Images like this, from the Auschwitz concentration camp, have been seared into our consciousness during the 20th century and have given us a new understanding of who we are, where we've come from and the times we live in. During the 20th century, we witnessed the atrocities of Stalin, Hitler, Mao, Pol Pot, Rwanda and other genocides, and even though the 21st century is only seven years old, we have already witnessed an ongoing genocide in Darfur and the daily horrors of Iraq. This has led to a common understanding of our situation, namely, that modernity has brought us terrible violence, and perhaps that native peoples lived in a state of harmony that we have departed from, to our peril.
Beelden als deze, van het concentratiekamp Auschwitz, zijn in ons bewustzijn gegrift tijdens de 20e eeuw en hebben ons een nieuwe kijk gegeven op wie we zijn, waar we vandaan komen en de tijd waarin we leven. Tijdens de 20e eeuw zijn we getuige geweest van de gruweldaden van Stalin, Hitler, Mao, Pol Pot, Rwanda en andere genocides, en ook al is de 21e eeuw pas zeven jaar oud, zijn we alweer getuige geweest van onophoudende genocide in Darfur en de dagelijkse verschrikkingen in Irak. Dit heeft geleid tot een algemeen begrip van onze situatie, namelijk dat de moderne tijd ons vreselijk geweld heeft gebracht en dat de oorspronkelijke mens in harmonie leefde, waarvan we tot onze schrik zijn verwijderd. Hier is een voorbeeld van een
Here is an example from an op-ed on Thanksgiving, in the "Boston Globe" a couple of years ago, where the writer wrote, "The Indian life was a difficult one, but there were no employment problems, community harmony was strong, substance abuse unknown, crime nearly nonexistent. What warfare there was between tribes was largely ritualistic and seldom resulted in indiscriminate or wholesale slaughter." Now you're all familiar with this treacle. We teach it to our children. We hear it on television and in storybooks. Now, the original title of this session was, "Everything You Know is Wrong," and I'm going to present evidence that this particular part of our common understanding is wrong, that, in fact, our ancestors were far more violent than we are, that violence has been in decline for long stretches of time, and that today, we are probably living in the most peaceful time in our species's existence.
opiniestuk op Thanksgiving in de Boston Globe een paar jaar geleden waarin de schrijver schreef: "Het Indianenleven was moeilijk maar er waren geen werkeloosheidsproblemen, de samenleving harmonieus, middelenmisbruik onbekend, misdaad bestond nauwelijks, de enige oorlogen waren tussen stammen waren vooral ritueel en resulteerden zelden in een willekeurige of algehele slachting". Afijn, jullie kennen deze mooipraterij. We leren het onze kinderen, we horen het op t.v. en lezen het in verhalen. De oorspronkelijke titel van deze sessie was: "Alles Wat Je Weet Is Fout", en ik ga bewijzen leveren dat dit specifieke deel van ons algemene weten fout is: dat onze voorouders in feite veel gewelddadiger waren dan wij, dat geweld aan het afnemen is sinds lange tijd, en dat we nu wellicht in de meest vreedzame tijd leven sinds het menselijk ontstaan. Nu, in het decennium van Darfur en Irak,
Now in the decade of Darfur and Iraq, a statement like that might seem somewhere between hallucinatory and obscene, but I'm going to try to convince you that that is the correct picture. The decline of violence is a fractal phenomenon. You can see it over millennia, over centuries, over decades and over years, although there seems to have been a tipping point at the onset of the Age of Reason in the 16th century. One sees it all over the world, although not homogeneously. It's especially evident in the West, beginning with England and Holland around the time of the Enlightenment.
lijkt een stelling als deze misschien iets als tussen hallucinatoir en obsceen. Maar ik ga proberen u te overtuigen dat dat het juiste beeld is. De afname van geweld is een fractaal fenomeen. Je kunt het door de millennia, de eeuwen, de decennia en door de jaren zien, maar er lijkt wel een keerpunt te zijn geweest aan het begin van de Eeuw van de Rede in de 16e eeuw. Men ziet het over de hele wereld, hoewel niet homogeen. Het is vooral duidelijk in het westen, beginnend bij Engeland en Nederland rond de tijd van de Verlichting.
Let me take you on a journey of several powers of 10 -- from the millennium scale to the year scale -- to try to persuade you of this. Until 10,000 years ago, all humans lived as hunter-gatherers, without permanent settlements or government. And this is the state that's commonly thought to be one of primordial harmony. But the archaeologist Lawrence Keeley, looking at casualty rates among contemporary hunter-gatherers, which is our best source of evidence about this way of life, has shown a rather different conclusion.
Laat me u meenemen op een reis door verschillende krachtige tientallen -- van millenniumschaal tot jaarschaal -- om u hiervan te overtuigen. Tot 10.000 jaar terug, leefden alle mensen als jager-verzamelaars, zonder vaste verblijfplaats of bestuur. En dit is de toestand waarvan algemeen gedacht wordt dat er fundamentele harmonie heerste. Maar de archeoloog Lawrence Keeley, die naar de hoeveelheid ongevallen keek onder de jager-verzamelaars -- wat onze beste bron is van bewijs over deze levenswijze -- laat een heel andere conclusie zien.
Here is a graph that he put together, showing the percentage of male deaths due to warfare in a number of foraging or hunting and gathering societies. The red bars correspond to the likelihood that a man will die at the hands of another man, as opposed to passing away of natural causes, in a variety of foraging societies in the New Guinea highlands and the Amazon rain forest. And they range from a rate of almost a 60 percent chance that a man will die at the hands of another man to, in the case of the Gebusi, only a 15 percent chance. The tiny little blue bar in the lower left-hand corner plots the corresponding statistic from the United States and Europe in the 20th century, and it includes all the deaths of both World Wars. If the death rate in tribal warfare had prevailed during the 20th century, there would have been two billion deaths rather than 100 million.
Hier is een grafiek die hij heeft samengesteld waaruit het percentage 'mannelijke doden door oorlog' blijkt in een aantal fouragerende of jager-verzamelaars samenlevingen. De rode staven corresponderen met de mogelijkheid dat een man zal sterven door de hand van een andere man, in tegenstelling tot natuurlijke oorzaken, in verscheidene fouragerende samenlevingen in de Hooglanden van Nieuw Guinea en het Amazone Regenwoud. En het bereikt een aantal van een kans van bijna 60 procent dat een man zal sterven door de hand van een andere man tot, in het geval van de Gebusi, een luttele kans van 15 procent. De kleine blauwe staaf in de linker- onderhoek zet zich af tegen de corresponderende statistiek van de V.S. en Europa in de 20e eeuw, en behelst alle sterfgevallen van beide Wereldoorlogen. Als het dodental in stammenoorlogen zou prevaleren tijdens de 20e eeuw, zouden er twee miljard doden zijn in plaats van 100 miljoen.
Also on the millennium scale, we can look at the way of life of early civilizations, such as the ones described in the Bible. And in this supposed source of our moral values, one can read descriptions of what was expected in warfare, such as the following, from Numbers 31: "And they warred against the Midianites as the Lord commanded Moses, and they slew all the males. And Moses said unto them, 'Have you saved all the women alive? Now, therefore, kill every male among the little ones and kill every woman that hath known man by lying with him, but all the women children that have not known a man by lying with him, keep alive for yourselves.'" In other words: kill the men, kill the children. If you see any virgins, then you can keep them alive so that you can rape them. And you can find four or five passages in the Bible of this ilk. Also in the Bible, one sees that the death penalty was the accepted punishment for crimes such as homosexuality, adultery, blasphemy, idolatry, talking back to your parents --
Op de millenniumschaal kunnen we ook kijken naar de levenswijze van vroege beschavingen zoals beschreven in de bijbel. In deze veronderstelde bron van onze morele waarden kan men beschrijvingen lezen van wat verwacht werd tijdens oorlog, zoals het volgende uit Numeri 31: "En zij trokken ten strijde, tegen Midjan, zoals de Here Mozes geboden had en doodden alle mannen. En Mozes zeide tot hen: 'Hebt gij alle vrouwen laten leven? Nu dan, doodt al wat onder de jeugdigen van het mannelijk geslacht is en alle vrouwen die gemeenschap met een man hebben gehad, maar alle jeugdigen onder de vrouwen, die geen gemeenschap met een man hebben gehad, zult gij voor u laten leven.'" Met andere woorden: dood de mannen en kinderen, maar de maagden mag je in leven houden, zodat je hen kunt verkrachten. U kunt vier of vijf passages in de bijbel vinden met deze strekking. Ook leest men in de bijbel dat de doodstraf een geaccepteerde straf was voor misdaden als homoseksualiteit, overspel, godslastering, afgoderij, het tegenspreken van je ouders --
(Laughter)
(Gelach) -- en stokken oppakken op Sabbat.
and picking up sticks on the Sabbath. Well, let's click the zoom lens down one order of magnitude and look at the century scale. Now, although we don't have statistics for warfare throughout the Middle Ages to modern times, we know just from conventional history that the evidence was under our nose all along that there has been a reduction in socially sanctioned forms of violence.
Laten we de zoomlens een niveau dichterbij klikken en naar de eeuwenschaal kijken. Hoewel we geen statistieken hebben voor oorlogen vanaf de Middeleeuwen tot moderne tijden, weten we het van conventionele geschiedenis; het bewijs was er al die tijd dat er een vermindering was in sociaal gesanctioneerde vormen van geweld.
For example, any social history will reveal that mutilation and torture were routine forms of criminal punishment. The kind of infraction today that would give you a fine, in those days, would result in your tongue being cut out, your ears being cut off, you being blinded, a hand being chopped off and so on. There were numerous ingenious forms of sadistic capital punishment: burning at the stake, disemboweling, breaking on the wheel, being pulled apart by horses and so on. The death penalty was a sanction for a long list of nonviolent crimes: criticizing the king, stealing a loaf of bread. Slavery, of course, was the preferred labor-saving device, and cruelty was a popular form of entertainment. Perhaps the most vivid example was the practice of cat burning, in which a cat was hoisted on a stage and lowered in a sling into a fire, and the spectators shrieked in laughter as the cat, howling in pain, was burned to death.
Bijvoorbeeld, elke sociale geschiedenis onthult dat verminking en martelen routine waren in misdaadstraffen. Het soort overtreding wat nu een boete oplevert, zou in die dagen resulteren in het afsnijden van je tong, het afsnijden van je oren, met blindheid worden geslagen, een hand die wordt afgehakt, enzovoort. Er waren talloze ingenieuze vormen van sadistische doodstraffen: de brandstapel, van de ingewanden ontdoen, radbraken, gevierendeeld worden door paarden, enzovoort. De doodstraf was een straf voor een veelheid aan niet-gewelddadige misdaden: kritiek hebben op de koning, brood stelen. Slavernij was natuurlijk een uitgelezen arbeidsbeparende methode, en wreedheid was een populaire vorm van vermaak. Een sprekend voorbeeld was het verbranden van katten: een kat werd op een toneel gehesen en neergelaten in een vuur, en de kijkers gilden van het lachen terwijl de kat, jankend van pijn, levend verbrandde.
What about one-on-one murder? Well, there, there are good statistics, because many municipalities recorded the cause of death. The criminologist Manuel Eisner scoured all of the historical records across Europe for homicide rates in any village, hamlet, town, county that he could find, and then he supplemented them with national data when nations started keeping statistics. He plotted on a logarithmic scale, going from 100 deaths per 100,000 people per year, which was approximately the rate of homicide in the Middle Ages, and the figure plummets down to less than one homicide per 100,000 people per year in seven or eight European countries. Then, there is a slight uptick in the 1960s. The people who said that rock and roll would lead to the decline of moral values actually had a grain of truth to that. But there was a decline from at least two orders of magnitude in homicide from the Middle Ages to the present, and the elbow occurred in the early 16th century.
Wat te zeggen van één-op-één moord? Daarvan zijn goede statistieken, want vele gemeenschappen registreerden doodsoorzaken. De criminoloog Manuel Eisner doorzocht alle historische data van Europa naar moordaantallen in elk dorp, gehucht, stad en gewest die hij kon vinden, en hij vulde het aan met nationale data vanaf dat landen statistieken gingen bijhouden. Hij zette het uit op een logarithmische schaal, vanaf 100 doden per 100.000 mensen per jaar, wat ongeveer het aantal moorden was in de Middeleeuwen. En het cijfer keldert naar beneden tot minder dan één moord per 100.000 mensen per jaar in zeven of acht Europese landen. Dan is er een kleine toename in de jaren '60. De mensen die zeiden dat rock 'n roll zou leiden tot verval van morele waarden raakten een kern van waarheid. Maar er was een twee keer zo grote afname van moorden vanaf de Middeleeuwen tot heden. De knik verscheen begin 16e eeuw.
Let's click down now to the decade scale. According to nongovernmental organizations that keep such statistics, since 1945, in Europe and the Americas, there has been a steep decline in interstate wars, in deadly ethnic riots or pogroms and in military coups, even in South America. Worldwide, there's been a steep decline in deaths in interstate wars. The yellow bars here show the number of deaths per war per year from 1950 to the present. And, as you can see, the death rate goes down from 65,000 deaths per conflict per year in the 1950s to less than 2,000 deaths per conflict per year in this decade, as horrific as it is. Even in the year scale, one can see a decline of violence. Since the end of the Cold War, there have been fewer civil wars, fewer genocides -- indeed, a 90 percent reduction since post-World War II highs -- and even a reversal of the 1960s uptick in homicide and violent crime. This is from the FBI uniform crime statistics. You can see that there's a fairly low rate of violence in the '50s and the '60s, then it soared upward for several decades and began a precipitous decline, starting in the 1990s, so that it went back to the level that was last enjoyed in 1960. President Clinton, if you're here: thank you.
Laten we inzoemen op de decenniumschaal. Volgens non-gouvernementele organisaties die zulke statistieken bijhouden in Europa en Amerika sinds 1945, is er een scherpe daling in oorlogen tussen staten, in dodelijke rassenrellen of pogroms en in militaire coups, zelfs in Zuid-Amerika. Wereldwijd is er een scherpe daling van doden door oorlogen tussen staten. De gele staven laten het aantal doden per oorlog per jaar zien van 1950 tot heden. Zoals u ziet, daalt het dodental van 65.000 doden per conflict per jaar in 1950, tot minder dan 2000 doden per conflict per jaar in dit decennium. Hoe gruwelijk dit ook is. Zelfs op de jaarschaal kan men de afname van geweld zien. Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn er minder burgeroorlogen, minder genociden -- een daling van 90 procent sinds na-oorlogse pieken -- en zelfs een omkering van de 60er jaren opleving in moord en geweld. Dit is van de FBI gestandaardiseerde misdaadstatistieken: u kunt zien dat de mate van geweld in de 50er en 60er jaren tamelijk laag was, toen vloog het omhoog voor een aantal decennia en begon dan aan een steile daling begin negentiger jaren, zodat het terug zakte tot bijna het niveau van de zestiger jaren. President Clinton, als u hier bent, dank u.
(Laughter)
(Gelach)
So the question is: Why are so many people so wrong about something so important? I think there are a number of reasons. One of them is we have better reporting. The Associated Press is a better chronicler of wars over the surface of the earth than 16th-century monks were.
Dus is de vraag waarom zoveel mensen verkeerd denken over zoiets belangrijks? Ik denk dat er verscheidene redenen zijn. Eén daarvan is dat we betere verslaglegging hebben: de journalistiek is een betere verslaglegger van oorlogen in de wereld dan de 16e eeuwse monniken waren.
(Laughter)
There's a cognitive illusion. We cognitive psychologists know that the easier it is to recall specific instances of something, the higher the probability that you assign to it. Things that we read about in the paper with gory footage burn into memory more than reports of a lot more people dying in their beds of old age. There are dynamics in the opinion and advocacy markets; no one ever attracted advocates and donors by saying, "Things just seem to be getting better and better."
Er is een cognitieve illusie: wij cognitief psychologen weten dat hoe makkelijker men zich een bepaald voorval kan herinneren, hoe hoger de kans is dat men zich ermee verbindt. Dingen die we in de krant lezen met walgelijke beelden erbij zetten zich vaster in het geheugen dan verslagen van grotere aantallen mensen die aan ouderdom in bed sterven. Er zijn krachtenvelden in opinie- en lobbypraktijken: niemand trekt observeerders, advocaten en donoren door te zeggen dat "dingen gewoon beter en beter lijken te worden."
(Laughter)
(Gelach)
There's guilt about our treatment of native peoples in modern intellectual life, and an unwillingness to acknowledge there could be anything good about Western culture. And, of course, our change in standards can outpace the change in behavior. One of the reasons violence went down is that people got sick of the carnage and cruelty in their time. That's a process that seems to be continuing, but if it outstrips behavior by the standards of the day, things always look more barbaric than they would have been by historic standards. So today, we get exercised -- and rightly so -- if a handful of murderers get executed by lethal injection in Texas after a 15-year appeal process. We don't consider that a couple of hundred years ago, they may have been burned at the stake for criticizing the king after a trial that lasted 10 minutes, and indeed, that that would have been repeated over and over again. Today, we look at capital punishment as evidence of how low our behavior can sink, rather than how high our standards have risen.
Er is schuldgevoel over hoe we autochtone volken behandelden in het moderne intellectuele leven, en onwil te onderkennen dat er ook maar iets goed kan zijn aan de westerse cultuur. En natuurlijk, onze veranderde waarden kunnen sneller gaan dan onze gedragsverandering. Eén van de redenen dat geweld minder werd is dat men de slachtingen en het geweld beu was. Een proces dat door lijkt te zetten, maar als het gedrag overtroffen wordt door de normen zien de dingen er meer barbaars uit dan het geval is gemeten naar historische standaarden. Nu worden we opgeschrikt -- en terecht -- als er een paar moordenaars geëxecuteerd worden met dodelijke injecties in Texas, na een 15 jaar lang durend proces. We bedenken niet dat een paar honderd jaar geleden, ze misschien op de brandstapel terecht kwamen voor het bekritiseren van de koning na een proces van slechts 10 minuten -- en inderdaad werd dat steeds weer gedaan. Nu zien we de doodstraf als bewijs van hoe laag ons gedrag kan zinken, in plaats van hoe hoog onze normen zijn gestegen.
Well, why has violence declined? No one really knows, but I have read four explanations, all of which, I think, have some grain of plausibility. The first is: maybe Thomas Hobbes got it right. He was the one who said that life in a state of nature was "solitary, poor, nasty, brutish and short."
Dus, waarom is geweld afgenomen? Niemand weet het, maar ik heb vier verklaringen gelezen waarin, denk ik, allemaal een kern van waarheid zit. De eerste: misschien had Thomas Hobbes gelijk. Hij beweerde dat het leven in natuurlijke staat "solitair, arm, gemeen, bruut en kort" was. Niet omdat, zo beargumenteerde hij,
(Laughter)
Not because, he argued, humans have some primordial thirst for blood or aggressive instinct or territorial imperative, but because of the logic of anarchy. In a state of anarchy, there's a constant temptation to invade your neighbors preemptively, before they invade you.
de mens fundamenteel bloeddorstig is, of een agressief instinct of territoriale motieven heeft, maar vanwege de logica van anarchie. In staat van anarchie ligt de constante verleiding je buren bij voorbaat te overvallen, voordat zij jou overvallen. Onlangs maakte Thomas Schelling
More recently, Thomas Schelling gives the analogy of a homeowner who hears a rustling in the basement. Being a good American, he has a pistol in the nightstand, pulls out his gun, walks down the stairs. And what does he see but a burglar with a gun in his hand? Now, each one of them is thinking, "I don't really want to kill that guy, but he's about to kill me. Maybe I had better shoot him before he shoots me, especially since, even if he doesn't want to kill me, he's probably worrying right now that I might kill him before he kills me." And so on. Hunter-gatherer peoples explicitly go through this train of thought and will often raid their neighbors out of fear of being raided first.
de vergelijking met een huiseigenaar die gerommel hoort in de kelder. Als goed Amerikaan heeft hij een pistool in de nachtstand, trekt zijn geweer en gaat naar beneden. Dan ziet hij een inbreker, met een geweer in zijn hand. Allebei denken ze, "Ik wil die vent niet vermoorden, maar hij doet dat dadelijk met mij. Ik zal hem maar doodschieten voor hij mij doodschiet, vooral omdat, ook al wil hij mij niet vermoorden, hij waarschijnlijk bang is dat ik hem vermoord voordat hij mij vermoordt". Enzovoort. Jager-verzamelaars doorlopen deze gedachtengang en vallen hun buren aan uit angst eerst door hen aangevallen te worden.
Now, one way of dealing with this problem is by deterrence. You don't strike first, but you have a publicly announced policy that you will retaliate savagely if you are invaded. The only thing is that it's liable to having its bluff called, and therefore can only work if it's credible. To make it credible, you must avenge all insults and settle all scores, which leads to the cycles of bloody vendetta. Life becomes an episode of "The Sopranos." Hobbes's solution, "Leviathan," was that if authority for the legitimate use of violence was vested in a single democratic agency -- a leviathan -- then such a state can reduce the temptation of attack, because any kind of aggression will be punished, leaving its profitability zero. That would remove the temptation to invade preemptively out of fear of them attacking you first. It removes the need for a hair trigger for retaliation to make your deterrent threat credible, and therefore, it would lead to a state of peace. Eisner -- the man who plotted the homicide rates that you failed to see in the earlier slide -- argued that the timing of the decline of homicide in Europe coincided with the rise of centralized states. So that's a bit of a support for the leviathan theory. Also supporting it is the fact that we today see eruptions of violence in zones of anarchy, in failed states, collapsed empires, frontier regions, mafias, street gangs and so on.
Een manier met dit probleem om te gaan is afschrikking: je valt niet eerst aan, maar je hebt een algemeen bekend beleid dat je brute wraak zal nemen als je wordt aangevallen. Het enige is dat dit beleid als bluf gezien kan worden, dus alleen werkt als het geloofwaardig is. Daarvoor moet je alle beledigingen wreken en alle rekeningen vereffenen, wat leidt tot bloedige vendetta's. Het leven wordt een episode van de Soprano's. Hobbes' oplossing, de "Leviathan", was dat als de autoriteit voor gelegitimeerd gebruik van geweld was gebed in een enkele democratische agentschap -- een leviathan -- dan zou zo'n staat de verleiding van aanvallen kunnen verminderen, omdat elke vorm van agressie bestraft wordt, zodat de winst nul zou zijn. Het zou de verleiding wegnemen om bij voorbaat aan te vallen uit angst aangevallen te worden. En het neemt de noodzaak weg van vergelding van minimale provocatie om je afschrikmiddel geloofwaardig te maken. Waardoor het zou leiden tot een bepaalde mate van vrede. Eisner, de man die de moordgetallen in kaart bracht, niet zichtbaar op de eerdere dia -- beargumenteerde dat het tijdstip van afname van moord in Europa samenviel met het opkomen van gecentraliseerde staten. Dat is een ondersteuning voor de leviathan-theorie. Wat het ook ondersteunt, is het feit dat we heden erupties van geweld zien in gebieden van anarchie: in falende staten, ineengestorte rijken, grensgebieden, maffia's, straatbendes enzovoort.
The second explanation is that in many times and places, there is a widespread sentiment that life is cheap. In earlier times, when suffering and early death were common in one's own life, one has fewer compunctions about inflicting them on others. And as technology and economic efficiency make life longer and more pleasant, one puts a higher value on life in general. This was an argument from the political scientist James Payne.
De tweede verklaring is dat in vele periodes en plaatsen een wijdverbreid sentiment heerst dat leven goedkoop is. In vroegere tijden, toen lijden en vroege dood gebruikelijk waren in je eigen leven, had men minder moeite dit bij anderen te veroorzaken. Nu technologie en economische efficiëntie het leven verlengen en plezieriger maken, kent men alle leven een hogere waarde toe. Dit was een argument van de politicoloog James Payne.
A third explanation invokes the concept of a nonzero-sum game, and was worked out in the book "Nonzero" by the journalist Robert Wright. Wright points out that, in certain circumstances, cooperation or nonviolence can benefit both parties in an interaction, such as gains in trade when two parties trade their surpluses and both come out ahead, or when two parties lay down their arms and split the so-called peace dividend that results in them not having to fight the whole time. Wright argues that technology has increased the number of positive-sum games that humans tend to be embroiled in, by allowing the trade of goods, services and ideas over longer distances and among larger groups of people. The result is that other people become more valuable alive than dead, and violence declines for selfish reasons. As Wright put it, "Among the many reasons that I think that we should not bomb the Japanese is that they built my minivan."
Een derde verklaring behelst het concept van een "non-zero sum game" en is uitgewerkt in het boek Non-Zero door de journalist Robert Wright. Wright wijst erop dat in bepaalde situaties samenwerking, inclusief geweldloosheid, beide partijen bevoordeeld in een interactie. Zoals gewin bij handel als twee partijen hun winsten verhandelen en er beide voordeel aan hebben, of als twee partijen hun wapens neerleggen en de zogenaamde vredesdividend verdelen wat resulteert in niet steeds te hoeven vechten. Wright betoogt dat technologie het aantal verhoogd heeft van positive-sum games waar mensen in verwikkeld raken door het toestaan van handel in goederen, diensten en ideeën over grotere afstanden en onder grotere groepen mensen. Het resultaat is dat andere mensen levend meer waard zijn dan dood, en geweld daalt om egoïstische redenen. Zoals Wright stelt, "Onder de vele redenen waarom ik vind dat we de Japanners niet moeten bombarderen is de reden dat ze mijn mini-bus hebben gebouwd."
(Laughter)
(Gelach)
The fourth explanation is captured in the title of a book called "The Expanding Circle," by the philosopher Peter Singer, who argues that evolution bequeathed humans with a sense of empathy, an ability to treat other people's interests as comparable to one's own. Unfortunately, by default, we apply it only to a very narrow circle of friends and family. People outside that circle are treated as subhuman and can be exploited with impunity. But, over history, the circle has expanded. One can see, in historical record, it expanding from the village, to the clan, to the tribe, to the nation, to other races, to both sexes and, in Singer's own arguments, something that we should extend to other sentient species. So the question is: If this has happened, what has powered that expansion?
De vierde verklaring is gevat in de titel van een boek getiteld 'The Expanding Circle', door de filosoof Peter Singer, die betoogt dat evolutie de mens heeft behept met een gevoel voor empathie: het vermogen de belangen van anderen gelijkwaardig aan de onze te zien. Helaas, standaard passen we dit alleen toe bij een kleine kring vrienden en familie. Mensen buiten die kring worden behandeld als sub-humaan, en kunnen straffeloos worden geëxploiteerd. Maar door de geschiedenis heen is de kring uitgebreid. Men ziet haar zich -- in historisch perspectief -- uitbreiden van het dorp naar de clan, naar de stam, naar de natie, naar andere rassen, naar beide seksen en, met Singers eigen argumenten, als iets dat we uit moeten breiden naar andere wezens met gevoel en bewustzijn. De vraag is, als dit is gebeurd, wat heeft die uitbreiding veroorzaakt?
And there are a number of possibilities, such as increasing circles of reciprocity in the sense that Robert Wright argues for. The logic of the Golden Rule -- the more you think about and interact with other people, the more you realize that it is untenable to privilege your interests over theirs, at least not if you want them to listen to you. You can't say that my interests are special compared to yours any more than you can say the particular spot that I'm standing on is a unique part of the universe because I happen to be standing on it that very minute. It may also be powered by cosmopolitanism, by histories and journalism and memoirs and realistic fiction and travel and literacy, which allows you to project yourself into the lives of other people that formerly you may have treated as subhuman, and also to realize the accidental contingency of your own station in life, the sense that "There but for fortune go I."
Er zijn een aantal mogelijkheden. Het toenemen van kringen van wederkerigheid in de zin die Robert Wright voorstaat. De logica van de gouden regel: hoe meer je denkt aan en omgaat met andere mensen, hoe meer je je realiseert dat het onhoudbaar is jouw belangen boven die van anderen te stellen, ten minste niet als je wilt dat ze naar je luisteren. Je kunt niet zeggen dat mijn belangen specialer zijn dan de jouwe, evenmin als ik kan zeggen dat de specifieke plek waar ik op sta een uniek deel van het universum is omdat ik er toevallig op sta, op dit moment. Het kan ook aangedreven worden door kosmopolitisme: geschiedenissen, journalisme, memoires en realistische fictie en reizen en geletterdheid, waardoor je jezelf kunt projecteren op de levens van andere mensen die je voorheen wellicht als sub-humaan behandelde, en ook het je realizeren van de toevalligheid van je eigen omstandigheden in het leven; in de zin van dat een ieder "voor het geluk gaat".
Whatever its causes, the decline of violence, I think, has profound implications. It should force us to ask not just, "Why is there war?" but also, "Why is there peace?" Not just, "What are we doing wrong?" but also, "What have we been doing right?" Because we have been doing something right, and it sure would be good to find out what it is. Thank you very much.
Wat de oorzaken ook moge zijn, de afname van geweld heeft diepgaande implicaties. Het dwingt ons niet alleen te vragen "Waarom is er oorlog?" maar ook "Waarom is er vrede?" Niet alleen "Wat doen we verkeerd?" maar ook "Wat hebben we goed gedaan?" Omdat we iets goed hebben gedaan, zou het goed zijn erachter te komen wat dat is. Dank u wel.
(Applause)
(Applaus)
Chris Anderson: I loved that talk. I think a lot of people here in the room would say that that expansion you were talking about, that Peter Singer talks about, is also driven just by technology, by greater visibility of the other and the sense that the world is therefore getting smaller. I mean, is that also a grain of truth?
Chris Anderson: Een prachtig verhaal. Ik denk dat veel mensen hier zouden zeggen dat die uitbreiding van -- dat waar je het over had, waar Peter Singer het over heeft, ook gedreven wordt door technologie, door de grotere zichtbaarheid van de ander, en het gevoel dat de wereld daardoor kleiner wordt. Ik bedoel, zit daar ook wat in?
Steven Pinker: Very much. It would fit both in Wright's theory, that it allows us to enjoy the benefits of cooperation over larger and larger circles. But also, I think it helps us imagine what it's like to be someone else. I think when you read of these horrific tortures that were common in the Middle Ages, you think, "How could they possibly have done it, how could they not have empathized with the person that they're disemboweling?" But clearly, as far as they're concerned, this is just an alien being that does not have feelings akin to their own. Anything, I think, that makes it easier to imagine trading places with someone else means that it increases your moral consideration to that other person.
Steven Pinker: Heel veel. Het zou beide passen in de theorie van Wright, dat dat ons de voordelen van samenwerking geeft in grotere en grotere kringen. Maar ook, ik denk dat het helpt je voor te stellen hoe het is om iemand anders te zijn. Als je leest over de vreselijke martelingen die gewoon waren in de Middeleeuwen denk je, "hoe konden ze dat doen, hoe kon het dat ze zich niet verplaatsten in de persoon die ze van zijn ingewanden ontdeden?" Duidelijk was het wat hen betreft maar een buitenaards wezen dat geen gevoel heeft dat lijkt op dat van henzelf. Alles wat het makkelijker maakt je voor te stellen van plaats te ruilen met iemand anders, zal je morele overwegingen naar die andere persoon verhogen. CA: Steve, ik zou het prachtig vinden als elke nieuwsmedia-eigenaar dit
CA: I'd love every news media owner to hear that talk at some point, it's so important.
verhaal ergens volgend jaar hoort. Het is erg belangrijk. Heel hartelijk dank.
CA: Thank you. SP: My pleasure.
SP: Graag gedaan.