Many people face the news each morning with trepidation and dread. Every day, we read of shootings, inequality, pollution, dictatorship, war and the spread of nuclear weapons. These are some of the reasons that 2016 was called the "Worst. Year. Ever." Until 2017 claimed that record --
Veel mensen ondergaan elke ochtend het nieuws met schroom en angst. Elke dag lezen we over schietpartijen, ongelijkheid, vervuiling, dictatuur, oorlog en de verspreiding van kernwapens. Dit zijn enkele van de redenen waarom we 2016 het 'Ergste. Jaar. Ooit.' noemden. Tot 2017 dat record opeiste
(Laughter)
(Gelach)
and left many people longing for earlier decades, when the world seemed safer, cleaner and more equal.
en veel mensen deed verlangen naar vroegere decennia, toen de wereld zoveel veiliger, schoner en gelijker leek.
But is this a sensible way to understand the human condition in the 21st century? As Franklin Pierce Adams pointed out, "Nothing is more responsible for the good old days than a bad memory."
Maar is dit een verstandige manier om de menselijke conditie te begrijpen in de 21ste eeuw? Zoals Franklin Pierce Adams zei: "Niets beters dan een slecht geheugen om te geloven in de goede oude tijd."
(Laughter)
(Gelach)
You can always fool yourself into seeing a decline if you compare bleeding headlines of the present with rose-tinted images of the past. What does the trajectory of the world look like when we measure well-being over time using a constant yardstick?
Je kunt jezelf altijd wijsmaken dat de boel achteruitgaat als je de huidige bloederige krantenkoppen vergelijkt met rooskleurige beelden van het verleden. Maar hoe ziet het palmares van de wereld eruit als we het welbevinden door de tijd met een constante maatstaf meten?
Let's compare the most recent data on the present with the same measures 30 years ago. Last year, Americans killed each other at a rate of 5.3 per hundred thousand, had seven percent of their citizens in poverty and emitted 21 million tons of particulate matter and four million tons of sulfur dioxide. But 30 years ago, the homicide rate was 8.5 per hundred thousand, poverty rate was 12 percent and we emitted 35 million tons of particulate matter and 20 million tons of sulfur dioxide.
Laten we de meest recente gegevens vergelijken met dezelfde van 30 jaar geleden. Vorig jaar doodden Amerikanen elkaar met 5,3 per honderdduizend, leefden er 7% burgers in armoede en stootten ze 21 miljoen ton fijn stof uit en vier miljoen ton zwaveldioxide. Maar 30 jaar geleden waren dat 8,5 moorden per honderdduizend, bedroeg de armoede 12% en stootten we 35 miljoen ton fijn stof uit en 20 miljoen ton zwaveldioxide.
What about the world as a whole? Last year, the world had 12 ongoing wars, 60 autocracies, 10 percent of the world population in extreme poverty and more than 10,000 nuclear weapons. But 30 years ago, there were 23 wars, 85 autocracies, 37 percent of the world population in extreme poverty and more than 60,000 nuclear weapons. True, last year was a terrible year for terrorism in Western Europe, with 238 deaths, but 1988 was worse with 440 deaths.
Hoe zit het met de hele wereld? Vorig jaar waren er in de wereld 12 oorlogen gaande, er waren 60 dictaturen, 10% van de wereldbevolking leefde in extreme armoede en er waren meer dan 10.000 kernwapens. Maar 30 jaar geleden waren er 23 oorlogen, 85 dictaturen, 37% van de wereldbevolking leefde in extreme armoede en waren er meer dan 60.000 kernwapens. Ja, vorig jaar was verschrikkelijk qua terrorisme in West-Europa, met 238 doden, maar 1988 was nog erger met 440 doden.
What's going on? Was 1988 a particularly bad year? Or are these improvements a sign that the world, for all its struggles, gets better over time? Might we even invoke the admittedly old-fashioned notion of progress? To do so is to court a certain amount of derision, because I have found that intellectuals hate progress.
Wat is er gaande? Was 1988 een bijzonder slecht jaar? Of zijn deze verbeteringen een teken dat de wereld ondanks alle strijd beter wordt in de loop van de tijd? Misschien moet het wat ouderwetse idee van vooruitgang terug uit de kast? Daardoor kunnen we wel mikpunt van spot worden, want ik heb geconstateerd dat intellectuelen vooruitgang haten.
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
And intellectuals who call themselves progressive really hate progress.
Vooral dan intellectuelen die zichzelf progressief noemen.
(Laughter)
(Gelach)
Now, it's not that they hate the fruits of progress, mind you. Most academics and pundits would rather have their surgery with anesthesia than without it. It's the idea of progress that rankles the chattering class. If you believe that humans can improve their lot, I have been told, that means that you have a blind faith and a quasi-religious belief in the outmoded superstition and the false promise of the myth of the onward march of inexorable progress. You are a cheerleader for vulgar American can-doism, with the rah-rah spirit of boardroom ideology, Silicon Valley and the Chamber of Commerce. You are a practitioner of Whig history, a naive optimist, a Pollyanna and, of course, a Pangloss, alluding to the Voltaire character who declared, "All is for the best in the best of all possible worlds."
Niet dat ze het land hebben aan de vruchten van de vooruitgang. De meeste academici en experts ondergaan hun operaties liever met narcose dan zonder. Het is het idee van vooruitgang dat dat soort intellectuelen dwarszit. Als je denkt dat mensen hun lot kunnen verbeteren, hoorde ik, betekent dat dat je een blind vertrouwen en een quasi-religieus geloof hebt in het achterhaalde bijgeloof en de valse belofte van de mythe van de opmars van onverbiddelijke vooruitgang. Je bent een cheerleader voor de vulgaire Amerikaanse aanpak, met de hoera-ideologie van directeuren, Silicon Valley en de Kamer van Koophandel. Je bent een aanhanger van de verlichtingsgeschiedenis, een naïeve optimist, een goedgelovige optimist en, natuurlijk, een Pangloss, verwijzend naar Voltaire’s personage dat verklaarde: "Alles is voor het beste in de beste van alle mogelijke werelden."
Well, Professor Pangloss, as it happens, was a pessimist. A true optimist believes there can be much better worlds than the one we have today. But all of this is irrelevant, because the question of whether progress has taken place is not a matter of faith or having an optimistic temperament or seeing the glass as half full. It's a testable hypothesis. For all their differences, people largely agree on what goes into human well-being: life, health, sustenance, prosperity, peace, freedom, safety, knowledge, leisure, happiness. All of these things can be measured. If they have improved over time, that, I submit, is progress.
Nu was professor Pangloss wel een pessimist. Een echte optimist gelooft dat er veel betere werelden kunnen zijn dan die van vandaag. Maar dat is allemaal niet relevant, omdat de vraag of er vooruitgang was geen kwestie van geloof is of een optimistische aanleg hebben of het glas half vol willen zien. Het is een toetsbare hypothese. Ondanks al hun verschillen zijn mensen het grotendeels eens over wat nodig is voor menselijk welzijn: leven, gezondheid, voeding, welvaart, vrede, vrijheid, veiligheid, kennis, vrije tijd, geluk. Al deze dingen kunnen worden gemeten. Als ze alsmaar verbeteren, dan noem ik dat vooruitgang.
Let's go to the data, beginning with the most precious thing of all, life. For most of human history, life expectancy at birth was around 30. Today, worldwide, it is more than 70, and in the developed parts of the world, more than 80. 250 years ago, in the richest countries of the world, a third of the children did not live to see their fifth birthday, before the risk was brought down a hundredfold. Today, that fate befalls less than six percent of children in the poorest countries of the world. Famine is one of the Four Horsemen of the Apocalypse. It could bring devastation to any part of the world. Today, famine has been banished to the most remote and war-ravaged regions. 200 years ago, 90 percent of the world's population subsisted in extreme poverty. Today, fewer than 10 percent of people do. For most of human history, the powerful states and empires were pretty much always at war with each other, and peace was a mere interlude between wars. Today, they are never at war with each other. The last great power war pitted the United States against China 65 years ago. More recently, wars of all kinds have become fewer and less deadly. The annual rate of war has fallen from about 22 per hundred thousand per year in the early '50s to 1.2 today. Democracy has suffered obvious setbacks in Venezuela, in Russia, in Turkey and is threatened by the rise of authoritarian populism in Eastern Europe and the United States. Yet the world has never been more democratic than it has been in the past decade, with two-thirds of the world's people living in democracies. Homicide rates plunge whenever anarchy and the code of vendetta are replaced by the rule of law. It happened when feudal Europe was brought under the control of centralized kingdoms, so that today a Western European has 1/35th the chance of being murdered compared to his medieval ancestors. It happened again in colonial New England, in the American Wild West when the sheriffs moved to town, and in Mexico.
We kijken eens naar de gegevens, om te beginnen met het meest waardevolle, het leven. In de loop van bijna de hele menselijke geschiedenis werden we gemiddeld 30 jaar. Vandaag de dag is dat wereldwijd meer dan 70, en in de ontwikkelde delen van de wereld meer dan 80. 250 jaar geleden haalden in de rijkste landen van de wereld een derde van de kinderen niet eens hun vijfde verjaardag voordat het risico honderdmaal kleiner werd. Vandaag gebeurt dat met minder dan 6% van de kinderen in de armste landen van de wereld. Hongersnood is een van de vier ruiters van de Apocalyps. Elk deel van de wereld kon er door getroffen worden. Vandaag de dag is hongersnood gebannen naar de meest afgelegen en door oorlog geteisterde regio's. 200 jaar geleden leefde 90% van de wereldbevolking in extreme armoede. Vandaag de dag geldt dat voor minder dan 10% van de mensen. Tijdens bijna de hele menselijke geschiedenis waren de machtige staten en rijken vrijwel altijd in oorlog met elkaar en was vrede slechts een intermezzo tussen de oorlogen. Vandaag zijn ze nooit in oorlog met elkaar. Bij de laatste grote machtsoorlog kwamen 65 jaar geleden de VS en China tegenover elkaar te staan. Meer recent zijn alle soorten oorlogen minder frequent en minder dodelijk. Het jaarlijkse percentage oorlogsslachtoffers is gedaald van ongeveer 22 per honderdduizend in het begin van de jaren 50 naar 1,2 vandaag. De democratie heeft duidelijk tegenslagen gekend in Venezuela, in Rusland, in Turkije en wordt bedreigd door de opkomst van autoritair populisme in Oost-Europa en de Verenigde Staten. Maar de wereld is nooit democratischer geweest dan in de afgelopen tien jaar, nu twee derde van de mensen in de wereld in democratieën leven. Moordcijfers dalen zodra anarchie en de code van de vendetta plaatsmaken voor de rechtsstaat, zoals toen feodaal Europa onder controle van gecentraliseerde koninkrijken kwam. Vandaag de dag heeft een West-Europeaan 35 keer minder kans om te worden vermoord dan zijn middeleeuwse voorouder. Het gebeurde opnieuw in koloniaal New England, in het Amerikaanse Wilde Westen toen de sheriffs naar de stad kwamen en in Mexico.
Indeed, we've become safer in just about every way. Over the last century, we've become 96 percent less likely to be killed in a car crash, 88 percent less likely to be mowed down on the sidewalk, 99 percent less likely to die in a plane crash, 95 percent less likely to be killed on the job, 89 percent less likely to be killed by an act of God, such as a drought, flood, wildfire, storm, volcano, landslide, earthquake or meteor strike, presumably not because God has become less angry with us but because of improvements in the resilience of our infrastructure. And what about the quintessential act of God, the projectile hurled by Zeus himself? Yes, we are 97 percent less likely to be killed by a bolt of lightning.
We zijn op zowat elke manier veiliger geworden. In de afgelopen eeuw is de kans met 96% gedaald om te worden gedood in een auto-ongeluk, is er 88% minder kans om op de stoep te worden neergemaaid, 99% minder kans om in een vliegtuigongeluk om te komen, 95% minder kans om te worden gedood op het werk, 89% minder kans om te worden gedood door een daad van God, zoals droogte, overstroming, wildvuur, storm, vulkaan, aardverschuiving, aardbeving of meteoorinslag, vermoedelijk niet omdat God minder boos op ons is geworden, maar als gevolg van verbeteringen in de kwaliteit van onze infrastructuur. En hoe zit het met de ultieme daad van God, het door Zeus zelf geslingerde projectiel? We hebben nu 97% minder kans om te worden gedood door een bliksemschicht.
Before the 17th century, no more than 15 percent of Europeans could read or write. Europe and the United States achieved universal literacy by the middle of the 20th century, and the rest of the world is catching up. Today, more than 90 percent of the world's population under the age of 25 can read and write. In the 19th century, Westerners worked more than 60 hours per week. Today, they work fewer than 40. Thanks to the universal penetration of running water and electricity in the developed world and the widespread adoption of washing machines, vacuum cleaners, refrigerators, dishwashers, stoves and microwaves, the amount of our lives that we forfeit to housework has fallen from 60 hours a week to fewer than 15 hours a week.
Vóór de 17e eeuw kon niet meer dan 15% van de Europeanen lezen of schrijven. Europa en de Verenigde Staten bereikten universele geletterdheid tegen het midden van de 20e eeuw, en de rest van de wereld is aan het inlopen. Vandaag kan meer dan 90% van de wereldbevolking onder de leeftijd van 25 jaar lezen en schrijven. In de 19e eeuw werkten westerlingen meer dan 60 uur per week. Vandaag de dag is dat minder dan 40. Dankzij de universele penetratie van stromend water en elektriciteit in de ontwikkelde wereld en de brede invoering van wasmachines, stofzuigers, koelkasten, vaatwassers, fornuizen en magnetrons, is het gedeelte van de tijd besteed aan huishouden gedaald van 60 uur per week tot minder dan 15 uur per week.
Do all of these gains in health, wealth, safety, knowledge and leisure make us any happier? The answer is yes. In 86 percent of the world's countries, happiness has increased in recent decades.
Maakt al deze winst aan gezondheid, rijkdom, veiligheid, kennis en vrije tijd ons gelukkiger? Het antwoord is ja. In 86% van de landen van de wereld is geluk in de afgelopen decennia toegenomen.
Well, I hope to have convinced you that progress is not a matter of faith or optimism, but is a fact of human history, indeed the greatest fact in human history. And how has this fact been covered in the news?
Ik hoop jullie te hebben overtuigd dat vooruitgang geen kwestie is van geloof of optimisme, maar een feit van de menselijke geschiedenis, inderdaad het grootste feit in de menselijke geschiedenis. En hoe werd dit feit behandeld in het nieuws?
(Laughter)
(Gelach)
A tabulation of positive and negative emotion words in news stories has shown that during the decades in which humanity has gotten healthier, wealthier, wiser, safer and happier, the "New York Times" has become increasingly morose and the world's broadcasts too have gotten steadily glummer.
Een tabel met positieve en negatieve emotiewoorden in nieuwsberichten toonde aan dat tijdens de decennia waarin de mensheid gezonder, rijker, wijzer, veiliger en gelukkiger is geworden, de 'New York Times' steeds maar somberder is geworden en het wereldnieuws steeds maar zwartgalliger.
Why don't people appreciate progress? Part of the answer comes from our cognitive psychology. We estimate risk using a mental shortcut called the "availability heuristic." The easier it is to recall something from memory, the more probable we judge it to be. The other part of the answer comes from the nature of journalism, captured in this satirical headline from "The Onion," "CNN Holds Morning Meeting to Decide What Viewers Should Panic About For Rest of Day."
Waarom waarderen mensen vooruitgang niet? Een deel van het antwoord komt van onze cognitieve psychologie. Wij schatten risico in met een mentale snelkoppeling, ‘beschikbaarheidsheuristiek’ genoemd. Hoe makkelijker we ons iets kunnen herinneren, des te waarschijnlijker vinden we het. Het andere deel van het antwoord komt uit de aard van de journalistiek, weergegeven in deze satirische kop van ‘The Onion’: "CNN houdt iedere ochtend een vergadering om te beslissen waarover de kijkers voor de rest van de dag moeten panikeren."
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
News is about stuff that happens, not stuff that doesn't happen. You never see a journalist who says, "I'm reporting live from a country that has been at peace for 40 years," or a city that has not been attacked by terrorists. Also, bad things can happen quickly, but good things aren't built in a day. The papers could have run the headline, "137,000 people escaped from extreme poverty yesterday" every day for the last 25 years. That's one and a quarter billion people leaving poverty behind, but you never read about it. Also, the news capitalizes on our morbid interest in what can go wrong, captured in the programming policy, "If it bleeds, it leads." Well, if you combine our cognitive biases with the nature of news, you can see why the world has been coming to an end for a very long time indeed.
Nieuws gaat over dingen die gebeuren, niet over dingen die niet gebeuren. Je ziet nooit een journalist die zegt: "Ik breng een live verslag uit een land dat al 40 jaar in vrede leeft" of van een stad die niet wordt aangevallen door terroristen. Slechte dingen kunnen snel gebeuren, maar goede dingen krijg je niet in één dag. De kranten zouden deze kop kunnen brengen: "Gisteren ontsnapten 137.000 mensen uit extreme armoede." En dat voor elke dag van de afgelopen 25 jaar. Eén en een kwart miljard hebben de armoede achter zich gelaten, maar daar lees je nooit over. Ook speelt het nieuws in op onze ziekelijke belangstelling voor wat er mis kan gaan, weergegeven door de beleidskreet: "Als er bloed is, verkoopt het." Nou, als je onze cognitieve vooroordelen combineert met de aard van het nieuws, begrijp je waarom de wereld al een zeer lange tijd aan het vergaan is.
Let me address some questions about progress that no doubt have occurred to many of you. First, isn't it good to be pessimistic to safeguard against complacency, to rake the muck, to speak truth to power? Well, not exactly. It's good to be accurate. Of course we should be aware of suffering and danger wherever they occur, but we should also be aware of how they can be reduced, because there are dangers to indiscriminate pessimism. One of them is fatalism. If all our efforts at improving the world have been in vain, why throw good money after bad? The poor will always be with you. And since the world will end soon -- if climate change doesn't kill us all, then runaway artificial intelligence will -- a natural response is to enjoy life while we can, eat, drink and be merry, for tomorrow we die.
Laat ik ingaan op enkele vragen over de vooruitgang die velen van jullie ongetwijfeld zullen zijn opgevallen. Is het in de eerste plaats niet goed om pessimistisch te zijn om ons te beschermen tegen zelfgenoegzaamheid, de modder om te woelen, om de macht uit te dagen? Nou, niet echt. Het is goed om nauwkeurig te zijn. Natuurlijk moeten we ons bewust zijn van lijden en gevaar waar dan ook, maar we moeten ook bewust zijn van hoe ze kunnen worden verminderd, want er kleven gevaren aan zomaar pessimist zijn. Eén ervan is fatalisme. Als al onze inspanningen om de wereld te verbeteren waardeloos waren, waarom dan nog goed geld naar kwaad geld gooien? Armen zullen er altijd zijn. Gezien de wereld spoedig zal eindigen -- als de klimaatverandering ons niet doodt, dan de op hol geslagen kunstmatige intelligentie -- is een natuurlijke reactie om te genieten van het leven, zolang het nog kan. Laten we eten, drinken en vrolijk zijn, want morgen is het gedaan.
The other danger of thoughtless pessimism is radicalism. If our institutions are all failing and beyond hope for reform, a natural response is to seek to smash the machine, drain the swamp, burn the empire to the ground, on the hope that whatever rises out of the ashes is bound to be better than what we have now.
Het andere gevaar van gedachteloos pessimisme is radicalisme. Als onze instellingen allemaal falen en er geen hoop meer is op herstel, dan is een natuurlijke reactie stokken in de wielen te steken, de beerput te ruimen, het rijk tot op de grond af te branden in de hoop dat wat er uit de as zal herrijzen alleen maar beter kan zijn dan wat we nu hebben.
Well, if there is such a thing as progress, what causes it? Progress is not some mystical force or dialectic lifting us ever higher. It's not a mysterious arc of history bending toward justice. It's the result of human efforts governed by an idea, an idea that we associate with the 18th century Enlightenment, namely that if we apply reason and science that enhance human well-being, we can gradually succeed. Is progress inevitable? Of course not. Progress does not mean that everything becomes better for everyone everywhere all the time. That would be a miracle, and progress is not a miracle but problem-solving. Problems are inevitable and solutions create new problems which have to be solved in their turn. The unsolved problems facing the world today are gargantuan, including the risks of climate change and nuclear war, but we must see them as problems to be solved, not apocalypses in waiting, and aggressively pursue solutions like Deep Decarbonization for climate change and Global Zero for nuclear war.
Als er zoiets als vooruitgang bestaat, vanwaar komt die dan? Vooruitgang is geen mystieke kracht of dialectiek die ons steeds hoger tilt. Het is geen mysterieus voortschrijden naar meer rechtvaardigheid. Het is het gevolg van menselijke inspanningen gestuurd door een idee, een idee dat we associëren met de 18e-eeuwse Verlichting, namelijk dat als we rede en wetenschap toepassen om het menselijk welzijn te verbeteren, we geleidelijk kunnen slagen. Is vooruitgang onvermijdelijk? Natuurlijk niet. Vooruitgang betekent niet dat alles overal en voor iedereen de hele tijd beter wordt. Dat zou een wonder zijn, en vooruitgaan is geen wonder, maar het oplossen van problemen. Problemen zijn onvermijdelijk en oplossingen creëren nieuwe problemen die op hun beurt moeten worden opgelost. De onopgeloste problemen in de wereld van vandaag zijn gigantisch, zoals de risico's van klimaatverandering en nucleaire oorlog, maar we moeten ze zien als op te lossen problemen, niet als apocalypsen die ons staan te wachten. We moeten agressief zoeken naar oplossingen als Deep Decarbonization voor klimaatverandering en Global Zero voor nucleaire oorlog.
Finally, does the Enlightenment go against human nature? This is an acute question for me, because I'm a prominent advocate of the existence of human nature, with all its shortcomings and perversities. In my book "The Blank Slate," I argued that the human prospect is more tragic than utopian and that we are not stardust, we are not golden and there's no way we are getting back to the garden.
Ten slotte, druist de Verlichting in tegen de menselijke natuur? Dit is voor mij een acute vraag. Ik ga voor de menselijke natuur met al zijn tekortkomingen en perversiteiten. In mijn boek ‘Het onbeschreven blad’ heb ik aangevoerd dat de menselijke vooruitzichten eerder tragisch dan utopisch zijn. We zijn geen sterrenstof, we zijn niet van goud en er is geen weg terug naar het Paradijs.
(Laughter)
(Gelach)
But my worldview has lightened up in the 15 years since "The Blank Slate" was published. My acquaintance with the statistics of human progress, starting with violence but now encompassing every other aspect of our well-being, has fortified my belief that in understanding our tribulations and woes, human nature is the problem, but human nature, channeled by Enlightenment norms and institutions, is also the solution.
Maar mijn wereldbeeld is vrolijker geworden in de 15 jaar sinds ‘Het onbeschreven blad’ werd gepubliceerd. Mijn kennismaking met de statistieken van de menselijke vooruitgang begon met het geweld, maar omvat nu elk ander aspect van ons welzijn. Dat versterkte mijn geloof dat voor het begrijpen van onze beproevingen en ellende, de menselijke natuur het probleem is. Maar de menselijke natuur, geleid door normen en instellingen van de Verlichting, is ook de oplossing.
Admittedly, it's not easy to replicate my own data-driven epiphany with humanity at large. Some intellectuals have responded with fury to my book "Enlightenment Now," saying first how dare he claim that intellectuals hate progress, and second, how dare he claim that there has been progress.
Toegegeven, het is niet gemakkelijk om mijn door de data aangestuurde openbaring te herhalen voor de mensheid in het algemeen. Sommige intellectuelen reageerden met woede op mijn boek ‘Verlichting Nu’. Ze zeiden: “Ten eerste, hoe durft hij te beweren dat intellectuelen vooruitgang haten,
(Laughter)
en ten tweede, hoe durft hij beweren dat we erop vooruit zijn gegaan.”
(Gelach)
With others, the idea of progress just leaves them cold. Saving the lives of billions, eradicating disease, feeding the hungry, teaching kids to read? Boring.
Anderen laat het idee van vooruitgang gewoon koud. Miljarden levens redden, ziektes uitroeien, hongerigen voeden, kinderen leren lezen? Sa...aai.
At the same time, the most common response I have received from readers is gratitude, gratitude for changing their view of the world from a numb and helpless fatalism to something more constructive, even heroic.
Maar tezelfdertijd was de meest voorkomende reactie van lezers dankbaarheid, dankbaarheid voor het veranderen van hun kijk op de wereld van een gelaten en hulpeloos fatalisme naar iets constructievers, zelfs iets heldhaftigs.
I believe that the ideals of the Enlightenment can be cast a stirring narrative, and I hope that people with greater artistic flare and rhetorical power than I can tell it better and spread it further. It goes something like this.
Ik geloof dat van de idealen van de Verlichting een roerend verhaal kan worden gemaakt en ik hoop dat mensen met grotere artistieke flair en retorische kracht dan de mijne het beter kunnen vertellen en verder verspreiden. Het gaat ongeveer als volgt.
We are born into a pitiless universe, facing steep odds against life-enabling order and in constant jeopardy of falling apart. We were shaped by a process that is ruthlessly competitive. We are made from crooked timber, vulnerable to illusions, self-centeredness and at times astounding stupidity.
We zijn geboren in een meedogenloos universum en krijgen voortdurend te maken met levensbedreigende situaties waardoor het steeds weer fout kan gaan. We werden gevormd door een genadeloos concurrentieel proces. We zijn gemaakt van krom hout, we zijn kwetsbaar voor illusies, op onszelf gericht en soms verbazingwekkend dom.
Yet human nature has also been blessed with resources that open a space for a kind of redemption. We are endowed with the power to combine ideas recursively, to have thoughts about our thoughts. We have an instinct for language, allowing us to share the fruits of our ingenuity and experience. We are deepened with the capacity for sympathy, for pity, imagination, compassion, commiseration. These endowments have found ways to magnify their own power. The scope of language has been augmented by the written, printed and electronic word. Our circle of sympathy has been expanded by history, journalism and the narrative arts. And our puny rational faculties have been multiplied by the norms and institutions of reason, intellectual curiosity, open debate, skepticism of authority and dogma and the burden of proof to verify ideas by confronting them against reality.
Toch is de menselijke natuur ook gezegend met middelen die ruimte laten voor een soort verlossing. We zijn begiftigd met het vermogen om ideeën recursief te combineren, om gedachten over onze gedachten te hebben. We hebben een instinct voor taal, zodat we de vruchten van onze vindingrijkheid en ervaring kunnen delen. Diep in ons vinden we de capaciteit voor sympathie, medelijden, verbeelding, medeleven, medelijden. Deze gaven vonden manieren om hun eigen macht te vergroten. Het toepassingsgebied van de taal is uitgebreid door het geschreven, gedrukte en elektronische woord. Onze kring van medeleven is uitgebreid door geschiedenis, journalistiek en de verhaalkunsten. En onze nietige rationele vermogens werden vermenigvuldigd door de normen en instellingen van de rede, intellectuele nieuwsgierigheid, open debat, scepsis voor gezag en dogma en de vraag naar bewijs om ideeën te controleren door ze te confronteren met de realiteit.
As the spiral of recursive improvement gathers momentum, we eke out victories against the forces that grind us down, not least the darker parts of our own nature. We penetrate the mysteries of the cosmos, including life and mind. We live longer, suffer less, learn more, get smarter and enjoy more small pleasures and rich experiences. Fewer of us are killed, assaulted, enslaved, exploited or oppressed by the others. From a few oases, the territories with peace and prosperity are growing and could someday encompass the globe. Much suffering remains and tremendous peril, but ideas on how to reduce them have been voiced, and an infinite number of others are yet to be conceived.
Als de spiraal van recursieve verbetering op dreef komt, ontworstelen we overwinningen aan de krachten die ons neerhalen, niet in het minst de donkere kanten van onze eigen natuur. We dringen door in de geheimen van de kosmos, met inbegrip die van leven en geest. We leven langer, lijden minder, leren meer, worden slimmer en genieten van meer kleine genoegens en rijke ervaringen. Minder van ons werden gedood, aangevallen, tot slaaf gemaakt, uitgebuit of onderdrukt door anderen. Vanuit enkele oases groeiden de gebieden met vrede en welvaart welke misschien ooit de hele wereld kunnen omvatten. Er is nog veel leed en enorme gevaren, maar ideeën over hoe ze te verminderen hebben een stem gekregen en een oneindig aantal andere moeten nog worden bedacht.
We will never have a perfect world, and it would be dangerous to seek one. But there's no limit to the betterments we can attain if we continue to apply knowledge to enhance human flourishing. This heroic story is not just another myth. Myths are fictions, but this one is true, true to the best of our knowledge, which is the only truth we can have. As we learn more, we can show which parts of the story continue to be true and which ones false, as any of them might be and any could become.
Onze wereld zal nooit perfect zijn en het zou gevaarlijk zijn om ernaar te zoeken. Maar er is geen limiet aan wat we kunnen verbeteren als we doorgaan met kennis toe te passen om het menselijk welbevinden te verbeteren. Dit heroïsche verhaal is niet zomaar een mythe. Mythen zijn ficties, maar dit is waar, waar volgens onze beste inzichten, en dat is onze enige beschikbare waarheid. Naarmate we meer leren, kunnen we laten zien welke delen van het verhaal waar blijven en welke niet, want elk zou het kunnen zijn en elk zou het kunnen worden.
And this story belongs not to any tribe but to all of humanity, to any sentient creature with the power of reason and the urge to persist in its being, for it requires only the convictions that life is better than death, health is better than sickness, abundance is better than want, freedom is better than coercion, happiness is better than suffering and knowledge is better than ignorance and superstition.
Dit verhaal is niet het verhaal van één stam, maar van de hele mensheid, van elk levend wezen met de kracht van de rede en de drang om te volharden in zijn bestaan, want het vraagt alleen maar de overtuiging dat leven beter is dan de dood, gezondheid beter dan ziekte, overvloed beter dan armoede, vrijheid beter dan dwang, geluk beter dan lijden en kennis beter dan onwetendheid en bijgeloof.
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)