντήθηκαν για να δουν εάν υπήρχε έργο για να συνεργαστούν. Μερικοί απ' τους οικολόγους βιολόγους είναι ριζοσπαστικοί. Υπάρχουν τρεις, οι οποίοι όχι μόνο απ-εξαφανίζουν αρχαία είδη, αλλά επαναδημιουργούν εξαφανισμένα οικοσυστήματα στη βόρεια Σιβηρία, στην Ολλανδία και στη Χαβάη.
The third result of the Boston meeting was the realization that there are scientists all over the world working on various forms of de-extinction, but they'd never met each other. And National Geographic got interested because National Geographic has the theory that the last century, discovery was basically finding things, and in this century, discovery is basically making things. De-extinction falls in that category. So they hosted and funded this meeting. And 35 scientists, they were conservation biologists and molecular biologists, basically meeting to see if they had work to do together. Some of these conservation biologists are pretty radical. There's three of them who are not just re-creating ancient species, they're recreating extinct ecosystems in northern Siberia, in the Netherlands, and in Hawaii.
Ο Χένρι, από την Ολλανδία, που έχει ένα επίθετο που δεν τολμώ να το προφέρω, εργάζεται πάνω στα βουβάλια. Τα βουβάλια είναι ο πρόγονος όλων των εγχώριων βοοειδών, επομένως το γονίδιό τους είναι ενεργό, απλά είναι άνισα κατανεμημένο. Η εργασία τους περιλαμβάνει επτά ράτσες, πρωτόγονες, σκληραγωγημένα βοοειδή, όπως το Maremmana primitivo, για να ανακατασκευάσουν, σταδιακά, με επιλεκτικά αντίστροφη αναπαραγωγή τους βόνασους. Η επαναφορά της άγρια φύσης κινείται ταχύτερα στην Κορέα απ' ό,τι στην Αμερική, άρα το πλάνο είναι, με όλες αυτές τις περιοχές επαναφοράς σε όλη την Ευρώπη, να επαναφέρουν τους βόνασους για να κάνουν την παλαιά δουλειά τους, τον παλαιό οικολογικό τους ρόλο να καθαρίσουν το κάπως άγονο και κομοστεγές δάσος, έτσι ώστε να υπάρξει αυτή η βιοποικιλότητα λιβαδιών σε αυτό.
Henri, from the Netherlands, with a Dutch last name I won't try to pronounce, is working on the aurochs. The aurochs is the ancestor of all domestic cattle, and so basically its genome is alive, it's just unevenly distributed. So what they're doing is working with seven breeds of primitive, hardy-looking cattle like that Maremmana primitivo on the top there to rebuild, over time, with selective back-breeding, the aurochs. Now, re-wilding is moving faster in Korea than it is in America, and so the plan is, with these re-wilded areas all over Europe, they will introduce the aurochs to do its old job, its old ecological role, of clearing the somewhat barren, closed-canopy forest so that it has these biodiverse meadows in it.
Άλλη μία συναρπαστική ιστορία έρχεται από τον Αλμπέρτο Φερνάντεζ Άριας. Ο Αλμπέρτο δούλεψε με τον μπουκάρντο στην Ισπανία. Ο τελευταίος μπουκάρντο ήταν θηλυκός ονόματι Σίλια, η οποία ήταν ακόμα ζωντανή, αλλά όταν την αιχμαλώτισαν πήραν ένα μικρό κομμάτι ιστού από το αυτί της, το κρυοσυντήρησαν σε υγρό άζωτο, την απελευθέρωσαν στη φύση, αλλά, μερικούς μήνες αργότερα, βρέθηκε νεκρή κάτω από ένα πεσμένο δέντρο. Πήραν το DNA από εκείνο το αυτί, το έβαλαν σε ένα κλωνοποιημένο ωάριο αίγαγρου, η εγκυμοσύνη ήρθε εις πέρας και γεννήθηκε ένα μωρό μπουκάρντο. Αυτή ήταν η πρώτη απ-εξαφάνιση στην ιστορία.
Another amazing story came from Alberto Fernández-Arias. Alberto worked with the bucardo in Spain. The last bucardo was a female named Celia who was still alive, but then they captured her, they got a little bit of tissue from her ear, they cryopreserved it in liquid nitrogen, released her back into the wild, but a few months later, she was found dead under a fallen tree. They took the DNA from that ear, they planted it as a cloned egg in a goat, the pregnancy came to term, and a live baby bucardo was born. It was the first de-extinction in history. (Applause)
(Χειροκρότημα)
It was short-lived.
Είχε μικρή διάρκεια ζωής. Κάποιες φορές οι κλώνοι μεταξύ ειδών έχουν αναπνευστικά προβλήματα. Αυτός είχε μια ανωμαλία στον πνεύμονα κι απεβίωσε μετά από 10 λεπτά, αλλά ο Αλμπέρτο ήταν σίγουρος ότι η κλωνοποίηση είχε προχωρήσει από τότε κι αυτή θα προχωρήσει τόσο που τελικά θα υπάρξει ξανά πληθυσμός μπουκάρντο στα βουνά της βόρειας Ισπανίας.
Sometimes interspecies clones have respiration problems. This one had a malformed lung and died after 10 minutes, but Alberto was confident that cloning has moved along well since then, and this will move ahead, and eventually there will be a population of bucardos back in the mountains in northern Spain.
Ο πρωτοπόρος της κρυοσυντήρησης μεγάλου βάθους είναι ο Όλιβερ Ράιντερ. Στο ζωολογικό κήπο του Σαν Ντιέγκο, ο παγωμένος του ζωολογικός κήπος διαθέτει συλλογή ιστών περισσοτέρων από 1.000 είδη τα τελευταία 35 χρόνια. Όταν καταψυχθούν βαθιά στους μείον 196 βαθμούς Κελσίου, τα κύτταρα παραμένουν άθικτα όπως και το DNA. Βασικά, είναι βιώσιμα κύτταρα, επομένως, όταν ο Μπομπ Λάνσα του Advanced Cell Technology πήρε μέρος του ιστού από ένα απειλούμενο με εξαφάνιση ζώο ονόματι Javan banteng, το έβαλε σε μια αγελάδα, αυτή κυοφόρησε και γεννήθηκε ένα ζωντανό, υγιέστατο μωρό banteng Ιάβας, ζωηρό και ακόμα εν ζωή.
Cryopreservation pioneer of great depth is Oliver Ryder. At the San Diego zoo, his frozen zoo has collected the tissues from over 1,000 species over the last 35 years. Now, when it's frozen that deep, minus 196 degrees Celsius, the cells are intact and the DNA is intact. They're basically viable cells, so someone like Bob Lanza at Advanced Cell Technology took some of that tissue from an endangered animal called the Javan banteng, put it in a cow, the cow went to term, and what was born was a live, healthy baby Javan banteng, who thrived and is still alive.
Το πιο συναρπαστικό για τον Μπομπ Λάνσα είναι η δυνατότητα να πάρουμε οποιουδήποτε είδους κύτταρο περιλαμβάνει πολυδύναμα βλαστοκύτταρα και να το μετατρέψουμε σε γεννητικά κύτταρα, όπως σπέρμα και ωάρια.
The most exciting thing for Bob Lanza is the ability now to take any kind of cell with induced pluripotent stem cells and turn it into germ cells, like sperm and eggs.
Πάμε τώρα στον Μάικ Μακ Γκρου, ο οποίος είναι επιστήμονας στο Ινστιτούτο Ρόσλιν της Σκωτίας και ο Μάικ κάνει θαύματα με τα πτηνά. Μπορεί να πάρει, για παράδειγμα, κύτταρα δέρματος από γεράκι, ινοβλάστες, και να τα μετατρέψει σε επαγόμενα πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα. Αφού είναι πολυδύναμα, μπορούν να γίνουν φύτρες πλάσματος. Μετά, έχει τον τρόπο να βάλει τη φύτρα πλάσματος στο έμβρυο ενός ωαρίου όρνιθας, ώστε, βασικά, αυτή η όρνιθα να έχει τους γονάδες ενός γερακιού. Εάν πάρετε ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό από αυτά θα αναπαράγουν γεράκια. (Γέλια) Πραγματικά γεράκια από ελαφρώς τροποποιημένες όρνιθες.
So now we go to Mike McGrew who is a scientist at Roslin Institute in Scotland, and Mike's doing miracles with birds. So he'll take, say, falcon skin cells, fibroblast, turn it into induced pluripotent stem cells. Since it's so pluripotent, it can become germ plasm. He then has a way to put the germ plasm into the embryo of a chicken egg so that that chicken will have, basically, the gonads of a falcon. You get a male and a female each of those, and out of them comes falcons. (Laughter) Real falcons out of slightly doctored chickens.
Ο Μπεν Νόβακ ήταν ο νεότερος επιστήμονας στη συνάντηση. Παρουσίασε πώς όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν. Η σειρά είναι: Τοποθέτηση των γονιδιωμάτων του band-tailed και του αποδημητικού περιστεριού, χρήση των τεχνικών του Τζορτζ Τσερτς για να πάρει το DNA του αποδημητικού περιστεριού, τις τεχνικές των Ρόμπερτ Λάνσα και Μάικλ Μακ Γκρου για να βάλει αυτό το DNA σε γονάδες όρνιθας, ώστε να πάρει αυγά αποδημητικού περιστεριού, πιτσουνάκια, που θα γίνουν αποδημητικά περιστέρια.
Ben Novak was the youngest scientist at the meeting. He showed how all of this can be put together. The sequence of events: he'll put together the genomes of the band-tailed pigeon and the passenger pigeon, he'll take the techniques of George Church and get passenger pigeon DNA, the techniques of Robert Lanza and Michael McGrew, get that DNA into chicken gonads, and out of the chicken gonads get passenger pigeon eggs, squabs, and now you're getting a population of passenger pigeons.
Αυτό εγείρει το ερώτημα πως δεν θα υπάρχουν γονείς αποδημητικών περιστεριών για να τους δείξουν πώς να συμπεριφέρονται έτσι. Τι κάνουμε λοιπόν με αυτό; Τυγχάνει τα πτηνά να είναι γενετικά προγραμματισμένα, άρα, τα περισσότερα από αυτά να είναι στο DNA τους, αλλά για να το συμπληρώσει, μέρος της ιδέας του Μπεν είναι να χρησιμοποιήσει οικόσιτα περιστέρια για να βοηθήσουν τα νέα αποδημητικά περιστέρια να πετούν και πώς να βρίσκουν το δρόμο τους για τις παλιές τους φωλιές και τους τόπους βρώσης.
It does raise the question of, they're not going to have passenger pigeon parents to teach them how to be a passenger pigeon. So what do you do about that? Well birds are pretty hard-wired, as it happens, so most of that is already in their DNA, but to supplement it, part of Ben's idea is to use homing pigeons to help train the young passenger pigeons how to flock and how to find their way to their old nesting grounds and feeding grounds.
Υπήρξαν κάποιοι οικολόγοι, πολύ γνωστοί οικολόγοι, όπως ο Στάνλεϊ Τεμπλ, ένας από τους ιδρυτές της οικολογικής βιολογίας, και η Κέιτ Τζόουνς από το IUCN, που τηρεί την Κόκκινη Λίστα. Είναι πολύ ενθουσιασμένοι με όλα αυτά, αλλά είναι κι ανήσυχοι, γιατί μπορεί να γίνουν ανταγωνιστικές οι εξαιρετικά σημαντικές προσπάθειες προστασίας απειλούμενων ειδών που είναι ακόμα εν ζωή, που δεν έχουν ακόμα εξαφανιστεί. Βλέπετε, θέλουν να προστατέψουν τα υπάρχοντα ζώα. Να λιγοστέψει η αγορά ελεφαντόδοντου στην Ασία, ώστε να μην χάνονται 25.000 ελέφαντες το χρόνο.
There were some conservationists, really famous conservationists like Stanley Temple, who is one of the founders of conservation biology, and Kate Jones from the IUCN, which does the Red List. They're excited about all this, but they're also concerned that it might be competitive with the extremely important efforts to protect endangered species that are still alive, that haven't gone extinct yet. You see, you want to work on protecting the animals out there. You want to work on getting the market for ivory in Asia down so you're not using 25,000 elephants a year.
Αλλά, την ίδια στιγμή, οι οικολόγοι βιολόγοι συνειδητοποιούν ότι τα άσχημα νέα απογοητεύουν τους ανθρώπους. Γι' αυτό η Κόκκινη Λίστα είναι όντως σημαντική, παρακολουθεί ποιο είδος βρίσκεται σε κίνδυνο, σε κρίσιμη κατάσταση, κλπ. Πρόκειται να δημιουργήσουν μια Πράσινη Λίστα όπου θα έχει είδη που δεν έχουν πρόβλημα, ευχαριστώ, είδη που ενείχαν κινδύνους, όπως ο καραφλός αετός, αλλά τώρα είναι πολύ καλύτερα, χάρη στην καλή δουλειά όλων και στις προστατευόμενες περιοχές ανά τον κόσμο που τις διαχειρίζονται πάρα πολύ καλά. Βασικά, μαθαίνουν να βασίζονται στα ευχάριστα νέα. Και βλέπουν τα εξαφανισμένα είδη ως ευχάριστο νέο, όπου μπορούν να βασιστούν.
But at the same time, conservation biologists are realizing that bad news bums people out. And so the Red List is really important, keep track of what's endangered and critically endangered, and so on. But they're about to create what they call a Green List, and the Green List will have species that are doing fine, thank you, species that were endangered, like the bald eagle, but they're much better off now, thanks to everybody's good work, and protected areas around the world that are very, very well managed. So basically, they're learning how to build on good news. And they see reviving extinct species as the kind of good news you might be able to build on.
Μερικά σχετικά παραδείγματα. Η εκτροφή σε αιχμαλωσία θα είναι ο κύριος τρόπος της επαναφοράς ειδών. Ο κόνδορας της Καλιφόρνιας αριθμούσε 22 πτηνά το 1987. Όλοι νόμιζαν ότι ξόφλησαν. Χάρη στην εκτροφή σε αιχμαλωσία στον ζωολογικό Σαν Ντιέγκο, υπάρχουν τώρα 405, 226 είναι στην άγρια φύση. Αυτή η τεχνολογία θα χρησιμοποιηθεί για να απ-εξαφανιστούν ζώα. Μία άλλη επιτυχία είναι ο ορεσίβιος γορίλας στην Κεντρική Αφρική. Το 1981 η Νταϊάν Φόσεϊ ήταν σίγουρη ότι θα εξαφανιστούν. Είχαν απομείνει μόλις 254. Τώρα είναι 880. Αυξάνονται πληθυσμιακά κατά 3 τοις εκατό κάθε χρόνο. Το μυστικό είναι ένα πρόγραμμα οικολογικού τουρισμού, που είναι απολύτως ευφυές. Αυτή η φωτογραφία πάρθηκε τον τελευταίο μήνα από τον Ράιαν με ένα iPhone. Τόσο άνετοι είναι αυτοί οι άγριοι γορίλες με τους επισκέπτες.
Here's a couple related examples. Captive breeding will be a major part of bringing back these species. The California condor was down to 22 birds in 1987. Everybody thought is was finished. Thanks to captive breeding at the San Diego Zoo, there's 405 of them now, 226 are out in the wild. That technology will be used on de-extincted animals. Another success story is the mountain gorilla in Central Africa. In 1981, Dian Fossey was sure they were going extinct. There were just 254 left. Now there are 880. They're increasing in population by three percent a year. The secret is, they have an eco-tourism program, which is absolutely brilliant. So this photograph was taken last month by Ryan with an iPhone. That's how comfortable these wild gorillas are with visitors.
Ένα άλλο ενδιαφέρον πρόγραμμα, παρότι θα χρειαστεί αρκετή βοήθεια, είναι οι βόρειοι λευκοί ρινόκεροι. Δεν έχουν μείνει αναπαραγόμενα ζευγάρια. Αλλά, αυτό είναι κάτι που μια ευρεία ποικιλία DNA αυτού του ζώου είναι διαθέσιμη στον παγωμένο ζωολογικό κήπο. Με λίγη κλωνοποίηση μπορούν να επαναφερθούν.
Another interesting project, though it's going to need some help, is the northern white rhinoceros. There's no breeding pairs left. But this is the kind of thing that a wide variety of DNA for this animal is available in the frozen zoo. A bit of cloning, you can get them back.
Πού βαδίζουμε λοιπόν; Αυτές ήταν μέχρι στιγμής προσωπικές συναντήσεις. Πιστεύω ότι το ζήτημα πρέπει να κοινοποιηθεί. Τι πιστεύει ο κόσμος για αυτό; Ξέρετε, θέλετε πίσω εξαφανισμένα είδη; Θέλετε πίσω εξαφανισμένα είδη;
So where do we go from here? These have been private meetings so far. I think it's time for the subject to go public. What do people think about it? You know, do you want extinct species back? Do you want extinct species back?
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Η Τίνκερμπελ θα κατέβει φτερουγίζοντας κάτω. Είναι η στιγμή της, αλλιώς για ποιο λόγο είναι ενθουσιασμένοι οι άνθρωποι για αυτό; Τι τους απασχολεί;
Tinker Bell is going to come fluttering down. It is a Tinker Bell moment, because what are people excited about with this? What are they concerned about?
Επίσης, θα προωθήσουμε το θέμα του αποδημητικού περιστεριού. Ο Μπεν Νόβακ, ακόμα και τώρα ενόσω εμείς μιλάμε, προσχωρεί στην ομάδα της Μπεθ Σαπίρο στο UC Santa Cruz. Θα εργαστούν στα γονίδια του αποδημητικού περιστεριού και του band-tailed περιστεριού. Καθώς αυτά τα δεδομένα ωριμάζουν, θα τα στείλουν στον Τζορτζ Τσερτς, που θα κάνει τα μαγικά του, θα πάρει DNA αποδημητικού περιστεριού από αυτά. Θα βοηθήσουν ο Μπομπ Λάνσα και ο Μάικ Μακ Γκρού ώστε να το βάλουν στη φύτρα πλάσματος των κοτόπουλων που θα παράγουν πιτσούνια αποδημητικών περιστεριών, που θα ανατραφούν από γονείς band-tailed περιστεριών και από εκεί και μετά, έχουμε μόνο αποδημητικά περιστέρια, ίσως για τα επόμενα έξι εκατομμύρια χρόνια. Το ίδιο μπορεί να γίνει, καθώς το κόστος μειώνεται, για το παρακίτ της Καρολίνας, τον μεγάλο πιγκουίνο, την όρνιθα χιεθ, τον δρυοκολάπτη με το ιβουάρ ράμφος, τον εσκιμώο νουμήνιο, την φώκια της Καραϊβικής, το μαλλιαρό μαμούθ.
We're also going to push ahead with the passenger pigeon. So Ben Novak, even as we speak, is joining the group that Beth Shapiro has at UC Santa Cruz. They're going to work on the genomes of the passenger pigeon and the band-tailed pigeon. As that data matures, they'll send it to George Church, who will work his magic, get passenger pigeon DNA out of that. We'll get help from Bob Lanza and Mike McGrew to get that into germ plasm that can go into chickens that can produce passenger pigeon squabs that can be raised by band-tailed pigeon parents, and then from then on, it's passenger pigeons all the way, maybe for the next six million years. You can do the same thing, as the costs come down, for the Carolina parakeet, for the great auk, for the heath hen, for the ivory-billed woodpecker, for the Eskimo curlew, for the Caribbean monk seal, for the woolly mammoth.
Γιατί είναι γεγονός, ότι ο άνθρωπος δημιούργησε μια τεράστια τρύπα στη φύση τα τελευταία 10.000 χρόνια. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα, ίσως και την ηθική υποχρέωση, να επιδιορθώσουμε μέρος της ζημιάς. Το περισσότερο από αυτό θα γίνει με την επέκταση και την προστασία άγριων τόπων, επεκτείνοντας και προστατεύοντας τους πληθυσμούς ειδών σε κίνδυνο. Αλλά, μερικά είδη που αφανίσαμε ολοκληρωτικά θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να τα επαναφέρουμε στον κόσμο που τα νοσταλγεί.
Because the fact is, humans have made a huge hole in nature in the last 10,000 years. We have the ability now, and maybe the moral obligation, to repair some of the damage. Most of that we'll do by expanding and protecting wildlands, by expanding and protecting the populations of endangered species. But some species that we killed off totally we could consider bringing back to a world that misses them.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Ευχαριστώ. Έχω ένα ερώτημα. Αυτό είναι ένα συναισθηματικό θέμα. Μερικοί κοντοστέκονται. Υποπτεύομαι ότι υπάρχει κόσμος εκεί έξω που περιμένει, έχει βασανιστικά ερωτήματα, σχεδόν, περίπου, καλά, για περιμένετε, περιμένετε ένα λεπτό, κάτι δεν πάει καλά με την ανθρωπότητα που παρεμβαίνει με αυτόν τον τρόπο στη φύση. Θα υπάρξουν αθέμητες επιπτώσεις. Θα ανοίξετε το κουτί της Πανδώρας του ποιος-ξέρει-τι. Έχουν δίκιο;
Chris Anderson: Thank you. I've got a question. So, this is an emotional topic. Some people stand. I suspect there are some people out there sitting, kind of asking tormented questions, almost, about, well, wait, wait, wait, wait, wait, wait a minute, there's something wrong with mankind interfering in nature in this way. There's going to be unintended consequences. You're going to uncork some sort of Pandora's box of who-knows-what. Do they have a point?
Σ.Μ.: Το προηγούμενο θέμα είναι ότι έχουμε παρέμβει πολύ οδηγώντας αυτά τα είδη σε αφανισμό και πολλά από αυτά ήταν θεμελιώδη είδη κι αλλάξαμε όλο το οικοσύστημα στο οποίο ζούσαν επιτρέποντάς τους να χαθούν. Τώρα, υπάρχει το πρόβλημα της ολίσθησης της βάσης, δηλαδή, όταν αυτά επανέλθουν, ίσως αντικαταστήσουν κάποια πτηνά που βρίσκονται εκεί που ο κόσμος γνωρίζει και αγαπά. Ξέρετε, πιστεύω ότι, μέρος του θα λειτουργήσει σωστά. Αυτή είναι μια μεγάλη, αργή διαδικασία. Αυτό που μου αρέσει είναι οι πολλαπλές γενεές. Θα έχουμε ξανά τα μαλλιαρά μαμούθ πίσω.
Stewart Brand: Well, the earlier point is we interfered in a big way by making these animals go extinct, and many of them were keystone species, and we changed the whole ecosystem they were in by letting them go. Now, there's the shifting baseline problem, which is, so when these things come back, they might replace some birds that are there that people really know and love. I think that's, you know, part of how it'll work. This is a long, slow process -- One of the things I like about it, it's multi-generation. We will get woolly mammoths back.
ΚΑ: Έχω την εντύπωση ότι τόσο η συζήτηση όσο και η προοπτική είναι συναρπαστικές. Ευχαριστώ για την παρουσίαση. ΣΜ: Ευχαριστώ.
CA: Well it feels like both the conversation and the potential here are pretty thrilling. Thank you so much for presenting. SB: Thank you.
ΚΑ: Ευχαριστούμε. (Χειροκρότημα)
CA: Thank you. (Applause)