Because of what I'm about to say, I really should establish my green credentials. When I was a small boy, I took my pledge as an American, to save and faithfully defend from waste the natural resources of my country, its air, soil and minerals, its forests, waters and wildlife. And I've stuck to that. Stanford, I majored in ecology and evolution. 1968, I put out the Whole Earth Catalog. Was "mister natural" for a while.
Door wat ik ga zeggen moet ik echt eerst mijn groene geloofsbrieven voorleggen. Toen ik een kleine jongen was, deed ik als Amerikaan de gelofte om de natuurlijke hulpbronnen van mijn land te behoeden en te beschermen tegen verspilling. Zijn lucht, bodem en mineralen, zijn bossen, water en natuur. Daar heb ik me aan gehouden. In Stanford deed ik mijn studies in ecologie en evolutie. In 1968 gaf ik de Whole Earth Catalog uit. Was een tijdje 'meneer natuur'.
And then worked for the Jerry Brown administration. The Brown administration, and a bunch of my friends, basically leveled the energy efficiency of California, so it's the same now, 30 years later, even though our economy has gone up 80 percent, per capita. And we are putting out less greenhouse gasses than any other state. California is basically the equivalent of Europe, in this.
En werkte daarna voor de Jerry Brown administratie. De Brown administratie, samen met een aantal van mijn vrienden, bracht de energie-efficiëntie van Californië op een hoger peil. Nu, 30 jaar later, is dat nog zo. Hoewel onze economie met 80 procent per hoofd van de bevolking is gestegen, stoten we minder broeikasgassen uit dan enige andere staat. Californië is hierin in feite het equivalent van Europa.
This year, Whole Earth Catalog has a supplement that I'll preview today, called Whole Earth Discipline. The dominant demographic event of our time is this screamingly rapid urbanization that we have going on. By mid-century we'll be about 80 percent urban, and that's mostly in the developing world, where that's happening. It's interesting, because history is driven to a large degree by the size of cities. The developing world now has all of the biggest cities, and they are developing three times faster than the developed countries, and nine times bigger. It's qualitatively different. They are the drivers of history, as we see by looking at history.
Dit jaar heeft de Whole Earth Catalog een bijlage, Whole Earth Discipline genoemd, die ik vandaag even zal voorstellen. Dé dominante demografische gebeurtenis van onze tijd is de razendsnelle verstedelijking waar we mee geconfronteerd worden. Tegen het midden van de eeuw zal ongeveer 80 procent verstedelijkt zijn. Vooral in de ontwikkelingslanden is dat het geval. Dat is interessant. Omdat de geschiedenis in grote mate bepaald wordt door de grootte van de steden. Alle grootste steden liggen nu al in de ontwikkelingslanden. Hun ontwikkeling gaat drie keer sneller dan in de ontwikkelde landen. En is negen keer omvangrijker. Het is kwalitatief verschillend. Zij sturen de geschiedenis.
1,000 years ago this is what the world looked like. Well we now have a distribution of urban power similar to what we had 1,000 years ago. In other words, the rise of the West, dramatic as it was, is over. The aggregate numbers are absolutely overwhelming: 1.3 million people a week coming to town, decade after decade. What's really going on? Well, what's going on is the villages of the world are emptying out. Subsistence farming is drying up basically.
1000 jaar geleden zag de wereld er zo uit. Nu is de verdeling van de stedelijke macht vergelijkbaar met wat we 1000 jaar geleden hadden. Met andere woorden de opkomst van het Westen, dramatisch als ze was, is voorbij. De totale aantallen zijn absoluut overweldigend. 1,3 miljoen mensen verhuizen per week naar de stad, decennium na decennium. Wat is er aan de hand? De dorpen van de wereld lopen leeg. Zelfvoorzieningslandbouw verdwijnt.
People are following opportunity into town. And this is why. I used to have a very romantic idea about villages, and it's because I never lived in one. (Laughter) Because in town -- this is the bustling squatter city of Kibera, near Nairobi -- they see action. They see opportunity. They see a cash economy that they were not able to participate in back in the subsistence farm.
Mensen zoeken hun geluk in de stad. Dit is de reden. Vroeger had ik een heel romantisch idee over dorpen, omdat ik er nooit geleefd heb. (Gelach) Omdat in de stad - Hier zie je de bruisende squatternederzetting Kibera, in de buurt van Nairobi - Zij zien actie. Zij zien kansen. Ze zien een geldeconomie waar ze op hun zelfvoorzieningsboerderij geen deel aan hadden.
As you go around these places there's plenty of aesthetics. There is plenty going on. They are poor, but they are intensely urban. And they are intensely creative. The aggregate numbers now are that basically squatters, all one billion of them, are building the urban world, which means they're building the world -- personally, one by one, family by family, clan by clan, neighborhood by neighborhood. They start flimsy and they get substantial as time goes by. They even build their own infrastructure. Well, steal their own infrastructure, at first. Cable TV, water, the whole gamut, all gets stolen. And then gradually gentrifies.
Hier zie je allerlei vormen van esthetiek. Er is altijd wat gaande. Ze zijn arm, maar ze zijn intens stedelijk en intens creatief. Deze squatters - er zijn er een miljard van - bouwen deze stedelijke wereld. Wat betekent dat ze de wereld bouwen. Persoonlijk, één per één, familie per familie, clan per clan, wijk per wijk. Ze beginnen krakkemikkig maar het wordt geleidelijk aan degelijker. Ze bouwen zelfs hun eigen infrastructuur. Nou, stelen hun eigen infrastructuur in het begin. Kabel-TV, water, het hele gamma, allemaal gepikt. Dan verburgerlijkt het geleidelijk aan.
It is not the case that slums undermine prosperity, not the working slums; they help create prosperity. So in a town like Mumbai, which is half slums, it's 1/6th of the GDP of India. Social capital in the slums is at its most urban and dense. These people are valuable as a group. And that's how they work.
Het is niet zo dat sloppenwijken de welvaart ondermijnen. Niet de werkende sloppenwijken, zij helpen welvaart creëren. Een stad als Mumbai, waarvan de helft uit sloppenwijken bestaat, vertegenwoordigt 1/6e van het BBP van India. Het sociale kapitaal in de sloppenwijken is het meest stedelijke en dichtste. Deze mensen zijn als groep waardevol. Dat is hoe ze werken.
There is a lot of people who think about all these poor people, "Oh there's terrible things. We've got to fix their housing." It used to be, "Oh we've got to get them phone service." Now they're showing us how they do their phone service. Famine mostly is a rural event now. There are things they care about. And this is where we can help. And the nations they're in can help. And they are helping each other solve these issues.
Een heleboel mensen denken zo over al deze arme mensen: "Oh, wat vreselijk. We moeten hun woningprobleem oplossen." Vroeger was het: "Oh, we moeten hen telefoon bezorgen." Nu laten zij ons zien hoe ze hun telefoonservice organiseren. Hongersnood kom je nu meestal op het platteland tegen. Er zijn dingen die ze belangrijk vinden. Dit is waar we kunnen helpen. De landen waar ze wonen, kunnen helpen. Ze helpen elkaar om problemen op te lossen.
And you go to a nice dense place like this slum in Mumbai. You look at that lane on the right. And you can ask, "Okay what's going on there?" The answer is, "Everything." This is better than a mall. It's much denser. It's much more interactive. And the scale is terrific. The main event is, these are not people crushed by poverty. These are people busy getting out of poverty just as fast as they can. They're helping each other do it. They're doing it through an outlaw thing, the informal economy. The informal economy, it's sort of like dark energy in astrophysics: it's not supposed to be there, but it's huge. We don't understand how it works yet, but we have to.
Ga naar zo'n mooie opeengepakte plek als deze sloppenwijk in Mumbai. Kijk naar die baan aan de rechterkant. Je kan je afvragen: "Wat is daar aan de hand?" Het antwoord is: "Alles". Dit is beter dan een winkelcentrum. Het is veel dichter. Het is veel meer interactief. En de schaal is geweldig. Het belangrijkste feit is dat dit geen door armoede verpletterde mensen zijn. Dit zijn mensen, druk bezig om uit de armoede weg te geraken, zo snel mogelijk. Ze helpen elkaar daarbij. Ze doen het buiten de wet via de informele economie. De informele economie is een soort donkere energie, zoals in de astrofysica. Ze mag er eigenlijk niet zijn, maar ze is enorm. Wij begrijpen nog niet hoe ze werkt. We moeten het leren.
Furthermore, people in the informal economy, the gray economy -- as time goes by, crime is happening around them. And they can join the criminal world, or they can join the legitimate world. We should be able to make that choice easier for them to get toward the legitimate world, because if we don't, they will go toward the criminal world. There's all kinds of activity.
Verder komen de mensen in de informele economie, de grijze economie, na verloop van tijd, de misdaad tegen. Ze kunnen toetreden tot de criminele wereld. Of ze kunnen toetreden tot de legitieme wereld. We moeten ze in staat stellen om die keuze te maken in de richting van de legitieme wereld. Want als we dat niet doen, komen ze in de criminele wereld terecht. Er zijn allerlei soorten activiteiten.
In Dharavi the slum performs not only a lot of services for itself, but it performs services for the city at large. And one of the main events are these ad-hoc schools. Parents pool their money to hire some local teachers to a private, tiny, unofficial school. Education is more possible in the cities, and that changes the world. So you see some interesting, typical, urban things.
De sloppenwijk Dharavi levert niet alleen diensten voor zichzelf, maar ook diensten voor de stad als geheel. Een van de belangrijkste dingen zijn deze geïmproviseerde scholen. Ouders verzamelen geld om een aantal lokale leraren in te huren voor een eigen kleine niet-officiële school. Onderwijs is mogelijk in de steden. En dat verandert de wereld. Zo zie je een aantal interessante, typisch stedelijke dingen.
So one thing slammed up against another, such as in Sao Paulo here. That's what cities do. That's how they create value, is by slamming things together. In this case, supply right next to demand. So the maids and the gardeners and the guards that live in this lively part of town on the left walk to work, in the boring, rich neighborhood.
Het ene ding geplakt tegen een ander zoals in Sao Paulo hier. Dat is wat steden doen. Dat is hoe ze waarde creëren door dingen bij elkaar te brengen. In dit geval zit aanbod vlak naast de vraag. Dus de meiden, de tuinders en de bewakers die leven in dit levendige gedeelte van de stad aan de linkerkant kunnen te voet naar het werk in de saaie, rijke buurt.
Proximity is amazing. We are learning about how dense proximity can be. Connectivity between the city and the country is what's going to keep the country good, because the city has interesting ways of doing things. This is what makes cities -- (Applause) this is what makes cities so green in the developing world.
Nabijheid is verbazingwekkend. We leren over hoe dicht nabijheid kan worden. Connectiviteit tussen de stad en het platteland, houdt het platteland in goede doen. Omdat de stad interessante manieren heeft om dingen gedaan te krijgen. Dit maakt steden - (Applaus) Dit is wat steden zo groen maakt in de ontwikkelingslanden.
Because people leave the poverty trap, an ecological disaster of subsistence farms, and head to town. And when they're gone the natural environment starts to come back very rapidly. And those who remain in the village can shift over to cash crops to send food to the new growing markets in town. So if you want to save a village, you do it with a good road, or with a good cell phone connection, and ideally some grid electrical power.
Omdat de mensen de armoedeval verlaten, een ecologische ramp van zelfvoorzieningslandbouw en naar de stad trekken. Als ze weg zijn, komt de natuurlijke omgeving in spoedtempo terug. Degenen die in het dorp blijven, kunnen dan marktgewassen beginnen telen om voedsel te sturen naar de nieuwe groeiende markten in de stad. Als je een dorp wil redden, dan doe je dat met een goede weg of met een goede mobiele-telefoonverbinding. In het ideale geval met elektriciteit.
So the event is: we're a city planet. That just happened. More than half. The numbers are considerable. A billion live in the squatter cities now. Another billion is expected. That's more than a sixth of humanity living a certain way. And that will determine a lot of how we function.
Het is dus een feit dat we een stadsplaneet zijn geworden. Dat gebeurde gewoon. Meer dan de helft. De cijfers zijn aanzienlijk. Een miljard mensen woont nu in de squattersteden. Nog eens een miljard wordt verwacht. Meer dan een zesde van de mensheid leeft zo. Dat zal veel van hoe wij functioneren gaan bepalen.
Now, for us environmentalists, maybe the greenest thing about the cities is they diffuse the population bomb. People get into town. The immediately have fewer children. They don't even have to get rich yet. Just the opportunity of coming up in the world means they will have fewer, higher-quality kids, and the birthrate goes down radically.
Voor ons milieuactivisten is misschien wel het groenste ding aan steden, dat ze de lont uit de bevolkingsbom halen. Mensen gaan naar de stad. Ze hebben onmiddellijk minder kinderen. Daarvoor hoeven ze niet eens rijk te worden. De gelegenheid om op te klimmen in de wereld, betekent dat ze minder maar beter opgeleide kinderen zullen krijgen en het geboortecijfer daalt drastisch.
Very interesting side effect here, here's a slide from Phillip Longman. Shows what is happening. As we have more and more old people, like me, and fewer and fewer babies. And they are regionally separated. What you're getting is a world which is old folks, and old cities, going around doing things the old way, in the north. And young people in brand new cities they're inventing, doing new things, in the south. Where do you think the action is going to be?
Zeer interessant neveneffect hier. Hier is een dia van Phillip Longman die laat zien wat er gebeurt. Als we meer en meer oude mensen zoals ik gaan hebben en steeds minder baby's. Ze zijn regionaal gescheiden. Dan krijg je een wereld van oude mensen en oude steden die dingen op de oude manier doen, in het noorden. En jonge mensen in geheel nieuwe steden waar ze nieuwe dingen uitvinden en doen, in het zuiden. Waar denk je dat de actie zal plaatsvinden?
Shift of subject. Quickly drop by climate. The climate news, I'm sorry to say, is going to keep getting worse than we think, faster than we think. Climate is a profoundly complex, nonlinear system, full of runaway positive feedbacks, hidden thresholds and irrevocable tipping points. Here's just a few samples. We're going to keep being surprised. And almost all the surprises are going to be bad ones.
Verandering van onderwerp. Over naar het klimaat. Het klimaatnieuws, het spijt me om het te zeggen, gaat steeds slechter uitvallen dan we denken en sneller dan we denken. Klimaat is een uitermate complex, niet-lineair systeem, vol met op hol geslagen positieve terugkoppelingen, verborgen drempels en onherroepelijke kantelpunten. Hier slechts een paar voorbeelden. We gaan verrast blijven worden. En bijna alle verrassingen zullen onaangenaam zijn.
From your standpoint this means a great increase in climate refugees over the coming decades, and what goes along with that, which is resource wars and chaos wars, as we're seeing in Darfur. That's what drought does. It brings carrying capacity down, and there's not enough carrying capacity to support the people. And then you're in trouble.
Vanuit jullie standpunt betekent dit dat er een grote toename van klimaatvluchtelingen zal zijn in de komende decennia. Dat gaat samen met grondstoffenoorlogen en chaosoorlogen, zoals we zien in Darfur. Dat zijn de gevolgen van droogte. Het brengt de draagkracht naar beneden. Er is niet genoeg draagkracht om de mensen te onderhouden. Dan zit je in de problemen.
Shift to the power situation. Baseload electricity is what it takes to run a city, or a city planet. So far there is only three sources of baseload electricity: coal, some gas, nuclear and hydro. Of those, only nuclear and hydro are green. Coal is what is causing the climate problems. And everyone will keep burning it because it's so cheap, until governments make it expensive. Wind and solar can't help, because so far we don't have a way to store that energy.
Weer een ander onderwerp: de energievoorziening. Basislast-elektriciteit is wat er nodig is om een stad of een stadsplaneet te laten functioneren. Tot nu toe zijn er slechts drie bronnen van basislast-elektriciteit, kolen en beetje petroleum, kernenergie en waterkracht. Daarvan kan je alleen kernenergie en waterkracht als groen beschouwen. Steenkool is de veroorzaker van het klimaatproblemen. Iedereen zal het blijven stoken, omdat het zo goedkoop is, totdat de overheden het duur gaan maken. Wind- en zonne-energie zijn geen oplossing, want tot dusver hebben we geen manier om die energie op te slaan.
So with hydro maxed out, coal and lose the climate, or nuclear, which is the current operating low-carbon source, and maybe save the climate. And if we can eventually get good solar in space, that also could help. Because remember, this is what drives the prosperity in the developing world in the villages and in the cities.
Waterkracht zit al aan zijn maximum. Blijf kolen gebruiken en het klimaat gaat naar de vaantjes, of gebruik kernenergie, de huidige operationele koolstofarme bron, en misschien red je het klimaat. Als we ooit goede zonne-energie krijgen uit de ruimte zou dat ook kunnen helpen. Want onthoud dat het dit is wat de welvaart in de ontwikkelingslanden, in de dorpen en in de steden aandrijft.
So, between coal and nuclear, compare their waste products. If all of the electricity you used in your lifetime was nuclear, the amount of waste that would be added up would fit in a Coke can. Whereas a coal-burning plant, a normal one gigawatt coal plant, burns 80 rail cars of coal a day, each car having 100 tons. And it puts 18 thousand tons of carbon dioxide in the air. So and then when you compare the lifetime emissions of these various energy forms, nuclear is about even with solar and wind, and ahead of solar -- oh, I'm sorry -- with hydro and wind, and ahead of solar.
Vergelijk de afvalproducten tussen kolen en kernenergie eens. Als alle elektriciteit die je gebruikt tijdens je leven nucleair was, dan zou de gezamenlijke hoeveelheid afval passen in een Cokeblikje. Terwijl een kolencentrale, een normale gigawattkolencentrale, 80 treinwagons kolen per dag verbrandt. Elke wagon bevat 100 ton kolen. En dat brengt 18 duizend ton kooldioxide in de lucht. Wanneer je de levensduuruitstoot van deze verschillende vormen van energie vergelijkt dan komt kernenergie overeen met zonne- en windenergie. En beter dan zonne-energie alleen. Sorry, vergissing. Met waterkracht en wind en met voorsprong op zonne-energie.
And does nuclear really compete with coal? Just ask the coal miners in Australia. That's where you see some of the source, not from my fellow environmentalists, but from people who feel threatened by nuclear power. Well the good news is that the developing world, but frankly, the whole world, is busy building, and starting to build, nuclear reactors. This is good for the atmosphere. It's good for their prosperity.
En hoe doet kernenergie het vergeleken met kolen? Vraag het maar aan de mijnwerkers in Australië. Daar zie je iets van de bron, niet van mijn collega-milieuactivisten maar van mensen die zich bedreigd voelen door kernenergie. Het goede nieuws is dat de ontwikkelingslanden, eerlijk gezegd de hele wereld, bezig zijn met het bouwen van nucleaire reactoren of eraan beginnen. Dat is goed voor de atmosfsfeer. Het is goed voor hun welvaart.
I want to point out one interesting thing, which is that environmentalists like the thing we call micropower. It's supposed to be, I don't know, local solar and wind and cogeneration, and good things like that. But frankly micro-reactors which are just now coming on, might serve even better.
Ik wil wijzen op een interessant ding, dat milieuactivisten microvermogen noemen. Meestal gaat het om lokale zonne- en windenergie en warmtekrachtkoppeling en dat soort goede dingen. Maar eerlijk gezegd zijn de microreactoren die nu op de markt komen nog interessanter.
The Russians, who started this, are building floating reactors, for their new passage, where the ice is melting, north of Russia. And they're selling these floating reactors, only 35 megawatts, to developing countries. Here's the design of an early one from Toshiba. It's interesting, say, to take a 25-megawatt, 25 million watts, and you compare it to the standard big iron of an ordinary Westinghouse or Ariva, which is 1.2, 1.6 billion watts. These things are way smaller. They're much more adaptable. Here's an American design from Lawrence Livermore Lab. Here's another American design that came out of Los Alamos, and is now commercial.
De Russen, die ermee begonnen, bouwen nu drijvende reactoren, voor hun nieuwe doorvaart ten noorden van Rusland waar het ijs aan het smelten is. En ze verkopen deze drijvende reactoren van slechts 35 megawatt aan ontwikkelingslanden. Hier is het ontwerp van een vroeg type van Toshiba. Het is interessant om zo een 25-megawatt, 25 miljoen watt, te vergelijken met zo'n standaard grote ijzeren Westinghouse of Ariva, die zo'n 1,2 à 1,6 miljard watt vermogen heeft. Deze dingen zijn veel kleiner, veel flexibeler. Hier is een Amerikaans ontwerp van het Lawrence Livermore Lab. Hier nog een ander Amerikaans ontwerp uit Los Alamos, dat nu commercieel is.
Almost all of these are not only small, they are proliferation-proof. They're typically buried in the ground. And the innovation is moving very rapidly. So I think microreactors is going to be important for the future. In terms of proliferation, nuclear energy has done more to dismantle nuclear weapons than any other activity. And that's why 10 percent of the electricity in this room, 20 percent of electricity in this room is probably nuclear. Half of that is coming from dismantled warheads from Russia, soon to be joined by our dismantled warheads. And so I would like to see the GNEP program, that was developed in the Bush administration, go forward aggressively. And I was glad to see that president Obama supported the nuclear fuel bank strategy when he spoke in Prague the other week.
Deze zijn niet alleen klein, ze zijn ook proliferatiebestendig. Ze zitten meestal in de grond ingegraven. De innovatie gaat erg snel. Ik denk dat microreactoren belangrijk zullen zijn voor de toekomst. Wat proliferatie aangaat heeft nucleaire energie meer gedaan voor het ontmantelen van nucleaire wapens dan enige andere activiteit. Dat is de reden waarom 10 à 20 procent van de elektriciteit in deze zaal waarschijnlijk kernenergie is. De helft daarvan is afkomstig uit gedemonteerde kernkoppen uit Rusland. Binnenkort zijn onze ontmantelde kernkoppen aan de beurt. En ik zou het GNEP programma, dat werd ontwikkeld door de regering Bush, met rasse schreden vooruit willen zien gaan. Ik was blij dat president Obama de nucleaire-brandstofbankstrategie ondersteunde toen hij vorige week in Praag sprak.
One more subject. Genetically engineered food crops, in my view, as a biologist, have no reason to be controversial. My fellow environmentalists, on this subject, have been irrational, anti-scientific, and very harmful. Despite their best efforts, genetically engineered crops are the most rapidly successful agricultural innovation in history. They're good for the environment because they enable no-till farming, which leaves the soil in place, getting healthier from year to year -- slso keeps less carbon dioxide going from the soil into the atmosphere. They reduce pesticide use. And they increase yield, which allows you to have your agricultural area be smaller, and therefore more wild area is freed up.
Nog een onderwerp. Genetisch gemanipuleerde voedselgewassen hebben in mijn ogen als bioloog geen reden om controversieel te zijn. Mijn collega-milieuactivisten zijn over dit onderwerp irrationeel, anti-wetenschappelijk en zeer schadelijk geweest. Ondanks hun inspanningen zijn genetisch gemanipuleerde gewassen de snelst groeiende succesvolle agrarische innovatie in de geschiedenis. Ze zijn goed voor het milieu omdat ze landbouw zonder ploegen mogelijk maken waardoor de grond op zijn plaats blijft en van jaar tot jaar gezonder wordt . Daardoor geraakt ook minder kooldioxide van de bodem in de atmosfeer. Ze verminderen het gebruik van pesticiden. En ze verhogen de opbrengst. Waarmee je agrarisch areaal kleiner wordt. En daardoor meer wild gebied wordt vrijgemaakt.
By the way, this map from 2006 is out of date because it shows Africa still under the thumb of Greenpeace, and Friends of the Earth from Europe, and they're finally getting out from under that. And biotech is moving rapidly in Africa, at last.
Overigens is deze kaart uit 2006 verouderd omdat ze Afrika nog onder de duim van Greenpeace en Friends of the Earth uit Europa laat zien. Ze geraken er nu eindelijk onder uit. Biotech komt eindelijk snel op in Afrika.
This is a moral issue. The Nuffield Council on Bioethics met on this issue twice in great detail and said it is a moral imperative to make genetically engineered crops readily available. Speaking of imperatives, geoengineering is taboo now, especially in government circles, though I think there was a DARPA meeting on it a couple of weeks ago, but it will be on your plate -- not this year but pretty soon, because some harsh realizations are coming along. This is a list of them.
Dit is een morele kwestie. De Nuffield Council on Bioethics vergaderde op dit punt twee keer tot in detail en zei dat het een morele plicht was om genetisch gemanipuleerde gewassen makkelijk beschikbaar te maken. Sprekend over imperatieven, geo-engineering is nu taboe, vooral in regeringskringen, hoewel ik denk dat er een paar weken geleden daarover een DARPA-bijeenkomst plaatsvond. Maar je zal het op je bord krijgen. Niet dit jaar, maar vrij snel. Omdat sommige harde realiteiten zich aandienen. Dit is een lijst ervan.
Basically the news is going to keep getting more scary. There will be events, like 35,000 people dying of a heat wave, which happened a while back. Like cyclones coming up toward Bangladesh. Like wars over water, such as in the Indus. And as those events keep happening we're going to say, "Okay, what can we do about that really?"
Het nieuws erover gaat steeds enger worden. Er gebeuren dingen zoals die 35.000 mensen die onlangs stierven in Europa door een hittegolf. Zoals cyclonen die steeds dichter bij Bangladesh komen. Zaken als oorlogen over water in de Indusvallei. Als die gebeurtenissen blijven doorgaan gaan we zeggen: "Oké, wat kunnen we daar aan doen?"
But there's this little problem with geoengineering: what body is going to decide who gets to engineer? How much they do? Where they do it? Because everybody is downstream, downwind of whatever is done. And if we just taboo it completely we could lose civilization. But if we just say "OK, China, you're worried, you go ahead. You geoengineer your way. We'll geoengineer our way." That would be considered an act of war by both nations. So this is very interesting diplomacy coming along. I should say, it is more practical than people think.
Er is dit kleine probleem met geo-engineering. Wie gaat daarover beslissen? Wie gaat engineeren? Hoeveel en waar gaan ze het doen. Omdat iedereen de gevolgen zal dragen van wat er zal gebeuren. Maar als we het helemaal negeren kunnen we onze beschaving kwijtspelen. Als we alleen maar zeggen: "OK, China, je maakt je zorgen, doe maar. Geo-engineer jij maar op jouw manier. Wij zullen geo-engineeren op onze manier. Dat zou door beide landen als een oorlogsdaad kunnen worden beschouwd. Zeer interessante diplomatie komt eraan. Ik zou zeggen dat het praktischer is dan mensen denken.
Here is an example that climatologists like a lot, one of the dozens of geoengineering ideas. This one came from the sulfur dioxide from Mount Pinatubo in 1991 -- cooled the earth by half a degree. There was so much ice in 1992, the following year, that there was a bumper crop of polar bear cubs who were known as the Pinatubo cubs. To put sulfur dioxide in the stratosphere would cost on the order of a billion dollars a year. That's nothing, compared to all of the other things we may be trying to do about energy.
Hier een voorbeeld dat klimatologen leuk vinden. Een van de tientallen geo-engineering ideeën. Dit kwam door de zwaveldioxide van Mount Pinatubo in 1991. Koelde de aarde een halve graad af. In 1992, het volgende jaar, was er zo veel ijs dat er extra veel ijsbeerjongen werden geboren, bekend als de Pinatubowelpen. Zwaveldioxide in de stratosfeer blazen zou iets in de orde van een miljard dollar per jaar kosten. Dat is een peulschil vergeleken met alle andere dingen die we kunnen proberen te doen voor energie.
Just to run by another one: this is a plan to brighten the reflectance of ocean clouds, by atomizing seawater; that would brighten the albedo of the whole planet. A nice one, because it can happen lots of little ways in lots of little places, is by copying the ancient Amazon Indians who made good agricultural soil by pyrolizing, smoldering, plant waste, and biochar fixes large quantities of carbon while it's improving the soil.
Om nog een andere manier te tonen: Dit is een plan om de reflectie van de oceaanwolken helderder te maken door het verstuiven van zeewater. Dat zou het weerkaatsingsvermogen van de hele planeet ophelderen. Een mooie manier, want ze kan kleinschalig op allerlei wijzen op allerlei plaatsen gebeuren, is de methode van de oude Amazone-indianen die goede landbouwgrond verkregen door het pyroliseren, het laten smeulen van plantaardig afval. Biochar fixeert grote hoeveelheden koolstof terwijl het de bodem verbetert.
So here is where we are. Nobel Prize-winning climatologist Paul Crutzen calls our geological era the Anthropocene, the human-dominated era. We are stuck with its obligations. In the Whole Earth Catalog, my first words were, "We are as Gods, and might as well get good at it." The first words of Whole Earth Discipline are, "We are as Gods, and have to get good at it." Thank you. (Applause)
Daar staan we. Paul Crutzen, klimatoloog en Nobelprijswinnaar, noemt ons geologisch tijdperk het Anthropoceen, het door de mens gedomineerde tijdperk. We zitten vast aan de verplichtingen ervan. In de Whole Earth Catalog waren mijn eerste woorden: "We zijn als goden en kunnen er dan maar beter goed in zijn." De eerste woorden van Whole Earth Discipline zijn: "Wij zijn als goden en moeten er goed in zijn." Dank u. (Applaus)