Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας δύο πράγματα για μένα πριν περάσω στην πλήρη ομιλία μου. Το πρώτο είναι ότι γράφω για τρόπους και ευγένεια πάνω από 20 χρόνια, ως συγγραφέας και αρθρογράφος περιοδικών. Το δεύτερο είναι, οι φίλοι μου ξέρουν να είναι επιφυλακτικοί στο να με προσκαλέσουν για δείπνο καθώς όποια απρέπεια συμβαίνει στο τραπέζι πιθανόν να καταλήξει σε επίπληξη.
I want to start by telling you two things about myself before I get into the full talk. And the first is that I've been writing about manners and civility for more than 20 years, as a book author and as a magazine columnist. The second is, my friends know to be very wary of inviting me over for dinner because any faux pas that happens at the table is likely to wind up in print.
(Γέλια)
(Laughter)
Γι' αυτό, παρακολουθώ, βλέπω εκεί πίσω και έχω μάτια και στην πλάτη.
So, I'm watching, I can see back there and I can see through the portals, too.
(Γέλια)
(Laughter)
Μιλώντας για φιλικά γεύματα, θέλω να σας πάω πίσω στο 2015 και σε ένα δείπνο που είχα πάει. Για να το προσδιορίσω, ήταν όταν πρωτοεκδηλωνόταν η Κέιτλιν Τζένερ, αποποιώντας την ταυτότητά της ως Καρντάσιαν και προχωρώντας στη ζωή της ως τρανσέξουαλ ακτιβίστρια. Έγραψα μια στήλη τότε στο περιοδικό People, μιλώντας για τη σημασία των ονομάτων και πώς τα ονόματα αποτελούν την ταυτότητά μας. Και πως με το να κάνουμε κατάχρηση ή μη χρήση μας εξαλείφει με κάποιον τρόπο. Και ιδιαίτερα με την Κέιτλιν Τζένερ, μίλησα για την Κέιτλιν, αλλά και για τη χρήση των αντωνυμιών της. Τις δικές της.
So, speaking of dinner parties, I want to take you back to 2015 and a dinner party that I went to. To place this in time, this was when Caitlyn Jenner was first coming out, shedding her identity as a Kardashian and moving into her life as a transgender activist. I wrote a column in People magazine at the time, talking about the importance of names and how names are our identity. And that to misuse them or not to use them erases us in a certain way. And especially with Caitlyn Jenner, I talked about Caitlyn, but also the use of her pronouns. Her pronouns.
Είμαι λοιπόν σ' αυτό το δείπνο -- όλα ήταν τέλεια -- όταν την οικοδέσποινα την πιάνει παραλήρημα για την Κέιτλιν Τζένερ. Και λέει ότι δείχνει ασέβεια προς την Κέιτλιν Τζένερ να την αναγκάζουν να χρησιμοποιεί νέο όνομα και τις νέες αυτές αντωνυμίες. Δεν μασάει τα λόγια της, και την ακούω, και επειδή κάνω διαλογισμό, πήρα την ιερή μου παύση πριν απαντήσω.
So I'm at this dinner -- delicious, wonderful, fun -- when my host goes on a rant about Caitlyn Jenner. And she is saying that it is disrespectful for Caitlyn Jenner to force her to use a new name and to use these new pronouns. She's not buying it, and I'm listening, and because I do meditation, I took my sacred pause before I responded.
(Γέλια)
(Laughter)
Και της υπενθύμισα, πως όταν παντρεύτηκε, άλλαξε το όνομά της, και πήρε το όνομα του συζύγου της. Αυτό το όνομα χρησιμοποιούμε όλοι σήμερα. Και όχι απλά επειδή είναι το νόμιμο όνομα, αλλά επειδή δείχνουμε σεβασμό. Παρομοίως για την δις Τζένερ. Ήταν ανένδοτη και δεν μιλούσαμε για καιρό.
And I reminded her that when she got married, she changed her name, and that she took the name of her husband. And that's the name all of us now use. We don't use it just because it's her legal name, but we use it because it's respectful. Ditto for Miss Jenner. She didn't buy it and we didn't speak for years.
(Γέλια)
(Laughter)
Έτσι... Είμαι γνωστός ως ο Υπέρμαχος της ευγένειας. Και πιθανόν είναι μια λέξη που δεν γνωρίζετε. Δεν ανήκει στην κοινή διάλεκτο και προέρχεται από τα Λατινικά και τα Γαλλικά, και σημαίνει ένα άτομο που προσπαθεί να ζήσει με βάση έναν ηθικό κώδικα, που προσπαθεί να είναι καλός πολίτης. Η λέξη «ευγένεια» προέρχεται από αυτό και ο αρχικός ορισμός της ευγένειας είναι πολίτες, πρόθυμοι να προσφέρουν για το καλό της πόλης, για το κοινό καλό, για το ευρύτερο καλό.
So ... I am known as the Civilist. And it's probably a word that you're not that familiar with. It's not in common parlance and it comes from the Latin and the French, and it means an individual who tries to live by a moral code, who is striving to be a good citizen. The word "civility" is derived from that, and the original definition of civility is citizens willing to give of themselves for the good of the city, for the good of the commonwealth, for the larger good.
Σε αυτή την ομιλία, θα μάθετε τρεις νέους τρόπους να είστε ευγενικοί, ελπίζω, κι αυτό θα είναι σύμφωνα με τον αρχικό ορισμό της ευγένειας. Το πρώτο μου πρόβλημα είναι: η ευγένεια είναι μια απαρχαιωμένη λέξη. Το δεύτερο πρόβλημα είναι: η ευγένεια έχει αρνητικό πρόσημο σε αυτή τη χώρα. Κι αυτό είτε αν έχετε δεξιές είτε αριστερές πολιτικές τάσεις. Εν μέρει οφείλεται στο ότι στις μέρες μας η ευγένεια εξισώνεται με την ευπρέπεια, με την τυπική ευγένεια, την τυπική συμπεριφορά. Έχουμε απομακρυνθεί από την ιδέα της αγωγής του πολίτη.
So, in this talk, you're going to learn three new ways to be civil, I hope, and it will be according to the original definition of civility. My first problem is: civility is an obsolete word. My second problem is: civility has become a dirty word in this country. And that is whether you lean right or whether you lean left. And in part, that's because modern usage equates civility with decorum, with formal politeness, formal behavior. We've gotten away from the idea of citizenship.
Θα ξεκινήσω μιλώντας σας λίγο για τους φίλους μου στη δεξιά, που έχουν συνδυάσει την ευγένεια με αυτό που αποκαλούν πολιτική ορθότητα. Και για αυτούς, μηνύματα για ευγένεια μοιάζουν πολύ με αυτό που έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ στο «1984» -- την ονόμασε «καινογλώσσα». Αυτό ήταν μια προσπάθεια να αλλάξουμε τον τρόπο ομιλίας μας αλλάζοντας με τη βία τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε. Για να αλλάξουμε τις ιδέες μας αλλάζοντας τη σημασία των λέξεων. Νομίζω η οικοδέσποινα του δείπνου ίσως να είχε αυτό στο μυαλό της προκαλώντας της σύγχυση. Εγώ πρώτα προσωπικά κατάλαβα, πάντως, το θέμα της δεξιάς με την ευγένεια όταν έγραψα για τον τότε υποψήφιο Ντόναλντ Τραμπ. Κι αυτός είχε πει απλώς πως δεν είχε χρόνο για πλήρη πολιτική ορθότητα και πίστευε πως ούτε η χώρα είχε. Εγώ το πήρα κατάκαρδα, ήταν πολύ -- Το κοινό το συζήτησε πολύ στο διαδίκτυο, όπως φαντάζεστε. Υπήρχαν χιλιάδες απαντήσεις, και αυτή μου έκανε ξεχωριστή εντύπωση επειδή ήταν αντιπροσωπευτική: «Η πολιτική ορθότητα είναι ένα παθολογικό σύστημα όπου επιτρέπει στους φιλελεύθερους να κυριαρχούν στη συζήτηση, να χαρακτηρίζουν, να δαιμονοποιούν και να φιμώνουν την αντιπολίτευση». Έτσι πιστεύω, πως για τη δεξιά, η ευγένεια μεταφράζεται σε λογοκρισία.
So, let me start by talking a little bit about my friends on the right, who have conflated civility with what they call political correctness. And to them, callouts for civility are really very much like what George Orwell wrote in "1984" -- he called it "newspeak." And this was an attempt to change the way we talk by forcibly changing the language that we use. To change our ideas by changing the meaning of words. And I think my dinner host might have had some of that rattling around there. And I first personally understood, though, the right's problem with civility when I wrote a column about then-candidate Donald Trump. And he had just said he did not have time for total political correctness, and he did not believe the country did either. And I took that to heart, it was very -- The audience was very engaged about that online, as you can imagine. There was a thousand responses, and this one stood out to me because it was representative: "Political correctness is a pathological system that lets liberals dominate a conversation, label, demonize and shout down the opposition." So I think, to the right, civility translates into censure.
Αυτή λοιπόν είναι η δεξιά. Και τώρα οι φίλοι μου από την αριστερά έχουν κι αυτοί πρόβλημα με αυτό. Για παράδειγμα, έχουμε αυτούς που έχουν παρενοχλήσει στελέχη του Τραμπ που υποστηρίζουν το συνοριακό τείχος του προέδρου. Τους έχουν αποκαλέσει αγενείς και ελεεινούς, τους έχουν αποκαλέσει χειρότερα. Μετά από ένα τέτοιο περιστατικό πέρυσι, ακόμα και η Washington Post -- ξέρετε, η αριστερίζουσα εφημερίδα -- σε άρθρο της τάχθηκε υπέρ της ευπρέπειας. Και υποστήριξαν πως τα στελέχη πρέπει να μπορούν να δειπνούν εν ειρήνη. Χμ. «Tο τείχος είναι η πραγματική αγένεια εδώ. η ρίψη δακρυγόνων στα παιδιά, ο διαχωρισμός των οικογενειών». Αυτό υποστηρίζουν οι διαδηλωτές.
So that's the right. Now, my friends on the left also have a problem with it. And for example, there have been those who have harassed Trump administration officials who support the President's border wall. They've been called out as rude, they've been called out as nasty, they've been called out as worse. And after one such incident last year, even the Washington Post -- you know, left-leaning Washington Post -- wrote an editorial and sided with decorum. And they argued that officials should be allowed to dine in peace. Hm. "You know, the wall is the real incivility here. The tear-gassing of kids, the separation of families." That's what the protestors say.
Φανταστείτε αν τασσόμασταν, σε αυτή τη χώρα, υπέρ της ευπρέπειας και της αβρότητας σε όλη την ιστορία μας. Θυμάμαι τώρα τις σουφραζέτες. Διαδήλωσαν και έκαναν μπλόκα. Τιμωρήθηκαν, συνελήφθησαν για την επιδίωξη της γυναικείας ψήφου τη δεκαετία του 1920. Θυμάμαι επίσης τον αιδεσιμότατο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, τον πατέρα της αμερικανικής ειρηνιστικής πολιτικής ανυπακοής. Χαρακτηρίστηκε ανάγωγος στην προώθηση της φυλετικής και οικονομικής δικαιοσύνης. Έτσι νομίζω έχετε μια ιδέα γιατί η ευγένεια έχει γίνει εδώ ένα πρόβλημα, μια κακή λέξη. Αυτό αποκλείει τυχόν διαφωνίες και την έκφραση της άποψής μας; Φυσικά και όχι.
And imagine if we had sided, in this country, with decorum and courtesy throughout our history. You know, I think about the suffragettes. They marched, they picketed. They were chastised, they were arrested for pursuing the vote for women in the 1920s. You know, I also think about the Reverend Martin Luther King Jr., the father of American nonviolent civil disobedience. He was labeled as uncivil in his attempt to promote racial and economic justice. So I think you get a sense of why civility has become a problem, a dirty word, here. Now, does this mean we can't disagree, that we can't speak our minds? Absolutely not.
Πρόσφατα μίλησα με τη Δρ Κάρολιν Λουκενσμάιερ. Θεωρείται η γκουρού της ευγένειας σε αυτή τη χώρα και διευθυντικό στέλεχος ενός φορέα που ονομάζεται Εθνικό Ινστιτούτο Πολιτικού Λόγου. Και μου είπε, «Ευγένεια δεν σημαίνει καθησυχασμός ή αποφυγή σημαντικών διαφορών. Σημαίνει να ακούμε και να μιλάμε για αυτές τις διαφορές με σεβασμό». Σε μια υγιή δημοκρατία, οφείλουμε να το κάνουμε. Και αυτό το ονομάζω, συμμετοχή με σεβασμό.
I recently spoke with Dr. Carolyn Lukensmeyer. She's kind of the guru of civility in this country, and the executive director of a body called the National Institute for Civil Discourse. And she told me, "Civility does not mean appeasement or avoiding important differences. It means listening and talking about those differences with respect." In a healthy democracy, we need to do that. And I call that respectful engagement.
Ωστόσο ο πολιτικός λόγος χρειάζεται επίσης κανόνες, χρειάζεται όρια. Για παράδειγμα, υπάρχει διαφορά μεταξύ της γλώσσας που είναι απλώς αγενής ή υποτιμητική, και του λόγου που ξυπνά μίσος και μισαλλοδοξία. Συγκεκριμένα ομάδων. Και σκέφτομαι φυλετικές και εθνικές ομάδες, Σκέφτομαι τη ΛΟΑΤΚ κοινότητα. Σκέφτομαι τα άτομα με αναπηρία. Εμείς, οι μη μου άπτου το ονομάζουμε «ρητορική μίσους». Και η ρητορική μίσους μπορεί να οδηγήσει στη βία.
But civil discourse also needs rules, it needs boundaries. For instance, there's a difference between language that is simply rude or demeaning, and speech that invokes hatred and intolerance. And specifically of groups. And I'm thinking of racial and ethnic groups, I'm thinking of the LGBTQ community, I'm thinking of the disabled. We snowflakes call this speech "hate speech." And hate speech can lead to violence.
Έτσι, μέχρι αυτό το σημείο, το φθινόπωρο του 2018, έγραψα μια στήλη για τη Δρ Κριστίν Μπλάζι Φορντ. Ίσως να τη θυμάστε, κατηγόρησε και αυτή τον υποψήφιο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Μπρετ Κάβανο για σεξουαλική κακοποίηση. Και ανάμεσα στις απαντήσεις, έλαβα αυτό το μήνυμα, ένα προσωπικό μήνυμα, που μπορείτε να δείτε εδώ στην παρουσίαση. Έχει διαγραφεί μεγάλο μέρος του.
So, to that point, in the fall of 2018, I wrote a column about Dr. Christine Blasey Ford. You may remember her, she was one of the women who accused Supreme Court nominee Brett Kavanaugh of sexual assault. And among the responses, I received this message, a personal message, which you can see here on the slide. It's been largely redacted.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτό το μήνυμα έπιανε 50 λέξεις. 10 από αυτές ήταν η λέξη από «γ». Χαρακτηρίστηκαν και οι Δημοκρατικοί, και ο πρόδερος Ομπάμα και αναφέρθηκαν σε εμένα με πραγματικά χυδαίο και άξεστο τρόπο. Υπήρχε ρητή απειλή σε αυτό το μήνυμα, και γι' αυτό οι συντάκτες στην Post το έστειλαν στις αρχές. Ήρθε λίγο πριν τις βομβιστικές επιθέσεις σε άλλα μέσα ενημέρωσης, έτσι όλοι ήταν σε επιφυλακή εκεί. Και σε μεγαλύτερη κλίμακα, πριν λίγους μήνες, πέντε υπάλληλοι σκοτώθηκαν σε εφημερίδα του Μέριλαντ. Πυροβολήθηκαν θανάσιμα από έναν μνησίκακο αναγνώστη. «Σκάστε, αλλιώς».
This message was 50 words long. 10 of them were the f-bomb. And the Democrats were called out, President Obama was called out, and I was referred to in a pretty darn vulgar and coarse way. There was an explicit threat in that message, and that is why my editors at The Post sent it to authorities. This came shortly before the pipe bombs were sent to other media outlets, so everybody was really kind of on guard there. And the larger context was, only a few months before, five staffers had been killed at a Maryland newspaper. They had been shot dead by a reader with a grudge. "Shut up or else."
Και περίπου εκείνη την ώρα ένας άλλος αναγνώστης μου άρχισε να με παρακολουθεί στο διαδίκτυο. Και στην αρχή, ήταν... θα το πω κάπως ήπιο. Περίπου εκείνη την περίοδο πέρυσι και είχα ακόμα τα χριστουγεννιάτικα και μου έστειλε ένα μήνυμα λέγοντας, «Να ξεστολίσεις τα χριστουγεννιάτικα». Μετά πρόσεξε ότι ο σκύλος μου ήταν χωρίς λουρί μια μέρα, και μετά σχολίασε ότι είχα πάει στην αγορά. Έπειτα μου έγραψε χαρακτηριστικά, «Αν σε πυροβολούσε κάποιος, δεν θα ήταν και καμία απώλεια». Μακάρι η ιστορία να τελείωνε εκεί. Γιατί στη συνέχεια, λίγους μήνες αργότερα, ήρθε στη μπροστινή πόρτα, γεμάτος οργή προσπαθώντας να τη ρίξει κάτω. Τώρα έχω το σύστημα ασφαλείας mace και ένα Louisville Slugger ρόπαλο του μπέιζμπολ.
And it was around that same time that a different reader of mine started stalking me online. And at first, it was ... I'll call it light and fluffy. It was around this time last year and I still had my Christmas decorations up and he sent me a message saying, "You should take your Christmas decorations down." And then he noticed that my dog was off leash one day, and then he commented that I had gone to the market. And then he wrote me one that said, "If anyone were to shoot and kill you, it would not be a loss at all." I wish that were the end of the story. Because then, a few months later, he came to my door, my front door, in a rage and tried to break the door down. I now own mace, a security system and a Louisville Slugger baseball bat.
(Αναστεναγμοί)
(Sighs)
«Σκάσε, αλλιώς».
"Shut up or else."
Έτσι, τι μπορεί να γίνει για να αποτρέψουμε την ευγένεια από το να γίνει άσχημη και βίαια; Πρώτος κανόνας: αποκλιμάκωση της γλώσσας. Έχω σταματήσει να χρησιμοποιώ στον γραπτό λόγο λέξεις που προκαλούν. Όταν λέω λέξεις που προκαλούν, εννοώ «ομοφοβικός», «ρατσιστής», «ξενοφοβικός», «σεξιστής», λόγου χάρη. Όλες αυτές οι λέξεις. Δίνουν έναυσμα στον κόσμο. Είναι εμπρηστικές και δεν μας επιτρέπουν να βρίσκουμε κοινό έδαφος. Δεν μας επιτρέπουν να μοιραζόμαστε απόψεις.
So, what's to be done to forestall civility from turning ugly, from turning violent? My first rule is to deescalate language. And I've stopped using trigger words in print. And by trigger words, I mean "homophobe," I mean "racist," I mean "xenophobe," I mean "sexist." All of those words. They set people off. They're incendiary and they do not allow us to find common ground. They do not allow us to find a common heart.
Κι έτσι μέχρι τότε, όταν πέθανε ο Τζον Μακέιν το 2018, οι υποστηρικτές του πρόσεξαν πως ποτέ δεν έκανε προσωπικές επιθέσεις. Αλλά και οι αντίπαλοί του επίσης και σκέφτηκα, ότι αυτό ήταν αξιοσημείωτο. Αμφισβητούσε τις πρακτικές, ακόμα και τις θέσεις των ατόμων, αλλά ποτέ σε προσωπικό επίπεδο. Οπότε αυτός είναι ο δεύτερος κανόνας.
And so to this point, when John McCain died in 2018, his supporters noted that he never made personal attacks. But his opponents agreed as well, and I though that was what was really noteworthy. He challenged people's policies, he challenged their positions, but he never made it personal. And so that's the second rule.
Άρα το πρόβλημα της ευγένειας δεν υπάρχει μόνο στην Αμερική. Στην Ολλανδία, υπάρχει τώρα η ανάγκη για αδίκημα ευγένειας, και όπως είπε και ένας Ολλανδός φιλόσοφος, η χώρα έχει υποκύψει σε μάγια του «verhuftering». Δεν είναι μια λέξη, που ήδη γνωρίζω και γι' αυτό έκανα αρκετή έρευνα. Μέσες άκρες σημαίνει εκφοβισμός και εξάλειψη καλών τρόπων συμπεριφοράς. Βασικά σημαίνει κάτι πολύ χειρότερο, αλλά αυτό λέω εδώ στην ουσία. Όταν έχεις μια συγκεκριμένη λέξη, πάντως, για να περιγράψεις ένα τέτοιο θέμα, ξέρεις ότι έχεις όντως πρόβλημα.
So the problem of civility is not only an American one. In the Netherlands, there are calls for a civility offensive right now, and as one Dutch philosopher has put it, the country has fallen under a spell of "verhuftering." Now, this is not a word that I knew before and I did quite a bit of research. It loosely means bullying and the disappearance of good manners. It actually means much worse than that, but that's what I'm saying here. When you have a specific word, though, to describe a problem like that, you know you really have a problem.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η [2016] ψήφος για το Brexit... όπως ξέρετε, έχει διαχωρίσει ένα έθνος ακόμα περισσότερο. Ένας επικριτής της διάσπασης χαρακτήρισε όσους ήταν υπέρ -- τη λατρεύω αυτή τη φράση -- «το φοβισμένο, παρωχημένο και στενό μυαλό της Βρετανίας». Το φοβισμένο, παρωχημένο και στενό μυαλό της Βρετανίας. Αυτό είναι προσωπικό. Και με κάνει να αναπολώ το «Downton Abbey» και την ευγένεια που το χαρακτηρίζει.
And in the United Kingdom, the [2016] Brexit vote ... you know, has divided a nation even more so. And one critic of the breakup called those who favor it -- I just love this phrase -- "the frightened parochial lizard brain of Britain." The frightened parochial lizard brain of Britain. That's personal. And it makes me miss "Downton Abbey" and its patina of civility.
Αλλά εκεί έγκειται ο τρίτος κανόνας: μη συγχέετε την ευπρέπεια, με την ευγένεια. Ακόμα κι αν έχετε μια χήρα κόμισσα τόσο υπέροχη, όσο η Λαίδη Μάγκι Σμιθ.
But therein lies the third rule: don't mistake decorum for civility. Even if you have a dowager countess as fabulous as Dame Maggie Smith.
(Γέλια)
(Laughter)
[Μην είσαι ηττοπαθής. Είναι μεσοαστικό.]
[Don't be defeatist. It's so middle class.]
Να σας πω μια τελευταία ιστορία. Πριν λίγο καιρό, ήμουν σε έναν φούρνο, και φτιάχνουν εκπληκτικά βουτήματα. Σε μια μεγάλη ουρά -- έχει τόσα πολλά βουτήματα. Και ένα ένα, τα βουτήματα εξαφανίζονται μέχρι που ήρθε μια κυρία ανάμεσα σε μένα και το τελευταίο.
So let me end with one last story. Not that long ago, I was at a bakery, and they make these amazing scones. So, long line -- there are a lot of scones. And one by one, the scones were disappearing until there was one woman in between me and that last scone.
(Γέλια)
(Laughter)
Δόξα τω Κύριο, είπε, «Θα πάρω κρουασάν».
Praise the Lord, she said, "I'll have a croissant."
(Γέλια)
(Laughter)
Οπότε όταν ήρθε η σειρά μου, είπα, «Θα πάρω αυτό το βούτημα». Ο τύπος πίσω μου -- ποτέ δεν γύρισα, δεν τον είχα δει ποτέ -- φώναξε, «Αυτό είναι δικό μου! Περιμένω στην ουρά 20 λεπτά». Και του λέω, «Ποιος είστε εσείς; Εγώ περιμένω στην ουρά 20 λεπτά, και είστε από πίσω μου». Μεγάλωσα λοιπόν εδώ στη Νέα Υόρκη και πήγα λύκειο όχι πολύ μακριά από εδώ. Και εδώ μπορεί να φαίνομαι πολύ ευγενικός και τα λοιπά, αλλά μπορώ να παραμερίσω όποιον από εσάς για να μπω σε ταξί σ' αυτούς τους δρόμους. Έτσι εξεπλάγην όταν είπα σε αυτόν τον τύπο... «Θα θέλατε το μισό;» «Θα θέλατε το μισό;» Δεν το σκέφτηκα, απλά έτσι μου βγήκε. Τότε, προβληματίστηκε πολύ, και είδα το πρόσωπό του να αλλάζει και μου είπε, «Βασικά, να πάρω κι εγώ κάτι άλλο και να τα μοιραστούμε και τα δύο;» Και το έκανε, το κάναμε. Και καθίσαμε και μιλήσαμε. Δεν είχαμε τίποτα κοινό.
So when it became my turn, I said, "I'll take that scone." The guy behind me -- I'd never turned around, never seen him -- he shouted, "That's my scone! I've been waiting in line 20 minutes." And I was like, "Who are you? I've been waiting in line 20 minutes, and you're behind me." So, I grew up here in New York, and went to high school not that far from here. And I may seem, you know, very civil here and so on, but I can hip check anybody for a taxicab in this room, on these streets. So I was surprised when I said to this guy ... "Would you like half?" "Would you like half?" I didn't think about it, it just came out. And then, he was very puzzled, and I could see his face change and he said to me, "Well, how about if I buy another pastry and we'll share both of them?" And he did, and we did. And we sat and talked. We had nothing in common.
(Γέλια)
(Laughter)
Δεν είχαμε τίποτα κοινό: εθνικότητα, σεξουαλικό προσανατολισμό, επάγγελμα. Μα μέσα απ' αυτή τη στιγμή της καλοσύνης, μέσα απ' αυτή τη στιγμή της επικοινωνίας, αναπτύξαμε μια φιλία, κρατάμε ακόμα επαφή.
We had nothing in common: nationality, sexual orientation, occupation. But through this moment of kindness, through this moment of connection, we developed a friendship, we have stayed in touch.
(Γέλια)
(Laughter)
Παρόλο που σοκαρίστηκε όταν έμαθε, ότι με αποκαλούν Υπέρμαχο της ηθικής.
Although he was appalled to learn that I'm called the Civilist after that.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά εγώ το αποκαλώ, η χαρά της ευγένειας. Η χαρά της ευγένειας. Και με έκανε να αναρωτηθώ, ποιο είναι το καλό που αφήνουμε, όχι μόνο το θέμα που αποφεύγουμε, όταν επιλέγουμε να είμαστε αγενείς. Όταν λεώ καλό, εννοώ τη φιλία, την επικοινωνία. Εννοώ το να μοιράζεσαι 1000 θερμίδες. Αλλά το εννοώ και με την ευρύτερη έννοια. Ξέρετε, ως κοινότητες και ως χώρα αλλά και ως κόσμος. Τι είναι αυτό που μας ξεφεύγει;
But I call this the joy of civility. The joy of civility. And it led me to wonder, what is the good we forgo, not just the trouble we avoid, when we choose to be uncivil. And by good, I mean friendship, I mean connection. I mean sharing 1000 calories. But I also mean it in a larger way. You know, as communities and as a country and as a world. What are we missing out on?
Έτσι, σήμερα, έχουμε αρχίσει έναν μεγάλο εμφύλιο ιδεών και ταυτότητας. Και δεν έχουμε κανόνες για αυτές. Ξέρετε, υπάρχουν κανόνες για τον πόλεμο. Δείτε τις Συμβάσεις της Γενεύης. Εξασφαλίζουν ανθρώπινη μεταχείριση των στρατιωτών, εντός και εκτός του πεδίου της μάχης. Έτσι, ειλικρινά, πιστεύω πως χρειαζόμαστε μια Σύμβαση Γενεύης, για να θέσουμε τους κανόνες λόγου για τις παραμέτρους του. Για να γίνουμε καλύτεροι πολίτες των κοινοτήτων μας και των χωρών μας.
So, today, we are engaged in a great civil war of ideas and identity. And we have no rules for them. You know, there are rules for war. Think about the Geneva Conventions. They ensure that every soldier is treated humanely, on and off the battlefield. So, frankly, I think we need a Geneva Convention of civility, to set the rules for discourse for the parameters of that. To help us become better citizens of our communities and of our countries.
Και αν έχω να πω κάτι σχετικά με αυτό, θα βάσιζα αυτούς του κανόνες στον αρχικό ορισμό της ευγένειας. από τα Λατινικά και τα Γαλλικά. Ευγένεια: πολίτες πρόθυμοι να προσφέρουν για το ευρύτερο καλό. Για το καλό της πόλης. Έτσι, με αυτή την έννοια, πιστεύω η ευγένεια δεν είναι κακή λέξη. Ελπίζω ο υπέρμαχος της ηθικής να μη γίνει ή να μην παραμείνει παρωχημένος.
And if I have anything to say about it, I would base those rules on the original definition of civility, from the Latin and from the French. Civility: citizens willing to give of themselves for the greater good. For the good of the city. So I think civility, with that understanding, is not a dirty word. And I hope the civilist will not become, or will not stay, obsolete.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)