Καθοδηγούμαι καθαρά από το πάθος να δημιουργώ φωτογραφίες που λένε ιστορίες. Η φωτογραφία μπορεί να περιγραφεί σαν τη καταγραφή μιας στιγμής, παγωμένης σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Κάθε στιγμή ή φωτογραφία αντιπροσωπεύουν ένα αισθητό κομμάτι των αναμνήσεών μας καθώς ο χρόνος περνά. Τι θα συνέβαινε όμως αν αποτυπώναμε περισσότερες από μία στιγμές; Τι θα συνέβαινε αν η φωτογραφία μπορούσε να αναιρέσει τον χρόνο, εμπεριέχοντας τις καλύτερες στιγμές της μέρας και της νύχτας ταυτόχρονα μέσα στην ίδια εικόνα;
I'm driven by pure passion to create photographs that tell stories. Photography can be described as the recording of a single moment frozen within a fraction of time. Each moment or photograph represents a tangible piece of our memories as time passes. But what if you could capture more than one moment in a photograph? What if a photograph could actually collapse time, compressing the best moments of the day and the night seamlessly into one single image?
Υλοποίησα μια ιδέα που ονομάζεται: «Από την Ημέρα στη Νύχτα» και πιστεύω πως θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο. Σίγουρα άλλαξε τον δικό μου τρόπο.
I've created a concept called "Day to Night" and I believe it's going to change the way you look at the world. I know it has for me.
Η διαδικασία ξεκινάει με τη φωτογράφηση εμβληματικών χώρων. Κομμάτι αυτού που αποκαλώ: Η Συλλογική μας Μνήμη. Φωτογραφίζω πάντα από μια σταθερή πλεονεκτική θέση και δεν κινούμαι. Αποτυπώνω τις στιγμές της ανθρωπότητας και του φωτός καθώς περνά ο χρόνος. Φωτογραφίζω τα πάντα από 15 εως και 30 ώρες και τραβάω περισσότερες από 1.500 εικόνες. Μετά επιλέγω τις καλύτερες στιγμές της ημέρας και της νύχτας.
My process begins by photographing iconic locations, places that are part of what I call our collective memory. I photograph from a fixed vantage point, and I never move. I capture the fleeting moments of humanity and light as time passes. Photographing for anywhere from 15 to 30 hours and shooting over 1,500 images, I then choose the best moments of the day and night.
Έχοντας τον χρόνο σαν οδηγό, αβίαστα συνδυάζω τις καλύτερες στιγμές σε μια και μόνο φωτογραφία. Απεικονίζοντας το συνειδητό μας ταξίδι με τον χρόνο. Μπορώ να σας πάω στο Παρίσι με θέα από τη γέφυρα Τουρνέλ. Μπορώ να σας δείξω τους κωπηλάτες νωρίς το πρωί μέσα στον ποταμό Σηκουάνα. Ταυτόχρονα όμως, μπορώ να σας δείξω νύχτα την Παναγία των Παρισίων. Ενδιάμεσα, μπορώ να σας δείξω τη ρομαντικότητα της πόλης του φωτός.
Using time as a guide, I seamlessly blend those best moments into one single photograph, visualizing our conscious journey with time. I can take you to Paris for a view from the Tournelle Bridge. And I can show you the early morning rowers along the River Seine. And simultaneously, I can show you Notre Dame aglow at night. And in between, I can show you the romance of the City of Light.
Είμαι κυριολεκτικά ο φωτογράφος του δρόμου στα 15 μέτρα στον αέρα, και κάθε τι που βλέπετε σε αυτή τη φωτογραφία συνέβη πραγματικά εκείνη την ημέρα.
I am essentially a street photographer from 50 feet in the air, and every single thing you see in this photograph actually happened on this day.
Το «Απ' την Ημέρα στη Νύχτα» είναι παγκόσμιο έργο και η δουλειά μου πάντα ήταν για την ιστορία. Με συναρπάζει η ιδέα της επίσκεψης σε ένα μέρος όπως η Βενετία και να βλέπεις πώς είναι κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ. Αποφάσισα ότι ήθελα να δω την ιστορική Ρεγκάτα, κάτι που γίνεται από το 1498. Οι βάρκες και τα κοστούμια είναι ακριβώς όπως τότε παλιά. Ένα σημαντικό στοιχείο που θέλω να καταλάβετε είναι ότι αυτό δεν είναι βίντεο, είμαι εγώ που φωτογραφίζω κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας. Είμαι ένας αμείλικτος συλλέκτης μαγικών στιγμών. Αυτό που με παρακινεί είναι ο φόβος να μη χάσω μία από αυτές.
Day to Night is a global project, and my work has always been about history. I'm fascinated by the concept of going to a place like Venice and actually seeing it during a specific event. And I decided I wanted to see the historical Regata, an event that's actually been taking place since 1498. The boats and the costumes look exactly as they did then. And an important element that I really want you guys to understand is: this is not a timelapse, this is me photographing throughout the day and the night. I am a relentless collector of magical moments. And the thing that drives me is the fear of just missing one of them.
Ολόκληρο το σχέδιο ξεκίνησε το 1996. Το περιοδικό LIFE μου ανέθεσε να δημιουργήσω μια πανοραμική φωτογραφία της ομάδας της ταινίας: Ρωμαίος και Ιουλιέτα, του Μπαζ Λούχρμαν. Πήγα στον χώρο των γυρισμάτων και συνειδητοποίησα ότι ήταν τετράγωνος. Έτσι ο μόνος τρόπος για μια πανοραμική φωτογραφία ήταν ένα κολάζ που αποτελούνταν από 250 μοναδικές εικόνες. Έτσι είχα τον Ντι Κάπριο και την Κλερ Ντέινς να αγκαλιάζονται. Καθώς μετακινώ την κάμερα μου προς τα δεξιά, παρατηρώ ότι υπάρχει ένας καθρέφτης στον τοίχο και είδα ότι αντανακλούνταν πάνω του. Για αυτή τη στιγμή, για μια εικόνα, τους ζήτησα: «Μπορείτε να φιληθείτε για να βγάλω μία φωτογραφία;» Μετά γύρισα πίσω στο στούντιό μου στην Νέα Υόρκη και συνένωσα με κόλλα αυτές τις 250 φωτογραφίες και κοιτώντας το είπα: «Αυτό είναι τέλειο!» «Μπορώ να αλλάξω τον χρόνο σε μια φωτογραφία». Κράτησα αυτή την ιδέα για 13 χρόνια μέχρι που η τεχνολογία επιτέλους έφτασε τα ονειρά μου.
The entire concept came about in 1996. LIFE Magazine commissioned me to create a panoramic photograph of the cast and crew of Baz Luhrmann's film Romeo + Juliet. I got to the set and realized: it's a square. So the only way I could actually create a panoramic was to shoot a collage of 250 single images. So I had DiCaprio and Claire Danes embracing. And as I pan my camera to the right, I noticed there was a mirror on the wall and I saw they were actually reflecting in it. And for that one moment, that one image I asked them, "Would you guys just kiss for this one picture?" And then I came back to my studio in New York, and I hand-glued these 250 images together and stood back and went, "Wow, this is so cool! I'm changing time in a photograph." And that concept actually stayed with me for 13 years until technology finally has caught up to my dreams.
Αυτή είναι μια εικόνα που έφτιαξα, της αποβάθρας της Σάντα Μόνικα. Θα σας δείξω ένα μικρό βίντεο που θα σας δώσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι μαζί μου όταν τραβάω αυτές τις εικόνες. Ξεκινώντας πρέπει να καταλάβετε ότι για να έχω τέτοια θέα, τον περισσότερο χρόνο των περνάω ψηλά, συνήθως μέσα σε μια ανυψωμένη πλατφόρμα. Ή μέσα σε γερανό. Έτσι αυτή είναι μια συνηθισμένη ημέρα, 12-18 ώρες, ασταμάτητα καταγράφοντας όλη την ημέρα καθώς εξελίσσεται.
This is an image I created of the Santa Monica Pier, Day to Night. And I'm going to show you a little video that gives you an idea of what it's like being with me when I do these pictures. To start with, you have to understand that to get views like this, most of my time is spent up high, and I'm usually in a cherry picker or a crane. So this is a typical day, 12-18 hours, non-stop capturing the entire day unfold.
Το καλύτερο πράγμα είναι ότι λατρεύω να κοιτάω ανθρώπους. Και πιστέψτε με όταν σας λέω, αυτή είναι η καλύτερη θέση που μπορεί να έχεις.
One of the things that's great is I love to people-watch. And trust me when I tell you, this is the greatest seat in the house to have.
Αυτό όμως είναι για το πώς δημιουργώ αυτές τις φωτογραφίες. Έτσι μόλις επιλέξω τη θέα και την τοποθεσία, πρέπει να επιλέξω που ξεκινάει η μέρα και που τελειώνει η νύχτα. Αυτό είναι που αποκαλώ η γραμμή του χρόνου. Ο Αϊνστάιν περιέγραψε τον χρόνο σαν ένα πανί. Σκεφτείτε την επιφάνεια ενός τραμπολίνου: μαζεύει και απλώνεται με τη βαρύτητα. Βλέπω και εγώ τον χρόνο σαν ύφασμα, εκτός του ότι το παίρνω και το επεκτείνω και το συμπιέζω μέσα στο ίδιο κάδρο.
But this is really how I go about creating these photographs. So once I decide on my view and the location, I have to decide where day begins and night ends. And that's what I call the time vector. Einstein described time as a fabric. Think of the surface of a trampoline: it warps and stretches with gravity. I see time as a fabric as well, except I take that fabric and flatten it, compress it into single plane.
Μια ξεχωριστή πτυχή της δουλειάς αυτής είναι, θα δείτε στις φωτογραφίες μου ότι η χρονογραμμή αλλάζει: θα πάω από αριστερά - δεξιά, άλλες φορές μπροστά - πίσω ή πάνω - κάτω, ακόμα και διαγώνια. Εξερευνώ τη συνέχεια του χωροχρόνου μέσα σε μια δισδιάστατη ακίνητη φωτογραφία.
One of the unique aspects of this work is also, if you look at all my pictures, the time vector changes: sometimes I'll go left to right, sometimes front to back, up or down, even diagonally. I am exploring the space-time continuum within a two-dimensional still photograph.
Τώρα, όταν φτιάχνω αυτές τις εικόνες είναι κυριολεκτικά ένα ζωντανό παζλ μέσα στο μυαλό μου. Χτίζω τη φωτογραφία βασιζόμενος στον χρόνο, και αυτό είναι που αποκαλώ το κυρίως κάδρο. Μπορεί να περάσουν μήνες για να ολοκληρωθεί. Το αστείο με αυτή τη δουλειά είναι ότι δεν έχω κανέναν έλεγχο όταν ανεβαίνω εκεί ψηλά οποιαδήποτε ημέρα να τραβήξω φωτογραφίες. Έτσι δεν ξέρω ποιος θα είναι στη φωτογραφία, αν θα έχει καλή ανατολή ή δύση, κανένας έλεγχος. Είναι στο τέλος της διαδικασίας, εάν είχα μια καλή ημέρα και όλα παραμείνανε σταθερά, μπορώ να αποφασίσω ποιος θα μείνει μέσα και ποιος όχι και όλα βασίζονται στον χρόνο. Θα πάρω τις καλές στιγμές που επέλεξα μέσα στον μήνα της επεξεργασίας και θα αναμειχθούν απρόσκοπτα μέσα στο κυρίως κάδρο. Συμπιέζω τη μέρα και τη νύχτα όπως εγώ την είδα. Δημιουργώντας μια ξεχωριστή αρμονία μεταξύ δύο τελείως ασύμφωνων κόσμων.
Now when I do these pictures, it's literally like a real-time puzzle going on in my mind. I build a photograph based on time, and this is what I call the master plate. This can take us several months to complete. The fun thing about this work is I have absolutely zero control when I get up there on any given day and capture photographs. So I never know who's going to be in the picture, if it's going to be a great sunrise or sunset -- no control. It's at the end of the process, if I've had a really great day and everything remained the same, that I then decide who's in and who's out, and it's all based on time. I'll take those best moments that I pick over a month of editing and they get seamlessly blended into the master plate. I'm compressing the day and night as I saw it, creating a unique harmony between these two very discordant worlds.
Η ζωγραφική πάντα ήταν πολύ σημαντική επιρροή στη δουλειά μου και είμαι ένας μεγάλος θαυμαστής του Άλμπερτ Μπίρσταντ, του μεγάλου ζωγράφου του Χάντσον Ρίβερ. Με ενέπνευσε σε μια πρόσφατη δουλειά που έκανα στα εθνικά πάρκα. Εδώ είναι η κοιλάδα του Γιοσέμιτι του Μπίρσταντ. Εδώ είναι η φωτογραφία του Γιοσέμιτι που έφτιαξα λοιπόν. Αυτό είναι βασικά η κύρια ιστορία του τεύχους του Ιανουαρίου 2016 του National Geographic. Δούλευα περισσότερες από 30 ώρες για αυτή τη φωτογραφία. Ήμουν πραγματικά στο χείλος του γκρεμού, τραβώντας τα αστέρια και την σελήνη, καθώς μετακινούνταν, το φωτισμένο από την σελήνη, Έλ Καπιτάν. Τράβηξα, επίσης, και τη μεταβολή του χρόνου, μέσα στο τοπίο. Το καλύτερο είναι ξεκάθαρα το να βλέπεις τις μαγικές στιγμές των ανθρώπων καθώς ο χρόνος περνά... από τη μέρα στη νύχτα.
Painting has always been a really important influence in all my work and I've always been a huge fan of Albert Bierstadt, the great Hudson River School painter. He inspired a recent series that I did on the National Parks. This is Bierstadt's Yosemite Valley. So this is the photograph I created of Yosemite. This is actually the cover story of the 2016 January issue of National Geographic. I photographed for over 30 hours in this picture. I was literally on the side of a cliff, capturing the stars and the moonlight as it transitions, the moonlight lighting El Capitan. And I also captured this transition of time throughout the landscape. The best part is obviously seeing the magical moments of humanity as time changed -- from day into night.
Σε μια προσωπική στιγμή, είχα μαζί μου ένα αντίγραφο του πίνακα του Μπίρσταντ στην τσέπη μου. Όταν ο ήλιος άρχισε να ανατέλει στην κοιλάδα, πλημμύρισα από ενθουσιασμό όταν είδα τη ζωγραφιά είπα: «Θέε μου, πέτυχα τον ίδιο ακριβώς φωτισμό με αυτόν που είχε ο Μπίρσταντ 100 χρόνια νωρίτερα».
And on a personal note, I actually had a photocopy of Bierstadt's painting in my pocket. And when that sun started to rise in the valley, I started to literally shake with excitement because I looked at the painting and I go, "Oh my god, I'm getting Bierstadt's exact same lighting 100 years earlier."
Το «Απ' την Ημέρα στη Νύχτα» είναι για τα πάντα, είναι όπως μια συλλογή με όλα αυτά που αγαπάω στο μέσο αυτό της φωτογραφίας. Είναι τα πάντα για το τοπίο, τη φωτογραφία δρόμου, είναι για το χρώμα, την αρχιτεκτονική, οπτική, κλίμακα και κυρίως την ιστορία.
Day to Night is about all the things, it's like a compilation of all the things I love about the medium of photography. It's about landscape, it's about street photography, it's about color, it's about architecture, perspective, scale -- and, especially, history.
Αυτή είναι από τις πιο ιστορικές στιγμές που έχω φωτογραφίσει, η ορκωμοσία το 2013 του Μπαράκ Ομπάμα. Αν κοιτάξετε πιο προσεκτικά στη φωτογραφία, μπορείτε να δείτε μια αλλαγή του χρόνου σε αυτές τις μεγάλες οθόνες τηλεόρασης. Μπορείτε να δείτε την Μισέλ να περιμένει με τα παιδιά, τον πρόεδρο να χαιρετάει το πλήθος, να ορκίζεται, και τώρα μιλάει στο κοινό. Υπάρχουν τόσες πολλές προκλήσεις όταν δημιουργώ φωτογραφίες σαν αυτές. Για αυτή τη συγκεκριμένη φωτογραφία, βρισκόμουν σε ένα ανυψωτικό μηχάνημα 15 μέτρα ψηλά στον αέρα και δεν ήταν πολύ σταθερό. Έτσι κάθε φορά που εγώ ή ο βοηθός μου αλλάζαμε το βάρος μας, η γραμμή του ορίζοντα άλλαζε. Έτσι κάθε φωτογραφία που βλέπετε και υπάρχουν 1800 φωτογραφίες για αυτή την εικόνα, έπρεπε να έχουμε τα πόδια μας σε μια συγκεκριμένη θέση, κάθε φορά που τραβούσα μια εικόνα. (Χειροκρότημα)
This is one of the most historical moments I've been able to photograph, the 2013 Presidential Inauguration of Barack Obama. And if you look closely in this picture, you can actually see time changing in those large television sets. You can see Michelle waiting with the children, the president now greets the crowd, he takes his oath, and now he's speaking to the people. There's so many challenging aspects when I create photographs like this. For this particular photograph, I was in a 50-foot scissor lift up in the air and it was not very stable. So every time my assistant and I shifted our weight, our horizon line shifted. So for every picture you see, and there were about 1,800 in this picture, we both had to tape our feet into position every time I clicked the shutter. (Applause)
Έχω μάθει τόσα πολλά ασυνήθιστα πράγματα κάνοντας αυτή τη δουλειά. Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό είναι η υπομονή και η ικανότητα του να παρατηρείς. Όταν φωτογραφίζεις μια πόλη όπως τη Νέα Υόρκη, από ψηλά, ανακάλυψα ότι οι άνθρωποι στα αυτοκίνητα με τους οποίους ζούσα κάθε μέρα, δεν μοιάζουν με ανθρώπους σε αυτοκίνητα πια. Μοιάζουν με ένα γιγάντιο σχολείο με ψάρια, ήταν μια αναπτυσσόμενη συμπεριφορά. Όταν οι άνθρωποι περιγράφουν την ενέργεια της Νέας Υόρκης, πιστεύω αυτή η φωτογραφία καταφέρνει να το αποτυπώσει ακριβώς. Αν δείτε πιο προσεκτικά τη δουλειά μου θα δείτε ιστορίες να εξελίσσονται. Καταλαβαίνεις ότι η Τάιμς Σκουέαρ είναι ένα φαράγγι, τη σκιά της και το φως της. Έτσι αποφάσισα τη φωτογραφία αυτή, να τη μετατρέψω σε μια σκακιέρα.
I've learned so many extraordinary things doing this work. I think the two most important are patience and the power of observation. When you photograph a city like New York from above, I discovered that those people in cars that I sort of live with everyday, they don't look like people in cars anymore. They feel like a giant school of fish, it was a form of emergent behavior. And when people describe the energy of New York, I think this photograph begins to really capture that. When you look closer in my work, you can see there's stories going on. You realize that Times Square is a canyon, it's shadow and it's sunlight. So I decided, in this photograph, I would checkerboard time.
Έτσι όπου υπάρχουν σκιές, είναι νύχτα και όπου υπάρχει ήλιος, είναι ημέρα.
So wherever the shadows are, it's night and wherever the sun is, it's actually day.
Ο χρόνος είναι κάτι εκπληκτικό που ποτέ πραγματικά δεν θα καταφέρουμε να κατανοήσουμε. Αλλά με έναν μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο, πιστεύω ότι αυτές οι φωτογραφίες του δίνουν μια υπόσταση. Ενσωματώνουν μια νέα μεταφυσική εικονική πραγματικότητα. Όταν ξοδεύεις 15 ώρες κοιτώντας ένα και μόνο μέρος, θα αρχίσεις να τον βλέπεις λίγο πιο διαφορετικά απ' ό,τι αν τον διέσχιζες απλά με την κάμερα τραβώντας μια εικόνα και φεύγοντας μετά.
Time is this extraordinary thing that we never can really wrap our heads around. But in a very unique and special way, I believe these photographs begin to put a face on time. They embody a new metaphysical visual reality. When you spend 15 hours looking at a place, you're going to see things a little differently than if you or I walked up with our camera, took a picture, and then walked away.
Αυτό είναι ένα τέλειο παράδειγμα. Το λέω τη «Σέλφι της Ιερής καρδιάς». Κοιτούσα περισσότερες από 15 ώρες αυτούς τους ανθρώπους που δεν κοιτούσαν τη Βασιλική. Τους αρκούσε να την έχουνε απλά ως φόντο. Περπατούσαν, τραβούσαν μια φωτογραφία και στην συνέχεια φεύγανε. Αυτό το βρήκα ως ένα πολύ αξιοσημείωτο παράδειγμα, της αποσύνδεσης μεταξύ τι πιστεύουμε ότι είναι μια ανθρώπινη εμπειρία σε αντίθεση με το σε τι αυτή εξελίσσεται. Η πράξη της κοινοποίησης έγινε πιο σημαντική ξαφνικά από την ίδια την εμπειρία. (Χειροκρότημα)
This was a perfect example. I call it "Sacré-Coeur Selfie." I watched over 15 hours all these people not even look at Sacré-Coeur. They were more interested in using it as a backdrop. They would walk up, take a picture, and then walk away. And I found this to be an absolutely extraordinary example, a powerful disconnect between what we think the human experience is versus what the human experience is evolving into. The act of sharing has suddenly become more important than the experience itself. (Applause)
Τέλος, η πιο πρόσφατη εικόνα μου, η οποία έχει ένα ξεχωριστό νόημα για εμένα προσωπικά: αυτό είναι το Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι, στην Τανζανία. Έχει φωτογραφηθεί στο μέσο της Σερονέρα, δεν είναι φυλασσόμενο. Πήγα ειδικά κατά την ακμή της μετανάστευσης με την ελπίδα να φωτογραφήσω όσα περισσότερα διαφορετικά ζώα. Δυστυχώς, όταν έφτασα εκεί, υπήρχε ξηρασία κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης που κράτησε πέντε εβδομάδες. Έτσι όλα τα ζώα προσπαθούσαν να βρούν νερό. Βρήκα αυτή τη μικρή τρύπα με νερό, και ένιωθα ότι εάν όλα παρέμεναν ίδια όπως εκείνη τη στιγμή, είχα τη μοναδική ευκαιρία να φωτογραφήσω κάτι ξεχωριστό.
And finally, my most recent image, which has such a special meaning for me personally: this is the Serengeti National Park in Tanzania. And this is photographed in the middle of the Seronera, this is not a reserve. I went specifically during the peak migration to hopefully capture the most diverse range of animals. Unfortunately, when we got there, there was a drought going on during the peak migration, a five-week drought. So all the animals were drawn to the water. I found this one watering hole, and felt if everything remained the same way it was behaving, I had a real opportunity to capture something unique.
Περάσαμε τρεις ημέρες μελετώντας την και τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για αυτό που είδα την ημέρα της φωτογράφησης. Φωτογράφιζα για 26 ώρες καμουφλαρισμένος, έξι μέτρα ψηλά στον αέρα. Αυτό που είδα ήταν φανταστικό. Ειλικρινά, ήταν Βιβλικό. Βλέπαμε, για 26 ώρες, όλα αυτά τα διαφορετικά είδη να μοιράζονται μια πηγή νερού. Την ίδια πηγή που η ανθρωπότητα υποτίθεται θα πολεμούσε να κατακτήσει τα επόμενα 50 χρόνια. Τα ζώα ποτέ δεν γρύλισαν το ένα στο άλλο. Φαίνεται να καταλαβαίνουν κάτι σε αντίθεση με τους ανθρώπους. Ότι αυτό το πολύτιμο αγαθό που ονομάζεται νερό, είναι κάτι που πρέπει όλοι να μοιραζόμαστε.
We spent three days studying it, and nothing could have prepared me for what I witnessed during our shoot day. I photographed for 26 hours in a sealed crocodile blind, 18 feet in the air. What I witnessed was unimaginable. Frankly, it was Biblical. We saw, for 26 hours, all these competitive species share a single resource called water. The same resource that humanity is supposed to have wars over during the next 50 years. The animals never even grunted at each other. They seem to understand something that we humans don't. That this precious resource called water is something we all have to share.
Όταν δημιούργησα αυτή την εικόνα, συνειδητοποίησα ότι το «Απ' την Ημέρα στη Νύχτα» είναι ένας τελείως νέος τρόπος, να συμπιέσεις τον χρόνο, εξερευνώντας τη συνέχεια του χώρου-χρόνου μέσα σε μια φωτογραφία.
When I created this picture, I realized that Day to Night is really a new way of seeing, compressing time, exploring the space-time continuum within a photograph.
Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται μαζί με τη φωτογραφία, οι φωτογραφίες όχι μόνο θα μεταφέρουν ένα βαθύ νόημα για τον χρόνο και τη μνήμη αλλά θα δημιουργούν νέους τρόπους αφήγησης για ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί, δημιουργώντας ένα αιώνιο παράθυρο μέσα στον κόσμο.
As technology evolves along with photography, photographs will not only communicate a deeper meaning of time and memory, but they will compose a new narrative of untold stories, creating a timeless window into our world.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)