(Μουσική)
(Music)
Περίπου 43.000 χρόνια πριν, πέθανε ένα αρκουδάκι των σπηλαίων στους λόφους των βορειοδυτικών συνόρων της σημερινής Σλοβενίας. Χίλια χρόνια μετά, πέθανε ένα μαμούθ στη νότια Γερμανία. Μερικούς αιώνες αργότερα, πέθανε κι ένα όρνιο σε γειτονική περιοχή. Δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα για το πώς πέθαναν αυτά τα ζώα, και όμως, αυτά τα διαφορετικά πλάσματα, διασκορπισμένα στον χώρο και τον χρόνο, είχαν μια κοινή κατάληξη. Μετά τον θάνατό τους, ένα οστό από τον σκελετό του καθενός μεταμορφώθηκε, από ανθρώπινα χέρια, σε μια φλογέρα.
Roughly 43,000 years ago, a young cave bear died in the rolling hills on the northwest border of modern day Slovenia. A thousand years later, a mammoth died in southern Germany. A few centuries after that, a griffon vulture also died in the same vicinity. And we know almost nothing about how these animals met their deaths, but these different creatures dispersed across both time and space did share one remarkable fate. After their deaths, a bone from each of their skeletons was crafted by human hands into a flute.
Κάντε το εικόνα. Φανταστείτε πως είστε ένας άνθρωπος των σπηλαίων 40.000 χρόνια πρίν. Έχετε κατακτήσει τη φωτιά. Έχετε φτιάξει απλά εργαλεία για κυνήγι. Έχετε μάθει πώς να φτιάχνετε ρούχα από δέρματα ζώων για να σας ζεσταίνουν το χειμώνα. Τι θα θέλατε να εφεύρετε τώρα; Ακούγεται παράλογο να επιλέγατε να εφεύρετε τη φλογέρα, ένα εργαλείο που δημιουργεί άχρηστες δονήσεις σε μόρια αέρα. Ωστόσο, αυτό ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί μας.
Think about that for a second. Imagine you're a caveman, 40,000 years ago. You've mastered fire. You've built simple tools for hunting. You've learned how to craft garments from animal skins to keep yourself warm in the winter. What would you choose to invent next? It seems preposterous that you would invent the flute, a tool that created useless vibrations in air molecules. But that is exactly what our ancestors did.
Αυτό λοιπόν, φαίνεται να είναι εκπληκτικά συχνό φαινόμενο στην ιστορία της καινοτομίας. Κάποιες φορές οι άνθρωποι εφευρίσκουν πράγματα γιατί θέλουν να επιβιώσουν ή να ταΐσουν τα παιδιά τους ή να κατακτήσουν το διπλανό χωριό. Αλλά το ίδιο συχνά μερικές νέες ιδέες δημιουργούνται απλά επειδή έχουν πλάκα. Και ποιο είναι το περίεργο: πολλές από αυτές τις παιχνιδιάρικες αλλά φαινομενικά επιπόλαιες εφευρέσεις τελικά πυροδότησαν σπουδαίες εξελίξεις στην επιστήμη, την πολιτική και την κοινωνία.
Now this turns out to be surprisingly common in the history of innovation. Sometimes people invent things because they want to stay alive or feed their children or conquer the village next door. But just as often, new ideas come into the world simply because they're fun. And here's the really strange thing: many of those playful but seemingly frivolous inventions ended up sparking momentous transformations in science, in politics and society.
Πάρτε για παράδειγμα τη σημαντικότερη, ίσως, εφεύρεση της εποχής μας: τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Η γνωστή ιστορία είναι ότι οι υπολογιστές προέκυψαν από στρατιωτικές εφαρμογές, και πολλοί από τους πρώτους Η/Υ σχεδιάστηκαν ειδικά για να σπάνε στρατιωτικούς κωδικούς ή για να υπολογίζουν τροχιές πυραύλων. Στην πραγματικότητα όμως, οι απαρχές του σύγχρονου υπολογιστή είναι πιο παιχνιδιάρικες, ίσως και πιο μουσικές, απ' ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Η ιδέα πίσω από τη φλογέρα, το φύσηγμα αέρα μέσα σε σωλήνα που παράγει ήχο, σε μεταγενέστερο στάδιο, μας έδωσε το πρώτο εκκλησιαστικό όργανο περισσότερα από 2.000 χρόνια πριν. Κάποιος είχε την φανταστική ιδέα ότι ο ήχος θα μπορούσε να παράγεται πατώντας μικρά πλήκτρα με τα δάχτυλα, εφευρίσκοντας έτσι το πρώτο μουσικό κλαβιέ. Τα πληκτροφόρα λοιπόν εξελίχθηκαν από όργανα, σε κλειδοκύμβαλα, στο τσέμπαλο έως και το πιάνο, μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν κάποιοι εφευρέτες είχαν την ιδέα να χρησιμοποιούν πληκτρολόγιο που αντί για ήχους να παράγει γράμματα. Πράγματι, η πρώτη γραφομηχανή αρχικά ονομαζόταν «το τσέμπαλο που γράφει».
Take what may be the most important invention of modern times: programmable computers. Now, the standard story is that computers descend from military technology, since many of the early computers were designed specifically to crack wartime codes or calculate rocket trajectories. But in fact, the origins of the modern computer are much more playful, even musical, than you might imagine. The idea behind the flute, of just pushing air through tubes to make a sound, was eventually modified to create the first organ more than 2,000 years ago. Someone came up with the brilliant idea of triggering sounds by pressing small levers with our fingers, inventing the first musical keyboard. Now, keyboards evolved from organs to clavichords to harpsichords to the piano, until the middle of the 19th century, when a bunch of inventors finally hit on the idea of using a keyboard to trigger not sounds but letters. In fact, the very first typewriter was originally called "the writing harpsichord."
Οι φλογέρες και η μουσική οδήγησαν σε ακόμη μεγαλύτερες ανακαλύψεις. Περίπου 1.000 χρόνια πριν, στο ζενίθ της Ισλαμικής Αναγέννησης, τρία αδέρφια στη Βαγδάτη σχεδίασαν μια συσκευή που ήταν ένα αυτοματοποιημένο όργανο. Το ονόμασαν «το μουσικό όργανο που λειτουργεί από μόνο του». Το όργανο αυτό ήταν ουσιαστικά ένα μεγάλο μουσικό κουτί. Είχε τη δυνατότητα να παίζει διάφορα τραγούδια διαβάζοντας κωδικοποιημένες οδηγίες από έναν περιστρεφόμενο κύλινδρο με καρφίτσες. Αν ήθελαν να παίξει ένα διαφορετικό τραγούδι, απλά τοποθετούσαν άλλο κύλινδρο με διαφορετικό κώδικα. Το όργανο ήταν το πρώτο του είδους του. Μπορούσε να προγραμματιστεί.
Flutes and music led to even more powerful breakthroughs. About a thousand years ago, at the height of the Islamic Renaissance, three brothers in Baghdad designed a device that was an automated organ. They called it "the instrument that plays itself." Now, the instrument was basically a giant music box. The organ could be trained to play various songs by using instructions encoded by placing pins on a rotating cylinder. And if you wanted the machine to play a different song, you just swapped a new cylinder in with a different code on it. This instrument was the first of its kind. It was programmable.
Αυτό ήταν ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός. Η όλη ιδέα του μηχανήματος και του λογισμικού πήρε σχήμα για πρώτη φορά με αυτή την εφεύρεση. Και αυτή η πρωτοποριακή ιδέα δεν προέκυψε σαν εργαλείο πολέμου ή κυρίευσης, ούτε και από ανάγκη. Προέκυψε από την περίεργη απόλαυση του να παρακολουθείς μια μηχανή να παίζει από μόνη της μουσική.
Now, conceptually, this was a massive leap forward. The whole idea of hardware and software becomes thinkable for the first time with this invention. And that incredibly powerful concept didn't come to us as an instrument of war or of conquest, or necessity at all. It came from the strange delight of watching a machine play music. In fact, the idea of programmable machines
Πράγματι, η ιδέα μιας προγραμματιζόμενης μηχανής διατηρήθηκε ζωντανή αποκλειστικά από τη μουσική, για περίπου 700 χρόνια. Τον 18ο αιώνα, οι μηχανές που παράγουν μουσική έγιναν το παιχνίδι της παριζιάνικης ελίτ. Στο θέατρο χρησιμοποιούσαν τους ίδιους κωδικοποιημένους κυλίνδρους για να ελέγχουν τις κινήσεις των «αυτόματων», που ήταν ένα πρωτόγονο είδος ρομπότ. Ένα από τα πιο διάσημα από αυτά τα ρομπότ ήταν, ναι, το βρήκατε, ένας αυτοματοποιημένος παίχτης φλογέρας σχεδιασμένος από έναν ευφυέστατο Γάλλο εφευρέτη, τον Ζακ ντε Βοκανσόν.
was exclusively kept alive by music for about 700 years. In the 1700s, music-making machines became the playthings of the Parisian elite. Showmen used the same coded cylinders to control the physical movements of what were called automata, an early kind of robot. One of the most famous of those robots was, you guessed it, an automated flute player designed by a brilliant French inventor named Jacques de Vaucanson.
Καθώς ο ντε Βοκανσόν σχεδίαζε το ρομποτικό μουσικό του, είχε μια ακόμη ιδέα. Αν μπορούσε να προγραμματιστεί μια μηχανή που παίζει ευχάριστους ήχους, γιατί να μην προγραμματιστεί έτσι ώστε να πλέκει όμορφα πολύχρωμα μοτίβα από ύφασμα; Αντί να χρησιμοποιεί κύλινδρο με καρφίτσες για μουσικές νότες, θα τις χρησιμοποιούσε για τα διάφορα χρώματα νημάτων Για αλλαγή μοτίβου στο ύφασμα απλώς προγραμματίζετε έναν νέο κύλινδρο. Αυτός ήταν ο πρώτος προγραμματιζόμενος αργαλειός.
And as de Vaucanson was designing his robot musician, he had another idea. If you could program a machine to make pleasing sounds, why not program it to weave delightful patterns of color out of cloth? Instead of using the pins of the cylinder to represent musical notes, they would represent threads with different colors. If you wanted a new pattern for your fabric, you just programmed a new cylinder. This was the first programmable loom.
Οι κύλινδροι στοίχιζαν πολύ και η κατασκευή τους ήταν χρονοβόρα, όμως μισό αιώνα μετά, άλλος ένας Γάλλος εφευρέτης με το όνομα Ζακάρ είχε την ιδέα να χρησιμοποιεί διάτρητες χάρτινες κάρτες αντί για μεταλλικούς κυλίνδρους. Το χαρτί ήταν φθηνότερο και πιο εύχρηστο σαν τρόπος προγραμματισμού της μηχανής. Το σύστημα διάτρητων καρτών ενέπνευσε τον Βικτωριανό εφευρέτη Τσαρλς Μπάμπατζ, να δημιουργήσει τη μηχανή ανάλυσής του, τον πρώτο προγραμματιζόμενο υπολογιστή που σχεδιάστηκε ποτέ. Οι διάτρητες κάρτες χρησιμοποιούνταν από προγραμματιστές υπολογιστών μέχρι και το 1970.
Now, the cylinders were too expensive and time-consuming to make, but a half century later, another French inventor named Jacquard hit upon the brilliant idea of using paper-punched cards instead of metal cylinders. Paper turned out to be much cheaper and more flexible as a way of programming the device. That punch card system inspired Victorian inventor Charles Babbage to create his analytical engine, the first true programmable computer ever designed. And punch cards were used by computer programmers as late as the 1970s.
Αναρρωτηθείτε λοιπόν: τι ήταν αυτό που έκανε πραγματικότητα το σημερινό υπολογιστή; Ναι, η στρατιωτική εμπλοκή είναι σημαντικό μέρος της ιστορίας, όμως η εφεύρεση του υπολογιστή χρειάστηκε και άλλα στάδια: μουσικά κουτιά, ρομπότ που παίζουν φλογέρα, κλαβιέ τσέμπαλου, πολύχρωμα μοτίβα πλεγμένα σε ύφασμα, και αυτό είναι μόνο ένα μικρό μέρος της ιστορίας. Μία μεγάλη λίστα από ιδέες και τεχνολογίες που άλλαξαν τον κόσμο, προέκυψαν από παιχνίδια: τα δημόσια μουσεία, το λάστιχο, η θεωρία πιθανοτήτων, τα ασφαλιστικά και πολλές άλλες.
So ask yourself this question: what really made the modern computer possible? Yes, the military involvement is an important part of the story, but inventing a computer also required other building blocks: music boxes, toy robot flute players, harpsichord keyboards, colorful patterns woven into fabric, and that's just a small part of the story. There's a long list of world-changing ideas and technologies that came out of play: public museums, rubber, probability theory, the insurance business and many more.
Η ανάγκη δεν είναι πάντα η μητέρα της εφεύρεσης. Η παιχνιδιάρικη διάθεση του μυαλού είναι θεμελιωδώς εξερευνητική, και ψάχνει νέες δυνατότητες στον κόσμο που μας περιβάλλει. Και αυτή η αναζήτηση είναι το γιατί τόσες πολλές εμπειρίες που ξεκίνησαν από την απλή ευχαρίστηση και τον ενθουσιασμό μας οδήγησαν τελικά σε σημαντικές ανακαλύψεις.
Necessity isn't always the mother of invention. The playful state of mind is fundamentally exploratory, seeking out new possibilities in the world around us. And that seeking is why so many experiences that started with simple delight and amusement eventually led us to profound breakthroughs.
Πιστεύω ότι πρέπει να προάγουμε αυτό τον τρόπο σκέψης στα σχολεία μας, και να ενθαρρύνουμε την καινοτομία στον χώρο εργασίας. Αλλά ακόμα, αν σκεφτούμε έτσι το παιχνίδι και την ευχαρίστηση μπορούμε επίσης και να προβλέψουμε το τι θα ακολουθήσει. Σκεφτείτε αυτό: αν καθόσασταν το 1750 προσπαθώντας να βρείτε τις μεγάλες αλλαγές που θα έρθουν στην κοινωνία του 19ου και 20ου αιώνα, τις αυτόματες μηχανές, τους υπολογιστές, και την τεχνητή νοημοσύνη, μια προγραμματιζόμενη φλογέρα που διασκεδάζει την παριζιάνικη ελίτ θα ήταν το ισχυρότερο στοιχείο σας εκείνη την εποχή. Έμοιαζε με τρόπο διασκέδασης, όχι ιδιαίτερα χρήσιμο, αλλά έγινε τελικά η αρχή μιας τεχνολογικής επανάστασης που θα άλλαζε τον κόσμο.
Now, I think this has implications for how we teach kids in school and how we encourage innovation in our workspaces, but thinking about play and delight this way also helps us detect what's coming next. Think about it: if you were sitting there in 1750 trying to figure out the big changes coming to society in the 19th, the 20th centuries, automated machines, computers, artificial intelligence, a programmable flute entertaining the Parisian elite would have been as powerful a clue as anything else at the time. It seemed like an amusement at best, not useful in any serious way, but it turned out to be the beginning of a tech revolution that would change the world.
Θα βρείτε το μέλλον εκεί όπου οι άνθρωποι διασκεδάζουν περισσότερο.
You'll find the future wherever people are having the most fun.